EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52010IP0208
Internet governance: the next steps European Parliament resolution of 15 June 2010 on internet governance: the next steps (2009/2229(INI))
Zarządzanie Internetem: kolejne działania Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 czerwca 2010 r. w sprawie zarządzania Internetem: kolejne działania (2009/2229(INI))
Zarządzanie Internetem: kolejne działania Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 czerwca 2010 r. w sprawie zarządzania Internetem: kolejne działania (2009/2229(INI))
OJ C 236E, 12.8.2011, p. 33–40
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
12.8.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
CE 236/33 |
Wtorek, 15 czerwca 2010 r.
Zarządzanie Internetem: kolejne działania
P7_TA(2010)0208
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 czerwca 2010 r. w sprawie zarządzania Internetem: kolejne działania (2009/2229(INI))
2011/C 236 E/05
Parlament Europejski,
uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Zarządzanie Internetem: kolejne działania” (COM(2009)0277),
uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Ochrona Europy przed zakrojonymi na szeroką skalę atakami i zakłóceniami cybernetycznymi: zwiększenie gotowości, bezpieczeństwa i odporności” (COM(2009)0149),
uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 października 1998 r. w sprawie globalizacji i społeczeństwa informacyjnego: potrzeba wzmocnienia koordynacji międzynarodowej (1),
uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 lutego 2001 r. w sprawie organizacji i administracji Internetu – zagadnień polityki międzynarodowej i europejskiej 1998-2000 (2),
uwzględniając swoją rezolucję z dnia 2 kwietnia 2001 r. w sprawie Internetu nowej generacji: potrzeba inicjatywy badawczej UE (3),
uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 czerwca 2005 r. w sprawie społeczeństwa informacyjnego (4),
uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie praw człowieka i wolności prasy w Tunezji i oceny Światowego Szczytu w sprawie Społeczeństwa Informacyjnego w Tunezji (5),
uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie wolności słowa w Internecie (6),
uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 stycznia 2008 r. w sprawie drugiego Forum Zarządzania Internetem, które odbyło się w Rio de Janeiro w dniach od 12 do 15 listopada 2007 r. (7),
uwzględniając swoje zalecenie dla Rady z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie utrwalenia bezpieczeństwa i podstawowych wolności w Internecie (8),
uwzględniając art. 48 Regulaminu,
uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, a także opinie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, Komisji Kultury i Edukacji, Komisji Prawnej oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A7-0185/2010),
A. |
mając na uwadze, że Internet jest doniosłym środkiem komunikacji globalnej o potężnym oddziaływaniu na społeczeństwo jako całość, |
B. |
mając na uwadze, że zarządzanie Internetem obejmuje zagadnienia związane z ochroną i zagwarantowaniem podstawowych praw i swobód, dostępem i wykorzystaniem Internetu oraz jego podatnością na atak cybernetyczny, itp., |
C. |
mając na uwadze, że cyberprzestępczość stanowi rosnące zagrożenie dla społeczeństw, które polegają na TIK, oraz mając na uwadze, że podżeganie do ataków terrorystycznych, przestępstw opartych na nienawiści i pornografia dziecięca wzrosły i zagrażają jednostkom, w tym dzieciom, |
D. |
mając na uwadze ogromne znaczenie punktu przecięcia między cyberprzestępczością, jurysdykcją dotyczącą Internetu i zjawiskiem „przetwarzania w chmurze”(ang. cloud comuting) jako wyłaniającym się aspektem zarządzania Internetem na poziomie europejskim, |
E. |
mając na uwadze, że aspekty zarządzania Internetem dotyczą adresowania w Internecie oraz innych, w głównej mierze technicznych kwestii, którymi to dziedzinami zajmują się takie jednostki jak Internetowa Korporacja ds. Nadawania Nazw i Numerów (ICANN), agencja ds. przydzielonych numerów internetowych (IANA), grupa robocza ds. technicznych sieci Internetu (IETF), regionalne rejestry internetowe oraz inne jednostki, |
