(1)

W art. 48 l rozporządzenia (UE) 2016/1011 nałożono na ESMA obowiązek pobierania od administratorów kluczowych wskaźników referencyjnych i administratorów wskaźników referencyjnych z państw trzecich opłat związanych z wnioskami o udzielenie zezwolenia na podstawie art. 34 i o uznanie zgodnie z art. 32 tego rozporządzenia oraz opłat rocznych związanych z wykonywaniem jego zadań zgodnie z tym rozporządzeniem w odniesieniu do administratorów kluczowych wskaźników referencyjnych i uznanych administratorów wskaźników referencyjnych z państw trzecich. Art. 48 l ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/1011 zawiera wymóg, aby opłaty te były proporcjonalne do obrotów danego administratora wskaźnika referencyjnego i pokrywały całość kosztów ponoszonych przez ESMA w związku z udzieleniem zezwolenia lub uznania oraz wykonywaniem jego zadań w odniesieniu do administratorów kluczowych wskaźników referencyjnych i administratorów wskaźników referencyjnych z państw trzecich zgodnie z tym rozporządzeniem.

(2)

Opłaty pobierane za działania ESMA związane z administratorami kluczowych wskaźników referencyjnych i wskaźników referencyjnych z państw trzecich należy ustalać na takim poziomie, aby uniknąć znacznego deficytu lub znacznej nadwyżki. W przypadku powtarzających się znacznych nadwyżek lub deficytów należy zmienić wysokość opłat.

(3)

Opłaty związane z wnioskami o udzielenie zezwolenia („opłaty za zezwolenie”) i uznania („opłaty za uznanie”) należy pobierać od administratorów kluczowych wskaźników referencyjnych i wskaźników referencyjnych z państw trzecich w celu pokrycia ponoszonych przez ESMA kosztów rozpatrywania wniosków o udzielenie zezwolenia i uznania, w tym kosztów weryfikacji kompletności wniosków, zwracania się o dodatkowe informacje, sporządzania decyzji oraz kosztów związanych z oceną systemowego znaczenia kluczowych wskaźników referencyjnych, a także z oceną przestrzegania przepisów przez administratorów wskaźników referencyjnych z państw trzecich.

(4)

Biorąc pod uwagę, że ocena wniosków jest w równym stopniu zasobochłonna, niezależnie od tego, czy są składane przez dużych czy małych administratorów, opłata za uznanie powinna być ryczałtową opłatą za uznanie identyczną dla wszystkich administratorów z państw trzecich.

(5)

Z uwagi na spodziewane obciążenie pracą i koszt, jaki stanowi to dla ESMA, który ma zostać w pełni pokryty z jednorazowej opłaty za uznanie, koszt oceny wniosku o uznanie powinien wynosić 40 000 EUR.

(6)

Kluczowe wskaźniki referencyjne podlegają bardziej intensywnej kontroli na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/1011, a administratorzy tych wskaźników muszą spełniać bardziej rygorystyczne wymogi organizacyjne. W rezultacie proces udzielania zezwoleń wiąże się z większym obciążeniem pracą ESMA. W związku z tym opłata za udzielenie zezwolenia dla administratora kluczowego wskaźnika referencyjnego powinna być znacznie wyższa niż opłata za ocenę wniosku o uznanie.

(7)

Aby promować jakość i kompletność otrzymanych wniosków, oraz zgodnie z podejściem ESMA do rejestracji nadzorowanych przez niego podmiotów, opłata za uznanie powinna być należna w momencie składania wniosku.

(8)

Opłaty roczne mają być również pobierane od administratorów kluczowych wskaźników referencyjnych i uznanych wskaźników referencyjnych z państw trzecich w celu pokrycia ponoszonych przez ESMA kosztów wykonywania jego zadań na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/1011 w odniesieniu do bieżącego nadzoru nad takimi administratorami. W przypadku wskaźników referencyjnych z państw trzecich takie opłaty powinny obejmować wdrażanie i utrzymywanie porozumień o współpracy z organami państw trzecich oraz monitorowanie zmian regulacyjnych i nadzorczych w państwach trzecich. W przypadku kluczowych wskaźników referencyjnych opłaty powinny również pokrywać wydatki ponoszone przez ESMA w związku z prowadzonym na bieżąco nadzorem nad przestrzeganiem przez tych administratorów wymogów określonych w art. 48 l i tytule VI rozporządzenia (UE) 2016/1011, w tym poprzez porównywalną zgodność, jeżeli została ona przyznana.

(9)

Koszt stałego nadzoru nad kluczowym wskaźnikiem referencyjnym zależy od tego, czy wymaga on od ESMA ustanowienia i przewodniczenia kolegium organów nadzoru w odniesieniu do tego wskaźnika, co stanowi znaczne dodatkowe obciążenie pracą. W związku z tym przy ustalaniu opłat za nadzór należy dokonać rozróżnienia między tymi dwoma przypadkami. Z kolei w ramach kategorii kluczowych wskaźników referencyjnych nie powinno być konieczne różnicowanie opłat za nadzór w zależności od rocznego obrotu administratora, ponieważ kluczowe wskaźniki referencyjne z definicji wywołują skutek systemowy w Unii.

(10)

Ubieganie się o uznanie w Unii jest decyzją podejmowaną przez administratorów wskaźników referencyjnych z państw trzecich w celach komercyjnych, ponieważ oczekuje się, że oferowanie ich wskaźników w Unii przyniesie dochody. W związku z tym w przypadku uznanych administratorów wskaźników referencyjnych z państw trzecich opłaty nadzorcze powinny być regulowane w zależności od dochodów uzyskiwanych przez nich z tytułu zastosowania tych wskaźników w Unii. W przypadku braku dochodów należy ustalić minimalną opłatę nadzorczą w wysokości 20 000 EUR.

(11)

W celu zniechęcenia do składania powtarzających się lub nieuzasadnionych wniosków opłaty za uznanie i opłaty za zezwolenie nie powinny być zwracane w przypadku wycofania wniosku przez wnioskodawcę. Ponieważ praca administracyjna wymagana w przypadku odrzuconego wniosku o uznanie lub o zezwolenie jest taka sama jak ta wymagana w przypadku wniosku, który został przyjęty, opłaty za uznanie i opłaty za zezwolenie nie powinny być zwracane w przypadku odmowy wydania zezwolenia lub uznania.

(12)

Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/168 (2) wskaźniki referencyjne z państw trzecich mogą być stosowane w Unii bez konieczności ubiegania się przez odpowiednich administratorów o równoważność, uznanie lub zatwierdzenie w okresie przejściowym przedłużonym do 2023 r. W tym okresie przejściowym uznawanie w Unii stanowi system „opt-in” dla administratorów wskaźników referencyjnych mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwach trzecich, co wskazuje, że ich wskaźniki będą nadal dostępne do stosowania w Unii po zakończeniu okresu przejściowego. W rezultacie w takim okresie przepisy dotyczące opłat za uznawanie i opłat nadzorczych powinny mieć zastosowanie wyłącznie do administratorów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwach trzecich, którzy dobrowolnie wystąpili z wnioskiem o uznanie przed upływem okresu przejściowego wprowadzonego rozporządzeniem (UE) 2021/168, i w przypadku gdy odpowiedni właściwy organ krajowy lub ESMA przyznały uznanie.

(13)

W celu zapewnienia sprawnego stosowania nowych uprawnień nadzorczych przyznanych ESMA niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym,