52009PC0236

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 25.5.2009

KOM(2009) 236 wersja ostateczna

2009/0071 (CNS)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie zatwierdzenia w imieniu Wspólnoty Europejskiej zmian do załącznika II i załącznika III do Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Północno-Wschodniego Atlantyku (konwencji OSPAR) w odniesieniu do składowania strumieni dwutlenku węgla w formacjach geologicznych

UZASADNIENIE

1. Wspólnota Europejska jest umawiającą się stroną Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Północno-Wschodniego Atlantyku (konwencji OSPAR) na mocy decyzji Rady 98/249/WE z dnia 7 października 1997 r.[1]

2. Celem konwencji jest zapobieganie zanieczyszczeniom i ich eliminowanie oraz ochrona obszaru morskiego przed negatywnymi skutkami działalności ludzkiej. Konwencja weszła w życie w dniu 25 marca 1998 r.

3. Organ wykonawczy konwencji OSPAR (Komisja OSPAR) może przyjmować zmiany do konwencji, w tym do załączników i dodatków do niej. Na posiedzeniu w czerwcu 2007 r. w Ostendzie (Belgia) przyjął on w drodze konsensusu umawiających się stron zmiany do załącznika II i III do konwencji w odniesieniu do składowania strumieni dwutlenku węgla w podziemnych formacjach geologicznych, celem umożliwienia legalnego prowadzenia działań wychwytywania i składowania dwutlenku węgla w obszarze morskim podlegającym konwencji OSPAR.

4. W komunikacie Komisji poświęconym zrównoważonej produkcji energii z paliw kopalnych (COM(2006) 843) stwierdzono potrzebę ram prawnych dla wychwytywania i składowania dwutlenku węgla i poparto przyjęcie zmian do konwencji OSPAR mających na celu zezwolenie na nieszkodliwe dla środowiska geologiczne składowanie dwutlenku węgla pod dnem mórz.

5. Rada Europejska na posiedzeniu w marcu 2007 r. doszła do następujących wniosków na temat wychwytywania i składowania dwutlenku węgla w kontekście swojego planu działań (na lata 2007-2009) w ramach polityki energetycznej dla Europy:

„Świadoma olbrzymich potencjalnych korzyści globalnych wynikających ze zrównoważonego wykorzystywania paliw kopalnych, Rada Europejska:

- podkreśla znaczenie istotnych udoskonaleń sprawności wytwarzania energii i czystych technologii paliw kopalnych;

- wzywa państwa członkowskie i Komisję do działań na rzecz intensyfikacji badań i rozwoju oraz opracowania niezbędnych ram technicznych, gospodarczych i regulacyjnych, by – o ile to możliwe jeszcze przed rokiem 2020 – wprowadzić w nowych elektrowniach na paliwa kopalne bezpieczne z punktu widzenia środowiska naturalnego wychwytywanie dwutlenku węgla i jego sekwestrację;

- z zadowoleniem przyjmuje zasygnalizowany przez Komisję zamiar utworzenia mechanizmu zachęt do budowy i eksploatacji przed rokiem 2015 nawet 12 elektrowni pokazowych, wykorzystujących w komercyjnej produkcji energii zrównoważone technologie paliw kopalnych.”

6. Dzięki działaniom koordynującym Wspólnoty w ramach negocjacji dotyczących konwencji OSPAR dokonano znaczącej poprawy projektów decyzji w ramach konwencji OSPAR w sprawie wychwytywania i składowania dwutlenku węgla towarzyszących zmianom do załączników w zakresie jasnych wymogów dotyczących zarządzania ryzykiem oraz udziału publicznego. Przedstawiciele Wspólnoty na spotkaniu Komisji OSPAR, na którym przyjęto wspomniane instrumenty, stwierdzili, że w odniesieniu do kwestii związanych z kompetencjami WE bycie stroną konsensusu, w wyniku którego przyjęto pakiet, było zaszczytem oraz że pakiet będzie stanowić solidną podstawę dla dalszych prac nad prawodawstwem europejskim wynikających z konkluzji Rady Europejskiej na temat wychwytywanie i składowania dwutlenku węgla. Jednakże WE stwierdziła również, że może być zmuszona do zawiadomienia OSPAR, że musi zawiesić 200-dniowy okres wprowadzenia w życie [decyzji OSPAR 2007/1 i 2007/2], jeżeli nie będzie w stanie dostosować się do tych ram czasowych. Takie pismo w sprawie zawieszenia nie powinno być traktowane jako odmowa, ponieważ pozostaje wola ratyfikowania jak tylko będzie to możliwe.

