KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 3.11.2021

COM(2021) 661 final

2021/0345(NLE)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE RADY

w sprawie ustalenia uprawnień do połowów na rok 2022 w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb, mających zastosowanie w wodach Unii oraz, dla unijnych statków rybackich, w niektórych wodach nienależących do Unii

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Wszystkie rozporządzenia dotyczące uprawnień do połowów muszą ograniczać eksploatację stad ryb do poziomów, które są zgodne z ogólnymi celami wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb). W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa 1 („rozporządzenie podstawowe”) wyznaczono cele w zakresie corocznych wniosków dotyczących ograniczeń połowowych i ograniczeń nakładu połowowego, aby zagwarantować zrównoważony rozwój rybołówstwa w UE pod kątem ekologicznym, gospodarczym i społecznym.

Proces ustalania uprawnień do połowów stanowi roczny cykl zarządzania (w przypadku stad ryb głębokowodnych mamy do czynienia z cyklem dwuletnim), ale nie oznacza to, że długoterminowe rozwiązania dotyczące zarządzania nie są możliwe. Parlament Europejski i Rada przyjęły m.in. plany wieloletnie dla Morza Północnego 2 i wód zachodnich 3 .

Niektóre z proponowanych tu uprawnień do połowów mają zostać ustalone przez Unię w sposób autonomiczny, a niektóre zostały uzgodnione w trakcie wielostronnych lub dwustronnych konsultacji. Ich wynik jest wdrażany w drodze wewnętrznego przydziału między państwa członkowskie, oparty na zasadzie względnej stabilności.

Niniejszy wniosek obejmuje:

–autonomiczne stada unijne;

–stada wspólnie eksploatowane, którymi będzie zarządzać się wspólnie ze Zjednoczonym Królestwem na Morzu Północnym i w wodach północno-zachodnich, z Norwegią na Morzu Północnym i w cieśninie Skagerrak lub w ramach konsultacji związanych z Komisją ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) między państwami nadbrzeżnymi oraz

–uprawnienia do połowów wynikające z uzgodnień zawartych w ramach regionalnych organizacji ds. rybołówstwa (RFMO).

Pewną liczbę uprawnień do połowów w niniejszym wniosku oznaczono jako „pm” (pro memoria), ponieważ:

–w momencie przyjmowania wniosku opinie naukowe dotyczące niektórych stad nie były jeszcze dostępne lub

–niektóre ograniczenia połowowe i inne zalecenia pochodzące od odpowiednich RFMO zostaną dopiero ustalone, gdyż doroczne spotkania tych organizacji jeszcze się nie odbyły; lub

–dane liczbowe dotyczące niektórych stad występujących w wodach Grenlandii oraz stad wspólnie eksploatowanych lub uprawnień do połowów wymienianych z państwami trzecimi nie są jeszcze dostępne, ponieważ oczekuje się na zakończenie konsultacji z Grenlandią i tymi państwami trzecimi; lub

–Komisja musi jeszcze musi porozumieć się ze Zjednoczonym Królestwem w sprawie współpracy dotyczącej stad wspólnie eksploatowanych w 2022 r., w tym w sprawie uprawnień do połowów.

Podejście do ustalania uprawnień do połowów

Komisja jak zwykle wydała coroczny komunikat; Dążenie do bardziej zrównoważonego rybołówstwa w UE: aktualna sytuacja i kierunki na 2022 r. (COM(2021) 279). Coroczny komunikat zawiera przegląd stanu stad w oparciu o dostępne opinie naukowe oraz wyjaśnia procedurę ustalania uprawnień do połowów.

W odpowiedzi na wniosek Komisji Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) przedstawiła w dniu 30 czerwca 2021 r. swoją coroczną opinię na temat pewnej liczby stad objętych niniejszym wnioskiem 4 .

Opinia naukowa ICES zależy zasadniczo od danych: ocenie można poddać wyłącznie stada, dla których istnieją wystarczające i rzetelne dane, pozwalające na oszacowanie wielkości stad oraz sporządzenie prognoz dotyczących ich reakcji na różne scenariusze eksploatacji (tzw. „tabele wariantów połowowych”). Jeżeli wystarczające dane są dostępne, organy naukowe są w stanie oszacować, jak należy dostosować uprawnienia do połowów danego stada, by uzyskać maksymalny podtrzymywalny połów (MSY). Opinię taką określa się mianem „opinii dotyczącej MSY”. W innych przypadkach przy zalecaniu poziomu uprawnień do połowów organy naukowe kierują się podejściem ostrożnościowym. ICES przedstawia metodologię, którą stosuje w tym celu, w opublikowanych materiałach dotyczących wydawania opinii dotyczącej stad, na temat którego nie ma wystarczających danych 5 .

Wszystkie uprawnienia do połowów zaproponowane we wniosku przez Komisję odzwierciedlają otrzymane opinie naukowe dotyczące stanu stad i ich wykorzystania w sposób opisany w wyżej wymienionym komunikacie.

Obowiązek wyładunku

Na podstawie art. 15 rozporządzenia podstawowego wszystkie stada, w odniesieniu do których obowiązują limity połowowe, podlegają obowiązkowi wyładunku od dnia 1 stycznia 2019 r. Rozporządzenie podstawowe przewiduje jednak pewne wyjątki od obowiązku wyładunku. Na podstawie wspólnych rekomendacji państw członkowskich Komisja przyjęła szereg rozporządzeń delegowanych ustanawiających szczegółowe plany w zakresie odrzutów, które to plany przewidują ograniczone ilości odrzutów na podstawie wyłączeń de minimis lub wyłączeń z uwagi na wysoką przeżywalność.

W związku z wprowadzeniem obowiązku wyładunku połowów i zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia podstawowego proponowane uprawnienia do połowów muszą odzwierciedlać przejście z ilości wyładowanej na ilość złowioną, z uwzględnieniem faktu, że odrzuty nie są już dozwolone. Odbywa się to na podstawie opinii naukowych dotyczących stad objętych rodzajami rybołówstwa, o których mowa w art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Proponowane uprawnienia do połowów ustala się również zgodnie z innymi właściwymi przepisami, tj. art. 16 ust. 1 w odniesieniu do zasady względnej stabilności oraz art. 16 ust. 4 (w odniesieniu do celów WPRyb i odpowiednich zasad przewidzianych w planach wieloletnich).

Aby uwzględnić pełne stosowanie obowiązku wyładunku, Komisja proponuje całkowite dopuszczalne połowy (TAC) na podstawie opinii dotyczących połowów, a nie na podstawie opinii dotyczących wyładunków (co miało miejsce wcześniej). Proponowane kwoty unijne uwzględniają ograniczone odrzuty w oparciu o ustalone wyłączenia; ilości te nie będą wyładowywane i odliczane od kwot, a zatem są odejmowane od kwot unijnych.

Elastyczność obejmująca kolejny rok

Należy również uwzględnić powiązania między rozporządzeniem podstawowym a rozporządzeniem Rady (WE) nr 847/96 6 . W rozporządzeniu tym ustanowiono dodatkowe i ustalane z roku na rok warunki zarządzania TAC, w tym elastyczność w odniesieniu do zasobów objętych, odpowiednio, przezornościowymi i analitycznymi TAC (rozumianych tu odpowiednio jako stada objęte opinią ICES wydaną z zachowaniem zasady ostrożności i stada objęte opinią ICES dotyczącą MSY) (art. 3 i 4). Na podstawie art. 2 rozporządzenia (WE) nr 847/96, ustalając TAC, Rada określa stada, w odniesieniu do których art. 3 i 4 tego rozporządzenia nie mają zastosowania, w szczególności na podstawie biologicznego stanu stad. Art. 15 ust. 9 rozporządzenia podstawowego przewiduje inny mechanizm elastyczności obejmującej kolejny rok.

Aby zapobiec nadmiernej elastyczności, która podważyłaby zasadę racjonalnej i odpowiedzialnej eksploatacji żywych zasobów morza oraz realizację celów WPRyb, należy wyjaśnić, że środki na mocy art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 oraz art. 15 ust. 9 rozporządzenia podstawowego nie mogą być stosowane łącznie.

Elastyczność obejmująca kolejny rok na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia podstawowego powinna być wykluczona, jeżeli zagroziłaby realizacji celów WPRyb, w szczególności w odniesieniu do stad o biomasie tarłowej poniżej granicznego punktu odniesienia biomasy (Blim).

Proponowane TAC i wyjaśnienie

Od 2019 r. Komisja (w uzasadnieniu do rozporządzenia w sprawie rocznych uprawnień do połowów) wymienia stada, w odniesieniu do których proponowany TAC odbiega o ponad 20 % od obecnego TAC. W przypadku 2022 r. są to:

* W przypadku TAC z odliczeniami związanymi ze zwolnieniem z obowiązku wyładunku porównania dokonuje się na podstawie kwot unijnych.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

Proponowane środki opracowano zgodnie z celami i przepisami WPRyb.

•Spójność z innymi politykami Unii

Proponowane środki są spójne z innymi politykami Unii, w szczególności w dziedzinie środowiska i zrównoważonego rozwoju.

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

Podstawę prawną wniosku stanowi art. 43 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

Zobowiązania Unii dotyczące zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów wodnych wynikają z obowiązków określonych w art. 2 rozporządzenia podstawowego.

•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Wniosek jest przedmiotem wyłącznej kompetencji Unii, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. d) TFUE. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania.

•Proporcjonalność

Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów: Ponieważ wspólna polityka rybołówstwa jest polityką wspólną, na podstawie art. 43 ust. 3 TFUE na Radzie spoczywa obowiązek przyjmowania środków dotyczących ustalania i przydziału uprawnień do połowów. W proponowanym rozporządzeniu Rady przydziela się państwom członkowskim uprawnienia do połowów. Na podstawie art. 16 i 17 rozporządzenia podstawowego, państwa członkowskie mają swobodę rozdzielania tych uprawnień między regiony lub podmioty gospodarcze według własnego uznania. Dlatego też państwa członkowskie dysponują szerokimi możliwościami w zakresie podejmowania decyzji dotyczących wybranego przez nie społecznego lub ekonomicznego modelu korzystania z przydzielonych im uprawnień do połowów.

Niniejszy wniosek nie ma żadnych nowych konsekwencji finansowych dla państw członkowskich. Rada przyjmuje podobne rozporządzenie co roku i istnieją już publiczne i prywatne środki służące jego wdrażaniu.

•Wybór instrumentu

Proponowanym instrumentem jest rozporządzenie Rady, zgodnie z art. 43 ust. 3 TFUE.

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•Oceny ex post / oceny adekwatności obowiązującego prawodawstwa

•Konsultacje z zainteresowanymi stronami

a)Metody konsultacji, główne sektory objęte konsultacjami i ogólny profil respondentów

Na podstawie corocznego komunikatu „Dążenie do bardziej zrównoważonego rybołówstwa w UE: aktualna sytuacja i kierunki na 2022 r.” Komisja przeprowadziła konsultacje z zainteresowanymi stronami, w szczególności za pośrednictwem komitetów doradczych, oraz z państwami członkowskimi na temat podejścia do poszczególnych wniosków Komisji dotyczących uprawnień do połowów.

Komisja przyjęła podejście przedstawione w komunikacie dotyczącym poprawy konsultacji w zakresie zarządzania rybołówstwem wspólnotowym (COM(2006) 246 final). Podejście to polega na wcześniejszych konsultacjach z zainteresowanymi stronami, umożliwiających bardziej strategiczną debatę („proces koncentracji działań na wstępie”).

b)Streszczenie odpowiedzi oraz sposób ich uwzględnienia

W odpowiedziach zainteresowanych stron na powyższy coroczny komunikat zawarto opinie na temat dokonanej przez Komisję oceny stanu zasobów i odpowiedniej reakcji zarządczej. Przy opracowywaniu niniejszego wniosku Komisja wzięła te odpowiedzi pod uwagę.

•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

Jak zauważono powyżej, Komisja skonsultowała się z ICES w sprawie metodologii, którą należy zastosować. Opinie ICES opierają się na ramach wypracowanych przez jej grupy ekspertów i organy decyzyjne i są wydawane zgodnie z jej protokołem ustaleń zawartym z Komisją.

Ostatecznym celem jest przywrócenie stad do poziomów, które mogą zapewnić MSY, oraz utrzymanie ich na tych poziomach. Ten cel został wyraźnie uwzględniony w rozporządzeniu podstawowym, którego art. 2 ust. 2 stanowi, że „cel ten należy osiągnąć w miarę możliwości do 2015 r., a [...] w odniesieniu do wszystkich stad – najpóźniej do 2020 r.”. Odzwierciedla to zobowiązanie podjęte przez Unię dotyczące wniosków ze Światowego Szczytu w sprawie Zrównoważonego Rozwoju w Johannesburgu w 2002 r. oraz związanego z nim planu wdrażania. Jak zauważono powyżej, informacje dotyczące maksymalnego podtrzymywalnego połowu są dostępne w przypadku niektórych stad, w tym stad, które są istotne z punktu widzenia wielkości połowów i wartości handlowej (np. morszczuk europejski, dorsz atlantycki, żabnicowate, sola, smuklice, plamiak i homarzec).

Uprawnienia do połowów stad docelowych w Morzu Północnym i w wodach zachodnich mają zostać ustalone na podstawie odpowiednich planów wieloletnich, w których zdefiniowano przedziały śmiertelności połowowej FMSY, przez co w określonych warunkach umożliwiają one pewien stopień elastyczności. Komisja zwróciła się do ICES o opinię, na podstawie której można ocenić potrzebę takiej elastyczności i ją wdrożyć. Wyższy przedział wartości FMSY jest wykorzystywany do proponowania TAC tylko wtedy, gdy w oparciu o opinie naukowe uprawnienia do połowów muszą zostać ustalone zgodnie z przedziałami FMSY w celu:

–realizacji celów określonych w odpowiednim planie wieloletnim – w przypadku połowów wielogatunkowych; lub

–uniknięcia poważnych szkód w stadzie, spowodowanych dynamiką wewnątrzgatunkową lub międzygatunkową; lub

–ograniczenia dużych wahań z roku na rok.

