KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 8.12.2022

COM(2022) 707 final

2022/0413(CNS)

Wniosek

DYREKTYWA RADY

zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania

{SEC(2022) 438 final} - {SWD(2022) 400 final} - {SWD(2022) 401 final} - {SWD(2022) 402 final}

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Dobrze funkcjonująca i skoordynowana sprawozdawczość oraz wymiana informacji są również potrzebne, aby poprawić warunki do podejmowania niezbędnych działań w celu egzekwowania sankcji wobec Rosji. Tym większe stają się w związku z tym konieczność i znaczenie wprowadzenia przepisów zapewniających, aby państwa członkowskie zgłaszały informacje dotyczące zarówno posiadania kryptoaktywów, jak dokonywanych na nich transakcji, a także wymieniały się takimi informacjami.

W niniejszym wniosku przewidziano ponadto zaostrzenie istniejących przepisów dyrektywy, aby odzwierciedlić zmiany zaobserwowane na rynku wewnętrznym oraz na poziomie międzynarodowym. Przyczyni się to do zapewnienia skutecznej sprawozdawczości i wymiany informacji, w tym dzięki odzwierciedleniu kwestii dodanych ostatnio do wspólnego standardu do wymiany informacji, m.in. włączonych przepisów dotyczących pieniądza elektronicznego i cyfrowej waluty banku centralnego, za pomocą przejrzystych i zharmonizowanych ram środków służących zapewnieniu zgodności, lub dzięki rozszerzeniu zakresu interpretacji indywidualnej o wymiarze transgranicznym, tak by obejmował zamożnych klientów indywidualnych.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

Dyrektywa w sprawie współpracy administracyjnej, która zapewnia ramy współpracy administracyjnej między właściwymi organami państw członkowskich w dziedzinie opodatkowania, była kilkakrotnie zmieniana w wyniku następujących inicjatyw:

–dyrektywa Rady 2014/107/UE z dnia 9 grudnia 2014 r. 12 (DAC2) w zakresie automatycznej wymiany informacji finansowych pomiędzy państwami członkowskimi na podstawie wspólnego standardu OECD do wymiany informacji, który przewiduje automatyczną wymianę informacji dotyczących rachunków finansowych posiadanych przez nierezydentów;

–dyrektywa Rady (UE) 2015/2376 z dnia 8 grudnia 2015 r. 13 (DAC3) w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji o interpretacjach indywidualnych o wymiarze transgranicznym;

–dyrektywa Rady (UE) 2016/881 z dnia 25 maja 2016 r. 14 (DAC4) w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji między organami podatkowymi w odniesieniu do sprawozdawczości według krajów;

–dyrektywa Rady (UE) 2016/2258 z dnia 6 grudnia 2016 r. 15 (DAC5) w odniesieniu do dostępu organów podatkowych do informacji dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy;

–dyrektywa Rady (UE) 2018/822 z dnia 25 maja 2018 r. 16 (DAC6) w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania w odniesieniu do podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych; oraz

–dyrektywa Rady (UE) 2021/514 17 z dnia 22 marca 2021 r. (DAC7) zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania w odniesieniu do sprzedawców na platformach cyfrowych.

•Spójność z innymi politykami Unii

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Organom podatkowym brakuje informacji na potrzeby monitorowania przychodów uzyskiwanych z wykorzystaniem kryptoaktywów i potencjalnych konsekwencji podatkowych. Innymi słowy, administracjom podatkowym brakuje informacji na temat kryptoaktywów, mimo że znaczenie rynku kryptoaktywów wzrosło na przestrzeni ostatnich kilku lat.

Większość państw członkowskich wprowadziła przepisy prawne lub przynajmniej wytyczne administracyjne dotyczące opodatkowania dochodów uzyskanych dzięki inwestycjom w kryptoaktywa. Brakuje im jednak często informacji niezbędnych do wprowadzenia takich przepisów czy wytycznych.

Pewność i jasność prawa można zapewnić jedynie przez wyeliminowanie niedociągnięć krajowych za pomocą jednego zestawu przepisów, które miałyby zastosowanie do wszystkich państw członkowskich. Rynek wewnętrzny potrzebuje solidnego mechanizmu umożliwiającego wyeliminowanie tych luk w jednolity sposób i zlikwidowanie istniejących zakłóceń przez zapewnienie, aby organy podatkowe otrzymywały terminowo odpowiednie informacje. Zharmonizowane ramy sprawozdawczości w całej UE wydają się niezbędne w świetle przeważającego wymiaru transgranicznego usług świadczonych przez raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów. Mając na uwadze, że celem obowiązku sprawozdawczego dotyczącego dochodu uzyskanego dzięki inwestycjom w kryptoaktywa jest przede wszystkim informowanie organów podatkowych o transgranicznych transakcjach dotyczących kryptoaktywów, konieczne jest wprowadzenie takiej inicjatywy przez działanie na poziomie Unii, tak aby można było zapewnić jednolite podejście do stwierdzonego problemu.

•Proporcjonalność

•Wybór instrumentu

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•Oceny ex post/oceny adekwatności obowiązującego prawodawstwa

•Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Jeśli chodzi o państwa członkowskie, skonsultowano się z nimi za pomocą kwestionariusza i podczas specjalnych spotkań. 13 listopada 2020 r. i 24 marca 2021 r. służby Komisji zorganizowały też spotkanie grupy roboczej IV, podczas którego państwa członkowskie miały możliwość przedyskutowania ewentualnego wniosku dotyczącego zmiany dyrektywy. Spotkanie dotyczyło sprawozdawczości i wymiany informacji na temat dochodów uzyskiwanych dzięki inwestycjom w kryptoaktywa.

Ogólnie rzecz biorąc, odnotowano szerokie poparcie dla ewentualnej inicjatywy UE na rzecz wymiany informacji na temat dochodów uzyskiwanych przez użytkowników kryptoaktywów za pośrednictwem raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów. Większość państw członkowskich poparła dostosowanie zakresu do prac prowadzonych na poziomie OECD.

Wydaje się, że zarówno w ramach konsultacji publicznych, jak i konsultacji ukierunkowanych uzyskano zbieżne wnioski w kwestii wyzwań, którym powinny sprostać nowe przepisy skierowane do raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów: brak sprawozdawczości w zakresie udziałów kapitałowych i transakcji z wykorzystaniem kryptoaktywów; oraz potrzeba wyjaśnienia kwestii włączenia produktów z zakresu pieniądza elektronicznego w zakres obowiązków sprawozdawczych i wymiany informacji między państwami członkowskimi.

•Ocena skutków

Komisja przeprowadziła ocenę skutków istotnych wariantów strategicznych. Otrzymały one pozytywną opinię Rady ds. Kontroli Regulacyjnej 12 listopada 2021 r. (SEC(2022) 438). Rada ds. Kontroli Regulacyjnej wydała pozytywną opinię z zastrzeżeniami, zalecając szereg ulepszeń, które uwzględniono w ostatecznym sprawozdaniu z oceny skutków (SWD(2022) 401). Rada ds. Kontroli Regulacyjnej wypowiedziała się na temat potencjalnych ulepszeń opisu zakresu inicjatywy i wszystkich dostępnych i możliwych wariantów strategicznych, uwzględniając wpływ na małe i średnie przedsiębiorstwa. Ocena skutków została przeredagowana w celu lepszego określenia zakresu inicjatywy i dalszej analizy poszczególnych wariantów strategicznych, z uwzględnieniem potencjalnego wyodrębnienia dostawców usług w zakresie kryptoaktywów na podstawie ich wielkości.

Poszczególne warianty oceniono pod kątem kryteriów skuteczności, efektywności i spójności w porównaniu ze scenariuszem odniesienia. Na najwyższym poziomie analizy należy dokonać wyboru między status quo lub scenariuszem odniesienia a scenariuszem, w którym Komisja podejmuje działania nieregulacyjne albo regulacyjne. Działanie nieregulacyjne polegałoby na wydaniu zalecenia. Wariant regulacyjny obejmował inicjatywę ustawodawczą mającą na celu zmianę konkretnych elementów obowiązujących ram współpracy administracyjnej.

Poszczególne warianty strategiczne dotyczyły interakcji różnych form sprawozdawczości (tj. sprawozdawczości w odniesieniu do poszczególnych transakcji, sprawozdawczości zagregowanej lub mieszanej) i możliwości ustalania progów opartych na wielkości (obrotach) przedsiębiorstw. Preferowany jest wariant, w którym przewidziano sprawozdawczość mieszaną, w ramach której raportujący dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów zgłaszają zagregowane dane według rodzaju kryptoaktywów i według rodzaju transakcji. W ten sposób zapewnia się organom podatkowym możliwość zarządzania ilością otrzymanych informacji w celu przeprowadzenia niezbędnych analiz ryzyka. Preferowany wariant nie obejmuje żadnych progów opierających się na wielkości raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów, ponieważ może to spowodować powstanie luk prawnych.

Jeśli chodzi o raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów, w ocenie skutków wskazano, że w celu realizacji określonej polityki najbardziej odpowiedni jest wariant regulacyjny na poziomie UE. Status quo lub scenariusz odniesienia okazał się najmniej skutecznym, efektywnym lub spójnym wariantem. W odróżnieniu od scenariusza odniesienia obowiązkowy wspólny standard UE zapewniłby wszystkim administracjom podatkowym UE dostęp do tego samego rodzaju danych. Innymi słowy, działanie regulacyjne UE zapewniłoby wszystkim organom podatkowym równe warunki, jeśli chodzi o dostęp do informacji gromadzonych w określonym celu podatkowym. Pozwala to również na automatyczną wymianę informacji na szczeblu UE w oparciu o wspólne normy i specyfikacje. Po wdrożeniu jest to jedyny scenariusz, w którym organy podatkowe w państwie członkowskim użytkownika kryptoaktywów mogą sprawdzić, czy użytkownik rzetelnie zgłosił swoje zyski kapitałowe uzyskane dzięki inwestycjom w kryptoaktywa, bez konieczności doraźnego, czasochłonnego składania wniosków i zapytań. Obowiązkowy unijny wspólny standard do wymiany informacji sprawiłby ponadto, że dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów nie mieliby do czynienia z różnymi odrębnymi rozwiązaniami krajowymi w zakresie obowiązków sprawozdawczych związanych z podatkami.

Wpływ na gospodarkę

Korzyści

Obowiązek zgłaszania dochodów uzyskanych dzięki inwestycjom w kryptoaktywa i wymiany takich informacji pomoże państwom członkowskim uzyskać pełny zestaw informacji w celu poboru należnych dochodów podatkowych. Szacuje się, że dodatkowe dochody podatkowe mogą wynieść 2,4 mld EUR. Wspólne zasady sprawozdawcze pomogą również stworzyć równe szanse dla dostawców usług w zakresie kryptoaktywów. Przejrzystość przychodów uzyskiwanych przez inwestorów prowadzących inwestycje w kryptoaktywa zwiększyłaby równość szans w odniesieniu do bardziej tradycyjnych aktywów.

Posiadanie jednego obowiązkowego instrumentu unijnego mogłoby również mieć pozytywne skutki społeczne i przyczynić się do pozytywnego postrzegania sprawiedliwości podatkowej oraz sprawiedliwego podziału obciążenia między podatników. Zakłada się, że im szerszy jest zakres przepisów, tym lepiej postrzegana jest sprawiedliwość podatkowa, biorąc pod uwagę, że we wszystkich rodzajach działalności występują problemy związane z niskim poziomem zgłaszania. To samo rozumowanie dotyczy korzyści wynikających ze sprawiedliwego podziału obciążenia: im szerszy jest zakres inicjatywy, tym państwa członkowskie mogą lepiej zapewnić skuteczne pobieranie należnych podatków. Korzyści fiskalne wynikające z działań UE są znacznie większe, gdy obowiązek sprawozdawczy ma szeroki zakres.

Koszty

•Sprawność regulacyjna i uproszczenie

•Prawa podstawowe

4.WPŁYW NA BUDŻET

5.SZCZEGÓŁOWE OBJAŚNIENIA POSZCZEGÓLNYCH PRZEPISÓW WNIOSKU

Wniosek przewiduje zmiany istniejących przepisów dotyczących wymiany informacji i współpracy administracyjnej. We wniosku rozszerza się również zakres dyrektywy o automatyczną wymianę informacji w odniesieniu do informacji zgłaszanych przez raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów. Przepisy dotyczące procedur należytej staranności, obowiązki sprawozdawcze i inne zasady mające zastosowanie do raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów opierają się na ramach sprawozdawczości OECD dotyczących kryptoaktywów.

