KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 23.3.2018

COM(2018) 149 final

2018/0074(COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

ustanawiające wieloletni plan gospodarowania stadami ryb w wodach zachodnich i wodach z nimi sąsiadujących oraz połowów eksploatujących te stada, zmieniające rozporządzenie (UE) 2016/1139 ustanawiające wieloletni plan dla Morza Bałtyckiego oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 811/2004, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007 i (WE) nr 1300/2008

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Połowy w wodach zachodnich i obszarach sąsiadujących z nimi są bardzo złożone; prowadzą je statki z co najmniej siedmiu nadbrzeżnych państw członkowskich, wykorzystując różnorodne narzędzia połowowe do połowu różnych gatunków ryb oraz skorupiaków, mięczaków i innych bezkręgowców wodnych. Główny problem polega na tym, że wiele spośród najważniejszych stad dennych (tj. występujących na dnie morza lub blisko dna morza) zostaje złowione w połowach wielogatunkowych. W praktyce oznacza to, że za każdym razem, gdy statek wyciąga narzędzie połowowe, połów składa się z wielu różnych gatunków. Skład tego wielogatunkowego połowu zmienia się w zależności od zastosowanego narzędzia połowowego oraz czasu i miejsca jego użycia.

W przypadku statków, które prowadzą połowy ryb należących do stad objętych całkowitym dopuszczalnym połowem (TAC), oznacza to, że powinny one zaprzestać połowów z chwilą wykorzystania kwot połowowych odnoszących się do danego stada. Przed przyjęciem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa 1 (rozporządzenie podstawowe) statki nie musiały zaprzestawać połowów z chwilą wykorzystania kwot połowowych dla danego gatunku. Statki mogły natomiast kontynuować połowy innych gatunków docelowych i w rezultacie nadal łowiły gatunki, których kwoty połowowe zostały już wykorzystane, mimo że nie mogły dokonywać legalnego wyładunku tych połowów. Połowy wykraczające poza kwoty połowowe należało odrzucić.

Po pełnym wdrożeniu rozporządzenia podstawowego, wprowadzającego obowiązek wyładunku, odrzucanie jakichkolwiek połowów wykraczających poza kwoty połowowe stanie się niezgodne z prawem. W związku z tym istnieje możliwość, że po wykorzystaniu kwot połowowych dotyczących najbardziej ograniczającego stada statki będą musiały zaprzestać połowów wcześniej w ciągu roku. W tym przypadku najbardziej ograniczające stado stałoby się tzw. gatunkiem blokującym połowy, ponieważ wraz z wykorzystaniem kwoty dla tego stada zablokowana zostałaby możliwość prowadzenia dalszych połowów z innych stad. W związku z tym przy ustanawianiu TAC dla danego stada należy wziąć pod uwagę fakt, że niektóre stada są łowione w połowach wielogatunkowych. Takie podejście powinno przynieść korzyści zarówno pod względem ochrony, jak i eksploatacji stad. Podejście to zastosowano w niniejszym wniosku.

Rozporządzenie podstawowe ma na celu rozwiązanie problemów w zakresie przełowienia i odrzucania ryb w sposób skuteczniejszy niż poprzednie przepisy. Bez wprowadzenia dodatkowych przepisów stosowanie rozporządzenia podstawowego mogłoby jednak doprowadzić do niepełnego wykorzystywania kwot połowowych w połowach wielogatunkowych w wodach zachodnich i uniemożliwiłoby wprowadzenie jakichkolwiek wyłączeń z obowiązku wyładunku po wygaśnięciu planów w zakresie odrzutów.

Ze względu na wzajemne oddziaływanie połowów gatunków dennych w wodach zachodnich pożądane jest zarządzanie uprawnieniami do połowów z perspektywy połowów wielogatunkowych, co stało się możliwe dzięki ostatnim postępom naukowym. Takie podejście byłoby również spójne z ekosystemowym podejściem do zarządzania rybołówstwem. Pierwszym krokiem w stronę takiego adaptacyjnego zarządzania powinno być objęcie wszystkich odnośnych stad jednolitym wielogatunkowym planem zarządzania. Obejmowałby on docelowe wartości śmiertelności połowowej, jeżeli byłyby one dostępne, wyrażone w postaci przedziałów określonych dla każdego ze stad, które stanowiłyby podstawę ustalania w odniesieniu do tych stad wielkości rocznych TAC. Umożliwiłoby to elastyczność przy ustalaniu TAC, co mogłoby pomóc w załagodzeniu trudności pojawiających się w odniesieniu do połowów wielogatunkowych. Ponadto w planie uwzględnione zostałyby środki ochronne, stanowiące ramy odbudowy stad, w przypadku gdy ich liczebność spada poniżej bezpiecznego poziomu biologicznego.

Niniejszy wniosek ma na celu ustanowienie planu zarządzania stadami dennymi, w tym stadami głębokowodnymi, oraz ich połowami w wodach zachodnich. Plan umożliwi zrównoważoną eksploatację tych stad, zapewniając ich eksploatację zgodnie z zasadami maksymalnego podtrzymywalnego połowu (MSY), ekosystemowym podejściem do zarządzania rybołówstwem, jak również podejściem ostrożnościowym. W ramach planu zapewniona zostanie stabilność uprawnień do połowów przy jednoczesnym zapewnieniu, by zarządzanie opierało się na najbardziej aktualnych informacjach naukowych dotyczących stad, połowów wielogatunkowych oraz aspektów ekosystemu i środowiska. Plan ułatwi również wprowadzenie obowiązku wyładunku.

Stada, które determinują zachowanie rybaków i mają duże znaczenie gospodarcze, powinny być zarządzane zgodnie z przedziałami FMSY. W związku z tym około 95 % wyładunków na wodach zachodnich pod względem wielkości będzie zarządzane zgodnie z maksymalnym podtrzymywalnym połowem. Pozostałą częścią, tj. stadami poławianymi głównie jako przyłowy, należy zarządzać zgodnie z podejściem ostrożnościowym.

Wniosek nie stanowi inicjatywy w ramach programu sprawności i wydajności regulacyjnej (REFIT), niemniej przyczyniłby się do uproszczenia obowiązujących przepisów unijnych. Proponuje się zastąpienie pięciu istniejących planów wieloletnich dotyczących pojedynczych gatunków, które przyjęto w trybie oddzielnych rozporządzeń, poprzez włączenie wszystkich planów wieloletnich dotyczących różnych stad dennych do jednego rozporządzenia. Pięć istniejących planów jednogatunkowych to:

1.wieloletni plan dotyczący zasobów śledzia występujących przy zachodnim wybrzeżu Szkocji oraz połowów tych zasobów (rozporządzenie (WE) nr 1300/2008);

2.wieloletni plan eksploatacji zasobów soli w zachodniej części kanału La Manche (rozporządzenie (WE) nr 509/2007);

3.wieloletni plan eksploatacji zasobów soli w Zatoce Biskajskiej (rozporządzenie (WE) nr 388/2006);

4.plan odnowy północnego stada morszczuka (rozporządzenie (WE) nr 811/2004);

5.plan odnowy zasobów morszczuka i homarca u wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego (rozporządzenie (WE) nr 2166/2005).

Wprowadzenie tego nowego podejścia umożliwiłoby osiągnięcie celów w zakresie ochrony, umożliwiając jednocześnie zniesienie ograniczeń dotyczących nakładu połowowego, co oznacza, że nie byłoby wymagane wypełnianie licznych obowiązków w zakresie sprawozdawczości i kontroli. Pozwoliłoby to znacznie ograniczyć obciążenie administracyjne.

Plan będzie miał zastosowanie do wszystkich statków rybackich Unii poławiających w wodach zachodnich, niezależnie od ich długości całkowitej, ponieważ jest to zgodne z zasadami wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) oraz zgodne z oddziaływaniem statków na dane stada ryb.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. rozporządzenie podstawowe określa zasady WPRyb, w tym przepisy dotyczące planów wieloletnich, ustanawiające obowiązek wyładunku w odniesieniu do stad objętych TAC oraz tzw. regionalizację. Przepisy te znajdują odzwierciedlenie w planie w następujący sposób:

·Zgodnie z zasadami i celami planów wieloletnich określonymi w art. 9 rozporządzenia podstawowego przedmiotowy plan jest planem połowów wielogatunkowych, którego podstawę stanowi przede wszystkim cel MSY.

·W art. 10 rozporządzenia podstawowego określono treść planów wieloletnich, odnosząc się do wymiernych celów. Te wymierne cele, odpowiadające maksymalnemu podtrzymywalnemu połowowi, wyraża się jako przedziały wartości zalecane przez ICES. Przedziały te umożliwiają zarządzanie przedmiotowymi stadami na podstawie maksymalnego podtrzymywalnego połowu, przy jednoczesnym zachowaniu wysokiego poziomu przewidywalności. Przedmiotowe cele są uzupełnione przepisami dotyczącymi środków ochronnych, powiązanymi z progowym punktem odniesienia do celów ochrony. W przypadku stad, w odniesieniu do których takie cele istnieją, wspomniane punkty odniesienia są wyrażone jako biomasa stada tarłowego, którą uzyskuje się od ICES, zwykle w wyniku wykonanej przez nią analizy porównawczej. Podobnie w przypadku pewnych jednostek funkcjonalnych homarca takie punkty odniesienia wyrażone są, jeśli to możliwe, jako liczebność. W przypadku braku opinii na temat biomasy tarłowej lub liczebności czynnikiem uruchamiającym powinno być stwierdzenie w opinii naukowej, że dane stado jest zagrożone. Do określenia celów i środków ochronnych planu oraz realizacji obowiązku wyładunku zastosowano takie samo podejście jak w przyjętym niedawno rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1139 z dnia 6 lipca 2016 r. ustanawiającym wieloletni plan w odniesieniu do stad dorsza, śledzia i szprota w Morzu Bałtyckim oraz połowów eksploatujących te stada, zmieniającym rozporządzenie Rady (WE) nr 2187/2005 i uchylającym rozporządzenie Rady (WE) nr 1098/2007 2 .

·Zgodnie z art. 15 rozporządzenia podstawowego obowiązek wyładunku na wodach zachodnich ma zastosowanie do gatunków pelagicznych od 2015 r., do niektórych połowów dennych i gatunków określających połowy od 2016 r., a do wszystkich innych gatunków podlegających limitom połowowym będzie miał zastosowanie od dnia 1 stycznia 2019 r. Zgodnie z art. 16 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 od państw członkowskich wymaga się przydzielania TAC statkom pływającym pod ich banderą, przy czym należy brać pod uwagę prawdopodobny skład połowów i obowiązek wyładunku wszystkich połowów. W tym celu państwa członkowskie mogą przyjąć środki krajowe, takie jak zachowanie pewnych rezerw z krajowego dostępnego TAC lub w celu wymiany kwot z innymi państwami członkowskimi.

·Zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu mogą przedstawiać wspólne rekomendacje, między innymi w sprawie środków, które mają zostać przyjęte, jeżeli Komisja otrzymała uprawnienia do przyjmowania aktów wykonawczych lub delegowanych służących realizacji celów planu wieloletniego. W tym celu w planie ustanawia się współpracę regionalną państw członkowskich w zakresie przyjmowania przepisów dotyczących obowiązku wyładunku i szczegółowych środków ochrony dotyczących niektórych stad.

Zgodnie z opinią naukową STECF plan nie obejmuje rocznych limitów nakładu połowowego (liczby dni na morzu). Niemniej państwa członkowskie mogą ustalić pułapy zdolności połowowej na szczeblu krajowym.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

Wniosek Komisji jest zgodny z obowiązującymi ramami prawnymi w zakresie zarządzania rybołówstwem na wodach zachodnich. Składają się na nie:

·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE1, ustanawiające ogólne ramy WPRyb oraz wskazujące sytuacje, w których Rada i Parlament Europejski przyjmują plany wieloletnie.

·Rozporządzenie Rady (WE) nr 850/98 z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich 3 , określające techniczne środki ochronne, tj. przepisy dotyczące składu połowów, minimalny rozmiar oczek sieci, minimalną wielkość wyładunku, obszary zamknięte i okresy zamknięte w odniesieniu do określonych połowów. Ustanowiono w nim również ograniczenie dotyczące połowów pławnicami. Obecnie rozporządzenie to jest poddawane przeglądowi i zostanie zastąpione, jeżeli przyjęty zostanie wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych, zmieniającego rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1224/2009 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1343/2011 i (UE) nr 1380/2013 oraz uchylającego rozporządzenia Rady (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004 i (WE) nr 2187/2005 4 . 

·Coroczne rozporządzenia Rady ustalające uprawnienia do połowów i związane z nimi warunki w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb obowiązujące na wodach zachodnich, określające poziomy TAC dla przedmiotowych stad (najnowsze i obecnie obowiązujące jest rozporządzenie Rady (UE) 2018/120 z dnia 23 stycznia 2018 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2018 rok dla niektórych stad ryb i grup stad ryb, stosowane w wodach Unii oraz – w odniesieniu do unijnych statków rybackich – w niektórych wodach nienależących do Unii 5 ).

·Rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 ustanawiające unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniającym rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 6 (dalej „rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009”), ustanawiające ogólne wymogi w zakresie kontroli połowów oraz szczegółowe wymogi w zakresie kontroli planów wieloletnich.

·Komisja proponuje stosowanie dynamicznych odniesień do przedziałów FMSY i do punktów odniesienia do celów ochrony. Podejście to gwarantuje, że parametry te, niezbędne do ustalania uprawnień do połowów, nie przestaną być aktualne i Rada będzie mieć zawsze możliwość korzystania z najlepszych dostępnych opinii naukowych. Co więcej, to samo podejście stosowania dynamicznych odniesień do najlepszych dostępnych opinii naukowych należy stosować w odniesieniu do zarządzania zasobami na Morzu Bałtyckim. Należy zatem zmienić rozporządzenie (UE) 2016/1139.

·Spójność z innymi politykami Unii

Wniosek oraz jego cele są spójne z polityką Unii Europejskiej, zwłaszcza z polityką dotyczącą środowiska naturalnego, spraw społecznych, rynku i handlu.

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

·Podstawa prawna

Artykuł 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

·Zasada pomocniczości

Przepisy wniosku odnoszą się do zachowania żywych zasobów morza, czyli środków, które wchodzą w zakres wyłącznych kompetencji Unii. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania.

·Zasada proporcjonalności

Środki objęte wnioskiem są zgodne z zasadą proporcjonalności, ponieważ są odpowiednie, konieczne i żadne inne mniej restrykcyjne środki uzyskania pożądanych celów polityki nie są dostępne.

·Wybór instrumentów

Proponowany instrument: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady.

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

Przeprowadzono konsultacje na różnych szczeblach, w tym na szczeblu zainteresowanych stron, naukowców, na szczeblu publicznym (w tym administracji publicznej) oraz na szczeblu służb Komisji. Konsultacje odbyły się po przeprowadzeniu procesu pełnej oceny zorganizowanego w taki sposób, że początkowo Komisja wskazała zadania i kwestie, które wymagały uwzględnienia, ale kluczowy wkład na każdym etapie zapewnili naukowcy i inni eksperci oraz zainteresowane strony, które w pełni uczestniczyły w całym procesie.

·Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Konsultacje z zainteresowanymi stronami miały formę ukierunkowanych konsultacji z Regionalnym Komitetem Doradczym ds. Wód Północno-Zachodnich i Regionalnym Komitetem Doradczym ds. Wód Południowo-Zachodnich. Komitety doradcze są organizacjami zainteresowanych stron ustanowionymi w ramach poprzedniej reformy WPRyb w 2002 r., skupiającymi przedstawicieli branży (sektorów rybołówstwa, przetwarzania i obrotu) oraz inne grupy interesów, takie jak organizacje środowiskowe i organizacje konsumentów. Komitety doradcze są zorganizowane według basenów morskich, czyli wyżej wymienione komitety doradcze doradzają w sprawie połowów w obszarze geograficznym objętym niniejszym wnioskiem.

Od 22 maja do 15 września 2015 r. przeprowadzono szeroko zakrojone, internetowe konsultacje publiczne 7 . Od państw członkowskich, komitetów doradczych, organizacji reprezentujących branżę, organizacji pozarządowych i przedstawicieli społeczeństwa otrzymano w sumie 28 szczegółowych odpowiedzi. Główne wnioski są następujące:

·Głównym problemem był fakt, że stada nie osiągnęły jeszcze poziomu MSY, w związku z czym przemysł nie może jeszcze w pełni czerpać korzyści ze zrównoważonego rybołówstwa, oraz fakt, że obecne plany wieloletnie są nieodpowiednie do stosowania środków zarządzania nowej WPRyb.

·Istnieje konieczność podjęcia przez Unię Europejską działań, co jest też obowiązkiem na mocy traktatu, lecz powinny one być realizowane we współpracy z sektorem rybołówstwa.

·Wyraźnie preferowane jest proaktywne podejście wieloletnie, zamiast reaktywnego, z roku na rok. Podejście reaktywne wciąż jednak może być potrzebne w zmieniających się okolicznościach.

·Istnieje potrzeba stworzenia przejrzystych i stabilnych ram, by osiągnąć MSY, oraz ram prawnych długoterminowej realizacji obowiązku wyładunku i regionalnego podejścia do zarządzania rybołówstwem. W niektórych opiniach wskazano, że zakres zastosowania należałoby poszerzyć i włączyć cele w zakresie ochrony środowiska.

·Ramy zarządzania głównymi gatunkami należy ustanowić spójnie i w ramach wieloletniego planu zarządzania. Powinien on odzwierciedlać skład połowów i przydzielanie kwot oraz uwzględniać problematykę wielu gatunków. Ramy te powinny obejmować więcej gatunków niż tylko najważniejsze z nich. Należy dążyć do spójności geograficznej pod kątem biologii i łowisk.

·W odniesieniu do gatunków objętych planem, istnieje wyraźny podział między organizacjami zawodowymi, które wolałyby, by plan ukierunkowano na główne gatunki najważniejszych połowów, jak ma to miejsce w planach w zakresie odrzutów obowiązujących od 2016 r. (np. dorsz, morszczuk, smuklica, żabnica), podczas gdy organizacje pozarządowe wolałyby, by plan objął więcej gatunków, łowionych jako gatunek główny lub jako przyłów.

·Zarządzanie rybołówstwem powinno uwzględniać specyfikę regionalną i większe zaangażowanie zainteresowanych podmiotów. Należy stosować podejście ostrożnościowe.

Równolegle do konsultacji publicznych przeprowadzono ukierunkowaną ankietę, zawierającą bardziej szczegółowe i techniczne pytania. Była ona skierowana do: komitetów doradczych, organów państw członkowskich, komisji PECH Parlamentu Europejskiego i Komisji NAT Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego.

·Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej 

Naukowcy pracujący pod auspicjami Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa (STECF) i Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) oraz Grupy ds. Oceny Zasobów Morskich (MRAG) działającej w ramach umowy z Komisją wykonali większość prac i konsultacji potrzebnych do sporządzenia oceny obowiązujących przepisów.

·Oceny ex post/oceny adekwatności obowiązującego prawodawstwa

Przed reformą WPRyb STECF, ICES i MRAG przeprowadziły szereg ocen obowiązujących planów zarządzania w odniesieniu do pojedynczych gatunków. Stosowane środki zarządzania podlegają ponadto stałemu przeglądowi naukowemu.

Pięć obowiązujących planów zarządzania nie spełnia wymagań WPRyb i nie prowadzi do realizacji jej celów. Są one też sprzeczne z wnioskami międzyinstytucjonalnej grupy zadaniowej 8 . Przeglądy obowiązujących planów wieloletnich przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) oraz Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES) 9 wykazały, co następuje:

·W dokumencie ICES dotyczącym wartości odniesienia planu dla śledzia w wodach na zachód od Szkocji na 2015 r. stwierdzono, że: „w odniesieniu do zasobów połączonych nie stosowano planu ostrożnego zarządzania zasobami. W 2015 r. wyznaczono wspólną wartość odniesienia dla stad śledzia atlantyckiego w 6aN i 6aS/7bc. Stada te rozpatrywano łącznie, gdyż nie da się ich rozdzielić ani w ramach połowów przemysłowych, ani w ramach badań” 10 .

·W odniesieniu do planu zarządzania zasobami soli w zachodniej części kanału La Manche (rozporządzenie (WE) nr 509/2007), STECF w 2014 r. zadeklarował, że „ograniczenie TAC jest jedynym skutecznym elementem planu”. Ponadto STECF stwierdził, że: „Ze względu na wielog atunkowy charakter wszystkich połowów w tym obszarze, STECF stwierdza, że skuteczne zarządzanie połowami można najlepiej osiągnąć poprzez opracowanie i wdrożenie regionalnego wieloletniego planu zarządzania zasobami rybnymi”, gdyż to „poprawi skuteczność zarządzania i pozwoli uniknąć problemów wynikających z braku wyważenia TAC”. W odniesieniu do ograniczeń nakładu połowowego STECF zauważył, że: „większość nakładu połowowego (wyrażonego w kW i dniach połowowych) wykorzystanego w zachodniej części kanału La Manche to nakład, który nie jest regulowany w ramach planu zarządzania zasobami soli” oraz że: „nakład przewidziany w planie nie stanowił ograniczenia dla żadnej floty”. Jeżeli nakład połowowy jest ograniczony, „może się zdarzać, że statki powrócą na wody przybrzeżne, gdzie koszty paliwa są niższe, a liczebność soli większa. W takich przypadkach mogą również rosnąć połowy niewymiarowej gładzicy, ze względu na zwiększony nakład w obszarach dojrzewania narybku” 11 .