Jeżeli biomasa stada jest niższa niż punkty odniesienia, o których mowa w danym planie wieloletnim, uprawnienia do połowów należy ustalić na poziomie odpowiadającym śmiertelności połowowej, obniżonej proporcjonalnie, aby uwzględnić spadek biomasy stada.

W niektórych przypadkach osiągnięcie MSY może wiązać się z ograniczeniem wskaźników śmiertelności połowowej i/lub połowów. Z tego względu wniosek wykorzystuje ocenę dotyczącą MSY, tam gdzie jest ona dostępna. Zgodnie z celami wspólnej polityki rybołówstwa, jeżeli TAC proponuje się na podstawie opinii dotyczącej MSY, TAC odpowiadają poziomowi, który zgodnie z przedmiotową opinią pozwoli osiągnąć MSY w 2022 r. Podejście to jest zgodne z zasadami przedstawionymi w corocznym komunikacie „Dążenie do bardziej zrównoważonego rybołówstwa w UE: aktualna sytuacja i kierunki na 2022 r.”.

W odniesieniu do stad, na temat których nie ma wystarczających danych, naukowe organy doradcze wydają zalecenia dotyczące tego, czy ograniczyć bądź ustabilizować połowy albo umożliwić ich zwiększenie. Opinia ICES zawiera ilościowe wytyczne dotyczące takich zmian, które wykorzystano do ustalenia proponowanych TAC.

•Ocena skutków

Zakres rozporządzenia w sprawie uprawnień do połowów jest ograniczony przez art. 43 ust. 3 TFUE.

Celem wniosku jest rezygnacja z krótkoterminowego podejścia na korzyść długoterminowych decyzji sprzyjających zrównoważeniu. Uwzględnia on zatem inicjatywy zainteresowanych stron i komitetów doradczych, jeżeli zostały one pozytywnie ocenione przez ICES i/lub Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF). Wniosek Komisji dotyczący reformy WPRyb opierał się na ocenie skutków (SEC(2011) 891), w której stwierdzono, że osiągnięcie celu dotyczącego MSY jest niezbędnym warunkiem zrównoważenia środowiskowego, gospodarczego i społecznego.

•Sprawność regulacyjna i uproszczenie

We wniosku przewidziano uproszczenie procedur administracyjnych dla organów na szczeblu unijnym lub krajowym, w szczególności w odniesieniu do wymogów dotyczących zarządzania nakładem połowowym.

•Prawa podstawowe

4.WPŁYW NA BUDŻET

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

2021/0345 (NLE)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE RADY

w sprawie ustalenia uprawnień do połowów na rok 2022 w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb, mających zastosowanie w wodach Unii oraz, dla unijnych statków rybackich, w niektórych wodach nienależących do Unii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności jego art. 43 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 7  zawiera wymóg przyjmowania środków ochronnych przy uwzględnieniu dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, w tym, w stosownych przypadkach, sprawozdań sporządzonych przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) i inne organy doradcze, jak również w świetle porad otrzymywanych od komitetów doradczych.

(2)Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym – w stosownych przypadkach – warunków funkcjonalnie z nimi związanych. Na podstawie art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uprawnienia do połowów należy ustalać zgodnie z celami wspólnej polityki rybołówstwa (zwanej dalej „WPRyb”) określonymi w art. 2 ust. 2 tego rozporządzenia. Ponadto w przypadku stad objętych poszczególnymi planami wieloletnimi TAC całkowite dopuszczalne połowy (TAC) należy ustalać zgodnie z celami i środkami określonymi w tych planach. Na podstawie art. 16 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia uprawnienia do połowów przydziela się państwom członkowskim w celu zapewnienia względnej stabilności ich działalności połowowej w odniesieniu do każdego stada lub rodzaju rybołówstwa.

(3)TAC należy zatem ustalić, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013, na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, a także w świetle opinii wyrażanych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności podczas posiedzeń komitetów doradczych.

(4)Na podstawie art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 wszystkie stada, w odniesieniu do których obowiązują limity połowowe, podlegają obowiązkowi wyładunku od dnia 1 stycznia 2019 r., chociaż mogą mieć zastosowanie pewne wyjątki. Art. 16 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia stanowi, że jeżeli w odniesieniu do danego stada ryb wprowadza się obowiązek wyładunku, uprawnienia do połowów powinny odzwierciedlać połowy, a nie wyładunki. Na podstawie wspólnych rekomendacji państw członkowskich oraz zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Komisja przyjęła szereg rozporządzeń delegowanych ustalających szczegóły wdrożenia obowiązku wyładunku w formie konkretnych planów w zakresie odrzutów.

(5)Uprawnienia do połowów dotyczące stad objętych obowiązkiem wyładunku powinny uwzględniać fakt, że odrzuty nie są już co do zasady dozwolone. W związku z tym uprawnienia do połowów powinny być oparte na opiniach Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) zawierających dane liczbowe dotyczące całkowitych połowów (zamiast danych dotyczących pożądanych połowów). Ilości, które w drodze wyjątku od obowiązku wyładunku mogą nadal być odrzucane, należy odjąć od tych danych liczbowych dotyczących całkowitych połowów.

(6)Istnieją pewne stada, dla których ICES zaleciła ustalenie połowów na poziomie zerowym. Jeżeli jednak TAC dla tych stad ustali się na zalecanym poziomie, obowiązek wyładunku wszystkich połowów – w tym przyłowów tych stad w połowach wielogatunkowych – spowodowałby wystąpienie zjawiska „gatunków dławiących”. Aby osiągnąć właściwą równowagę między kontynuowaniem połowów (ze względu na potencjalnie poważne skutki społeczno-gospodarcze w przeciwnym wypadku) a potrzebą osiągnięcia dobrego stanu biologicznego tych stad, biorąc pod uwagę trudności w prowadzeniu połowów wszystkich stad w ramach połowów wielogatunkowych z zachowaniem maksymalnego podtrzymywalnego połowu (MSY), należy ustanowić szczególne TAC dla przyłowów tych stad. Te TAC należy ustalić na poziomach, które zapewnią zmniejszenie śmiertelności tych stad oraz zachęcą do poprawy selektywności i unikania przyłowów tych stad. W celu zmniejszenia połowów stad, w odniesieniu do których ustalono TAC dotyczące przyłowów, uprawnienia do połowów dotyczące łowisk, w których poławia się ryby z tych stad, należy ustalić na poziomach, które pomogą odbudować biomasę zagrożonych stad do zrównoważonych poziomów. Należy również wprowadzić środki techniczne i kontrolne bezpośrednio powiązane z uprawnieniami do połowów, aby zapobiegać nielegalnym odrzutom.

(7)Aby w miarę możliwości zagwarantować wykorzystanie uprawnień do połowów w połowach wielogatunkowych zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, właściwe jest ustanowienie rezerwy na wymiany kwot dla państw członkowskich, które nie dysponują kwotą pokrywającą ich nieuniknione przyłowy.

(8)Zgodnie z wieloletnim planem zarządzania dotyczącym wód zachodnich ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/472 8 docelowy poziom śmiertelności połowowej stad wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia należy utrzymać w przedziałach wartości śmiertelności połowowej zapewniających MSY (przedziały FMSY) określony w art. 2 tego rozporządzenia, zgodnie z jego art. 4. Ogólną śmiertelność połowową labraksa (Dicentrarchus labrax) w rejonach ICES 8a i 8b należy zatem ustalić zgodnie z opinią ICES dotyczącą MSY i wartością punktu FMSY, biorąc pod uwagę połowy komercyjne i rekreacyjne, oraz z uwzględnieniem odrzutów. Wartość punktu FMSY jest wartością śmiertelności połowowej, która zapewnia długoterminowy MSY. Odpowiednie państwa członkowskie (Francja i Hiszpania) powinny wprowadzić właściwe środki w celu zapewnienia, aby śmiertelność połowowa powodowana przez ich floty i ich rybaków rekreacyjnych nie przekraczała wartości punktu FMSY, zgodnie wymogiem art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2019/472.

(9)Należy utrzymać środki dotyczące połowów rekreacyjnych labraksa, mając na uwadze znaczący wpływ połowów rekreacyjnych na odnośne stada. Limity ilościowe należy utrzymać zgodnie z doradztwem naukowym. Należy wykluczyć sieci stawne, ponieważ nie są one wystarczająco selektywne i prawdopodobnie złowią pewną liczbę osobników przekraczającą ustalone limity. Zważywszy na okoliczności środowiskowe, społeczne i gospodarcze, a zwłaszcza na fakt, że rybacy komercyjni w społecznościach nadbrzeżnych są uzależnieni od omawianych stad, środki dotyczące labraksa zapewniłyby odpowiednią równowagę między interesami rybaków komercyjnych i rekreacyjnych. W szczególności środki te umożliwiają rybakom rekreacyjnym prowadzenie połowów z uwzględnieniem ich wpływu na stada.

(10)Opinie naukowe dotyczące stad spodoustych (rajowate, rekiny, rajokształtne) zalecają zerowy poziom połowów ze względu na zły stan ochrony tych ryb. Ponadto wysokie wskaźniki przeżywalności oznaczają, że odrzuty nie zwiększają ich śmiertelności połowowej i że byłoby to korzystne dla ich ochrony. Należy zatem zakazać połowów takich gatunków. Na podstawie art. 15 ust. 4 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 obowiązek wyładunku nie ma zastosowania do gatunków objętych zakazem połowów.

(11)Plan wieloletni dla Morza Północnego został ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/973 9 i wszedł w życie w 2018 r. Plan wieloletni dotyczący wód zachodnich został ustanowiony rozporządzeniem (UE) 2019/472 i wszedł w życie w 2019 r. Uprawnienia do połowów stad wymienionych w art. 1 ust. 1 tych planów należy określić zgodnie z celami (przedziały FMSY) i środkami ochronnymi przewidzianymi w tych planach. Przedziały FMSY określono w stosownych opiniach ICES. W przypadku gdy nie są dostępne odpowiednie informacje naukowe, uprawnienia do połowów w odniesieniu do stad stanowiących przyłów należy ustalić zgodnie z podejściem ostrożnościowym, jak określono w planach wieloletnich.

(12)Zgodnie z art. 7 planu wieloletniego dla Morza Północnego, w przypadku gdy opinie naukowe wskazują, że biomasa tarłowa któregokolwiek ze stad, o których mowa w art. 1 ust. 1 tego planu, znajduje się poniżej granicznego punktu odniesienia dla biomasy (Blim), mają zostać przyjęte dalsze środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego powrotu stada do poziomów wyższych niż poziomy pozwalające uzyskać MSY. Te środki zaradcze mogą w szczególności obejmować zawieszenie ukierunkowanych połowów danego stada oraz odpowiednie zmniejszenie uprawnień do połowów w odniesieniu do tych stad lub innych stad w łowiskach.

(13)TAC w odniesieniu do stad tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym należy ustanowić zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1627 10 .

(14)W przypadku stad, dla których nie ma wystarczających lub rzetelnych danych pozwalających na oszacowanie ich wielkości, środki w zakresie zarządzania oraz poziomy TAC powinny być zgodne z podejściem ostrożnościowym do zarządzania rybołówstwem, określonym w art. 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, przy jednoczesnym uwzględnieniu czynników charakterystycznych dla danego stada (w szczególności dostępnych informacji o tendencjach zachodzących w stadzie oraz kwestii związanych z połowami wielogatunkowymi).

(15)W rozporządzeniu Rady (WE) nr 847/96 11 wprowadzono dodatkowe warunki dotyczące corocznego zarządzania TAC, w tym przepisy dotyczące elastyczności w odniesieniu do zasobów objętych TAC przezornościowymi i analitycznymi (art. 3 i 4). Zgodnie z art. 2 tego rozporządzenia, ustalając TAC, Rada ma zadecydować, do których stad nie będą miały zastosowania art. 3 lub 4 tego rozporządzenia, w szczególności ze względu na biologiczny stan tych stad. W 2014 r. dla wszystkich stad objętych obowiązkiem wyładunku został wprowadzony na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 mechanizm elastyczności obejmującej kolejny rok. Aby uniknąć nadmiernej elastyczności, która podważałaby zasadę racjonalnej i odpowiedzialnej eksploatacji żywych zasobów morza, utrudniałaby realizację celów WPRyb i pogarszałaby biologiczny stan stad, art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 powinny mieć zastosowanie w odniesieniu do TAC analitycznych tylko wtedy, gdy nie korzysta się z elastyczności obejmującej kolejny rok przewidzianej w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(16)W przypadku gdy TAC przydzielany jest tylko jednemu państwu członkowskiemu, należy upoważnić to państwo członkowskie zgodnie z art. 2 ust. 1 TFUE do ustalenia własnego TAC. Należy zapewnić, aby przy ustalaniu poziomu TAC państwo członkowskie postępowało w sposób w pełni zgodny z zasadami i przepisami WPRyb.

(17)Niezbędne jest ustalenie pułapów nakładu połowowego na 2022 r. zgodnie z art. 5, 6, 7 i 9 rozporządzenia (UE) 2016/1627 i załącznika I do tego rozporządzenia.

(18)W celu zagwarantowania pełnego wykorzystania uprawnień do połowów należy zezwolić na wdrażanie elastycznych ustaleń pomiędzy niektórymi obszarami TAC, w przypadku gdy dotyczy to tych samych stad biologicznych.

(19)W przypadku niektórych gatunków, takich jak niektóre gatunki rekinów, nawet ograniczona działalność połowowa mogłaby stanowić poważne zagrożenie dla ich ochrony. Uprawnienia do połowów takich gatunków powinny zatem zostać całkowicie ograniczone poprzez wprowadzenie ogólnego zakazu ich połowów.

