(1)

Rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 248/2011 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych produktów z włókien szklanych ciągłych („GFR”) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”). Cło obliczone na podstawie poziomu usuwającego szkodę wynosiło od 7,3 % do 13,8 %.

(2)

W następstwie dochodzenia antysubsydyjnego oraz w ramach częściowego przeglądu okresowego środków antydumpingowych, rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1379/2014 (3) Komisja zmieniła pierwotne cło antydumpingowe na wartości w przedziale od 0 % do 19,9 % i nałożyła dodatkowe cło wyrównawcze wynoszące od 4,9 % do 10,3 %.

(3)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych, rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/724 (4) Komisja wydłużyła okres obowiązywania ceł antydumpingowych o kolejne pięć lat.

(4)

W związku z tym połączone środki wyrównawcze i antydumpingowe wynoszą od 4,9 % do 30,2 %.

(5)

Środki obowiązują również w odniesieniu do przywozu GFR pochodzących z Egiptu. W następstwie dochodzenia antysubsydyjnego, rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2020/870 (5) Komisja nałożyła ostateczne cło wyrównawcze na przywóz niektórych produktów z włókien szklanych ciągłych pochodzących z Egiptu. Cło obliczone na podstawie poziomu subsydiowania wynosiło 13,1 %.

(6)

W dniu 17 grudnia 2019 r. Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła przegląd wygaśnięcia w odniesieniu do przywozu GFR pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) (6).

(7)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie wniosku o dokonanie przeglądu, złożonego przez European Glass Fibre Producers Association („APFE” lub „wnioskodawca”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 50 % ogólnej unijnej produkcji produktów z włókien szklanych ciągłych. We wniosku przedstawiono dowody wskazujące na prawdopodobieństwo kontynuacji subsydiowania oraz kontynuacji i ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu Unii, które uznano za wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(8)

Przed wszczęciem dochodzenia antysubsydyjnego Komisja powiadomiła władze Chin („władze ChRL”) (7) o wpłynięciu należycie udokumentowanego wniosku oraz zaprosiła władze ChRL do udziału w konsultacjach zgodnie z art. 10 ust. 7 rozporządzenia podstawowego. Władze ChRL nie udzieliły odpowiedzi i w związku z tym konsultacje nie odbyły się.

(9)

Dochodzenie dotyczące subsydiowania i powstałej szkody objęło okres od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od 1 stycznia 2016 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(10)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja w szczególności poinformowała wnioskodawcę, władze ChRL, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących, znanych importerów i użytkowników o wszczęciu dochodzenia oraz wezwała wymienione podmioty do współpracy.

(11)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Nie złożono jednak żadnego wniosku o posiedzenie wyjaśniające.

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 27 rozporządzenia podstawowego.

(13)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że podjęła decyzję o ograniczeniu dochodzenia do uzasadnionej liczby producentów unijnych, dokonując kontroli wyrywkowej. Komisja wybrała próbę w oparciu o największą reprezentatywną ilość produkcji, którą można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Pierwotnie wybrana próba była taka sama jak w przypadku osobnego dochodzenia antysubsydyjnego dotyczącego tego samego produktu pochodzącego z Egiptu. Próbę uznano za reprezentatywną dla przemysłu unijnego. Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących próby.

(14)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(15)

Nie otrzymano żadnych odpowiedzi.

(16)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych producentów eksportujących w ChRL do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(17)

Trzech producentów eksportujących lub grup producentów eksportujących w ChRL przedstawiło wymagane informacje i zgodziło się na włączenie do próby.

(18)

W rezultacie Komisja postanowiła, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna, i wezwała wszystkie współpracujące strony do wypełnienia i zwrotu kwestionariusza dla producentów eksportujących.

(19)

Kwestionariusze dla producentów unijnych, importerów, użytkowników i producentów eksportujących w ChRL udostępniono w internecie (8) w dniu wszczęcia postępowania. Ponadto w dniu wszczęcia postępowania Komisja przesłała kwestionariusz do władz ChRL.

(20)

Nie otrzymano odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od żadnego chińskiego producenta eksportującego.

(21)

Komisja nie otrzymała odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od władz ChRL.

(22)

Bez uszczerbku dla stosowania art. 28 rozporządzenia podstawowego Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne, które zostały terminowo udostępnione przez strony, do stwierdzenia subsydiowania oraz istnienia szkody i do oceny interesu Unii.

(23)

Z uwagi na wybuch pandemii COVID-19 i środki izolacji wprowadzone przez poszczególne państwa członkowskie, jak również przez poszczególne państwa trzecie, Komisja nie mogła przeprowadzić wizyt weryfikacyjnych na podstawie z art. 26 rozporządzenia podstawowego.

(24)

Komisja zdalnie przeprowadziła kontrole krzyżowe wszystkich informacji, które uznała za niezbędne do celów ustaleń. Komisja przeprowadziła zdalne kontrole krzyżowe następujących przedsiębiorstw/stron:

—

European Owens Corning Fibreglass SPRL, Belgia,

—

Johns Manville Slovakia a.s., Słowacja.

—

3B Fibreglass SPRL, Belgia

(25)

Władze ChRL nie udzieliły odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu przesłanym do nich w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(26)

W dniu 10 marca 2020 r. Komisja wysłała do władz ChRL notę werbalną. Notą werbalną poinformowano władze ChRL, że Komisja nie otrzymała odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu przesłanym do władz ChRL w przewidzianym terminie i wzywa władze ChRL do udzielenia odpowiedzi w terminie 10 dni.

(27)

Nie otrzymano żadnej odpowiedzi od władz ChRL.

(28)

W związku z tym, wobec braku odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, Komisja wykorzystała dostępny stan faktyczny zgodnie z art. 28 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do informacji, o które zwrócono się do władz ChRL.

(29)

Dostępny stan faktyczny opierał się głównie na ustaleniach wynikających z dochodzenia dotyczącego subsydiowania przywozu materiałów z włókna szklanego (GFF) („dochodzenie dotyczące GFF”), które opublikowano w dniu 15 czerwca 2020 r. (9).

(30)

Komisja zwróciła uwagę, że GFF są wytwarzane z GFR, które stanowią największy wkład w produkcję GFF, odpowiadający w przybliżeniu 70 % kosztu produkcji GFF. W związku z tym zakresy produktów w znacznym stopniu się pokrywają.

(31)

Według informacji posiadanych przez Komisję producenci eksportujący GFR są tymi samymi producentami eksportującymi, którzy byli w ostatnim czasie objęci dochodzeniem w sprawie dotyczącej GFF, a zatem podobieństwo zakresów zachodzi również z tego punktu widzenia.

(32)

W związku z tym wszystkie horyzontalne programy subsydiowania, takie jak bodźce podatkowe, kredyty preferencyjne itp., przynoszą korzyść całej działalności tych przedsiębiorstw, w tym w zakresie GFR. Okresem objętym dochodzeniem w sprawie dotyczącej GFF był rok kalendarzowy 2018, a zatem okres bardzo zbliżony w czasie do ODP niniejszego dochodzenia.

(33)

W aktach sprawy nie ma żadnych dowodów wskazujących na to, że w międzyczasie subsydia dla producentów GFF zostały wstrzymane ani że nie ma już zastosowania leżąca u ich podstaw odnośna polityka preferencyjna. Z wszystkich powyższych powodów ustalenia w sprawie dotyczącej GFF stanowią odpowiedni dostępny stan faktyczny w niniejszej sprawie.

(34)

W przypadku gdy fakty odnoszące się do sprawy dotyczącej GFF nie są istotne lub nie ma potrzeby ich uzupełnienia dalszymi faktami i dowodami, Komisja opierała się na informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu, na innych wcześniejszych istotnych decyzjach wydanych w dochodzeniach antysubsydyjnych dotyczących ChRL lub na innych stosownych dowodach.

(35)

Trzej chińscy producenci eksportujący, których wezwano do udzielenia odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, nie uczynili tego w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(36)

W dniu 10 marca 2020 r. Komisja przesłała pisma do trzech chińskich producentów eksportujących, w których poinformowała ich, że nie otrzymała od nich odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, i wezwała do udzielenia odpowiedzi w terminie 10 dni.

(37)

Odpowiedzi nie udzielił jeden chiński producent eksportujący.

(38)

Pozostali dwaj chińscy producenci eksportujący odpowiedzieli na pismo przesłane w dniu 10 marca 2020 r., ale obaj zwrócili się z prośbą o zwolnienie ich z obowiązku udzielenia odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu Komisji. Prośba ta nie miała związku z pandemią COVID-19 i nie stanowiła ważnego powodu braku współpracy.