(i) Automatyczna wymiana informacji

•Kategorie dochodów i kapitału

W art. 8 ust. 1 określono kategorie dochodów podlegających obowiązkowej automatycznej wymianie informacji między państwami członkowskimi. Dochód z dywidend niepowierniczych dodaje się do kategorii dochodów i kapitału, które podlegają już wymianie informacji. W związku z wprowadzoną zmianą państwa członkowskie będą również zobowiązane do wymiany wszystkich dostępnych informacji z innymi państwami członkowskimi dotyczących kategorii dochodów i kapitału 21 w odniesieniu do okresów rozliczeniowych rozpoczynających się w styczniu 2026 r. lub później, zgodnie z art. 8 ust. 3.

•Interpretacje indywidualne o wymiarze transgranicznym w przypadku zamożnych klientów indywidualnych

W art. 8a ustanawia się zasady automatycznej wymiany informacji dotyczących interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym i uprzednich porozumień cenowych w odniesieniu do osób innych niż osoby fizyczne. Przepis ten rozszerzono na zamożnych klientów indywidualnych, którzy posiadają co najmniej 1 000 000 EUR w postaci majątku finansowego lub inwestycyjnego, lub zarządzanych aktywów, z wyłączeniem nieruchomości będącej głównym miejscem zamieszkania tego klienta. Zmiana zobowiąże państwa członkowskie do wymiany z innymi państwami członkowskimi informacji na temat interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym w przypadku zamożnych klientów indywidualnych, które zostały wydane, zmienione lub odnowione między dniem 1 stycznia 2020 r. a 31 grudnia 2025 r., przy czym dotyczące ich informacje mają być przekazywane, pod warunkiem że te interpretacje są nadal ważne w dniu 1 stycznia 2026 r.

•Informacje przekazywane przez raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów

W art. 8ad ustanawia się zakres i warunki obowiązkowej automatycznej wymiany informacji, które raportujący dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów będą przekazywać właściwym organom. Szczegółowe zasady dotyczące obowiązków, które mają być wypełniane przez raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów, określono w załączniku VI, który jest wprowadzony przez załącznik III. W pierwszej kolejności przepisy przewidują nałożenie na raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów obowiązku zbierania i weryfikacji informacji zgodnie z procedurami należytej staranności określonymi we wniosku. W ramach drugiego kroku raportujący dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów mają obowiązek przekazywać odpowiedniemu właściwemu organowi informacje o użytkownikach kryptoaktywów, tj. tych, którzy korzystają z usług dostawcy w celu handlu kryptoaktywami i ich wymiany. Trzeci krok polega na przekazaniu zgłoszonych przez właściwy organ państwa członkowskiego informacji otrzymanych od raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów właściwemu organowi odpowiedniego państwa członkowskiego, którego rezydentem jest użytkownik raportowanych kryptoaktywów.

Zakres 

Załącznik V sekcja IV zawiera definicje, które określają zakres zasad sprawozdawczości.

–Na kim spoczywa ciężar sprawozdawczości?

Zgodnie z dyrektywą wymagane jest zgłaszanie informacji przez operatorów kryptoaktywów zarówno z Unii Europejskiej, jak i spoza niej, w zakresie, w jakim rzeczeni operatorzy spoza Unii Europejskiej mają użytkowników raportowanych mieszkających w Unii. Jest to niezbędne w celu zapewnienia równych szans wszystkim raportującym dostawcom usług w zakresie kryptoaktywów i zapobiegania nieuczciwej konkurencji.

Obowiązek jednorazowej rejestracji i obowiązek sprawozdawczy spoczywający na operatorach spoza Unii Europejskiej może zostać zniesiony w przypadkach, w których istnieją stosowne ustalenia zapewniające wymianę odpowiednich informacji między jurysdykcją spoza UE a państwami członkowskimi.

Te odpowiednie uzgodnienia zostaną określone przez Komisję zgodnie z kryteriami i procesami określonymi w art. 8ad. W przypadku uznania informacji za odpowiednie obowiązek rejestracyjny i sprawozdawczy zostanie uchylony, natomiast wobec braku takiego uznania obowiązek rejestracyjny i sprawozdawczy przewidziany w dyrektywie wciąż będzie obowiązywać.

–Które transakcje podlegają zgłoszeniu?

–Czyje transakcje podlegają zgłoszeniu?

W sekcji III część D określono ogólne wymogi dotyczące należytej staranności.

Zgromadzone i zweryfikowane informacje muszą zostać przekazane nie później niż 31 stycznia roku następującego po odpowiednim roku kalendarzowym lub innym odpowiednim okresie sprawozdawczym raportowanej transakcji. Sprawozdawczość ma się odbywać tylko w jednym państwie członkowskim (tj. jednorazowa rejestracja w wybranym państwie członkowskim lub państwie członkowskim, w którym wydano zezwolenie). Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów musi przekazać informacje w państwie członkowskim, w którym otrzymał zezwolenie zgodnie z rozporządzeniem XXX. Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów nieposiadający zezwolenia na podstawie rozporządzenia XXX musi przekazać informacje w państwie członkowskim, w którym się zarejestrował, zgodnie z art. 8ad ust. 11.

Zgodnie ze zmienionym art. 25 ust. 3 raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów ma obowiązek poinformować każdą zainteresowaną osobę o tym, że informacje jej dotyczące zostaną zebrane i przekazane właściwym organom zgodnie z dyrektywą, której dotyczy niniejszy wniosek. Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów musi również dostarczyć wszelkie informacje, do których dostarczenia są zobowiązani administratorzy danych na mocy RODO. Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów musi dostarczyć każdej osobie wszystkie informacje i to najpóźniej przed ich zgłoszeniem. Pozostaje to bez uszczerbku dla praw osoby, której dane dotyczą, na mocy RODO.

Automatyczna wymiana informacji między właściwymi organami

Raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów jest zobowiązany do przekazywania informacji właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym dostawca ten uzyskał zezwolenie lub które jest jego państwem rezydencji podatkowej bądź państwem, w którym jest zarejestrowany, nie później niż 31 stycznia roku następującego po odpowiednim roku kalendarzowym lub innym odpowiednim okresie sprawozdawczym raportowanej transakcji.

Dzięki takiej terminowej wymianie organy podatkowe otrzymają pełen zestaw informacji, który umożliwi przygotowanie wcześniej wypełnionych rocznych ocen podatkowych.

(ii) Współpraca administracyjna

•Sankcje oraz inne środki służące zapewnieniu zgodności

Art. 25a Sankcje oraz inne środki służące zapewnieniu zgodności

Art. 25a dotyczący sankcji został zmieniony przez wyraźne wskazanie, że państwa członkowskie muszą ustanowić zasady dotyczące sankcji stosowanych w przypadku naruszeń przepisów krajowych przyjętych zgodnie z dyrektywą i dotyczących art. 8 ust. 3a, art. 8aa, 8ab, 8ac i 8ad. Sankcje i inne środki służące zapewnieniu zgodności przewidziane w dyrektywie muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. W przypadku niezłożenia sprawozdania po dwóch ważnych upomnieniach administracyjnych lub jeśli dostarczone informacje zawierają niepełne, nieprawidłowe bądź nieprawdziwe dane stanowiące ponad 25 % informacji, które należało przedłożyć, stosuję się minimalną sankcję finansową.

(iii) Pozostałe przepisy

•Wykorzystywanie informacji

W art. 16 wprowadza się nowy ust. 7, w którym zobowiązuje się państwa członkowskie do wprowadzenia skutecznego mechanizmu zapewniającego wykorzystanie informacji uzyskanych w drodze zgłaszania i automatycznej wymiany informacji na podstawie art. 8–8ad. W art. 16 ust. 2 wprowadza się zmiany w celu zapewnienia, by informacje zgłaszane i wymieniane na podstawie dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej mogły być wykorzystywane do celów innych niż podatki bezpośrednie, w sytuacjach, w których istnieje porozumienie na poziomie UE o wykorzystaniu takich informacji w celu wdrożenia sankcji w kontekście międzynarodowym. Takimi sytuacjami byłyby w szczególności te, w których podjęto decyzje na podstawie art. 215 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczące środków ograniczających. Informacje wymieniane na podstawie dyrektywy 2011/16/UE mogą być bowiem bardzo istotne dla wykrycia przypadków naruszenia lub obejścia środków ograniczających. Z kolei wszelkie potencjalne naruszenia sankcji będą istotne do celów podatkowych, ponieważ unikanie środków ograniczających w większości przypadków będzie również oznaczało unikanie opodatkowania w odniesieniu do tych aktywów. Biorąc pod uwagę prawdopodobne synergie i ścisły związek między tymi dwoma obszarami, właściwe jest zatem zezwolenie na dalsze wykorzystanie danych.

•Sprawozdawczość

Art. 27 ust. 2 zastępuje się przepisem zobowiązującym państwa członkowskie do monitorowania i oceny, w odniesieniu do ich własnej jurysdykcji, skuteczności współpracy administracyjnej w zwalczaniu oszustw podatkowych, uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania, zgodnie z dyrektywą. W celu przeprowadzenia oceny dyrektywy państwa członkowskie muszą co roku przekazywać Komisji wyniki swojej oceny. Zmiana ta skutkuje usunięciem dokonywanej co dwa lata oceny cech rozpoznawczych w przypadku uzgodnień transgranicznych w załączniku IV.

·Zgłaszanie informacji dotyczących numerów identyfikacji podatkowej

Dodano art. 27c w celu zawarcia przepisu, w którym wymaga się od państw członkowskich zapewnienia uwzględnienia numerów identyfikacji podatkowej raportowanych osób fizycznych lub podmiotów, wydanych przez państwo członkowskie zamieszkania, przy przekazywaniu informacji, o których mowa w art. 8 ust. 1, art. 8 ust. 3a, art. 8a ust. 6, art. 8aa ust. 3, art. 8ab ust. 14, art. 8ac ust. 2 i art. 8ad ust. 3. Numer identyfikacji podatkowej należy podać, nawet jeśli nie jest on wyraźnie wymagany na podstawie tych artykułów.

·Przegląd przepisów dyrektywy 2014/107/UE

Ponieważ w dyrektywie Rady 2014/107/UE (DAC2) wdraża się w UE wspólny standard do wymiany informacji opracowany przez OECD, niniejszy wniosek uwzględnia zmiany tego wspólnego standardu do wymiany informacji uzgodnione 26 sierpnia 2022 r. podczas procesu przeglądu wspólnej sprawozdawczości. Zmiany te przewidują rozszerzenie zakresu wspólnego standardu do wymiany informacji o instrumentach pieniądza elektronicznego i cyfrowe waluty banku centralnego. Uzgodniono dodatkowe zmiany w celu dalszej optymalizacji procedur należytej staranności i wyników sprawozdawczości, mając na uwadze zwiększenie użyteczności informacji zawartych we wspólnym standardzie do wymiany informacji dla administracji podatkowych oraz ograniczenie obciążeń dla instytucji finansowych, tam gdzie to możliwe.

·Usługi identyfikacyjne

Usługi identyfikacyjne wprowadzono w formie uproszczonego i znormalizowanego sposobu identyfikacji dostawców usług i podatników. Umożliwia to tym państwom członkowskim, które sobie tego życzą, stosowanie tego formatu do identyfikacji bez jakiegokolwiek wpływu na przepływ i jakość informacji wymienianych z innymi państwami członkowskimi, które nie korzystają z usług identyfikacyjnych.

·Wykorzystanie wymiany informacji do innych celów

Ogólnie rzecz biorąc, dyrektywa przewiduje możliwość wykorzystania informacji wymienianych do celów innych niż cele związane z podatkami bezpośrednimi i pośrednimi w zakresie, w jakim wysyłające państwo członkowskie określiło w wykazie dozwolony cel wykorzystania takich informacji. We wniosku znosi się potrzebę konsultacji z wysyłającym państwem członkowskim w przypadkach, gdy wykorzystanie informacji jest objęte wykazem sporządzonym przez wysyłające państwo członkowskie.

Ponadto we wniosku odpowiednio wyjaśniono, że informacje przekazywane między państwami członkowskimi mogą być również wykorzystywane do celów oceny, stosowania i egzekwowania ceł oraz przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu.

·Data rozpoczęcia stosowania dyrektywy

Dyrektywę w sprawie współpracy administracyjnej mają obowiązywać od 1 stycznia 2026 r. W dyrektywie przewidziano dwa wyjątki. Przepisy dotyczące usługi identyfikacyjnej będą obowiązywać od stycznia 2025 r. Przepisy dotyczące weryfikacji numeru identyfikacji podatkowej będą obowiązywać dopiero od stycznia 2027 r.