(20)Na 12. konferencji stron Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt (zorganizowanej w Manili w dniach 23–28 października 2017 r.) do wykazów gatunków chronionych w dodatkach I i II do tej konwencji dodano szereg gatunków. Należy zatem zapewnić ochronę tych gatunków ze strony unijnych statków rybackich prowadzących połowy we wszystkich wodach i statków rybackich spoza Unii prowadzących połowy w wodach Unii.

(21)Korzystanie z określonych w niniejszym rozporządzeniu uprawnień do połowów dostępnych dla unijnych statków rybackich podlega rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 12 , a w szczególności art. 33 i 34 tego rozporządzenia dotyczącym zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Niezbędne jest zatem określenie kodów, które mają być stosowane przez państwa członkowskie przy przesyłaniu Komisji danych dotyczących wyładunków stad podlegających niniejszemu rozporządzeniu.

(22)Unijny TAC dotyczący halibuta niebieskiego w wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 2 pozostaje bez uszczerbku dla stanowiska Unii w sprawie odpowiedniego udziału Unii w tych połowach.

(23)[Na dorocznym posiedzeniu w 2020 r. Komisja ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) przyjęła środek ochronny dotyczący dwóch stad karmazynów w Morzu Irmingera i wodach z nim sąsiadujących, zakazując ukierunkowanych połowów z tych stad. Ponadto w celu zminimalizowania przyłowów NEAFC zabroniła działalności połowowej w obszarze, w którym gromadzą się karmazyny. Te środki, oparte na opinii ICES dotyczącej zerowych połowów, należy wprowadzić do prawa Unii. NEAFC nie była w stanie przyjąć zalecenia dotyczącego karmazynów w podobszarach ICES 1 i 2. W odniesieniu do tego stada TAC należy ustalić zgodnie ze stanowiskiem Unii wyrażonym w ramach NEAFC.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu NEAFC.]

(24)[Z powodu pandemii COVID-19 doroczne posiedzenie Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) w 2020 r. zostało zastąpione korespondencyjnym procesem decyzyjnym, który rozpoczął się w październiku 2020 r. i powinien zakończyć się na początku stycznia 2021 r. Jednym z głównych celów tego procesu było umożliwienie utrzymania, z ewentualnymi niewielkimi dostosowaniami technicznymi, obowiązujących środków kończących się w 2020 r.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu ICCAT.]

(25)[Zalecenie ICCAT 19-04 w sprawie planu zarządzania zasobami tuńczyka błękitnopłetwego określa TAC jedynie na lata 2019 i 2020. ICCAT musi jeszcze podjąć decyzję w sprawie poziomu TAC na 2021 r. Biorąc pod uwagę proces decyzyjny wykorzystany w 2020 r., zaproponowano zastosowanie się do opinii naukowej, w której zalecono utrzymanie TAC na poziomie 36 000 ton. Chociaż wydaje się, że istnieje porozumienie co do poziomu TAC, występuje ryzyko, że ICCAT nie przyjmie go formalnie przed przyjęciem niniejszego rozporządzenia. TAC należy zatem ustalić na tym poziomie, ale należy go jak najszybciej zmienić, jeżeli ICCAT przyjmie inny TAC.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu ICCAT.]

(26)[W trakcie procesu decyzyjnego ICCAT w 2020 r. Unia zaproponowała kompleksowy plan obejmujący TAC w celu natychmiastowego zaprzestania przełowienia stada rekina ostronosego w północnym Atlantyku, a także zestaw środków towarzyszących służących dalszemu zmniejszeniu jego śmiertelności. Wobec braku porozumienia w ramach ICCAT i w związku z dramatyczną sytuacją tego stada, a także biorąc pod uwagę, że Unia jest odpowiedzialna za dwie trzecie poziomu połowów, Unia powinna ustanowić jednostronny limit połowowy dla tego gatunku, opowiadający udziałowi Unii w limicie ogólnym wymaganym przez komitet naukowy na szczeblu ICCAT.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu ICCAT.]

(27)[Zalecenie ICCAT 17-04 w sprawie zasad kontroli połowów w odniesieniu do tuńczyka białego w północnym Atlantyku określa TAC jedynie na lata 2018–2020. ICCAT musi jeszcze podjąć decyzję w sprawie TAC na 2021 r. Biorąc pod uwagę proces decyzyjny wykorzystany w 2020 r., zaproponowano zastosowanie się do opinii naukowej, zgodnie z którą nowy TAC powinien zostać ustalony w oparciu o obecne tymczasowe zasady kontroli połowów wraz z proporcjonalnym zwiększeniem limitów połowowych i innych limitów tylko na jeden rok. Chociaż wydaje się, że istnieje porozumienie co do poziomu TAC, występuje ryzyko, że ICCAT nie przyjmie go formalnie przed przyjęciem niniejszego rozporządzenia. TAC należy zatem ustalić na tym poziomie, ale należy go jak najszybciej zmienić, jeżeli ICCAT przyjmie inny TAC.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu ICCAT.]

(28)[Biorąc pod uwagę proces decyzyjny wykorzystany w 2020 r., ICCAT nie przyjęła jeszcze formalnie TAC dla opastuna, tuńczyka żółtopłetwego, marlina błękitnego i marlina białego. Chociaż wydaje się, że istnieje porozumienie co do poziomów TAC, występuje ryzyko, że ICCAT nie przyjmie ich formalnie przed przyjęciem niniejszego rozporządzenia. TAC należy zatem ustalić na tym poziomie, ale należy je jak najszybciej zmienić, jeżeli ICCAT przyjmie inne TAC.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu ICCAT.]

(29)[Na dorocznym posiedzeniu w 2020 r. Komisja do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki (CCAMLR) przyjęła na okres od dnia 1 grudnia 2020 r. do dnia 30 listopada 2021 r. limity połowowe gatunków docelowych, jak i gatunków stanowiących przyłowy. Przy ustalaniu uprawnień do połowów na 2021 r. należy uwzględnić wykorzystanie odpowiednich kwot w 2020 r.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu CCAMLR.]

(30)Na dorocznym posiedzeniu w 2020 r. Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) utrzymała uprzednio przyjęte środki ochrony i zarządzania. Środki te należy dalej wprowadzać do prawa Unii.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu IOTC.]

(31)[Doroczne posiedzenie Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) odbędzie się w dniach 21 stycznia–1 lutego 2021 r. Do czasu tego dorocznego posiedzenia należy tymczasowo utrzymać obowiązujące środki w obszarze objętym konwencją SPRFMO.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu SPRFMO.]

(32)[Na dorocznym posiedzeniu w 2020 r. Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) nie osiągnęła porozumienia w sprawie przedłużenia obowiązywania najnowszego środka dotyczącego tuńczyka tropikalnego, który to środek wygasł w dniu 31 grudnia 2020 r. W rezultacie od dnia 1 stycznia 2021 r. połowy tuńczyka tropikalnego we wschodnim Pacyfiku nie będą regulowane. W świetle określonej w WPRyb zasady ostrożności Unia powinna do czasu uzgodnienia przez IATTC nowego środka nadal stosować przepisy dotyczące tuńczyka tropikalnego określone w rozporządzeniu Rady (UE) 2020/123 13 .] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu IATTC.]

(33)[Na dorocznym posiedzeniu w 2020 r. Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Południowego (CCSBT) potwierdziła TAC dla tuńczyka południowego na rok 2021, przyjęty na dorocznym posiedzeniu w 2016 r. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu CCSBT.]

(34)[Na dorocznym posiedzeniu w 2020 r. Organizacja Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO) postanowiła do czasu dorocznego posiedzenia w 2021 r. stosować TAC na 2020 r. w odniesieniu do głównych gatunków objętych zakresem jej kompetencji. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu SEAFO.]

(35)[Na dorocznym posiedzeniu w 2020 r. Komisja ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku (WCPFC) przedłużyła środki ochrony i zarządzania w odniesieniu do tuńczyków tropikalnych. Wyjaśniła również limity połowowe mające zastosowanie do unijnych taklowców poławiających opastuna. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu WCPFC.]

(36)[Na 42. dorocznym posiedzeniu w 2020 r. Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) przyjęła na 2021 r. szereg uprawnień do połowów w odniesieniu do niektórych stad w podobszarach 1–4 obszaru objętego konwencją NAFO. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu NAFO.]

(37)[Na 7. spotkaniu Porozumienia w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (SIOFA) w 2020 r. utrzymano TAC przyjęte w 2019 r. dla stad objętych tym porozumieniem. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po dorocznym posiedzeniu SIOFA.]

(38)[Traktat spitsbergeński z dnia 9 lutego 1920 r. („traktat paryski z 1920 r.”) przyznaje wszystkim jego stronom równy i niedyskryminacyjny dostęp do zasobów obszarze wokół Svalbardu, w tym również w zakresie połowów. Stanowisko Unii w sprawie tego dostępu w odniesieniu do połowów krabów z gatunków należących do Chionoecetes spp. w obszarze szelfu kontynentalnego wokół Svalbardu zostało przedstawione w dwóch notach werbalnych skierowanych do Norwegii, z których ostatnie wysłano 26 lutego 2021 r. i 28 czerwca 2021 r. W celu zapewnienia, aby eksploatacja krabów z gatunków należących do Chionoecetes spp. w obszarze wokół Svalbardu była zgodna z niedyskryminacyjnymi zasadami zarządzania, które mogą zostać określone przez Norwegię posiadającą suwerenność i sprawującą jurysdykcję nad tym obszarem w ramach traktatu paryskiego, należy ustalić liczbę statków upoważnionych do prowadzenia takich połowów. Przydział takich uprawnień do połowów między państwa członkowskie jest ograniczony do 2022 r. Przypomina się, że w Unii podstawowa odpowiedzialność za zapewnienie zgodności z mającym zastosowanie prawem leży po stronie państw członkowskich bandery.]

(39)Zgodnie z wydaną przez Unię deklaracją skierowaną do Boliwariańskiej Republiki Wenezueli w sprawie przyznania uprawnień do połowów na wodach Unii w wyłącznej strefie ekonomicznej u wybrzeży Gujany Francuskiej statkom rybackim pływającym pod banderą Wenezueli 14 należy ustalić dostępne dla Wenezueli uprawnienia do połowów lucjanowatych w wodach Unii.

(40)Z uwagi na fakt, że niektóre przepisy należy stosować w sposób ciągły, a także aby uniknąć braku pewności prawa w okresie między końcem 2022 r. a datą wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na 2023 r., przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące zakazów i okresów zamkniętych powinny być nadal stosowane na początku 2023 r. do czasu wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na 2023 r.

(41)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do upoważniania poszczególnych państw członkowskich do zarządzania przydziałami nakładu połowowego według systemu opartego na kilowatodniach. Komisja powinna wykonywać te uprawnienia zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 15 .

(42)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do przyznania dodatkowych dni przebywania na morzu za trwałe zaprzestanie działalności połowowej oraz za zwiększenie obecności obserwatorów naukowych, a także w odniesieniu do ustanowienia formatów arkuszy kalkulacyjnych służących do gromadzenia i przekazywania informacji dotyczących transferów dni przebywania na morzu między statkami pływającymi pod banderą państwa członkowskiego. Komisja powinna wykonywać te uprawnienia zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011.

(43)Aby uniknąć przerwy w działalności połowowej oraz zapewnić rybakom unijnym środki do życia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2022 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących ograniczeń nakładów połowowych, które powinny mieć zastosowanie od dnia 1 lutego 2022 r., oraz niektórych przepisów dotyczących poszczególnych regionów, które powinny mieć konkretną datę rozpoczęcia stosowania. Ze względu na pilny charakter niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po opublikowaniu.

(44)Niektóre środki międzynarodowe, które ustanawiają lub ograniczają uprawnienia do połowów dla Unii, są przyjmowane przez stosowne regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem („RFMO”) pod koniec roku i zaczną obowiązywać przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Przepisy wdrażające takie środki do prawa Unii powinny zatem mieć zastosowanie z mocą wsteczną. W szczególności – ze względu na to, że okres połowu w obszarze objętym konwencją CCAMLR trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a niektóre uprawnienia do połowów lub zakazy w obszarze objętym konwencją CCAMLR ustanawia się na okres rozpoczynający się od dnia 1 grudnia 2021 r. – odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie od tej daty. Takie zastosowanie z mocą wsteczną pozostaje bez uszczerbku dla zasady uzasadnionych oczekiwań, ponieważ członków CCAMLR obowiązuje zakaz poławiania w obszarze objętym konwencją CCAMLR bez upoważnienia.

(45)[Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowie i protokole w sprawie połowów z Grenlandią wspólny komitet ustalił poziom uprawnień do połowów dostępnych w 2022 r. dla Unii w wodach Grenlandii. 16 ] [Motyw i odnośne przepisy zostaną zaktualizowane po właściwych konsultacjach.]

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I
PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1
Przedmiot

1.W niniejszym rozporządzeniu ustala się uprawnienia do połowów dostępne w wodach Unii oraz – dla unijnych statków rybackich – w niektórych wodach nienależących do Unii, w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb.

2.Uprawnienia do połowów, o których mowa w ust. 1, obejmują:

a)limity połowowe na 2022 r. oraz, w przypadkach określonych w niniejszym rozporządzeniu, na 2023 r.;

b)ograniczenia nakładu połowowego na 2022 r., z wyjątkiem ograniczeń nakładu połowowego określonych w załączniku II, które będą miały zastosowanie od dnia 1 lutego 2022 r. do dnia 31 stycznia 2023 r.;

c)uprawnienia do połowów na okres od dnia 1 grudnia 2021 r. do dnia 30 listopada 2022 r. w odniesieniu do niektórych stad obszaru objętego konwencją CCAMLR.

Artykuł 2
Zakres

1.Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do następujących statków:

a)unijnych statków rybackich;

b)statków państw trzecich na wodach Unii.

2.Niniejsze rozporządzenie ma również zastosowanie do:

a)określonych połowów rekreacyjnych, wyraźnie wymienionych w odpowiednich przepisach niniejszego rozporządzenia;

b)połowów komercyjnych prowadzonych z brzegu.