F. |
mając na uwadze, że w związku z zarządzaniem Internetem sektor prywatny odgrywał dotychczas najważniejszą i pozytywną rolę przewodnią; mając jednak na uwadze, że rolę organów publicznych należy zwiększyć podczas określania ogólnej strategii, |
G. |
mając na uwadze, że rządy odgrywają ważną rolę w zakresie szerszych aspektów zarządzania w obronie interesu publicznego, w szczególności aby chronić i gwarantować podstawowe prawa i swobody, jak również odnośnie do bezpieczeństwa, integralności i odporności Internetu, sektor prywatny zaś spełnia kluczową rolę w zapewnianiu koniecznych inwestycji, wiedzy fachowej i inicjatywy niezbędnej dla dalszego postępu innowacji, |
H. |
mając na uwadze, że globalne Forum zarządzania Internetem (IGF) oraz różne krajowe i regionalne fora stanowią ważne obszary prowadzenia wielostronnego dialogu na temat polityki wobec Internetu, |
I. |
mając na uwadze, że Parlament Europejski oraz inne instytucje europejskie od długich lat wykazują zaangażowanie się w Internet jako otwarte globalne publiczne dobro, |
1. |
uważa, że Internet jest globalnym publicznym dobrem, i że w związku z tym należy nim zarządzać we wspólnym interesie; |
2. |
przyznaje, że Internet ma zasadnicze znaczenie dla praktycznej realizacji wolności słowa, różnorodności kulturowej, pluralizmu środków przekazu, demokratycznego obywatelstwa, a także dla edukacji i dostępu do informacji, i tym samym stanowi jedno z głównych narzędzi propagowania wartości demokratycznych na świecie; |
3. |
przypomina, że Internet stał się niezbędnym narzędziem propagowania inicjatyw demokratycznych, debaty politycznej, poznawania technologii cyfrowych i upowszechniania wiedzy; ponownie stwierdza, że dostęp do Internetu jest uzależniony od korzystania z szeregu praw podstawowych i jednocześnie je gwarantuje, w tym między innymi poszanowanie życia prywatnego, ochronę danych, wolność wypowiedzi, słowa i zrzeszania się, wolność prasy, głoszenia poglądów politycznych i udziału w życiu politycznym, brak dyskryminacji, kształcenie oraz różnorodność kulturową i językową; podkreśla, że w związku z tym na instytucjach i zainteresowanych podmiotach na wszystkich szczeblach ciąży ogólna odpowiedzialność za pomoc w dopilnowaniu, aby wszyscy mogli korzystać z przysługującego im prawa uczestnictwa w społeczeństwie informatycznym, zwłaszcza osoby starsze, które napotykają więcej trudności w zaznajamianiu się z nowymi technologiami, a jednocześnie za stawienie czoła dwóm wyzwaniom wieku elektronicznego w postaci analfabetyzmu elektronicznego oraz wykluczenia z procesów demokratycznych; |
4. |
podkreśla szczególnie potrzebę dynamizacji rozwoju podejść oddolnych oraz demokracji elektronicznej przy jednoczesnym zagwarantowaniu stworzenia odpowiednich zabezpieczeń przed nowymi formami nadzoru, kontroli i cenzury przez podmioty publiczne lub prywatne, aby swoboda dostępu do Internetu i ochrona życia prywatnego były realne, nie zaś iluzoryczne; |
5. |
podkreśla konieczność ochrony i promocji europejskiego dziedzictwa kulturalnego, w tym za pośrednictwem Internetu; uważa, że Internet odgrywa kluczową rolę w pobudzaniu innowacyjności i zmniejszaniu przepaści cyfrowej, społecznej i kulturowej w Europie w stosunku do innych części świata; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja rozumie znaczenie likwidowania tzw. „przepaści cyfrowej” i znaczenie zagadnień rozwoju związanych z zarządzaniem Internetem; jednak uważa, że trzeba również zwracać uwagę na licznych starszych obywateli, zarówno w krajach rozwiniętych, jak i rozwijających się, którzy często mają poczucie pozostawania z tyłu w tym nowym świecie on-line; zwraca uwagę, że Internet może stanowić skuteczne narzędzie integracji społecznej i że starsi obywatele muszą zostać zintegrowani; wzywa do podjęcia działań promujących kształcenie w zakresie korzystania z zasobów oferowanych przez Internet oraz wyboru kryteriów określających sposoby wykorzystywania tych zasobów; |
