(1)

W komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów zatytułowanym „Przyszłość rolnictwa i produkcji żywności” z dnia 29 listopada 2017 r. określono wyzwania, cele i kierunki przyszłej wspólnej polityki rolnej („WPR”) po 2020 r. Cele te obejmują m.in. konieczność wyraźniejszego ukierunkowania WPR na rezultaty, przyspieszenia modernizacji i pogłębienia zrównoważoności – w tym pod względem gospodarczym, społecznym oraz w zakresie środowiska i klimatu – obszarów rolnych, leśnych i wiejskich, oraz pomocy w zmniejszeniu związanych z prawodawstwem Unii obciążeń administracyjnych dla beneficjentów.

(1)

W komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów zatytułowanym „Przyszłość rolnictwa i produkcji żywności” z dnia 29 listopada 2017 r. określono wyzwania, cele i kierunki przyszłej wspólnej polityki rolnej („WPR”) po 2020 r. Cele te obejmują m.in. konieczność wyraźniejszego ukierunkowania WPR na rezultaty i na rynek , przyspieszenia modernizacji i pogłębienia zrównoważoności – w tym pod względem gospodarczym, społecznym , demograficznym oraz w zakresie środowiska i klimatu – obszarów rolnych, leśnych i wiejskich, oraz pomocy w zmniejszeniu związanych z prawodawstwem Unii obciążeń administracyjnych dla beneficjentów. Nowa polityka powinna również stanowić uproszczenie dla beneficjentów, którzy powinni uzyskiwać odpowiedni dochód. Aby WPR mogła osiągnąć te cele, kwestią najwyższej wagi jest utrzymanie takiego samego poziomu finansowania w wieloletnich ramach finansowych na lata 2021–2027, jak w latach 2014–2020.

(1a)

WPR nadal odgrywa zasadniczą rolę w rozwoju obszarów wiejskich Unii Europejskiej. Dlatego też należy zahamować proces stopniowego rezygnowania z działalności rolnej, utrzymując silną i wyposażoną w wystarczające środki WPR, aby złagodzić zjawisko wyludniania się obszarów wiejskich oraz nadal wychodzić naprzeciw oczekiwaniom konsumentów w dziedzinie środowiska, bezpieczeństwa żywności dobrostanu zwierząt. Wobec wyzwań, którym muszą stawiać czoła producenci w Unii, aby spełnić nowe wymogi regulacyjne oraz sprostać coraz wyższemu poziomowi ambicji w odniesieniu do ochrony środowiska, w kontekście zmienności cen i większego otwarcia granic unijnych na import z państw trzecich należy utrzymać wysokość budżetu przeznaczonego na WPR co najmniej na tym samym poziomie co w latach 2014–2020.

(1b)

W celu podjęcia kwestii globalnego wymiaru i wpływu WPR Komisja powinna zapewnić spójność i ciągłość z unijną polityką zewnętrzną w innych obszarach i z innymi instrumentami unijnymi, w szczególności w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju i handlu. Zobowiązanie Unii do przestrzegania spójności polityki na rzecz rozwoju wymaga uwzględnienia celów i zasad rozwoju przy nakreślaniu polityki.

(2)

Ponieważ należy udoskonalić sposób, w jaki WPR odpowiada na wyzwania i możliwości pojawiające się na poziomie unijnym, międzynarodowym, krajowym, regionalnym, lokalnym oraz na poziomie gospodarstw, konieczne jest usprawnienie zarządzania WPR, a także poprawienie realizacji celów Unii i istotne zmniejszenie obciążeń administracyjnych. W ramach WPR opierającej się na realizacji celów („model realizacji”) Unia powinna określić podstawowe parametry polityki, takie jak cele WPR i podstawowe wymogi, natomiast odpowiedzialność za sposób realizacji celów i celów końcowych powinna w większym stopniu spoczywać na państwach członkowskich. Dzięki udoskonalonej pomocniczości możliwe jest lepsze uwzględnianie lokalnych warunków i potrzeb poprzez takie dostosowywanie wsparcia, aby maksymalnie zwiększyć jego wkład w realizację celów Unii.

(2)

Ponieważ należy udoskonalić sposób, w jaki WPR odpowiada na wyzwania i możliwości pojawiające się na poziomie unijnym, międzynarodowym, krajowym, regionalnym, lokalnym oraz na poziomie gospodarstw, konieczne jest usprawnienie zarządzania WPR, a także poprawienie realizacji celów Unii i istotne zmniejszenie obciążeń administracyjnych , zwłaszcza dla beneficjentów końcowych . W ramach WPR opierającej się na realizacji celów („model realizacji”) Unia powinna określić podstawowe parametry polityki, takie jak cele WPR i podstawowe wymogi, natomiast odpowiedzialność za sposób realizacji celów i celów końcowych powinna w większym stopniu spoczywać na państwach członkowskich , przy jednoczesnym zapewnieniu pewności polityki i zabezpieczenia finansowego sektora . Dzięki udoskonalonej pomocniczości możliwe jest lepsze uwzględnianie lokalnych warunków i potrzeb poprzez takie dostosowywanie wsparcia, aby maksymalnie zwiększyć jego wkład w realizację celów Unii. Jednak aby zadbać o to, by taka pomocniczość nie przeistoczyła się w „renacjonalizację” WPR, niniejsze rozporządzenie powinno zawierać solidny zestaw przepisów Unii mający na celu zapobieganie zakłóceniom konkurencji i zagwarantowanie niedyskryminacyjnego traktowania wszystkich unijnych rolników na całym terytorium Unii Europejskiej.

(3)

Stosowanie wspólnych definicji określonych w całości na poziomie unijnym przysparza państwom członkowskim pewnych trudności w uwzględnianiu swoich uwarunkowań na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym. Należy zatem pozwolić państwom członkowskim na elastyczność w określaniu niektórych definicji w swoich planach strategicznych WPR. Aby zapewnić równe warunki działania, należy jednak ustanowić na poziomie unijnym pewne ramy odniesienia określające niezbędne istotne elementy, które należy uwzględnić w wyżej wspomnianych definicjach („definicje ramowe”).

(3)

Należy pozwolić państwom członkowskim na elastyczność w określaniu niektórych definicji w swoich planach strategicznych WPR. Aby zapewnić równe warunki działania, należy jednak ustanowić na poziomie unijnym pewne ramy odniesienia określające niezbędne wspólne elementy, które należy uwzględnić w wyżej wspomnianych definicjach („definicje ramowe”).

(4)

Aby Unia mogła wypełnić swoje międzynarodowe zobowiązania dotyczące wsparcia wewnętrznego określone w Porozumieniu w sprawie rolnictwa WTO, a w szczególności aby podstawowe wsparcie dochodu do celów stabilności i związane z nim typy interwencji były nadal zgłaszane jako wsparcie kategorii zielonej, które nie wywiera skutków zakłócających handel ani skutków dla produkcji, lub też wywiera takie skutki w minimalnym stopniu, w ramowej definicji „działalności rolniczej” należy uwzględnić zarówno wytwarzanie produktów rolnych, jak i utrzymywanie użytków rolnych. Zgodnie z zasadą dostosowywania do warunków lokalnych państwa członkowskie powinny określić aktualne definicje działalności rolniczej w swoich planach strategicznych WPR.

(4)

Aby Unia mogła wypełnić swoje międzynarodowe zobowiązania dotyczące wsparcia wewnętrznego określone w Porozumieniu w sprawie rolnictwa WTO, a w szczególności aby podstawowe wsparcie dochodu do celów stabilności i związane z nim typy interwencji były nadal zgłaszane jako wsparcie kategorii zielonej, które nie wywiera skutków zakłócających handel ani skutków dla produkcji lub też wywiera takie skutki w minimalnym stopniu, w ramowej definicji „działalności rolniczej” należy uwzględnić zarówno wytwarzanie produktów rolnych, jak i utrzymywanie użytków rolnych. Zgodnie z zasadą dostosowywania do warunków lokalnych państwa członkowskie powinny określić definicję działalności rolniczej w swoich planach strategicznych WPR z zachowaniem wspólnych elementów unijnej definicji ramowej .

(5)

Aby zachować istotne , wspólne dla całej Unii elementy zapewniające porównywalność między decyzjami państw członkowskich, nie ograniczając przy tym jednak tych państw w realizacji celów Unii, należy ustanowić ramową definicję terminu „użytek rolny”. Powiązane ramowe definicje terminów „grunty orne”, „uprawy trwałe” i „trwałe użytki zielone” należy określić ogólnie, aby umożliwić państwom członkowskim ich dalsze uszczegółowienie zgodnie z lokalnymi warunkami w poszczególnych państwach. Ramową definicję terminu „grunty orne” należy określić w taki sposób, aby umożliwić państwom członkowskim uwzględnienie w niej różnych form produkcji, w tym systemu rolno-leśnego i obszarów ornych z krzewami i drzewami, oraz aby wprowadzić wymóg włączenia obszarów gruntów ugorowanych, co zapewni oddzielenie interwencji od wielkości produkcji. W ramowej definicji terminu „uprawy trwałe” należy uwzględnić obszary rzeczywiście wykorzystywane do celów produkcyjnych oraz obszary nieprodukcyjne, a także szkółki i zagajniki o krótkiej rotacji, które mają zdefiniować państwa członkowskie. Ramową definicję terminu „trwałe użytki zielone” należy ustanowić w taki sposób, aby umożliwić państwom członkowskim szczegółowe określenie kryteriów i włączenie gatunków innych niż trawy lub innych zielnych roślin pastewnych , które nadają się do wypasu lub do produkcji paszy, niezależnie od tego, czy rzeczywiście stosuje się je do celów produkcji.

(5)

Aby zachować wspólne , istotne dla całej Unii elementy zapewniające porównywalność między decyzjami państw członkowskich oraz równe traktowanie unijnych rolników , nie ograniczając przy tym jednak tych państw w realizacji celów Unii, należy ustanowić ramową definicję terminu „użytek rolny”. Powiązane ramowe definicje terminów „grunty orne”, „uprawy trwałe” i „trwałe użytki zielone” należy określić ogólnie, aby umożliwić państwom członkowskim ich dalsze uszczegółowienie zgodnie z lokalnymi warunkami i tradycyjnymi praktykami w poszczególnych państwach. Ramową definicję terminu „grunty orne” należy określić w taki sposób, aby umożliwić państwom członkowskim uwzględnienie w niej różnych form produkcji, w tym systemu rolno-leśnego i obszarów ornych z krzewami i drzewami, oraz aby wprowadzić wymóg włączenia obszarów gruntów ugorowanych, co zapewni oddzielenie interwencji od wielkości produkcji. W ramowej definicji terminu „uprawy trwałe” należy uwzględnić obszary rzeczywiście wykorzystywane do celów produkcyjnych oraz obszary nieprodukcyjne, a także szkółki i zagajniki o krótkiej rotacji, które mają zdefiniować państwa członkowskie. Ramową definicję terminu „trwałe użytki zielone” należy ustanowić w taki sposób, aby umożliwić państwom członkowskim szczegółowe określenie kryteriów i włączenie gatunków innych niż trawy lub inne zielne rośliny pastewne , które nadają się wyłącznie do wypasu, nie tylko do wypasu lub do produkcji paszy, niezależnie od tego, czy rzeczywiście stosuje się je do celów produkcji.

(5a)

W przyszłości w rolnictwie należy skoncentrować się na produkcji żywności o wysokiej jakości, ponieważ w tej właśnie dziedzinie Unia ma przewagę konkurencyjną. Należy utrzymać, a w miarę możliwości wzmocnić normy unijne oraz wprowadzić środki służące dalszej poprawie długoterminowej wydajności i konkurencyjności sektora produkcji żywności, a także wprowadzaniu nowych technologii i skuteczniejszemu korzystaniu z zasobów, a w konsekwencji wzmocnieniu roli Unii jako światowego lidera.

(8)

W odniesieniu do obszarów wykorzystywanych do produkcji konopi, w celu ochrony zdrowia publicznego i zapewnienia spójności z innymi przepisami, wykorzystywanie odmian nasion konopi o zawartości tetrahydrokanabinolu poniżej 0,2  % powinno stanowić część definicji kwalifikującego się hektara.

(8)

W odniesieniu do obszarów wykorzystywanych do produkcji konopi, w celu ochrony zdrowia publicznego i zapewnienia spójności z innymi przepisami, wykorzystywanie odmian nasion konopi o zawartości tetrahydrokanabinolu poniżej 0,3  % powinno stanowić część definicji kwalifikującego się hektara.

(9)

W celu dalszej poprawy efektywności WPR wsparcie dochodu należy ukierunkować na osoby faktycznie prowadzące działalność rolniczą . Aby zapewnić wspólne podejście na poziomie unijnym do takiego ukierunkowania wsparcia, należy ustanowić ramową definicję terminu „osoba faktycznie prowadząca działalność rolniczą” z uwzględnieniem jej istotnych elementów. Opierając się na tej definicji ramowej, państwa członkowskie powinny określić w swoich planach strategicznych WPR, których rolników nie uznaje się za osoby faktycznie prowadzące działalność rolniczą, biorąc pod uwagę takie warunki, jak badanie dochodów, nakłady pracy w gospodarstwie, cel przedsiębiorstwa i figurowanie w rejestrach. Definicja ta nie powinna również skutkować pozbawieniem wsparcia osób prowadzących działalność rolniczą i nierolniczą, które aktywnie działają w rolnictwie, lecz również angażują się w działalność pozarolniczą poza swoim gospodarstwem, gdyż prowadzenie zróżnicowanej działalności często umacnia społeczno-gospodarczą strukturę obszarów wiejskich.

(9)

W celu dalszej poprawy efektywności WPR wsparcie dochodu należy ukierunkować na rolników aktywnych zawodowo . Aby zapewnić wspólne podejście na poziomie unijnym do takiego ukierunkowania wsparcia, należy ustanowić ramową definicję terminu „rolnik aktywny zawodowo” z uwzględnieniem jej wspólnych elementów. Nie należy pozbawiać wsparcia osób prowadzących działalność rolniczą i nierolniczą, które aktywnie działają w rolnictwie, lecz również angażują się w działalność pozarolniczą poza swoim gospodarstwem, gdyż prowadzenie zróżnicowanej działalności często umacnia społeczno-gospodarczą strukturę obszarów wiejskich. Definicja ramowa powinna w każdym razie przyczyniać się do utrzymania istniejącego w Unii Europejskiej modelu rolnictwa rodzinnego.

(9a)

Równość kobiet i mężczyzn jest podstawową zasadą Unii, a uwzględnianie aspektu płci jest ważnym narzędziem służącym włączeniu tej zasady do WPR. Należy zatem poświęcić szczególną uwagę promowaniu udziału kobiet w rozwoju społeczno-gospodarczym obszarów wiejskich. Gospodarstwa prowadzone przez kobiety są zazwyczaj mniejsze, a praca wykonywana przez kobiety jako żony rolników nie zawsze jest uznawana i zauważana, co ma wpływ na ich niezależność finansową. Niniejsze rozporządzenie powinno przyczynić się do tego, by praca kobiet była lepiej widoczna i wyżej ceniona, a także w większym stopniu uwzględniana w ramach celów szczegółowych proponowanych przez państwa członkowskie w ich planach strategicznych. Zasady równości płci i niedyskryminacji powinny stanowić integralną część przygotowania, realizacji i oceny interwencji w ramach WPR. Ponadto państwa członkowskie powinny również umacniać swoje zdolności w zakresie uwzględniania aspektu płci i gromadzenia danych segregowanych według kryterium płci.

(10)

Aby w ramach realizacji celu wymiany pokoleń zapewnić spójność między rodzajami interwencji w formie płatności bezpośrednich a rodzajami interwencji związanymi z rozwojem obszarów wiejskich, należy ustanowić na poziomie unijnym ramową definicję terminu „młody rolnik” z uwzględnieniem jej istotnych elementów.

(10)

Aby w ramach realizacji celu wymiany pokoleń zapewnić spójność między rodzajami interwencji w formie płatności bezpośrednich a rodzajami interwencji związanymi z rozwojem obszarów wiejskich, należy ustanowić na poziomie unijnym ramową definicję terminu „młody rolnik” z uwzględnieniem jej wspólnych elementów.

(10a)

Aby w ramach osiągania celu ułatwiania rozwoju gospodarczego obszarów wiejskich zapewnić spójność między rodzajami interwencji w formie płatności bezpośrednich a rodzajami interwencji związanymi z rozwojem obszarów wiejskich, należy ustanowić na poziomie unijnym ramową definicję terminu „nowy rolnik” z uwzględnieniem jej wspólnych elementów.

(11)

Aby skonkretyzować cele wspólnej polityki rolnej określone w art. 39 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz zapewnić, by Unia w odpowiedni sposób odpowiadała na stojące przed nią najnowsze wyzwania, w niniejszym rozporządzeniu należy określić zestaw celów ogólnych odzwierciedlających kierunki wyznaczone w komunikacie Komisji pt. „Przyszłość rolnictwa i produkcji żywności”. Zestaw celów szczegółowych wymaga dokładniejszego zdefiniowania na poziomie unijnym, a państwa członkowskie powinny stosować te cele w swoich planach strategicznych WPR. Zachowując równowagę między różnymi aspektami zrównoważonego rozwoju zgodnie z oceną skutków, te cele szczegółowe powinny umożliwić przełożenie celów ogólnych WPR na bardziej konkretne priorytety z uwzględnieniem odpowiedniego prawodawstwa Unii, w  szczególności w odniesieniu do klimatu , energii i  środowiska .

(11)

Aby dążyć do osiągnięcia celów wspólnej polityki rolnej określonych w art. 39 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz zapewnić, by Unia w odpowiedni sposób odpowiadała na stojące przed nią najnowsze wyzwania, w niniejszym rozporządzeniu należy określić zestaw celów ogólnych odzwierciedlających kierunki wyznaczone w komunikacie Komisji pt. „Przyszłość rolnictwa i produkcji żywności”. Zestaw celów szczegółowych wymaga dokładniejszego zdefiniowania na poziomie unijnym, a państwa członkowskie powinny dążyć do osiągnięcia tych celów w swoich planach strategicznych WPR. Zachowując równowagę między różnymi aspektami zrównoważonego rozwoju zgodnie z oceną skutków, te cele szczegółowe powinny umożliwić przełożenie celów ogólnych WPR na bardziej konkretne priorytety w  dziedzinie gospodarki , środowiska i  kwestii społecznych .

(13)

W ramach modelu realizacji WPR Unia powinna wyznaczać cele unijne oraz określać rodzaje interwencji, a także podstawowe wymogi Unii mające zastosowanie do państw członkowskich, a te ostatnie powinny odpowiadać za przekładanie ram unijnych na rozwiązania dotyczące wsparcia mające zastosowanie do beneficjentów. W tym kontekście państwa członkowskie powinny działać zgodnie z Kartą praw podstawowych i ogólnymi zasadami prawa Unii oraz zapewnić, by ramy prawne przyznawania wsparcia unijnego beneficjentom opierały się na krajowych planach strategicznych WPR i były zgodne z zasadami i wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu i [rozporządzeniu horyzontalnym].