Artykuł 3
Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje określone w art. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Ponadto stosuje się następujące definicje:

a)„statek państwa trzeciego” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa trzeciego i zarejestrowany w państwie trzecim;

b)„połowy rekreacyjne” oznaczają niekomercyjną działalność połowową, w przypadku której żywe zasoby morza są eksploatowane w kontekście rekreacji, turystyki lub sportu;

c)„wody międzynarodowe” oznaczają wody niepodlegające suwerenności lub jurysdykcji jakiegokolwiek państwa;

d)„całkowity dopuszczalny połów” (TAC) oznacza:

(i)w przypadku połowów podlegających wyłączeniu z obowiązku wyładunku, o którym mowa w art. 15 ust. 4–7 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 – ilość ryb, którą można wyładować każdego roku z poszczególnych stad;

(ii)w przypadku wszystkich pozostałych połowów – ilość ryb, którą można odłowić każdego roku z poszczególnych stad;

e)„kwota” oznacza część TAC przydzieloną Unii, państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu;

f)„ocena analityczna” oznacza ilościową ocenę tendencji zachodzących w obrębie określonego stada, opartą na danych dotyczących biologii i eksploatacji stada, których jakość w świetle analizy naukowej okazała się wystarczająco wysoka, aby możliwe było wydanie opinii naukowej dotyczącej przyszłych połowów;

g)„rozmiar oczek sieci” oznacza rozmiar oczek sieci rybackich zgodnie z definicją w art. 6 pkt 34 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1241 17 ;

h)„unijny rejestr floty rybackiej” oznacza rejestr utworzony przez Komisję na podstawie art. 24 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

i)„dziennik połowowy” oznacza dziennik, o którym mowa w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

j)„boja instrumentalna” oznacza boję wyraźnie oznaczoną niepowtarzalnym numerem referencyjnym pozwalającym na identyfikację jej właściciela, wyposażoną w satelitarny system lokacyjny do monitorowania jej położenia;

k)„boja w użyciu” oznacza każdą boję instrumentalną, uprzednio aktywowaną, włączoną i wykorzystywaną na morzu na dryfującym urządzeniu do sztucznej koncentracji ryb lub na dryfującej kłodzie, która to boja przesyła dane dotyczące lokalizacji oraz inne dostępne informacje, takie jak szacunki echosondy;

l)„wartość punktu FMSY” oznacza wartość szacowanej śmiertelności połowowej, która w danym modelu prowadzenia połowów i w istniejących przeciętnych warunkach środowiskowych zapewnia długoterminowy maksymalny podtrzymywalny połów.

Artykuł 4
Obszary połowowe

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje obszarów:

a)„obszary ICES” (Międzynarodowej Rady Badań Morza) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 218/2009 18 ;

b)„cieśnina Skagerrak” oznacza obszar geograficzny ograniczony od zachodu linią biegnącą od latarni morskiej Hantsholm do latarni morskiej Lindesnes oraz od południa linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji;

c)„cieśnina Kattegat” oznacza obszar geograficzny ograniczony od północy linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji, a od południa ograniczony linią biegnącą od Hasenøre do Gnibens Spids, od Korshage do Spodsbjerg oraz od Gilbjerg Hoved do Kullen;

d)„jednostka funkcjonalna 16 podobszaru ICES 7” oznacza obszar geograficzny ograniczony loksodromą łączącą kolejno następujące pozycje:

–53° 30' N 15° 00' W,

–53° 30' N 11° 00' W,

–51° 30' N 11° 00' W,

–51° 30' N 13° 00' W,

–51° 00' N 13° 00' W,

–51° 00' N 15° 00' W;

e)„jednostka funkcjonalna 25 rejonu ICES 8c” oznacza morski obszar geograficzny ograniczony loksodromą łączącą kolejno następujące pozycje:

–43° 00' N 9° 00' W,

–43° 00' N 10° 00' W,

–43° 30' N 10° 00' W,

–43° 30' N 9° 00' W,

–44° 00' N 9° 00' W,

–44° 00' N 8° 00' W,

–43° 30' N 8° 00' W;

f)„jednostka funkcjonalna 26 rejonu ICES 9a” oznacza obszar geograficzny ograniczony loksodromą łączącą kolejno następujące pozycje:

–43° 00' N 8° 00' W,

–43° 00' N 10° 00' W,

–42° 00' N 10° 00' W,

–42° 00' N 8° 00' W;

g)„jednostka funkcjonalna 27 rejonu ICES 9a” oznacza obszar geograficzny ograniczony loksodromą łączącą kolejno następujące pozycje:

–42° 00' N 8° 00' W,

–42° 00' N 10° 00' W,

–38° 30' N 10° 00' W,

–38° 30' N 9° 00' W,

–40° 00' N 9° 00' W,

–40° 00' N 8° 00' W;

h)„jednostka funkcjonalna 30 rejonu ICES 9a” oznacza obszar geograficzny podlegający jurysdykcji Hiszpanii w Zatoce Kadyksu i w wodach przylegających do rejonu ICES 9a;

i)„jednostka funkcjonalna 31 rejonu ICES 8c” oznacza morski obszar geograficzny ograniczony loksodromą łączącą kolejno następujące pozycje:

–43° 30' N 6° 00' W,

–44° 00' N 6° 00' W,

–44° 00' N 2° 00' W,

–43° 30' N 2° 00' W;

j)„Zatoka Kadyksu” oznacza obszar geograficzny rejonu ICES 9a na wschód od 7º 23’ 48″ W;

k)„obszar objęty konwencją CCAMLR” (Komisji do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki) oznacza obszar geograficzny określony w art. 2 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 601/2004 19 ;

l)„obszary CECAF” (Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2009 20 ;

m)„obszar objęty konwencją IATTC” (Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji o wzmocnieniu Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego ustanowionej Konwencją pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Republiką Kostaryki z 1949 r. 21 ;

n)„obszar objęty konwencją ICCAT” (Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego) oznacza obszar geograficzny określony w Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego 22 ;

o)„obszar podlegający kompetencji IOTC” (Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim) oznacza obszar geograficzny określony w Umowie o utworzeniu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim 23 ;

p)„obszary NAFO” (Organizacji Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 217/2009 24 ;

q)„obszar objęty konwencją SEAFO” (Organizacji ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim 25 ;

r)„obszar objęty porozumieniem SIOFA” (Porozumieniem w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego) oznacza obszar geograficzny określony w Porozumieniu w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego 26 ;

s)„obszar objęty konwencją SPRFMO” (Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji w sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi 27 ;

t)„obszar objęty konwencją WCPFC” (Komisji ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku 28 ;

u)„obszar pełnomorski Morza Beringa” oznacza pełnomorski obszar geograficzny Morza Beringa leżący poza zasięgiem 200 mil morskich od linii podstawowych, od których mierzy się szerokość wód terytorialnych państw nadbrzeżnych leżących nad Morzem Beringa;

v)„obszar podlegający jednocześnie konwencjom IATTC i WCPFC” oznacza obszar geograficzny wyznaczony przez następujące granice:

–150º W,

–130º W,

–4º S,

–50º S.

TYTUŁ II
UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW
DLA UNIJNYCH STATKÓW RYBACKICH

ROZDZIAŁ I
Przepisy ogólne

Artykuł 5
TAC i przydziały

1.TAC dla unijnych statków rybackich w wodach Unii oraz w niektórych wodach nienależących do Unii, podział TAC między państwa członkowskie, a także, w stosownych przypadkach, warunki funkcjonalnie z nimi związane określono w załączniku I.

2.Unijne statki rybackie mogą zostać upoważnione do połowów w wodach, na których jurysdykcję w zakresie rybołówstwa sprawują Wyspy Owcze, Grenlandia i Norwegia, oraz w wodach obszaru połowowego wokół Jan Mayen, z zastrzeżeniem TAC określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia oraz warunków określonych w art. 16 niniejszego rozporządzenia i w części A załącznika V do niniejszego rozporządzenia oraz zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2403 29 i przepisami wykonawczymi do niego.

3.Unijne statki rybackie mogą zostać upoważnione do połowów w wodach, na których jurysdykcję w zakresie rybołówstwa sprawuje Zjednoczone Królestwo, z zastrzeżeniem TAC określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia oraz warunków określonych w art. 16 niniejszego rozporządzenia oraz zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/2403 i przepisami wykonawczymi do niego.

Artykuł 6
Wielkości TAC ustalane przez państwa członkowskie

1.W odniesieniu do niektórych stad ryb, określonych w załączniku I, TAC są ustalane przez zainteresowane państwo członkowskie.

2.TAC, które są ustalane przez państwo członkowskie, muszą:

a)być zgodne z zasadami i przepisami WPRyb, w szczególności z zasadą zrównoważonej eksploatacji stada;

b)prowadzić do eksploatacji stada, która:

(i)jeżeli ocena analityczna jest dostępna – jest z jak największym prawdopodobieństwem zgodna z MSY; lub

(ii)jeżeli ocena analityczna jest niedostępna lub niepełna – jest zgodna z podejściem ostrożnościowym do zarządzania rybołówstwem.

3.Do dnia 15 marca 2022 r. każde zainteresowane państwo członkowskie przedłoży Komisji następujące informacje:

a)ustalone TAC;

b)zgromadzone i ocenione dane, na podstawie których ustalono TAC;

c)szczegółowe wyjaśnienie zgodności ustalonych TAC z ust. 2.

Artykuł 7
Warunki wyładunku połowów i przyłowów

1.Połowy niepodlegające obowiązkowi wyładunku na mocy art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 zatrzymuje się na statku lub wyładowuje wyłącznie w przypadku, gdy:

a)zostały dokonane przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego dysponującego określoną kwotą, która nie została wyczerpana; lub

b)stanowią część kwoty unijnej, której nie przydzielono państwom członkowskim i która nie została wyczerpana.

2.Do celów odstępstwa od obowiązku odliczania połowów od odpowiednich kwot zgodnie z art. 15 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 stada gatunków niedocelowych w bezpiecznych granicach biologicznych, o których mowa we wspomnianym artykule, określono w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 8
Mechanizm wymiany kwot w odniesieniu do TAC dla nieuniknionych przyłowów

1.Aby uwzględnić wprowadzenie obowiązku wyładunku oraz udostępnić kwoty niektórych przyłowów państwom członkowskim nieposiadającym takich kwot dla niektórych przyłowów, do TAC określonych w załączniku IA stosuje się mechanizm wymiany kwot określony w ust. 2–5.

2.6 % każdej kwoty przyznanej państwu członkowskiemu w ramach TAC dla dorsza atlantyckiego w Morzu Celtyckim, dorsza atlantyckiego na zachód od Szkocji, witlinka w Morzu Irlandzkim i gładzicy w rejonach ICES 7h, 7j oraz 7k, a także 3 % każdej kwoty w ramach TAC dla witlinka na zachód od Szkocji udostępnia się w ramach rezerwy na wymiany kwot, która zostanie otwarta z dniem 1 stycznia 2022 r. Państwa członkowskie nieposiadające kwot mają wyłączny dostęp do rezerwy do dnia 31 marca 2022 r.

3.Ilości uzyskane z tej rezerwy nie mogą być przedmiotem wymiany ani nie mogą zostać przeniesione na kolejny rok. Po dniu 31 marca 2022 r. wszelkie niewykorzystane ilości zostaną zwrócone tym państwom członkowskim, które pierwotnie wniosły wkład w rezerwę.

4.Państwa członkowskie nieposiadające kwot zapewnią w zamian kwoty dotyczące stad wymienionych w dodatku do załącznika IA, chyba że państwo członkowskie nieposiadające kwot i państwo członkowskie wnoszące wkład w rezerwę uzgodnią inaczej.

5.Kwoty, o których mowa w ust. 4, muszą mieć równoważną wartość handlową zgodnie z rynkowym kursem wymiany lub innymi wzajemnie akceptowanymi kursami wymiany. Jeżeli nie ma innych opcji, wartość handlową ustala się na podstawie średnich cen w Unii w roku poprzednim, podanych przez Europejskie Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury.

6.Jeżeli mechanizm wymiany kwot określony w ust. 2–5 nie pozwala państwom członkowskim na pokrycie w podobnym zakresie ich nieuniknionych przyłowów, państwa członkowskie dążą do uzgodnienia wymiany kwot na podstawie art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 przy zapewnieniu równoważnej wartości handlowej wymienianych kwot.

Artykuł 9
Ograniczenia nakładu połowowego w rejonie ICES 7e

1.W odniesieniu do okresu, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. b), w załączniku II określono aspekty techniczne praw i obowiązków dotyczących zarządzania stadem soli w rejonie ICES 7e.

2.Na wniosek danego państwa członkowskiego zgodnie z załącznikiem II pkt 7.4 Komisja może w drodze aktów wykonawczych przydzielić mu określoną liczbę dni na morzu – oprócz tych, o których mowa w załączniku II pkt 5 – w ciągu których to państwo członkowskie może upoważnić statek pływający pod jego banderą do przebywania w rejonie ICES 7e, gdy posiada na pokładzie jakiekolwiek narzędzie regulowane. Komisja przyjmuje te akty wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 52 ust. 2.

3.Komisja może w drodze aktów wykonawczych przydzielić wnioskującemu państwu członkowskiemu maksymalnie trzy dni między dniem 1 lutego 2022 r. a dniem 31 stycznia 2023 r. oprócz tych, o których mowa w załączniku II pkt 5, w ciągu których statek może przebywać w rejonie ICES 7e na podstawie rozszerzonego programu obecności obserwatorów naukowych, o którym mowa w załączniku II pkt 8.1. Komisja dokonuje takiego przydziału na podstawie opisu przedłożonego przez państwo członkowskie zgodnie z załącznikiem II pkt 8.3 i po konsultacji ze STECF. Komisja przyjmuje te akty wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 52 ust. 2.