7. Zamierzeniem Komisji Europejskiej jest to, aby wszystkie elementy ram prawnych dotyczących wychwytywania i składowania dwutlenku węgla były wprowadzone, aby umożliwić prowadzenie działań w tym zakresie w możliwie najlepszych warunkach, zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej. Komisja Europejska przygotowała wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla, która ustanowi system pozwoleń obejmujący między innymi skład strumienia CO2, wybór miejsca, nadzór i sprawozdawczość, zamknięcie miejsc składowania, środki naprawcze w przypadku wycieku, bezpieczeństwo finansowe oraz warunki, na których można dokonać przekazania odpowiedzialności państwu, aby zagwarantować, że spełnione są wymogi koniecznie do bezpiecznego składowania CO2.

Wspólnota powinna zatem zatwierdzić zmiany do załączników II i III do konwencji OSPAR zgodnie z poniższym.

2009/0071 (CNS)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie zatwierdzenia w imieniu Wspólnoty Europejskiej zmian do załącznika II i załącznika III do Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Północno-Wschodniego Atlantyku (konwencji OSPAR) w odniesieniu do składowania strumieni dwutlenku węgla w formacjach geologicznych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, a w szczególności jego art. 175 ust. 1, w związku z jego art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze oraz art. 300 ust. 3 akapit pierwszy,

uwzględniając wniosek Komisji[2],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[3],

a także mając na uwadze, co następuje:

8. Wspólnota jest umawiającą się stroną Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Północno-Wschodniego Atlantyku (konwencji OSPAR) na mocy decyzji 98/249/WE z dnia 7 października 1997 r.

9. Celem konwencji jest zapobieganie zanieczyszczeniom i ich eliminowanie oraz ochrona obszaru morskiego przed negatywnymi skutkami działalności ludzkiej. Konwencja weszła w życie w dniu 25 marca 1998 r.

10. Komisja brała udział w negocjowaniu wymienionych zmian zgodnie z konkluzjami Rady dotyczącymi wytycznych negocjacyjnych w sprawie Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Północno-Wschodniego Atlantyku oraz w przyjęciu w drodze konsensusu zmian do załącznika II i III w trakcie posiedzenia organu wykonawczego konwencji OSPAR (Komisji OSPAR) w dniach 25-29 czerwca 2007 r. w Ostendzie (Belgia).

11. Rada Europejska wezwała państwa członkowskie i Komisję Europejską do działań na rzecz intensyfikacji badań i rozwoju oraz opracowania niezbędnych ram technicznych, gospodarczych i regulacyjnych, by – o ile to możliwe jeszcze przed rokiem 2020 – wprowadzić w nowych elektrowniach na paliwa kopalne bezpieczne z punktu widzenia środowiska naturalnego wychwytywanie dwutlenku węgla i jego sekwestrację. Można oczekiwać, że w wyniku powyższego z konwencji OSPAR usunięte zostaną prawne bariery dla wychwytywania i składowania dwutlenku węgla.

12. Komisja powinna przyjąć niniejszą decyzję,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Wspólnoty zmiany do załączników II i III do Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Północno-Wschodniego Atlantyku uzgodnione w Ostendzie w czerwcu 2007 r.

Tekst zmian zamieszczono w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszym upoważnia się Przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób upoważnionych do złożenia w imieniu Wspólnoty Europejskiej dokumentów zatwierdzenia Rządowi Republiki Francuskiej, zgodnie z art. 17 ust. 1 i art. 15 ust. 4 Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Północno-Wschodniego Atlantyku.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich .

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Rady

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Zmiany do załącznika II i III do konwencji w odniesieniu do składowania strumieni dwutlenku węgla w formacjach geologicznych

PRZYPOMINAJĄC ogólne zobowiązania zawarte w art. 2 Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Północno-Wschodniego Atlantyku,

BĘDĄC POWAŻNIE ZANIEPOKOJONYMI konsekwencjami, które mają dla środowiska morskiego zmiany klimatu i zakwaszanie wód oceanicznych w wyniku dużej koncentracji dwutlenku węgla w atmosferze,

PODKREŚLAJĄC potrzebę dalszego rozwijania odnawialnych i niskoemisyjnych źródeł wytwarzania energii i form jej zużywania,

PRZYPOMINAJĄC, że wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla nie jest obowiązkowe dla umawiających się stron konwencji, lecz stanowi możliwość, o której wykorzystaniu każda umawiająca się strona decyduje indywidualnie,

STWIERDZAJĄC, że wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla jest jedną z szeregu możliwości zmniejszenia poziomu dwutlenku węgla w atmosferze oraz stanowi ważne tymczasowe uzupełnienie środków ograniczania emisji dwutlenku węgla lub zapobiegania im i nie należy go traktować jako działania zastępującego inne sposoby ograniczania emisji dwutlenku węgla,

ZAUWAŻAJĄC, że od czasu przyjęcia konwencji rozwój techniki umożliwił wychwytywanie dwutlenku węgla ze źródeł przemysłowych i związanych z energetyką, jego transport i wtłaczanie do formacji geologicznych pod dnem mórz w celu długoterminowej izolacji od atmosfery i wód morskich,

STWIERDZAJĄC TAKŻE, że ujęcie takich działań w ramy prawne leży w zakresie konwencji,