(13)

W ramach modelu realizacji WPR Unia powinna wyznaczać cele unijne oraz określać rodzaje interwencji, a także wspólne wymogi Unii mające zastosowanie do państw członkowskich, a te ostatnie powinny odpowiadać za przekładanie ram unijnych na rozwiązania dotyczące wsparcia mające zastosowanie do beneficjentów. W tym kontekście państwa członkowskie powinny działać zgodnie z Kartą praw podstawowych i ogólnymi zasadami prawa Unii oraz zapewnić, by ramy prawne przyznawania wsparcia unijnego beneficjentom opierały się na krajowych planach strategicznych WPR i były zgodne z zasadami i wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu i [rozporządzeniu horyzontalnym].

(13a)

Przy wdrażaniu planów strategicznych WPR należy przestrzegać zasad horyzontalnych, o których mowa w art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) oraz w art. 10 TFUE, w tym zasad pomocniczości i proporcjonalności określonych w art. 5 TUE. Państwa członkowskie i Komisja powinny również przestrzegać zobowiązań wynikających z Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych oraz zapewnić dostępność zgodnie z art. 9 tej konwencji i przepisami prawa Unii harmonizującymi wymogi w zakresie dostępności towarów i usług. Państwa członkowskie i Komisja powinny dążyć do wyeliminowania nierówności i promowania równości kobiet i mężczyzn oraz do uwzględniania perspektywy płci, a także do zwalczania dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji (EFRG) i Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) nie powinny wspierać działań przyczyniających się do jakichkolwiek form segregacji, dyskryminacji lub wykluczenia. Cele tych funduszy powinny być realizowane zgodnie z założeniami dotyczącymi zrównoważonego rozwoju oraz zgodnie ze wspieranym w ramach konwencji z Aarhus oraz przez Unię celem zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego oraz przeciwdziałania zmianie klimatu, zgodnie z art. 11 i art. 191 ust. 1 TFUE, przy jednoczesnym stosowaniu zasady „zanieczyszczający płaci”.

(13b)

Model realizacji nie powinien prowadzić do sytuacji, w której będziemy mieli do czynienia z 27 różnymi krajowymi politykami rolnymi, co będzie groziło utratą wspólnego ducha WPR i spowoduje zakłócenia. Państwa członkowskie powinny zachować pewien stopień elastyczności w solidnych wspólnych ramach regulacyjnych.

(15)

W kontekście wyraźniejszego zorientowania WPR na rynek, jak określono w komunikacie Komisji pt. „Przyszłość rolnictwa i produkcji żywności”, wpływ sił rynkowych, zmiana klimatu i związana z nią częstotliwość i nasilenie ekstremalnych zdarzeń pogodowych, a także częstsze kryzysy sanitarne i fitosanitarne mogą wiązać się z ryzykiem zmienności cen i większą presją na dochody. W związku z tym, chociaż to rolnicy ponoszą ostatecznie odpowiedzialność za kształtowanie strategii dotyczących swoich gospodarstw, należy ustanowić solidne ramy zapewniające odpowiednie zarządzanie ryzykiem. W tym celu państwa członkowskie i rolnicy mogą korzystać z unijnej platformy dotyczącej zarządzania ryzykiem do celów budowania zdolności, która zapewnia rolnikom odpowiednie instrumenty finansowe na potrzeby inwestowania oraz dostęp do kapitału obrotowego, szkoleń, transferu wiedzy i poradnictwa.

(15)

W kontekście wyraźniejszego zorientowania WPR na rynek, jak określono w komunikacie Komisji pt. „Przyszłość rolnictwa i produkcji żywności”, wpływ sił rynkowych, brak klauzul wzajemności w umowach handlowych z państwami trzecimi, zmiana klimatu i związana z nią częstotliwość i nasilenie ekstremalnych zdarzeń pogodowych, a także częstsze kryzysy sanitarne i fitosanitarne mogą wiązać się z ryzykiem zmienności cen i większą presją na dochody. Zaburzenia równowagi w łańcuchu dostaw żywności, przede wszystkim ze szkodą dla sektora pierwotnego, który stanowi najsłabsze ogniwo, wpływają również niekorzystnie na dochody producentów.  W związku z tym, chociaż to rolnicy ponoszą ostatecznie odpowiedzialność za kształtowanie strategii dotyczących swoich gospodarstw oraz za poprawę odporności swoich gospodarstw, należy ustanowić solidne ramy zapewniające odpowiednie zarządzanie ryzykiem. W tym celu państwa członkowskie i rolnicy mogą korzystać z unijnej platformy dotyczącej zarządzania ryzykiem do celów budowania zdolności, która zapewnia rolnikom odpowiednie instrumenty finansowe na potrzeby inwestowania oraz dostęp do kapitału obrotowego, szkoleń, transferu wiedzy i poradnictwa.

(16)

W kontekście przyszłości unijnego rolnictwa i leśnictwa ogromne znaczenie mają następujące kwestie: zwiększanie troski o środowisko , intensyfikacja działań w dziedzinie klimatu oraz udział w dążeniu do osiągnięcia unijnych celów związanych ze środowiskiem i zmianą klimatu. Struktura WPR powinna zatem odzwierciedlać większe ambicje względem powyższych celów. Dzięki odpowiedniemu modelowi realizacji działania podejmowane w celu przeciwdziałania degradacji środowiska i zmianie klimatu powinny być ukierunkowane na wyniki, a art. 11 TFUE należy do tego celu uważać za zobowiązanie do osiągnięcia rezultatu.

(16)

W kontekście przyszłości unijnego rolnictwa , ogrodnictwa i leśnictwa priorytetowe znaczenie mają następujące kwestie: promowanie i poprawa ochrony środowiska, zachowanie różnorodności biologicznej i genetycznej w systemie rolnym , a także działania w dziedzinie klimatu oraz udział w dążeniu do osiągnięcia unijnych celów związanych ze środowiskiem i zmianą klimatu. Struktura WPR powinna zatem odzwierciedlać większe ambicje względem powyższych celów , odzwierciedlając jednocześnie odpowiednio większe obciążenia i wymogi stawiane producentom . Dzięki odpowiedniemu modelowi realizacji działania podejmowane w celu przeciwdziałania degradacji środowiska i zmianie klimatu powinny być ukierunkowane na wyniki, a art. 11 TFUE należy do tego celu uważać za zobowiązanie do osiągnięcia rezultatu.

(16a)

W celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich pod względem społecznym i gospodarczym Komisja powinna zadbać o to, by państwa członkowskie zapewniły spójność między stosowaniem dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/41/UE  (1a) a długoterminowym podejściem w zakresie wykorzystywania funduszy rozwoju obszarów wiejskich w planie strategicznym WPR.

(16b)

Rolnictwo może być ważnym motorem wzrostu i ograniczania ubóstwa, jednak w wielu krajach sektor ten osiąga słabe wyniki, częściowo dlatego, że kobiety, które w znacznym stopniu przyczyniają się do rozwoju gospodarki wiejskiej, mierzą się z ograniczeniami. Państwa członkowskie powinny podjąć skuteczne działania wspierające kluczową rolę kobiet w rozwoju i ochronie obszarów wiejskich.

(17)

WPR powinna nadal zapewniać bezpieczeństwo żywnościowe, które należy rozumieć jako stały dostęp do wystarczającej ilości bezpiecznej i  bogatej w składniki odżywcze żywności . Ponadto powinna ona przyczyniać się do poprawy reagowania unijnego rolnictwa na nowe oczekiwania społeczne w zakresie żywności i zdrowia, dotyczące zrównoważonej produkcji rolnej, zdrowszego odżywiania, marnowania żywności oraz dobrostanu zwierząt. WPR powinna nadal promować produkcję o szczególnych i cennych cechach, wspierając jednocześnie rolników w aktywnym dostosowywaniu produkcji do sygnałów płynących z rynku i oczekiwań konsumentów.

(17)

WPR powinna nadal zapewniać bezpieczeństwo żywnościowe, które należy rozumieć jako stały dostęp do wystarczającej ilości bezpiecznej i zdrowej żywności bogatej w składniki odżywcze. Ponadto powinna ona przyczyniać się do poprawy reagowania unijnego rolnictwa na nowe oczekiwania społeczne w zakresie żywności i zdrowia, dotyczące zrównoważonej produkcji rolnej, zdrowszego odżywiania, produkcji wysokiej jakości i zróżnicowania jakości, marnowania żywności oraz dobrostanu zwierząt. WPR powinna nadal promować zrównoważoną produkcję o szczególnych i cennych cechach, na przykład systemy działalności rolniczej o wysokiej jakości przyrodniczej, wspierając jednocześnie rolników w aktywnym dostosowywaniu produkcji do sygnałów płynących z rynku i oczekiwań konsumentów.

(17a)

Zgodnie ze zobowiązaniem do realizacji Agendy 2030 i porozumienia paryskiego oraz z wnioskami zespołu ds. międzynarodowej oceny wpływu nauk i technologii rolniczych na rozwój, a także zaleceniami specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. prawa do pożywienia Unia i jej państwa członkowskie powinny przejść na zrównoważony europejski system rolnictwa i produkcji żywności. Ścieżka takiego przejścia powinna koncentrować się na promowaniu zróżnicowanych, zrównoważonych i odpornych praktyk rolnych, które pomogą w ochronie i poprawie zasobów naturalnych, wzmocnieniu ekosystemów i rozwinięciu zdolności przystosowania się do zmiany klimatu i łagodzenia jej, przez dostosowanie produkcji zwierzęcej do pojemności ekologicznej, ograniczenie zależności od niezrównoważonych zasobów, w tym od energii z paliw kopalnych, oraz stopniową poprawę różnorodności biologicznej i jakości gleby.

(17b)

Chociaż zgodnie z założeniami planu działania „Jedno zdrowie” na rzecz zwalczania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe, szczepienia są uważane za opłacalną interwencję w zakresie zdrowia publicznego, która służy zwalczaniu oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe, stosunkowo wysokie koszty diagnostyki, alternatyw dla środków przeciwdrobnoustrojowych i szczepionek w porównaniu z konwencjonalnymi antybiotykami stanowią przeszkodę w zwiększaniu wyszczepialności zwierząt.

(17c)

Aby osiągnąć cele środowiskowe WPR oraz wymogi społeczne związane ze zwiększeniem bezpieczeństwa żywnościowego, należy promować stosowanie produktów nawozowych o bardzo niskiej zawartości metali ciężkich.

(19a)

Aby zagwarantować dobrostan rolników i ich rodzin oraz mając na uwadze, że stres jest główną przyczyną wypadków na terenie gospodarstw, państwa członkowskie zapewniają zrównoważony rozwój społeczny polityki przez ograniczenie do minimum obciążeń regulacyjnych i administracyjnych, umożliwienie rolnikom zdrowej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym oraz zapewnienie rentowności rolnictwa w Unii;

(21)

Bazując na wcześniejszych systemach, które opierały się na zasadzie wzajemnej zgodności i były wdrażane do 2020 r., system nowej warunkowości uzależnia otrzymanie pełnego wsparcia z WPR od zapewnienia przez beneficjentów zgodności z podstawowymi normami dotyczącymi środowiska, zmiany klimatu, zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt, zdrowia roślin i dobrostanu zwierząt. Podstawowe normy obejmują – w uproszczonej formie – wykaz wymogów podstawowych w zakresie zarządzania oraz norm dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska. Powyższe podstawowe normy powinny lepiej uwzględniać wyzwania związane ze środowiskiem i zmianą klimatu oraz nową, ukierunkowaną na środowisko strukturę WPR, zapewniając tym samym wyższy poziom ambicji w zakresie ochrony środowiska i klimatu, zgodnie z zapowiedziami Komisji w komunikacie pt. „Przyszłość rolnictwa i produkcji żywności” i w wieloletnich ramach finansowych (WRF). Warunkowość ma na celu przyczynienie się do rozwoju zrównoważonego rolnictwa poprzez zwiększenie świadomości beneficjentów co do potrzeby przestrzegania tych podstawowych norm. Ma ona również na celu wyraźniejsze dostosowanie WPR do oczekiwań społecznych poprzez poprawę spójności tej polityki z celami w dziedzinie środowiska, zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt, zdrowia roślin oraz dobrostanu zwierząt. Warunkowość powinna stać się integralną częścią ukierunkowanej na środowisko struktury WPR i jednym z elementów tworzących podstawy dla bardziej ambitnych zobowiązań w zakresie ochrony środowiska i klimatu. Powinna być też kompleksowo stosowana w całej Unii. W przypadku rolników, którzy nie spełniają tych wymogów, państwa członkowskie powinny zapewnić stosowanie proporcjonalnych, skutecznych i odstraszających kar zgodnie z [rozporządzeniem horyzontalnym].

(21)

Bazując na wcześniejszych systemach, które opierały się na zasadzie wzajemnej zgodności i były wdrażane do 2020 r., system nowej warunkowości uzależnia otrzymanie pełnego wsparcia z WPR od zapewnienia przez beneficjentów zgodności z podstawowymi normami dotyczącymi środowiska, zmiany klimatu, zdrowia publicznego, obowiązujących warunków pracy i zatrudnienia, zdrowia zwierząt, zdrowia roślin i dobrostanu zwierząt. Podstawowe normy obejmują – w uproszczonej formie – wykaz wymogów podstawowych w zakresie zarządzania oraz norm dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska. Powyższe podstawowe normy powinny lepiej uwzględniać wyzwania związane ze środowiskiem i zmianą klimatu oraz nową, ukierunkowaną na środowisko strukturę WPR, zapewniając tym samym wyższy poziom ambicji w zakresie ochrony środowiska i klimatu, zgodnie z zapowiedziami Komisji w komunikacie pt. „Przyszłość rolnictwa i produkcji żywności” i w wieloletnich ramach finansowych (WRF). Ponadto szczególne znaczenie ma podejmowanie przez państwa członkowskie odpowiednich środków, aby zagwarantować, że dostęp pracodawców do płatności bezpośrednich jest uzależniony od zgodności z obowiązującymi warunkami pracy i zatrudnienia lub ze zobowiązaniami nałożonymi na pracodawcę na podstawie wszystkich odnośnych układów zbiorowych, a także prawa socjalnego i prawa pracy na szczeblu krajowym i unijnym, m.in. w obszarze informowania o warunkach zatrudnienia, wynagrodzenia, czasu pracy, zdrowia i bezpieczeństwa, zamieszkania, równości płci, swobodnego przepływu pracowników, równego traktowania, delegowania pracowników, warunków pobytu obywateli państw trzecich, agencji pracy tymczasowej, ochrony socjalnej i koordynacji zabezpieczenia społecznego między państwami członkowskimi.

(22)

Ramy norm dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska mają na celu przyczynienie się do łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej, sprostania wyzwaniom związanym z wodą, przyczynienie się do ochrony gleb i jej jakości oraz ochrony różnorodności biologicznej i jej jakości. Powyższe ramy należy udoskonalić, w szczególności uwzględniając praktyki określone do 2020 r. w ramach ekologizacji płatności bezpośrednich, a także łagodzenie zmiany klimatu oraz potrzebę poprawy zrównoważonego charakteru produkcji rolnej , zwłaszcza gospodarki składnikami odżywczymi . Uznaje się, że każda norma dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska przyczynia się do realizacji wielu celów. W celu wdrożenia przedmiotowych ram państwa członkowskie w odniesieniu do każdej normy ustanowionej na szczeblu unijnym powinny określić normę krajową, uwzględniając szczególne cechy danego obszaru, w tym warunki glebowe i klimatyczne, istniejące warunki gospodarki rolnej, użytkowanie gruntów, płodozmian, praktyki gospodarki rolnej oraz strukturę gospodarstw rolnych. Państwa członkowskie mogą również dodatkowo zdefiniować inne krajowe normy związane z głównymi celami określonymi w załączniku III , aby poprawić realizację celów w zakresie środowiska i  klimatu określonych w ramach norm dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska. Jako część norm dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska, w celu wspierania zarówno wyników agronomicznych gospodarstw rolnych, jak i ich efektywności środowiskowej, opracowywane będą plany gospodarki składnikami odżywczymi; pomoże w tym specjalne elektroniczne narzędzie dotyczące zrównoważonego charakteru gospodarstw rolnych, które państwa członkowskie będą udostępniać rolnikom. Narzędzie to powinno zapewnić wsparcie w podejmowaniu decyzji w gospodarstwach, począwszy od minimalnych funkcji w zakresie gospodarki składnikami odżywczymi. Szeroki zakres interoperacyjności i modułowa struktura powinny również umożliwić dodawanie innych aplikacji elektronicznych do zarządzania gospodarstwem i e-rządzenia. Aby zapewnić równe warunki działania dla rolników w całej UE, Komisja może wesprzeć państwa członkowskie w opracowywaniu wspomnianego narzędzia, a także w świadczeniu koniecznych do jego funkcjonowania usług przechowywania i przetwarzania danych.

(22)

Ramy norm dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska mają na celu przyczynienie się do łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej, sprostania wyzwaniom związanym z wodą, przyczynienie się do ochrony gleb i jej jakości oraz ochrony różnorodności biologicznej i jej jakości. Powyższe ramy należy udoskonalić, w szczególności uwzględniając praktyki określone do 2020 r. w ramach ekologizacji płatności bezpośrednich, a także łagodzenie zmiany klimatu oraz potrzebę poprawy zrównoważonego charakteru produkcji rolnej. Uznaje się, że każda norma dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska przyczynia się do realizacji wielu celów. W celu wdrożenia przedmiotowych ram państwa członkowskie w odniesieniu do każdej normy ustanowionej na szczeblu unijnym powinny określić normę krajową, uwzględniając szczególne cechy danego obszaru, w tym warunki glebowe i klimatyczne, istniejące warunki gospodarki rolnej, cechy agronomiczne poszczególnych rodzajów produkcji, różnice między uprawami rocznymi , wieloletnimi i  inną wyspecjalizowaną produkcją, użytkowanie gruntów , płodozmian , lokalne i  tradycyjne praktyki gospodarki rolnej oraz strukturę gospodarstw rolnych . Państwa członkowskie mogą również zdefiniować równoważne praktyki lub systemy certyfikacji przynoszące korzyści dla klimatu i środowiska, podobne do skutków jednej praktyki lub większej liczby praktyk związanych z normami dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska lub przewyższające takie skutki.

(22a)

Aby rozwiązać problem utraty różnorodności biologicznej w całej Unii, należy utrzymać minimalny poziom nieprodukcyjnych obszarów i obiektów podlegających warunkowości i ekoprogramami we wszystkich państwach członkowskich. W tym kontekście państwa członkowskie powinny dążyć do uwzględnienia w swoich planach strategicznych co najmniej 10 % elementów krajobrazu korzystnych dla różnorodności biologicznej. Wśród nich powinny znaleźć się między innymi strefy buforowe, rotacyjne lub nierotacyjne grunty ugorowane, żywopłoty, drzewa nieprodukcyjne, mury tarasowe i stawy, gdyż wszystkie one przyczyniają się do zwiększenia pochłaniania dwutlenku węgla, zapobiegania erozji i uszczuplaniu gleby, filtrowania powietrza i wody oraz do przystosowania się do zmiany klimatu.