Artykuł 10
Środki dotyczące połowów labraksa w rejonie ICES 8a i 8b

1.Francja i Hiszpania zapewniają, aby śmiertelność połowowa stada labraksa w rejonach ICES 8a i 8b wynikająca z prowadzonych przez te państwa połowów komercyjnych i rekreacyjnych nie przekraczała wartości punktu FMSY, zgodnie wymogiem art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2019/472.

2.W ramach połowów rekreacyjnych, w tym prowadzonych z brzegu, w rejonach ICES 8a i 8b dozwolone jest łowienie i zatrzymywanie maksymalnie dwóch osobników labraksa na rybaka dziennie. Niniejszy ustęp nie ma zastosowania do sieci stawnych, których nie wolno używać do połowu lub zatrzymywania labraksa.

3.Ust. 2 stosuje się bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych środków krajowych w zakresie połowów rekreacyjnych.

Artykuł 11
Przepisy szczególne dotyczące przydziału uprawnień do połowów

1.Przydział uprawnień do połowów dla państw członkowskich określony w niniejszym rozporządzeniu pozostaje bez uszczerbku dla:

a)wymian na podstawie art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

b)odliczeń i ponownych przydziałów na podstawie art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

c)ponownych przydziałów na podstawie art. 12 i 47 rozporządzenia (UE) 2017/2403;

d)dodatkowych wyładunków na podstawie art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96 i art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

e)ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 i art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

f)odliczeń na podstawie art. 105, 106 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

g)transferów i wymian kwot na podstawie art. 17 niniejszego rozporządzenia.

2.Stada, które podlegają TAC przezornościowym lub analitycznym na potrzeby zarządzania z roku na rok TAC i kwotami przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 847/96, określono w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

3.O ile w załączniku I do niniejszego rozporządzenia nie określono inaczej, art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96 ma zastosowanie do stad podlegających TAC przezornościowemu, a art. 3 ust. 2 i 3 oraz art. 4 tego rozporządzenia – do stad podlegających TAC analitycznemu.

4.Art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 nie mają zastosowania, w przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z obejmującej kolejny rok elastyczności przewidzianej w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

[Artykuł 12
Środki zaradcze w odniesieniu do dorsza atlantyckiego w Morzu Północnym

1.Obszary zamknięte (dla połowów), z wyjątkiem połowów przy użyciu narzędzia do połowów pelagicznych (okrężnic i włoków), oraz okresy, w których zamknięcia mają zastosowanie, są określone w załączniku IV.

2.Zakazuje się statkom prowadzenia połowów przy użyciu włoków dennych i niewodów o minimalnym rozmiarze oczek sieci wynoszącym co najmniej 70 mm w rejonach ICES 4a i 4b lub co najmniej 90 mm w rejonie ICES 3a oraz przy użyciu takli 30 w wodach Unii w rejonie ICES 4a, na północ od 58° 30′ 00′′ N i na południe od 61° 30′ 00′′ N oraz w wodach Unii rejonów ICES 3a.20 (cieśnina Skagerrak), 4a i 4b, na północ od 57° 00′ 00′′ N i na wschód od 5° 00′ 00′′ E.

3.Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 statki rybackie, o których mowa w tym ustępie, mogą dokonywać połowów w obszarach, o których mowa w tym ustępie, pod warunkiem że spełniają co najmniej jedno z następujących kryteriów:

a)połowy dorsza atlantyckiego nie stanowią więcej niż 5 % masy całkowitych połowów w przeliczeniu na rejs połowowy. Uznaje się, że statki, których odsetek połowów dorsza atlantyckiego w latach 2017–2019 nie przekroczył 5 % ich całkowitych połowów, spełniły to kryterium, pod warunkiem że kontynuują stosowanie tego samego narzędzia, które stosowały w tym okresie. Założenie to może zostać wycofane;

b)stosuje się regulowane i wysoce selektywne włoki denne lub niewody, co zgodnie z badaniem naukowym prowadzi do ograniczenia połowów dorsza atlantyckiego o co najmniej 30 % w porównaniu ze statkami poławiającymi przy użyciu narzędzi połowowych o podstawowym rozmiarze oczek sieci dla narzędzi ciągnionych określonym w części B pkt 1.1 załącznika V do rozporządzenia (UE) 2019/1241. Takie badania mogą być oceniane przez STECF, a w przypadku negatywnej oceny narzędzia te nie mogą być dłużej uznawane za dopuszczone do stosowania w obszarach, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu;

c)w przypadku statków prowadzących połowy przy użyciu włoków dennych i niewodów o rozmiarze oczek sieci równym lub większym niż 100 mm (TR1) stosuje się następujące wysoce selektywne narzędzia:

(i)włoki typu belly trawl o minimalnym rozmiarze oczek gardzieli włoka wynoszącym 600 mm,

(ii)podniesioną linę połowową (0,6 m),

(iii)poziomy panel przesiewający z płatem wyjściowym o dużym rozmiarze oczek sieci;

d)w przypadku statków prowadzących połowy przy użyciu włoków dennych i niewodów o rozmiarze oczek sieci równym lub większym niż 70 mm – w rejonie ICES 4a – i 90 mm – w rejonie ICES 3a – oraz mniejszym niż 100 mm (TR2) stosuje się następujące wysoce selektywne narzędzia:

(i)poziomą kratownicę sortującą o maksymalnym rozstawie prętów wynoszącym 50 mm oddzielającym ryby płastugokształtne i dorszokształtne, z niezablokowanym otworem wylotowym dla ryb dorszokształtnych,

(ii)panel Seltra o oczkach kwadratowych o rozmiarze 300 mm;

(iii)kratownicę sortującą o maksymalnym rozstawie prętów wynoszącym 35 mm, z niezablokowanym otworem wylotowym dla ryb;

e)statki podlegają krajowemu planowi unikania połowów dorsza atlantyckiego, którego celem jest, aby dzięki środkom przestrzennym lub technicznym lub ich kombinacji połowy dorsza atlantyckiego były utrzymywane na poziomie zgodnym ze śmiertelnością połowową odpowiadającą ustalonym uprawnieniom do połowów. Takie plany powinny nie później niż dwa miesiące po ich wdrożeniu zostać ocenione przez STECF – w przypadku państw członkowskich – i przez odpowiedni krajowy organ naukowy – w przypadku państw trzecich – oraz, w przypadku gdy zostanie to uznane za konieczne, dalej zmienione, jeżeli z takich ocen będzie wynikało, że cel planu nie zostanie osiągnięty.

4.Państwa członkowskie wzmacniają monitorowanie i kontrolę statków, o których mowa w ust. 2, oraz nadzór nad tymi statkami, aby kontrolować zgodność z warunkami określonymi w ust. 3.

5.Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do operacji połowowych prowadzonych wyłącznie na potrzeby badań naukowych, pod warunkiem że badania są prowadzone z zachowaniem pełnej zgodności z art. 25 rozporządzenia (UE) 2019/1241.]

Artykuł 13
Środki zaradcze w odniesieniu do dorsza atlantyckiego w cieśninie Kattegat

1.Statki unijne poławiające w cieśninie Kattegat przy użyciu włoków dennych 31 o minimalnym rozmiarze oczek sieci wynoszącym 70 mm stosują jedno z następujących narzędzi selektywnych:

a)kratownicę sortującą o maksymalnym rozstawie prętów wynoszącym 35 mm, z niezablokowanym otworem wylotowym dla ryb;

b)kratownicę sortującą o maksymalnym rozstawie prętów wynoszącym 50 mm oddzielającym ryby płastugokształtne i dorszokształtne, z niezablokowanym otworem wylotowym dla ryb dorszokształtnych;

c)panel Seltra o oczkach kwadratowych o rozmiarze 300 mm;

d)regulowane wysoce selektywne narzędzie, którego właściwości techniczne zapewniają – zgodnie z badaniem naukowym ocenionym przez STECF – połowy dorsza atlantyckiego poniżej 1,5 %, jeżeli jest to jedyne narzędzie na pokładzie.

2.Statki unijne, które biorą udział w planie państwa członkowskiego i mają zainstalowane działające urządzenie do w pełni udokumentowanych połowów, mogą stosować narzędzie, które jest zgodne z częścią B załącznika V do rozporządzenia (UE) 2019/1241. Odnośne państwa członkowskie przekazują Komisji wykaz tych statków.

3.Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do operacji połowowych prowadzonych wyłącznie na potrzeby badań naukowych, pod warunkiem że badania są prowadzone z zachowaniem pełnej zgodności z art. 25 rozporządzenia (UE) 2019/1241.

Artykuł 14
Gatunki objęte zakazem połowów

1.Unijne statki rybackie nie poławiają, nie zatrzymują na statku ani nie prowadzą przeładunku lub wyładunku następujących gatunków:

a)rai promienistej (Raja radiata) w wodach Unii rejonów ICES 2a, 3a i 7d oraz podobszaru ICES 4;

b)beryksa wspaniałego (Beryx splendens) w podobszarze NAFO 6;

c)kolenia czerwonego (Centrophorus squamosus) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszaru ICES 4 oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 14;

d)kolenia iberyjskiego (Centroscymnus coelolepis) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszaru ICES 4 oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 14;

e)liksy (Dalatias licha) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszaru ICES 4 oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 14;

f)kolenia kolcobrodego (Deania calcea) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszaru ICES 4 oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 14;

g)kompleksu gatunków (Dipturus cf. flossada i Dipturus cf. intermedia) rai gładkiej (Dipturus batis) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszarów ICES 3, 4, 6, 7, 8, 9 i 10;

h)kolczaka wielkiego (Etmopterus princeps) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszaru ICES 4 oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 14;

i)rekina szarego (Galeorhinus galeus) w przypadku połowów taklami w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszaru ICES 4 oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1, 5, 6, 7, 8, 12 i 14;

j)żarłacza śledziowego (Lamna nasus) we wszystkich wodach;

k)rai nabijanej (Raja clavata) w wodach Unii rejonu ICES 3a;

l)rai bruzdowanej (Raja undulata) w wodach Unii podobszarów ICES 6 i 10;

m)rekina wielorybiego (Rhincodon typus) we wszystkich wodach;

n)rochy (Rhinobatos rhinobatos) w Morzu Śródziemnym;

o)kolenia pospolitego (Squalus acanthias) w wodach Unii podobszarów ICES 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10, z wyjątkiem przypadków objętych programami unikania określonymi w załączniku IA.

2.Przypadkowo złowionych osobników gatunków, o których mowa w ust. 1, nie wolno okaleczać i należy je niezwłocznie uwolnić.

Artykuł 15
Przekazywanie danych

Państwa członkowskie, przedkładając Komisji, na podstawie art. 33 i 34 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, dane dotyczące wyładunków i nakładu połowowego, stosują kody stad określone w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II
Upoważnienia do połowów w wodach państw trzecich

Artykuł 16
Upoważnienia do połowów

1.Maksymalne liczby upoważnień do połowów dla unijnych statków rybackich w wodach państwa trzeciego określono, w stosownych przypadkach, w załączniku V część A.

2.W przypadku gdy jedno państwo członkowskie przekazuje innemu państwu członkowskiemu kwotę („swap”) w odniesieniu do obszarów połowowych określonych w części A załącznika V do niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, transfer obejmuje odpowiednie przekazanie upoważnień do połowów i jest zgłaszany Komisji. Nie można przekroczyć całkowitej liczby upoważnień dla każdego obszaru połowowego, określonej w części A załącznika V do niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ III
Uprawnienia do połowów
w wodach regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem

Sekcja 1
Przepisy ogólne

Artykuł 17
Transfery i wymiany kwot

1.W przypadku gdy przepisy regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) zezwalają na transfery lub wymiany kwot między umawiającymi się stronami RFMO, dane państwo członkowskie („zainteresowane państwo członkowskie”) może prowadzić rozmowy z umawiającą się stroną RFMO oraz w stosownych przypadkach ustalać możliwy zakres planowanego transferu lub wymiany kwot. Zainteresowane państwo członkowskie powiadamia Komisję o tym zakresie.

2.Po powiadomieniu przez zainteresowane państwo członkowskie Komisja może zatwierdzić zakres planowanego transferu lub wymiany kwot. W przypadku zatwierdzenia Komisja bez zbędnej zwłoki wyraża zgodę na dokonanie takiego transferu lub wymiany kwot. Komisja powiadamia Sekretariat RFMO o transferze lub wymianie zgodnie z przepisami RFMO. 

3.Komisja informuje państwa członkowskie o uzgodnionym transferze lub uzgodnionej wymianie kwot.

4.Uprawnienia do połowów otrzymane lub przekazane przez zainteresowane państwo członkowskie w ramach transferu lub wymiany kwot uznaje się na kwoty dodane do lub odliczane od jego przydziału od momentu, w którym transfer lub wymiana kwot zostaną przeprowadzone na podstawie warunków porozumienia z umawiającą się stroną RFMO lub zgodnie z przepisami RFMO, zależnie od przypadku. Nie ma to wpływu na istniejący klucz podziału do celów przydzielania uprawnień do połowów między państwami członkowskimi zgodnie z zasadą względnej stabilności działalności połowowej.

5.Niniejszy artykuł stosuje się do dnia 31 stycznia 2023 r. w odniesieniu do transferów kwot od umawiającej się strony RFMO na rzecz Unii oraz ich późniejszego przydziału państwom członkowskim.

[Sekcje 2–11 poniżej zostaną zaktualizowane po odpowiednich dorocznych posiedzeniach RFMO]

Sekcja 2
Obszar objęty konwencją NEAFC

Artykuł 18
Zamknięcia w Morzu Irmingera w odniesieniu do karmazynów

Zabrania się wszelkiej działalności połowowej na obszarze ograniczonym następującymi współrzędnymi mierzonymi zgodnie z układem współrzędnych WGS84:

Sekcja 3
Obszar objęty konwencją ICCAT

Artykuł 19
Ograniczenia możliwości połowów, chowu, hodowli i tuczu

1.Liczbę unijnych kliprów tuńczykowych oraz statków do połowu wędami holowanymi, upoważnionych do czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości od 8 kg/75 cm do 30 kg/115 cm we wschodnim Atlantyku, ogranicza się zgodnie z załącznikiem VI pkt 1.