·Plan zarządzania zasobami soli w Zatoce Biskajskiej (rozporządzenie (WE) nr 388/2006) ma na celu odbudowę stada, ale nie wyznacza wartości docelowej, prowadzącej do osiągnięcia MSY. W 2011 r. STECF stwierdził w tej kwestii, że: „po powrocie stada do poziomu biomasy referencyjnej ostrożnego zarządzania plan wymaga ustalenia nowych celów biologicznych” 12 . Mimo że stado osiągnęło ten poziom w 2010 r., nie przeprowadzono przeglądu.

·W planie dotyczącym północnego stada morszczuka (rozporządzenie (WE) nr 811/2004) cel uznaje się za osiągnięty, gdy w dwóch kolejnych latach wielkość stada tarłowego jest utrzymywana powyżej bezpiecznych limitów biologicznych. Nie jest on zatem specjalnie ukierunkowany na osiągnięcie maksymalnego podtrzymywalnego połowu. ICES stwierdziła ponadto, że: „obecny plan odbudowy zasobów (rozporządzenie (WE) nr 811/2004) opiera się na ostrożnościowych punktach odniesienia, które nie są już odpowiednie” 13 .

·Podobne uwagi sformułowano w odniesieniu do planu dotyczącego morszczuka nowozelandzkiego i homarca (rozporządzenie (WE) nr 2166/2005): jego celem nie jest osiągnięcie maksymalnego podtrzymywalnego połowu i według ICES wykorzystuje on „ostrożnościowe punkty odniesienia, które nie są już odpowiednie”. W 2010 r. ICES podkreślała, że: „oczekiwane w związku z realizacją planu obniżenie śmiertelności połowowej w stosunku do poziomu z 2006 r. nie miało miejsca”, „regulowany nakład połowowy zmniejszył się przy jednoczesnym zwiększeniu nakładu operacyjnego (nakładu wyrażonego w masie połowu), gdyż nakład przeniesiono na narzędzia umożliwiające połów większej ilości morszczuka przy tym samym nakładzie” i „Fmsy prawdopodobnie nie zostanie osiągnięty do planowanego terminu, tj. 2015 r. W związku z tym plan nie pozwala osiągnąć założonych celów” 14 .

System dni na morzu również spotkał się z krytyką ze strony niektórych zainteresowanych stron, bowiem zamiast chronić stada ryb, przynosił odwrotne skutki, szkodząc środowisku, na przykład wymuszając na statkach o ograniczonym zapasie dni połowowych poławianie blisko brzegu, gdzie gromadzą się ryby młode.

·Ocena skutków

Oceny skutków wieloletniego planu dotyczącego wód zachodnich dokonano w odniesieniu do nowej WPRyb i zmiany rozporządzeń dotyczących środków technicznych. W nowej WPRyb przewidziano między innymi nowy obowiązek wyładunku, termin osiągnięcia maksymalnego podtrzymywalnego połowu (MSY) i regionalizację. W tym kontekście źródłem informacji na temat tych zagadnień były liczne sprawozdania, badania i umowy. Kontekst obejmuje:

·reformę WPRyb;

·    skutki wprowadzenia obowiązku wyładunku;

·    społeczno-ekonomiczne wymiary WPRyb;

·    opracowanie nowego rozporządzenia w sprawie środków technicznych;

·    kwestie dotyczące połowów wielogatunkowych w UE, w tym zapobieganie efektom blokującym;

·    kwestie dotyczące obszarów zarządzania w odniesieniu do nowych planów wieloletnich;

·    kwestie dotyczące zarządzania poprzez stosowanie MSY.

W ocenie skutków szczegółowo przeanalizowano trzy warianty legislacyjne: wariant 1 – wykorzystanie istniejących odnośnych przepisów WPRyb, wariant 2 – ustanowienie jednego wieloletniego planu połowów wielogatunkowych, wariant 3 – zastąpienie obowiązujących planów kilkoma wieloletnimi planami połowów wielogatunkowych.

Wariant 1 odzwierciedla status quo, który nie pozwala skutecznie rozwiązywać problemów dotyczących przełowienia i nieskutecznego zarządzania (zob. sekcje 1.4 i 3). Celem inicjatywy jest właśnie rozwiązanie problemów wynikających z obecnego stanu rzeczy. Wariant ten oznaczałby utrzymanie w mocy sprzecznych przepisów, w związku z czym ewidentnie nie pozwoliłby osiągnąć zamierzonych celów.

Wariant 2 polegałby na przyjęciu jednego planu, obejmującego wszystkie wody zachodnie. Rozwiązanie to uwzględniłoby fakt, że często te same państwa członkowskie poławiają zarówno w wodach północno-zachodnich, jak i w południowo-zachodnich, a ponadto, że niektóre floty prowadzą połowy w obu wodach.

Jeden plan pozwoliłby ponadto nadal przedstawiać wspólne rekomendacje dotyczące odpowiednio połowów w wodach północno-zachodnich albo południowo-zachodnich. Dodatkowo wnioski legislacyjne w odniesieniu do wód północno-zachodnich i wód południowo-zachodnich zostaną opracowane dokładnie według takiego samego modelu jak zastosowany w wieloletnim planie dla Morza Bałtyckiego i w oczekiwaniu na spodziewane udoskonalenia wprowadzone przez wieloletni plan dla Morza Północnego.

Wariant 3 polegałby na przyjęciu dwóch planów, obejmujących odpowiednio wody północno-zachodnie i wody południowo-zachodnie. Różnica między tym wariantem a wariantem 2 polega na tym, że ten odzwierciedlałby obecną regionalizację, bowiem te dwa obszary podlegają odpowiednio Komitetowi Doradczemu ds. Wód Północno-Zachodnich i Komitetowi Doradczemu ds. Wód Południowo-Zachodnich. Ten podział został zastosowany przez grupę państw członkowskich wód północno-zachodnich i grupę państw członkowskich wód południowo-zachodnich przy opracowywaniu wspólnego zalecenia w odniesieniu do planów dotyczących odrzutów.

Tym samym oba plany funkcjonowałyby jako naturalne przedłużenie prac wykonanych w ramach planów dotyczących odrzutów na potrzeby oceny wymogów dotyczących zarządzania połowami, po to, aby zrealizować cele WPRyb (tj. wdrożyć obowiązek wyładunku i osiągnąć maksymalny podtrzymywalny połów).

Chociaż zarówno wariant 2 i 3 oceniono jako lepsze niż wariant odniesienia 1, wcześniejsze analizy wykazały, że wariant 2: jeden wieloletni plan dotyczący połowów wielogatunkowych we wszystkich wodach zachodnich jest najlepszy w odniesieniu do następujących kryteriów:

·skuteczności i wydajności;

·ograniczenia obciążeń administracyjnych;

·osiągnięcia najważniejszych ogólnych celów WPRyb;

·zapewnienia ram zarządzania ułatwiających stabilność i przewidywalność.

Dodatkowo, jeden plan zarządzania uprości ramy prawne oraz zmniejszy obciążenie administracyjne państw członkowskich i przemysłu.

·Sprawność regulacyjna i uproszczenie

Niniejszy plan ogranicza obciążenie regulacyjne, chociaż nie jest powiązany z REFIT, gdyż jego przyjęcie doprowadzi do uchylenia pięciu rozporządzeń, połączonych w jego ramach. Zniesie on ponadto złożone systemy oparte na liczbie dni na morzu, których zarządzanie i monitorowanie wymaga dodatkowych zasobów administracyjnych.

W obecnym systemie przedsiębiorstwa, w szczególności MŚP, ponoszą znaczne koszty ekonomiczne prowadzenia działalności; skomplikowane przepisy powodują straty, których w przyszłości będzie można uniknąć (bezpośrednie korzyści uproszczenia). Zrównoważona eksploatacja przyczyni się do większej rentowności, co doprowadzi do poprawy wyników gospodarczych. Rybacy będą mieli większą swobodę w podejmowaniu decyzji, gdzie i kiedy dokonywać połowów. Wyeliminowanie systemu nakładów połowowych nie tylko zmniejszy obciążenie administracyjne w sektorze, w tym nadmierną sprawozdawczość, lecz również obciążenie administracji krajowych, które przetwarzają i monitorują odnośne sprawozdania.

Uchylony zostanie plan zarządzania w odniesieniu do śledzia w wodach na zachód od Szkocji, ustanowiony w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1300/2008. Plan ten stał się nieaktualny ze względu na zmianę w naukowej percepcji stad, których dotyczy.

·Prawa podstawowe

Nie dotyczy

4.WPŁYW NA BUDŻET

Brak wpływu na budżet.

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

·Plany wdrożenia oraz monitorowanie, ocena i sprawozdania

W planie przewidziano okresową ocenę jego wpływu na określone stada w oparciu o opinie naukowe. Sprawą nadrzędną jest wskazanie stosownego okresu dla takiej oceny, tj. okresu, który umożliwi przyjęcie i wdrożenie zregionalizowanych środków oraz wykazanie ich wpływu na stada i połowy. W planie należy również uwzględnić metodę pracy organizacji naukowych, w tym ich regularne analizy porównawcze. Ostatnio, gdy ocena obejmowała okres trzech lat, wydanie opinii naukowej było niemożliwe z powodu braku wystarczających danych lub braku znajomości tendencji, które można byłoby poddać ocenie. W związku z tym ocenę planu należy przeprowadzać co pięć lat.

·Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

Zgodnie z nadrzędnym celem WPRyb w zakresie ochrony zasobów rybołówstwa, a zwłaszcza z art. 9 i 10 rozporządzenia podstawowego, w którym nałożono wymóg opracowywania planów wieloletnich, główne elementy planu to:

·Zakres obejmujący stada denne, w tym stada głębokowodne, w wodach zachodnich oraz połowy eksploatujące te stada. Ponadto plan obejmuje wdrożenie obowiązku wyładunku oraz środków technicznych w odniesieniu do wszystkich stad i połowów tych zasobów w wodach zachodnich.