(23)

Państwa członkowskie muszą w pełni wdrożyć wymogi podstawowe w zakresie zarządzania, aby zaczęły one obowiązywać na poziomie gospodarstw i służyły zapewnianiu równego traktowania rolników. W celu zagwarantowania spójności przepisów dotyczących warunkowości poprzez poprawienie zrównoważonego charakteru polityki, wymogi podstawowe w zakresie zarządzania powinny obejmować główne akty prawne Unii w dziedzinie środowiska, zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt, zdrowia roślin oraz dobrostanu zwierząt, których wdrożenie na poziomie krajowym wiąże się z nałożeniem na rolników indywidualnych ściśle określonych obowiązków, w tym obowiązków na podstawie dyrektywy Rady 92/43/EWG (11) i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE (12) lub dyrektywy Rady 91/676/EWG (13). Mając na uwadze podjęcie działań następczych w odniesieniu do wspólnego oświadczenia złożonego przez Parlament Europejski i Radę, załączonego do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (14), odpowiednie przepisy dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (15) i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE (16) włączono w zakres warunkowości w formie wymogów podstawowych w zakresie zarządzania oraz odpowiednio dostosowano wykaz norm dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska.

(23)

Państwa członkowskie muszą w pełni wdrożyć wymogi podstawowe w zakresie zarządzania, aby zaczęły one obowiązywać na poziomie gospodarstw i służyły zapewnianiu równego traktowania rolników. W celu zagwarantowania spójności przepisów dotyczących warunkowości poprzez poprawienie zrównoważonego charakteru polityki, wymogi podstawowe w zakresie zarządzania powinny obejmować główne akty prawne Unii w dziedzinie środowiska, zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt, zdrowia roślin oraz dobrostanu zwierząt, których wdrożenie na poziomie krajowym wiąże się z nałożeniem na rolników indywidualnych ściśle określonych obowiązków, w tym obowiązków na podstawie dyrektywy Rady 92/43/EWG (11) i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE (12) lub dyrektywy Rady 91/676/EWG (13). Mając na uwadze podjęcie działań następczych w odniesieniu do wspólnego oświadczenia złożonego przez Parlament Europejski i Radę, załączonego do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (14), odpowiednie przepisy dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (15) (ramowa dyrektywa wodna) i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE (16) włączono w zakres warunkowości w formie wymogów podstawowych w zakresie zarządzania oraz odpowiednio dostosowano wykaz norm dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska.

(24)

Aby usprawnić zrównoważone zarządzanie i ogólną wydajność gospodarstw rolnych i przedsiębiorstw prowadzących działalność na obszarach wiejskich, państwa członkowskie powinny wprowadzić usługi doradcze dla rolników obejmujące aspekty gospodarcze, środowiskowe i społeczne, a także określić niezbędne usprawnienia wszystkich środków na poziomie gospodarstwa przewidzianych w planach strategicznych WPR. Dzięki takim usługom doradczym rolnicy i inni beneficjenci wsparcia w ramach WPR powinni zyskać większą świadomość związku między zarządzaniem gospodarstwem i gospodarowaniem gruntami z jednej strony a niektórymi normami, wymogami i informacjami, w tym dotyczącymi środowiska i klimatu, z drugiej strony. Wykaz takich norm, wymogów i informacji obejmuje normy odnoszące się do rolników i innych beneficjentów WPR lub dla nich niezbędne, określone w planach strategicznych WPR, a także normy, wymogi i informacje wynikające z przepisów dotyczących wody i zrównoważonego stosowania pestycydów, jak również z inicjatyw w zakresie przeciwdziałania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe i zarządzania ryzykiem. W celu poprawy jakości i skuteczności doradztwa państwa członkowskie powinny włączyć doradców do systemów wiedzy i innowacji w dziedzinie rolnictwa („AKIS”), aby móc udzielać aktualnych informacji technologicznych i naukowych opracowanych w ramach badań naukowych i innowacji.

(24)

Aby usprawnić zrównoważone zarządzanie i ogólną wydajność gospodarstw rolnych i przedsiębiorstw prowadzących działalność na obszarach wiejskich, państwa członkowskie powinny zapewnić wysokiej jakości usługi doradcze dla rolników obejmujące aspekty gospodarcze, środowiskowe i społeczne, a także określić niezbędne usprawnienia wszystkich środków na poziomie gospodarstwa przewidzianych w planach strategicznych WPR. Dzięki takim usługom doradczym rolnicy i inni beneficjenci wsparcia w ramach WPR powinni zyskać większą świadomość związku między zarządzaniem gospodarstwem i gospodarowaniem gruntami z jednej strony a niektórymi normami, wymogami i informacjami, w tym dotyczącymi środowiska i klimatu, z drugiej strony. Wykaz takich norm, wymogów i informacji obejmuje normy odnoszące się do rolników i innych beneficjentów WPR lub dla nich niezbędne, określone w planach strategicznych WPR, a także normy, wymogi i informacje wynikające z przepisów dotyczących wody i zrównoważonego stosowania pestycydów, jak również z inicjatyw w zakresie przeciwdziałania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe i zarządzania ryzykiem. W celu poprawy jakości i skuteczności doradztwa państwa członkowskie powinny włączyć doradców do systemów wiedzy i innowacji w dziedzinie rolnictwa („AKIS”), aby móc udzielać aktualnych informacji technologicznych i naukowych opracowanych w ramach badań naukowych i innowacji. Wszelkie inicjatywy Unii dotyczące usług doradczych i systemów innowacyjnych powinny opierać się w miarę możliwości na istniejących usługach i systemach na szczeblu państw członkowskich.

(26)

W przepisach Unii należy określić, że państwa członkowskie powinny wprowadzić w swoich planach strategicznych WPR wymogi dotyczące minimalnego obszaru warunkującego otrzymanie płatności niezwiązanych z wielkością produkcji. Takie wymogi powinny być związane z koniecznością uniknięcia nadmiernego obciążenia administracyjnego spowodowanego zarządzaniem licznymi płatnościami niskich kwot oraz z potrzebą zapewnienia, by wsparcie skutecznie przyczyniało się do realizacji celów WPR, na które przeznacza się płatności bezpośrednie niezwiązane z wielkością produkcji. Aby zagwarantować minimalny poziom wsparcia dochodu z działalności rolniczej dla wszystkich osób faktycznie prowadzących działalność rolniczą oraz aby zachować zgodność z celem traktatowym dotyczącym zapewniania odpowiedniego poziomu życia ludności wiejskiej, należy ustanowić roczną płatność obszarową niezwiązaną z wielkością produkcji, należącą do rodzaju interwencji „podstawowe wsparcie dochodu do celów stabilności”. Aby poprawić ukierunkowanie tego wsparcia, można dokonać zróżnicowania kwot płatności dla różnych grup terytoriów w oparciu o warunki społeczno-gospodarcze lub agronomiczne. Aby uniknąć niekorzystnego wpływu na dochody rolników, państwa członkowskie mogą zdecydować o wdrożeniu podstawowego wsparcia dochodu do celów stabilności w oparciu o uprawnienia do płatności. W takim przypadku wartość uprawnień do płatności przed jakąkolwiek dalszą konwergencją powinna być proporcjonalna do ich wartości określonej w ramach systemów płatności podstawowej zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1307/2013, z uwzględnieniem także płatności z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska. Państwa członkowskie powinny również osiągnąć bardziej zaawansowaną konwergencję, aby kontynuować stopniowe odchodzenie od wcześniejszych wartości .

(26)

W przepisach Unii należy określić, że państwa członkowskie powinny wprowadzić w swoich planach strategicznych WPR wymogi dotyczące minimalnego obszaru warunkującego otrzymanie płatności niezwiązanych z wielkością produkcji. Takie wymogi powinny być związane z koniecznością uniknięcia nadmiernego obciążenia administracyjnego spowodowanego zarządzaniem licznymi płatnościami niskich kwot oraz z potrzebą zapewnienia, by wsparcie skutecznie przyczyniało się do realizacji celów WPR, na które przeznacza się płatności bezpośrednie niezwiązane z wielkością produkcji. Aby zagwarantować minimalny poziom wsparcia dochodu z działalności rolniczej dla wszystkich rolników aktywnych zawodowo oraz aby zachować zgodność z celem traktatowym dotyczącym zapewniania odpowiedniego poziomu życia ludności wiejskiej, należy ustanowić roczną płatność obszarową niezwiązaną z wielkością produkcji, należącą do rodzaju interwencji „podstawowe wsparcie dochodu do celów stabilności”. Aby poprawić ukierunkowanie tego wsparcia, można dokonać zróżnicowania kwot płatności dla różnych grup terytoriów w oparciu o warunki społeczno-gospodarcze , środowiskowe lub agronomiczne. Aby uniknąć niekorzystnego wpływu na dochody rolników, państwa członkowskie mogą zdecydować o wdrożeniu podstawowego wsparcia dochodu do celów stabilności w oparciu o uprawnienia do płatności. W takim przypadku wartość uprawnień do płatności przed jakąkolwiek dalszą konwergencją powinna być proporcjonalna do ich wartości określonej w ramach systemów płatności podstawowej zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1307/2013, z uwzględnieniem także płatności z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska. Państwa członkowskie powinny również osiągnąć bardziej zaawansowaną konwergencję, aby stopniowo przejść do pełnej konwergencji do 2026 r .

(26a)

Wsparcie dochodu w ramach WPR jest głównym czynnikiem przyczyniającym się do stabilności i trwałości wielu małych i rodzinnych gospodarstw w całej Europie, i chociaż wzrosły oczekiwania wobec rolników, to wysokość świadczeń pieniężnych pozostaje bez zmian. Ogólny udział WPR w budżecie Unii zmniejsza się, podczas gdy kryzysy rynkowe w sektorze i spadająca liczba aktywnych rolników nadal zagrażają przetrwaniu tego sektora. Model gospodarstwa rodzinnego powinien być chroniony jako cel ogólny WPR i poprzez plany strategiczne państw członkowskich, przy zapewnieniu odpowiedniego miejsca dla zasadniczej roli tego modelu w przyczynianiu się do wzmocnienia tkanki społecznej życia na wsi i zapewnieniu sposobu utrzymania dla wielu mieszkańców wsi. Gospodarstwa rodzinne przyczyniają się do zrównoważonej produkcji żywności, zachowania zasobów naturalnych, zaspokajania potrzeb w zakresie dywersyfikacji i zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego. Pierwszymi rolnikami odczuwającymi ogromną presję globalizacji będą ci, którzy realizują model małego gospodarstwa rodzinnego. Taka sytuacja oznaczałaby oczywistą porażkę w osiąganiu celów WPR i podważałaby argumenty przemawiające za wsparciem WPR w przyszłości. W związku z tym plany strategiczne WPR powinny wspierać poprzez swoje cele szczegółowe utrzymanie ochrony tego modelu rolnictwa.

(28)

Podstawą rolnictwa Unii pozostają małe gospodarstwa, które odgrywają istotną rolę we wspieraniu zatrudnienia na obszarach wiejskich i przyczyniają się do rozwoju terytorialnego. W celu promowania bardziej zrównoważonego podziału wsparcia oraz zmniejszenia obciążenia administracyjnego beneficjentów otrzymujących niewielkie kwoty państwa członkowskie powinny móc zaproponować drobnym producentom rolnym możliwość zastąpienia innych płatności bezpośrednich płatnością ryczałtową.

(28)

Podstawą rolnictwa Unii pozostają małe gospodarstwa, które odgrywają istotną rolę we wspieraniu zatrudnienia na obszarach wiejskich i przyczyniają się do rozwoju terytorialnego. W celu promowania bardziej zrównoważonego podziału wsparcia oraz zmniejszenia obciążenia administracyjnego beneficjentów otrzymujących niewielkie kwoty państwa członkowskie powinny móc zaproponować drobnym producentom rolnym możliwość zastąpienia płatności bezpośrednich płatnością ryczałtową. Jednakże aby jeszcze bardziej zmniejszyć obciążenia administracyjne, należy zezwolić państwom członkowskim na automatyczne włączenie określonych rolników wstępnie do systemu uproszczonego, dając im możliwość wycofania się z tego systemu w określonym terminie. W myśl zasady proporcjonalności należy dać państwom członkowskim możliwość stworzenia ograniczonego systemu kontroli dotyczących warunkowości z przeznaczeniem dla drobnych producentów rolnych uczestniczących w systemie uproszczonym.

(30a)

Rolnictwo ekologiczne rozwija się w wielu państwach członkowskich i posiada udokumentowane osiągnięcia w dostarczaniu dóbr publicznych, ochronie usług ekosystemowych i zasobów naturalnych, ograniczaniu nakładów, zachęcaniu do pracy w rolnictwie młodych rolników, a w szczególności kobiet, tworzeniu miejsc pracy, eksperymentowaniu z nowymi modelami biznesowymi, zaspokajaniu potrzeb społecznych i rewitalizacji obszarów wiejskich. Jednak wzrost zapotrzebowania na produkty ekologiczne nadal przewyższa wzrost produkcji. Państwa członkowskie powinny zadbać o to, by ich plany strategiczne WPR obejmowały cele zwiększenia udziału gruntów rolnych objętych zarządzaniem ekologicznym w celu zaspokojenia rosnącego popytu na produkty ekologiczne oraz rozwoju całego ekologicznego łańcucha dostaw. Państwa członkowskie powinny być zdolne do finansowania przechodzenia na rolnictwo ekologiczne i utrzymywania produkcji ekologicznej za pośrednictwem działań dotyczących rozwoju obszarów wiejskich lub za pośrednictwem ekoprogramów, lub poprzez połączenie obu tych środków, i powinny zadbać o to, by przydzielone budżety odpowiadały oczekiwanemu wzrostowi produkcji ekologicznej.

(31)

WPR powinna zapewnić osiąganie przez państwa członkowskie lepszych wyników dotyczących środowiska poprzez poszanowanie lokalnych potrzeb i faktycznych warunków prowadzenia działalności przez rolników. W swoich planach strategicznych WPR państwa członkowskie powinny wprowadzić, w ramach płatności bezpośrednich, dobrowolne dla rolników ekoprogramy, które powinny być w pełni skoordynowane z innymi odpowiednimi interwencjami. Państwa członkowskie powinny je zdefiniować jako płatność przyznawaną w charakterze zachęty do dostarczania dóbr publicznych lub wynagrodzenia za dostarczanie dóbr publicznych poprzez stosowanie praktyk rolniczych korzystnych dla środowiska i klimatu lub jako rekompensatę za wprowadzenie takich praktyk . W obu przypadkach powinny one mieć na celu lepszą realizację celów środowiskowych i klimatycznych WPR oraz być opracowane w taki sposób, aby wychodziły poza obowiązkowe wymogi, które przewidziano już w systemie warunkowości. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o wprowadzeniu ekoprogramów dotyczących takich praktyk rolniczych, jak ulepszone zarządzanie pastwiskami trwałymi oraz elementami krajobrazu oraz rolnictwo ekologiczne. Systemy te mogą również obejmować „programy podstawowe”, które mogą być warunkiem podjęcia bardziej ambitnych zobowiązań dotyczących rozwoju obszarów wiejskich.

(31)

WPR powinna zapewnić osiąganie przez państwa członkowskie lepszych wyników dotyczących środowiska poprzez poszanowanie lokalnych potrzeb i faktycznych warunków prowadzenia działalności przez rolników. W swoich planach strategicznych WPR państwa członkowskie powinny wprowadzić, w ramach płatności bezpośrednich i w oparciu o ustanawiany przez Komisję wykaz praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska , dobrowolne dla rolników ekoprogramy, które powinny być w pełni skoordynowane z innymi odpowiednimi interwencjami. Państwa członkowskie powinny je zdefiniować jako płatność przyznawaną w charakterze zachęty do dostarczania dóbr publicznych lub wynagrodzenia za dostarczanie dóbr publicznych poprzez stosowanie praktyk rolniczych korzystnych dla środowiska i klimatu. Powinny one mieć na celu lepszą realizację celów środowiskowych i klimatycznych WPR oraz być opracowane w taki sposób, aby wychodziły poza obowiązkowe wymogi, które przewidziano już w systemie warunkowości. Państwa członkowskie powinny przeznaczyć pewną część swoich płatności bezpośrednich na ekoprogramy. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o wprowadzeniu ekoprogramów w celu promowania modeli produkcji korzystnych dla środowiska, w szczególności hodowli ekstensywnej, oraz wszelkiego rodzaju praktyk rolniczych , takich jak ulepszone zarządzanie pastwiskami trwałymi , stałymi elementami krajobrazu , systemy certyfikacji środowiskowej oraz o wprowadzeniu systemów certyfikacji środowiskowej obejmujących rolnictwo ekologiczne , produkcję integrowaną czy rolnictwo konserwujące . Systemy te mogą również obejmować środki mające inny charakter niż zobowiązania środowiskowe i klimatyczne polityki rozwoju obszarów wiejskich, bądź środki o takim samym charakterze uznane za „programy podstawowe”, które mogą być warunkiem podjęcia bardziej ambitnych zobowiązań dotyczących rozwoju obszarów wiejskich.

(33)

Należy zapewnić zgodność wsparcia dochodów związanego z wielkością produkcji z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii. Obejmuje to w szczególności wymogi protokołu ustaleń między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie nasion oleistych w ramach GATT  (17) , odpowiednio do zmian w oddzielnym obszarze bazowym UE dla nasion oleistych, wynikających ze zmian w składzie UE. Komisja powinna być uprawniona do przyjęcia w tym celu aktów wykonawczych określających szczegółowe przepisy w tym zakresie.

(35)

Aby przyczynić się do realizacji celów WPR i wzmocnić synergie z innymi instrumentami WPR, konieczne są sektorowe rodzaje interwencji. Zgodnie z modelem realizacji minimalne wymogi dotyczące treści i celów takich rodzajów interwencji sektorowych powinny zostać opracowane na poziomie unijnym, aby zapewnić równe szanse na rynku wewnętrznym i zapobiec powstaniu warunków nierównej i niesprawiedliwej konkurencji. Państwa członkowskie powinny uzasadnić włączenie takich rodzajów interwencji do swoich planów strategicznych WPR i zapewnić spójność z innymi interwencjami na poziomie sektorowym. Szeroko rozumiane rodzaje interwencji, które należy ustanowić na poziomie unijnym, powinny obejmować sektory owoców i warzyw, wina, produktów pszczelich, oliwy z oliwek i oliwek stołowych, chmielu i innych produktów, które mogą zostać określone w  przyszłości , w przypadku których uznano, że ustanowienie programów sektorowych będzie miało korzystny wpływ na osiągnięcie niektórych lub wszystkich celów ogólnych i szczegółowych WPR wyznaczonych w niniejszym rozporządzeniu.