(39)

W związku z tym, wobec braku jakiejkolwiek odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, Komisja wykorzystała dostępny stan faktyczny zgodnie z art. 28 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do informacji, które miały być przekazane przez chińskich producentów eksportujących.

(40)

Dostępny stan faktyczny obejmował odnoszące się do konkretnego przedsiębiorstwa ustalenia wynikające z dochodzenia dotyczącego GFF w odniesieniu do korzyści uzyskanych przez chińskich producentów eksportujących w okresie objętym dochodzeniem dotyczącym GFF (rok kalendarzowy 2018), w zakresie, w jakim ustalenia te dotyczą GFR.

(41)

Wobec braku dowodów przeciwnych Komisja uznała, że korzyść stwierdzona w toku dochodzenia dotyczącego GFF, którą można powiązać z GFR, była nadal uzyskiwana przez cały rok kalendarzowy 2019.

(42)

Z uwagi na brak współpracy zarówno ze strony chińskich producentów eksportujących GFR, jak i władz ChRL, Komisja nie była w stanie obliczyć korzyści uzyskanej przez chińskich producentów eksportujących GFR w wyniku stosowania wymienionych praktyk subsydiowania w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(43)

Komisja była jednak w stanie uwzględnić ustalenia sformułowane w rozporządzeniu w sprawie GFF w odniesieniu do korzyści i stwierdzić, że ustalenia te mają zastosowanie do chińskich producentów eksportujących GFR w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(44)

Wynika to z faktu, że żadna z objętych dochodzeniem praktyk subsydiowania nie miała bezpośredniego związku z produkcją lub wywozem GFF, ale były to raczej subsydia, które zapewniały korzyść całemu przedsiębiorstwu lub grupie chińskich przedsiębiorstw produkujących również GFR. Dlatego też w dochodzeniu dotyczącym GFF Komisja w pierwszej kolejności określiła korzyści uzyskane przez producenta eksportującego, a następnie przypisała je do jego całkowitego obrotu w odniesieniu do wszystkich produktów sprzedawanych przez tego producenta eksportującego, w tym GFR.

(45)

Produkt objęty niniejszym przeglądem to nici cięte z włókien szklanych, o długości nieprzekraczającej 50 mm („nici cięte”); niedoprzędy z włókien szklanych, z wyłączeniem niedoprzędów z włókien szklanych, które są impregnowane i powlekane i których straty podczas prażenia wynoszą więcej niż 3 % (zgodnie z normą ISO 1887) („niedoprzędy”) oraz maty z włókien szklanych ciągłych z wyłączeniem mat z waty szklanej („maty”), obecnie objęte kodami CN 7019 11 00, ex 7019 12 00 (kody TARIC: 7019120022, 7019120025, 7019120026, 7019120039) oraz 7019 31 00 („produkt objęty przeglądem”).

(46)

Produkt objęty przeglądem jest surowcem stosowanym najczęściej do wzmacniania żywic termoplastycznych i termoutwardzalnych w przemyśle materiałów kompozytowych. Wzmocnione w ten sposób materiały kompozytowe (tworzywa sztuczne wzmocnione włóknem szklanym ciągłym) są stosowane w wielu gałęziach przemysłu, takich jakich: przemysł samochodowy, elektryczny/elektroniczny, produkcja śmigieł turbin wiatrowych, budownictwo, produkcja rur i zbiorników, towarów konsumpcyjnych, lotnictwo i obronność itd.

(47)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(48)

Komisja uznała zatem, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 2 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(49)

Przed przeprowadzeniem analizy domniemanego subsydiowania w postaci konkretnych subsydiów lub programów subsydiów Komisja poddała ocenie plany, projekty i inne dokumenty rządowe, które miały znaczenie dla więcej niż jednego subsydium lub programu subsydiowania. Z uwagi na brak współpracy ze strony władz ChRL, jak określono powyżej, Komisja wykorzystała informacje zawarte we wniosku o dokonanie przeglądu oraz ustalenia wynikające z dochodzenia dotyczącego GFF w zakresie, w jakim mogły one mieć związek z GFR.

(50)

Komisja stwierdziła, że wszystkie subsydia lub programy subsydiów będące przedmiotem oceny są częścią wdrażania planów centralnych władz ChRL mających na celu pobudzenie przemysłu produktów z włókien szklanych ciągłych z powodów wymienionych poniżej.

(51)

W chińskim 12. planie pięcioletnim na rzecz krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego („12. plan pięcioletni”) podkreślono znaczenie przemysłu nowych materiałów, który obejmuje produkty z włókien szklanych ciągłych, jako „strategicznego rozwijającego się przemysłu” i stwierdzono, że należy go rozwinąć do poziomu „wiodącego filaru przemysłu” w drodze kompleksowego wspierania politycznego oraz programowego (10). Ponadto chiński 13. plan pięcioletni na rzecz krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego („13. plan pięcioletni”), który obejmuje lata 2016–2020, ma na celu rozwój kolejnych gałęzi przemysłu nowych materiałów poprzez wzmocnienie badań i rozwoju oraz zwiększenie zdolności do innowacji w przemyśle wytwórczym (11).

(52)

W 13. planie pięcioletnim podkreślono strategiczną wizję władz ChRL dotyczącą poprawy funkcjonowania i promowania najważniejszych gałęzi przemysłu. Podkreślono rolę innowacji technologicznych w rozwoju gospodarczym ChRL oraz utrzymujące się znaczenie „zielonych” zasad rozwoju. Zgodnie z rozdziałem 5 jedną z głównych linii rozwoju jest wspieranie modernizacji tradycyjnej struktury przemysłowej, podobnie jak miało to miejsce w 12. planie pięcioletnim. Kwestię tę omówiono dokładniej w rozdziale 22, w którym objaśniono strategię modernizacji przemysłu tradycyjnego w ChRL poprzez promowanie konwersji technologicznej tego przemysłu. W tym względzie w 13. planie pięcioletnim stwierdzono, że przedsiębiorstwa zostaną objęte wsparciem, by „w kompleksowy sposób udoskonalić takie obszary, jak: technologia produktów, urządzenia przemysłowe, ochrona środowiska i efektywność energetyczna”.

(53)

W 13. planie pięcioletnim wspomniano o nowych materiałach w kilku przypadkach: „Będziemy działać szybciej, aby dokonać przełomów w podstawowych technologiach w dziedzinach takich jak informacje i komunikacja nowej generacji, nowa energia, nowe materiały […]” (12). W planie przewidziano ponadto realizację projektów związanych z badaniem, rozwojem i zastosowaniem kluczowych nowych materiałów (13).

(54)

Przemysł nowych materiałów jest również przemysłem promowanym w ramach inicjatywy „Made in China 2025” (14) i w związku z tym kwalifikuje się do korzystania ze znacznego finansowania ze strony państwa. Stworzono szereg funduszy w celu wspierania inicjatywy „Made in China 2025”, a w związku z tym pośrednio również przemysłu GFR, takich jak narodowy fundusz przemysłu układów scalonych, fundusz na rzecz zaawansowanej produkcji oraz fundusz inwestycyjny na rzecz powstających gałęzi przemysłu (15).

(55)

Ponadto GFR często zalicza się do kategorii „nowych materiałów”. W planie działania „Made in China 2025” (16) wymieniono 10 sektorów strategicznych, które dla władz ChRL stanowią kluczowe gałęzie przemysłu. Opisuje on w części dotyczącej sektora 9 „nowe materiały” i ich podkategorie, które obejmują zaawansowane materiały podstawowe (pkt 9.1), kluczowe materiały strategiczne (pkt 9.2), w tym wysokowydajne włókna i materiały kompozytowe oraz nowe materiały energetyczne (17). Sektor nowych materiałów korzysta zatem z wymienionych w dokumencie mechanizmów wsparcia, w tym między innymi z polityki wsparcia finansowego, polityki fiskalnej i podatkowej, nadzoru i wsparcia Rady Państwa (18).

(56)

Ponadto oprócz planu działania inicjatywy „Made in China 2025”, w listopadzie 2016 r. wykaz 10 sektorów strategicznych został dopracowany do postaci Katalogu czterech niezbędnych elementów opublikowanego przez Komitet Doradczy ds. Krajowej Strategii Produkcyjnej (NMSAC), grupę doradczą przy Krajowej Wiodącej Małej Grupie ds. Budowy Krajowej Siły Wytwórczej. W katalogu tym każdy z 10 sektorów strategicznych rozdzielono na cztery rozdziały: (i) podstawowe niezbędne części zamienne, (ii) podstawowe niezbędne materiały, (iii) zaawansowane niezbędne procesy/technologie oraz (iv) przemysłowe platformy technologiczne. Włókno szklane znajduje się w sektorze 7: sprzęt elektryczny, pkt II kluczowy niezbędny materiał: ppkt 16. Płyty izolacyjne z włókna szklanego oraz w sektorze 9: nowe materiały, pkt II kluczowy niezbędny materiał, ppkt 10. Wysokowydajne włókna, monomery i materiały kompozytowe oraz 24. Materiały na bazie szkła.