·Cele i wartości docelowe (osiągnięcie poziomów śmiertelności połowowej zgodnie z zasadą maksymalnego podtrzymywalnego połowu). Zgodnie z art. 10 rozporządzenia podstawowego wartości docelowe powinny być wymierne. Proponowane wartości docelowe wyrażane są jako przedziały śmiertelności połowowej bliskie FMSY, zgodnie z zaleceniami ICES. Te przedziały FMSY umożliwiają zarządzanie danymi stadami w oparciu o maksymalny podtrzymywalny połów; umożliwiają też dostosowania w przypadku zmiany opinii naukowej przy jednoczesnym zachowaniu wysokiego poziomu przewidywalności.

·Ujęte w planie punkty odniesienia do celów ochrony, wyrażone w tonach biomasy stada tarłowego lub jako liczebność wyrażona liczbami, określa ICES, zazwyczaj przeprowadziwszy analizę porównawczą. W przypadku braku opinii na temat punktów odniesienia dotyczących biomasy stada tarłowego lub liczebności działania należy podjąć, jeżeli z opinii naukowej wynika, że dane stado jest zagrożone.

·Środki ochronne oraz szczegółowe środki ochrony wiążą się z punktami odniesienia do celów ochrony. Jeżeli z opinii naukowej wynika, że którekolwiek stado znajduje się poniżej tego poziomu, należy obniżyć TAC dla takiego stada. Ten środek można uzupełnić w razie potrzeby środkami takimi jak środki techniczne, środki nadzwyczajne Komisji lub państwa członkowskiego.

·Przepisy dotyczące obowiązku wyładunku, które mają zostać przyjęte w ramach regionalizacji, są niezbędne do pełnego wdrożenia obowiązku wyładunku. Będą one również stanowić podstawę prawną ewentualnych przyszłych wyłączeń ze względu na wysoką przeżywalność lub wyłączeń de minimis, zgodnie z opiniami naukowymi.

2018/0074 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

ustanawiające wieloletni plan gospodarowania stadami ryb w wodach zachodnich i wodach z nimi sąsiadujących oraz połowów eksploatujących te stada, zmieniające rozporządzenie (UE) 2016/1139 ustanawiające wieloletni plan dla Morza Bałtyckiego oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 811/2004, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007 i (WE) nr 1300/2008

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 15 ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)W Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., której Unia jest umawiającą się stroną, określono obowiązek ochrony, w tym utrzymania lub odtwarzania populacji poławianych gatunków na poziomach, które mogą zapewnić maksymalny podtrzymywalny połów (MSY).

(2)Podczas Światowego Szczytu Zrównoważonego Rozwoju, który miał miejsce w Nowym Jorku w 2015 r., Unia i państwa członkowskie zobowiązały się, by do 2020 r. skutecznie uregulować odławianie i zaprzestać przełowień, wyeliminować nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy i niszczycielskie praktyki połowowe oraz wdrożyć uzasadnione naukowo plany zarządzania w celu odbudowania w jak najkrótszym czasie stad ryb co najmniej do poziomów pozwalających uzyskać MSY wynikające z ich cech biologicznych.

(3)W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 16 ustanowiono przepisy wspólnej polityki rybołówstwa („WPRyb”) zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii. WPRyb powinna przyczyniać się do ochrony środowiska morskiego, do zrównoważonego zarządzania wszystkimi gatunkami eksploatowanymi w celach handlowych oraz w szczególności do osiągnięcia dobrego stanu środowiska do 2020 r., jak określono w art. 1 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE 17 .

(4)Do celów WPRyb należą między innymi: zapewnienie, aby rybołówstwo i akwakultura były zrównoważone środowiskowo w perspektywie długookresowej, stosowanie do zarządzania rybołówstwem podejścia opartego na podejściu ostrożnościowym oraz wprowadzanie w życie ekosystemowego podejścia do zarządzania rybołówstwem.

(5)Aby zapewnić realizację celów WPRyb, należy przyjąć szereg odpowiednich środków ochronnych (w dowolnym połączeniu), takich jak: plany wieloletnie, środki techniczne, ustalenie i przydział uprawnień do połowów.

(6)Zgodnie z art. 9 i 10 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 podstawę planów wieloletnich stanowić będą opinie naukowe, techniczne i ekonomiczne. Zgodnie z tymi przepisami niniejszy plan powinien zawierać: cele, wymierne cele z wyraźnymi ramami czasowymi, punkty odniesienia do celów ochrony, środki ochronne i środki techniczne mające na celu unikanie i ograniczanie niezamierzonych połowów.

(7)„Najlepsze dostępne opinie naukowe” odnoszą się do powszechnie dostępnych opinii naukowych, których podstawę stanowią najbardziej aktualne dane i metody naukowe, wydanych albo zweryfikowanych przez niezależny organ naukowy, uznany na szczeblu Unii Europejskiej lub międzynarodowym.

(8)Komisja powinna uzyskać najlepsze dostępne opinie naukowe dotyczące stad objętych planem wieloletnim. W tym celu zawiera ona protokoły ustaleń z Międzynarodową Radą Badań Morza (ICES). Opinie naukowe wydawane przez ICES powinny opierać się na tym planie wieloletnim i powinny w szczególności wskazywać przedziały FMSY oraz punkty odniesienia dla biomasy (tj. MSY Btrigger oraz Blim). Wartości te powinny zostać wskazane w opiniach dotyczących odpowiednich stad oraz, w stosownych przypadkach, w innych publicznie dostępnych opiniach naukowych, w tym na przykład w wydawanych przez ICES opiniach na temat połowów wielogatunkowych.

(9)W rozporządzeniach Rady (WE) nr 811/2004 18 , (WE) nr 2166/2005 19 , (WE) nr 388/2006 20 , (WE) nr 509/2007 21 , (WE) nr 1300/2008 22 i (WE) nr 1342/2008 23  ustanowiono zasady eksploatacji północnego stada morszczuka, zasobów morszczuka i homarca w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego, soli w Zatoce Biskajskiej, soli w zachodniej części kanału La Manche, śledzia atlantyckiego na zachód od Szkocji oraz dorsza atlantyckiego w cieśninie Kattegat, Morzu Północnym, wodach na zachód od Szkocji i w Morzu Irlandzkim. Wspomniane gatunki oraz inne stada denne są poławiane w połowach wielogatunkowych. Należy zatem ustanowić jeden plan wieloletni, w którym uwzględnione zostaną takie interakcje techniczne.

(10)Ponadto wieloletni plan tego rodzaju powinien mieć zastosowanie do stad dennych oraz ich połowów w wodach zachodnich, w tym w wodach północno-zachodnich i w wodach południowo-zachodnich. Obejmuje to gatunki ryb spłaszczonych bocznie lub grzbietobrzusznie, chrzęstnoszkieletowych i homarca (Nephrops norvegicus) występujące na dnie lub blisko dna słupa wody.

(11)Niektóre stada denne są eksploatowane zarówno w wodach zachodnich, jak i w wodach z nimi sąsiadujących. W związku z tym należy rozszerzyć zakres określonych w planie przepisów dotyczących wartości docelowych i środków ochronnych odnoszących się do stad eksploatowanych głównie w wodach zachodnich na wspomniane obszary znajdujące się poza ich obrębem. Ponadto – w odniesieniu do stad obecnych również w wodach zachodnich, ale eksploatowanych głównie poza granicami wód zachodnich, w planach wieloletnich należy ustanowić wartości docelowe i środki ochronne dotyczące obszarów leżących poza wodami zachodnimi, w których stada te są głównie eksploatowane, rozszerzając zakres tych planów wieloletnich, tak aby obejmowały one również wody zachodnie.

(12)Zakres geograficzny stosowania planu wieloletniego powinien opierać się na rozmieszczeniu geograficznym stad wskazanym w najnowszej opinii naukowej na temat stad wydanej przez ICES. Geograficzne rozmieszczenie stad określone w planie wieloletnim może w przyszłości wymagać zmian albo ze względu na uzyskanie dokładniejszych informacji naukowych, albo w wyniku migracji zasobów. W związku z tym należy uprawnić Komisję do przyjmowania aktów delegowanych dostosowujących określone w planie wieloletnim geograficzne rozmieszczenie stad, jeżeli zalecenia naukowe dostarczone przez ICES wskażą na zmianę rozmieszczenia geograficznego odnośnych stad.

(13)W przypadku gdy stada będące przedmiotem wspólnego zainteresowania są eksploatowane również przez państwa trzecie, Unia powinna współpracować z tymi państwami trzecimi z myślą o zapewnieniu zarządzania tymi stadami w sposób zrównoważony, spójny z celami rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, a w szczególności z jego art. 2 ust. 2, oraz z niniejszym rozporządzeniem. W przypadku braku osiągnięcia formalnego porozumienia Unia powinna dołożyć wszelkich starań, by wypracować wspólne ustalenia odnośnie do połowów takich stad w celu umożliwienia zrównoważonego zarządzania, tym samym promując równe warunki działania dla podmiotów gospodarczych Unii.

(14)Założeniem niniejszego planu powinno być przyczynienie się do osiągania celów WPRyb, a w szczególności osiągnięcie i utrzymanie MSY stad docelowych, wdrożenie obowiązku wyładunku w odniesieniu do stad dennych podlegających limitom połowowym, wspieranie odpowiedniego poziomu życia osób zależnych od działalności połowowej, uwzględnienie przybrzeżnego rybołówstwa i aspektów społeczno-ekonomicznych. W ramach planu należy wdrożyć ekosystemowe podejście do zarządzania rybołówstwem, aby zapewnić minimalizowanie negatywnego wpływu działalności połowowej na ekosystem morski. Plan powinien być spójny z unijnym prawodawstwem dotyczącym środowiska, w szczególności z celem polegającym na osiągnięciu do 2020 r. dobrego stanu środowiska (zgodnie z dyrektywą 2008/56/WE) oraz z celami dyrektywy 2009/147/WE i dyrektywy Rady 92/43/EWG. W planie tym należy też określić szczegóły realizacji w wodach Unii stanowiących część wód zachodnich obowiązku wyładunku w odniesieniu do wszystkich stad gatunków, do których ma zastosowanie obowiązek wyładunku na mocy art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(15)Artykuł 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 zawiera wymóg ustalania uprawnień do połowów zgodnie z celem określonym w jego art. 2 ust. 2 i stanowi, że mają one być zgodne z celami, ramami czasowymi i marginesami określonymi w planach wieloletnich.