6. |
przyznaje, że wzmożone użytkowanie Internetu przez obywateli, konsumentów, przedsiębiorstwa i władze oznacza, że to narzędzie komunikacji stało się jednym z głównych elementów umożliwiających realizację rynku wewnętrznego w UE; podkreśla w tym kontekście potrzebę odpowiedniej ochrony konsumentów oraz posiadaczy praw własności intelektualnej w Internecie; podkreśla również, że prawa obywatelskie i swobody użytkowników Internetu muszą zostać zagwarantowane; uznaje znaczenie Internetu jako środka informacji o prawach konsumentów i propagowania tych praw; |
7. |
podkreśla, że zarządzanie Internetem powinno ułatwić handel elektroniczny i transakcje transgraniczne poprzez decentralizację funkcji samoregulacyjnych, zwłaszcza w ustalaniu warunków wejścia na rynek dla nowych konkurentów; |
8. |
wzywa do ułatwienia dostępności i rozwoju Internetu w nowych państwach członkowskich, zwłaszcza na obszarach wiejskich, i krajach rozwijających się, za pośrednictwem programów finansowanych przez Unię Europejską; wzywa ponadto do umocnienia ich roli w kształtowaniu polityki zarządzania Internetem; |
9. |
uważa, że aby uchronić interesy UE i zachować Internet jako globalne publiczne dobro, zarządzanie Internetem powinno opierać się na szerokim modelu, który równoważyłby udział sektorów publicznego i prywatnego, unikając dominacji ze strony jakiejkolwiek pojedynczej jednostki lub grupy jednostek oraz prób podejmowanych przez państwa lub ponadnarodowe organy, by kontrolować przepływ informacji w Internecie, jednocześnie współdziałając z wielostronnymi procesami w zakresie zarządzania Internetem, który nadal dostarcza skutecznego mechanizmu promowania globalnej współpracy; |
10. |
podkreśla, że wartości, na których opiera się Unia, jak określono w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej, są fundamentalnymi wartościami i ostatecznymi celami Unii Europejskiej; wzywa zatem Komisje Europejską i państwa członkowskie do dopilnowania, by cała działalność związana z zarządzaniem Internetem odpowiadała tym wartościom i celom, zwłaszcza na tych globalnych forach zarządzania Internetem, gdzie obecne są kraje, których wartości różnią się znacznie od wartości krajów europejskich; uważa, że w interesie uniknięcia konfliktu należy wzmocnić dialog z tymi krajami w obszarze uregulowań odnoszących się do Internetu; |
11. |
uważa, że rządy powinny skoncentrować się na kluczowych dla publicznej polityki globalnego Internetu kwestiach, gdyż wiodąca rola sektora prywatnego musi opierać się na poszanowaniu zasad polityki publicznej oraz obowiązujących przepisach, a poza tym przestrzegać zasady nieinterwencji z wyjątkiem, gdy okaże się to konieczne w wyjątkowych okolicznościach, a nawet wtedy działania powinny być prowadzone z pełnym poszanowaniem podstawowych praw człowieka i zasady proporcjonalności; |
12. |
uważa, że rządy powinny unikać angażowania się w zwykłe zarządzanie Internetem, powstrzymać się od szkodliwej innowacji i konkurencji za sprawą niepotrzebnych, uciążliwych i restrykcyjnych uregulowań i nie próbować kontrolować tego, co jest i powinno pozostać globalnym dobrem wspólnym; |
13. |
wzywa rządy do zaprzestania narzucania ograniczeń w dostępie do Internetu w drodze cenzury, blokowania, filtrowania lub na inne sposoby, a także do zaprzestania zobowiązywania do tego jednostki prywatne; nalega na zagwarantowanie otwartego Internetu, w którym użytkownicy są w stanie dotrzeć do informacji i rozpowszechniać je lub uruchamiać aplikacje i usługi według własnego wyboru, co określono w poprawionych ramach regulacyjnych dotyczących łączności elektronicznej; |
14. |