2.Liczbę unijnych jednostek uprawiających przybrzeżne rybołówstwo łodziowe, upoważnionych do czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości od 8 kg/75 cm do 30 kg/115 cm w Morzu Śródziemnym, ogranicza się zgodnie z załącznikiem VI pkt 2.

3.Liczbę unijnych statków rybackich dokonujących połowów tuńczyka błękitnopłetwego w Morzu Adriatyckim do celów chowu lub hodowli, upoważnionych do czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości od 8 kg/75 cm do 30 kg/115 cm, ogranicza się zgodnie z załącznikiem VI pkt 3.

4.Liczbę statków rybackich upoważnionych do połowów, zatrzymywania na statku, przeładunku, transportu lub wyładunku tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym ogranicza się zgodnie z załącznikiem VI pkt 4.

5.Liczbę pułapek służących do połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym ogranicza się zgodnie z załącznikiem VI pkt 5.

6.Całkowite zdolności w zakresie chowu lub hodowli i tuczu tuńczyka błękitnopłetwego oraz maksymalną wprowadzaną ilość złowionego dzikiego tuńczyka błękitnopłetwego rozdzielaną między miejsca chowu lub hodowli we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym ogranicza się zgodnie z załącznikiem VI pkt 6.

7.Maksymalną liczbę unijnych statków rybackich upoważnionych do połowów północnego tuńczyka białego jako gatunku docelowego zgodnie z art. 12 rozporządzenia Rady (WE) nr 520/2007 32 ogranicza się zgodnie z pkt 7 załącznika VI do niniejszego rozporządzenia.

8.Maksymalną liczbę unijnych statków rybackich o długości co najmniej 20 metrów, które prowadzą połowy opastuna w obszarze objętym konwencją ICCAT, ogranicza się zgodnie z załącznikiem VI pkt 8.

Artykuł 20
Połowy rekreacyjne

W stosownych przypadkach państwa członkowskie przydzielają określoną część kwot, które im przyznano, na połowy rekreacyjne zgodnie z załącznikiem ID.

Artykuł 21
Rekiny

1.Zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy alopiasów (Alopias superciliosus) złowionych podczas jakiegokolwiek połowu.

2.Zabrania się ukierunkowanych połowów gatunków kosogonowatych należących do rodzaju Alopias.

3.Zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy młotowatych (z rodziny Sphyrnidae), z wyjątkiem Sphyrna tiburo, złowionych w obszarze objętym konwencją ICCAT.

4.Zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy żarłaczy białopłetwych (Carcharhinus longimanus) złowionych podczas jakiegokolwiek połowu.

5.Zabrania się zatrzymywania na statku żarłaczy jedwabistych (Carcharhinus falciformis) złowionych podczas jakiegokolwiek połowu.

Sekcja 4
Obszar objęty konwencją CCAMLR

Artykuł 22
Powiadomienia o zwiadach rybackich dotyczących antarów

Państwa członkowskie mogą uczestniczyć w 2022 r. w zwiadach rybackich dotyczących antarów (Dissostichus spp.) przy użyciu takli w podobszarach FAO 88.1 i 88.2 oraz w rejonach 58.4.1, 58.4.2 i 58.4.3a poza obszarami podlegającymi jurysdykcji krajowej. Państwa członkowskie, które mają taki zamiar, powiadamiają o tym Sekretariat CCAMLR zgodnie z art. 7 i 7a rozporządzenia (WE) nr 601/2004 nie później niż w dniu 1 czerwca 2022 r.

Artykuł 23
Ograniczenia dotyczące zwiadów rybackich w odniesieniu do antarów

1.Połowy antarów w okresie połowu 2021–2022 są ograniczone do państw członkowskich, podobszarów i liczby statków określonych w tabeli A w załączniku VII w odniesieniu do gatunków, TAC i limitów przyłowów określonych w tabeli B w tym załączniku.

2.Zabrania się ukierunkowanych połowów gatunków rekinów do celów innych niż badania naukowe. Wszelkie przyłowy rekinów, zwłaszcza osobników młodych i ciężarnych samic, złowionych przypadkowo podczas połowów antarów, uwalnia się żywe.

3.W stosownych przypadkach połowy w jakimkolwiek małym obszarze badawczym (SSRU) wstrzymuje się, kiedy zgłoszony połów osiągnie określony TAC, a dany SSRU zostaje zamknięty dla połowów na pozostałą część okresu połowu.

4.W celu uzyskania informacji niezbędnych do ustalenia możliwości w zakresie rybołówstwa oraz uniknięcia nadmiernego skoncentrowania połowów oraz nakładu połowowego połowy odbywają się w możliwie jak największym zakresie geograficznym oraz batymetrycznym. W podobszarach FAO 88.1 i 88.2, a także w rejonach 58.4.1, 58.4.2 i 58.4.3a, w przypadku gdy są dozwolone na podstawie art. 22, zabrania się połowów na głębokościach nieprzekraczających 550 metrów.

Artykuł 24
Połowy kryla antarktycznego w okresie połowu 2021–2022

1.Państwo członkowskie, które zamierza w okresie połowu 2021–2022 poławiać kryla antarktycznego (Euphausia superba) w obszarze objętym konwencją CCAMLR, powiadamia o tym Komisję przy użyciu formularza zawartego w części B dodatku do załącznika VII nie później niż w dniu 1 maja 2022 r. Na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie Komisja przekazuje powiadomienia Sekretariatowi CCAMLR nie później niż w dniu 30 maja 2022 r.

2.Powiadomienie od państw członkowskich, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 601/2004 w odniesieniu do każdego statku, który ma być upoważniony do uczestnictwa w połowach kryla antarktycznego.

3.Państwo członkowskie, które zamierza poławiać kryla antarktycznego w obszarze objętym konwencją CCAMLR, zgłasza ten zamiar wyłącznie w odniesieniu do upoważnionych statków, które spełniają jeden z następujących warunków:

a)w momencie powiadomienia pływają pod jego banderą;

b)w momencie powiadomienia pływają pod banderą innego członka CCAMLR i oczekuje się, że w momencie dokonywania połowów będą pływały pod banderą odnośnego państwa członkowskiego.

4.Jeżeli upoważniony statek, o którym powiadomiono Sekretariat CCAMLR zgodnie z ust. 1, 2 i 3, nie może uczestniczyć w połowach kryla antarktycznego z uzasadnionych przyczyn operacyjnych lub z powodu siły wyższej, odnośne państwo członkowskie ma prawo upoważnić inny statek do jego zastąpienia. W takiej sytuacji zainteresowane państwa członkowskie natychmiast informują Sekretariat CCAMLR oraz Komisję, przekazując:

a)pełne dane statku(-ów) zastępującego(-ych), w tym informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 601/2004;

b)wyczerpujące wyliczenie powodów uzasadniających zastąpienie oraz wszelkie odpowiednie dokumenty lub informacje potwierdzające.

5.Państwa członkowskie nie mogą upoważnić do połowów kryla antarktycznego statku znajdującego się w jakimkolwiek wykazie CCAMLR dotyczącym statków rybackich prowadzących nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy („połowy NNN”).

Sekcja 5
Obszar podlegający kompetencji IOTC

Artykuł 25
Ograniczenie zdolności połowowej statków poławiających w obszarze podlegającym kompetencji IOTC

1.Maksymalną liczbę unijnych statków rybackich poławiających tuńczyki tropikalne w obszarze podlegającym kompetencji IOTC oraz odpowiadającą im zdolność połowową wyrażoną w pojemności brutto określono w załączniku VIII pkt 1.

2.Maksymalną liczbę unijnych statków rybackich poławiających włócznika (Xiphias gladius) oraz tuńczyka białego (Thunnus alalunga) w obszarze podlegającym kompetencji IOTC oraz odpowiadającą im zdolność połowową wyrażoną w pojemności brutto określono w załączniku VIII pkt 2.

3.Państwa członkowskie mogą dokonać ponownego przydziału statków przypisanych do jednego z rodzajów połowów, o których mowa w ust. 1 i 2, do drugiego rodzaju połowu, pod warunkiem że mogą wykazać Komisji, że taka zmiana nie prowadzi do zwiększenia nakładu połowowego w odniesieniu do danych stad ryb.

4.W przypadku propozycji transferu zdolności połowowej na rzecz ich floty państwa członkowskie zapewniają, aby statki, które mają zostać objęte transferem, znajdowały się w rejestrze upoważnionych statków IOTC lub w rejestrze statków innej RFMO zajmującej się połowami tuńczyka. Transferem nie mogą zostać objęte statki znajdujące się w wykazie statków prowadzących połowy NNN którejkolwiek RFMO.

5.Państwa członkowskie mogą zwiększyć swoją zdolność połowową, przekraczając pułapy, o których mowa w ust. 1 i 2, jedynie w ramach limitów określonych w planach rozwoju przedstawionych IOTC.

Artykuł 26
Dryfujące urządzenia do sztucznej koncentracji ryb oraz statki dostawcze

1.Dryfujące urządzenia do sztucznej koncentracji ryb są wyposażone w boje instrumentalne. Zabrania się stosowania innych boi, takich jak boje radiowe.

2.Sejner może w dowolnym momencie śledzić jednocześnie najwyżej 300 boi w użyciu.

3.Rocznie dla każdego sejnera można nabyć najwyżej 500 boi instrumentalnych. Żaden sejner nie może mieć w żadnym momencie więcej niż 500 boi instrumentalnych (boje zapasowe oraz boje w użyciu).

4.Najwyżej dwa statki dostawcze mogą wspomagać nie mniej niż pięć sejnerów, przy czym wszystkie te statki muszą pływać pod banderą jednego z państw członkowskich. Niniejszy przepis nie ma zastosowania do państw członkowskich korzystających z tylko jednego statku dostawczego.

5.Jeden sejner nie może być w żadnym momencie wspomagany przez więcej niż jeden statek dostawczy pływający pod banderą jednego z państw członkowskich.

6.Unia nie rejestruje nowych ani dodatkowych statków dostawczych w rejestrze upoważnionych statków IOTC.

Artykuł 27
Rekiny

1.Zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy wszystkich gatunków kosogonowatych (z rodziny Alopiidae) podczas jakiegokolwiek połowu.

2.Zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy żarłacza białopłetwego (Carcharhinus longimanus) podczas jakiegokolwiek połowu, z wyjątkiem statków o długości całkowitej poniżej 24 metrów prowadzących wyłącznie operacje połowowe w wyłącznej strefie ekonomicznej (w.s.e.) państwa członkowskiego, pod którego banderą pływają, oraz pod warunkiem że ich połowy są przeznaczone wyłącznie do spożycia lokalnego.

3.Przypadkowo złowionych osobników gatunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nie wolno okaleczać i należy je niezwłocznie uwolnić.

Artykuł 28
Mantowate

1.Unijne statki rybackie nie mogą poławiać, zatrzymywać na statku, przeładowywać, wyładowywać, przechowywać, wystawiać na sprzedaż lub sprzedawać jakiejkolwiek części lub całej tuszy mantowatych (z rodziny Mobulidae, obejmującej rodzaje Manta i Mobula), z wyjątkiem przypadków gdy złowione ryby są spożywane bezpośrednio przez rodziny rybaków („rybołówstwo na własne potrzeby”).

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego mantowate złowione w sposób niezamierzony w ramach rybołówstwa łodziowego prowadzonego przez sejnery, statki do połowu wędami, lugery oraz statki do połowu wędami ręcznymi i wędami holowanymi, zarejestrowane w rejestrze upoważnionych statków IOTC, mogą zostać wyładowane wyłącznie do celów spożycia lokalnego.

2.Wszystkie statki rybackie inne niż statki używane do prowadzenia rybołówstwa na własne potrzeby niezwłocznie, w możliwym zakresie, uwalniają mantowate żywe i nieokaleczone, gdy tylko zostaną zauważone w sieci, na haczyku lub na pokładzie, oraz czynią to w sposób powodujący jak najmniejsze uszkodzenie tych osobników.

Sekcja 6
Obszar objęty konwencją SPRFMO

Artykuł 29
Połowy gatunków pelagicznych

1.Jedynie te państwa członkowskie, które prowadziły aktywnie połowy gatunków pelagicznych w obszarze objętym konwencją SPRFMO w 2007, 2008 lub 2009 r. mogą dokonywać połowów tych gatunków w tym obszarze zgodnie z TAC określonymi w załączniku IH.

2.Państwa członkowskie, o których mowa w ust. 1, ograniczają całkowitą pojemność brutto statków pływających pod ich banderą i prowadzących w 2022 r. połowy gatunków pelagicznych w tym obszarze do łącznego poziomu dla Unii wynoszącego 78 600 ton pojemności brutto.

3.Odnośne państwa członkowskie mogą wykorzystywać uprawnienia do połowów określone w załączniku IH tylko wtedy, gdy do piątego dnia następnego miesiąca wyślą Komisji następujące informacje, aby Komisja mogła przekazać je Sekretariatowi SPRFMO:

a)wykaz statków prowadzących aktywnie połowy lub zaangażowanych w przeładunek w obszarze objętym konwencją SPRFMO;

b)zapisy z systemów monitorowania statków;

c)miesięczne raporty połowowe;

d)jeżeli są dostępne – dane na temat zawinięć do portów.

Artykuł 30
Połowy denne

1.Państwa członkowskie ograniczają swoje połowy denne lub nakład połowowy w odniesieniu do połowów dennych w 2022 r. do tych części obszaru objętego konwencją SPRFMO, w których prowadzono połowy denne w okresie od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., oraz do średnich rocznych poziomów połowów lub parametrów nakładów połowowych z tego okresu („udokumentowane połowy”). Mogą one przekroczyć te ograniczenia, jeżeli SPRFMO zatwierdzi ich plan połowowy przekraczający poziom udokumentowanych połowów.