(16)Należy ustanowić docelowy wskaźnik śmiertelności połowowej (F) odpowiadający celowi, jakim jest osiągnięcie i utrzymanie MSY wyrażonego jako przedziały wartości spójne z osiągnięciem maksymalnego podtrzymywalnego połowu (FMSY). Przedziały te, oparte na najlepszych dostępnych opiniach naukowych, są niezbędne do zapewnienia elastyczności, która pozwoli na uwzględnianie zmian w opiniach naukowych, przyczynią się do wdrożenia obowiązku wyładunku oraz pozwolą uwzględnić specyfikę połowów wielogatunkowych. Przedziały FMSY, powinny być obliczane przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES), w szczególności w jej okresowych zaleceniach dotyczących połowów. W oparciu o ten plan przedziały są ustalone w taki sposób, aby nie powodowały długoterminowego ograniczenia odłowu o więcej niż 5 % w porównaniu z MSY 24 . Górna granica przedziału jest ograniczona, aby prawdopodobieństwo spadku liczebności stada poniżej wartości Blim nie przekraczało 5 %. Górna granica przedziału jest również zgodna z „zasadą doradczą” ICES, zgodnie z którą w przypadku, gdy stan biomasy tarłowej lub liczebności jest zły, wartość F należy zmniejszyć do wartości nieprzekraczającej górnej granicy równej wartości punktu FMSY pomnożonej przez biomasę tarłową lub liczebność w roku obowiązywania całkowitego dopuszczalnego połowu (TAC), podzielonej przez wartość MSY Btrigger. Przedstawiając opinie naukowe dotyczące śmiertelności połowowej i wariantów połowowych, ICES stosuje powyższe czynniki oraz zasadę doradczą.

(17)Do celów ustalania uprawnień do połowów należy co do zasady stosować górny pułap przedziałów FMSY oraz – jeżeli stan danego stada zostanie uznany za dobry – w niektórych przypadkach można zastosować górną granicę tego przedziału. Ustalenie uprawnień do połowów do wysokości górnej granicy powinno być możliwe wyłącznie wówczas, gdy opinia naukowa lub dowody wskazują, że jest to niezbędne do osiągnięcia celów określonych w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do połowów wielogatunkowych lub do uniknięcia szkody dla stada spowodowanej dynamiką wewnątrz- lub międzygatunkową, lub w celu ograniczenia rocznych wahań wysokości uprawnień do połowów.

(18)W przypadku stad, dla których dostępne są wartości docelowe MSY, oraz na potrzeby stosowania środków ochronnych, należy określić punkty odniesienia do celów ochrony wyrażone jako progowe poziomy biomasy tarłowej dla stad ryb oraz progowe poziomy liczebności dla homarca.

(19)Należy przewidzieć odpowiednie środki ochronne, na wypadek gdyby wielkość stada zmalała poniżej tych poziomów. Środki ochronne powinny obejmować ograniczenie uprawnień do połowów i szczegółowe środki ochrony, w przypadku gdy w opinii naukowej wskazano potrzebę zastosowania środków naprawczych. Środki te – w stosownych przypadkach – należy uzupełnić wszelkimi innymi środkami, takimi jak środki Komisji zgodnie z art. 12 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 lub środki państwa członkowskiego zgodnie z art. 13 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(20)Powinna istnieć możliwość ustanowienia całkowitego dopuszczalnego połowu (TAC) dla homarca w wodach zachodnich, będącego sumą limitów połowowych ustanowionych dla każdej jednostki funkcjonalnej oraz dla prostokątów statystycznych ICES znajdujących się poza obrębem jednostek funkcjonalnych w tym obszarze TAC. Nie wyklucza to jednak przyjęcia środków ochronnych dla określonych jednostek funkcjonalnych.

(21)W celu zastosowania do ochrony i zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morza podejścia regionalnego należy przewidzieć możliwość stosowania środków technicznych w odniesieniu do wszystkich stad w wodach zachodnich.

(22)W przypadkach gdy Rada bierze pod uwagę znaczący wpływ połowów rekreacyjnych na uprawnienia do połowów określonych stad, powinna mieć możliwość ustalenia dla połowów przemysłowych TAC uwzględniającego wielkość połowów rekreacyjnych lub przyjęcia innych środków ograniczających połowy rekreacyjne, takich jak limity ilościowe i okresy zamknięte.

(23)Aby zapewnić zgodność z obowiązkiem wyładunku ustanowionym w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w planie należy przewidzieć dodatkowe środki zarządzania, które zostaną doprecyzowane zgodnie z art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(24)Zgodnie z wymogami rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 należy ustanowić termin składania wspólnych rekomendacji przez państwa członkowskie, które mają bezpośredni interes w zarządzaniu.

(25)Zgodnie z art. 10 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 należy ustanowić przepisy dotyczące okresowej oceny, której Komisja, w oparciu o opinie naukowe, będzie poddawać adekwatność niniejszego rozporządzenia oraz skuteczność jego stosowania. Ocenę planu należy przeprowadzić do dnia... [pięć lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] r., a następnie co pięć lat. Okres ten umożliwia pełne wdrożenie obowiązku wyładunku, a także przyjęcie i wdrożenie zregionalizowanych środków oraz wykazanie ich wpływu na stada i połowy. Jest to również minimalny okres wymagany przez organy naukowe.

(26)W celu dostosowania się do postępu technicznego i naukowego w odpowiednim czasie i w proporcjonalny sposób oraz aby zapewnić elastyczność i umożliwić zmiany niektórych środków, zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów prawnych w odniesieniu do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia w zakresie środków zaradczych i wdrożenia obowiązku wyładunku. Szczególnie ważne jest, aby Komisja prowadziła podczas swych prac przygotowawczych odpowiednie konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te były prowadzone zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 25 . W szczególności, aby zapewnić udział Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych na równych zasadach, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(27)W celu zapewnienia pewności prawa należy wyjaśnić, że środki czasowego zaprzestania przyjęte w celu zrealizowania założeń planu mogą zostać uznane za kwalifikujące się do wsparcia na podstawie rozporządzenia (UE) nr 508/2014 Parlamentu Europejskiego i Rady 26 .

(28)Zastosowanie dynamicznych odniesień do przedziałów FMSY i do punktów odniesienia do celów ochrony gwarantuje, że parametry te, niezbędne do ustalania uprawnień do połowów, nie przestaną być aktualne i Rada będzie mieć zawsze możliwość korzystania z najlepszych dostępnych opinii naukowych. Co więcej, takie podejście stosowania dynamicznych odniesień do najlepszych dostępnych opinii naukowych należy stosować w odniesieniu do zarządzania zasobami na Morzu Bałtyckim. W tym kontekście „najlepsze dostępne opinie naukowe” odnoszą się do powszechnie dostępnych opinii naukowych, których podstawę stanowią najbardziej aktualne dane i metody naukowe, wydanych albo zweryfikowanych przez niezależny organ naukowy, uznany na szczeblu Unii Europejskiej lub międzynarodowym. Należy zatem zmienić rozporządzenie (UE) 2016/1139 27 .

(29)Należy uchylić rozporządzenia Rady (WE) nr 811/2004, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007 i (WE) nr 1300/2008.

(30)Prawdopodobne skutki gospodarcze i społeczne planu należycie oceniono przed jego ukończeniem zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I
PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1
Przedmiot i zakres stosowania

1.W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wieloletni plan („plan”) dotyczący następujących stad dennych, w tym stad głębokowodne, w wodach zachodnich, w tym połowów tych stad oraz, w przypadkach gdy stada te występują również poza wodami zachodnimi, w wodach sąsiadujących z nimi:

1)pałasz czarny (Aphanopus carbo) w podobszarach 1, 2, 4, 6–8, 10 i 14 oraz w rejonach 3a 5a–b, 9a i 12b;

2)beryksy (Beryx spp.) w północno-wschodnim Atlantyku;

3)buławik czarny (Coryphaenoides rupestris) w rejonie 5b i w podobszarach 6 i 7;

4)labraks (Dicentrarchus labrax) w rejonach 4b, 4c, 7a oraz 7d–h;

5)dorsz atlantycki (Gadus morhua) w rejonie 7a;

6)dorsz atlantycki (Gadus morhua) w rejonach 7e–k;

7)smuklice (Lepidorhombus spp.) w rejonach 4a i 6a;

8)smuklice (Lepidorhombus spp.) w rejonie 6b;

9)smuklice (Lepidorhombus spp.) w rejonach 7b–k, 8a–b oraz 8d;

10)smuklice (Lepidorhombus spp.) w rejonach 8c i 9a;

11)żabnicowate (Lophiidae spp.) w rejonach 7b–k, 8a–b oraz 8d;

12)żabnicowate (Lophiidae spp.) w rejonach 8c i 9a;

13)plamiak (Melanogrammus aeglefinus) w rejonie 6b;

14)plamiak (Melanogrammus aeglefinus) w rejonie 7a;

15)plamiak (Melanogrammus aeglefinus) w rejonach 7b–k;

16)witlinek (Merlangius merlangus) w rejonach 7b, 7c i 7e–k;

17)witlinek (Merlangius merlangus) w podobszarze 8 i w rejonie 9a;

18)morszczuk europejski (Merluccius merluccius) w podobszarach 4, 6 i 7 i w rejonach 3a, 8a–b oraz 8d;

19)morszczuk europejski (Merluccius merluccius) w rejonach 8c i 9a;

20)molwa niebieska (Molva dypterygia) w rejonie 5b oraz w podobszarach 6 i 7;

21)homarzec (Nephrops norvegicus) w jednostkach funkcjonalnych podobszaru 6 oraz rejonu 5b:

–w północnej części The Minch (FU 11);

–w południowej części The Minch (FU 12);

–w Firth of Clyde (FU 13);

–w rejonie VIa poza jednostkami funkcjonalnymi (na zachód od Szkocji);

22)homarzec (Nephrops norvegicus) w jednostkach funkcjonalnych podobszaru 7:

–we wschodniej części Morza Irlandzkiego (FU 14);

–w zachodniej części Morza Irlandzkiego (FU 15);

–w Porcupine Bank (FU 16);

–w Aran Grounds (FU 17);

–w Morzu Irlandzkim (FU 19);

–w Morzu Celtyckim (FU 20–21);

–w Kanale Bristolskim (FU 22);

–w podobszarze ICES 7 poza jednostkami funkcjonalnymi (południowe Morze Celtyckie, wody na południowy zachód od Irlandii);

23)homarzec (Nephrops norvegicus) w jednostkach funkcjonalnych rejonów 8a, 8b, 8d oraz 8e:

–w południowej części Zatoki Biskajskiej (FU 25);

24)homarzec (Nephrops norvegicus) w jednostkach funkcjonalnych podobszarów 9 i 10 oraz CECAF 34.1.1:

–w zachodniej Galicji (FU 26–27);

–w wodach u wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego (FU 28–29);

–w Zatoce Kadyksu (FU 30);

25)morlesz bogar (Pagellus bogaraveo) w podobszarze 9;

26)morlesz bogar (Pagellus bogaraveo) w podobszarze 10;

27)gładzica (Pleuronectes platessa) w rejonie 7d;

28)gładzica (Pleuronectes platessa) w rejonie 7e;

29)rdzawiec (Pollachius pollachius) w podobszarze 7;

30)sola (Solea solea) w podobszarze 5, rejonie 6b i podobszarach 12 i 14;

31)sola (Solea solea) w rejonach 7b i 7c;

32)sola (Solea solea) w rejonie 7d;

33)sola (Solea solea) w rejonie 7e;

34)sola (Solea solea) w rejonach 7f i 7g;

35)sola (Solea solea) w rejonach 7h, 7j i 7k;

36)sola (Solea solea) w rejonach 8a i 8b;

37)sola (Solea solea) w rejonach 8c i 9a;

Jeżeli opinie naukowe wskazują na zmiany w geograficznym rozmieszczeniu stad wymienionych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, Komisja może przyjmować akty delegowane zgodnie z art. 15, zmieniające niniejsze rozporządzenie poprzez dostosowania w wymienionych powyżej obszarach w celu odzwierciedlenia tych zmian. Przedmiotowe dostosowania nie mogą wykraczać poza obszary występowania stad w wodach Unii podobszarów 4–10 oraz obszarów CECAF 34.1.1, 34.1.2 i 34.2.0.