(57)

Ponadto w ramach Planu rozwoju przemysłu materiałów budowlanych (2016–2020) promuje się również przemysł GFR. W planie tym wezwano do zoptymalizowania struktury przemysłowej, między innymi poprzez rozwijanie powstających sektorów, takich jak przemysł materiałów na bazie szkła, ceramiki przemysłowej, soczewek wewnątrzgałkowych, wysokosprawnych włókien i materiałów kompozytowych oraz grafenu i materiałów modyfikowanych. Ma to zostać osiągnięte dzięki rządowym środkom finansowym, polityce podatkowej, finansowej, cenowej, energetycznej i polityce ochrony środowiska oraz wspieraniu kapitału przeznaczonego na udział w fuzjach, przejęciach i restrukturyzacji przedsiębiorstw z branży materiałów budowlanych za pośrednictwem różnych środków, w tym udzielania kredytów (19).

(58)

Przemysł GFR jest również objęty planem pięcioletnim na rzecz inteligentnej produkcji na lata 2016-2020 opublikowanym przez chińskie Ministerstwo Przemysłu i Technologii Informacyjnej („MIIT”), w którym określono 10 kluczowych zadań mających na celu skrócenie cyklu rozwoju produktu, poprawę wydajności produkcji, jakości produktów, zmniejszenie kosztów operacyjnych, zużycia zasobów i energii oraz przyspieszenie rozwoju inteligentnej produkcji.

(59)

Ponadto chiński katalog zaawansowanych technologicznie produktów eksportowych wydany przez Ministerstwo Nauki i Technologii, Ministerstwo Handlu Zagranicznego i Główny Urząd Ceł zawiera wykaz 1900 zaawansowanych technologicznie produktów podzielonych na 8 kategorii, które są przedmiotem preferencyjnej polityki eksportowej władz ChRL. Jedną z tych kategorii jest kategoria „Nowe materiały”, która obejmuje GFR (20). Ponadto chiński katalog zaawansowanych technologicznie produktów wydany przez Ministerstwo Nauki i Technologii, Ministerstwo Finansów oraz Państwowy Urząd Podatkowy odnosi się do 11 obszarów, w tym do „kategorii nowych materiałów”.

(60)

Zgodnie z ustawą ChRL o postępie naukowo-technologicznym, przedsiębiorstwa sektora zaawansowanych technologii utworzone w strefach rozwoju zaawansowanych technologii mogą również korzystać z następujących polityk preferencyjnych: (i) stawka podatku dochodowego od przedsiębiorstw („EIT”) wynosi 15 %, zamiast normalnej stawki w wysokości 25 %; (ii) jeżeli wartość produkcji produktów przeznaczonych na wywóz osiągnie 70 % całkowitej wartości w danym roku, stawka podatku dochodowego od przedsiębiorstw jest dalej obniżana do 10 %; (iii) nowo utworzone przedsiębiorstwa sektora zaawansowanych technologii są zwolnione z podatku dochodowego od przedsiębiorstw przez pierwsze dwa lata od daty rozpoczęcia produkcji; (iv) nowopowstałe przedsiębiorstwa sektora zaawansowanych technologii są zwolnione z podatku budowlanego; (v) w przypadku rozwoju nowych technologii oraz zakładów produkcyjnych i operacyjnych, grunty przeznaczone na badania i rozwój są zwolnione z podatku; (vi) sprzęt używany przez przedsiębiorstwa sektora zaawansowanych technologii do produkcji i rozwoju zaawansowanych technologii podlega przyspieszonej amortyzacji; (vii) produkty eksportowe produkowane przez przedsiębiorstwa sektora zaawansowanych technologii są zwolnione z ceł wywozowych, z wyjątkiem tych ograniczonych przez państwo lub dotyczących konkretnych produktów itp. (21).

(61)

Na podstawie informacji zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu i zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja zbadała następujące praktyki subsydiowania:

(62)

Dokładniej rzecz ujmując, Komisja zbadała:

(63)

Komisja zbadała również przyznawanie przez rząd gruntów i uprawnień oraz surowców za kwotę niższą od odpowiedniego wynagrodzenia.

(64)

Wymienione praktyki subsydiowania zostały objęte środkami wyrównawczymi w pierwotnym postępowaniu antysubsydyjnym na mocy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1379/2014.

(65)

Według informacji dostępnych Komisji Eksportowo-Importowy Bank Chiński („EXIM Bank”) udziela po stawkach preferencyjnych kredytów uwarunkowanych wywozem chińskim przedsiębiorstwom, które wytwarzają produkty z wykorzystaniem nowych i zaawansowanych technologii, produkty wykorzystujące lokalne prawa własności intelektualnej, własne marki, produkty o wysokiej wartości dodanej oraz oprogramowanie zarejestrowane w organach ds. przemysłu i handlu (22).

(66)

Według informacji dostępnych Komisji chińscy producenci GFR kwalifikują się do kredytów ukierunkowanych na wywóz z tytułu produktów wytwarzanych z wykorzystaniem nowych i zaawansowanych technologii lub własnych marek, ponieważ kilku producentów posiada status „krajowych przedsiębiorstw sektora zaawansowanych technologii” lub otrzymały status znanej marki, najlepszej marki itp.

(67)

Ponadto EXIM Bank wspiera eksporterów również za pomocą eksportowych kredytów kupieckich. Eksportowych kredytów kupieckich udziela się przedsiębiorstwom zagranicznym na finansowanie prowadzenia przez nie przywozu chińskich produktów, technologii i usług (23).

(68)

W toku wcześniejszych dochodzeń, a w szczególności dochodzenia dotyczącego GFF, Komisja sprawdziła, czy banki będące własnością państwa działały w charakterze organów publicznych w rozumieniu art. 3 i art. 2 lit. b) rozporządzenia podstawowego. W tym względzie w celu ustalenia, czy przedsiębiorstwo będące własnością państwa jest organem publicznym, należy zastosować następujący test (24):

(69)

„Istotną kwestią jest to, czy danemu podmiotowi powierzono wykonywanie funkcji rządowych, a nie sposób, w jaki zostało to osiągnięte. Istnieje wiele różnych sposobów, w jakie rząd w wąskim rozumieniu tego słowa może nadać podmiotom tego rodzaju uprawnienie. W związku z tym fakt przekazania danemu podmiotowi tego rodzaju uprawnienia można wykazać w oparciu o wiele różnego rodzaju dowodów. Dowód świadczący o tym, że dany podmiot w praktyce wykonuje funkcje rządowe, może służyć jako dowód na to, że posiada on lub powierzono mu władzę publiczną, szczególnie jeżeli tego rodzaju dowód wskazuje, że takie działanie stanowi stałą i regularną praktykę. W związku z tym w naszej opinii dowód na to, że rząd sprawuje znaczną kontrolę nad podmiotem i jego postępowaniem może w niektórych przypadkach świadczyć o tym, iż podmiot ten dysponuje władzą publiczną i sprawuje taką władzę w ramach wykonywania funkcji rządowych. Należy jednak podkreślić, że oprócz wyraźnego przekazania uprawnienia w ramach instrumentu prawnego mało prawdopodobne jest, aby istnienie zwykłych formalnych powiązań między danym podmiotem a rządem w wąskim znaczeniu tego słowa wystarczyło do ustalenia koniecznego sprawowania władzy publicznej. Dlatego też przykładowo sam fakt, że rząd jest akcjonariuszem większościowym w danym podmiocie nie oznacza, że dysponuje on znaczną kontrolą nad postępowaniem tego podmiotu, a tym bardziej nie oznacza, że powierzył mu sprawowanie władzy publicznej. W niektórych przypadkach, gdy dowody wskazują jednak, że formalne znamiona kontroli rządu są liczne, oraz istnieją też dowody na to, że taka kontrola jest sprawowana w sposób znaczący, takie dowody mogą umożliwiać stwierdzenie, że dany podmiot sprawuje władzę publiczną”.