(35)

Aby przyczynić się do realizacji celów WPR i wzmocnić synergie z innymi instrumentami WPR, konieczne są sektorowe rodzaje interwencji. Zgodnie z modelem realizacji minimalne wymogi dotyczące treści i celów takich rodzajów interwencji sektorowych powinny zostać opracowane na poziomie unijnym, aby zapewnić równe szanse na rynku wewnętrznym i zapobiec powstaniu warunków nierównej i niesprawiedliwej konkurencji. Państwa członkowskie powinny uzasadnić włączenie takich rodzajów interwencji do swoich planów strategicznych WPR i zapewnić spójność z innymi interwencjami na poziomie sektorowym. Szeroko rozumiane rodzaje interwencji, które należy ustanowić na poziomie unijnym, powinny obejmować sektory owoców i warzyw, wina, produktów pszczelich, oliwy z oliwek i oliwek stołowych, chmielu i innych produktów, które zostały określone w  art. 39 , w przypadku których uznano, że ustanowienie programów sektorowych będzie miało korzystny wpływ na osiągnięcie niektórych lub wszystkich celów ogólnych i szczegółowych WPR wyznaczonych w niniejszym rozporządzeniu.

(35a)

Mając na uwadze zwiększenie puli środków przewidzianych dla sektora pszczelarskiego oraz ze względu na istotną rolę, jaką odgrywa on w ochronie różnorodności biologicznej i w produkcji żywności, należy również zwiększyć pułap współfinansowania unijnego i dodać nowe środki kwalifikowalne ukierunkowane na rozwój tego sektora.

(37)

Zasady odnoszące się do interwencji związanych z rozwojem obszarów wiejskich określono na szczeblu unijnym, szczególnie w zakresie podstawowych wymogów dotyczących stosowania przez państwa członkowskie kryteriów kwalifikacji. Państwa członkowskie powinny jednak mieć duży margines swobody, jeśli chodzi o definiowanie konkretnych warunków zgodnie z własnymi potrzebami. Rodzaje interwencji związane z rozwojem obszarów wiejskich obejmują płatności z tytułu zobowiązań środowiskowych, klimatycznych i innych zobowiązań w dziedzinie zarządzania, które państwa członkowskie powinny wspierać na całym swoim terytorium zgodnie ze swoimi szczególnymi krajowymi, regionalnymi lub lokalnymi potrzebami. Państwa członkowskie powinny przyznawać płatności rolnikom i innym zarządcom gruntu, którzy dobrowolnie podejmują zobowiązania w dziedzinie zarządzania przyczyniające się do łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej oraz do ochrony i poprawy stanu środowiska naturalnego, w tym jakości i ilości wody, jakości powietrza, gleby, bioróżnorodności i usług ekosystemowych, w tym dobrowolnych zobowiązań w ramach sieci Natura 2000 oraz wsparcia dla różnorodności genetycznej. Wsparcie w ramach płatności z tytułu zobowiązań w dziedzinie zarządzania można również przyznawać na podejścia kierowane lokalnie, zintegrowane lub opierające się na współpracy oraz na interwencje zorientowane na rezultaty.

(37)

Zasady odnoszące się do interwencji związanych z rozwojem obszarów wiejskich określono na szczeblu unijnym, szczególnie w zakresie podstawowych wymogów dotyczących stosowania przez państwa członkowskie kryteriów kwalifikacji. Państwa członkowskie powinny jednak mieć duży margines swobody, jeśli chodzi o definiowanie konkretnych warunków zgodnie z własnymi potrzebami. Rodzaje interwencji związane z rozwojem obszarów wiejskich obejmują płatności z tytułu zobowiązań środowiskowych, klimatycznych i innych zobowiązań w dziedzinie zarządzania, które państwa członkowskie powinny wspierać na całym swoim terytorium zgodnie ze swoimi szczególnymi krajowymi, regionalnymi lub lokalnymi potrzebami. Państwa członkowskie powinny przyznawać płatności rolnikom , grupom rolników i innym zarządcom gruntu, którzy dobrowolnie podejmują zobowiązania w dziedzinie zarządzania przyczyniające się do łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej oraz do ochrony i poprawy stanu środowiska naturalnego, w tym jakości i ilości wody, jakości powietrza, gleby, bioróżnorodności i usług ekosystemowych, w tym dobrowolnych zobowiązań w ramach sieci Natura 2000 , obszarów o wysokiej wartości przyrodniczej oraz wsparcia dla różnorodności genetycznej. Wsparcie w ramach płatności z tytułu zobowiązań w dziedzinie zarządzania można również przyznawać na podejścia kierowane lokalnie, zintegrowane , wspólne lub opierające się na współpracy oraz na interwencje zorientowane na rezultaty.

(37a)

Aby zapewnić odporność unijnych ekosystemów i promować różnorodność biologiczną, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przyznawania płatności z tytułu zrównoważonych praktyk rolno-środowiskowych z myślą o łagodzeniu zmian klimatu i przystosowania się do nich oraz o ochronie i poprawie zasobów genetycznych, zwłaszcza dzięki tradycyjnym metodom hodowlanym.

(38)

Wsparcie z tytułu zobowiązań w dziedzinie zarządzania może obejmować premie dla rolnictwa ekologicznego na utrzymywanie gruntów ekologicznych lub konwersję na grunty ekologiczne; płatności z tytułu innych rodzajów interwencji wspierających systemy produkcji przyjazne dla środowiska, takie jak agroekologia, uprawa konserwująca i produkcja zintegrowana; usługi leśno-środowiskowe i klimatyczne oraz ochronę lasów; premie z tytułu lasów i zakładania systemów rolno-leśnych; dobrostan zwierząt; zachowanie oraz zrównoważone wykorzystanie i rozwój zasobów genetycznych. W ramach tego rodzaju interwencji państwa członkowskie mogą opracowywać inne systemy w zależności od swoich potrzeb. Ten rodzaj płatności powinien pokrywać wyłącznie dodatkowe koszty i utracone dochody będące rezultatem zobowiązań przekraczających wartość bazową obowiązkowych norm i wymogów ustanowionych w prawie unijnym i krajowym, jak również warunkowości, zgodnie z planem strategicznym WPR. Zobowiązania związane z tym rodzajem interwencji można podejmować na ustalony wcześniej roczny lub wieloletni okres, przy czym w należycie uzasadnionych przypadkach okres ten może przekraczać siedem lat.

(38)

Wsparcie z tytułu zobowiązań w dziedzinie zarządzania obejmuje premie dla rolnictwa ekologicznego na konwersję na grunty ekologiczne oraz może obejmować premie utrzymywanie gruntów ekologicznych ; płatności z tytułu innych rodzajów interwencji wspierających systemy produkcji przyjazne dla środowiska, takie jak rolnictwo o wysokiej wartości przyrodniczej, agroekologia, uprawa konserwująca i produkcja zintegrowana; usługi leśno-środowiskowe i klimatyczne oraz ochronę lasów; premie z tytułu lasów i zakładania systemów rolno-leśnych; ochronę tradycyjnego krajobrazu wiejskiego; dobrostan zwierząt i zdrowie zwierząt ; zachowanie oraz zrównoważone wykorzystanie i rozwój zasobów genetycznych i różnorodności biologicznej . W ramach tego rodzaju interwencji państwa członkowskie mogą opracowywać inne systemy w zależności od swoich potrzeb , mogą wzmacniać istniejące już w niektórych regionach Unii działania rolno-środowiskowe ukierunkowane na sektor pszczelarski oraz opracowywać dalsze działania . Ten rodzaj płatności powinien pokrywać wyłącznie dodatkowe koszty i utracone dochody będące rezultatem zobowiązań przekraczających wartość bazową obowiązkowych norm i wymogów ustanowionych w prawie unijnym i krajowym, jak również warunkowości, zgodnie z planem strategicznym WPR. Państwa członkowskie powinny także dostarczać beneficjentom zachęt. Zobowiązania związane z tym rodzajem interwencji można podejmować na ustalony wcześniej roczny lub wieloletni okres, przy czym w należycie uzasadnionych przypadkach okres ten może przekraczać siedem lat.

(39)

Środki w zakresie leśnictwa powinny przyczyniać się do realizacji strategii leśnej dla Unii Europejskiej i  opierać się na krajowych lub regionalnych programach leśnych państw członkowskich lub równoważnych instrumentach, które należy opracowywać na podstawie zobowiązań wynikających z rozporządzenia w sprawie włączenia emisji i  pochłaniania gazów cieplarnianych pochodzących z działalności związanej z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem [rozporządzenie LULUCF] oraz zobowiązań podjętych na konferencjach ministerialnych w sprawie ochrony lasów w Europie. Interwencje powinny opierać się na planach urządzenia lasu lub równoważnych instrumentach i mogą obejmować rozwój obszarów leśnych i zrównoważone zarządzanie lasami, w tym zalesianie gruntów oraz tworzenie i odnawianie systemów rolno-leśnych; ochronę, odtwarzanie i poprawę stanu zasobów leśnych, z uwzględnieniem potrzeb adaptacyjnych; inwestycje służące zagwarantowaniu i poprawie ochrony lasu i jego odporności, a także świadczenie usług w zakresie ekosystemów leśnych i klimatu; oraz środki i inwestycje wspierające odnawialne źródła energii oraz biogospodarkę.

(39)

Środki w zakresie leśnictwa powinny przyczyniać się do powszechniejszego wykorzystywania systemów rolno-leśnych i realizacji strategii leśnej dla Unii Europejskiej oraz opierać się na krajowych lub regionalnych programach leśnych państw członkowskich lub równoważnych instrumentach, które należy opracowywać na podstawie zobowiązań wynikających z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i  Rady (UE) 2018/841  (1a) oraz zobowiązań podjętych na konferencjach ministerialnych w sprawie ochrony lasów w Europie. Interwencje powinny opierać się na zrównoważonych planach urządzenia lasu lub równoważnych instrumentach zapewniających skuteczną sekwestrację dwutlenku węgla z atmosfery, a jednocześnie zwiększających różnorodność biologiczną, i mogą obejmować rozwój obszarów leśnych i zrównoważone zarządzanie lasami, w tym zalesianie gruntów , zapobieganie pożarom oraz tworzenie i odnawianie systemów rolno-leśnych; ochronę, odtwarzanie i poprawę stanu zasobów leśnych, z uwzględnieniem potrzeb adaptacyjnych; inwestycje służące zagwarantowaniu i poprawie ochrony lasu i jego odporności, a także świadczenie usług w zakresie ekosystemów leśnych i klimatu; oraz środki i inwestycje wspierające odnawialne źródła energii oraz biogospodarkę.

(40)

Aby zapewnić godziwy dochód i odporność sektora rolnictwa na całym terytorium Unii, państwa członkowskie mogą przyznać wsparcie rolnikom prowadzącym działalność w miejscach, gdzie występują ograniczenia naturalne lub inne ograniczenia specyficzne dla obszaru. Jeżeli chodzi o płatności z tytułu obszarów z ograniczeniami naturalnymi, określenie to, stosowane w polityce rozwoju obszarów wiejskich w latach 2014–2020, powinno mieć nadal zastosowanie. Aby WPR przyczyniła się do poprawy stanu środowiska Unii i w celu wzmocnienia synergii tej polityki z finansowaniem inwestycji w środowisko i różnorodność biologiczną, konieczne jest utrzymanie odrębnego środka mającego na celu rekompensatę dla beneficjentów za niedogodności związane z wdrażaniem programu Natura 2000 i ramowej dyrektywy wodnej. W związku z tym należy w dalszym ciągu przyznawać wsparcie rolnikom i posiadaczom lasów ze względu na doświadczane przez nich szczególne niedogodności wynikające z wdrażania dyrektywy 2009/147/WE i dyrektywy 92/43/EWG oraz aby przyczynić się do skutecznego zarządzania obszarami Natura 2000. Należy również udostępniać rolnikom wsparcie, aby pomóc im w uporaniu się z niedogodnościami na obszarach znajdujących się w dorzeczach, wynikającymi z wdrażania ramowej dyrektywy wodnej. Wsparcie powinno być powiązane z określonymi wymogami opisanymi w planach strategicznych WPR, wykraczającymi poza odpowiednie obowiązkowe normy i wymogi. Państwa członkowskie powinny również zapewnić, aby płatności dla rolników nie prowadziły do podwójnego finansowania ze środków ekoprogramów. Opracowując plany strategiczne WPR, państwa członkowskie powinny ponadto uwzględniać specyficzne potrzeby obszarów Natura 2000.

(40)

Aby zapewnić godziwy dochód i odporność sektora rolnictwa na całym terytorium Unii, państwa członkowskie mogą przyznać wsparcie rolnikom prowadzącym działalność w miejscach, gdzie występują ograniczenia naturalne lub inne ograniczenia specyficzne dla obszaru , w tym na obszarach górskich i w regionach wyspiarskich . Jeżeli chodzi o płatności z tytułu obszarów z ograniczeniami naturalnymi, określenie to, stosowane w polityce rozwoju obszarów wiejskich w latach 2014–2020, powinno mieć nadal zastosowanie. Aby WPR przyczyniła się do poprawy stanu środowiska Unii i w celu wzmocnienia synergii tej polityki z finansowaniem inwestycji w środowisko i różnorodność biologiczną, konieczne jest utrzymanie odrębnego środka mającego na celu rekompensatę dla beneficjentów za niedogodności związane z wdrażaniem programu Natura 2000 , ustanowionego dyrektywą Rady 92/43/EWG  (1a) , i ramowej dyrektywy wodnej. W związku z tym należy w dalszym ciągu przyznawać wsparcie rolnikom i posiadaczom lasów ze względu na doświadczane przez nich szczególne niedogodności wynikające z wdrażania dyrektywy 2009/147/WE i dyrektywy 92/43/EWG oraz aby przyczynić się do skutecznego zarządzania obszarami Natura 2000. Należy również udostępniać rolnikom wsparcie, aby pomóc im w uporaniu się z niedogodnościami na obszarach znajdujących się w dorzeczach, wynikającymi z wdrażania ramowej dyrektywy wodnej. Wsparcie powinno być powiązane z określonymi wymogami opisanymi w planach strategicznych WPR, wykraczającymi poza odpowiednie obowiązkowe normy i wymogi. Państwa członkowskie powinny również zapewnić, aby płatności dla rolników nie prowadziły do podwójnego finansowania ze środków ekoprogramów , a jednocześnie by umożliwiły wystarczającą elastyczność w planach strategicznych, ułatwiając komplementarność między różnymi rodzajami interwencji . Opracowując plany strategiczne WPR, państwa członkowskie powinny ponadto uwzględniać specyficzne potrzeby obszarów Natura 2000.

(41)

Cele WPR należy również realizować poprzez wspieranie inwestycji produkcyjnych i nieprodukcyjnych , w gospodarstwach, jak i poza gospodarstwami . Tego rodzaju inwestycje mogą dotyczyć infrastruktury związanej z rozwojem, modernizacją lub przystosowaniem się do zmiany klimatu rolnictwa i leśnictwa, w tym dostępu do gruntów rolnych i leśnych, scalania i  poprawy gruntów oraz dostaw i  oszczędzania energii i wody. Aby skuteczniej zapewnić spójność planów strategicznych WPR z celami Unii, a także równe warunki działania w państwach członkowskich, w niniejszym rozporządzeniu ujęto wykaz negatywny tematów inwestycji.

(41)

Cele WPR należy również realizować poprzez wspieranie inwestycji produkcyjnych i nieprodukcyjnych mających na celu wzmocnienie odporności gospodarstw . Tego rodzaju inwestycje mogą dotyczyć między innymi infrastruktury związanej z rozwojem, modernizacją lub przystosowaniem się do zmiany klimatu rolnictwa i leśnictwa, w tym dostępem do gruntów rolnych i leśnych, scalaniem i  poprawą gruntów , praktykami rolno-leśnych oraz dostawami i  oszczędzaniem energii i wody. Aby skuteczniej zapewnić spójność planów strategicznych WPR z celami Unii, a także równe warunki działania w państwach członkowskich, w niniejszym rozporządzeniu ujęto wykaz negatywny tematów inwestycji.

(42)

Mając na uwadze konieczność wyeliminowania luk inwestycyjnych w unijnym sektorze rolnictwa i usprawnienia dostępu do instrumentów finansowych dla grup priorytetowych, w szczególności dla młodych rolników i nowych podmiotów o wyższym profilu ryzyka, należy zachęcać do korzystania z gwarancji InvestEU oraz do łączenia dotacji z instrumentami finansowymi. Ponieważ korzystanie z instrumentów finansowych w państwach członkowskich jest mocno zróżnicowane ze względu na różnice dotyczące dostępu do finansowania, rozwoju sektora bankowego, obecności kapitału wysokiego ryzyka oraz obeznania administracji publicznych i potencjalnych beneficjentów z instrumentami finansowymi, państwa członkowskie powinny ustanowić w planie strategicznym WPR odpowiednie cele końcowe, beneficjentów i warunki preferencyjne, a także inne możliwe zasady kwalifikowalności.

(42)

Mając na uwadze konieczność wyeliminowania luk inwestycyjnych w unijnym sektorze rolnictwa i usprawnienia dostępu do instrumentów finansowych dla grup priorytetowych, w szczególności dla młodych rolników i nowych podmiotów o wyższym profilu ryzyka, należy zachęcać do łączenia dotacji z instrumentami finansowymi. Ponieważ korzystanie z instrumentów finansowych w państwach członkowskich jest mocno zróżnicowane ze względu na różnice dotyczące dostępu do finansowania, rozwoju sektora bankowego, obecności kapitału wysokiego ryzyka oraz obeznania administracji publicznych i potencjalnych beneficjentów z instrumentami finansowymi, państwa członkowskie powinny ustanowić w planie strategicznym WPR odpowiednie cele końcowe, beneficjentów i warunki preferencyjne, a także inne możliwe zasady kwalifikowalności.

(43)

Młodzi rolnicy i  nowe podmioty wciąż napotykają znaczne przeszkody dotyczące dostępu do gruntów, wysokich cen i dostępu do kredytów. Ich przedsiębiorstwa są w większym stopniu zagrożone zmiennością cen (zarówno w odniesieniu do nakładów, jak i plonów), a podmioty te mają duże potrzeby w zakresie szkolenia z umiejętności w dziedzinie przedsiębiorczości i zarządzania. Istotne jest zatem, aby kontynuować udzielanie wsparcia na rozpoczęcie działalności nowych przedsiębiorstw i nowych gospodarstw rolnych. Państwa członkowskie powinny opracować podejście strategiczne oraz określić jasny i spójny zestaw interwencji na rzecz wymiany pokoleń w ramach dotyczącego tej kwestii celu szczegółowego. W tym celu państwa członkowskie mogą ustanowić w swoich planach strategicznych WPR preferencyjne warunki dotyczące instrumentów finansowych dla młodych rolników i nowych podmiotów, w tym koncentrację tematyczną w kwocie odpowiadającej co najmniej 2 % rocznej puli płatności bezpośrednich. Należy zwiększyć maksymalną kwotę pomocy na rozpoczęcie działalności przez młodych rolników i na zakładanie przedsiębiorstw wiejskich do 100 000 EUR, przy czym beneficjenci powinni móc skorzystać z tej kwoty również za pośrednictwem instrumentów finansowych lub w połączeniu z taką formą wsparcia.