podkreśla, że wszelkie ograniczenia uznane za niezbędne powinny być ograniczone do koniecznego minimum w społeczeństwie demokratycznym, opierać się na prawie i być skuteczne i proporcjonalne; podkreśla, że należy zagwarantować ochronę osób niepełnoletnich, oraz zwraca się do państw członkowskich, aby również podjęły działania, np. wykorzystując system powiadamiania odnoszący się do interesu publicznego dostępny na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/136/WE z dnia 25 listopada 2009 r. zmieniającej dyrektywę 2002/22/WE, dyrektywę 2002/58/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 w zakresie praw użytkowników („dyrektywa o prawach obywateli”) (9) w celu umożliwienia osobom niepełnoletnim korzystania z Internetu i internetowych usług informacyjnych w sposób odpowiedzialny oraz w celu podniesienia świadomości zagrożeń, jakie niosą ze sobą nowe usługi; |
15. |
wzywa do podjęcia większej liczby inicjatyw, aby zwiększyć bezpieczeństwo dzieci eksplorujących Internet, upowszechniać na całym świecie najlepsze wzorce i zacieśniać międzynarodową współpracę w zwalczaniu szkodliwych i nielegalnych treści on-line, zwłaszcza związanych z seksualnym wykorzystywaniem dzieci w Internecie; |
16. |
bierze również pod uwagę szczególną konieczność ochrony osób najbardziej zagrożonych, zwłaszcza niepełnoletnich, poprzez wspólne działania podmiotów publicznych i prywatnych; ponownie stwierdza, że zwalczając cyberprzestępczość i pornografię dziecięcą, należy u źródła usuwać treści o charakterze przestępczym, przed rozważeniem zablokowania stron internetowych; |
17. |
uważa, że poza określonymi przez Komisję zasadami zarządzania rządy powinny wdrażać również następujące zasady:
|
18. |
podkreśla, że UE powinna rozwinąć wdrożenie stanowiska w sprawie podstawowych zasad zarządzania Internetem i stanowczo go bronić na forach międzynarodowych i w stosunkach dwustronnych; |
19. |
z radością przyjmuje aspekty zarządzania Internetem hiszpańskiej prezydencji pt. „Granada Strategy” oraz postanowienia sprawozdania Parlamentu w sprawie nowej agendy cyfrowej dla Europy: 2015.eu (10), by stworzyć Europejską kartę praw obywateli i konsumentów w otoczeniu cyfrowym i rozwijać „piątą wolność”, która umożliwi swobodę przemieszczania się treści i wiedzy; |
20. |
odnotowuje nową politykę rządu USA „Internet Policy 3.0”, ogłoszoną dnia 24 lutego 2010 r.; |
21. |
podkreśla, że UE powinna zając się trzema znamiennymi kwestiami politycznymi:
|
22. |
wzywa państwa członkowskie do zapewnienia, we współpracy z Komisją, ochrony infrastruktury Internetu wobec gróźb i incydentów poprzez harmonizację podejścia UE oraz zakończenie powoływania krajowych grup reagowania w nagłych przypadkach i mechanizmów współpracy między nimi; |
23. |
wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia swych wysiłków na rzecz podniesienia bezpieczeństwa cyberprzestrzeni w UE, jak również właściwego udzielania się w międzynarodowej współpracy w tym zakresie, oraz podkreśla potrzebę wielostronnego podejścia, by zapewnić lepsze zrozumienie i wiedzę o właściwości sądów w sprawach cyberprzestępczości i „przetwarzania w chmurze”w oparciu o równe szanse na starcie i ustanowienie jasnych obowiązków i zakresu odpowiedzialności dla każdego zainteresowanego podmiotu; |
24. |
podkreśla znaczenie bezpieczeństwa usług elektronicznych, zwłaszcza podpisów elektronicznych, i potrzebę stworzenia infrastruktury klucza publicznego (PKI) na poziomie ogólnoeuropejskim, a także wyzywa Komisję do ustanowienia bramki europejskiego organu walidacyjnego w celu zapewnienia transgranicznej interoperacyjności podpisów elektronicznych i podniesienia bezpieczeństwa transakcji przeprowadzanych przy użyciu Internetu; |
25. |
wzywa Komisję do dostarczenia jasnych wskazówek państwom członkowskim, które nie ratyfikowały i nie wdrożyły Konwencji Rady Europy o cyberprzestępczości, aby zaangażować wszystkie państwa członkowskie w wysiłek współpracy w walce z cyberprzestępczością i spamem, by podnieść zaufanie użytkowników i zabezpieczyć cyberprzestrzeń Unii Europejskiej przeciwko wszelkim rodzajom przestępstw i wykroczeń; wzywa wszystkie państwa członkowskie do ratyfikowania i wdrożenia Konwencji Rady Europy o cyberprzestępczości; |
26. |
wzywa wszystkie państwa członkowskie do ratyfikowania i wdrożenia Konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi, co pozwoli rozwijać podstawę pod współpracę międzynarodową w zakresie przeciwdziałania wykorzystywaniu Internetu przez terrorystów i atakom na szeroką skalę na systemy komputerowe i za ich pośrednictwem, zagrażającym bezpieczeństwu narodowemu, publicznemu lub dobrobytowi gospodarczemu; |