2.Jeżeli na podstawie opinii naukowych Komisja uzna, że wykaz stad określonych w ust. 1 akapit pierwszy wymaga zmiany, może przedłożyć wniosek w sprawie zmiany tego wykazu.

3.W odniesieniu do wód przyległych objętych zakresem ust. 1 niniejszego artykułu, zastosowanie mają tylko art. 4 i 6 oraz środki dotyczące uprawnień do połowów zgodnie z art. 7 niniejszego rozporządzenia.

4.Niniejsze rozporządzenie ma również zastosowanie do przyłowów złowionych w wodach zachodnich podczas połowów ze stad wymienionych w ust. 1. Jednak w przypadku gdy na podstawie innych aktów prawnych Unii ustanawiających plany wieloletnie w odniesieniu do tych stad ustanowiono przedziały FMSY i środki ochronne powiązane z biomasą, stosuje się te przedziały i środki ochronne.

5.Niniejsze rozporządzenie określa też szczegóły realizacji w wodach Unii stanowiących część wód zachodnich obowiązku wyładunku dla wszystkich stad gatunków, do których ma zastosowanie obowiązek wyładunku na mocy art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

6.Jak określono w art. 8, niniejsze rozporządzenie ustanawia środki techniczne, mające zastosowanie w odniesieniu do każdego stada w wodach zachodnich.

Artykuł 2
Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia, oprócz definicji zawartych w art. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013, art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 i art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 850/98, stosuje się następujące definicje:

1)„wody zachodnie” oznaczają wody północno-zachodnie (podobszary ICES 5 (z wyłączeniem 5a i w przypadku 5b tylko wody Unii), 6 i 7) i wody południowo-zachodnie (podobszary ICES 8, 9 i 10 (wody wokół Azorów) i strefy CECAF 34.1.1. 34.1.2 i 34.2.0 (wody wokół Madery i Wysp Kanaryjskich));

2)„przedział FMSY” oznacza przedział wartości określony w najlepszych dostępnych opiniach naukowych, w szczególności wydanych przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES), dla którego wynikiem wszystkich poziomów śmiertelności połowowej w granicach tego przedziału jest długoterminowy maksymalny podtrzymywalny połów („MSY”) w ramach danego modelu prowadzenia połowów i w istniejących przeciętnych warunkach środowiskowych bez znaczących skutków dla procesu reprodukcji odnośnych stad. Jest on ustalany w taki sposób, aby nie powodował ograniczenia długoterminowych odłowów przekraczającego 5 % w porównaniu z maksymalnym podtrzymywalnym połowem. Jest on ograniczony, tak aby prawdopodobieństwo spadku liczebności stad do wartości poniżej limitu punktu odniesienia biomasy stada tarłowego (Blim) nie przekraczało 5 %;

3)„maksymalny podtrzymywalny połów Flower” oznacza najniższą wartość przedziału FMSY;

4)„maksymalny podtrzymywalny połów Fupper” oznacza najwyższą wartość przedziału FMSY;

5)„wartość punktu FMSY” oznacza wartość szacowanej śmiertelności połowowej, która w danym modelu prowadzenia połowów i w obecnych warunkach środowiskowych zapewnia długoterminowy maksymalny odłów;

6)„niższy zakres przedziału FMSY” oznacza przedział obejmujący wartości od MSY Flower do wartości punktu FMSY;

7)„wyższy zakres przedziału FMSY” oznacza przedział obejmujący wartości od wartości punktu FMSY do MSY Fupper;

8)„Blim” oznacza punkt odniesienia wielkości stada określony na podstawie najlepszych dostępnych opinii naukowych, w szczególności na podstawie opinii ICES, poniżej którego zdolność reprodukcyjna może być ograniczona;

9)„MSY Btrigger” oznacza punkt odniesienia dla biomasy stada tarłowego, a w przypadku homarca punkt odniesienia liczebności, określony na podstawie najlepszych dostępnych opinii naukowych, w szczególności na podstawie opinii ICES, poniżej którego należy wszcząć określone i odpowiednie działania w celu zapewnienia, aby wskaźniki eksploatacji w połączeniu z naturalnymi wahaniami doprowadziły do odbudowy stad powyżej poziomu umożliwiającego zapewnienie długoterminowych MSY.

ROZDZIAŁ II
CELE

Artykuł 3
Cele

1.    Plan ma na celu przyczynienie się do osiągnięcia celów wspólnej polityki rybołówstwa, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w szczególności poprzez stosowanie w zarządzaniu rybołówstwem podejścia ostrożnościowego, oraz zapewnienie, aby eksploatacja żywych zasobów morskich doprowadziła do odtworzenia i utrzymania populacji poławianych gatunków powyżej poziomów, które mogą doprowadzić do MSY.

2.    Celem planu jest przyczynienie się do wyeliminowania odrzutów poprzez unikanie i ograniczanie w miarę możliwości niezamierzonych połowów oraz do wdrożenia obowiązku wyładunku określonego w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w odniesieniu do gatunków objętych limitami połowowymi i do których niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie.

3.    Plan wdraża podejście ekosystemowe do zarządzania rybołówstwem, aby zapewnić minimalizowanie negatywnego wpływu działalności połowowej na ekosystem morski. Plan jest spójny z unijnym prawodawstwem dotyczącym środowiska, w szczególności z celem, jakim jest osiągnięcie do 2020 r. dobrego stanu środowiska, jak określono w art. 1 ust. 1 dyrektywy 2008/56/WE oraz z celami ustanowionymi w art. 4 i 5 dyrektywy 2009/147/WE oraz w art. 6 i 12 dyrektywy Rady 92/43/EWG.

4.    W szczególności plan ma na celu:

a)zapewnienie, aby spełnione zostały warunki przedstawione we wskaźniku 3 zawartym w załączniku I do dyrektywy 2008/56/WE; oraz

b)przyczynienie się do osiągnięcia innych odnośnych wskaźników zawartych w załączniku I do dyrektywy 2008/56/WE proporcjonalnie do roli, jaką rybołówstwo odgrywa w ich spełnieniu.

5.    Środki przewidziane w planie stosuje się zgodnie z najlepszymi dostępnymi opiniami naukowymi. W przypadku braku wystarczających danych w odniesieniu do odpowiednich stad stosuje się porównywalny poziom ochrony.

ROZDZIAŁ III
WARTOŚCI DOCELOWE

Artykuł 4
Wartości docelowe

1.    Docelowe wartości śmiertelności połowowej – zgodne z przedziałami FMSY określonymi w art. 2 – muszą zostać osiągnięte tak szybko, jak to możliwe, w sposób progresywny i stopniowy, do 2020 r. w odniesieniu do stad wymienionych w art. 1 ust. 1, oraz utrzymane w przedziałach FMSY w późniejszym okresie, zgodnie z tym artykułem.

2.    W oparciu o niniejszy plan występuje się do ICES o ustalenie przedziałów FMSY.

3.    Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Rada ustala uprawnienia do połowów w odniesieniu do danego stada w niższym zakresie przedziału FMSY dostępnego w tym czasie dla tego stada.

4.    Niezależnie od przepisów ust. 1 i 3 uprawnienia do połowów mogą zostać ustalone na poziomach niższych niż przedziały FMSY.

5.    Niezależnie od przepisów ust. 3 i 4 uprawnienia do połowów danego stada mogą zostać ustalone zgodnie z wyższym zakresem przedziału FMSY dostępnego w tym czasie dla tego stada, pod warunkiem że wielkość stada, o którym mowa w art. 1 ust. 1, przekracza poziom MSY Btrigger:

a)jeżeli z opinii lub dowodów naukowych wynika, że jest to niezbędne do osiągnięcia celów określonych w art. 3 w odniesieniu do połowów wielogatunkowych;

b)jeżeli z opinii lub dowodów naukowych wynika, że jest to konieczne do uniknięcia poważnej szkody dla stada z powodu dynamiki wewnątrz- lub międzygatunkowej; lub

c)w celu ograniczenia do maksymalnie 20 % wahań w uprawnieniach do połowów w następujących po sobie latach.

6.    Uprawnienia do połowów ustala się w każdym przypadku w sposób zapewniający mniejsze niż 5 % prawdopodobieństwo zmniejszenia się biomasy stada tarłowego poniżej granicznego punktu odniesienia biomasy stada tarłowego (Blim).

Artykuł 5
Zarządzanie stadami stanowiącymi przyłów

1.Środki zarządzania w odniesieniu do stad, o których mowa w art. 1 ust. 4, w tym – w stosownych przypadkach – uprawnienia do połowów, ustala się przy uwzględnieniu najlepszych dostępnych opinii naukowych i zgodnie z celami określonymi w art. 3.

2.Gdy nie są dostępne odpowiednie informacje naukowe, stadami tymi należy zarządzać zgodnie z podejściem ostrożnościowym do zarządzania zasobami rybołówstwa, określonym w art. 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

3.Zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, przy zarządzaniu połowami wielogatunkowymi w odniesieniu do stad, o których mowa w art. 1 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, uwzględnia się trudności w prowadzeniu połowów ze wszystkich stad na poziomie maksymalnego podtrzymywalnego połowu jednocześnie, zwłaszcza w sytuacjach, kiedy prowadzi to do przedwczesnego zamykania połowów.

ROZDZIAŁ IV
ŚRODKI OCHRONNE

Artykuł 6
Punkty odniesienia do celów ochrony

W oparciu o niniejszy plan występuje się do ICES o ustalenie następujących punktów odniesienia do celów ochrony pełnej zdolności reprodukcyjnej stad, o których mowa w art. 1 ust. 1:

a)    MSY Btrigger dla stad, o których mowa w art. 1 ust. 1;

b)    Blim dla stad, o których mowa w art. 1 ust. 1.