2022/0413 (CNS)

Wniosek

DYREKTYWA RADY

zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 113 i 115,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 22 ,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 23 ,

stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Oszustwa podatkowe, uchylanie się od opodatkowania i unikanie opodatkowania stanowią poważne wyzwanie dla Unii i na szczeblu globalnym. Wymiana informacji ma zasadnicze znaczenie w walce z takimi praktykami.

(2)Parlament Europejski podkreślił polityczne znaczenie sprawiedliwego opodatkowania oraz walki z oszustwami podatkowymi, uchylaniem się od opodatkowania i unikaniem opodatkowania, w tym dzięki ściślejszej współpracy administracyjnej i wymianie informacji między państwami członkowskimi.

(3)1 grudnia 2021 r. Rada Europejska zatwierdziła sprawozdanie Rady (Ecofin), w którym zwrócono się do Komisji Europejskiej o przedstawienie w 2022 r. wniosku ustawodawczego dotyczącego dalszych zmian dyrektywy Rady 2011/16/UE 24 , dotyczących wymiany informacji o kryptoaktywach i interpretacji indywidualnych dla osób zamożnych 25 .

(4)Europejski Trybunał Obrachunkowy opublikował sprawozdanie, w którym zbadał ramy prawne i wdrożenie dyrektywy. W sprawozdaniu tym stwierdzono, że ogólne ramy dyrektywy 2011/16/UE są solidne, ale niektóre przepisy należy zaostrzyć, aby zapewnić wykorzystanie pełnego potencjału wymiany informacji i zmierzyć skuteczność automatycznej wymiany informacji. Ponadto w sprawozdaniu stwierdzono, że należy rozszerzyć zakres dyrektywy w celu objęcia nią dodatkowych kategorii aktywów i dochodów, takich jak kryptoaktywa.

(5)W ciągu ostatnich 10 lat rynek kryptoaktywów znacznie i szybko zyskał na znaczeniu oraz zwiększył swoją kapitalizację. Kryptoaktywa to cyfrowe odzwierciedlenie wartości lub prawa, które można przenosić i przechowywać w formie elektronicznej z wykorzystaniem technologii rozproszonego rejestru lub podobnej technologii.

(6)W państwach członkowskich obowiązują przepisy i wytyczne – choć różniące się od siebie w poszczególnych państwach członkowskich – w sprawie opodatkowania dochodu uzyskanego z transakcji dotyczących kryptoaktywów. Zdecentralizowany charakter kryptoaktywów utrudnia jednak administracjom podatkowym państw członkowskich zapewnienie przestrzegania przepisów prawa podatkowego.

(7)W rozporządzeniu XXX Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rynków kryptoaktywów 26 (rozporządzenie XXX) rozszerzono unijny zakres regulacji na kwestie związane z kryptoaktywami, które dotychczas nie były regulowane unijnymi aktami prawnymi dotyczącymi usług finansowych, jak również na dostawców usług związanych z takimi kryptoaktywami („dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów”). W rozporządzeniu XXX określono definicje stosowane do celów niniejszej dyrektywy. Niniejsza dyrektywa uwzględnia również wymóg uzyskania zezwolenia przez dostawców usług w zakresie kryptoaktywów na mocy rozporządzenia XXX w celu zminimalizowania obciążenia administracyjnego po stronie dostawców usług w zakresie kryptoaktywów. Nieodłącznie transgraniczny charakter kryptoaktywów wymaga silnej międzynarodowej współpracy administracyjnej w celu zapewnienia skutecznej regulacji.

(8)Unijne ramy przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu (AML/CFT) rozszerzają zakres podmiotów zobowiązanych podlegających przepisom AML/CFT na dostawców usług w zakresie kryptoaktywów regulowanych rozporządzeniem XXX. Ponadto w rozporządzeniu XXX 27 rozszerza się obowiązek dostawców usług płatniczych w zakresie dołączania do transferów środków pieniężnych informacji o płatniku i odbiorcy płatności na dostawców usług w zakresie kryptoaktywów, aby zapewnić możliwość śledzenia transferów kryptoaktywów w celu przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu.

(9)Na poziomie międzynarodowym ramy sprawozdawczości w zakresie kryptoaktywów opracowane przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) 28 mają na celu wprowadzenie większej przejrzystości podatkowej w zakresie kryptoaktywów i sprawozdawczości na ich temat. Przepisy unijne powinny uwzględniać ramy opracowane przez OECD w celu podniesienia skuteczności wymiany informacji i ograniczenia obciążeń administracyjnych.

(10)W dyrektywie Rady 2011/16/UE 29 ustanowiono obowiązki pośredników finansowych w zakresie zgłaszania informacji finansowych administracjom podatkowym, które są następnie zobowiązane do wymiany tych informacji z innymi właściwymi państwami członkowskimi. Większość kryptoaktywów nie podlega jednak obowiązkowi zgłaszania na mocy tej dyrektywy, ponieważ nie stanowią one środków pieniężnych przechowywanych na rachunkach depozytowych ani aktywów finansowych. Ponadto dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów, jak również operatorzy kryptoaktywów w większości przypadków nie są objęci istniejącą definicją instytucji finansowych przewidzianą w dyrektywie 2011/16/UE.

(11)Aby sprostać nowym wyzwaniom wynikającym z rosnącego wykorzystania alternatywnych środków płatniczych i inwestycyjnych, które stwarzają nowe ryzyko uchylania się od opodatkowania i nie są jeszcze objęte dyrektywą 2011/16/UE, przepisy dotyczące sprawozdawczości i wymiany informacji powinny obejmować kryptoaktywa i ich użytkowników.

(12)W celu zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego sprawozdawczość powinna być zarówno skuteczna, jak i prosta oraz jasno określona. Wykrycie zdarzeń powodujących powstanie obowiązku podatkowego, które występują podczas inwestowania w kryptoaktywa, jest trudne. Raportujący dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów mają najlepsze warunki do zbierania i weryfikowania niezbędnych informacji dotyczących swoich użytkowników. Należy zminimalizować obciążenia administracyjne dla przemysłu, aby mógł on w pełni rozwinąć swój potencjał w Unii.

(13)Automatyczna wymiana informacji między organami podatkowymi ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia im niezbędnych informacji umożliwiających im prawidłowe oszacowanie kwoty należnych podatków dochodowych. Obowiązek sprawozdawczy powinien obejmować zarówno działalność transgraniczną, jak i krajową, aby zapewnić skuteczność zasad sprawozdawczości, właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, równe szanse i przestrzeganie zasady niedyskryminacji.

(14)Dyrektywa ma zastosowanie do dostawców usług w zakresie kryptoaktywów regulowanych rozporządzeniem XXX, którzy uzyskali zezwolenie na podstawie tego rozporządzenia, oraz do operatorów kryptoaktywów, którzy nie są w ten sposób regulowani i nie otrzymali takiego zezwolenia. Oba te podmioty określa się mianem raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów, ponieważ takie zobowiązanie jest na nie nałożone na mocy niniejszej dyrektywy. Ogólne rozumienie tego, co stanowi kryptoaktywa, jest bardzo szerokie i obejmuje te kryptoaktywa, które zostały wyemitowane w sposób zdecentralizowany, a także stabilne kryptowaluty i niektóre niewymienialne tokeny (NFT). Kryptoaktywa wykorzystywane do celów płatności lub celów inwestycyjnych podlegają zgłoszeniu na mocy niniejszej dyrektywy. Dlatego też raportujący dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów powinni rozważyć w poszczególnych przypadkach, czy kryptoaktywa mogą być wykorzystywane do celów płatności i celów inwestycyjnych, biorąc pod uwagę zwolnienia przewidziane w rozporządzeniu XXX, w szczególności w odniesieniu do ograniczonej sieci i niektórych tokenów użytkowych.

(15)Aby umożliwić administracjom podatkowym analizę otrzymywanych informacji i wykorzystanie ich zgodnie z przepisami krajowymi, na przykład w celu dopasowania informacji i wyceny aktywów oraz zysków kapitałowych, należy zapewnić sprawozdawczość i wymianę informacji, które są podzielone w odniesieniu do każdego z kryptoaktywów, w odniesieniu do których ich użytkownik dokonał transakcji.

(16)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania przepisów dotyczących automatycznej wymiany informacji między właściwymi organami należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do przyjęcia ustaleń praktycznych niezbędnych do wdrożenia obowiązkowej automatycznej wymiany informacji przekazywanych przez raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów, w tym standardowego formularza do wymiany informacji. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 30 .

(17)Dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów objęci rozporządzeniem XXX mogą wykonywać swoją działalność w Unii na podstawie paszportu po otrzymaniu zezwolenia w państwie członkowskim. W tym celu ESMA prowadzi rejestr obejmujący dostawców usług w zakresie kryptoaktywów, którzy otrzymali zezwolenie. Dodatkowo ESMA prowadzi również czarną listę operatorów wykonujących usługi w zakresie kryptoaktywów, które wymagają zezwolenia na mocy rozporządzenia XXX.

(18)Operatorzy kryptoaktywów, którzy nie są objęci zakresem tego rozporządzenia, ale są zobowiązani do przekazywania informacji o użytkownikach kryptoaktywów mieszkających w UE zgodnie z niniejszą dyrektywą, powinni być zobowiązani do rejestracji i prowadzenia sprawozdawczości w jednym państwie członkowskim w celu wypełnienia swoich obowiązków sprawozdawczych.

(19)W celu wspierania współpracy administracyjnej w tej dziedzinie z jurysdykcjami spoza Unii operatorzy kryptoaktywów, którzy mają siedzibę w jurysdykcjach spoza Unii i świadczą usługi na rzecz użytkowników kryptoaktywów z UE, tacy jak dostawcy usług NFT lub operatorzy świadczący usługi na zasadzie odwrotnego pozyskiwania (ang. reverse solicitation), powinni mieć możliwość wyłącznie zgłaszania informacji o użytkownikach kryptoaktywów mających miejsce zamieszkania w Unii organom podatkowym jurysdykcji spoza Unii, o ile zgłaszane informacje odpowiadają informacjom określonym w niniejszej dyrektywie i o ile istnieje skuteczna wymiana informacji między jurysdykcją spoza Unii a państwem członkowskim. Dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów, którzy uzyskali zezwolenie na podstawie rozporządzenia XXX, mogliby być zwolnieni z obowiązku sprawozdawczego w odniesieniu do takich informacji w państwach członkowskich, w których uzyskali zezwolenie, jeżeli odpowiadająca sprawozdawczość odbywa się w jurysdykcji spoza UE i o ile istnieje skuteczna kwalifikująca umowa między właściwymi organami. Kwalifikowana jurysdykcja spoza UE przekazywałaby z kolei takie informacje administracjom podatkowym tych państw członkowskich, w których zamieszkują użytkownicy kryptoaktywów. W stosownych przypadkach mechanizm ten powinien być uruchamiany, aby zapobiec zgłaszaniu i przekazywaniu odpowiadających informacji więcej niż jeden raz.

(20)W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrażania niniejszej dyrektywy należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze do określenia, czy informacje, których wymiana jest wymagana na mocy umowy między właściwymi organami państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii, odpowiadają informacjom określonym w niniejszej dyrektywie. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011. W szczególności Komisja powinna – w drodze aktów wykonawczych – określić, czy informacje, których wymiana jest wymagana na mocy umowy między właściwymi organami państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii, są odpowiadają informacjom określonymi w tej dyrektywie. Z uwagi na fakt, że zawieranie z jurysdykcjami spoza Unii umów w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania bezpośredniego pozostaje w gestii państw członkowskich, działania Komisji mogłyby być również inicjowane na wniosek państwa członkowskiego. W tym celu należy również, na wniosek państwa członkowskiego, przewidzieć możliwość określenia zgodności przed planowanym zawarciem takiej umowy. Jeżeli wymiana takich informacji odbywa się na podstawie wielostronnej umowy między właściwymi organami, decyzja w sprawie zgodności powinna być podjęta w odniesieniu do całości odpowiednich ram objętych taką umową między właściwymi organami. W stosownych przypadkach powinna jednak nadal istnieć możliwość podjęcia decyzji w sprawie odpowiedniości w odniesieniu do dwustronnej umowy między właściwymi organami.

(21)W zakresie, w jakim międzynarodowa norma sprawozdawczości i automatycznej wymiany informacji o kryptoaktywach, czyli ramy sprawozdawczości w zakresie kryptoaktywów OECD, jest standardem minimalnym lub jego odpowiednikiem, za pomocą którego wyznacza się minimalny zakres i minimalną treść jego wdrożenia przez jurysdykcje, określenie zgodności niniejszej dyrektywy z ramami sprawozdawczości w zakresie kryptoaktywów OECD, którego dokonuje Komisja za pomocą aktu wykonawczego, nie powinno być wymagane, pod warunkiem że między jurysdykcjami spoza Unii a wszystkimi państwami członkowskimi obowiązuje skuteczna kwalifikująca umowa między właściwymi organami.