27. |
zaleca ponadto, by Komisja i państwa członkowskie pracowały nad podniesieniem bezpieczeństwa i stabilności Internetu poprzez środki mające na celu zwiększenie różnorodności sieci i systemu poprzez zastosowanie prawa konkurencji, norm i polityki zamówień publicznych UE, jak również poprzez:
|
28. |
zwraca uwagę na fakt, że powodzenie sieci społecznych związane z możliwościami technicznymi Internetu (pamięć i przetwarzanie informacji) stanowi zwłaszcza problem w zakresie przechowywania danych oraz użytkowania tych archiwizowanych danych; dlatego też ubolewa nad tym, że w chwili obecnej nie istnieje w Internecie „prawo do zapomnienia”; |
29. |
podkreśla konieczność znalezienia właściwej równowagi między ochroną prywatności użytkowników a rejestrowaniem danych osobowych; |
30. |
ubolewa nad tym, że wzrastającemu korzystaniu z sieci Internetu nie towarzyszą jeszcze przepisy pozwalające użytkownikom zarządzać danymi osobowymi, które im powierzają; |
31. |
zauważa, że przejrzyste i odpowiedzialne zarządzanie Internetem może odgrywać ważną rolę w nadzorowaniu sposobu, w jaki wyszukiwarki przetwarzają informacje na całym świecie; |
32. |
wzywa Komisję do zaprezentowania propozycji rozszerzenia zastosowania rozporządzenia (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczącego prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych („Rzym II”) (11) poprzez objęcie przypadków naruszenia ochrony danych i prywatności, zaś Radę wzywa do zezwolenia na wszczęcie negocjacji z myślą o zawarciu międzynarodowego porozumienia umożliwiającego skuteczne dochodzenie roszczeń przez obywateli UE w przypadku naruszanie ich praw podlegających prawu UE o ochronie danych i prywatności; |
33. |
popiera promowanie zasady poszanowania prywatności od samego początku (ang. privacy by design), zgodnie z którą wymogi dotyczące prywatności i ochrony danych należy wprowadzać na jak najwcześniejszym etapie cyklu życia nowych technologii, gwarantując obywatelom bezpieczne i przyjazne dla użytkownika środowisko; |
34. |
zwraca uwagę, że staje się konieczne wprowadzenie świadectw zabezpieczenia stron internetowych, by wzbudzić w konsumentach większe zaufanie do korzystania z informacji i usług on-line; |
35. |
podkreśla, że instytucje, organy i państwa członkowskie UE powinny koordynować swe podejście do zarządzania Internetem w różnych międzynarodowych organizmach, które się tym zajmują, jak np. ICANN oraz jej organy doradcze, w tym Rządowy Komitet Doradczy (GAC); |
36. |
podkreśla rolę Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) w tworzeniu jednolitej europejskiej przestrzeni informacji; zauważa, że ENISA może odgrywać ważną rolę, w szczególności jeśli chodzi o zapobieganie problemom bezpieczeństwa sieci i informacji oraz ich badanie i rozwiązywanie, i z zadowoleniem przyjmuje zapowiedź złożenia przez Komisję wniosku dotyczącego modernizacji ENISA; |
37. |
podkreśla potrzebę dalszego podnoszenia skuteczności ENISA przez:
|
38. |
podkreśla, że wsparcie ENISA koncentruje się na państwach członkowskich o szczególnych potrzebach, i zaleca, by ENISA kontynuowała rozwijanie forów umożliwiających wymianę informacji między państwami członkowskimi oraz innymi; |
39. |
uważa, że Komisja ma do odegrania główną rolę w zainicjowaniu i koordynacji wszystkich aspektów odnoszących się do wewnętrznej organizacji UE, aby zapewnić spójne podejście UE, w tym odnośnie do IGF; |
40. |
sugeruje, by Komisja rozpoczęła rozwijanie potencjału pod rzeczywiście europejską reprezentację społeczeństwa obywatelskiego na międzynarodowych forach zarządzania Internetem i w organizacjach lub konsorcjach standardów internetowych; |
41. |
zwraca się do Komisji o ułatwienie przyjęcia spójnego i wszechstronnego podejścia UE odnośnie do IGF oraz innych głównych wydarzeń zarządzania Internetem poprzez przedłożenie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie projektu dokumentu w sprawie stanowiska UE odpowiednio wcześnie przed rozpoczęciem takiego wydarzenia, aby umożliwić odbycie debaty na jego temat; |