Artykuł 7
Środki ochronne

1.    Jeżeli opinie naukowe wskazują, że w danym roku biomasa tarłowa, a w przypadku stad homarca – liczebność, któregokolwiek ze stad, o których mowa w art. 1 ust. 1, są niższe niż MSY Btrigger, przyjmuje się odpowiednie środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego powrotu odnośnego stada lub jednostki funkcjonalnej do poziomów wyższych niż poziomy pozwalające uzyskać maksymalny podtrzymywalny połów. W szczególności, na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 3 i 5, uprawnienia do połowów ustala się na poziomie spójnym ze śmiertelnością połowową ograniczoną do poziomu poniżej wyższego zakresu przedziału FMSY, biorąc pod uwagę spadek biomasy.

2.    Jeżeli opinie naukowe wskazują, że biomasa tarłowa, a w przypadku stad homarca – liczebność, któregokolwiek ze stad, o których mowa w art. 1 ust. 1, są niższe niż Blim, przyjmuje się dalsze środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego powrotu odnośnego stada lub jednostki funkcjonalnej do poziomów wyższych niż poziom pozwalający uzyskać maksymalny podtrzymywalny połów. Wspomniane środki zaradcze mogą w szczególności obejmować, na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 3 i 5, zawieszenie połowów ukierunkowanych na przedmiotowe stado lub jednostkę funkcjonalną i odpowiednie ograniczenie uprawnień do połowów.

3.    Środki zaradcze, o których mowa w niniejszym artykule, mogą obejmować:

a)    środki nadzwyczajne zgodnie z art. 12 i 13 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

b)    środki zgodnie z art. 8 niniejszego rozporządzenia.

4.    Wyboru środków, o których mowa w niniejszym artykule, dokonuje się w zależności od charakteru, powagi, czasu trwania i powtarzalności sytuacji, w której biomasa stada tarłowego, a w przypadku stad homarca – liczebność, spada poniżej poziomów, o których mowa w art. 6.

ROZDZIAŁ V
ŚRODKI TECHNICZNE

Artykuł 8
Środki techniczne

1.    Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 15 niniejszego rozporządzenia i art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do następujących środków technicznych:

a)specyfikacji cech narzędzi połowowych i zasad dotyczących ich stosowania, w celu zapewnienia lub poprawy selektywności, zmniejszenia niezamierzonych połowów lub zminimalizowania negatywnego wpływu na ekosystem;

b)zmian w narzędziach połowowych lub (specyfikacji) dodatkowych urządzeń do nich, w celu zapewnienia lub poprawy selektywności, zmniejszenia niezamierzonych połowów lub zminimalizowania negatywnego wpływu na ekosystem;

c)ograniczeń lub zakazu stosowania określonych narzędzi połowowych, a także prowadzenia działalności połowowej na określonych obszarach lub w określonych okresach, w celu ochrony ryb w okresie tarła, ryb poniżej minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony lub ryb gatunków innych niż docelowe lub w celu zminimalizowania negatywnego wpływu na ekosystem; oraz

d)określania minimalnych rozmiarów odniesienia do celów ochrony stad, do których zastosowanie ma niniejsze rozporządzenie, w celu zapewnienia ochrony niedojrzałych organizmów morskich.

2.    Środki, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przyczyniają się do osiągnięcia celów określonych w art. 3.

ROZDZIAŁ VI
UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW

Artykuł 9
Uprawnienia do połowów

1.    Przy przydzielaniu uprawnień do połowów, którymi dysponują zgodnie z art. 17 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, państwa członkowskie uwzględniają prawdopodobny skład połowów dokonanych przez statki biorące udział w połowach wielogatunkowych.

2.    Po zgłoszeniu tego faktu Komisji państwa członkowskie mogą zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 wymieniać się całością lub częścią przydzielonych im uprawnień do połowów.

3.    Bez uszczerbku dla przepisów art. 7, całkowity dopuszczalny połów dla stad homarca w wodach zachodnich może być sumą limitów połowowych dla jednostek funkcjonalnych oraz dla prostokątów statystycznych ICES znajdujących się poza jednostkami funkcjonalnymi.

4.    Jeżeli opinie naukowe wskazują, że połowy rekreacyjne mają znaczny wpływ na śmiertelność połowową danego stada, Rada uwzględnia ten fakt i podczas ustalania uprawnień do połowów może ograniczyć połowy rekreacyjne w celu uniknięcia przekroczenia całkowitej wartości docelowej śmiertelności połowowej.

ROZDZIAŁ VII
PRZEPISY DOTYCZĄCE OBOWIĄZKU WYŁADUNKU

Artykuł 10
Przepisy dotyczące obowiązku wyładunku w wodach Unii stanowiących część wód zachodnich

W odniesieniu do wszystkich stad gatunków występujących w wodach zachodnich, do których ma zastosowanie obowiązek wyładunku zgodnie z art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 1380/2013, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 15 niniejszego rozporządzenia i art. 18 rozporządzenia (UE) 1380/2013 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie, określając konkretne elementy wspomnianego obowiązku, jak przewidziano w art. 15 ust. 5 lit. a)–e) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

ROZDZIAŁ VIII
DOSTĘP DO WÓD I ZASOBÓW

Artykuł 11
Upoważnienia do połowów i pułapy zdolności połowowej

1.    W odniesieniu do każdego z obszarów ICES, o których mowa w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, każde państwo członkowskie wydaje upoważnienia do połowów statkom pływającym pod jego banderą, które prowadzą połowy w tym obszarze, zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009. W takich upoważnieniach do połowów państwa członkowskie mogą także ograniczyć całkowitą zdolność połowową, wyrażoną w kW statków używających określonych narzędzi.

2.    Każde państwo członkowskie sporządza i prowadzi wykaz statków posiadających upoważnienie do połowów, o którym mowa w ust. 1, oraz udostępnia ten wykaz Komisji i pozostałym państwom członkowskim na swojej oficjalnej stronie internetowej.

ROZDZIAŁ IX
ZARZĄDZANIE STADAMI BĘDĄCYMI PRZEDMIOTEM WSPÓLNEGO ZAINTERESOWANIA

Artykuł 12
Zasady i cele zarządzania stadami będącymi przedmiotem wspólnego zainteresowania Unii i państw trzecich

1. W przypadku gdy stada będące przedmiotem wspólnego zainteresowania są eksploatowane również przez państwa trzecie, Unia współpracuje z tymi państwami trzecimi z myślą o zapewnieniu zarządzania tymi stadami w sposób zrównoważony, spójny z celami rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, a w szczególności z jego art. 2 ust. 2, oraz z niniejszym rozporządzeniem. W przypadku braku osiągnięcia formalnego porozumienia Unia dokłada wszelkich starań, by wypracować wspólne ustalenia odnośnie do połowów takich stad w celu umożliwienia zrównoważonego zarządzania, tym samym promując równe warunki działania dla podmiotów gospodarczych Unii.

2. W kontekście wspólnego zarządzania stadami z państwami trzecimi Unia może dokonywać wymiany uprawnień do połowów z państwami trzecimi zgodnie z art. 33 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

ROZDZIAŁ X
REGIONALIZACJA

Artykuł 13
Współpraca regionalna

1.    Art. 18 ust. 1–6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 ma zastosowanie do środków, o których mowa w art. 8 i 10 niniejszego rozporządzenia.

2.     Do celów ust. 1 niniejszego artykułu państwa członkowskie, które mają bezpośredni interes w zarządzaniu wodami północno-zachodnimi, oraz państwa członkowskie, które mają bezpośredni interes w zarządzaniu wodami południowo-zachodnimi, mogą przedkładać wspólne rekomendacje zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 po raz pierwszy nie później niż w ciągu dwunastu miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, a następnie przed upływem dwunastu miesięcy od każdego przedłożenia oceny planu zgodnie z art. 14. Mogą również przedkładać takie zalecenia, kiedy uznają to za konieczne, w szczególności w przypadku wystąpienia nagłej zmiany w sytuacji któregokolwiek ze stad, do których niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie. Wspólne rekomendacje w sprawie środków dotyczących danego roku kalendarzowego przedkłada się nie później niż w dniu 1 lipca roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy.

3    Uprawnienia przyznane na mocy art. 8 i 10 niniejszego rozporządzenia nie naruszają uprawnień przyznanych Komisji na mocy innych przepisów prawa unijnego, w tym rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

ROZDZIAŁ XI
OCENA I PRZEPISY PROCEDURALNE

Artykuł 14
Ocena planu

Do dnia [five years after the date of entry into force of this Regulation] r., a następnie co pięć lat, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wyników planu i jego wpływu na stada, do których ma zastosowanie niniejsze rozporządzenie, oraz na połowy, w ramach których eksploatowane są te zasoby, w szczególności pod kątem realizacji celów określonych w art. 3.

Artykuł 15
Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.    Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.    Uprawnienia, o których mowa w art. 1 ust. 1, art. 8 i art. 10, powierza się Komisji na okres pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3.    Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 1 ust. 1, art. 8 i art. 10, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.    Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 28 .

5.    Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.    Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 1 ust. 1, art. 8 i art. 10 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

ROZDZIAŁ XII
WSPARCIE Z EUROPEJSKIEGO FUNDUSZU MORSKIEGO I RYBACKIEGO

Artykuł 16
Wsparcie z Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego

Środki czasowego zaprzestania przyjęte w celu realizacji celów planu uznaje się za czasowe zaprzestanie działalności połowowej do celów art. 33 ust. 1 lit. a) i c) rozporządzenia (UE) nr 508/2014.