2.Państwa członkowskie bez udokumentowanych połowów dennych lub nakładu połowowego w odniesieniu do połowów dennych w obszarze objętym konwencją SPRFMO w okresie od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. nie mogą prowadzić połowów na tym obszarze, chyba że SPRFMO zatwierdzi ich plan połowowy bez udokumentowanych połowów.

Artykuł 31
Zwiady rybackie

1.Państwa członkowskie nie mogą uczestniczyć w 2022 r. w zwiadach rybackich dotyczących antarów (Dissostichus spp.) przy użyciu takli w obszarze objętym konwencją SPRFMO, chyba że SPRFMO zatwierdzi ich wniosek o udział w takich połowach, obejmujący plan działania w sprawie połowów oraz zobowiązanie do wdrożenia planu gromadzenia danych.

2.Połowy odbywają się wyłącznie w blokach badawczych określonych przez SPRFMO. Zabrania się połowów na głębokościach nieprzekraczających 750 metrów i przekraczających 2 000 metrów.

3.TAC określono w załączniku IH. Połowy są ograniczone do jednego rejsu o długości maksymalnie 21 kolejnych dni i do maksymalnej liczby 5 000 haczyków na zestaw, przy maksymalnej liczbie 20 zestawów na blok badawczy. Połowy wstrzymuje się, gdy zostanie osiągnięty TAC albo po wystawieniu i zaciągnięciu 100 zestawów – w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Sekcja 7
Obszar objęty konwencją IATTC

Artykuł 32
Połowy przy użyciu okrężnic

1.W następujących okresach zamkniętych w podanych obszarach sejnery nie mogą poławiać tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares), opastuna (Thunnus obesus) ani bonito (Katsuwonus pelamis):

a)od godz. 00.00 dnia 29 lipca 2022 r. do godz. 24.00 dnia 8 października 2022 r. lub od godz. 00.00 dnia 9 listopada 2022 r. do godz. 24.00 dnia 19 stycznia 2023 r. w obszarze wyznaczonym przez następujące granice:

–linie brzegowe Ameryk od strony Oceanu Spokojnego,

–150º W,

–40º N,

–40º S;

b)od godz. 00.00 dnia 9 października 2022 r. do godz. 24.00 dnia 8 listopada 2022 r. w obszarze wyznaczonym przez następujące granice:

–96º W,

–110º W,

–4º N,

–3º S.

2.Przed dniem 1 kwietnia 2022 r., dla każdego z odnośnych statków, zainteresowane państwa członkowskie zgłaszają Komisji wybrany okres zamknięty, o którym mowa w ust. 1 lit. a).

3.Sejnery łowiące tuńczyka w obszarze objętym konwencją IATTC zatrzymują na statku, a następnie wyładowują lub przeładowują wszystkie złowione tuńczyki żółtopłetwe, opastuny i bonito.

4.Ust. 3 nie ma zastosowania:

a)w przypadku gdy ryby uznano za nienadające się do spożycia przez ludzi z powodów innych niż rozmiar;

b)podczas ostatniej części rejsu, gdy na statku może nie być już wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić cały połów tuńczyka złowiony podczas tej części rejsu.

Artykuł 33
Dryfujące urządzenia do sztucznej koncentracji ryb

1.W obszarze objętym konwencją IATTC sejnery nie mogą w żadnym momencie posiadać więcej niż 450 aktywnych urządzeń do sztucznej koncentracji ryb. Urządzenie do sztucznej koncentracji ryb uznaje się za aktywne, jeżeli jest ono wykorzystywane na morzu, rozpoczyna transmisję swojej lokalizacji i jest monitorowane przez statek, jego właściciela lub operatora. Urządzenie do sztucznej koncentracji ryb uruchamia się wyłącznie na pokładzie sejnera.

2.W ciągu 15 dni przed rozpoczęciem wybranego okresu zamkniętego, o którym mowa w art. 32 ust. 1 lit. a), sejner w obszarze objętym konwencją IATTC:

a)nie wykorzystuje urządzeń do sztucznej koncentracji ryb;

b)musi odzyskać taką samą liczbę urządzeń do sztucznej koncentracji ryb, jaką początkowo wykorzystano.

3.Państwa członkowskie co miesiąc zgłaszają Komisji informacje dzienne dotyczące wszystkich aktywnych urządzeń do sztucznej koncentracji ryb zgodnie z wymogami IATTC. Sprawozdania te składane są nie wcześniej niż 60 dni i nie później niż 75 dni po upływie miesiąca, którego dotyczą sprawozdania. Komisja bezzwłocznie przekazuje te informacje Sekretariatowi IATTC.

Artykuł 34
Limity połowowe opastuna w przypadku połowów taklami

Łączne roczne połowy opastuna przez taklowce każdego państwa członkowskiego w obszarze objętym konwencją IATTC określono w załączniku IL.

Artykuł 35
Zakaz połowów żarłaczy białopłetwych

1.Zabrania się połowów żarłacza białopłetwego (Carcharhinus longimanus) w obszarze objętym konwencją IATTC, a także zatrzymywania na statku, przeładunku, wyładunku, przechowywania, wystawiania na sprzedaż lub sprzedaży jakiejkolwiek części lub całej tuszy żarłaczy białopłetwych złowionych w tym obszarze.

2.Przypadkowo złowionych osobników gatunków, o których mowa w ust. 1, nie wolno okaleczać, a operatorzy statku muszą je niezwłocznie uwolnić.

3.Operatorzy statku:

a)odnotowują liczbę uwolnień z oznaczeniem stanu ryb (martwe lub żywe);

b)zgłaszają informacje określone w lit. a) państwu członkowskiemu, którego są obywatelami. Państwa członkowskie przekazują Komisji informacje zgromadzone w trakcie poprzedniego roku do dnia 31 stycznia.

Artykuł 36
Zakaz połowów mantowatych

Unijne statki rybackie w obszarze objętym konwencją IATTC nie mogą poławiać, zatrzymywać na statku, przeładowywać, wyładowywać, przechowywać, wystawiać na sprzedaż lub sprzedawać jakiejkolwiek części lub całej tuszy mantowatych (z rodziny Mobulidae, obejmującej rodzaje Manta i Mobula). W miarę możliwości niezwłocznie uwalniają mantowate – żywe i nieokaleczone, gdy tylko zauważą, że zostały złowione.

Sekcja 8
Obszar objęty konwencją SEAFO

Artykuł 37
Zakaz połowów rekinów głębokowodnych

Zabrania się ukierunkowanych połowów wymienionych poniżej rekinów głębokowodnych w obszarze objętym konwencją SEAFO:

a)Apristurus manis;

b)kolczak (Etmopterus bigelowi);

c)Etmopterus brachyurus;

d)kolczak wielki (Etmopterus princeps);

e)kolczak smukły (Etmopterus pusillus);

f)rajowate (Rajidae);

g)Scymnodon squamulosus;

h)rekiny głębinowe z nadrzędu Selachimorpha;

i)koleń pospolity (Squalus acanthias).

Sekcja 9
Obszar objęty konwencją WCPFC

Artykuł 38
Warunki połowów opastuna, tuńczyka żółtopłetwego i bonito oraz tuńczyka białego z południowego Pacyfiku

1.Państwa członkowskie zapewniają, aby sejnerom prowadzącym połowy opastuna (Thunnus obesus), tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares) i bonito (Katsuwonus pelamis) w pełnomorskiej części obszaru objętego konwencją WCPFC położonej pomiędzy 20° N a 20° S przydzielono nie więcej niż 403 dni połowowe.

2.Unijne statki rybackie nie mogą prowadzić ukierunkowanych połowów tuńczyka białego z południowego Pacyfiku (Thunnus alalunga) w obszarze objętym konwencją WCPFC na południe od 20° S.

3.Państwa członkowskie zapewniają, aby w 2022 r. połowy opastuna (Thunnus obesus) przez taklowce nie przekroczyły limitów określonych w tabeli w załączniku IG.

Artykuł 39
Zarządzanie połowami przy użyciu urządzeń do sztucznej koncentracji ryb

1.W części obszaru objętego konwencją WCPFC położonej między 20° N a 20° S między godz. 00.00 dnia 1 lipca 2022 r. a godz. 24.00 dnia 30 września 2022 r. sejnery nie wykorzystują urządzeń do sztucznej koncentracji ryb, nie obsługują ich ani nie wystawiają sieci w ich pobliżu.

2.Oprócz zakazu określonego w ust. 1 w obszarze pełnomorskim objętym konwencją WCPFC położonym między 20° N a 20° S zakazuje się wystawiania sieci w pobliżu urządzeń do sztucznej koncentracji ryb przez dwa dodatkowe miesiące: między godz. 00.00 dnia 1 kwietnia 2022 r. a godz. 24.00 dnia 31 maja 2022 r. albo między godz. 00.00 dnia 1 listopada 2022 r. a godz. 24.00 dnia 31 grudnia 2022 r.

3.Ust. 2 nie ma zastosowania w następujących przypadkach:

a)podczas ostatniej części rejsu, jeżeli na statku nie ma już wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić wszystkie ryby;

b)w przypadku gdy ryby nie nadają się do spożycia przez ludzi z powodów innych niż rozmiar;

c)w przypadku poważnej awarii urządzeń do zamrażania.

4.Każde państwo członkowskie zapewnia, aby żaden z jego sejnerów nie wykorzystywał na morzu w żadnym momencie więcej niż 350 urządzeń do sztucznej koncentracji ryb z aktywowanymi bojami instrumentalnymi. Boje aktywuje się wyłącznie na pokładzie statku.

5.Wszystkie sejnery prowadzące połowy w części obszaru objętego konwencją WCPFC, o której mowa w ust. 1, zatrzymują na statku, przeładowują i wyładowują wszystkie złowione opastuny, tuńczyki żółtopłetwe i bonito.

Artykuł 40
Maksymalna liczba unijnych statków rybackich upoważnionych do połowów włócznika

Maksymalną liczbę unijnych statków rybackich upoważnionych do połowów włócznika (Xiphias gladius) w obszarach objętych konwencją WCPFC na południe od 20° S określono w załączniku IX.

Artykuł 41
Limity połowowe włócznika w przypadku połowów taklami na południe od 20° S

Państwa członkowskie zapewniają, aby w 2022 r. połowy włócznika (Xiphias gladius) na południe od 20° S przez taklowce nie przekroczyły limitu wyznaczonego w załączniku IG. Zapewniają również, że nie spowoduje to przesunięcia nakładu połowowego dla włócznika na obszar na północ od 20° S.

Artykuł 42
Żarłacze jedwabiste i żarłacze białopłetwe

1.W obszarze objętym konwencją WCPFC zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku, wyładunku lub przechowywania jakiejkolwiek części lub całej tuszy osobników następujących gatunków:

a)żarłacze jedwabiste (Carcharhinus falciformis);

b)żarłacze białopłetwe (Carcharhinus longimanus).

2.Przypadkowo złowionych osobników gatunków, o których mowa w ust. 1, nie wolno okaleczać i należy je niezwłocznie uwolnić.

Artykuł 43
Obszar podlegający jednocześnie konwencjom IATTC i WCPFC

1.Statki wpisane wyłącznie do rejestru WCPFC stosują środki określone w niniejszej sekcji, gdy dokonują połowów w obszarze podlegającym jednocześnie konwencjom IATTC i WCPFC.

2.Statki wpisane jednocześnie do rejestru WCPFC i do rejestru IATTC oraz statki wpisane wyłącznie do rejestru IATTC stosują środki określone w art. 32 ust. 1 lit. a), art. 32 ust. 2, 3 i 4 oraz w art. 33, 34 i 35, gdy dokonują połowów w obszarze podlegającym jednocześnie konwencjom IATTC i WCPFC.

Sekcja 10
Morze Beringa

Artykuł 44
Zakaz połowów w obszarach pełnomorskich Morza Beringa

Zabrania się połowów mintaja (Gadus chalcogrammus) w obszarze pełnomorskim Morza Beringa.

Sekcja 11
OBSZAR OBJĘTY POROZUMIENIEM SIOFA

Artykuł 45
Ograniczenia połowów dennych

Państwa członkowskie zapewniają, aby statki pływające pod ich banderą i prowadzące połowy w obszarze objętym porozumieniem SIOFA:

a)ograniczyły swój roczny nakład połowowy i połowy w ramach połowów dennych do średniego rocznego poziomu w reprezentatywnym okresie, w którym te statki prowadziły działalność w tym obszarze oraz w odniesieniu do którego istnieją dane zgłoszone Komisji;

b)nie rozszerzały rozkładu przestrzennego nakładu połowowego w ramach połowów dennych, z wyłączeniem połowów dokonywanych za pomocą takli i pułapek, poza obszary, w których w ostatnich latach prowadzono połowy;

c)nie były upoważnione do prowadzenia połowów na tymczasowo chronionych obszarach Atlantis Bank, Coral, Fools Flat, Middle of What, Walter’s Shoal, zgodnie z definicją w załączniku IK, z wyjątkiem połowów dokonywanych za pomocą takli i pułapek oraz pod warunkiem że przez cały czas podczas połowów w tych obszarach na statku będzie przebywał obserwator naukowy.

TYTUŁ III
UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW DLA STATKÓW PAŃSTW TRZECICH POŁAWIAJĄCYCH W WODACH UNII

Artykuł 46
Statki rybackie pływające pod banderą Norwegii oraz statki rybackie zarejestrowane na Wyspach Owczych

Statki rybackie pływające pod banderą Norwegii oraz statki rybackie zarejestrowane na Wyspach Owczych mogą zostać upoważnione do połowów w wodach Unii w granicach TAC określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz w tytule III rozporządzenia (UE) 2017/2403.