42. |
wspiera kontynuowanie i rozwijanie modelu IGF na globalnym, regionalnym – w tym EuroDIG – i krajowym poziomie przez zachowywanie jego głównych cech jako niewiążącego, wielostronnego procesu oraz pozostanie otwartym forum dla dialogu i wymiany najlepszych praktyk między rządami, społeczeństwem obywatelskim i sektorem prywatnym oraz nową formą demokracji uczestniczącej; |
43. |
podkreśla znaczenie włączenia do rozmów na temat zarządzania Internetem podmiotów z Azji, biorąc pod uwagę specyficzny charakter rynku azjatyckiego; |
44. |
podkreśla również konieczność zaangażowania odbiorców końcowych w proces tworzenia modelu zarządzania, kładąc nacisk na współpracę między uniwersytetami i przedsiębiorstwami na szczeblu lokalnym, regionalnym i krajowym; |
45. |
zaleca modernizację IGF na następujące sposoby:
|
46. |
udziela wsparcia pracom Komisji oraz hiszpańskiej i belgijskiej prezydencji w zakresie przygotowania spotkanie IGF w Wilnie we wrześniu 2010 r. i apeluje o wzmocniony udział Parlamentu Europejskiego; |
47. |
popiera zasadniczo przychylne stanowisko Komisji Europejskiej wobec obecnego modelu zarządzania ICANN opartego na wiodącej roli sektora prywatnego; |
48. |
uznaje, że ICANN skutecznie zapewnia stabilność systemu nazw domen; |
49. |
wspiera kontynuowanie niedawno rozpoczętego przez ICANN procesu przyznawania nazw domenom w alfabetach innych niż łaciński; |
50. |
apeluje o nową nazwę rodzajową głównej domeny dla organizacji i placówek kulturalnych, mediów i artystów, na przykład „kultura” lub „sztuka”; |
51. |
wzywa do zwiększenia rozliczalności przedsiębiorstw prywatnych, które zajmują się rejestracją i dystrybucją nazw domen, świadcząc usługę, od której społeczeństwo stało się w znacznym stopniu zależne; w związku z tym należy opracować wspólny zestaw obowiązujących kryteriów, mających na celu zwiększenie przejrzystości i zagwarantowanie ponoszenia rosnącej odpowiedzialności przez wspomniane przedsiębiorstwa; |
52. |
wzywa organ rejestrujący domeny.eu EURid do przeprowadzenia dogłębnej kampanii w mediach i on-line w celu promowania domen.eu w państwach członkowskich, aby ułatwić rozwój europejskiego otoczenia on-line opierającego się na wartościach, cechach i polityce Unii Europejskiej; |
53. |
podkreśla znaczenie GAC w procesie kształtowania polityki przez ICANN i zaleca, by wzmocniono skuteczność GAC m.in. poprzez ustanowienia sekretariatu o właściwym potencjale wsparcia; uznaje za ważne, by każde państwo członkowskie brało czynny udział w pracach tego komitetu; |
54. |
uważa, że w ICANN można by dokonać usprawnień poprzez:
|
55. |
popiera pogląd Komisji, że ustalenia dotyczące IANA powinny zawierać mechanizmy dotyczące wielostronnej rozliczalności i potwierdza, że w przyszłości żaden rząd nie powinien wywierać dominującego wpływu na IANA, której działalność podlega raczej stopniowemu umiędzynarodowieniu, które doprowadzi do wielostronnego nadzoru; |
56. |
uważa, że „potwierdzenie zobowiązań” z 2009 r. może stanowić pozytywną podstawę dalszego rozwijania ICANN, jednocześnie podkreślając, że:
|
57. |
zwraca się do Komisji o dostarczanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdań rocznych w sprawie wydarzeń odnoszących się do zarządzania Internetem z ubiegłych lat, a pierwsze takie sprawozdanie powinno zostać złożone do marca 2011 r.; |
58. |
zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji i państwom członkowskim. |
(1) Dz.U. C 104 z 14.4.1999, str. 128.
(2) Dz.U. C 343 z 5.12.2001, s. 286.
(3) Dz.U. C 27 E z 31.1.2002, s. 84.
(4) Dz.U. C 133 E z 8.6.2006, s. 140.
(5) Dz.U. C 286 E z 23.11.2006, r. s. 495.
(6) Dz.U. C 303 E z 13.12.2006, s. 879.
(7) Dz.U. C 41 E z 19.2.2009, s. 80.
(8) Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0194.
(9) Dz.U. L 337 z 18.12.2009, s. 11.
(10) Teksty przyjęte, P7_TA(2010)0133.
(11) Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s. 40.