(70)

Komisja dążyła do uzyskania informacji na temat struktury własności państwa, a także na temat formalnych znamion kontroli rządu w odniesieniu do banków będących własnością państwa. Ze względu jednak na brak współpracy ze strony władz ChRL i producentów eksportujących objętych próbą Komisja musiała opierać się wyłącznie na dostępnym stanie faktycznym. W tej kwestii Komisja uznała, że ustalenia wynikające z dochodzenia dotyczącego GFF stanowią wiarygodne źródło informacji. Ustalenia te dotyczą bardzo niedawnego okresu i stanowią wynik analizy tego samego zachowania tych samych instytucji finansowych i tych samych programów co w bieżącej sprawie.

(71)

W dochodzeniu dotyczącym GFF i innych dochodzeniach Komisja stwierdziła, że następujące banki były w części lub całości własnością samego państwa lub osób prawnych będących w posiadaniu państwa: EXIM Bank, China Development Bank, China Construction Bank, Industrial and Commercial Bank of China, Bank of Communications, China Everbright Bank, Postal Savings Bank, China Merchants Bank, Shanghai Pudong Development Bank, China Industrial Bank, Shenyang Rural Commercial Bank, Bank of Shanghai, Ningbo Bank, China CITIC Bank, China Guangfa Bank, China Bohai Bank, Huaxia Bank, Hankou Bank, Hubei Bank, Huishang Bank, Dongying Bank, Bank of Tianjin, Bank of Kunlun, Shanghai Rural Commercial Bank, China Industrial International Trust Limited, Daye Trust Co., Ltd., Sinotruk Finance Co., Ltd. Komisja podtrzymała ten sam wniosek w obecnym dochodzeniu, ponieważ nie przedstawiono żadnych informacji wskazujących inaczej.

(72)

Komisja ustaliła ponadto – ze względu na brak konkretnych informacji wskazujących inaczej – własność i kontrolę rządu ChRL w oparciu o formalne przesłanki. W szczególności na podstawie dostępnego stanu faktycznego wydaje się, że osoby sprawujące funkcje kierownicze i nadzorcze w niewspółpracujących bankach będących własnością państwa są powoływani przez władze ChRL i odpowiadają przed nimi.

(73)

W ramach tych dochodzeń Komisja stwierdziła również, że władze ChRL sprawują znaczną kontrolę nad tymi instytucjami finansowymi.

(74)

W swojej analizie Komisja uwzględniła następujące dokumenty regulacyjne:

(75)

Podczas przeglądu tych dokumentów regulacyjnych Komisja stwierdziła, z następujących powodów, że instytucje finansowe w ChRL funkcjonują w ogólnym otoczeniu prawnym, które wymaga od nich, by podczas podejmowania uchwał w kwestiach finansowych dostosowywały się one do celów polityki przemysłowej władz ChRL.

(76)

Art. 34 ustawy bankowej, który ma zastosowanie do wszystkich instytucji finansowych prowadzących działalność w Chinach, stanowi, że „banki komercyjne prowadzą swoją działalność kredytową stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z polityką przemysłową państwa”.

(77)

Chociaż art. 4 ustawy bankowej stanowi, że „zgodnie z prawem w działalność gospodarczą banków komercyjnych nie ingerują żadne jednostki ani osoby fizyczne. Banki komercyjne samodzielnie ponoszą odpowiedzialność cywilną całością majątku, jaki posiadają jako osoby prawne”, artykuł ten jest stosowany z zastrzeżeniem art. 34 ustawy bankowej. Gdy państwo ustanawia politykę publiczną, banki ją realizują i przestrzegają poleceń państwa.

(78)

Dodatkowo art. 15 zasad ogólnych dotyczących kredytów stanowi, że: „zgodnie z polityką państwa odpowiednie departamenty mogą subsydiować oprocentowanie pożyczek w celu promowania rozwoju określonych sektorów oraz promowania rozwoju gospodarczego pewnych obszarów”.

(79)

Podobnie w decyzji nr 40 poinstruowano wszystkie instytucje finansowe, aby udzielały wsparcia kredytowego w szczególności na rzecz projektów „promowanych”. Jak już wyjaśniono w sekcji 3.1, przemysł GFR należy do kategorii „promowanej”. Decyzja nr 40 potwierdza zatem, że banki sprawują władzę publiczną w postaci udzielania kredytów preferencyjnych. Komisja stwierdziła również, że CBIRC ma daleko idące uprawnienia do zatwierdzania wszystkich aspektów dotyczących zarządzania wszystkimi instytucjami finansowymi mającymi siedzibę w ChRL (w tym instytucjami finansowymi będącymi własnością prywatną i własnością zagraniczną), takie jak (25):

(80)

Z powodu braku jakichkolwiek przesłanek prowadzących do przeciwnych wniosków, na podstawie dostępnego stanu faktycznego, Komisja w tym przypadku doszła do tego samego wniosku.

(81)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że banki będące własnością państwa były organami publicznymi w rozumieniu art. 2 lit. b) w związku z art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia podstawowego.

(82)

W toku wcześniejszych dochodzeń, a w szczególności dochodzenia w sprawie GFF, Komisja ustaliła, że wszystkie objęty próbą grupy producentów eksportujących skorzystały z kredytów preferencyjnych w 2018 r. W świetle istnienia wkładu finansowego, korzyści dla producentów eksportujących oraz szczególności Komisja uznała kredyty preferencyjne za subsydium stanowiące podstawę środków wyrównawczych.

(83)

W dochodzeniu dotyczącym GFF Komisja ustaliła, że wszystkie przedsiębiorstwa objęte próbą skorzystały z kredytów preferencyjnych (w tym z kredytów odnawialnych).

(84)

Komisja odnotowała, że (i) przedsiębiorstwa prowadzące działalność w przemyśle GFF zasadniczo są zintegrowane pionowo, a zatem działają również w przemyśle GFR oraz (ii) okres objęty dochodzeniem dotyczącym GFF był zbliżony do ODP. Z powodu braku jakichkolwiek przesłanek prowadzących do przeciwnych wniosków Komisja uznała, że ustalenia w tamtej sprawie mają również zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Ustalenia z dochodzenia dotyczącego GFF w tej kwestii wykorzystano zatem jako dostępny stan faktyczny na podstawie art. 28 rozporządzenia podstawowego.

(85)

Komisja stwierdziła zatem, że przedsiębiorstwa prowadzące działalność w przemyśle GFR skorzystały z kredytów preferencyjnych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(86)

W toku wcześniejszych dochodzeń, a w szczególności dochodzenia w sprawie GFF, Komisja stwierdziła, że zgodnie z art. 6 lit. b) rozporządzenia podstawowego za korzyść przyznaną odbiorcom uznaje się różnicę między kwotą odsetek, jaką przedsiębiorstwo płaci od kredytu preferencyjnego, a kwotą, jaką firma zapłaciłaby za porównywalny kredyt komercyjny, jaki mogłaby faktycznie uzyskać na rynku.

(87)

W tym zakresie Komisja odnotowała, że kredyty udzielane przez chińskie instytucje finansowe odzwierciedlają istotną interwencję rządową, a ich oprocentowanie różni się od tego, które można zwykle uzyskać na funkcjonującym rynku. W kontekście przeglądu wygaśnięcia Komisja nie jest zobowiązana do obliczenia kwoty korzyści przyznanej producentom eksportującym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Z powodu braku jakichkolwiek przesłanek prowadzących do przeciwnych wniosków Komisja uznała zatem, że ustalenia w tamtej sprawie (w której kwoty subsydiów sięgały poziomu 2,53–7,39 %) (26) mają również zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Ustalenia z dochodzenia dotyczącego GFF w tej kwestii wykorzystano zatem jako dostępny stan faktyczny na podstawie art. 28 rozporządzenia podstawowego. Komisja uznała, że kwota subsydiów nadal będzie znaczna.

(88)

W wyniku dochodzenia dotyczącego GFF Komisja uznała, że w kilku dokumentach prawnych, które dotyczą konkretnie przedsiębiorstw w tym sektorze, władze ChRL zobowiązały instytucje finansowe do udzielania kredytów preferencyjnych dla przemysłu GFF. Komisja stwierdziła zatem, że z dokumentów tych wynika, iż instytucje finansowe udzielają kredytów preferencyjnych jedynie ograniczonej liczbie sektorów/przedsiębiorstw, które realizują odpowiednie strategie władz ChRL.