(22)Chociaż grupa G-20 zatwierdziła ramy sprawozdawczości w zakresie kryptoaktywów OECD i zaleciła ich wdrożenie, nie podjęto jeszcze decyzji dotyczącej uznania ich za minimalny standard lub jego odpowiednik. W oczekiwaniu na tę decyzję, wniosek obejmuje dwa różne podejścia do określania zgodności.

(23)Niniejsza dyrektywa nie zastępuje żadnych szerszych zobowiązań wynikających z rozporządzenia XXX.

(24)W celu wspierania konwergencji i propagowania spójnego nadzoru w odniesieniu do rozporządzenia XXX właściwe organy krajowe powinny współpracować z innymi właściwymi organami lub instytucjami krajowymi oraz dzielić się odpowiednimi informacjami.

(25)Zwolnienie z obowiązku rejestracyjnego i sprawozdawczego, o którym mowa w niniejszej dyrektywie, zależne od ustalenia istnienia odpowiadających mechanizmów sprawozdawczości i wymiany w odniesieniu do jurysdykcji spoza Unii i państw członkowskich, należy rozumieć jako mające zastosowanie wyłącznie w dziedzinie opodatkowania, szczególnie do celów niniejszej dyrektywy, i nie powinno być rozumiane jako podstawa do uznawania zgodności w innych dziedzinach prawa UE.

(26)Kluczowe znaczenie ma zaostrzenie przepisów dyrektywy 2011/16/UE dotyczących informacji, które należy zgłaszać lub wymieniać, aby dostosować się do nowych zmian zachodzących na różnych rynkach i w konsekwencji skutecznie zwalczać zidentyfikowane zachowania służące oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania i uchylaniu się od opodatkowania. Te przepisy powinny odzwierciedlić zmiany zaobserwowane na rynku wewnętrznym oraz na poziomie międzynarodowym, co umożliwi skuteczną sprawozdawczość i wymianę informacji. W związku z tym dyrektywa obejmuje m.in. najnowsze uzupełnienia wspólnego standardu do wymiany informacji OECD, włączenie przepisów dotyczących pieniądza elektronicznego i cyfrowej waluty banku centralnego, przejrzyste i zharmonizowane ramy środków służących zapewnieniu zgodności oraz rozszerzenie zakresu interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym o zamożnych klientów indywidualnych.

(27)Produkty z zakresu pieniądza elektronicznego, zdefiniowane w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/UE 31 , są często wykorzystywane w Unii, a liczba transakcji i ich łączna wartość stale wzrasta. Produkty z zakresu pieniądza elektronicznego nie są jednak wyraźnie objęte dyrektywą 2011/16/UE. Państwa członkowskie przyjmują zróżnicowane podejścia do pieniądza elektronicznego. W rezultacie produkty powiązane nie zawsze są objęte istniejącymi kategoriami dochodów i kapitału zawartymi w dyrektywie 2011/16/UE. Należy zatem wprowadzić przepisy zapewniające, by obowiązki sprawozdawcze miały zastosowanie do pieniądza elektronicznego i tokenów będących e-pieniądzem na mocy rozporządzenia XXX.

(28)W celu zlikwidowania luk prawnych umożliwiających uchylanie się od opodatkowania, unikanie opodatkowania i oszustwa podatkowe państwa członkowskie powinny być zobowiązane do wymiany informacji dotyczących dochodów z dywidend niepowierniczych. Dochód z dywidend niepowierniczych powinien zatem zostać włączony do kategorii dochodów podlegających obowiązkowej automatycznej wymianie informacji.

(29)Numer identyfikacji podatkowej („NIP”) jest niezbędny dla państw członkowskich w procesie dopasowywania otrzymanych informacji do danych znajdujących się w krajowych bazach danych. Zwiększa on zdolność państw członkowskich do identyfikacji właściwych podatników i prawidłowego naliczania odpowiednich podatków. Dlatego ważne jest, aby państwa członkowskie wymagały podawania numeru NIP w kontekście wymian dotyczących rachunków finansowych, interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym i uprzednich porozumień cenowych, sprawozdań według krajów, podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych oraz informacji o sprzedawcach na platformach cyfrowych.

(30)Brak wymiany orzeczeń dotyczących zamożnych klientów indywidualnych oznacza, że administracje podatkowe mogą nie znać tych orzeczeń. Sytuacja ta stwarza ryzyko powstania okazji do oszustw podatkowych, uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania. Dlatego też automatyczna wymiana interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym i uprzednich porozumień cenowych powinna obejmować sytuacje, w których interpretacja indywidualna o wymiarze transgranicznym dotyczy spraw podatkowych z udziałem zamożnych klientów indywidualnych.

(31)Aby zamożni klienci indywidualni mogli czerpać korzyści z obowiązkowej automatycznej wymiany interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym, powinna ona obejmować te interpretacje indywidualne o wymiarze transgranicznym, które zostały wydane, zmienione lub odnowione między 1 stycznia 2020 r. a 31 grudnia 2025 r. i które są nadal ważne w dniu 1 stycznia 2026 r. 

(32)Oczekuje się, że wiele państw członkowskich wprowadzi usługi identyfikacyjne jako uproszczony i znormalizowany sposób identyfikacji dostawców usług i podatników. Państwom członkowskim, które chcą korzystać z tego formatu identyfikacji, należy na to pozwolić, pod warunkiem że nie wpływa to na przepływ i jakość informacji w innych państwach członkowskich, które nie korzystają z takich usług identyfikacyjnych.

(33)Istotne jest, aby co do zasady informacje przekazywane na mocy dyrektywy 2011/16/UE wykorzystywano do celów ustalenia wysokości, stosowania i egzekwowania podatków objętych zakresem przedmiotowym wspomnianej dyrektywy. Chociaż do tej pory nie było to wykluczone, niejasne ramy spowodowały pojawienie się braku pewności co do wykorzystywania informacji. Biorąc pod uwagę wzajemne powiązania między oszustwami podatkowymi, uchylaniem się od opodatkowania i unikaniem opodatkowania a przeciwdziałaniem praniu pieniędzy oraz synergie w zakresie egzekwowania prawa, należy wyjaśnić, że informacje przekazywane między państwami członkowskimi mogą być również wykorzystywane do celów oceny, stosowania i egzekwowania ceł oraz przeciwdziałania praniu pieniędzy i zwalczania finansowania terroryzmu.

(34)Dyrektywa 2011/16/UE przewiduje możliwość wykorzystania informacji wymienianych do celów innych niż cele związane z podatkami bezpośrednimi i pośrednimi w zakresie, w jakim wysyłające państwo członkowskie określiło w wykazie dozwolony cel wykorzystania takich informacji. Procedura takiego wykorzystania jest jednak uciążliwa, ponieważ zanim państwo członkowskie otrzymujące informacje będzie mogło je wykorzystać do innych celów, konieczne jest zasięgnięcie opinii wysyłającego państwa członkowskiego. Zniesienie wymogu takiej konsultacji powinno zmniejszyć obciążenie administracyjne i w razie potrzeby umożliwić szybkie działanie organów podatkowych. Nie powinno się zatem wymagać konsultacji z wysyłającym państwem członkowskim w przypadkach, gdy zamierzone wykorzystanie informacji jest objęte wykazem sporządzonym wcześniej przez wysyłające państwo członkowskie.

(35)Biorąc pod uwagę ilość i charakter informacji gromadzonych i wymienianych na podstawie zmienionej dyrektywy 2011/16/UE, mogą one być przydatne w dziedzinach innych niż podatki. Chociaż wykorzystanie tych informacji w innych obszarach powinno zasadniczo ograniczać się do dziedzin zatwierdzonych przez wysyłające państwo członkowskie zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, istnieje potrzeba umożliwienia szerszego wykorzystania informacji w sytuacjach o szczególnym i poważnym charakterze oraz w przypadkach, gdy podjęcie działań uzgodniono na szczeblu Unii. Takimi sytuacjami byłyby w szczególności te, w których podjęto decyzje na podstawie art. 215 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczące środków ograniczających. Informacje wymieniane na podstawie dyrektywy 2011/16/UE mogą być bowiem bardzo istotne dla wykrycia przypadków naruszenia lub obejścia środków ograniczających. Z kolei wszelkie potencjalne naruszenia sankcji będą istotne do celów podatkowych, ponieważ unikanie środków ograniczających w większości przypadków będzie również oznaczało unikanie opodatkowania w odniesieniu do tych aktywów. Biorąc pod uwagę prawdopodobne synergie i ścisły związek między tymi dwoma obszarami, właściwe jest zatem zezwolenie na dalsze wykorzystanie danych.

(36)W celu wydajniejszego wykorzystania zasobów, ułatwienia wymiany informacji oraz uniknięcia potrzeby dokonywania przez każde państwo członkowskie podobnych zmian w ich systemach przechowywania informacji należy utworzyć centralną bazę danych, dostępną dla wszystkich państw członkowskich, a dla Komisji wyłącznie do celów statystycznych, w której to bazie danych państwa członkowskie mogłyby zamieszczać i przechowywać przekazywane informacje, zamiast wymieniania ich zabezpieczoną pocztą elektroniczną. Komisja powinna przyjąć praktyczne ustalenia niezbędne do utworzenia takiej centralnej bazy danych.

(37)W celu zapewnienia państwom członkowskim możliwości posługiwania się prawidłowym numerem identyfikacji podatkowej (NIP) Komisja opracuje i zapewni państwom członkowskim narzędzie służące do elektronicznej i automatycznej weryfikacji poprawności numeru NIP przekazanego im przez podatnika lub raportującą osobę. To narzędzie IT powinno pomóc w zwiększeniu wskaźników dopasowania w przypadku administracji podatkowych i ogólnie poprawić jakość wymienianych informacji.

(38)Minimalny okres zatrzymywania zapisów informacji uzyskanych w drodze wymiany informacji między państwami członkowskimi zgodnie z dyrektywą 2011/16/UE powinien być nie dłuższy niż to konieczne, ale w każdym razie nie krótszy niż 5 lat. Państwa członkowskie nie powinny zatrzymywać informacji dłużej, niż jest to konieczne do osiągnięcia celów niniejszej dyrektywy.

(39)W celu zapewnienia zgodności z dyrektywą 2011/16/UE państwa członkowskie powinny ustanowić zasady dotyczące sankcji i innych środków służących zapewnieniu zgodności, które powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Każde państwo członkowskie powinno stosować te zasady zgodnie ze swoim prawem krajowym i przepisami określonymi w niniejszej dyrektywie.

(40)Aby zagwarantować odpowiedni poziom skuteczności we wszystkich państwach członkowskich, należy ustanowić minimalne poziomy sankcji w odniesieniu do dwóch zachowań uznawanych za przynoszące szkodę, a mianowicie niezłożenia sprawozdania po dwóch upomnieniach administracyjnych oraz przekazywania informacji zawierających niekompletne, nieprawidłowe lub nieprawdziwe dane, co w istotny sposób wpływa na integralność i wiarygodność zgłoszonych informacji. Niepełne, nieprawidłowe lub fałszywe dane w znacznym stopniu wpływają na integralność i wiarygodność zgłoszonych informacji, jeżeli stanowią ponad 25 % wszystkich danych, które powinny zostać prawidłowo zgłoszone przez podatnika lub podmiot raportujący zgodnie z wymaganymi informacjami określonymi w załączniku VI sekcja II część B. Te minimalne kwoty sankcji nie powinny uniemożliwiać państwom członkowskim stosowania surowszych sankcji za te dwa rodzaje naruszeń. Państwa członkowskie nadal muszą stosować skuteczne, odstraszające i proporcjonalne sankcje za inne rodzaje naruszeń.

(41)W celu uwzględnienia ewentualnych zmian cen towarów i usług Komisja powinna co 5 lat dokonywać oceny sankcji przewidzianych w niniejszej dyrektywie.

(42)W celu ujednolicenia terminów przeprowadzania oceny stosowania dyrektywy 2011/16/UE oraz odbywającej się co dwa lata oceny znaczenia cech rozpoznawczych w załączniku IV procesy te zostały uspójnione i po 1 stycznia 2023 r. będą się odbywać co 5 lat.

(43)Zgodnie z art. 42 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 32 zasięgnięto opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych.