(43)

Młodzi rolnicy i  nowi rolnicy wciąż napotykają znaczne przeszkody dotyczące dostępu do gruntów, wysokich cen i dostępu do kredytów. Ich przedsiębiorstwa są w większym stopniu zagrożone zmiennością cen (zarówno w odniesieniu do nakładów, jak i plonów), a podmioty te mają duże potrzeby w zakresie szkolenia z umiejętności w dziedzinie przedsiębiorczości , zapobiegania ryzyku i zarządzania. Istotne jest zatem, aby kontynuować udzielanie wsparcia na rozpoczęcie działalności nowych przedsiębiorstw i nowych gospodarstw rolnych. Państwa członkowskie powinny opracować podejście strategiczne oraz określić jasny i spójny zestaw interwencji na rzecz wymiany pokoleń w ramach dotyczącego tej kwestii celu szczegółowego. W tym celu państwa członkowskie mogą ustanowić w swoich planach strategicznych WPR preferencyjne warunki dotyczące instrumentów finansowych dla młodych rolników i nowych podmiotów, w tym koncentrację tematyczną w kwocie odpowiadającej co najmniej 2 % rocznej puli płatności bezpośrednich w pierwszym filarze . Należy zwiększyć maksymalną kwotę pomocy na rozpoczęcie działalności przez młodych rolników i na zakładanie przedsiębiorstw wiejskich do 100 000 EUR, przy czym beneficjenci powinni móc skorzystać z tej kwoty również za pośrednictwem instrumentów finansowych lub w połączeniu z taką formą wsparcia.

(44)

Biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia odpowiednich narzędzi do zarządzania ryzykiem, należy utrzymać finansowanie ze środków EFRROW składek ubezpieczeniowych i funduszy ubezpieczeń wzajemnych. Kategoria funduszy ubezpieczeń wzajemnych obejmuje zarówno fundusze związane ze stratami produkcyjnymi, jak i ogólne i specyficzne dla danego sektora narzędzia stabilizacji dochodów związane z utraconymi dochodami.

(44)

Biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia odpowiednich narzędzi do zarządzania ryzykiem, należy utrzymać finansowanie ze środków EFRROW składek ubezpieczeniowych i funduszy ubezpieczeń wzajemnych. Kategoria funduszy ubezpieczeń wzajemnych obejmuje zarówno fundusze związane ze stratami produkcyjnymi, jak i ogólne i specyficzne dla danego sektora narzędzia stabilizacji dochodów związane z utraconymi dochodami. W celu dostosowania narzędzi zarządzania ryzykiem do wyzwań stojących przed rolnikami, w szczególności zmiany klimatu, konieczne jest włączenie do zestawu narzędzi WPR rekompensaty tytułem kosztów i strat poniesionych przez rolników w wyniku środków podjętych w celu zwalczania chorób zwierząt i szkodników roślin lub strat poniesionych przez rolników zajmujących się rolnictwem ekologicznym w wyniku zewnętrznych zanieczyszczeń, za które nie ponoszą oni odpowiedzialności. Jednakże należy zapewnić kompatybilność interwencji finansowanych ze środków EFRROW z krajowymi systemami zarządzania ryzykiem.

(45)

Wsparcie powinno umożliwiać ustanowienie i wdrożenie współpracy między co najmniej dwoma podmiotami, aby zrealizować cele WPR. Wsparcie może obejmować wszystkie aspekty takiej współpracy, takie jak ustanowienie systemów jakości; wspólne działania w zakresie środowiska i działania w dziedzinie klimatu; promowanie krótkich łańcuchów dostaw i rynków lokalnych; projekty pilotażowe; projekty grup operacyjnych w ramach europejskiego partnerstwa innowacyjnego na rzecz wydajnego i zrównoważonego rolnictwa, lokalne projekty rozwojowe, inteligentne wsie, stowarzyszenia kupujących i kółka rolnicze; partnerstwa gospodarstw rolnych; plany urządzenia lasu; sieci i klastry; rolnictwo społeczne; rolnictwo wspierane przez społeczność lokalną; działania wchodzące w zakres inicjatywy LEADER; oraz ustanawianie grup producentów i organizacji producentów, a  także innych form współpracy uznanej za niezbędną do realizacji celów szczegółowych WPR.

(45)

Wsparcie powinno umożliwiać ustanowienie i wdrożenie współpracy między co najmniej dwoma podmiotami, aby zrealizować cele WPR. Wsparcie może obejmować wszystkie aspekty takiej współpracy, takie jak ustanowienie i utrzymanie, koszty certyfikacji i promowanie systemów jakości; wspólne działania w zakresie środowiska i działania w dziedzinie klimatu; promowanie krótkich łańcuchów dostaw i rynków lokalnych; projekty pilotażowe; projekty grup operacyjnych w ramach europejskiego partnerstwa innowacyjnego na rzecz wydajnego i zrównoważonego rolnictwa, lokalne projekty rozwojowe, inteligentne wsie, stowarzyszenia kupujących i kółka rolnicze; partnerstwa gospodarstw rolnych; plany urządzenia lasu , w tym systemy rolno-leśne ; sieci i klastry; rolnictwo społeczne; rolnictwo wspierane przez społeczność lokalną; działania wchodzące w zakres inicjatywy LEADER; oraz ustanawianie grup producentów i organizacji producentów, w tym grup producentów uznanych na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012  (1a) , a także innych form współpracy uznanej za niezbędną do realizacji celów szczegółowych WPR. Aby wspierać wymianę pokoleń w przypadku współpracy w kontekście dziedziczenia gospodarstw, należy rozważyć przyznanie specjalnego wsparcia dla rolników planujących zaprzestanie prowadzonej działalności rolniczej przed osiągnięciem ustawowego wieku emerytalnego.

(47)

Należy kontynuować finansowanie ze środków EFRG rodzajów interwencji w formie płatności bezpośrednich i interwencji sektorowych, podczas gdy EFRROW powinien nadal służyć jako źródło finansowania dla rodzajów interwencji związanych z rozwojem obszarów wiejskich, jak opisano w niniejszym rozporządzeniu. Przepisy dotyczące zarządzania finansami WPR należy określić oddzielnie w odniesieniu do obu funduszy i do działań wspieranych w ramach tych funduszy, uwzględniając fakt, że nowy model realizacji pozwala państwom członkowskim na większą elastyczność i pomocniczość w realizacji swoich celów. Rodzaje interwencji na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny obejmować okres od 1 stycznia 2021  r. do 31 grudnia 2027 r.

(47)

Należy kontynuować finansowanie ze środków EFRG rodzajów interwencji w formie płatności bezpośrednich i interwencji sektorowych, podczas gdy EFRROW powinien nadal służyć jako źródło finansowania dla rodzajów interwencji związanych z rozwojem obszarów wiejskich, jak opisano w niniejszym rozporządzeniu. Przepisy dotyczące zarządzania finansami WPR należy określić oddzielnie w odniesieniu do obu funduszy i do działań wspieranych w ramach tych funduszy, uwzględniając fakt, że nowy model realizacji pozwala państwom członkowskim na większą elastyczność i pomocniczość w realizacji swoich celów. Rodzaje interwencji na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny obejmować okres od 1 stycznia 2022  r. do 31 grudnia 2027 r.

(48)

Wsparcie na rzecz płatności bezpośrednich w ramach planów strategicznych WPR należy przyznawać w ramach alokacji krajowych ustalonych w niniejszym rozporządzeniu. Wspomniane alokacje krajowe powinny odzwierciedlać fakt kontynuowania zmian, które polegają na stopniowym zwiększaniu alokacji dla państw członkowskich o najniższym poziomie wsparcia na hektar, aby zniwelować 50 % różnicy między poziomem najniższego wsparcia a 90 % średniej unijnej. Aby uwzględnić mechanizm zmniejszania płatności i wykorzystanie otrzymanego w wyniku jego zastosowania produktu w państwie członkowskim, należy zezwolić na to, aby w planie strategicznym WPR danego państwa członkowskiego całkowite orientacyjne alokacje finansowe na rok były większe niż alokacja krajowa.

(48)

Ze środków EFRG nie należy wspierać działań, które mogłyby szkodzić środowisku lub które nie są spójne z celami w zakresie klimatu i środowiska zgodnymi z zasadami zrównoważonej gospodarki rolnej. Wsparcie na rzecz płatności bezpośrednich w ramach planów strategicznych WPR należy przyznawać w ramach alokacji krajowych ustalonych w niniejszym rozporządzeniu. Wspomniane alokacje krajowe powinny odzwierciedlać fakt kontynuowania zmian, które polegają na stopniowym zwiększaniu alokacji dla państw członkowskich o najniższym poziomie wsparcia na hektar, aby zniwelować 50 % różnicy między poziomem najniższego wsparcia a 90 % średniej unijnej. Aby uwzględnić mechanizm zmniejszania płatności i wykorzystanie otrzymanego w wyniku jego zastosowania produktu w państwie członkowskim, należy zezwolić na to, aby w planie strategicznym WPR danego państwa członkowskiego całkowite orientacyjne alokacje finansowe na rok były większe niż alokacja krajowa.

(49)

Aby ułatwić zarządzanie środkami finansowymi EFRROW, należy ustalić jednolitą wielkość wkładu na rzecz wsparcia z EFRROW w odniesieniu do wydatków publicznych w państwach członkowskich. W odniesieniu do niektórych rodzajów operacji należy ustalić szczególną wielkość wkładu, aby uwzględnić ich szczególne znaczenie lub charakter. Aby złagodzić szczególne ograniczenia wynikające z poziomu rozwoju, oddalenia i odizolowania , należy ustalić odpowiednią wielkość wkładu EFRROW dla regionów słabiej rozwiniętych, regionów najbardziej oddalonych, o których mowa w art. 349 TFUE, oraz dla mniejszych wysp Morza Egejskiego.

(49)

Aby ułatwić zarządzanie środkami finansowymi EFRROW, należy ustalić ogólną wielkość wkładu na rzecz wsparcia z EFRROW w odniesieniu do wydatków publicznych w państwach członkowskich. W odniesieniu do niektórych rodzajów operacji należy ustalić szczególną wielkość wkładu, aby uwzględnić ich szczególne znaczenie lub charakter. Aby złagodzić szczególne ograniczenia wynikające z poziomu rozwoju, oddalenia i odizolowania regionów najbardziej oddalonych, o których mowa w art. 349 TFUE, oraz mniejszych wysp Morza Egejskiego zgodnie z definicją zawartą w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 229/2013  (1a) , należy ustalić dla tych regionów wyższą wartość wkładu EFRROW .

(49a)

Należy ustalić obiektywne kryteria kategoryzacji regionów i obszarów na szczeblu Unii kwalifikujących się do uzyskania wsparcia z EFRROW. W tym celu identyfikacja regionów i obszarów na szczeblu unijnym powinna opierać się na wspólnym systemie klasyfikacji regionów ustanowionym rozporządzeniem (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady  (1a) . W celu zapewnienia odpowiedniego wsparcia należy korzystać z najnowszych klasyfikacji i danych, zwłaszcza w odniesieniu do regionów pozostających w tyle i dysproporcji między regionami w danym państwie członkowskim.

(50)

Ze środków EFRROW nie należy wspierać inwestycji, które mogłyby szkodzić środowisku naturalnemu. W związku z tym konieczne jest wprowadzenie w niniejszym rozporządzeniu pewnej liczby zasad dotyczących wykluczenia, a także możliwości dalszego rozwijania tych gwarancji w aktach delegowanych. W szczególności ze środków EFRROW nie należy finansować inwestycji w nawadnianie, które nie przyczyniają się do osiągnięcia lub utrzymania dobrego stanu danej jednolitej części wód lub jednolitych części wód, ani inwestycji w zalesianie, które nie są spójne z celami w zakresie klimatu i środowiska zgodnymi z zasadami zrównoważonej gospodarki leśnej.

(50)

Ze środków EFRROW należy priorytetowo wspierać inwestycje przynoszące korzyści zarówno gospodarcze, jak i środowiskowe, nie wspierając jednocześnie inwestycji, które mogłyby szkodzić środowisku lub które są niezgodne z celami klimatycznymi, środowiskowymi, związanymi z dobrostanem zwierząt i różnorodnością biologiczną. Należy uwypuklić inwestycje, które przynoszą zarówno korzyści gospodarcze, jak i środowiskowe . W związku z tym konieczne jest wprowadzenie w niniejszym rozporządzeniu pewnej liczby bardziej szczegółowych zasad dotyczących wykluczenia, a także możliwości dalszego rozwijania tych gwarancji w aktach delegowanych. W szczególności ze środków EFRROW nie należy finansować inwestycji w zalesianie, które nie są spójne z celami w zakresie klimatu i środowiska zgodnymi z zasadami zrównoważonej gospodarki leśnej. Ponadto z EFRROW nie należy pokrywać kosztów inwestycji w nawadnianie, które nie przyczyniają się do osiągnięcia lub utrzymania dobrego stanu powiązanych akwenów. Państwa członkowskie powinny zapewnić, by władze odgrywały aktywną rolę w ekologii i postępowaniu w przypadku pożarów lasów w ramach wszelkich działań związanych z zalesianiem lub ponownym zalesianiem oraz wzmocniły rolę „miękkich” środków zapobiegawczych i gospodarowania gruntami.

(51a)

Aby umożliwić Unii uniezależnienie się od importu białka roślinnego, WPR ma na celu promowanie, zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE  (1a) (dyrektywa dotycząca odnawialnych źródeł energii), korzystania z biopaliw pozyskanych z oleistych produktów ubocznych pochodzących z upraw roślin wysokobiałkowych.

(51b)

EFRG i EFRROW nie powinny zapewniać wsparcia rolnikom, których działalność obejmuje hodowlę byków wykorzystywanych do walk. Takie finansowanie jest jawnym pogwałceniem Europejskiej konwencji o ochronie zwierząt hodowlanych i gospodarskich.

(52)

Odzwierciedlając znaczenie przeciwdziałania zmianie klimatu zgodnie ze zobowiązaniami Unii dotyczącymi realizacji porozumienia paryskiego i celów zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych, program ten przyczyni się do uwzględnienia działań w dziedzinie klimatu w politykach Unii oraz do osiągnięcia celu końcowego, jakim jest przeznaczanie 25  % wydatków z budżetu UE na realizację celów związanych z klimatem. W odniesieniu do działań realizowanych w ramach WPR oczekuje się, że 40 % całkowitej puli środków finansowych WPR będzie przyczyniać się do realizacji celów klimatycznych. Odpowiednie działania zostaną określone w trakcie przygotowania i realizacji programu oraz zostaną poddane ponownej ocenie w kontekście odpowiednich ewaluacji i przeglądów.

(52)

Odzwierciedlając znaczenie przeciwdziałania zmianie klimatu zgodnie ze zobowiązaniami Unii dotyczącymi realizacji porozumienia paryskiego i celów zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych, program ten przyczyni się do uwzględnienia działań w dziedzinie klimatu w politykach Unii i do stopniowego wycofywania dotacji o skutkach szkodliwych dla środowiska oraz do osiągnięcia celu końcowego, jakim jest przeznaczanie co najmniej 30 % wydatków z budżetu UE na realizację celów związanych z klimatem. Środki na działania realizowane w ramach WPR powinny stanowić co najmniej 40 % całkowitej puli środków finansowych WPR przeznaczonych na osiąganie celów klimatycznych. Odpowiednie działania zostaną określone w trakcie przygotowania i realizacji programu oraz zostaną poddane ponownej ocenie w kontekście odpowiednich ewaluacji i przeglądów.

(54)

Aby zwiększyć unijną wartość dodaną i utrzymać dobrze funkcjonujący rynek wewnętrzny produktów rolnych oraz dążyć do realizacji wspomnianych powyżej celów ogólnych i szczegółowych, państwa członkowskie nie powinny podejmować decyzji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w izolacji, lecz w ramach zorganizowanego procesu, który powinien znaleźć odzwierciedlenie w planie strategicznym WPR. W odgórnych przepisach unijnych należy określić ogólnounijne cele WPR, główne rodzaje interwencji, ramy wykonania oraz strukturę zarządzania. Celem takiego podziału zadań jest zagwarantowanie, aby zainwestowane środki finansowe w pełni odpowiadały osiąganym rezultatom.

(54)

Aby zwiększyć unijną wartość dodaną i utrzymać dobrze funkcjonujący rynek wewnętrzny produktów rolnych oraz dążyć do realizacji wspomnianych powyżej celów ogólnych i szczegółowych, państwa członkowskie nie powinny podejmować decyzji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w izolacji, lecz w ramach zorganizowanego procesu, który powinien znaleźć odzwierciedlenie w planie strategicznym WPR. W odgórnych przepisach unijnych należy określić cele WPR dla całej Unii , główne rodzaje interwencji, ramy wykonania oraz strukturę zarządzania. Celem takiego podziału zadań jest zagwarantowanie, aby zainwestowane środki finansowe w pełni odpowiadały osiąganym rezultatom.

(55)

W celu zapewnienia wyraźnego strategicznego charakteru planów strategicznych WPR oraz ułatwienia powiązań z innymi politykami Unii, a zwłaszcza z ugruntowanymi długoterminowymi celami krajowymi wynikającymi z prawodawstwa Unii lub umów międzynarodowych, np. dotyczącymi zmiany klimatu, lasów, różnorodności biologicznej i wody, każde państwo członkowskie powinno posiadać jeden plan strategiczny WPR.

(55)

W celu zapewnienia wyraźnego strategicznego charakteru planów strategicznych WPR oraz ułatwienia powiązań z innymi politykami Unii, a zwłaszcza z ugruntowanymi długoterminowymi celami krajowymi wynikającymi z prawodawstwa Unii lub umów międzynarodowych, np. dotyczącymi zmiany klimatu, lasów, różnorodności biologicznej i wody, każde państwo członkowskie powinno posiadać jeden plan strategiczny WPR. Mając na uwadze strukturę administracyjną państw członkowskich, plan strategiczny powinien obejmować w stosownych przypadkach interwencje w dziedzinie rozwoju obszarów wiejskich mające zregionalizowany charakter.

(55a)

Plany strategiczne WPR muszą koniecznie mieć jasne, proste i jednoznaczne ramy, aby uniknąć ich nadmiernie rygorystycznego wdrażania na szczeblu krajowym, regionalnym lub lokalnym.

(55b)

Nowy model realizacji nie powinien podważać integralności rynku wewnętrznego ani historycznie europejskiego charakteru WPR, która powinna pozostać prawdziwie wspólną polityką gwarantującą unijne podejście i równe warunki działania.

(55c)

Zgodnie z art. 208 TFUE Unia i państwa członkowskie powinny zapewniać uwzględnianie celów współpracy na rzecz rozwoju we wszystkich interwencjach w ramach WPR oraz przestrzegać prawa do pożywienia, a także prawa do rozwoju. Państwa członkowskie powinny również dopilnować, aby plany strategiczne WPR w możliwie największym stopniu przyczyniały się do terminowego osiągnięcia celów określonych w Agendzie na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i w porozumieniu paryskim, a także celów Europejskiego Zielonego Ładu, unijnych zobowiązań środowiskowych i klimatycznych oraz obowiązujących przepisów przyjętych przez Parlament Europejski i Radę na podstawie strategii „od pola do stołu” i strategii na rzecz bioróżnorodności.