(89)

W wyniku tego dochodzenia Komisja stwierdziła zatem, że subsydia w formie kredytów preferencyjnych nie są powszechnie dostępne, lecz są szczególne w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Ponadto żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła żadnych dowodów sugerujących, że kredyty preferencyjne są udzielane w oparciu o obiektywne kryteria lub warunki w rozumieniu w art. 4 ust. 2 lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(90)

Status przemysłu GFR odpowiada statusowi przemysłu GFF, a znaczna większość przedsiębiorstw prowadzących działalność w jednym z tych sektorów, ze względu na ich integrację pionową, działa również w drugim sektorze. W związku z brakiem współpracy i jakichkolwiek przesłanek prowadzących do przeciwnych wniosków Komisja wykorzystała ustalenia wynikające z dochodzenia dotyczącego GFF jako dostępny stan faktyczny na podstawie art. 28 rozporządzenia podstawowego na potrzeby przedmiotowej sprawy.

(91)

Komisja stwierdziła zatem, że subsydia w formie kredytów preferencyjnych nie są powszechnie dostępne, lecz są szczególne w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(92)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że przemysł GFR nadal otrzymywał subsydia w postaci kredytów preferencyjnych.

(93)

Wnioskodawca twierdził również, że władze ChRL subsydiują przemysł GFR poprzez otwieranie dużych linii kredytowych na rzecz przedsiębiorstw prowadzących działalność w ramach tego przemysłu.

(94)

W toku wcześniejszych dochodzeń, a w szczególności dochodzenia w sprawie GFF, Komisja uznała linie kredytowe przyznane producentom eksportującym w ChRL za subsydium stanowiące podstawę środków wyrównawczych. W toku tego dochodzenia ustalono, że chińskie instytucje finansowe udzielały również linii kredytowych na preferencyjnych warunkach w związku z zapewnianiem finansowania dla przedsiębiorstw prowadzących działalność w przemyśle GFF. W toku tego dochodzenia Komisja była w stanie potwierdzić, że obejmowały one umowy ramowe, zgodnie z którymi bank zezwalał przedsiębiorstwom objętym próbą na wykorzystanie różnych instrumentów dłużnych, takich jak m.in. pożyczki obrotowe, akcepty bankowe, weksle dokumentowe i inne formy finansowania handlu, w ramach określonej kwoty maksymalnej.

(95)

Celem linii kredytowej jest ustanowienie limitu kredytu, który przedsiębiorstwo może wykorzystać w dowolnym momencie, aby sfinansować bieżące operacje, tym samym sprawiając, że finansowanie kapitału obrotowego jest elastyczne i natychmiast dostępne w razie potrzeby. W toku dochodzenia dotyczącego GFF wykazano, że w celu finansowania kosztów operacyjnych producenci eksportujący GFF zawarli z różnymi bankami umowy w sprawie linii kredytowej obejmujące różnorodne krótkoterminowe instrumenty finansowania. W konsekwencji Komisja uznała, że co do zasady wszelkie krótkoterminowe finansowanie przedsiębiorstw objętych próbą powinno mieć pokrycie w pewnym rodzaju instrumentów linii kredytowej, w tym akcepty bankowe wystawiane regularnie na potrzeby finansowania trwających operacji.

(96)

W toku tego dochodzenia, aby ustalić, czy wszelkie finansowanie krótkoterminowe miało pokrycie w linii kredytowej, Komisja porównała kwotę linii kredytowych dostępną dla współpracujących przedsiębiorstw w 2018 r. z kwotą krótkoterminowego finansowania wykorzystanego przez te przedsiębiorstwa w tym samym okresie. Na wypadek gdyby kwota finansowania krótkoterminowego przekroczyła limit linii kredytowej, Komisja zwiększyła kwotę istniejącej linii kredytowej o kwotę rzeczywiście wykorzystaną przez producentów eksportujących poza limitem linii kredytowej.

(97)

W normalnych warunkach rynkowych linie kredytowe podlegałyby tzw. opłacie „administracyjnej” lub „za zaangażowanie”, by zrekompensować bankowi jego koszty i ryzyko w chwili otwarcia linii kredytowej, a także opłacie pobieranej co roku za przedłużenie ważności linii kredytowych. W tamtej sprawie Komisja ustaliła, że wszystkie przedsiębiorstwa objęte próbą skorzystały z linii kredytowych przyznanych nieodpłatnie.

(98)

Następnie Komisja obliczyła kwotę uzyskanej korzyści jako różnicę między kwotą, jaką przedsiębiorstwo zapłaciło jako opłatę za otwarcie lub odnowienie linii kredytowych przez chińskie instytucje finansowe, a kwotą, jaką firma zapłaciłaby za porównywalną komercyjną linię kredytową, jaką mogłaby faktycznie uzyskać na rynku.

(99)

Komisja uznała również, że program miał charakter szczególny, gdyż w kilku dokumentach prawnych, które dotyczą konkretnie przedsiębiorstw w tym sektorze, władze ChRL zobowiązały instytucje finansowe do udzielania tych linii kredytowych na rzecz przemysłu GFF. Komisja stwierdziła zatem, że z dokumentów tych wynika, iż instytucje finansowe udzielają kredytów preferencyjnych jedynie ograniczonej liczbie sektorów/przedsiębiorstw, które realizują odpowiednie strategie władz ChRL.

(100)

Jak już wspomniano, Komisja uznała ustalenia z dochodzenia dotyczącego GFF za szczególnie istotne w kontekście przedmiotowej sprawy, gdyż przedsiębiorstwa prowadzące działalność w przemyśle GFF przeważnie działają również w przemyśle GFR, którego status odpowiada statusowi przemysłu GFF. Ponadto okres objęty dochodzeniem dotyczącym GFF jest bardzo zbliżony do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. Komisja wykorzystała zatem ustalenia wynikające z dochodzenia dotyczącego GFF w zakresie linii kredytowych (27) jako dostępny stan faktyczny na podstawie art. 28 rozporządzenia podstawowego.

(101)

Komisja stwierdziła zatem, że władze ChRL wspierały przemysł GFR, otwierając linie kredytowe. W związku z powyższym Komisja stwierdziła również, że produkty z włókien szklanych ciągłych nadal były subsydiowane w drodze linii kredytowych udostępnianych na preferencyjnych warunkach.

(102)

Wnioskodawca twierdził, że Sinosure oferuje m.in. krótko-, średnio- i długoterminowe ubezpieczenia kredytów eksportowych, ubezpieczenia inwestycyjne i gwarancje na obligacje na warunkach preferencyjnych na rzecz promowanych sektorów. Z badania przeprowadzonego niedawno przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju („OECD”) wynika, że 21 % wszystkich ubezpieczeń kredytów eksportowych udzielonych przez Sinosure zostało zapewnionych na rzecz chińskiego przemysłu hi-tech, którego część stanowi przemysł GFR (28).

(103)

Ponadto Sinosure bierze aktywny udział w realizacji inicjatywy „Made in China 2025”, doradzając przedsiębiorstwom, by korzystały z krajowych źródeł kredytowania, dokonując naukowych i technologicznych innowacji oraz modernizacji technologicznych, a także wspierając przedsiębiorstwa, które dokonują ekspansji zagranicznej, w stawaniu się bardziej konkurencyjnymi na rynku światowym (29).

(104)

Komisja przeanalizowała programy ubezpieczeń kredytów eksportowych oferowane przez Sinosure objęte różnymi dochodzeniami, w tym dochodzeniem dotyczącym GFF.

(105)

Z ustaleń Komisji wynika, że działania Sinosure opierały się na następującej podstawie prawnej:

(106)

Jak wynika z informacji przekazanych w toku poprzednich dochodzeń antysubsydyjnych, w tym dochodzenia dotyczącego GFF, Sinosure jest zakładem ubezpieczeń będącym własnością państwa, utworzonym i wspieranym przez państwo w celu pobudzania rozwoju i współpracy w zakresie handlu zagranicznego i gospodarki ChRL. Przedsiębiorstwo jest w całości własnością państwa. Posiada zarząd i radę nadzorczą. Rząd jest uprawniony do powoływania i odwoływania kadry kierowniczej wyższego szczebla w przedsiębiorstwie. Na podstawie tych informacji Komisja ustaliła, że istnieją formalne znamiona kontroli rządu w odniesieniu do Sinosure.

(107)

W toku wcześniejszych dochodzeń Komisja gromadziła ponadto informacje potrzebne do ustalenia, czy władze ChRL sprawowały znaczną kontrolę nad funkcjonowaniem Sinosure w odniesieniu do przemysłu GFF. W tym kontekście Komisja zauważyła, że w katalogu chińskich produktów przeznaczonych na wywóz wytwarzanych z wykorzystaniem zaawansowanych i nowych technologii produkty z włókna szklanego, w tym materiał z włókna szklanego, wymieniono w szczególności jako produkty promowane do wywozu (30).

