21.3.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 88/1

—

uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady „Śródokresowy przegląd/rewizja wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020. Budżet UE ukierunkowany na wyniki” (COM(2016) 603 final) (1) oraz dokument towarzyszący,

—

uwzględniając swą opinię w sprawie śródokresowego przeglądu wieloletnich ram finansowych (WRF) (2),

1.

Przyjmuje do wiadomości szczegółową propozycję śródokresowego przeglądu wieloletnich ram finansowych (WRF) przedstawioną przez Komisję dnia 14 września 2016 r.

2.

Popiera powiązanie negocjacji nad śródokresowym przeglądem z procedurą budżetową UE na 2017 r. Pozwoli to na przyjęcie na czas przeglądu śródokresowego oraz zostawi miejsce na dyskusje na temat kolejnych WRF po 2020 r.

3.

Ubolewa, że Komisja Europejska wykazała mały poziom ambicji i przedłożyła jedynie propozycję przeglądu WRF, które już się kończą, zamiast pełnego przeglądu umożliwiającego UE zajęcie się stojącymi przed nią obecnie wyzwaniami oraz dopilnowanie, by budżet UE koncentrował się na obszarach prowadzących do zrównoważonego wzrostu i tworzenia miejsc pracy i wykazujących dużą wartość dodaną dla Europy. Oczekuje, że budżet kolejnych WRF w znacznym stopniu zostanie dopasowany do aktualnej sytuacji, umożliwiając UE stawienie czoła przyszłym wyzwaniom i zajęcie się nowymi priorytetami.

4.

Odnotowuje, że śródokresowy przegląd odzwierciedla podejście KE „budżet UE ukierunkowany na wyniki”, lecz obawia się, że głównym kryterium proponowanych zmian w środkach był poziom absorpcji programów UE. Ponownie oferuje się odgrywać aktywną rolę w procesie oceny skuteczności wszystkich programów unijnych.

5.

Stanowczo odrzuca zawarte w komunikacie w sprawie wieloletnich ram finansowych stwierdzenie, że programy objęte zarządzaniem dzielonym są nieefektywne. Podkreśla, że pomimo opóźnienia w procesie przyjmowania nowych rozporządzeń w sprawie europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych i bardzo złożonej procedury programowania, rozpoczęto ponad 200 000 projektów i przydzielono ponad 46 mld EUR z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych na finansowanie projektów wartych 68 mld EUR.

6.

W związku z tym zwraca uwagę, że ewentualne zawieszenie funduszy strukturalnych i inwestycji europejskich w stosunku do Hiszpanii i Portugalii lub jakiegokolwiek innego państwa członkowskiego miałoby negatywne skutki dla realizacji programów. Przypomina, że: a) KR sprzeciwia się warunkowości makroekonomicznej, gdyż jest ona szkodliwa dla miast i regionów; b) byłoby to sprzeczne z zastosowanymi już umorzeniami kar zgodnie z przepisami rozporządzenia (UE) nr 1173/2011 w sprawie skutecznego egzekwowania nadzoru budżetowego w strefie euro; c) narusza to zasadę proporcjonalności ustanowioną na mocy art. 5 TUE i dołączonego doń protokołu nr 2. Dlatego Komitet wnosi, by w razie ewentualnego zawieszenia miało ono – ze względu na okoliczności gospodarcze i społeczne, bezrobocie i skutki zawieszenia dla gospodarki – wartość zerową, zgodnie z art. 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. (rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów).

7.

Wyraża zaniepokojenie zmierzaniem do centralizacji budżetu UE, co byłoby jednoznacznie sprzeczne z poszukiwaniem rozwiązań dostosowanych do wyzwań na szczeblu lokalnym i regionalnym. Ograniczenie programów objętych zarządzaniem dzielonym miałoby negatywny wpływ na zobowiązania wynikające z traktatów UE w zakresie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej, a także na zasady pomocniczości, partnerstwa i wielopoziomowego sprawowania rządów.

8.

Wyraża ubolewanie, że w śródokresowym przeglądzie WRF uwzględniono dostosowanie środków na politykę spójności. Mimo iż to dostosowanie jest obowiązkowe zgodnie z art. 7 rozporządzenia WRF, nie należy go dalej negocjować.

9.

Z zadowoleniem przyjmuje propozycję rozszerzenia i wzmocnienia Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS). Będzie to tematem oddzielnej opinii Komitetu. Oczekuje dalszych usprawnień w dziedzinie dodatkowości, zasięgu geograficznego i sektorowego oraz przejrzystości. Powtarza apel o dokonanie odpowiedniej oceny wyników EFIS, zwłaszcza synergii z europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi oraz dotychczasowego wkładu w spójność terytorialną. Oczekuje na ściślejszą współpracę z Parlamentem Europejskim podczas monitorowania wdrażania EFIS. Wyraża nadzieję, że regiony zostaną w większym stopniu włączone do zarządzania, by zapewnić funkcjonalną integrację z polityką spójności.