(44)Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. W niniejszej dyrektywie dąży się do zapewnienia pełnego poszanowania prawa do ochrony danych osobowych oraz wolności prowadzenia działalności gospodarczej.

(45)Ponieważ cel dyrektywy 2011/16/UE, a mianowicie skuteczna współpraca administracyjna pomiędzy państwami członkowskimi na warunkach zgodnych z prawidłowym funkcjonowaniem rynku wewnętrznego, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na wymaganą jednolitość i skuteczność możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(46)Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2011/16/UE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 2011/16/UE wprowadza się następujące zmiany:

1)w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a)w pkt 9 wprowadza się następujące zmiany:

(i)akapit pierwszy lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a) do celów art. 8 ust. 1 oraz art. 8a–8ad – systematyczne przekazywanie określonych z góry informacji innemu państwu członkowskiemu, bez uprzedniego wniosku, w ustalonych z góry, regularnych odstępach czasu. Do celów art. 8 ust. 1 odniesienie do dostępnych informacji dotyczy informacji zawartych w dokumentacji podatkowej państwa członkowskiego przekazującego informacje, które można wyszukiwać zgodnie z procedurami gromadzenia i przetwarzania informacji w tym państwie członkowskim;”;

(ii)akapit pierwszy lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) do celów przepisów niniejszej dyrektywy innych niż przepisy art. 8 ust. 1 i 3a oraz art. 8a–8ad – systematyczne przekazywanie określonych z góry informacji przewidzianych w akapicie pierwszym lit. a) i b) niniejszego punktu.”;

(iii)akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„W kontekście art. 8 ust. 3a, art. 8 ust. 7a, art. 21 ust. 2 oraz załącznika IV wszelkie terminy ujęte w pojedyncze górne cudzysłowy mają znaczenie określone w odpowiadających im definicjach zawartych w załączniku I. W kontekście art. 25 ust. 3 i 4 wszelkie terminy ujęte w cudzysłowie mają znaczenie określone w odpowiadających im definicjach zawartych w załączniku I lub VI. W kontekście art. 8aa i załącznika III wszelkie terminy ujęte w pojedyncze górne cudzysłowy mają znaczenie określone w odpowiadających im definicjach zawartych w załączniku III. W kontekście art. 8ac i załącznika V wszelkie terminy ujęte w cudzysłowie mają znaczenie określone w odpowiadających im definicjach zawartych w załączniku V. W kontekście art. 8ad i załącznika VI wszelkie terminy ujęte w cudzysłowie mają znaczenie określone w odpowiadających im definicjach zawartych w załączniku VI.”;

b)dodaje się punkty w brzmieniu:

„28. »zamożny klient indywidualny« oznacza osobę fizyczną, która posiada łącznie co najmniej 1 000 000 EUR w postaci majątku finansowego lub inwestycyjnego, lub zarządzanych aktywów, z wyłączeniem nieruchomości będącej głównym miejscem zamieszkania tej osoby fizycznej. Do celów niniejszej dyrektywy osobę fizyczną uznaje się za zamożnego klienta indywidualnego, jeżeli ten minimalny próg jest osiągnięty w dowolnym momencie w roku kalendarzowym, którego dotyczą wymieniane informacje;

29. »środki służące zapewnieniu zgodności« oznaczają wszelkie środki inne niż pieniężne, które państwo członkowskie może stosować w celu rozwiązania problemu braku wypełniania obowiązków sprawozdawczych;

30. »wykorzystywanie informacji« oznacza ocenę danych zebranych w wyniku prowadzenia sprawozdawczości lub wymiany informacji na podstawie art. 8–8ad w ramach zakresu stosowania niniejszej dyrektywy;

31. »dochód z dywidend niepowierniczych« oznacza dochód z dywidend, które nie są wypłacane ani inkasowane na rachunku powierniczym;

32. »ubezpieczenia na życie nieobjęte innymi unijnymi aktami prawnymi dotyczącymi wymiany informacji i innych podobnych środków« oznaczają umowy ubezpieczenia, inne niż pieniężne umowy ubezpieczenia podlegające zgłaszaniu na mocy dyrektywy 2014/107/UE, w przypadku których świadczenia z tytułu umów są wypłacane w przypadku śmierci ubezpieczonego;

33. »macierzyste państwo członkowskie« oznacza macierzyste państwo członkowskie w rozumieniu rozporządzenia XXX;

34. »adres rozproszonego rejestru« oznacza adres rozproszonego rejestru w rozumieniu rozporządzenia XXX;”;

2)w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:

a)w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

(i)akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Właściwy organ każdego z państw członkowskich przekazuje w drodze wymiany automatycznej właściwemu organowi któregokolwiek z pozostałych państw członkowskich wszelkie informacje, którymi dysponuje w odniesieniu do rezydentów tego innego państwa członkowskiego, dotyczące następujących szczególnych kategorii dochodu i kapitału, zgodnie z ich interpretacją na mocy krajowych przepisów państwa członkowskiego przekazującego informacje:

a)dochody z zatrudnienia;

b)wynagrodzenia dyrektorów;

c)ubezpieczenia na życie nieobjęte innymi unijnymi aktami prawnymi dotyczącymi wymiany informacji i innych podobnych środków;

d)świadczenia emerytalne i rentowe;

e)własność nieruchomości i dochody z tego tytułu;

f)opłaty licencyjne;

g)dochód z dywidend niepowierniczych.”;

(ii)dodaje się akapit w brzmieniu:

„W odniesieniu do okresów rozliczeniowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2026 r. lub później państwa członkowskie uwzględniają w przekazywanych informacjach, o których mowa w akapicie pierwszym, NIP rezydentów wydawany przez państwo członkowskie zamieszkania.”;

b)w ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Państwa członkowskie przekazują – w drodze wymiany automatycznej – właściwemu organowi któregokolwiek z pozostałych państw członkowskich informacje na temat wszystkich kategorii dochodu i kapitału, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy, dotyczące rezydentów tego innego państwa członkowskiego. Informacje te dotyczą okresów rozliczeniowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2026 r. lub później.”;

c)ust. 7a otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty i rachunki, które mają być traktowane, odpowiednio, jako »nieraportujące instytucje finansowe« i »rachunki wyłączone«, spełniały wszystkie wymogi wymienione w załączniku I sekcja VIII część B pkt 1 lit. c) oraz w załączniku I sekcja VIII część C pkt 17 lit. g), w szczególności wymóg, aby status »instytucji finansowej« jako »nieraportującej instytucji finansowej« lub status rachunku jako »rachunku wyłączonego« nie zagroziły realizacji celów niniejszej dyrektywy.”;

3)w art. 8a wprowadza się następujące zmiany:

a)w ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym wydano, zmieniono lub odnowiono interpretację indywidualną o wymiarze transgranicznym dla zamożnego klienta indywidualnego po dniu 31 grudnia 2023 r., przekazuje w drodze automatycznej wymiany informacje na ten temat właściwym organom wszystkich pozostałych państw członkowskich, przestrzegając ograniczeń wymienionych w ust. 8 niniejszego artykułu, zgodnie z mającymi zastosowanie ustaleniami praktycznymi przyjętymi na mocy art. 21.”;

b)w ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

(i)akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Właściwy organ państwa członkowskiego, zgodnie z mającymi zastosowanie ustaleniami praktycznymi przyjętymi na mocy art. 21, przekazuje również właściwym organom wszystkich pozostałych państw członkowskich oraz Komisji, przestrzegając ograniczeń wymienionych w ust. 8b niniejszego artykułu, informacje dotyczące interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym oraz uprzednich porozumień cenowych, które zostały wydane, zmienione lub odnowione w okresie rozpoczynającym się 5 lat przed dniem 1 stycznia 2017 r., oraz dotyczące interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym dla zamożnych klientów indywidualnych, które zostały wydane, zmienione lub odnowione w okresie rozpoczynającym się 5 lat przed dniem 1 stycznia 2026 r.”;

(ii)dodaje się akapit w brzmieniu:

„W przypadku gdy interpretacje indywidualne o wymiarze transgranicznym dla zamożnych klientów indywidualnych zostały wydane, zmienione lub odnowione między dniem 1 stycznia 2020 r. a 31 grudnia 2025 r., dotyczące ich informacje są przekazywane, pod warunkiem że interpretacje te są nadal ważne w dniu 1 stycznia 2026 r.”;

c)ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania w przypadku, gdy interpretacja indywidualna o wymiarze transgranicznym dotyczy wyłącznie spraw podatkowych osoby fizycznej lub osób fizycznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy przynajmniej jedna z tych osób fizycznych jest zamożnym klientem indywidualnym.”;

d)w ust. 6 wprowadza się następujące zmiany:

(i)lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a) dane identyfikacyjne osoby, innej niż osoba fizyczna, która nie jest zamożnym klientem indywidualnym, a w stosownych przypadkach również grupy osób, do której należy;”;

(ii)lit. k) otrzymuje brzmienie:

„k) określenie wszelkich osób, innych niż osoby fizyczne, które nie są zamożnymi klientami indywidualnymi, w ewentualnych innych państwach członkowskich, na które to osoby interpretacja indywidualna o wymiarze transgranicznym lub uprzednie porozumienie cenowe mogą mieć wpływ (ze wskazaniem państwa członkowskiego, z którym powiązana jest każda taka osoba);”;

4)art. 8ab ust. 14 lit c) otrzymuje brzmienie:

„c) streszczenie treści podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia transgranicznego, w tym wskazanie nazwy, pod jaką to uzgodnienie funkcjonuje, jeżeli taka istnieje, oraz opis stosownych uzgodnień, oraz wszelkie inne informacje, które mogłyby pomóc właściwemu organowi w ocenie potencjalnego ryzyka podatkowego, nie prowadząc do ujawnienia tajemnicy handlowej, przemysłowej lub zawodowej lub procesu produkcyjnego, lub do ujawnienia informacji, które byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym;”;

5)w art. 8ac ust. 2 dodaje się lit. m) w brzmieniu:

„m) w przypadku gdy raportujący operator platformy opiera się na bezpośrednim potwierdzeniu tożsamości i miejsca zamieszkania »sprzedawcy« poprzez »usługę identyfikacyjną« udostępnioną przez państwo członkowskie lub Unię w celu potwierdzenia tożsamości i rezydencji podatkowej sprzedawcy – imię i nazwisko/nazwę, identyfikator usługi identyfikacyjnej oraz państwo członkowskie jego wydania; w takich przypadkach nie jest konieczne przekazywanie informacji, o których mowa w lit. c)–g).”;

6)dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 8ad
Zakres i warunki obowiązkowej automatycznej wymiany informacji przekazywanych przez raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów

1. Każde państwo członkowskie wdraża niezbędne środki w celu zobowiązania raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów do przeprowadzania procedury należytej staranności i spełniania obowiązków sprawozdawczych określonych w sekcjach II i III załącznika VI. Ponadto każde państwo członkowskie zapewnia skuteczną realizację takich środków i zgodność z nimi, jak określono w załączniku VI sekcja V.

2. Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym ma miejsce sprawozdawczość, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w drodze wymiany automatycznej i w terminie określonym w ust. 5 niniejszego artykułu przekazuje właściwym organom wszystkich pozostałych państw członkowskich informacje określone w ust. 3 niniejszego artykułu zgodnie z ustaleniami praktycznymi przyjętymi na podstawie art. 21.