(108)

W toku tych dochodzeń Komisja ustaliła również, że zgodnie z obwieszczeniem w sprawie realizacji strategii wspierania handlu poprzez naukę i technologię za pomocą ubezpieczeń kredytów eksportowych przedsiębiorstwo Sinosure powinno ponadto zwiększyć swoje wsparcie dla kluczowych sektorów przemysłu i produktów przez wzmocnienie swojego ogólnego wsparcia dla wywozu produktów wytwarzanych z wykorzystaniem zaawansowanych i nowych technologii. Przedsiębiorstwo to powinno traktować gałęzie przemysłu takie jak „nowe materiały” i inne sektory zaawansowanej i nowej technologii wymienione w katalogu produktów z Chin wytwarzanych z wykorzystaniem zaawansowanych i nowych technologii przeznaczonych na wywóz jako główną część swojej działalności oraz zapewnić kompleksowe wsparcie pod względem procedur udzielania ubezpieczenia, zatwierdzania ograniczeń, szybkości rozpatrywania wniosków i elastyczności stawek. Jeżeli chodzi o elastyczność stawek, przedsiębiorstwo powinno stosować w odniesieniu do produktów maksymalne zniżki dla składek dopuszczalne w ramach zmiennej wysokości składek, które to zniżki są oferowane przez przedsiębiorstwo prowadzące działalność w zakresie ubezpieczeń kredytów.

(109)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że władze ChRL utworzyły ramy normatywne, do jakich muszą stosować się osoby sprawujące funkcje kierownicze i nadzorcze w Sinosure, które to osoby zostały powołane przez władze ChRL i które ponoszą przed nimi odpowiedzialność. Rząd ChRL uciekał się zatem do ram normatywnych, aby sprawować znaczącą kontrolę nad funkcjonowaniem Sinosure.

(110)

Komisja zbadała również faktyczne zachowanie Sinosure w odniesieniu do ubezpieczenia udzielanego przedsiębiorstwom objętym próbą i ustaliła, że przedsiębiorstwo Sinosure nie działało w oparciu o zasady rynkowe. Komisja zdołała mianowicie ustalić, że składki płacone przez przedsiębiorstwa objęte próbą w tych przypadkach były znacznie niższe od minimalnej opłaty koniecznej do pokrycia kosztów operacyjnych.

(111)

Ponadto Komisja stwierdziła, że część producentów eksportujących skorzystała z częściowego lub całkowitego zwrotu składek z tytułu ubezpieczenia kredytów eksportowych zapłaconych na rzecz Sinosure.

(112)

Komisja stwierdziła, że Sinosure wdraża ramy prawne określone powyżej w ramach wykonywania funkcji władzy publicznej. Komisja stwierdziła ponadto, że Sinosure działa w charakterze organu publicznego w rozumieniu art. 2 lit. b) rozporządzenia podstawowego interpretowanego w związku z art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia podstawowego oraz zgodnie z odpowiednim orzecznictwem WTO.

(113)

Komisja stwierdziła również, że w wyniku działań Sinosure producenci eksportujący uzyskali korzyść, ponieważ ubezpieczenia udzielono po stawkach niższych od minimalnej opłaty potrzebnej przedsiębiorstwu Sinosure do pokrycia swoich kosztów operacyjnych.

(114)

Komisja ustaliła również, że subsydia przyznane w ramach programu ubezpieczeń eksportowych mają szczególny charakter, ponieważ ich uzyskanie nie byłoby możliwe bez wywozu i są tym samym uwarunkowane wynikami wywozu w rozumieniu art. 4 ust. 4 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(115)

Komisja odnotowuje, że przemysł GFR należy do bardziej ogólnej kategorii „nowych materiałów”, a w rocznym sprawozdaniu Sinosure za rok 2017 r. stwierdzono, że przedsiębiorstwo Sinosure aktywnie ubezpieczało transakcje strategicznych nowo powstających gałęzi przemysłu takich jak nowe materiały (31). Powyższe ustalenie dotyczy zatem również przemysłu GFR.

(116)

W związku z brakiem współpracy ze strony władz ChRL i wszystkich objętych próbą producentów eksportujących w tej sprawie oraz w związku z brakiem jakichkolwiek wskazań prowadzących do przeciwnych wniosków Komisja wykorzystała ustalenia wynikające z dochodzenia dotyczącego GFF (32) w zakresie, w jakim dotyczą one GFR, jako dostępny stan faktyczny na podstawie art. 28 rozporządzenia podstawowego na potrzeby przedmiotowej sprawy.

(117)

Na podstawie wszystkich powyższych informacji Komisja stwierdziła, że przemysł GFR nadal otrzymywał subsydia w postaci ubezpieczeń kredytów eksportowych udzielanych przez Sinosure po stawkach preferencyjnych.

(118)

We wniosku o dokonanie przeglądu wnioskodawca zwrócił uwagę na wyraźne wsparcie dla przemysłu GFR przewidziane w 13. planie pięcioletnim i na tej podstawie uznał, że uzasadnione jest stwierdzenie, iż przedsiębiorstwa państwowe i przedsiębiorstwa prywatne działające według wytycznych rządu dostarczają surowce i materiały wsadowe na potrzeby przemysłu GFR za kwotę niższą od odpowiedniego wynagrodzenia.

(119)

Z uwagi na brak współpracy ze strony władz ChRL i chińskich producentów eksportujących Komisja nie była w stanie szczegółowo zbadać tych twierdzeń. W związku z ogólnym wnioskiem o dalszym występowaniu subsydiowania, wyciągniętym na podstawie wszystkich pozostałych programów subsydiowania, oraz ze względów oszczędności administracyjnych Komisja nie uznała jednak, aby kontynuacja dochodzenia w sprawie tych twierdzeń była konieczna, gdyż jego wyniki nie miałyby żadnego wpływu na ustalenia z przedmiotowego przeglądu. Pozostaje to zatem bez uszczerbku dla merytorycznej analizy zarzutów zawartych w odnośnym wniosku.

(120)

Zanim tytuł prawny do gruntu lub tytuł oparty na zasadzie słuszności zostanie przyznany osobie prawnej lub fizycznej, wszystkie grunty w ChRL należą do państwa albo są własnością wspólną wsi lub okręgów miejskich. Wszystkie działki w obszarach zurbanizowanych należą do państwa, a wszystkie działki w obszarach wiejskich są własnością wsi lub okręgów miejskich, w których są zlokalizowane.

(121)

Zgodnie z prawem konstytucyjnym ChRL i prawem gruntowym przedsiębiorstwa i osoby fizyczne mogą jednak nabyć „prawa do użytkowania gruntów”. W przypadku gruntów przemysłowych okres dzierżawy wynosi zwykle 50 lat, które można przedłużyć o kolejne 50 lat.

(122)

Art. 137 prawa rzeczowego Chińskiej Republiki Ludowej stanowi, że „grunty wykorzystywane do celów przemysłu, biznesu, rozrywki lub komercyjnych domów mieszkalnych itp. lub grunty, w przypadku których istnieje co najmniej dwóch zamierzonych użytkowników, są przekazywane w drodze aukcji, zaproszenia do składania ofert lub każdej innej metody składania ofert publicznych”.

(123)

Ponadto art. 3 przepisów przejściowych Chińskiej Republiki Ludowej dotyczących przyznawania i przenoszenia prawa do użytkowania gruntów państwowych na obszarach miejskich stanowi, że: „każda firma, przedsiębiorstwo, inna organizacja i osoba fizyczna w Chińskiej Republice Ludowej lub poza nią może, o ile prawo nie stanowi inaczej, uzyskać prawo do wykorzystania gruntu i angażować się w zagospodarowanie terenu, jego użytkowanie i gospodarowanie nim zgodnie z postanowieniami niniejszego rozporządzenia”.

(124)

W toku wcześniejszych dochodzeń władze ChRL wyraźnie stwierdziły, że ich zdaniem w ChRL istnieje wolny rynek gruntów oraz że cena, jaką przedsiębiorstwo przemysłowe płaci za prawo do dzierżawy gruntu, odzwierciedla cenę rynkową.

(125)

W ChRL przyznawanie praw do użytkowania gruntów regulowane jest ustawą Chińskiej Republiki Ludowej o zarządzaniu gruntami. Podstawę prawną stanowią również następujące dokumenty:

(126)

Zgodnie z art. 10 dokumentu „Przepisy w sprawie przekazywania praw do użytkowania gruntów budowlanych będących własnością państwa w drodze zaproszenia do przetargu, aukcji oraz oferty” władze lokalne ustalają ceny gruntów zgodnie z systemem wyceny gruntów miejskich, który jest aktualizowany raz na trzy lata, oraz zgodnie z polityką przemysłową rządu.