(56)

W trakcie opracowywania planów strategicznych WPR państwa członkowskie powinny przeanalizować swoją specyficzną sytuację i potrzeby, wyznaczyć cele końcowe związane z realizacją celów WPR i opracować interwencje, które pozwolą na osiągnięcie tych celów końcowych i równocześnie będą dostosowane do szczególnych warunków krajowych i regionalnych, w tym do potrzeb regionów najbardziej oddalonych zgodnie z art. 349 TFUE. Proces ten powinien wzmocnić zasadę pomocniczości we wspólnych unijnych ramach, przy jednoczesnym zapewnieniu zgodności z ogólnymi zasadami prawa Unii i celami WPR. W związku z tym należy ustanowić przepisy dotyczące struktury i treści planów strategicznych WPR.

(56)

W trakcie opracowywania planów strategicznych WPR państwa członkowskie powinny przeanalizować swoją specyficzną sytuację i potrzeby, wyznaczyć realistyczne cele końcowe związane z realizacją celów WPR i opracować interwencje, które pozwolą na osiągnięcie tych celów końcowych , dając przy tym pewność beneficjentom końcowym, i równocześnie będą dostosowane do szczególnych warunków krajowych i regionalnych, w tym do potrzeb regionów najbardziej oddalonych zgodnie z art. 349 TFUE. Proces ten powinien wzmocnić zasadę pomocniczości we wspólnych unijnych ramach, przy jednoczesnym zapewnieniu zgodności z ogólnymi zasadami prawa Unii i celami WPR. W związku z tym należy ustanowić przepisy dotyczące struktury i treści planów strategicznych WPR. Aby zapewnić odpowiednie ustalenie celów przez państwa członkowskie oraz odpowiednią formę interwencji, umożliwiającą maksymalne zwiększenie ich wkładu w realizację celów WPR, dbając jednocześnie o zachowanie jednolitego charakteru WPR, konieczne jest oparcie strategii zawartych w planach strategicznych WPR na wcześniejszej analizie warunków lokalnych i ocenie potrzeb w odniesieniu do celów WPR. Opracowując plany strategiczne WPR, należy dopilnować, by odbywało się przy zaangażowaniu rolników oraz organizacji rolników.

(57)

Aby zapewnić odpowiednie ustalenie celów końcowych przez państwa członkowskie oraz odpowiednią formę interwencji, umożliwiającą maksymalne zwiększenie ich wkładu w realizację celów WPR, konieczne jest oparcie strategii planów strategicznych WPR na wcześniejszej analizie warunków lokalnych i ocenie potrzeb w odniesieniu do celów WPR.

(57)

Ważne jest również, aby plany strategiczne WPR mogły odpowiednio odzwierciedlać zmiany warunków panujących w państwach członkowskich, struktury (zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne) i sytuację na rynku, a zatem aby można je było z czasem dostosować w celu odzwierciedlenia tych zmian.

(58)

Opracowując plany strategiczne WPR, należy dążyć do zapewnienia jak największej spójności między różnorodnymi narzędziami WPR, ponieważ plany te powinny obejmować rodzaje interwencji w formie płatności bezpośrednich, sektorowe rodzaje interwencji oraz rodzaje interwencji związane z rozwojem obszarów wiejskich. W planach tych należy również zagwarantować i zademonstrować odpowiednie dostosowanie wyborów dokonanych przez państwa członkowskie do priorytetów i celów Unii. W związku z tym powinny one zawierać zorientowaną na rezultaty strategię interwencji zbudowaną wokół celów szczegółowych WPR, w tym związanych z tymi celami końcowych celów ilościowych. Aby umożliwić ich monitorowanie w skali rocznej , wyżej wspomniane cele końcowe powinny się opierać na wskaźnikach rezultatu.

(58)

Opracowując plany strategiczne WPR, należy dążyć do zapewnienia jak największej spójności między różnorodnymi narzędziami WPR, ponieważ plany te powinny obejmować rodzaje interwencji w formie płatności bezpośrednich, sektorowe rodzaje interwencji oraz rodzaje interwencji związane z rozwojem obszarów wiejskich. W planach tych należy również zagwarantować i zademonstrować odpowiednie dostosowanie wyborów dokonanych przez państwa członkowskie do priorytetów i celów Unii. W związku z tym powinny one zawierać zorientowaną na rezultaty strategię interwencji zbudowaną wokół celów szczegółowych WPR, w tym związanych z tymi celami końcowych celów ilościowych. Aby umożliwić ich monitorowanie, wyżej wspomniane cele końcowe powinny się opierać na wskaźnikach rezultatu.

(58a)

Istniejąca baza wiedzy, biorąc pod uwagę ilość i jakość dostępnych informacji, znacznie różni się w kontekście monitorowania szczegółowych celów określonych w art. 6 niniejszego rozporządzenia. W odniesieniu do niektórych szczegółowych celów, w szczególności dotyczących monitorowania różnorodności biologicznej, baza wiedzy jest obecnie słaba lub niewystarczająco dostosowana do celów tworzenia miarodajnych wskaźników oddziaływania, na przykład dotyczących owadów zapylających i różnorodności biologicznej upraw. Szczegółowe cele i wskaźniki określone dla całej Unii w art. 6 i załączniku I powinny opierać się na wspólnej lub porównywalnej bazie wiedzy oraz na wspólnych lub porównywalnych metodykach we wszystkich państwach członkowskich. Komisja powinna wskazać obszary, w których istnieją luki w wiedzy lub w których baza wiedzy jest niewystarczająco dostosowana do celów monitorowania wpływu WPR. Komisja powinna wykorzystać unijny budżet do zapewnienia wspólnego reagowania na problemy powiązane z wiedzą i monitorowaniem, odnoszące się do wszystkich szczegółowych celów i wskaźników, o których mowa w art. 6. Komisja powinna sporządzić sprawozdanie na ten temat i upublicznić jego wyniki.

(59)

Strategia powinna również podkreślać komplementarność różnych narzędzi WPR oraz komplementarność tych narzędzi z innymi politykami Unii. W szczególności każdy plan strategiczny WPR powinien w stosownych przypadkach uwzględniać przepisy dotyczące ochrony środowiska i klimatu, a opracowane na podstawie tych przepisów plany krajowe należy opisać w ramach analizy bieżącej sytuacji („analiza SWOT”). Należy sporządzić wykaz aktów prawnych, do których w szczególności należy się odwołać, sporządzając plan strategiczny WPR.

(59)

Strategia powinna również podkreślać komplementarność różnych narzędzi WPR oraz komplementarność tych narzędzi z innymi politykami Unii , w tym z polityką spójności . W szczególności każdy plan strategiczny WPR powinien uwzględniać przepisy dotyczące ochrony środowiska i klimatu oraz zobowiązania Unii w zakresie spójności polityki na rzecz rozwoju , a opracowane na podstawie tych przepisów plany krajowe należy opisać w ramach analizy bieżącej sytuacji („analiza SWOT”). Należy sporządzić wykaz aktów prawnych, do których w szczególności należy się odwołać, sporządzając plan strategiczny WPR.

(59a)

Ponieważ system wsparcia dochodów odgrywa ważną rolę w zagwarantowaniu rentowności gospodarstw rolnych, należy wziąć pod uwagę skutki społeczne, jakie WPR wywiera, jeśli chodzi o tworzenie miejsc pracy na obszarach wiejskich. Z tego względu państwa członkowskie powinny również uwzględnić przy opracowywaniu planów strategicznych wpływ danego zakładu na zatrudnienie na określonym obszarze. Środki i działania, które skutkują stworzeniem większej liczby miejsc pracy, należy traktować priorytetowo przy opracowywaniu i wdrażaniu stosownych narzędzi polityki.

(60)

Ze względu na fakt, że państwom członkowskim należy przyznać elastyczność w odniesieniu do możliwości przekazania , w oparciu o ramy krajowe, części zadań związanych z realizacją strategicznego planu WPR na poziom regionalny, w celu ułatwienia koordynacji rozwiązywania problemów ogólnokrajowych przez regiony, plany strategiczne WPR powinny zawierać opis powiązań między interwencjami krajowymi a regionalnymi.

(60)

Ze względu na fakt, że państwom członkowskim należy przyznać elastyczność w odniesieniu do możliwości przekazania części zadań związanych z  opracowaniem i realizacją strategicznego planu WPR na poziom regionalny, za pośrednictwem programów interwencji w  dziedzinie rozwoju obszarów wiejskich zgodnie z ramami krajowymi, w celu ułatwienia koordynacji rozwiązywania problemów ogólnokrajowych przez regiony, plany strategiczne WPR powinny zawierać opis powiązań między interwencjami krajowymi a regionalnymi.

(68a)

Woda jest kluczowym czynnikiem produkcji w rolnictwie. Wyzwanie związane z gospodarką wodną jest zatem kwestią podstawową i konieczne jest lepsze zarządzanie wodą. Ponadto zmiana klimatu będzie miała znaczący wpływ na zasoby wodne, z częstszymi i intensywniejszymi okresami suszy, ale także okresami obfitych opadów deszczu. Przechowywanie wody w okresie jesienno-zimowym jest rozwiązaniem, które wynika ze zdrowego rozsądku. Ponadto zbiorniki wodne przyczyniają się do tworzenia środowisk sprzyjających różnorodności biologicznej. Pomagają one również w utrzymaniu żywych gleb i dostatecznego poziomu wody w ciekach wodnych, co sprzyja życiu w środowisku wodnym.

(69)

Odpowiedzialność za zarządzanie planem strategicznym WPR i jego realizację powinna ponosić instytucja zarządzająca. Jej obowiązki należy określić w niniejszym rozporządzeniu. Instytucja zarządzająca powinna mieć możliwość przekazania części swoich obowiązków, zachowując odpowiedzialność za skuteczność i prawidłowość zarządzania. Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby w ramach zarządzania planami strategicznymi WPR i ich wdrażania, interesy finansowe Unii były chronione zgodnie z [rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) X] [nowe rozporządzenie finansowe] i rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) X [nowe rozporządzenie horyzontalne].

(69)

Odpowiedzialność za zarządzanie planem strategicznym WPR i jego realizację powinna ponosić instytucja zarządzająca. Jednakże w przypadku gdy aspekty związane z polityką rozwoju obszarów wiejskich są regulowane na szczeblu regionalnym, państwa członkowskie mogą ustanowić regionalne instytucje zarządzające. Ich obowiązki należy określić w niniejszym rozporządzeniu. Instytucje zarządzające powinny mieć możliwość przekazania części swoich obowiązków, zachowując odpowiedzialność za skuteczność i prawidłowość zarządzania. Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby w ramach zarządzania planami strategicznymi WPR i ich wdrażania interesy finansowe Unii były chronione zgodnie z [rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) X] [nowe rozporządzenie finansowe] i rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) X [nowe rozporządzenie horyzontalne].

(70)

Zgodnie z zasadą zarządzania dzielonego Komisja korzysta przy wdrażaniu WPR z pomocy komitetów złożonych z przedstawicieli państw członkowskich. Na potrzeby uproszczenia systemu i uzgodnienia stanowisk państw członkowskich oraz do celów wdrożenia niniejszego rozporządzenia ustanowiono tylko jeden komitet monitorujący, w ramach którego połączono Komitet ds. Rozwoju Obszarów Wiejskich i Komitet ds. Płatności Bezpośrednich ustanowione na okres programowania 2014–2020. Udzielenie pomocy państwom członkowskim w realizacji planów strategicznych WPR jest wspólnym obowiązkiem instytucji zarządzającej i wspomnianego komitetu monitorującego. Zgodnie z przepisami ustanowionymi niniejszym rozporządzeniem Komisję wspomaga również Komitet ds. Wspólnej Polityki Rolnej.

(70)

Zgodnie z zasadą zarządzania dzielonego Komisja korzysta przy wdrażaniu WPR z pomocy komitetów złożonych z przedstawicieli państw członkowskich. Na potrzeby uproszczenia systemu i uzgodnienia stanowisk państw członkowskich oraz do celów wdrożenia niniejszego rozporządzenia ustanowiono tylko jeden komitet monitorujący, w ramach którego połączono Komitet ds. Rozwoju Obszarów Wiejskich i Komitet ds. Płatności Bezpośrednich ustanowione na okres programowania 2014–2020. Udzielenie pomocy państwom członkowskim w realizacji planów strategicznych WPR jest wspólnym obowiązkiem instytucji zarządzającej i wspomnianego komitetu monitorującego. Jednakże w przypadku gdy aspekty związane z polityką rozwoju obszarów wiejskich są regulowane na szczeblu regionalnym, państwa członkowskie powinny mieć możliwość stworzenia regionalnych instytucji zarządzających. Zgodnie z przepisami ustanowionymi niniejszym rozporządzeniem Komisję wspomaga również Komitet ds. Wspólnej Polityki Rolnej.

(71)

Z inicjatywy Komisji EFRROW powinien wspierać – udzielając pomocy technicznej – działania związane z wykonywaniem zadań, o których mowa w [art. 7 rozporządzenia horyzontalnego]. Pomocy technicznej można również udzielać z inicjatywy państw członkowskich do celów realizacji zadań niezbędnych do skutecznego zarządzania wsparciem i jego wdrażania w związku z planem strategicznym WPR. Zwiększenie pomocy technicznej udzielanej z inicjatywy państw członkowskich jest możliwe jedynie w przypadku Malty.

(71)

Z inicjatywy Komisji EFRROW powinien wspierać – udzielając pomocy technicznej – działania związane z wykonywaniem zadań, o których mowa w [art. 7 rozporządzenia horyzontalnego]. Pomocy technicznej można również udzielać z inicjatywy państw członkowskich do celów realizacji zadań niezbędnych do skutecznego zarządzania wsparciem i jego wdrażania w związku z planem strategicznym WPR. Zwiększenie pomocy technicznej udzielanej z inicjatywy państw członkowskich jest możliwe jedynie w przypadku Luksemburga i Malty.

(74)

Ukierunkowanie na rezultaty wynikające z modelu realizacji wymaga skutecznych ram wykonania, szczególnie z uwagi na fakt, że plany strategiczne WPR przyczyniają się do realizacji szeroko zakrojonych celów ogólnych innych wspólnie zarządzanych polityk. W przypadku polityki zorientowanej na wyniki konieczne jest przeprowadzanie rocznej i wieloletniej ewaluacji na podstawie wybranych produktów oraz wskaźników rezultatu i oddziaływania, określonych w ramach realizacji celów, monitorowania i ewaluacji. W związku z tym należy wybrać ograniczony i ukierunkowany zestaw wskaźników, który pozwoli na możliwie dokładne stwierdzenie, czy wspierana interwencja przyczynia się do osiągnięcia wyznaczonych celów. Wskaźniki rezultatu i produktu dotyczące celów w dziedzinie klimatu i środowiska mogą obejmować interwencje określone w krajowych instrumentach planowania z dziedziny ochrony środowiska i klimatu wynikających z prawodawstwa Unii.

(74)

Ukierunkowanie na rezultaty wynikające z modelu realizacji wymaga skutecznych ram wykonania, szczególnie z uwagi na fakt, że plany strategiczne WPR przyczyniają się do realizacji szeroko zakrojonych celów ogólnych innych wspólnie zarządzanych polityk. W przypadku polityki zorientowanej na wyniki konieczne jest przeprowadzanie ewaluacji na podstawie wybranych produktów oraz wskaźników rezultatu i oddziaływania, określonych w ramach realizacji celów, monitorowania i ewaluacji. W związku z tym należy wybrać ograniczony i ukierunkowany zestaw wskaźników, który pozwoli na możliwie dokładne stwierdzenie, czy wspierana interwencja przyczynia się do osiągnięcia wyznaczonych celów. Wskaźniki rezultatu i produktu dotyczące celów w dziedzinie klimatu i środowiska , na przykład jakości i ilości wody, powinny obejmować interwencje określone w krajowych instrumentach planowania z dziedziny ochrony środowiska i klimatu wynikających z prawodawstwa Unii.

(75)

Częścią ram realizacji celów, monitorowania i ewaluacji powinno być monitorowanie osiągniętych postępów przez państwa członkowskie oraz przekazywanie Komisji rocznych sprawozdań na ten temat. Na podstawie informacji przekazywanych przez państwa członkowskie Komisja powinna informować o postępach w osiąganiu celów szczegółowych przez cały okres programowania, używając w tym celu podstawowego zestawu wskaźników.

(75)

Częścią ram realizacji celów, monitorowania i ewaluacji powinno być monitorowanie przez państwa członkowskie osiągniętych postępów i przedstawianie sprawozdań na ten temat. Na podstawie informacji przekazywanych przez państwa członkowskie Komisja powinna informować o postępach w osiąganiu celów szczegółowych przez cały okres programowania, używając w tym celu podstawowego zestawu wskaźników.

(76)

Należy wdrożyć mechanizmy podejmowania działań w celu ochrony interesów finansowych Unii w przypadku gdy realizacja planu strategicznego WPR znacznie odbiega od wytyczonych celów końcowych. Państwa członkowskie mogą być zatem poproszone o przedłożenie planów działania w przypadku znaczącej i nieuzasadnionej gorszej od spodziewanej realizacji celów. Nieosiągnięcie planowanych rezultatów może prowadzić do zawieszenia i ostatecznie zmniejszenia unijnego finansowania. Ponadto w ramach mechanizmu zachęty opierającego się na przyznawaniu premii za realizację celów ustanawia się ogólną premię za rezultaty, aby zachęcać do skutecznej realizacji celów środowiskowych i klimatycznych.

(76)

Należy wdrożyć mechanizmy podejmowania działań w celu ochrony interesów finansowych Unii w przypadku gdy realizacja planu strategicznego WPR znacznie odbiega od wytyczonych celów końcowych. Państwa członkowskie mogą być zatem poproszone o przedłożenie planów działania w przypadku znaczącej i nieuzasadnionej gorszej od spodziewanej realizacji celów. Nieosiągnięcie planowanych rezultatów może prowadzić do zawieszenia i ostatecznie zmniejszenia unijnego finansowania.

(78a)

Ocenę opisaną w art. 106 należy przeprowadzić na podstawie ilościowych celów strategii „Od pola do stołu” i strategii na rzecz ochrony różnorodności biologicznej.

(80a)

Podpisane z krajami trzecimi umowy handlowe dotyczące sektora rolnego powinny zawierać mechanizmy i klauzule ochronne zapewniające równe warunki działania dla rolników z Unii i spoza Unii oraz ochronę konsumentów.

(81)

Dane osobowe zgromadzone do celów stosowania jakichkolwiek przepisów określonych w niniejszym rozporządzeniu należy przetwarzać w sposób zgodny z tymi celami. W przypadku przetwarzania do celów monitorowania i oceny dane te powinny być również zanonimizowane, przetwarzane w formie zagregowanej, oraz chronione zgodnie z prawem unijnym dotyczącym ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych oraz swobodnego przepływu takich danych, w szczególności z rozporządzeniem (WE) nr  45 / 2001 Parlamentu Europejskiego i Rady  (19) oraz z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (20). Osoby, których dane dotyczą, należy poinformować o takim przetwarzaniu oraz o ich prawach w odniesieniu do ochrony danych.