3. Właściwy organ państwa członkowskiego przekazuje organom następujące informacje odnośnie do każdego użytkownika raportowanych kryptoaktywów:

a)imię i nazwisko, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji, numer(-y) NIP oraz, w przypadku osoby fizycznej, datę i miejsce urodzenia każdego użytkownika raportowanego, a w przypadku jakiegokolwiek podmiotu, który – po zastosowaniu procedur należytej staranności zgodnych z sekcją III załącznika VI – zostanie zidentyfikowany jako kontrolowany przez co najmniej jedną osobę kontrolującą będącą osobą raportowaną – nazwę, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji oraz numer(-y) NIP tego podmiotu, a także imię i nazwisko, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji, numer(-y) NIP oraz datę i miejsce urodzenia każdej osoby raportowanej; jak również rolę (role), w ramach której (których) każda osoba raportowana jest osobą kontrolującą podmiot;

b)imię i nazwisko, adres, numer NIP i, jeśli dotyczy, indywidualny numer identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 7, oraz globalny LEI raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów;

c)w odniesieniu do wszystkich raportowanych kryptoaktywów, w przypadku których użytkownik raportowanych kryptoaktywów w ciągu odnośnego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego przeprowadził raportowane transakcje, odpowiednio:

a)pełną nazwę raportowanych kryptoaktywów;

b)łączną kwotę wpłaconą brutto, łączną liczbę jednostek oraz liczbę transakcji raportowanych w związku z przypadkami nabycia za walutę fiat;

c)łączną otrzymaną kwotę brutto, łączną liczbę jednostek oraz liczbę transakcji raportowanych w związku z przypadkami zbycia za walutę fiat;

d)łączną uczciwą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę transakcji raportowanych w związku z przypadkami nabycia za inne raportowane kryptoaktywa;

e)łączną uczciwą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę transakcji raportowanych w związku z przypadkami zbycia za inne raportowane kryptoaktywa;

f)łączną uczciwą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę raportowanych detalicznych transakcji płatniczych;

g)łączną uczciwą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę raportowanych transakcji z podziałem na rodzaje transferu, jeśli są one znane raportującemu dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów, w odniesieniu do transferów do użytkownika raportowanego nieobjętych lit. b) i d);

h)łączną uczciwą wartość rynkową, łączną liczbę jednostek oraz liczbę raportowanych transakcji z podziałem na rodzaje transferu, jeśli są one znane raportującemu dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów, w odniesieniu do transferów dokonanych przez użytkownika raportowanego nieobjętych lit. c), e) i f); oraz

i)łączną uczciwą wartość rynkową, a także sumę wartości jednostkowych transferów dokonanych przez raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów na adresy rozproszonego rejestru zgodnie z definicją w rozporządzeniu XXX, co do których nie ma informacji, jakoby były powiązane z dostawcą usług w zakresie wirtualnych aktywów lub instytucją finansową.

Na potrzeby lit. b) i c) niniejszej litery kwotę wpłaconą lub otrzymaną zgłasza się w tej walucie fiat, w której ją wpłacono lub otrzymano. Jeśli kwoty te wpłacono lub otrzymano w wielu walutach fiat, zgłasza się je w jednej walucie przeliczonej podczas każdej raportowanej transakcji w sposób konsekwentnie stosowany przez raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów. Podczas transakcji raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów może stosować wszystkie metody przeliczania w celu przeliczenia takich kwot na jedną walutę fiat określoną przez raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów.

Na potrzeby lit. d)–h) niniejszej litery uczciwą wartość rynkową określa się i zgłasza w jednej walucie fiat wycenianej podczas każdej raportowanej transakcji w sposób konsekwentnie stosowany przez raportującego dostawcę usług w zakresie kryptoaktywów.

W przekazywanych informacjach podaje się walutę fiat, w której zgłaszana jest każda kwota.

4. W celu ułatwienia wymiany informacji, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, Komisja — w drodze aktów wykonawczych — przyjmuje niezbędne ustalenia praktyczne, w tym środki służące standaryzacji przekazywania informacji określonych w ust. 3 niniejszego artykułu, w ramach procedury ustanowienia standardowego formularza przewidzianego w art. 20 ust. 5.

5. Przekazanie informacji zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu odbywa się przy użyciu standardowego formatu elektronicznego, o którym mowa w art. 20 ust. 5, w terminie dwóch miesięcy od zakończenia roku kalendarzowego, którego dotyczą obowiązki sprawozdawcze mające zastosowanie do raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów. Pierwsze informacje za odnośny rok kalendarzowy lub inny odpowiedni okres sprawozdawczy przekazuje się od 1 stycznia 2027 r.

6. Niezależnie od ust. 3 nie ma potrzeby zgłaszania informacji dotyczących użytkownika kryptoaktywów, jeśli raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów uzyskał odpowiednie zapewnienie, że inny raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów wypełnia wszystkie obowiązki sprawozdawcze określone w niniejszym artykule w odniesieniu do tego użytkownika kryptoaktywów.

7. W celu wypełnienia obowiązków sprawozdawczych zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu każde państwo członkowskie określa niezbędne zasady, w ramach których nakłada na operatora kryptoaktywów obowiązek rejestracji w Unii. Właściwy organ państwa członkowskiego rejestracji przydziela takiemu operatorowi kryptoaktywów indywidualny numer identyfikacyjny.

Państwa członkowskie określają zasady, zgodnie z którymi operator kryptoaktywów może wybrać rejestrację u właściwego organu jednego państwa członkowskiego w myśl zasad opisanych w załączniku VI sekcja V część F.

Państwa członkowskie wdrażają niezbędne środki, aby operator kryptoaktywów, którego rejestrację cofnięto zgodnie z załącznikiem VI sekcja V część F pkt 7, mógł zarejestrować się ponownie jedynie pod warunkiem przedstawienia organom zainteresowanego państwo członkowskiego dowodu zgodności z nałożonymi sankcjami, jak określono w art. 25a, oraz odpowiednich gwarancji w odniesieniu do swojego zobowiązania do przestrzegania obowiązków sprawozdawczych w Unii, w tym wszelkich zaległych niewypełnionych obowiązków sprawozdawczych.

8. Ust. 7 nie ma zastosowania do dostawców usług w zakresie kryptoaktywów w rozumieniu załącznika VI sekcja IV część B pkt 1.

9. Komisja czyni – w drodze aktów wykonawczych – ustalenia praktyczne i techniczne niezbędne do rejestracji i identyfikacji operatora kryptoaktywów. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

10. Do 31 grudnia 2026 r. Komisja ustanowi centralny rejestr, w którym rejestrowane będą informacje podlegające zgłaszaniu i przekazywaniu zgodnie z załącznikiem VI sekcja V część F pkt 2. Ten centralny rejestr będzie dostępny dla właściwych organów wszystkich państw członkowskich. Przy przetwarzaniu danych osobowych do celów niniejszej dyrektywy Komisję uznaje się za organ przetwarzający dane osobowe w imieniu administratorów, przy czym musi ona spełniać wymogi dotyczące podmiotów przetwarzających przewidziane w rozporządzeniu (UE) 2018/1725. Przetwarzanie odbywa się na podstawie umowy w rozumieniu art. 28 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/679 i art. 29 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1725.

11. Na uzasadniony wniosek dowolnego państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy Komisja w drodze aktów wykonawczych określa, czy informacje, które muszą być automatycznie wymieniane na mocy umowy między właściwymi organami zainteresowanego państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii, odpowiadają informacjom określonym w załączniku VI sekcja II część B, w rozumieniu załącznika VI sekcja IV część F pkt 5. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

Państwo członkowskie wnoszące o zastosowanie środka, o którym mowa w akapicie pierwszym, przesyła Komisji uzasadniony wniosek.

Jeżeli Komisja uzna, że nie posiada wszystkich informacji niezbędnych do rozpatrzenia wniosku, kontaktuje się z zainteresowanym państwem członkowskim w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania wniosku i precyzuje, jakie dodatkowe informacje są wymagane. Kiedy Komisja posiada już wszystkie niezbędne informacje, w terminie jednego miesiąca powiadamia o tym wnoszące państwo członkowskie i przekazuje stosowne informacje komitetowi, o którym mowa w art. 26 ust. 2.

Komisja, działając z własnej inicjatywy, przyjmuje akt wykonawczy, o którym mowa w akapicie pierwszym, wyłącznie w odniesieniu do umowy właściwego organu z jurysdykcją spoza Unii, która to umowa wymaga automatycznej wymiany informacji na temat osoby fizycznej lub podmiotu będących klientami raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów na potrzeby przeprowadzania raportowanych transakcji, zawartej przez państwo członkowskie.

Przy ustalaniu, czy informacje są równoważne w rozumieniu akapitu pierwszego w odniesieniu do transakcji raportowanych, Komisja należycie uwzględnia stopień, w jakim system, na którym opierają się takie informacje, odpowiada systemowi określonemu w załączniku VI, w szczególności w odniesieniu do:

(i)definicji raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów, użytkownika raportowanego, transakcji raportowanej;

(ii)procedur mających zastosowanie do celów identyfikacji użytkowników raportowanych;

(iii)obowiązków sprawozdawczych;

(iv)zasad i procedur administracyjnych, jakie mają wdrożyć jurysdykcje spoza Unii, aby zapewnić skuteczne wykonywanie i przestrzeganie określonych w tym systemie procedur należytej staranności i obowiązków sprawozdawczych.

Procedura, o której mowa w niniejszym akapicie, ma także zastosowanie do ustalania, że dane informacje nie są już odpowiadające w rozumieniu załącznika VI sekcja IV część F pkt 5.

12. Niezależnie od ust. 11 niniejszego artykułu, w przypadku gdy normę międzynarodową w zakresie sprawozdawczości i automatycznej wymiany informacji na temat kryptoaktywów określono jako normę minimalną lub równoważną, nie jest już wymagane żadne stwierdzenie przez Komisję w drodze aktów wykonawczych, czy informacje, które muszą być automatycznie wymieniane na mocy stosowanej normy i umowy właściwego organu między zainteresowanym państwem członkowskim (zainteresowanymi państwami członkowskimi) a jurysdykcją spoza Unii. Informacje te uznaje się za odpowiadające informacjom wymaganym na mocy niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że właściwe organy wszystkich zainteresowanych państw członkowskich zawarły z jurysdykcją spoza Unii skuteczną kwalifikującą umowę między właściwymi organami. Odpowiadające przepisy zawarte w niniejszym artykule oraz w załączniku VI do niniejszej dyrektywy nie mają już zastosowania do takich celów.”;

7)w art. 16 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Informacje przekazane między państwami członkowskimi w jakiejkolwiek formie zgodnie z niniejszą dyrektywą są objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej i korzystają z takiej ochrony, jaką objęte są podobne informacje na mocy krajowego prawa państwa członkowskiego, które informacje te otrzymuje. Takie informacje mogą być wykorzystywane do celów oceny, stosowania i egzekwowania przepisów krajowych państw członkowskich w zakresie podatków, o których mowa w art. 2, a także VAT, innych podatków pośrednich, ceł oraz przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu.”;

b)ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Informacje i dokumenty otrzymane zgodnie z niniejszą dyrektywą mogą być wykorzystywane do celów innych niż te, o których mowa w ust. 1, o ile zezwoli na to właściwy organ państwa członkowskiego przekazującego informacje zgodnie z niniejszą dyrektywą i jedynie w zakresie, w jakim dopuszczają to przepisy państwa członkowskiego właściwego organu otrzymującego informacje.

Właściwy organ każdego państwa członkowskiego przekazuje właściwym organom wszystkich pozostałych państw członkowskich zgodny z prawem krajowym wykaz informacji i dokumentów, które można wykorzystać w celach innych niż te przewidziane w ust. 1. Właściwy organ, który otrzymuje informacje, może bez pozwolenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, wykorzystać te informacje oraz dokumenty w dowolnym celu wskazanym przez informujące państwo członkowskie.

Przewidziany w ust. 2 wykaz informacji i dokumentów, które można wykorzystać w celach innych niż te przewidziane w ust. 1, udostępnia publicznie właściwy organ każdego państwa członkowskiego.

Właściwy organ otrzymujący informacje może również wykorzystywać te informacje bez zezwolenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, do dowolnych celów w ramach działania opartego na art. 215 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i przekazywać je do takich celów właściwemu organowi odpowiedzialnemu za wdrażanie środków ograniczających w zainteresowanym państwie członkowskim.

3. W przypadku gdy właściwy organ państwa członkowskiego uważa, że informacje, które otrzymał od właściwego organu innego państwa członkowskiego, mogą być użyteczne dla właściwego organu trzeciego państwa członkowskiego do celów, o których mowa w ust. 1, może on przekazać te informacje temu ostatniemu, pod warunkiem że przekazanie informacji jest zgodne z zasadami i procedurami określonymi w niniejszej dyrektywie. Informuje on właściwy organ państwa członkowskiego, z którego pochodzą informacje, o tym, że zamierza przekazać je trzeciemu państwu członkowskiemu. Państwo członkowskiego, z którego pochodzą informacje, może sprzeciwić się ich przekazaniu w terminie 15 dni kalendarzowych od otrzymania powiadomienia od państwa członkowskiego zamierzającego przekazać informacje innemu państwu członkowskiemu.”;

c)dodaje się ust. 7 w brzmieniu:

„7. Właściwy organ każdego państwa członkowskiego wprowadza skuteczny mechanizm zapewniania oceny danych zebranych w wyniku prowadzenia sprawozdawczości lub wymiany informacji na podstawie art. 8–8ad w ramach zakresu stosowania niniejszej dyrektywy.”;

8)art. 20 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Komisja, działając w imieniu właściwych organów państw członkowskich, przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające ujednolicone elektroniczne formularze, w tym ustalenia językowe, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2, w następujących przypadkach:

a) do celów automatycznej wymiany informacji dotyczących interpretacji indywidualnych o wymiarze transgranicznym i uprzednich porozumień cenowych zgodnie z art. 8a przed 1 stycznia 2017 r.;

b) do celów automatycznej wymiany informacji dotyczących podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych zgodnie z art. 8ab przed 30 czerwca 2019 r.;

c) do celów automatycznej wymiany informacji dotyczących raportowanych kryptoaktywów zgodnie z art. 8ad przed 1 stycznia 2026 r.