ROZDZIAŁ XIII
ZMIANY W ROZPORZĄDZENIU (UE) 2016/1139

Artykuł 17
Zmiany w rozporządzeniu (UE) 2016/1139

W rozporządzeniu (UE) 2016/1139 wprowadza się następujące zmiany:

1.    Art. 2 otrzymuje brzmienie:

„Na potrzeby niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje, o których mowa w art. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 i art. 2 rozporządzenia (WE) nr 2187/2005. Dodatkowo stosuje się następujące definicje:

1) „stada pelagiczne” oznaczają stada wymienione w art. 1 ust. 1 lit. c)–h) niniejszego rozporządzenia lub ich dowolną kombinację;

2) „przedział FMSY” oznacza przedział wartości określony w najlepszych dostępnych opiniach naukowych, w szczególności wydanych przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES), w którym wynikiem wszystkich poziomów śmiertelności połowowej w granicach tego przedziału jest długoterminowy maksymalny podtrzymywalny połów („MSY”) w ramach danego modelu prowadzenia połowów i w istniejących przeciętnych warunkach środowiskowych bez znaczących skutków dla procesu reprodukcji odnośnych stad. Jest on ustalany w taki sposób, aby nie powodował ograniczenia długoterminowych odłowów przekraczającego 5 % w porównaniu z maksymalnym podtrzymywalnym połowem. Jest on ograniczony, tak aby prawdopodobieństwo spadku liczebności stad do wartości poniżej limitu punktu odniesienia biomasy stada tarłowego (Blim) nie przekraczało 5 %;

3) „maksymalny podtrzymywalny połów Flower” oznacza najniższą wartość przedziału FMSY;

4) „maksymalny podtrzymywalny połów Fupper” oznacza najwyższą wartość przedziału FMSY;

5) „wartość punktu FMSY” oznacza wartość szacowanej śmiertelności połowowej, która w danym modelu prowadzenia połowów i w obecnych warunkach środowiskowych zapewnia długoterminowy maksymalny odłów;

6) „niższy zakres przedziału FMSY” oznacza przedział obejmujący wartości od MSY Flower do wartości punktu FMSY;

7) „wyższy zakres przedziału FMSY” oznacza przedział obejmujący wartości od wartości punktu FMSY do MSY Fupper;

8) „Blim” oznacza punkt odniesienia wielkości stada określony na podstawie najlepszych dostępnych opinii naukowych, w szczególności na podstawie opinii ICES, poniżej którego zdolność reprodukcyjna może być ograniczona;

9) „MSY Btrigger” oznacza punkt odniesienia dla biomasy stada tarłowego, określony na podstawie najlepszych dostępnych opinii naukowych, w szczególności na podstawie opinii ICES, poniżej którego należy wszcząć określone i odpowiednie działania w celu zapewnienia, aby wskaźniki eksploatacji w połączeniu z naturalnymi wahaniami doprowadziły do odbudowy stad powyżej poziomu umożliwiającego długoterminowe zapewnienie MSY;

10) „zainteresowane państwa członkowskie” oznaczają państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu, tj.: Danię, Niemcy, Estonię, Łotwę, Litwę, Polskę, Finlandię i Szwecję.”;

2.    Art. 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4
Wartości docelowe

1.    Docelowe wartości śmiertelności połowowej – zgodne z przedziałami FMSY określonymi w art. 2 – muszą zostać osiągnięte tak szybko, jak to możliwe, w sposób progresywny i stopniowy, do 2020 r. w odniesieniu do stad wymienionych w art. 1 ust. 1, oraz utrzymane w przedziałach FMSY w późniejszym okresie, zgodnie z tym artykułem.

2.    W oparciu o niniejszy plan występuje się do ICES o ustalenie przedziałów FMSY.

3.    Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Rada ustala uprawnienia do połowów w odniesieniu do danego stada w niższym zakresie przedziału FMSY dostępnego w tym czasie dla tego stada.

4.    Niezależnie od przepisów ust. 1 i 3 uprawnienia do połowów mogą zostać ustalone na poziomach niższych niż przedziały FMSY.

5.    Niezależnie od przepisów ust. 3 i 4 uprawnienia do połowów danego stada mogą zostać ustalone zgodnie z wyższym zakresem przedziału FMSY dostępnego w tym czasie dla tego stada, pod warunkiem że wielkość stada, o którym mowa w art. 1 ust. 1, przekracza poziom MSY Btrigger:

a)jeżeli z opinii lub dowodów naukowych wynika, że jest to niezbędne do osiągnięcia celów określonych w art. 3 w odniesieniu do połowów wielogatunkowych;

b)jeżeli z opinii lub dowodów naukowych wynika, że jest to konieczne do uniknięcia poważnej szkody dla stada z powodu dynamiki wewnątrz- lub międzygatunkowej; lub

c)w celu ograniczenia do maksymalnie 20 % wahań w uprawnieniach do połowów w następujących po sobie latach.

6.    Uprawnienia do połowów ustala się w każdym przypadku w sposób zapewniający mniejsze niż 5 % prawdopodobieństwo zmniejszenia się biomasy stada tarłowego poniżej granicznego punktu odniesienia biomasy stada tarłowego (Blim).”.

3.    W rozdziale III po art. 4 dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 4a
Punkty odniesienia do celów ochrony

W oparciu o niniejszy plan występuje się do ICES o ustalenie następujących punktów odniesienia do celów ochrony pełnej zdolności reprodukcyjnej stad, o których mowa w art. 1 ust. 1:

a)    MSY Btrigger dla stad, o których mowa w art. 1 ust. 1;

b)    Blim dla stad, o których mowa w art. 1 ust. 1.”.

4.    Art. 5 otrzymuje brzmienie: 

„Artykuł 5
Środki ochronne

1.    Jeżeli opinie naukowe wskazują, że w danym roku biomasa tarłowa któregokolwiek ze stad, o których mowa w art. 1 ust. 1, jest niższa niż MSY Btrigger, przyjmuje się odpowiednie środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego powrotu odnośnego stada do poziomów wyższych niż poziomy pozwalające uzyskać maksymalny podtrzymywalny połów. W szczególności, na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 3 i 5, uprawnienia do połowów ustala się na poziomie spójnym ze śmiertelnością połowową ograniczoną do poziomu poniżej wyższego zakresu przedziału FMSY, biorąc pod uwagę spadek biomasy.

2.    Jeżeli opinie naukowe wskazują, że biomasa tarłowa któregokolwiek ze stad, o których mowa w art. 1 ust. 1, jest niższa niż Blim, przyjmuje się dalsze środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego powrotu odnośnego stada do poziomów wyższych niż poziom pozwalający uzyskać maksymalny podtrzymywalny połów. Wspomniane środki zaradcze mogą w szczególności obejmować, na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 3 i 5, zawieszenie połowów ukierunkowanych na przedmiotowe stado i odpowiednie ograniczenie uprawnień do połowów.

3.    Środki zaradcze, o których mowa w niniejszym artykule, mogą obejmować:

a)    środki nadzwyczajne zgodnie z art. 12 i 13 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

b)    środki zgodnie z art. 7 i 8 niniejszego rozporządzenia.

4.    Wyboru środków, o których mowa w niniejszym artykule, dokonuje się w zależności od charakteru, powagi, czasu trwania i powtarzalności sytuacji, w której biomasa stada tarłowego spada poniżej poziomów, o których mowa w art. 4a.”.

5.    Uchyla się załączniki I i II.

ROZDZIAŁ XIV
PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 18
Przepisy uchylające

1.Następujące rozporządzenia tracą moc:

a) rozporządzenie (WE) nr 811/2004;

b) rozporządzenie (WE) nr 2166/2005;

c) rozporządzenie (WE) nr 388/2006;

d) rozporządzenie (WE) nr 509/2007;

e) rozporządzenie (WE) nr 1300/2008.

2.Odesłania do uchylonych rozporządzeń traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 19
Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

(1)

   Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22.

(2)    Dz.U. L 191 z 15.7.2016, s. 1.

(3)

   Dz.U. L 125 z 27.4.1998, s. 1.

(4)    COM(2016) 134 final – 2016/074 (COD).

(5)

   Dz.U. L 27 z 31.1.2018, s. 1.

(6)    Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(7)     https://ec.europa.eu/info/consultations/multi-annual-plans-western-eu-waters_en  

(8)    W 2013 r. utworzono międzyinstytucjonalną grupę zadaniową ds. planów wieloletnich w celu rozwiązania kwestii międzyinstytucjonalnych i uzgodnienia sposobu, który ułatwi opracowywanie i wprowadzanie planów wieloletnich na podstawie zasad wspólnej polityki rybołówstwa oraz badanie kwestii związanych z planami wieloletnimi i badanie możliwości wypracowywania odpowiednich dalszych sposobów postępowania.

(9)    Sprawozdania STECF z oceny efektywności istniejących planów wieloletnich można znaleźć na stronie: https://stecf.jrc.ec.europa.eu/reports/management-plans .

(10)     http://www.ices.dk/sites/pub/Publication%20Reports/Advice/2015/2015/her-67bc.pdf

(11)

    STECF: Ocena i ustalanie zakresu planów zarządzania – ocena wieloletniego planu zarządzania zasobami soli w zachodniej części kanału La Manche (rozporządzenie (WE) nr 509/2007) (STECF-14-04) , s. 7 i 10.

(12)

    STECF: Ocena skutków planu zarządzania zasobami soli z Zatoki Biskajskiej STECF-11-01), s. 12

(13)     http://www.ices.dk/sites/pub/Publication%20Reports/Advice/2016/2016/hke-nrtn.pdf  

(14)

    STECF: Sprawozdanie podgrupy ds. celów i strategii zarządzania (SGMOS 10-06). Część d): Ocena wieloletniego planu dla morszczuka i homarca w obszarach VIIIc i IXa, s. 6.

(15)    Dz.U. C z , s. .

(16)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).

(17)    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiająca ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) (Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19).

(18)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 811/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiające środki dla odnowy zasobów morszczuka północnego (Dz.U. L 150 z 30.4.2004, s. 1).

(19)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 2166/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. ustanawiające środki służące odnowieniu zasobów morszczuka nowozelandzkiego i homarca w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 850/98 w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich (Dz.U. L 345 z 28.12.2005, s. 5).

(20)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 388/2006 z dnia 23 lutego 2006 r. ustanawiające wieloletni plan zrównoważonej eksploatacji zasobów soli w Zatoce Biskajskiej (Dz.U. L 65 z 7.3.2006, s. 1).

(21)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 509/2007 z dnia 7 maja 2007 r. ustanawiające wieloletni plan zrównoważonej eksploatacji zasobów soli w zachodniej części kanału La Manche (Dz.U. L 122 z 11.5.2007, s. 7).

(22)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 1300/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające wieloletni plan dotyczący zasobów śledzia występujących przy zachodnim wybrzeżu Szkocji oraz połowów tych zasobów (Dz.U. L 344 z 20.12.2008, s. 6).

(23)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 423/2004 (Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 20).

(24)

    UE zwróciła się do ICES o przedstawienie przedziałów FMSY dla wybranych stad w podobszarach ICES 5–10.

(25)    Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.

(26)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2328/2003, (WE) nr 861/2006, (WE) nr 1198/2006 i (WE) nr 791/2007 oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1255/2011 (Dz.U. L 149 z 20.5.2014, s. 1).

(27)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1139 z dnia 6 lipca 2016 r. ustanawiające wieloletni plan w odniesieniu do stad dorsza, śledzia i szprota w Morzu Bałtyckim oraz połowów eksploatujących te stada, zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 2187/2005 i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1098/2007 (Dz.U. L 191 z 15.7.2016, s. 1).

(28)    Porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej a Komisją Europejską w sprawie lepszego stanowienia prawa.