10.

Z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie środków na program „Horyzont 2020” i instrument „Łącząc Europę”, podkreśla jednak, że nie równoważy ono początkowych cięć budżetowych wprowadzonych w tych programach podczas tworzenia EFIS.

11.

Przyjmuje do wiadomości wniosek Komisji dotyczący przeglądu rozporządzenia finansowego oraz zamiar uproszczenia zasad w celu rozwiązania problemów związanych ze złożonością procedur administracyjnych i błędami polityki spójności, zwłaszcza w odniesieniu do wdrażania programów objętych zarządzaniem dzielonym i wzmocnionych synergii między dotacjami a instrumentami finansowymi. Ustosunkuje się do przeglądu w oddzielnej opinii.

12.

Z zadowoleniem przyjmuje wzrost środków budżetowych na inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i program Erasmus+. Wyraża jednak żal z powodu braku inicjatyw na rzecz walki z długotrwałym bezrobociem.

13.

Odnotowuje środki z zakresu elastyczności zaproponowane przez Komisję, a szczególnie stworzenie rezerwy UE na wypadek kryzysów w celu wykorzystania umorzonych środków, zniesienie rocznych pułapów w ramach łącznego marginesu na płatności oraz ukierunkowane wykorzystanie dostosowania technicznego puli środków w ramach polityki spójności. Uznaje to za pozytywne działania zmierzające do sprostania obecnym kryzysom dzięki uelastycznieniu budżetu unijnego.

14.

Wyraża ubolewanie, że Komisja nie zaproponowała w ramach śródokresowego przeglądu żadnych dodatkowych środków w odpowiedzi na różne kryzysy w UE związane z WPR, w tym dotyczące koncentracji produkcji, rosnącej konkurencji światowej, malejącej siły roboczej i postępującej zapaści na obszarach wiejskich, z którymi to kryzysami będą się mierzyć europejscy rolnicy, konsumenci i władze lokalne i regionalne aż do końca obecnego okresu programowania.

15.

W świetle ambitnego światowego porozumienia w sprawie klimatu w Paryżu w 2015 r. przypomina o celu przeznaczenia 20 % wydatków UE na projekty i strategie związane z klimatem, ale podkreśla, że jest to minimum i że prawdopodobnie potrzebne będą dalsze wysiłki, by zapewnić utrzymanie tego celu do 2020 r.

16.

Z zadowoleniem przyjmuje szczegółowe średnioterminowe prognozy płatności w odpowiedzi na obawy dotyczące zaległości w płatnościach w kontekście obecnych WRF. Wyraża jednak zaniepokojenie w związku z przyszłymi płatnościami, mając na uwadze opóźnienia we wdrażaniu programów objętych zarządzaniem dzielonym. Podkreśla odpowiedzialność państw członkowskich i Rady za udostępnienie w rocznych budżetach wystarczających środków pieniężnych, tak by Unia mogła sprostać obecnym wyzwaniom.

17.

Obawia się, że mimo zwiększenia środków w dziale 3 i 4 w celu poradzenia sobie z kryzysem migracyjnym i uchodźczym, utworzenia rezerwy Unii Europejskiej na wypadek kryzysów i „rezerwy elastyczności”, środki dostępne w kontekście obecnych WRF są niewystarczające w świetle coraz większych żądań związanych z budżetem unijnym dotyczących przyjmowania, rozdziału i integracji uchodźców i migrantów bądź ich ochrony w krajach pochodzenia. Przypomina w tym kontekście, że na władzach lokalnych i regionalnych spoczywa kluczowa odpowiedzialność za przyjmowanie i integrację migrantów, dlatego też bezpośredni dostęp do odpowiednich możliwości finansowania z UE znacznie by im pomógł sprostać tym wyzwaniom. Ostrzega, że większa elastyczność nie stanowi odpowiedzi na niewystarczające zasoby finansowe.

18.

Odnotowuje propozycję stworzenia Europejskiego Funduszu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju i zajmie się tą kwestią dokładniej w odrębnej opinii.

19.

Zwraca uwagę, że potencjalne wyjście Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej mogłoby mieć wpływ na obecne wieloletnie ramy finansowe. Wyraża zaniepokojenie w związku ze skutkami dla bieżącego wdrażania wielu programów unijnych i sugeruje zaangażowanie Komitetu na wczesnym etapie w dalsze dyskusje na temat przeglądu obecnych WRF.

20.

Z zadowoleniem przyjmuje rozdział „W kierunku następnych wieloletnich ram finansowych” jako wstępny wkład w szerzej zakrojoną debatę na temat przyszłości budżetu UE. Zachęca instytucje unijne do wczesnego dialogu z miastami i regionami Europy na temat zasięgu, struktury i instrumentów przyszłych WRF. W odpowiednim czasie przygotuje propozycje w tej dziedzinie.

21.

Zobowiązuje swego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji Europejskiej, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz przewodniczącemu Rady Europejskiej.