Treść standardowych formularzy nie wykracza poza elementy podlegające wymianie informacji wymienione w art. 8a ust. 6, art. 8ab ust. 14 i art. 8ad ust. 3 oraz inne obszary związane z tymi elementami i niezbędne do osiągnięcia celów, odpowiednio, art. 8a, 8ab i 8ad.

Ustalenia językowe, o których mowa w akapicie pierwszym, nie uniemożliwiają państwom członkowskim przekazywania informacji, o których mowa w art. 8a, 8ab i 8ad, w dowolnym z języków urzędowych Unii. Ustalenia językowe mogą jednak przewidywać, że najistotniejsze elementy takich informacji należy przekazywać również w innym języku urzędowym Unii.”;

9)w art. 21 wprowadza się następujące zmiany:

a)dodaje się ust. 5a w brzmieniu:

„5a Do 31 grudnia 2025 r. Komisja, działając w imieniu państw członkowskich, opracuje bezpieczną centralną bazę danych państw członkowskich w zakresie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania, gdzie zapisywane będą informacje przekazywane na podstawie art. 8ad ust. 2 i 3 w celu spełnienia wymogu automatycznej wymiany informacji przewidzianego w tych ustępach, a także zapewni tej bazie danych wsparcie techniczne i logistyczne.

Do informacji zapisanych w tej bazie danych dostęp mają właściwe organy wszystkich państw członkowskich. Komisja również ma dostęp do informacji zapisanych w tej bazie danych do celów spełniania swoich zobowiązań na mocy niniejszej dyrektywy, jednakże w granicach wskazanych w art. 8a ust. 8, art. 8ab ust. 17. i art. 8ad ust. 8. Komisja przyjmuje niezbędne ustalenia praktyczne zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

Do czasu uzyskania przez bezpieczną centralną bazę danych zdolności operacyjnej automatyczna wymiana przewidziana w art. 8a ust. 1 i 2, art. 8ab ust. 13, 14 i 16 oraz art. 8ad ust. 2, 3 i 8 prowadzona jest zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu i mającymi zastosowanie ustaleniami praktycznymi.”;

b)dodaje się ust. 8 w brzmieniu:

„8. Komisja, działając w imieniu państw członkowskich, opracuje i zapewni państwom członkowskim narzędzie służące do elektronicznej i automatycznej weryfikacji poprawności numeru NIP podanego przez podmiot raportujący lub podatnika do celów automatycznej wymiany informacji.”;

10)w art. 22 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:

„3. Państwa członkowskie przechowują informacje otrzymane drogą automatycznej wymiany informacji zgodnie z art. 8–8ad nie dłużej, niż to konieczne, ale w żadnym przypadku nie krócej niż przez 5 lat od daty ich otrzymania, aby osiągnąć cele określone w niniejszej dyrektywie.

4. Państwa członkowskie zapewniają podmiotowi raportującemu możliwość uzyskania drogą elektroniczną potwierdzenia ważności informacji na temat NIP dowolnego podatnika, które podlegają wymianie informacji na mocy art. 8–8ad. O potwierdzenie informacji na temat NIP można wnieść wyłącznie w celu sprawdzenia poprawności danych, o których mowa w art. 8 ust. 1, art. 8 ust. 3a, art. 8a ust. 6, art. 8aa ust. 3, art. 8ab ust. 14, art. 8ac ust. 2 i art. 8ad ust. 3 lit. c).”;

11)art. 23 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Państwa członkowskie przekazują Komisji roczną ocenę skuteczności automatycznej wymiany informacji, o której mowa w art. 8–8ad, a także jej praktyczne wyniki. Komisja określa – w drodze aktów wykonawczych – formę i warunki przekazywania tej rocznej oceny. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.”;

12)w art. 25 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Raportujące instytucje finansowe, pośredników, raportujących operatorów platform, raportujących dostawców usług w zakresie kryptoaktywów oraz właściwe organy państw członkowskich uznaje się za administratorów działających samodzielnie lub wspólnie. Przy przetwarzaniu danych osobowych do celów niniejszej dyrektywy Komisję uznaje się za podmiot przetwarzający dane osobowe w imieniu administratorów i musi ona spełniać wymogi dotyczące podmiotów przetwarzających przewidziane w rozporządzeniu (UE) 2018/1725. Przetwarzanie odbywa się na podstawie umowy w rozumieniu art. 28 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/679 i art. 29 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1725.”;

b)ust. 4 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Niezależnie od przepisów ust. 1 każde państwo członkowskie zapewnia, aby – w zależności od przypadku – każda raportująca instytucja finansowa, pośrednik, raportujący operator platformy lub raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów, którzy podlegają jurysdykcji tego państwa:

a)informowali każdą zainteresowaną osobę fizyczną o tym, że dotyczące jej informacje zostaną zgromadzone i przekazane zgodnie z niniejszą dyrektywą; oraz

b)udzielali każdej zainteresowanej osobie fizycznej wszelkich informacji, które dana osoba ma prawo uzyskać od administratora danych, w czasie wystarczającym do skorzystania z jej praw ochrony danych osobowych, a w każdym przypadku zanim informacje zostaną przekazane.”;

13)art. 25a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 25a
Sankcje oraz inne środki służące zapewnieniu zgodności

1. Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą dotyczących art. 8 ust. 3a i art. 8aa–8ad oraz przyjmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia wdrożenia i egzekwowania tych sankcji. Przewidziane sankcje oraz środki służące zapewnieniu zgodności muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby sankcje i środki służące zapewnieniu zgodności można było stosować do osób prawnych w przypadku naruszenia przepisów krajowych transponujących niniejszą dyrektywę, do członków organu zarządzającego oraz do innych osób fizycznych, które zgodnie z prawem krajowym są odpowiedzialne za naruszenie prawa krajowego.

Państwa członkowskie zapewniają, aby dowolna osoba działająca indywidualnie lub w ramach organu osoby prawnej i piastująca funkcję kierowniczą w jej strukturze mogła pociągnąć tę osobę prawną do odpowiedzialności za naruszenie przepisów krajowych transponujących niniejszą dyrektywę. Każda z następujących przesłanek wskazuje na kierowniczy charakter funkcji sprawowanej w strukturze osoby prawnej:

a)uprawnienia do reprezentowania osoby prawnej;

b)uprawnienia do podejmowania decyzji w imieniu osoby prawnej;

c)uprawnienia do sprawowania kontroli w ramach osoby prawnej.

3. W przypadku niezłożenia sprawozdania po dwóch upomnieniach administracyjnych lub jeśli dostarczone informacje zawierają niepełne, nieprawidłowe bądź nieprawdziwe dane stanowiące ponad 25 % informacji, które należało przedłożyć zgodnie z wymogami określonymi w załączniku VI sekcja II część B, państwa członkowskie zapewniają, aby możliwe do nałożenia sankcje uwzględniały co najmniej kary pieniężne o następującej minimalnej wysokości:

a)w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych w celu zachowania zgodności z art. 8 ust. 3a minimalna kwota kary pieniężnej wynosi nie mniej niż 50 000 EUR, jeśli roczny obrót raportującej instytucji finansowej jest mniejszy niż 6 mln EUR, oraz 150 000 EUR, jeśli obrót ten wynosi 6 mln EUR lub więcej;

b)w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych w celu zachowania zgodności z art. 8aa minimalna kwota kary pieniężnej wynosi nie mniej niż 500 000 EUR;

c)w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych w celu zachowania zgodności z art. 8ab minimalna kwota kary pieniężnej wynosi nie mniej niż 50 000 EUR, jeśli roczny obrót pośrednika lub właściwego podatnika jest mniejszy niż 6 mln EUR, oraz 150 000 EUR, jeśli obrót ten wynosi 6 mln EUR lub więcej; minimalna kwota kary pieniężnej wynosi nie mniej niż 20 000 EUR, jeśli pośrednik lub właściwy podatnik jest osobą fizyczną;

d)w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych w celu zachowania zgodności z art. 8ac minimalna kwota kary pieniężnej wynosi nie mniej niż 50 000 EUR, jeśli roczny obrót raportującego operatora platformy jest mniejszy niż 6 mln EUR, oraz 150 000 EUR, jeśli obrót ten wynosi 6 mln EUR lub więcej, minimalna kwota kary pieniężnej wynosi nie mniej niż 20 000 EUR, jeśli raportujący operator platformy jest osobą fizyczną;

e)w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych w celu zachowania zgodności z art. 8ad minimalna kwota kary pieniężnej wynosi nie mniej niż 50 000 EUR, jeśli roczny obrót raportującego dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów wynosi mniej niż 6 mln EUR, oraz 150 000 EUR, jeśli obrót ten wynosi 6 mln EUR lub więcej, minimalna kwota kary pieniężnej wynosi nie mniej niż 20 000 EUR, jeśli raportujący dostawca usług w zakresie kryptoaktywów jest osobą fizyczną.

Komisja ocenia stosowność kwot określonych w niniejszej lit. d) w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1.

Państwa członkowskie, których walutą nie jest euro, stosują odpowiadającą wartość w walucie krajowej na dzień wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

Minimalne kwoty kar pieniężnych określone w ust. 3 nakłada się bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do ustanowienia innych sankcji lub środków służących zapewnieniu zgodności w przypadku dowolnego naruszenia przepisów krajowych innego niż te przewidziane w niniejszej dyrektywie.

4. Państwa członkowskie wskazują, czy sankcje określone w ustawodawstwie krajowym stosuje się w odniesieniu do indywidualnych przypadków naruszeń, czy na zasadzie kumulacji. Minimalne kary przewidziane w ust. 3 stosuje się na zasadzie kumulacji.

5. Państwa członkowskie ustanawiają sankcje za nieprawdziwe oświadczenie, jak przewidziano w sekcji I załącznika I oraz w sekcji III załącznika VI do niniejszej dyrektywy.

6. Przy nakładaniu sankcji i stosowaniu innych środków służących zapewnieniu zgodności właściwe organy w stosownych przypadkach ściśle współpracują ze sobą i z innymi właściwymi organami oraz w stosownych przypadkach koordynują swoje działania w sprawach transgranicznych.”;

14)art. 27 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Państwa członkowskie w ramach swoich jurysdykcji badają i oceniają skuteczność współpracy administracyjnej prowadzonej zgodnie z niniejszą dyrektywą, dotyczącej zwalczania uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania, a także co roku informują Komisję o wynikach swojej oceny.”;

15)dodaje się art. 27c w brzmieniu:

„Artykuł 27c
Sprawozdawczość w zakresie NIP

W odniesieniu do okresów rozliczeniowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2026 r. lub później państwa członkowskie zapewniają, by w przekazywanych informacjach, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 3a, art. 8a ust. 6, art. 8aa ust. 3, art. 8ab ust. 14, art. 8ac ust. 2 i art. 8ad ust. 3, uwzględniany był NIP raportowanych osób fizycznych lub podmiotów wydawany przez państwo członkowskie zamieszkania. NIP podaje się, nawet jeśli nie jest wyraźnie wymagany w tych artykułach.

Państwa członkowskie zapewniają też, aby podmiot raportujący obowiązkowo zgłaszał NIP raportowanych osób fizycznych lub podmiotów, nawet jeśli nie ma takiego wymogu w załączniku I, III, V ani VI.”;

16)w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej dyrektywy;

17)w załączniku V wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej dyrektywy;

18)dodaje się nowy załącznik VI o treści podanej w załączniku III do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1.Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2025 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 stycznia 2026 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2.Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu państwa członkowskie do dnia 1 stycznia 2024 r. przyjmują i publikują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 1 pkt 5 niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 stycznia 2025 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

3.Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu państwa członkowskie do dnia 31 grudnia 2027 r. przyjmują i publikują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 1 pkt 10 niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 stycznia 2028 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

4.Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY 

1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy

1.2.Obszary polityki, których dotyczy wniosek/inicjatywa 

1.3.Wniosek/inicjatywa dotyczy: 

X nowego działania 

◻ nowego działania, będącego następstwem projektu pilotażowego/działania przygotowawczego 33  

◻ przedłużenia bieżącego działania 

◻ połączenia lub przekształcenia co najmniej jednego działania pod kątem innego/nowego działania

1.4.Cel(e)

1.4.1.Cel(e) ogólny(e)

1.4.2.Cel(e) szczegółowy(e)

1.4.3.Oczekiwane wyniki i wpływ

Należy wskazać, jakie efekty przyniesie wniosek/inicjatywa beneficjentom/grupie docelowej.