PRZYJMUJĄC Z ZADOWOLENIEM pracę Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu, w szczególności jego specjalnego sprawozdania na temat wychwytywania i składowania dwutlenku węgla,

PODKREŚLAJĄC potrzebę składowania strumieni dwutlenku węgla w sposób bezpieczny dla środowiska,

PRZYJMUJĄC RÓWNIEŻ Z ZADOWOLENIEM zmianę dotyczącą włączenia do załącznika I do Protokołu z 1996 r. do Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczeniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji z 1972 r. (protokół londyński) strumieni dwutlenku węgla z procesów wychwytywania dwutlenku węgla do sekwestracji,

DOCENIAJĄC pracę międzysesyjnej technicznej grupy roboczej ds. sekwestracji dwutlenku węgla działającej w ramach grupy naukowej powołanej na mocy Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki i protokołu do tej konwencji oraz jej wnioski przedstawione w sprawozdaniu LC/SG-CO2 1/7,

DOCENIAJĄC RÓWNIEŻ pracę komitetu ds. przemysłu offshore , komitetu ds. różnorodności biologicznej oraz międzysesyjnej grupy korespondencyjnej poświęconą umieszczaniu dwutlenku węgla w formacjach geologicznych pod dnem mórz,

CHCĄC uregulować w ramach konwencji kwestię składowania wychwyconych strumieni dwutlenku węgla w podziemnych formacjach geologicznych w celu zapewnienia bezpieczeństwa obszarów morskich,

POWOŁUJĄC SIĘ na art. 15 i 17 konwencji dotyczące zmian do załączników do konwencji,

POTWIERDZAJĄC, że zmiany te ograniczają się wyłącznie do kwestii składowania strumieni dwutlenku węgla w formacjach geologicznych,

PODKREŚLAJĄC, że zmian tych nie można interpretować jako zezwalających na unieszkodliwianie innych odpadów lub innych materii w celu pozbycia się ich,

STWIERDZAJĄC, że ramy prawne oraz wytyczne dotyczące składowania strumieni dwutlenku węgla w formacjach geologicznych przyczynią się do krótko- i długoterminowej ochrony obszarów morskich. Stwierdzając potrzebę opracowania zasad ustanawiania jasnych praw i obowiązków związanych z dostępem do własności oraz jasnego określenia zobowiązań w okresie przed i po zamknięciu miejsca składowania. Wytyczne będą nieodłączne od dalszego prowadzenia działań związanych ze składowaniem strumieni dwutlenku węgla w formacjach geologicznych,

Umawiające się strony Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Północno-Wschodniego Atlantyku przyjmują następujące zmiany do załączników II i III do konwencji:

W załączniku II art. 3 ust. 2 dodaje się nową literę f w brzmieniu:

f. strumienie dwutlenku węgla z procesów wychwytywania dwutlenku węgla do składowania, pod warunkiem że:

i. unieszkodliwia się je w podziemnych formacjach geologicznych,

ii. strumienie składają się głównie z dwutlenku węgla. Mogą one zawierać przypadkowe powiązane substancje pochodzące z surowców oraz z zastosowanych procesów wychwytywania, transportu i składowania,

iii. nie dodaje się odpadów lub innych materii w celu unieszkodliwienia tych odpadów lub materii,

iv. zamierza się je trwale zdeponować w wymienionych formacjach geologicznych i nie będzie to mieć znaczącego niekorzystnego wpływu na środowisko morskie, zdrowie ludzi i inne uprawnione sposoby wykorzystania obszarów morskich.

W załączniku III w art. 3 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:

3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie stosuje się do strumieni dwutlenku węgla z procesów wychwytywania dwutlenku węgla do składowania, pod warunkiem że:

a. unieszkodliwia się je w podziemnych formacjach geologicznych,

b. strumienie składają się głównie z dwutlenku węgla. Mogą one zawierać przypadkowe powiązane substancje pochodzące z surowców oraz z zastosowanych procesów wychwytywania, transportu i składowania,

c. nie dodaje się odpadów lub innych materii w celu unieszkodliwienia tych odpadów lub materii,

d. zamierza się je trwale zdeponować w wymienionych formacjach geologicznych i nie będzie to mieć znaczącego niekorzystnego wpływu na środowisko morskie, zdrowie ludzi i inne uprawnione sposoby wykorzystania obszarów morskich.

4 . Umawiające się strony gwarantują, że żaden ze strumieni, o których mowa w ust. 3, nie jest unieszkodliwiany w podziemnych formacjach geologicznych bez zezwolenia lub rozporządzenia przez ich właściwe organy. Takie zezwolenie lub rozporządzenie, w szczególności, wprowadza w życie odpowiednie decyzje, zalecenia oraz wszelkie inne porozumienia przyjęte na mocy konwencji, które mają zastosowanie.

[1] Dz.U. C 104 z [3.4.1998], s. [1-1].

[2] Dz.U. C […] z […], s. […].

[3] Dz.U. C […] z […], s. […].