(127)

W wyniku poprzednich dochodzeń Komisja stwierdziła, że ceny płacone za prawo do użytkowania gruntów w ChRL nie są reprezentatywne dla ceny rynkowej, która jest określana na podstawie popytu i podaży na wolnym rynku, ponieważ ustalono, że system aukcyjny jest niejasny i nieprzejrzysty i w praktyce nie funkcjonuje, a ceny są ustanawiane dowolnie przez władze. Władze ustanawiają ceny zgodnie z systemem wyceny gruntów miejskich, w którym jednym z kryteriów jest obowiązek uwzględnienia polityki przemysłowej przy ustalaniu ceny gruntów przemysłowych.

(128)

Komisja zauważyła, że istnieje również system dynamicznego monitorowania cen gruntów uzupełniający system monitorowania cen gruntów miejskich. W przeglądzie wygaśnięcia dotyczącym paneli fotowoltaicznych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (33) Komisja stwierdziła, że ceny te są wyższe niż minimalne ceny odniesienia ustalone zgodnie z systemem wyceny gruntów miejskich i wykorzystywane przez władze lokalne, ponieważ minimalne ceny odniesienia są aktualizowane jedynie co trzy lata, podczas gdy ceny monitorowane dynamicznie są aktualizowane co kwartał. Nic jednak nie wskazuje na to, że ceny gruntów oparto na cenach z systemu monitorowania dynamicznego.

(129)

W praktyce w trakcie dochodzenia władze ChRL przyznały, że system dynamicznego monitorowania cen gruntów służy monitorowaniu wahania poziomów cen gruntów na niektórych obszarach (w 105 miastach) w ChRL i ma na celu ocenę zmian w cenach gruntów. Ceny wyjściowe w przetargach i aukcjach ustala się jednak na podstawie poziomów referencyjnych ustanowionych w ramach systemu wyceny gruntów. Miało to nadal miejsce w okresie objętym przedmiotowym dochodzeniem, czyli w okresie od 1 października 2014 r. do 30 września 2015 r. W tym przypadku większość grup przedsiębiorstw objętych próbą otrzymała ponadto swoje działki w drodze przydziału.

(130)

W związku z brakiem współpracy Komisja oparła się na ustaleniach wynikających z wcześniejszych dochodzeń, w tym dochodzenia dotyczącego GFF, z których wynika, że sytuacja dotycząca przekazywania i nabywania praw do użytkowania gruntów w ChRL jest nieprzejrzysta, a ceny były dowolnie ustalane przez władze i nie odzwierciedlały cen rynkowych.

(131)

Przyznawanie prawa do użytkowania gruntów przez władze ChRL należy zatem uznać za subsydium w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (iii) i art. 3 pkt 2 rozporządzenia podstawowego w formie dostarczenia towarów, co stanowi korzyść dla przedsiębiorstw będących odbiorcami. W ChRL nie istnieje funkcjonujący rynek gruntów, a w wyniku zastosowania zewnętrznego poziomu referencyjnego w toku wcześniejszych dochodzeń okazało się, że kwoty płacone za prawa do użytkowania gruntów są zazwyczaj znacznie niższe od normalnych stawek rynkowych.

(132)

W kontekście preferencyjnego dostępu do gruntów przemysłowych przez przedsiębiorstwa należące do określonych sektorów Komisja odnotowała, że cena ustalona przez władze lokalne musi uwzględniać politykę przemysłową rządu. W ramach tej polityki przemysłowej przemysł GFR jest wymieniony jako przemysł promowany (34). W decyzji nr 40 Rady Państwa Chińskiej Republiki Ludowej organy publiczne zobowiązano ponadto do zapewnienia promowanym sektorom gruntów. Art. 18 decyzji nr 40 wyraźnie stanowi, że sektory „o ograniczonych prawach” nie będą miały dostępu do praw do użytkowania gruntów.

(133)

W związku z tym przedmiotowe subsydium ma charakter szczególny w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) i c) rozporządzenia podstawowego, ponieważ preferencyjne przyznawanie gruntów ogranicza się do przedsiębiorstw należących do określonych sektorów, w tym przypadku do sektora GFR, a praktyki rządu w tej dziedzinie są niejasne i nieprzejrzyste.

(134)

Komisja uznała, że subsydium to nadal stanowi podstawę środków wyrównawczych.

(135)

W związku z brakiem współpracy ze strony władz ChRL i wszystkich objętych próbą producentów eksportujących w tej sprawie oraz w związku z brakiem jakichkolwiek wskazań prowadzących do przeciwnych wniosków Komisja wykorzystała ustalenia wynikające z dochodzenia dotyczącego GFF (35) w zakresie, w jakim dotyczą one GFR, jako dostępny stan faktyczny na podstawie art. 28 rozporządzenia podstawowego na potrzeby przedmiotowej sprawy.

(136)

Na podstawie wszystkich powyższych informacji Komisja stwierdziła, że przemysł GFR nadal otrzymywał subsydia w drodze udzielania prawa do użytkowania gruntów za kwotę niższą od odpowiedniego wynagrodzenia.

(137)

We wniosku o dokonanie przeglądu wskazano, że we wcześniejszych dochodzeniach antysubsydyjnych Komisja ustaliła, że promowane sektory często kwalifikują się do obniżonych stawek opłat za energię elektryczną, oraz potwierdziła to ustalenie w sprawozdaniu dotyczącym Chin. Mając na uwadze, że przemysł GFR jest promowanym sektorem, we wniosku uznano, że uzasadnione jest stwierdzenie, iż przemysł GFR również skorzysta z preferencyjnych stawek opłat za energię elektryczną.

—

okólnik Krajowej Komisji Rozwoju i Reform i Krajowej Administracji Energetycznej w sprawie aktywnego promowania zorientowanych na rynek transakcji odnoszących się do energii elektrycznej i dalszej poprawy mechanizmu obrotu, Fa Gua Yun Xing [2018] nr 1027, opublikowany dnia 16 lipca 2018 r.,

—

szereg opinii Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin oraz Rady Państwa w sprawie dalszej intensyfikacji reform systemu energetycznego (Zhong Fa [2015] nr 9),

—

obwieszczenie Komitetu ds. Gospodarki i Technologii Informacyjnych prowincji Szantung w sprawie podjęcia wysiłków na rzecz budowy rynku energii elektrycznej w 2017 r., LJXDL [2017] nr 93,

—

obwieszczenie Urzędu Nadzoru Krajowej Administracji Energetycznej w prowincji Szantung w sprawie zmiany przepisów dotyczących bezpośredniego obrotu energią elektryczną z 2017 r., LJNSC [2017] nr 36.

(138)

W wyniku dochodzenia dotyczącego GFF Komisja ustaliła, że niektórzy kluczowi odbiorcy energii elektrycznej, tj. duże zakłady przemysłowe, mogą kupować energię elektryczną bezpośrednio od podmiotów wytwarzających energię, zamiast kupować energię z sieci – w wyniku zawierania bezpośrednich umów na zakup albo zakwalifikowania się do uczestnictwa w „Systemie handlu energią elektryczną zorientowanym na rynek”. Ceny uiszczane przez tych kluczowych użytkowników w ramach takich umów lub takiego systemu handlowego były niższe niż ceny stałe ustalone na poziomie prowincji dla dużych klientów przemysłowych.

(139)

Możliwość zawarcia takich bezpośrednich umów lub zakwalifikowania się do uczestnictwa w „Systemie handlu energią elektryczną zorientowanym na rynek” nie jest obecnie dostępna dla wszystkich dużych odbiorców przemysłowych. Na szczeblu krajowym w opiniach Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin oraz Rady Państwa Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie dalszej intensyfikacji reform systemu energetycznego przewidziano na przykład, że „przedsiębiorstwa, które nie stosują się do krajowej polityki przemysłowej i których produkty i procesy są eliminowane, nie powinny uczestniczyć w transakcjach bezpośrednich” (36).

(140)

W praktyce bezpośredni obrót energią prowadzą prowincje. Przedsiębiorstwa muszą złożyć u władz prowincji wniosek o zgodę na udział w pilotażowym systemie bezpośrednich umów na zakup energii elektrycznej oraz muszą spełnić określone kryteria.