Artykuł 47
Statki rybackie pływające pod banderą Zjednoczonego Królestwa, zarejestrowane w Zjednoczonym Królestwie i licencjonowane przez organ Zjednoczonego Królestwa właściwy do spraw rybołówstwa

Statki rybackie pływające pod banderą Zjednoczonego Królestwa, zarejestrowane w Zjednoczonym Królestwie i licencjonowane przez organ Zjednoczonego Królestwa właściwy do spraw rybołówstwa mogą zostać upoważnione do połowów w wodach Unii w granicach TAC określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz w rozporządzeniu (UE) 2017/2403.

Artykuł 47a

Transfery i wymiany kwot ze Zjednoczonym Królestwem

2)Wszelkie transfery lub wymiany kwot między Unią a Zjednoczonym Królestwem odbywają się zgodnie z ust. 2–4.

3)Państwo członkowskie zamierzające dokonać transferu lub wymiany kwot ze Zjednoczonym Królestwem może omówić ze Zjednoczonym Królestwem zakres takiego transferu lub wymiany kwot. Zainteresowane państwo członkowskie powiadamia Komisję o tym zakresie.

4)W przypadku gdy Komisja zatwierdza zakres transferu lub wymiany kwot, o których mowa w ust. 2, zgłoszonych przez zainteresowane państwo członkowskie, Komisja bez zbędnej zwłoki wyraża zgodę na dokonanie takiego transferu lub wymiany kwot. Komisja informuje Zjednoczone Królestwo i państwa członkowskie o uzgodnionym transferze lub uzgodnionej wymianie kwot.

5)Kwoty otrzymane od Zjednoczonego Królestwa lub przekazane mu w ramach uzgodnionego transferu lub wymiany kwot uznawane są za kwoty przydzielone zainteresowanemu państwu członkowskiemu lub odliczane od przydziału dla zainteresowanego państwa członkowskiego od momentu, w którym transfer lub wymiana kwot zostaną zgłoszone zgodnie z ust. 3. Takie wymiany nie mogą zmienić istniejącego klucza podziału do celów przydzielania uprawnień do połowów między państwami członkowskimi zgodnie z zasadą względnej stabilności działalności połowowej.

Artykuł 48
Statki rybackie pływające pod banderą Wenezueli

W odniesieniu do statków rybackich pływających pod banderą Wenezueli zastosowanie mają warunki określone w niniejszym rozporządzeniu oraz w tytule III rozporządzenia (UE) 2017/2403.

Artykuł 49
Upoważnienia do połowów

Maksymalną liczbę upoważnień do połowów dla statków państw trzecich w wodach Unii określono w załączniku V część B.

Artykuł 50
Warunki wyładunku połowów i przyłowów

Do połowów i przyłowów statków państw trzecich poławiających na podstawie upoważnień, o których mowa w art. 49, stosuje się warunki określone w art. 7.

Artykuł 51
Gatunki objęte zakazem połowów

1.Statki państw trzecich nie poławiają, nie zatrzymują na statku ani nie prowadzą przeładunku lub wyładunku następujących gatunków znalezionych w wodach Unii:

a)rai promienistej (Raja radiata) w wodach Unii rejonów ICES 2a, 3a i 7d oraz podobszaru ICES 4;

b)kompleksu gatunków (Dipturus cf. flossada i Dipturus cf. intermedia) rai gładkiej (Dipturus batis) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszarów ICES 3, 4, 6, 7, 8, 9 i 10;

c)rekina szarego (Galeorhinus galeus) w przypadku połowów taklami w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszarów ICES 1, 4, 5, 6, 7, 8, 12 i 14;

d)liksy (Dalatias licha), kolenia kolcobrodego (Deania calcea), kolenia czerwonego (Centrophorus squamosus), kolczaka wielkiego (Etmopterus princeps) i kolenia iberyjskiego (Centroscymnus coelolepis) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszarów ICES 1, 4 i 14;

e)żarłacza śledziowego (Lamna nasus) we wszystkich wodach Unii;

f)rai nabijanej (Raja clavata) w wodach Unii rejonu ICES 3a;

g)rai bruzdowanej (Raja undulata) w wodach Unii podobszarów ICES 6, 9 i 10;

h)rochy (Rhinobatos rhinobatos) w Morzu Śródziemnym;

i)rekina wielorybiego (Rhincodon typus) we wszystkich wodach;

j)kolenia pospolitego (Squalus acanthias) w wodach Unii podobszarów ICES 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10.

2.Przypadkowo złowionych osobników gatunków, o których mowa w ust. 1, nie wolno okaleczać i należy je niezwłocznie uwolnić.

TYTUŁ IV
PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 52
Procedura komitetowa

1.Komisję wspomaga Komitet ds. Rybołówstwa i Akwakultury ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 53
Przepis przejściowy

Art. 10, 12, 13, 14, 21, 27, 28, 35, 36, 37, 42, 44 i 51 stosuje się nadal odpowiednio w 2023 r. do czasu wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na rok 2023.

Artykuł 54
Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2022 r.

Przepisy dotyczące uprawnień do połowów określonych w art. 22, 23 i 24 oraz w załączniku VII w odniesieniu do stad ryb, o których mowa w tym załączniku, w obszarze objętym konwencją CCAMLR stosuje się od dnia 1 grudnia 2021 r.

Przepisy dotyczące ograniczeń nakładu połowowego określonych w załączniku II stosuje się od dnia 1 lutego 2022 r. do dnia 31 stycznia 2023 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

(1)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).

(2)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/973 z dnia 4 lipca 2018 r. ustanawiające wieloletni plan w odniesieniu do stad dennych w Morzu Północnym oraz połowów eksploatujących te stada, określające szczegóły realizacji obowiązku wyładunku w Morzu Północnym oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 676/2007 i (WE) nr 1342/2008 (Dz.U. L 179 z 16.7.2018, s. 1).

(3)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/472 z dnia 19 marca 2019 r. ustanawiające wieloletni plan gospodarowania stadami poławianymi w wodach zachodnich i wodach z nimi sąsiadujących oraz połowami eksploatującymi te stada, zmieniające rozporządzenia (UE) 2016/1139 i (UE) 2018/973 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 811/2004, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007 i (WE) nr 1300/2008 (Dz.U. L 179 z 16.7.2018, s. 1).

(4)     https://www.ices.dk/advice/Pages/Latest-Advice.aspx

(5)    Zob. w szczególności dokument ICES approach to advice on fishing opportunities (Podejście ICES do opinii w sprawie uprawnień do połowów);    
https://www.ices.dk/sites/pub/Publication%20Reports/Advice/2021/2021/Advice_on_fishing_opportunities.pdf

(6)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzające dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (Dz.U. L 115 z 9.5.1996, s. 3).

(7)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).

(8)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/472 z dnia 19 marca 2019 r. ustanawiające wieloletni plan gospodarowania stadami poławianymi w wodach zachodnich i wodach z nimi sąsiadujących oraz połowami eksploatującymi te stada, zmieniające rozporządzenia (UE) 2016/1139 i (UE) 2018/973 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 811/2004, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007 i (WE) nr 1300/2008 (Dz.U. L 83 z 25.3.2019, s. 1).

(9)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/973 z dnia 4 lipca 2018 r. ustanawiające wieloletni plan w odniesieniu do stad dennych w Morzu Północnym oraz połowów eksploatujących te stada, określające szczegóły realizacji obowiązku wyładunku w Morzu Północnym oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 676/2007 i (WE) nr 1342/2008 (Dz.U. L 179 z 16.7.2018, s. 1).

(10)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1627 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie wieloletniego planu odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym oraz uchylenia rozporządzenia Rady (WE) nr 302/2009 (Dz.U. L 252 z 16.9.2016, s. 1).

(11)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzające dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (Dz.U. L 115 z 9.5.1996, s. 3).

(12)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1).

(13)    Rozporządzenie Rady (UE) 2020/123 z dnia 27 stycznia 2020 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2020 rok dla niektórych stad ryb i grup stad ryb, stosowane w wodach Unii oraz – w odniesieniu do unijnych statków rybackich – w niektórych wodach nienależących do Unii (Dz.U. L 25 z 30.1.2020, s. 1).

(14)     Decyzja Rady (UE) 2015/1565 z dnia 14 września 2015 r. w sprawie zatwierdzenia w imieniu Unii Europejskiej deklaracji w sprawie przyznania uprawnień do połowów na wodach UE w wyłącznej strefie ekonomicznej u wybrzeży Gujany Francuskiej statkom rybackim pływającym pod banderą Boliwariańskiej Republiki Wenezueli (Dz.U. L 244 z 19.9.2015, s. 55).

(15)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(16)    Umowa partnerska w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Rządem Danii i Rządem Lokalnym Grenlandii, z drugiej strony (Dz.U. L 172 z 30.6.2007, s. 4) i Protokół ustanawiający wielkości dopuszczalne połowów oraz rekompensatę finansową, zgodnie z tą Umową (Dz.U. L 293 z 23.10.2012, s. 5).

(17)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1241 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006, (WE) nr 1224/2009 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013, (UE) 2016/1139, (UE) 2018/973, (UE) 2019/472 i (UE) 2019/1022 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004 i (WE) nr 2187/2005 (Dz.U. L 198 z 25.7.2019, s. 105).

(18)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 218/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na północno-wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 70).

(19)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 601/2004 z dnia 22 marca 2004 r. ustanawiające określone środki kontrolne stosowane wobec działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki i uchylające rozporządzenia: (EWG) nr 3943/90, (WE) nr 66/98 i (WE) nr 1721/1999 (Dz.U. L 97 z 1.4.2004, s. 16).

(20)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na określonych obszarach, innych niż północny Atlantyk, danych statystycznych o połowach nominalnych (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 1).

(21)    Unia zatwierdziła konwencję o wzmocnieniu IATTC na mocy decyzji Rady 2006/539/WE z dnia 22 maja 2006 r. w sprawie zawarcia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Konwencji na rzecz wzmocnienia Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego ustanowionej Konwencją pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Republiką Kostaryki z 1949 r. (Dz.U. L 224 z 16.8.2006, s. 22).

(22)    Unia przystąpiła do ICCAT na mocy decyzji Rady 86/238/EWG z dnia 9 czerwca 1986 r. dotyczącej przystąpienia Wspólnoty do Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego, zmienionej Protokołem załączonym do Aktu końcowego Konferencji Pełnomocników Państw – Stron Konwencji, podpisanego w Paryżu dnia 10 lipca 1984 r. (Dz.U. L 162 z 18.6.1986, s. 33).

(23)    Unia przystąpiła do IOTC na mocy decyzji Rady 95/399/WE z dnia 18 września 1995 r. dotyczącej przystąpienia Wspólnoty do Umowy o utworzeniu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (Dz.U. L 236 z 5.10.1995, s. 24).

(24)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 217/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania danych statystycznych dotyczących połowów i działalności rybackiej przez państwa członkowskie dokonujące połowów na północno-zachodnim Atlantyku (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 42).

(25)    Unia zatwierdziła konwencję SEAFO na mocy decyzji Rady 2002/738/WE z dnia 22 lipca 2002 r. sprawie zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim (Dz.U. L 234 z 31.8.2002, s. 39).

(26)    Unia zatwierdziła porozumienie SIOFA na mocy decyzji Rady 2008/780/WE z dnia 29 września 2008 r. dotyczącej zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Porozumienia w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (Dz.U. L 268 z 9.10.2008, s. 27).

(27)    Unia zatwierdziła konwencję SPRFMO na mocy decyzji Rady 2012/130/UE z dnia 3 października 2011 r. w sprawie zatwierdzenia, w imieniu Unii Europejskiej, Konwencji w sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi (Dz.U. L 67 z 6.3.2012, s. 1).

(28)    Unia przystąpiła do WCPFC na mocy decyzji Rady 2005/75/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty do Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku (Dz.U. L 32 z 4.2.2005, s. 1).

(29)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2403 z dnia12 grudnia 2017 r. w sprawie zrównoważonego zarządzania zewnętrznymi flotami rybackimi oraz uchylenia rozporządzenia Rady (WE) nr 1006/2008 (Dz.U. L 347 z 28.12.2017, s. 81).

(30)    Kody narzędzi połowowych: OTB, OTT, OT, TBN, TBS, TB, TX, PTB, SDN, SSC, SX, LL, LLS.

(31)    Kody narzędzi połowowych: OTB, OTT, OT, TBN, TBS, TB, TX, PTB.

(32)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 520/2007 z dnia 7 maja 2007 r. ustanawiające środki techniczne dotyczące ochrony niektórych zasobów gatunków masowo migrujących oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 973/2001 (Dz.U. L 123 z 12.5.2007, s. 3).

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 3.11.2021

COM(2021) 661 final

ZAŁĄCZNIKI

do

wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady

w sprawie ustalenia uprawnień do połowów na rok 2022 w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb, mających zastosowanie w wodach Unii oraz, dla unijnych statków rybackich, w niektórych wodach nienależących do Unii

WYKAZ ZAŁĄCZNIKÓW

ZAŁĄCZNIK I

TAC MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO UNIJNYCH STATKÓW RYBACKICH 
NA OBSZARACH, GDZIE ISTNIEJĄ TAC, W PODZIALE NA GATUNKI I OBSZARY

W tabelach w załącznikach określono TAC i kwoty (w tonach masy w relacji pełnej, z wyjątkiem przypadków, w których określono inaczej) w podziale na stada oraz – w stosownych przypadkach – warunki funkcjonalnie z nimi związane.

Wszystkie uprawnienia do połowów określone w załącznikach podlegają przepisom określonym w rozporządzeniu (WE) nr 1224/2009, w szczególności w jego art. 33 oraz 34.

Odniesienia do obszarów połowowych w załącznikach oznaczają odniesienia do obszarów ICES, o ile nie określono inaczej. W granicach każdego obszaru stada ryb określa się zgodnie z kolejnością alfabetyczną nazw systematycznych. Do celów regulacyjnych tylko nazwy systematyczne służą do identyfikacji gatunków. Nazwy zwyczajowe podano w celu ułatwienia odniesienia.

Załączniki IA do IL stanowią część załącznika I.