(81)

Dane osobowe zgromadzone do celów stosowania jakichkolwiek przepisów określonych w niniejszym rozporządzeniu należy przetwarzać w sposób zgodny z tymi celami. W przypadku przetwarzania do celów monitorowania i oceny dane te powinny być również zanonimizowane, przetwarzane w formie zagregowanej, oraz chronione zgodnie z prawem unijnym dotyczącym ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych oraz swobodnego przepływu takich danych, w szczególności z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018 / 1725  (19) oraz z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (20). Osoby, których dane dotyczą, należy poinformować o takim przetwarzaniu oraz o ich prawach w odniesieniu do ochrony danych.

(83)

Aby zagwarantować pewność prawa, ochronę praw rolników oraz sprawne, spójne i efektywne funkcjonowanie rodzajów interwencji w formie płatności bezpośrednich, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia określonych aktów w odniesieniu do przepisów uzależniających przyznanie płatności od wykorzystania kwalifikowanego materiału siewnego niektórych odmian konopi oraz ustanawiających procedurę określania odmian konopi i weryfikacji zawartości tetrahydrokanabinolu; przepisów dotyczących norm dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska oraz niektórych związanych z nimi elementów w odniesieniu do wymogów kwalifikowalności ; oraz treści deklaracji i wymogów dotyczących aktywacji uprawnień do płatności; szczegółowych przepisów dotyczących ekoprogramów; środków mających zapobiegać sytuacji, w której beneficjenci wsparcia dochodów związanego z wielkością produkcji odczuwają strukturalne zakłócenia równowagi na rynku w danym sektorze, w tym decyzji, że takie wsparcie może być nadal wypłacane do 2027 r. na podstawie jednostek produkcyjnych, w odniesieniu do których zostało ono przyznane we wcześniejszym okresie odniesienia; przepisów i warunków dotyczących zatwierdzania gruntów i odmian do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny oraz przepisów w zakresie warunków przyznawania tej płatności.

(83)

Aby zagwarantować pewność prawa, ochronę praw rolników oraz sprawne, spójne i efektywne funkcjonowanie rodzajów interwencji w formie płatności bezpośrednich, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia określonych aktów w odniesieniu do przepisów uzależniających przyznanie płatności od wykorzystania kwalifikowanego materiału siewnego niektórych odmian konopi oraz ustanawiających procedurę określania odmian konopi i weryfikacji zawartości tetrahydrokanabinolu; przepisów dotyczących norm dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska oraz niektórych związanych z nimi elementów w odniesieniu do wymogów kwalifikowalności , ustanowienia kryteriów określania równoważnych środków oraz odpowiednich wymogów mających zastosowanie do krajowych lub regionalnych systemów certyfikacji ; stworzenia katalogu przykładów praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu, środowiska i dobrostanu zwierząt; środków mających zapobiegać sytuacji, w której beneficjenci wsparcia dochodów związanego z wielkością produkcji odczuwają strukturalne zakłócenia równowagi na rynku w danym sektorze, w tym decyzji, że takie wsparcie może być nadal wypłacane do 2027 r. na podstawie jednostek produkcyjnych, w odniesieniu do których zostało ono przyznane we wcześniejszym okresie odniesienia; przepisów i warunków dotyczących zatwierdzania gruntów i odmian do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny oraz przepisów w zakresie warunków przyznawania tej płatności.

(84)

Aby sektorowe rodzaje interwencji przyczyniały się do realizacji celów WPR i aby wzmocnić synergie z innymi instrumentami WPR oraz zapewnić równe warunki działania na rynku wewnętrznym i uniknąć nierównej lub nieuczciwej konkurencji, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia określonych aktów w odniesieniu do kryteriów zatwierdzania organizacji międzybranżowych oraz przepisów regulujących sytuacje, gdy zatwierdzona organizacja międzybranżowa nie spełnia tych kryteriów i obowiązków wobec producentów; zasad właściwego funkcjonowania sektorowych rodzajów interwencji, podstaw obliczania unijnej pomocy finansowej, w tym okresów odniesienia i obliczania wartości produkcji sprzedanej, oraz maksymalnego poziomu unijnej pomocy finansowej na operacje wycofania z rynku; przepisów określających pułap wydatków na ponowne sadzenie winnic; przepisów, na podstawie których producenci mają wycofywać produkty uboczne produkcji wina, i wyjątków od tego obowiązku mających na celu uniknięcie dodatkowego obciążenia administracyjnego, oraz przepisów dotyczących dobrowolnej certyfikacji destylarni. W szczególności w celu zapewnienia wydajnego i skutecznego wykorzystania unijnych środków finansowych na interwencje w sektorze pszczelarskim, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia określonych aktów w odniesieniu do dodatkowych wymogów w zakresie obowiązku powiadamiania oraz ustanowienia minimalnego wkładu Unii na rzecz wydatków na wdrożenie tych rodzajów interwencji.

(84)

Aby sektorowe rodzaje interwencji przyczyniały się do realizacji celów WPR i aby wzmocnić synergie z innymi instrumentami WPR oraz zapewnić równe warunki działania na rynku wewnętrznym i uniknąć nierównej lub nieuczciwej konkurencji, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia określonych aktów w odniesieniu do kryteriów zatwierdzania organizacji międzybranżowych oraz przepisów regulujących sytuacje, gdy zatwierdzona organizacja międzybranżowa nie spełnia tych kryteriów i obowiązków wobec producentów; zasad właściwego funkcjonowania sektorowych rodzajów interwencji, podstaw obliczania unijnej pomocy finansowej, w tym okresów odniesienia i obliczania wartości produkcji sprzedanej, oraz maksymalnego poziomu unijnej pomocy finansowej na operacje wycofania z rynku; przepisów określających pułap wydatków na ponowne sadzenie winnic; przepisów, na mocy których producenci mają wycofywać produkty uboczne produkcji wina, i wyjątków od tego obowiązku mających na celu uniknięcie dodatkowego obciążenia administracyjnego, przepisów dotyczących dobrowolnej certyfikacji destylarni , a także przepisów określających ramy realizacji celów, monitorowania i ewaluacji. Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych dotyczących tymczasowych odstępstw od zasad warunkowości w bardzo niekorzystnych warunkach takich jak katastrofy lub epidemie. Komisja powinna być także uprawniona do określenia odpowiednich praktyk rolnych i środowiskowych oraz krajowych lub regionalnych systemów certyfikacji środowiskowej . W szczególności w celu zapewnienia wydajnego i skutecznego wykorzystania unijnych środków finansowych na interwencje w sektorze pszczelarskim, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia określonych aktów w odniesieniu do dodatkowych wymogów w zakresie obowiązku powiadamiania oraz ustanowienia minimalnego wkładu Unii na rzecz wydatków na wdrożenie tych rodzajów interwencji. Z myślą o opracowaniu planów strategicznych WPR należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania określonych aktów w celu stworzenia kodeksu postępowania przy organizowaniu partnerstwa między państwem członkowskim a właściwymi organami regionalnymi i lokalnymi oraz innymi partnerami.

(85)

Aby zagwarantować pewność prawa oraz osiąganie celów przy pomocy interwencji związanych z rozwojem obszarów wiejskich, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia określonych aktów w odniesieniu do wsparcia dla zobowiązań w dziedzinie zarządzania, inwestycji i współpracy .

(85)

Aby zagwarantować pewność prawa oraz osiąganie celów interwencji związanych z rozwojem obszarów wiejskich, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia określonych aktów w odniesieniu do uzupełninia minimalnych i maksymalnych kwot środków wsparcia przeznaczanych na określone rodzaje interwencji .

(86)

W celu uzupełnienia i zmiany niektórych, innych niż istotne, elementów niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do alokacji dla państw członkowskich na rodzaje interwencji w formie płatności bezpośrednich oraz w odniesieniu do przepisów dotyczących treści planu strategicznego WPR .

(86)

W celu uzupełnienia i zmiany niektórych, innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do alokacji dla państw członkowskich na rodzaje interwencji w formie płatności bezpośrednich.

(87)

W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia oraz zapobieżenia nieuczciwej konkurencji lub dyskryminacji wśród rolników należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: ustalania obszarów odniesienia do celów wsparcia dla nasion oleistych; zasad zatwierdzania gruntów i odmian do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny i związanych z  nią powiadomień; obliczania zmniejszenia płatności w przypadku gdy kwalifikujący się obszar bawełny przekroczy powierzchnię obszaru bazowego; unijnej pomocy finansowej na destylację produktów ubocznych powstających podczas produkcji wina; rocznego podziału między państwa członkowskie całkowitej kwoty unijnego wsparcia na rodzaje interwencji związane z rozwojem obszarów wiejskich; zasad dotyczących przedstawiania elementów, które należy uwzględnić w planie strategicznym WPR; zasad dotyczących procedury i terminów zatwierdzania planów strategicznych WPR oraz składania i zatwierdzania wniosków o zmianę planu strategicznego WPR; jednolitych warunków stosowania wymogów dotyczących informowania i promocji w zakresie możliwości oferowanych przez plan strategiczny WPR ; zasad dotyczących ram realizacji celów , monitorowania i ewaluacji; sposobu prezentacji treści rocznych sprawozdań z realizacji celów ; zasad dotyczących informacji, które mają być przekazywane przez państwa członkowskie na potrzeby ewaluacji realizacji celów przez Komisję; przepisów dotyczących zapotrzebowania na dane i synergii między potencjalnymi źródłami danych oraz szczegółowych rozwiązań dotyczących zapewniania spójnego podejścia do podejmowania decyzji o przyznawaniu państwom członkowskim premii za realizację celów . Uprawnienia te są wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (22).

(87)

W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia oraz zapobieżenia nieuczciwej konkurencji lub dyskryminacji wśród rolników należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: ustalania obszarów odniesienia do celów wsparcia dla nasion oleistych; zasad zatwierdzania gruntów i odmian do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny i związanych z  tym powiadomień; obliczania zmniejszenia płatności w przypadku, gdy kwalifikujący się obszar bawełny przekroczy powierzchnię obszaru bazowego; unijnej pomocy finansowej na destylację produktów ubocznych powstających podczas produkcji wina; rocznego podziału między państwa członkowskie całkowitej kwoty unijnego wsparcia na rodzaje interwencji związane z rozwojem obszarów wiejskich; ujednoliconego wzorca planów strategicznych WPR; zasad dotyczących przedstawiania elementów, które należy uwzględnić w planie strategicznym WPR; zasad dotyczących procedury i terminów zatwierdzania planów strategicznych WPR oraz składania i zatwierdzania wniosków o zmianę planu strategicznego WPR; jednolitych warunków stosowania wymogów dotyczących informowania i promocji w zakresie możliwości oferowanych przez plan strategiczny WPR, sposobu prezentacji treści rocznych sprawozdań z realizacji celów. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (22).

(92a)

Regiony wyspiarskie Unii mierzą się ze szczególnymi trudnościami w prowadzeniu działalności rolniczej i w rozwoju obszarów wiejskich. Należy przeprowadzić ocenę skutków WPR w tych regionach i rozważyć rozszerzenie środków ustanowionych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 229/2013 na wszystkie regiony wyspiarskie Unii.

(93)

Aby zapewnić pewność i ciągłość prawa, szczególne przepisy w odniesieniu do Chorwacji dotyczące stopniowego wprowadzania płatności bezpośrednich i uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich w ramach mechanizmu stopniowego dochodzenia do pełnych płatności powinny nadal obowiązywać do dnia 1 stycznia 2021  r.

(93)

Aby zapewnić pewność i ciągłość prawa, szczególne przepisy w odniesieniu do Chorwacji dotyczące stopniowego wprowadzania płatności bezpośrednich i uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich w ramach mechanizmu stopniowego dochodzenia do pełnych płatności powinny nadal obowiązywać . Zgodnie z traktatem akcesyjnym w 2022 r. Chorwacja będzie uprawniona do kwoty obejmującej dodatkową pulę na krajową rezerwę na rozminowywane grunty w Chorwacji, a prawo to powinno zostać uwzględnione podczas obliczania krajowej puli na 2022 r.

(b)

rodzajów interwencji i wspólnych wymogów, jakie państwa członkowskie muszą spełniać, aby realizować te cele, jak też powiązanych z nimi uzgodnień finansowych;

(b)

rodzajów interwencji i wspólnych wymogów, jakie państwa członkowskie muszą spełniać, aby realizować te cele, przez zapewnienie równych warunków działania, jak też powiązanych z nimi uzgodnień finansowych;

(c)

planów strategicznych WPR sporządzanych przez państwa członkowskie, ustanawiania celów, określania interwencji i przydzielania zasobów finansowych, zgodnie z celami szczegółowymi i zidentyfikowanymi potrzebami;

(c)

planów strategicznych WPR sporządzanych przez państwa członkowskie i, w stosownych przypadkach we współpracy z regionami , ustanawiania celów, określania interwencji i przydzielania zasobów finansowych, zgodnie z celami szczegółowymi i zidentyfikowanymi potrzebami oraz w zgodzie z rynkiem wewnętrznym ;

a)

„rolnik” oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę osób fizycznych lub prawnych, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, której gospodarstwo rolne jest położone na obszarze objętym zakresem terytorialnym Traktatów, określonym w art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) w związku z art. 349 i 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), oraz która prowadzi działalność rolniczą zdefiniowaną przez państwa członkowskie;

a)

„rolnik” oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę osób fizycznych lub prawnych, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, której gospodarstwo rolne jest położone na obszarze objętym zakresem terytorialnym Traktatów, określonym w art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) w związku z art. 349 i 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), oraz która prowadzi działalność rolniczą zgodnie z dobrą praktyką zawodową zdefiniowaną przez państwa członkowskie;

ba)

„dobra publiczne” oznaczają dobra lub usługi, za które rynek nie oferuje wynagrodzenia i które przynoszą wyniki środowiskowe i społeczne wykraczające poza zakres prawodawstwa dotyczącego środowiska, klimatu i dobrostanu zwierząt.

bb)

„europejskie dobra publiczne” oznaczają publiczne dobra lub usługi, które mogą być skutecznie dostarczane wyłącznie na szczeblu unijnym przez interwencję służącą zapewnieniu koordynacji między państwami członkowskimi i równych szans na unijnym rynku rolnym. Europejskie dobra publiczne obejmują w szczególności ochronę wody, ochronę różnorodności biologicznej, ochronę żyzności gleby, ochronę zapylaczy i dobrostan zwierząt;

e)

„fundusz ubezpieczeń wzajemnych” oznacza system akredytowany przez państwo członkowskie zgodnie z prawem krajowym tego państwa, który umożliwia stowarzyszonym rolnikom ubezpieczanie się i za pomocą którego stowarzyszonym rolnikom, którzy ponieśli straty gospodarcze, wypłacane są rekompensaty;

e)

„fundusz ubezpieczeń wzajemnych” oznacza system akredytowany przez państwo członkowskie zgodnie z prawem krajowym tego państwa, który umożliwia stowarzyszonym rolnikom zabezpieczenie się przed ryzykiem i za pomocą którego stowarzyszonym rolnikom, którzy ponieśli straty gospodarcze lub utracili dochody , wypłacane są rekompensaty;

(i)

projekt, umowę, działanie lub grupę projektów wybrane w ramach danych programów ;

(i)

projekt, umowę, działanie lub grupę projektów wybrane w ramach danego planu strategicznego ;

(ii)

w kontekście instrumentów finansowych: wkład z  programu do instrumentu finansowego oraz późniejsze wsparcie finansowe świadczone z tego instrumentu finansowego na rzecz ostatecznych odbiorców;

(ii)

w kontekście instrumentów finansowych: wkład z  planu strategicznego do instrumentu finansowego oraz późniejsze wsparcie finansowe świadczone z tego instrumentu finansowego na rzecz ostatecznych odbiorców;

(i)

podmiot prawa publicznego, podmiot prawa prywatnego, podmiot posiadający lub nie osobowość prawną bądź osobę fizyczną odpowiedzialne za samo inicjowanie lub inicjowanie i realizację operacji;

(i)

podmiot prawa publicznego, podmiot prawa prywatnego, podmiot posiadający lub nie osobowość prawną , osobę fizyczną bądź grupę osób fizycznych lub prawnych odpowiedzialne za samo inicjowanie lub inicjowanie i realizację operacji;

(ii)

w kontekście programów pomocy państwa: podmiot, który otrzymuje pomoc;

(ii)

(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)

(i)

„cele końcowe” oznaczają wcześniej ustalone wartości, które mają zostać osiągnięte na koniec okresu w odniesieniu do wskaźników rezultatu przewidzianych w ramach celu szczegółowego;

(i)

„cele końcowe” oznaczają wcześniej ustalone wartości, które mają zostać osiągnięte do końca okresu objętego planem strategicznym WPR w odniesieniu do wskaźników rezultatu przewidzianych w ramach celu szczegółowego;

(j)

„cele pośrednie” oznaczają cele pośrednie, które mają zostać osiągnięte w danym punkcie w czasie w trakcie okresu objętego planem strategicznym WPR w odniesieniu do wskaźników przewidzianych w ramach celu szczegółowego.