1.4.4.Wskaźniki dotyczące realizacji celów

Należy wskazać wskaźniki stosowane do monitorowania postępów i osiągnięć.

1.5.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy 

1.5.1.Potrzeby, które należy zaspokoić w perspektywie krótko- lub długoterminowej, w tym szczegółowy terminarz przebiegu realizacji inicjatywy

1.5.2.Wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii Europejskiej (może wynikać z różnych czynników, na przykład korzyści koordynacyjnych, pewności prawa, większej efektywności lub komplementarności). Na potrzeby tego punktu „wartość dodaną z tytułu zaangażowania Unii” należy rozumieć jako wartość wynikającą z unijnej interwencji, wykraczającą poza wartość, która zostałaby wytworzona przez same państwa członkowskie.

1.5.3.Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań

1.5.4.Spójność z wieloletnimi ramami finansowymi oraz możliwa synergia z innymi właściwymi instrumentami

1.5.5.Ocena różnych dostępnych możliwości finansowania, w tym zakresu przegrupowania środków

1.6.Czas trwania i wpływ finansowy wniosku/inicjatywy

◻ Ograniczony czas trwania

–◻    Okres trwania wniosku/inicjatywy: od [DD/MM]RRRR r. do [DD/MM]RRRR r.

–◻    Okres trwania wpływu finansowego: od RRRR r. do RRRR r. w odniesieniu do środków na zobowiązania oraz od RRRR r. do RRRR r. w odniesieniu do środków na płatności.

X Nieograniczony czas trwania

–Wprowadzenie w życie z okresem rozruchu od RRRR r. do RRRR r.,

–po którym następuje faza operacyjna.

1.7.Planowane tryby zarządzania 34  

X Bezpośrednie zarządzanie przez Komisję

–◻ w ramach jej służb, w tym za pośrednictwem jej pracowników w delegaturach Unii;

–◻    przez agencje wykonawcze;

◻ Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi

◻ Zarządzanie pośrednie przez przekazanie zadań związanych z wykonaniem budżetu:

–◻ państwom trzecim lub organom przez nie wyznaczonym;

–◻ organizacjom międzynarodowym i ich agencjom (należy wyszczególnić);

–◻ EBI oraz Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu;

–◻ organom, o których mowa w art. 70 i 71 rozporządzenia finansowego;

–◻ organom prawa publicznego;

–◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu, które świadczą usługi użyteczności publicznej, o ile są im zapewnione odpowiednie gwarancje finansowe;

–◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu państwa członkowskiego, którym powierzono realizację partnerstwa publiczno-prywatnego i zapewniono odpowiednie gwarancje finansowe;

–◻ osobom odpowiedzialnym za wykonanie określonych działań w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej oraz określonym we właściwym podstawowym akcie prawnym.

–W przypadku wskazania więcej niż jednego trybu należy podać dodatkowe informacje w części „Uwagi”.

Uwagi

2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA 

2.1.Zasady nadzoru i sprawozdawczości 

Określić częstotliwość i warunki

2.2.System zarządzania i kontroli 

2.2.1.Uzasadnienie dla systemu zarządzania, mechanizmów finansowania wykonania, warunków płatności i proponowanej strategii kontroli

2.2.2.Informacje dotyczące zidentyfikowanego ryzyka i systemów kontroli wewnętrznej ustanowionych w celu jego ograniczenia

2.2.3.Oszacowanie i uzasadnienie efektywności kosztowej kontroli (relacja kosztów kontroli do wartości zarządzanych funduszy powiązanych) oraz ocena prawdopodobnego ryzyka błędu (przy płatności i przy zamykaniu) 

2.3.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom 

Określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony, np. ze strategii zwalczania nadużyć finansowych.

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU 

3.1.Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ 

·Istniejące linie budżetowe

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

·Proponowane nowe linie budżetowe

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

3.2.Szacunkowy wpływ finansowy wniosku na środki 

3.2.1.Podsumowanie szacunkowego wpływu na środki operacyjne 

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych

–☒    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Niniejszą część uzupełnia się przy użyciu „danych budżetowych o charakterze administracyjnym”, które należy najpierw wprowadzić do załącznika do oceny skutków finansowych regulacji (załącznika V do zasad wewnętrznych), przesyłanego do DECIDE w celu konsultacji między służbami.

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.2.2.Szacunkowy wpływ na środki operacyjne

–    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych

–    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych, jak określono poniżej:

Środki na zobowiązania w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.2.3.Podsumowanie szacunkowego wpływu na środki administracyjne 

–    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych

–    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Potrzeby w zakresie środków na zasoby ludzkie i inne wydatki o charakterze administracyjnym zostaną pokryte z zasobów dyrekcji generalnej już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

3.2.3.1.Szacowane zapotrzebowanie na zasoby ludzkie

–    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich.

–    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej:

Wartości szacunkowe należy wyrazić w ekwiwalentach pełnego czasu pracy

XX oznacza odpowiedni obszar polityki lub odpowiedni tytuł w budżecie.

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich zostaną pokryte z zasobów dyrekcji generalnej już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

Opis zadań do wykonania:

3.2.4.Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi 

Wniosek/inicjatywa:

–    może zostać w pełni sfinansowany(a) przez przegrupowanie środków w ramach odpowiedniego działu wieloletnich ram finansowych (WRF).

–◻    wymaga zastosowania nieprzydzielonego marginesu środków w ramach odpowiedniego działu WRF lub zastosowania specjalnych instrumentów zdefiniowanych w rozporządzeniu w sprawie WRF.

–◻    wymaga rewizji WRF.

3.2.5.Udział osób trzecich w finansowaniu 

Wniosek/inicjatywa:

–    nie przewiduje współfinansowania ze strony osób trzecich

–◻    przewiduje współfinansowanie ze strony osób trzecich szacowane zgodnie z poniższymi szacunkami:

środki w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.3.Szacunkowy wpływ na dochody 

–☒    Wniosek/inicjatywa nie ma wpływu finansowego na dochody

–◻    Wniosek/inicjatywa ma wpływ finansowy określony poniżej:

wpływ na zasoby własne

wpływ na dochody inne

Wskazać, czy dochody są przypisane do linii budżetowej po stronie wydatków

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

W przypadku wpływu na dochody przeznaczone na określony cel należy wskazać linie budżetowe po stronie wydatków, które ten wpływ obejmie.

Pozostałe uwagi (np. metoda/wzór użyte do obliczenia wpływu na dochody albo inne informacje).

(1)    Komisja Europejska, Wytyczne polityczne na następną kadencję Komisji Europejskiej (2019–2024), Unia, która mierzy wyżej, https://op.europa.eu/en/publication-detail/-/publication/62e534f4-62c1-11ea-b735-01aa75ed71a1  

(2)    COM(2020) 312 final.

(3)    Dokument 13350/20, FISC 226.

(4)    Dokument 14651/21, FISC 227.

(5)    Dz.U. C 347 z 9.9.2022, s. 211.

(6)    https://www.oecd.org/tax/exchange-of-tax-information/oecd-presents-new-transparency-framework-for-crypto-assets-to-g20.htm

(7)    http://www.g20.utoronto.ca/2022/G20%20Bali%20Leaders-%20Declaration,%2015-16%20November%202022.pdf

(8)    Dyrektywa Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylająca dyrektywę 77/799/EWG.

(9)    Sprawozdanie specjalne nr 03/2021: Wymiana informacji podatkowych w UE – solidne podstawy, niedociągnięcia we wdrażaniu.

(10)    Parlament Europejski. (2021). Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 września 2021 r. w sprawie wdrożenia wymogów UE dotyczących wymiany informacji podatkowych: postępy, wyciągnięte wnioski i przeszkody do pokonania, dostępna pod adresem: https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-9-2021-0392_PL.pdf

(11)    Europejski Trybunał Obrachunkowy. (2021). Wymiana informacji podatkowych w UE – solidne podstawy, niedociągnięcia we wdrażaniu. Wymiana informacji jest obecnie prowadzona na większą skalę, ale pewne informacje nadal nie są przekazywane. S. 36–37, dokument dostępny pod adresem: https://www.eca.europa.eu/Lists/ECADocuments/SR21_03/SR_Exchange_tax_inform_PL.pdf

(12)    Dyrektywa Rady 2014/107/UE z dnia 9 grudnia 2014 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania (Dz.U. L 359 z 16.12.2014, s. 1).

(13)    Dyrektywa Rady 2015/2376/UE z dnia 8 grudnia 2015 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania (Dz.U. L 332 z 18.12.2015, s. 1).

(14)    Dyrektywa Rady 2016/881/UE z dnia 25 maja 2016 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania (Dz.U. L 146 z 3.6.2016, s. 8).

(15)    Dyrektywa Rady (UE) 2016/2258 z dnia 6 grudnia 2016 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w odniesieniu do dostępu organów podatkowych do informacji dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy (Dz.U. L 342 z 16.12.2016, s. 1).

(16)    Dyrektywa Rady (UE) 2018/822 z dnia 25 maja 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania w odniesieniu do podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych (Dz.U. L 139 z 5.6.2018, s. 1).

(17)    Dyrektywa Rady (UE) 2021/514 z dnia 22 marca 2021 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (Dz.U. L 104 z 25.3.2021, s. 1).

(18)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

(19)    https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/A-9-2021-0193_PL.pdf

(20)    Na przykład włączenie nowych kategorii dochodu i kapitału, przepisy dotyczące zamożnych klientów indywidualnych, pieniądza elektronicznego i kryptoaktywów, przepisy dotyczące wykorzystania wymienianych informacji itp.

(21)    Dochody z zatrudnienia, wynagrodzenia dyrektorów, ubezpieczenia na życie nieobjęte innymi unijnymi aktami prawnymi dotyczącymi wymiany informacji i innych podobnych środków, świadczenia emerytalne i rentowe oraz własność nieruchomości i dochody z tego tytułu i opłaty licencyjne.

(22)    Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

(23)    Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

(24)    Dyrektywa Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylająca dyrektywę 77/799/EWG (Dz.U. L 64 z 11.3.2011, s. 1).

(25)    Dokument 14651/21, FISC 227, sprawozdanie dla Rady Europejskiej dotyczące kwestii podatkowych, przygotowane przez Radę Ecofin.

(26)    https://www.oecd.org/tax/exchange-of-tax-information/crypto-asset-reporting-framework-and-amendments-to-the-common-reporting-standard.pdf

(27)    Dyrektywa Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylająca dyrektywę 77/799/EWG (Dz.U. L 064 z 11.3.2011, s. 1).

(28)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(29)    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, zmieniająca dyrektywy 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylająca dyrektywę 2000/46/WE (Dz.U. L 267 z 10.10.2009, s. 7).

(30)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

(31)    O którym mowa w art. 58 ust. 2 lit. a) lub b) rozporządzenia finansowego.

(32)    Wyjaśnienia dotyczące trybów zarządzania oraz odniesienia do rozporządzenia finansowego znajdują się na następującej stronie: https://myintracomm.ec.europa.eu/budgweb/EN/man/budgmanag/Pages/budgmanag.aspx  

(33)    Rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1.

(34)    Rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami, Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2.

(35)    Środki zróżnicowane/środki niezróżnicowane.

(36)    EFTA: Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu

(37)    Kraje kandydujące oraz w stosownych przypadkach potencjalne kraje kandydujące Bałkanów Zachodnich.

(38)    Zgodnie z oficjalną nomenklaturą budżetową.

(39)    Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie realizacji programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(40)    Produkty odnoszą się do produktów i usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itp.).

(41)    Zgodnie z opisem w pkt 1.4.2. „Cel(e) szczegółowy(e) …”.

(42)    Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie realizacji programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(43)    CA = personel kontraktowy; LA = personel miejscowy; SNE = oddelegowany ekspert krajowy; INT = personel tymczasowy; JPD = młodszy specjalista w delegaturze.

(44)    W ramach podpułapu na personel zewnętrzny ze środków operacyjnych (dawne linie „BA”).

(45)    Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się realizację wniosku/inicjatywy. „N” należy zastąpić oczekiwanym pierwszym rokiem realizacji (np. 2021). Tak samo należy postąpić dla kolejnych lat.

(46)    W przypadku tradycyjnych zasobów własnych (opłaty celne, opłaty wyrównawcze od cukru) należy wskazać kwoty netto, tzn. kwoty brutto po odliczeniu 20 % na poczet kosztów poboru.