6.9.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 327/4

(1)

Decyzja nadaje prawnie wiążący charakter zobowiązaniom zaproponowanym przez 14 przedsiębiorstw żeglugi kontenerowej (zwanych dalej łącznie „stronami”): Maersk (Dania), MSC (Szwajcaria), CMA CGM (Francja), Hapag-Lloyd (Niemcy), Hamburg Süd (Niemcy), COSCO (Chiny), OOCL (Hongkong), Evergreen (Tajwan), Hanjin (Korea Południowa), Hyundai Merchant Marine (Korea Południowa), MOL (Japonia), NYK (Japonia), UASC (Zjednoczone Emiraty Arabskie) i ZIM (Izrael).

(2)

Decyzjami z dnia 21 listopada 2013 r. i dnia 13 listopada 2015 r. Komisja wszczęła postępowanie przeciwko stronom. W dniu 26 listopada 2015 r. Komisja przyjęła wstępną ocenę zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, w której przedstawiła swoje zastrzeżenia dotyczące konkurencji. Wstępna ocena została doręczona stronom w dniu 26 listopada 2015 r.

(3)

W okresie od dnia 21 grudnia 2015 r. do dnia 12 lutego 2016 r. – w odpowiedzi na wstępną ocenę – strony przedstawiły Komisji swoje zobowiązania („zobowiązania”).

(4)

W dniu 16 lutego 2016 r., na mocy art. 27 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej opublikowano zawiadomienie zawierające streszczenie sprawy i zobowiązań oraz wezwanie zainteresowanych osób trzecich do przedstawienia uwag na ich temat w terminie jednego miesiąca od daty publikacji zawiadomienia („zawiadomienie na mocy art. 27 ust. 4”).

(5)

W dniu 27 czerwca 2016 r. przeprowadzono konsultacje z Komitetem Doradczym ds. Praktyk Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominujących, który wydał pozytywną opinię. W dniu 28 czerwca 2016 r. urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające wydał sprawozdanie końcowe.

(6)

Strony regularnie ogłaszają zamierzone (przyszłe) podwyżki cen usług w zakresie dalekomorskiej żeglugi kontenerowej, co najmniej na trasach z Dalekiego Wschodu do Europy Północnej i basenu Morza Śródziemnego (w kierunku zachodnim), na swoich stronach internetowych, w prasie lub za pomocą innych środków. W tych ogłoszeniach przedstawiają one wysokość podwyżki wyrażoną w dolarach amerykańskich w odniesieniu do przewożonej jednostki kontenera (dwudziestostopowa jednostka ekwiwalentna, „TEU”), trasę objętą podwyżką oraz datę wprowadzenia podwyżki. Ogłoszenia takie zwane są w branży „ogłoszeniami dotyczącymi podwyżki stawek”. Dotyczą one zasadniczo znacznych podwyżek stawek w wysokości kilkuset dolarów amerykańskich na TEU.

(7)

Ogłoszenia dotyczące podwyżki stawek dokonywane są zazwyczaj na 3–5 tygodni przed planowaną datą wdrożenia. W tym czasie niektóre lub wszystkie strony ogłaszają podobne planowane podwyżki stawek na tych samych lub podobnych trasach i z takim samym lub podobnym terminem wprowadzenia. Niektóre strony czasem przekładają lub modyfikują ogłoszone podwyżki stawek, być może w celu ujednolicenia ich z podwyżkami ogłoszonymi przez inne strony.

(8)

W ocenie wstępnej z dnia 26 listopada 2015 r. Komisja wyraziła obawę, że ogłoszenia dotyczące podwyżki stawek mogą przynieść klientom bardzo niewielkie korzyści: ogłoszenia, w których podaje się wyłącznie kwotę zamierzonej podwyżki, mogą nie informować klientów o nowej pełnej cenie, którą będą musieli zapłacić w przyszłości. Ponadto ogłoszenia dotyczące podwyżki stawek mogą być ostatecznie wiążące jedynie w ograniczonym zakresie i w związku z tym klienci nie mogą na nich polegać, podejmując decyzje o zakupie.

(9)

Komisja wyraziła także zaniepokojenie faktem, że taka praktyka może umożliwiać stronom wzajemne poznawanie zamiarów dotyczących cen oraz koordynowanie swoich zachowań. Praktyka ta może umożliwiać stronom testowanie, czy – bez ryzyka utraty klientów – mogą w uzasadniony sposób wprowadzić podwyżkę cen, a tym samym praktyka ta może zmniejszać strategiczną niepewność dla stron i ich motywację do konkurowania. Komisja obawia się, że takie zachowanie można uznać za praktykę uzgodnioną, która stanowi naruszenie art. 101 TFUE i art. 53 Porozumienia EOG.