(j)

„cele pośrednie” oznaczają cele pośrednie, które mają zostać osiągnięte przez państwo członkowskie w danym punkcie w czasie w trakcie okresu objętego planem strategicznym WPR w  celu zapewnienia terminowych postępów w  odniesieniu do wskaźników rezultatu przewidzianych w ramach celu szczegółowego.

a)

„działalność rolniczą” definiuje się w taki sposób, aby obejmowała zarówno wytwarzanie produktów rolnych wymienionych w załączniku I do TFUE, w tym bawełnę i zagajniki o krótkiej rotacji, jak i utrzymywanie użytków rolnych w stanie, dzięki któremu nadają się one do wypasu lub uprawy, bez konieczności podejmowania działań przygotowawczych wykraczających poza zwykłe metody rolnicze i użycie zwykłego sprzętu rolniczego;

a)

„działalność rolniczą” definiuje się w taki sposób, aby obejmowała zarówno wytwarzanie produktów rolnych wymienionych w załączniku I do TFUE, w tym bawełnę i zagajniki o krótkiej rotacji oraz użytkowanie torfowisk , jak i utrzymywanie użytków rolnych w stanie, dzięki któremu nadają się one do wypasu lub uprawy, bez konieczności podejmowania działań przygotowawczych wykraczających poza zwykłe metody rolnicze i użycie zwykłego sprzętu rolniczego , również w systemach rolno-leśnych ;

b)

„użytek rolny” definiuje się w taki sposób, aby w jego skład wchodziły grunty orne, uprawy trwałe i  trwałe użytki zielone. Terminy „grunty orne”, „uprawy trwałe”, „trwałe użytki zielone” są szczegółowo określone przez państwa członkowskie w ramach następującej struktury:

b)

„użytek rolny” definiuje się w taki sposób, aby w jego skład wchodziły grunty orne, uprawy trwałe, trwałe użytki zielone i systemy rolno-leśne. Elementy krajobrazu są włączone jako elementy użytków rolnych . Terminy „grunty orne”, „uprawy trwałe”, „trwałe użytki zielone” i „systemy rolno-leśne” są szczegółowo określone przez państwa członkowskie w ramach następującej struktury:

(i)

„grunty orne” oznaczają grunty uprawiane w celu produkcji roślinnej lub obszary dostępne dla produkcji roślinnej, ale ugorowane, i obejmują obszary odłogowane zgodnie z art. 22, 23 i 24 rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 (28), art. 39 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 (29), art. 28 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 oraz art. 65 niniejszego rozporządzenia;

(i)

„grunty orne” oznaczają grunty uprawiane w celu produkcji roślinnej lub obszary dostępne dla produkcji roślinnej, ale ugorowane, mogą obejmować połączenie upraw z drzewami lub krzewami w celu tworzenia systemów leśno-ornych i obejmują obszary odłogowane zgodnie z art. 22, 23 i 24 rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 (28), art. 39 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 (29), art. 28 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 oraz art. 65 niniejszego rozporządzenia;

(ii)

„uprawy trwałe” oznaczają uprawy niepodlegające płodozmianowi, inne niż trwałe użytki zielone i pastwiska trwałe, które zajmują grunty przez okres pięciu lat lub dłużej i dają powtarzające się plony, w tym szkółki i zagajniki o krótkiej rotacji;

(ii)

„uprawy trwałe” oznaczają uprawy niepodlegające płodozmianowi, inne niż trwałe użytki zielone i pastwiska trwałe, które zajmują grunty przez okres pięciu lat lub dłużej i dają powtarzające się plony, w tym szkółki , również – o ile przewiduje tak państwo członkowskie – jeśli znajdują się one w donicach na folii, i zagajniki o krótkiej rotacji;

(iii)

„trwałe użytki zielone i pastwiska trwałe” (zwane łącznie „trwałymi użytkami zielonymi”) oznaczają grunty, które nie były objęte płodozmianem danego gospodarstwa rolnego przez okres co najmniej pięciu lat, wykorzystywane do uprawy traw lub innych zielnych roślin pastewnych rozsiewających się naturalnie (samosiewnych) lub uprawianych (wysiewanych). Mogą one obejmować inne gatunki, takie jak krzewy lub drzewa, które mogą nadawać się do wypasu lub do wytwarzania paszy dla zwierząt;

(iii)

„trwałe użytki zielone i pastwiska trwałe” (zwane łącznie „trwałymi użytkami zielonymi”) oznaczają grunty wykorzystywane do uprawy traw lub innych zielnych roślin pastewnych rozsiewających się naturalnie (samosiewnych) lub uprawianych (wysiewanych) , które nie były objęte płodozmianem danego gospodarstwa rolnego przez okres co najmniej pięciu lat, a także – w przypadku gdy państwa członkowskie tak zadecydują – które nie były zaorane przez okres co najmniej pięciu lat; mogą one obejmować inne gatunki, takie jak krzewy lub drzewa, które mogą nadawać się do wypasu lub – w przypadku gdy państwa członkowskie tak zadecydują – inne gatunki, takie jak krzewy lub drzewa, które służą do wytwarzania paszy dla zwierząt , pod warunkiem że zachowano przewagę traw i innych zielnych roślin pastewnych. Jeżeli państwa członkowskie tak postanowią, płodozmian oznacza również zmianę gatunku zielonki, jeżeli nowy zasiew składa się z innej mieszanki gatunków w porównaniu z poprzednim siewem.

(iiia)

„systemy rolno-leśne” oznaczają systemy użytkowania gruntów, w których drzewa uprawia się na tych samych gruntach, na których prowadzone są praktyki rolnicze;

(iiib)

„długoterminową uprawę polową trawy” definiuje się jako gatunki traw lub gatunki trawiaste uprawiane na gruntach ornych (tzn. rotacyjnie) przez okres krótszy niż pięć kolejnych lat lub dłuższy niż pięć lat, w przypadku gdy ma miejsce orka i ponowne obsianie;

c)

do celów rodzajów interwencji w formie płatności bezpośrednich „kwalifikujący się hektar” definiuje się w taki sposób, aby objąć wszelkie użytki rolne danego gospodarstwa rolnego:

c)

do celów rodzajów interwencji w formie płatności bezpośrednich „kwalifikujący się hektar” definiuje się w taki sposób, aby objąć wszelkie użytki rolne danego gospodarstwa rolnego , w tym ruchome lub tymczasowe stacjonarne instalacje techniczne, w szczególności wewnętrzne rolne drogi przejazdowe i urządzenia do pojenia, a także bele kiszonki i obszary ponownie nawodnione użytkowane jako torfowiska :

(i)

które w trakcie roku, na który wnioskuje się o wsparcie, są wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej lub – w przypadku gdy te użytki rolne wykorzystywane są także do prowadzenia działalności pozarolniczej – są w przeważającej mierze wykorzystywane do celów działalności rolniczej, i które pozostają w dyspozycji rolnika. W przypadkach należycie uzasadnionych względami środowiskowymi kwalifikujące się hektary mogą również obejmować pewne obszary wykorzystywane do działalności rolniczej tylko co drugi rok.

(i)

które w trakcie roku, na który wnioskuje się o wsparcie, są wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej lub – w przypadku gdy te użytki rolne wykorzystywane są także do prowadzenia działalności pozarolniczej – są w przeważającej mierze wykorzystywane do celów działalności rolniczej, i które pozostają w dyspozycji rolnika. W przypadkach należycie uzasadnionych względami środowiskowymi , klimatycznymi i związanymi z różnorodnością biologiczną, kwalifikujące się hektary mogą również obejmować pewne obszary wykorzystywane do działalności rolniczej tylko co trzeci rok;

(ia)

które, jeżeli tak postanowią państwa członkowskie, mogą zawierać elementy krajobrazu i elementy obejmujące biotopy, takie jak drzewa, krzewy, zagajniki śródpolne i mokradła, pod warunkiem że nie obejmują one więcej niż 1/3 powierzchni każdej działki rolnej zdefiniowanej w art. 63 ust. 4 rozporządzenia UE…/… [rozporządzenie horyzontalne];

(ii)

które zapewniły prawo do płatności na podstawie tytułu III rozdział II sekcja 2 podsekcja 2 niniejszego rozporządzenia lub na podstawie systemu płatności podstawowej, lub systemu jednolitej płatności obszarowej określonego w tytule III rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 i które:

(ii)

dowolny obszar gospodarstwa, który zapewnił prawo do płatności na podstawie tytułu III rozdział II sekcja 2 podsekcja 2 niniejszego rozporządzenia lub na podstawie systemu płatności podstawowej, lub systemu jednolitej płatności obszarowej określonego w tytule III rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 i które:

d)

osoby faktycznie prowadzące działalność rolniczą ” definiuje się w taki sposób, aby nie przyznawano wsparcia dochodu osobom, dla których działalność rolnicza stanowi tylko nieznaczącą część ich ogólnej działalności gospodarczej lub których główna działalność gospodarcza nie jest działalnością rolniczą, przy jednoczesnym niewykluczaniu ze wsparcia osób prowadzących działalność rolniczą i nierolniczą . Definicja umożliwia określenie tego, którzy rolnicy nie są uznawani za osoby faktycznie prowadzące działalność rolniczą , na podstawie warunków , takich jak : badanie dochodów, nakłady pracy w gospodarstwie , przedmiot działalności przedsiębiorstwa lub uwzględnienie w rejestrach.

d)

„ rolników aktywnych zawodowo ” definiuje się w taki sposób, aby zapewnić przyznawanie wsparcia wyłącznie osobom fizycznym lub prawnym bądź grupom osób fizycznych lub prawnych prowadzącym działalność rolniczą co najmniej na minimalnym poziomie i dostarczającym dobra publiczne zgodnie z celami planu strategicznego WPR oraz nie wykluczać z wsparcia rolników prowadzących działalność rolniczą i nierolniczą, w szczególności rolników pracujących w niepełnym wymiarze godzin, rolników prowadzących gospodarstwa niskotowarowe i rolnictwa o wysokiej wartości przyrodniczej .

W każdym przypadku definicja chroni unijny model rodzinnego gospodarstwa rolnego o charakterze indywidualnym lub zorganizowanym niezależnie od rozmiarów i w razie potrzeby może uwzględniać szczególne cechy charakterystyczne regionów, o których mowa w art. 349 TFUE.

W definicji należy zagwarantować, że nie przyznaje się wsparcia osobom fizycznym ani prawnym, jak i grupom osób fizycznych ani prawnych, które administrują portami lotniczymi, wodociągami, stałymi terenami sportowymi i rekreacyjnymi, jak również świadczą usługi przewozu kolejowego lub usługi w zakresie obrotu nieruchomościami. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o dodaniu do tego wykazu lub usunięciu z niego innych podobnych przedsiębiorstw lub rodzajów działalności pozarolniczej. Mogą też wyłączyć z tej definicji osoby fizyczne lub przedsiębiorstwa zajmujące się przetwarzaniem produktów rolnych na dużą skalę z wyjątkiem grup rolników zaangażowanych w takie przetwarzanie.

Jeżeli gospodarstwo korzystające z płatności w ramach WPR jest częścią większej struktury , głównie pozarolniczej , sytuacja ta musi być przejrzysta.

e)

„młodego rolnika” definiuje się w taki sposób, aby uwzględnić:

e)

„młodego rolnika” definiuje się w taki sposób, aby uwzględnić limit wiekowy wynoszący 40 lat oraz :

(i)

maksymalny wiek nieprzekraczający 40 lat;

(iii)

wymóg odbycia odpowiedniego przeszkolenia i  posiadania odpowiednich umiejętności.

(iii)

przejście odpowiedniego szkolenia i /lub posiadanie odpowiednich umiejętności.

ea)

„nowego rolnika” definiuje się w taki sposób, aby uwzględnić:

a)

wspieranie inteligentnego , odpornego i zróżnicowanego sektora rolnictwa przy zapewnieniu bezpieczeństwa żywnościowego;

a)

wspieranie nowoczesnego, konkurencyjnego , odpornego i zróżnicowanego sektora rolnictwa przy zapewnieniu długoterminowego bezpieczeństwa żywnościowego , a zarazem zabezpieczeniu modelu rodzinnego gospodarstwa rolnego ;

b)

zwiększenie troski o środowisko oraz intensyfikacja działań w dziedzinie klimatu, aby przyczynić się do realizacji unijnych celów związanych ze środowiskiem i klimatem;

b)

wspieranie i poprawa ochrony środowiska, różnorodności biologicznej oraz działań w dziedzinie klimatu, aby przyczynić się do realizacji unijnych celów związanych ze środowiskiem i klimatem;

c)

umacnianie struktury społeczno-ekonomicznej obszarów wiejskich.

c)

umacnianie struktury społeczno-ekonomicznej obszarów wiejskich , aby przyczynić się do tworzenia i utrzymania miejsc pracy przez zagwarantowanie rolnikom godziwych dochodów, dążenie do zapewnienia odpowiedniego poziomu życia całej ludności rolniczej oraz przeciwdziałanie wyludnianiu się obszarów wiejskich, ze szczególnym uwzględnieniem regionów o mniejszej liczbie ludności i słabiej rozwiniętych, oraz zapewnienie zrównoważonego rozwoju terytorialnego .

a)

wspieranie godziwych dochodów gospodarstw rolnych i  ich odporności w całej Unii w celu zwiększenia bezpieczeństwa żywnościowego;

a)

zapewnienie godziwych dochodów gospodarstw rolnych i odporności sektora rolnego w całej Unii w celu zwiększenia długoterminowego bezpieczeństwa żywnościowego oraz różnorodności w rolnictwie, przy jednoczesnym zapewnieniu bezpiecznej żywności wysokiej jakości po godziwych cenach, aby odwrócić tendencję do zmniejszania się liczby rolników oraz zagwarantować stabilność gospodarczą produkcji rolnej w Unii ;

b)

zwiększenie zorientowania na rynek i konkurencyjności, w tym większe ukierunkowanie na badania naukowe, technologię i cyfryzację;

b)

zwiększenie zorientowania na rynek na rynkach lokalnych, krajowych, unijnych i międzynarodowych, jak również stabilizacja rynku, zarządzanie ryzykiem i  zarządzanie kryzysowe oraz poprawa długoterminowej konkurencyjności gospodarstw rolnych , zdolności do przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów rolnych, przy większym ukierunkowaniu na zróżnicowanie jakości, badania naukowe, innowacje, technologię , transfer i  wymianę wiedzy oraz cyfryzację , a także ułatwianie rolnikom dostępu do dynamiki gospodarki o obiegu zamkniętym ;

c)

poprawa pozycji rolników w  łańcuchu wartości;

c)

poprawa pozycji przetargowej rolników w  łańcuchach wartości przez promowanie stowarzyszeń, organizacji producentów i negocjacji zbiorowych, a także propagowanie krótkich łańcuchów dostaw i poprawę przejrzystości rynku ;

d)

przyczynianie się do łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej , a także wykorzystanie zrównoważonej energii;

d)

przyczynianie się do łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej przez ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, w tym poprzez zwiększenie pochłaniaczy dwutlenku węgla, sekwestrację i składowanie dwutlenku węgla w rolnictwie i sektorze spożywczym , a także wykorzystywanie zrównoważonej energii przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa żywnościowego, zrównoważonego zarządzania lasami i ich ochrony zgodnie z porozumieniem paryskim ;

e)

wspieranie zrównoważonego rozwoju i wydajnego gospodarowania zasobami naturalnymi, takimi jak woda, gleba i powietrze;

e)

wspieranie zrównoważonego rozwoju i wydajnego gospodarowania zasobami naturalnymi, takimi jak woda, gleba i powietrze , przy jednoczesnym ograniczeniu uzależnienia od środków chemicznych z myślą o osiągnięciu celów przewidzianych w odpowiednich instrumentach ustawodawczych i wynagrodzeniu praktyk i systemów rolniczych zapewniających wielorakie korzyści dla środowiska, w tym powstrzymanie pustynnienia ;

f)

przyczynianie się do ochrony różnorodności biologicznej, wzmacnianie usług ekosystemowych oraz ochrona siedlisk i  krajobrazu ;

f)

wzmacnianie usług ekosystemowych i przyczynianie się do zatrzymywania i odwracania utraty różnorodności biologicznej, w tym przez ochronę pożytecznych gatunków roślin, zwierząt i zapylaczy, wspieranie różnorodności biologicznej w rolnictwie, ochrony przyrody i agroleśnictwa, a także przyczynianie się do zwiększenia naturalnej odporności, rekultywacji i ochrony gleb, jednolitych części wód, siedlisk i  krajobrazów oraz wspieranie systemów rolniczych o wysokiej wartości przyrodniczej ;

g)

przyciąganie młodych rolników i ułatwianie rozwoju działalności gospodarczej na obszarach wiejskich;

g)

przyciąganie i wspieranie młodych rolników i  nowych rolników oraz promowanie uczestnictwa kobiet w sektorze rolnym, w szczególności obszarach najbardziej wyludnionych i obszarach z ograniczeniami naturalnymi; ułatwianie szkolenia i wymiany doświadczeń w całej Unii, zrównoważonego rozwoju działalności gospodarczej i tworzenia miejsc pracy na obszarach wiejskich;

h)

promowanie zatrudnienia , wzrostu , włączenia społecznego i  rozwoju lokalnego na obszarach wiejskich , w tym biogospodarki i  zrównoważonego leśnictwa ;

h)

promowanie spójności społecznej i terytorialnej na obszarach wiejskich , w tym przez tworzenie miejsc pracy , wzrost i inwestycje, włączenie społeczne, zwalczanie ubóstwa na obszarach wiejskich i  przez rozwój lokalny, z uwzględnieniem wysokiej jakości usług lokalnych skierowanych do społeczności wiejskich, koncentrujących się w szczególności na obszarach z ograniczeniami naturalnymi; promowanie godnych warunków życia, pracy i warunków ekonomicznych; dywersyfikacja działalności i dochodów, w tym agroturystyka, zrównoważona biogospodarka, gospodarka o obiegu zamkniętym, zrównoważone zarządzanie lasami i ich ochrona przy jednoczesnym zapewnieniu równouprawnienia płci; promowanie równości szans na obszarach wiejskich za pomocą szczególnych środków wsparcia oraz przez uznanie pracy kobiet w rolnictwie, działalności rzemieślniczej, turystyce i usługach lokalnych ;

i)

poprawa reakcji rolnictwa UE na potrzeby społeczne dotyczące żywności i zdrowia, w tym bezpiecznej, bogatej w składniki odżywcze i zrównoważonej żywności, zapobiegania marnotrawieniu żywności, jak również dobrostanu zwierząt.

i)

poprawa reakcji rolnictwa Unii na potrzeby społeczne dotyczące żywności i zdrowia, w tym bezpiecznej, bogatej w składniki odżywcze, zrównoważonej żywności wysokiej jakości , rolnictwa niskonakładowego, rolnictwa ekologicznego, ograniczenia marnotrawienia żywności , zwalczania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe , poprawy zdrowia i  dobrostanu zwierząt oraz podnoszenie świadomości społecznej na temat znaczenia rolników i obszarów wiejskich przy jednoczesnym przyczynianiu się do wdrożenia Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030.

b)

wskaźniki rezultatu odnoszące się do danych celów szczegółowych i stosowane do ustalenia w planach strategicznych WPR ilościowych celów pośrednich i końcowych w odniesieniu do tych celów szczegółowych oraz do oceny postępów w osiąganiu celów końcowych. Wskaźniki odnoszące się do celów szczegółowych związanych ze środowiskiem i klimatem mogą obejmować interwencje uwzględnione w odnośnych krajowych instrumentach planowania z dziedziny ochrony środowiska i klimatu wynikających z prawodawstwa Unii wymienionego w załączniku XI;

b)

wskaźniki rezultatu odnoszące się do danych celów szczegółowych i stosowane do ustalenia w planach strategicznych WPR ilościowych celów pośrednich i końcowych w odniesieniu do tych celów szczegółowych oraz do oceny postępów w osiąganiu celów końcowych. Wskaźniki odnoszące się do celów szczegółowych związanych ze środowiskiem i klimatem mogą obejmować interwencje , które przyczyniają się do wypełnienia zobowiązań wynikających z prawodawstwa Unii wymienionego w załączniku XI;

c)

wskaźniki oddziaływania odnoszące się do celów określonych w art. 5 i 6 ust. 1 i stosowane w kontekście planów strategicznych WPR oraz w kontekście WPR.

c)

wskaźniki oddziaływania odnoszące się do celów określonych w art. 5 i 6 ust. 1 i stosowane w kontekście planów strategicznych WPR , z uwzględnieniem czynników zewnętrznych wykraczających poza WPR.

(i)

przyczyniają się do rozwoju zróżnicowanego i zrównoważonego rolnictwa oraz odpornych praktyk agroekologicznych zarówno w Unii, jak i w krajach partnerskich,

(ii)

przyczyniają się do zachowania genetycznej różnorodności nasion, roślin uprawnych, zwierząt gospodarskich i udomowionych, a także spokrewnionych z nimi gatunków dzikich, zarówno w Unii, jak i w krajach partnerskich,

(iii)

w pełni uwzględniają środki w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej.

a)

klimat i środowisko;

a)

klimat i środowisko , w tym woda, powietrze, gleba, różnorodność biologiczna i usługi ekosystemowe ;