(10)

Zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 strony zaproponowały zobowiązania, które mogą podjąć, aby uwzględnić zastrzeżenia Komisji dotyczące konkurencji w odniesieniu do wspomnianej wyżej praktyki.

(11)

Strony zaproponowały zaprzestanie publikowania i przekazywania ogłoszeń dotyczących podwyżki stawek, tj. zmian cen podawanych wyłącznie jako kwota pieniężna lub zmiana procentowa.

(12)

Strony nie będą zobowiązane do publikowania ani przekazywania (dalej „ogłaszania”) swoich cen, ale w przypadku, gdy się na to zdecydują, ogłoszenia takie muszą być zrozumiałe dla nabywców i wiążące dla stron. W tym celu strony proponują, by ogłoszenia dotyczące cen zawierały co najmniej następujące informacje:

Ogłoszenia będą dokonywane najpóźniej 31 dni przed datą wdrożenia nowych cen.

(13)

Podwyżki cen opublikowane w ogłoszeniach w okresie ich ważności są wiążące dla stron jako ceny maksymalne; strony mogą jednak oferować niższe ceny.

(14)

W celu ułatwienia prowadzenia działalności strony włączyły dwa wyjątki od zobowiązań w sytuacjach, które najprawdopodobniej nie powinny wywoływać zastrzeżeń Komisji dotyczących konkurencji. Zobowiązania nie będą miały zastosowania do:

Strony są jednak nadal związane cenami maksymalnymi określonymi w odpowiednich ogłoszeniach dotyczących cen, które mają zastosowanie do tych samych usług i klientów, o których mowa w komunikatach, na warunkach określonych w zobowiązaniach.

(15)

Zobowiązania będą obowiązywać przez 3 lata w odniesieniu do wszystkich szlaków żeglugowych prowadzących do i z EOG, po upływie pięciu miesięcy od przyjęcia przez Komisję decyzji w sprawie zobowiązań.

(16)

Zobowiązania te nie zwalniają stron z obowiązku przestrzegania wymogów wynikających z przepisów ustawowych lub wykonawczych obowiązujących w innych jurysdykcjach.

(17)

Zgodnie z art. 27 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 w dniu 16 lutego 2016 r. Komisja opublikowała zawiadomienie w związku z testem rynkowym oraz projekt zobowiązań, wzywając zainteresowane strony do przedstawienia swoich uwag. Na podstawie otrzymanych uwag nie stwierdzono nowych zastrzeżeń dotyczących konkurencji ani nowych punktów, które wiązałyby się z koniecznością ponownego rozważenia merytorycznych aspektów projektu zobowiązań zaproponowanych przez przewoźników.

(18)

Zobowiązania w swym ostatecznym kształcie są wystarczające w odpowiedzi na zastrzeżenia sformułowane przez Komisję we wstępnej ocenie, a przy tym nie są nieproporcjonalne.

(19)

Terminowe, przejrzyste i wiążące cenniki umożliwią konsumentom podejmowanie świadomych decyzji o zakupie i utrudnią stronom uzgadnianie cen. Mimo że bardziej przejrzysty sposób ogłaszania cen jako taki oznacza większą przejrzystość zarówno dla stron, jak i dla klientów, to dobrze poinformowani klienci będą w stanie wywierać presję na strony, przez co uzgadnianie cen stanie się trudniejsze i bardziej ryzykowne.

(20)

Zobowiązania ograniczają się tylko do sposobu ogłaszania cen i nie wpływają na swobodę działania stron przy podejmowaniu decyzji o ogłoszeniu cenników i o sposobie ustalania cen. Ponieważ zobowiązania te spowodują poważną zmianę w całym sektorze, jeśli chodzi o ogłaszanie cen, uznano, że należy ograniczyć ich czas obowiązywania do trzech lat w celu zbadania ich wpływu na rynek. Zobowiązania są zatem proporcjonalne.

(21)

Na mocy decyzji zobowiązania zaproponowane przez przewoźników stają się dla nich prawnie wiążące.

(22)

W świetle ostatecznych zobowiązań zaproponowanych przez przewoźników Komisja uważa, że nie ma podstaw do podejmowania przez nią dalszych działań. Decyzja obowiązuje od dnia 7 grudnia 2016 r. do dnia 7 grudnia 2019 r.