(141)

Na przykład w prowincji Szantung obwieszczenie Urzędu Nadzoru Krajowej Administracji Energetycznej w prowincji Szantung w sprawie zmiany przepisów dotyczących bezpośredniego obrotu energią elektryczną z 2017 r. stanowi, że „użytkownicy biorący udział w bezpośrednim handlu energią elektryczną muszą uzyskać potwierdzenie zgodnie z warunkami dostępu z 2017 r. zatwierdzonymi przez Komitet ds. Gospodarki i Technologii Informacyjnych prowincji Szantung. Aby uczestniczyć w bezpośrednim obrocie energią elektryczną, przedsiębiorstwa sprzedające energię elektryczną przedkładają wniosek o rejestrację przedsiębiorstwu Shandong Electric Power Trading Center, a po przejściu kontroli i podaniu do publicznej wiadomości przez wspominane przedsiębiorstwo mogą uczestniczyć w bezpośrednim handlu energią elektryczną”. W tym zakresie wykaz przedsiębiorstw kwalifikujących się do uczestnictwa w systemie handlu energią elektryczną zorientowanym na rynek ustanowiono i ogłoszono w obwieszczeniu Komisji ds. Gospodarczych i Technologii Informacyjnej prowincji Szantung (37).

(142)

W przypadku niektórych przedsiębiorstw nie istnieje obecnie proces negocjacji ani składania ofert oparty na warunkach rynkowych, ponieważ ilości nabywane na podstawie zamówień bezpośrednich nie są oparte na rzeczywistej podaży i popycie. W istocie podmioty wytwarzające energię elektryczną i odbiorcy energii nie mogą swobodnie sprzedawać lub nabywać całej swojej energii elektrycznej bezpośrednio. Ograniczają ich bowiem kontyngenty ilościowe przypisane przez władze lokalne.

(143)

Ponadto chociaż ceny mają być ustalane w bezpośrednich negocjacjach pomiędzy podmiotami wytwarzającymi energię a odbiorcą energii lub za pośrednictwem przedsiębiorstw świadczących usługi pośrednictwa, faktury są w rzeczywistości wystawiane tym podmiotom przez przedsiębiorstwo przesyłowe. Na przykład obwieszczenie Urzędu Nadzoru Krajowej Administracji Energetycznej w prowincji Szantung w sprawie zmiany przepisów dotyczących bezpośredniego obrotu energią elektryczną z 2017 r. stanowi, że „przedsiębiorstwo State Grid Shandong Electric Power Company naliczy opłatę z tytułu bezpośredniego obrotu energią elektryczną” oraz że „przedsiębiorstwo State Grid Shandong Electric Power Company wystawi fakturę VAT użytkownikom oraz przedsiębiorstwom wytwarzającym energię elektryczną”.

(144)

Wreszcie wszystkie podpisane umowy dotyczące zakupu bezpośredniego wymagają przedłożenia do akt władz lokalnych.

(145)

W 2018 r. władze ChRL wydały okólnik Krajowej Komisji Rozwoju i Reform i Krajowej Administracji Energetycznej w sprawie aktywnego promowania zorientowanych na rynek transakcji odnoszących się do energii elektrycznej i dalszej poprawy mechanizmu obrotu (Fa Gai Yun Xing [2018] nr 1027). W toku dochodzenia dotyczącego GFF Komisja odnotowała jednak, że przepisy te wydano w 2018 r. i nie były one jeszcze wdrożone.

(146)

Ponadto chociaż okólnik ma na celu zwiększenie liczby transakcji bezpośrednich na rynku energii elektrycznej, wymieniono w nim w szczególności niektóre gałęzie przemysłu, w tym przemysł materiałów budowlanych i sektory przemysłu wykorzystujące zaawansowane technologie, jako otrzymujące wsparcie i korzystające z liberalizacji rynku energii elektrycznej.

(147)

W szczególności w okólniku przewidziano „wsparcie na rzecz użytkowników, których roczne zużycie energii elektrycznej przekracza 5 mln kWh, na potrzeby przeprowadzenia bezpośrednich transakcji związanych z energią elektryczną z przedsiębiorstwami wytwarzającymi energię elektryczną. W 2018 r. plany dotyczące wytwarzania energii elektrycznej w sektorach węgla kamiennego, żelaza i stali, metali nieżelaznych, materiałów budowlanych i innych czterech gałęziach przemysłu zostaną zliberalizowane”.

(148)

Ponadto w okólniku zwrócono uwagę na „wspieranie nowo powstających gałęzi przemysłu generujących wysoką wartość dodaną, takich jak sektory zaawansowanych technologii, internetu, dużych zbiorów danych i wytwarzania produktów wysokiej klasy, a także przedsiębiorstw wyróżniających się znacznymi zaletami i właściwościami oraz wysokim stopniem zaawansowania technologicznego w zakresie uczestnictwa w transakcjach, w odniesieniu do których nie mają zastosowania ograniczenia poziomów napięcia i zużycia energii”.

(149)

W związku z tym w przepisach przewidziano selektywne stosowanie transakcji bezpośrednich na rynku energii elektrycznej w odniesieniu do niektórych gałęzi przemysłu takich jak materiały budowlane i sektory przemysłu wykorzystujące zaawansowane technologie. To selektywne stosowanie powoduje, że państwo stosuje niższe ceny za energię elektryczną wobec przedsiębiorstw z tych gałęzi przemysłu.

(150)

Komisja uznała, że obniżona stawka za energię elektryczną stanowi subsydium w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (ii) i art. 3 pkt 2 rozporządzenia podstawowego, ponieważ istnieje wkład finansowy w postaci dochodów utraconych przez władze ChRL (operatora sieci), co stanowi korzyść dla przedsiębiorstw objętych postępowaniem.

(151)

Korzyść dla odbiorców jest równa oszczędności wynikającej z ceny energii elektrycznej, ponieważ ta została dostarczona po stawkach niższych niż standardowe ceny w ramach państwowego systemu przesyłowego uiszczane przez innych dużych odbiorców przemysłowych, którzy nie mogą skorzystać z bezpośrednich dostaw.

(152)

Przedmiotowe subsydium ma charakter szczególny w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego, ponieważ same przepisy ograniczają stosowanie tego programu tylko do przedsiębiorstw, które stosują się do określonych celów polityki przemysłowej, wyznaczonych przez państwo oraz których produkty lub procesy nie zostały wyeliminowane jako niekwalifikowalne.

(153)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że program subsydiów istniał w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym i że ma on charakter szczególny w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) i art. 4 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(154)

Komisja jest zdania, że chińscy producenci eksportujący GFR nadal otrzymują subsydia w ramach tego programu.

(155)

W toku dochodzenia dotyczącego GFF kwotę subsydium stanowiącego podstawę środków wyrównawczych obliczono w kategoriach korzyści przyznanej odbiorcom w 2018 r. Przedmiotową korzyść obliczono jako różnicę między łączną ceną za energię elektryczną do zapłaty według podstawowej stawki za przesył a łączną ceną za energię elektryczną do zapłaty według obniżonej stawki.

(156)

W związku z brakiem współpracy ze strony władz ChRL i wszystkich objętych próbą producentów eksportujących w tej sprawie oraz w związku z brakiem jakichkolwiek wskazań prowadzących do przeciwnych wniosków Komisja wykorzystała ustalenia wynikające z dochodzenia dotyczącego GFF (38) w zakresie, w jakim dotyczą one GFR, jako dostępny stan faktyczny na podstawie art. 28 rozporządzenia podstawowego na potrzeby przedmiotowej sprawy.

(157)

Na podstawie wszystkich powyższych informacji Komisja stwierdziła, że przemysł GFR nadal otrzymywał subsydia w formie dostarczania energii elektrycznej za kwotę niższą od odpowiedniego wynagrodzenia.

(158)

We wniosku o dokonanie przeglądu wnioskodawcy twierdzili, że władze ChRL nadal udzielają subsydiów w postaci dochodów rządowych utraconych lub niepobranych, w tym w ramach wymienionych poniżej programów zwolnień z podatków i ulg podatkowych.

(159)

We wniosku o dokonanie przeglądu wnioskodawcy twierdzili, że producenci GFR w Chinach korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od przedsiębiorstwo dla „przedsiębiorstw wykorzystujących zaawansowane i nowe technologie”, jak opisano poniżej.

(160)

Zgodnie z ustawą Chińskiej Republiki Ludowej o podatku dochodowym od przedsiębiorstw (39) przedsiębiorstwa wykorzystujące zaawansowane i nowe technologie, które powinny otrzymać kluczowe wsparcie od państwa, korzystają z obniżonej stawki podatku dochodowego od przedsiębiorstw wynoszącej 15 % zamiast standardowej stawki podatku wynoszącej 25 %.

(161)

Podstawę prawną tego programu stanowią art. 28 ustawy ChRL o podatku dochodowym od przedsiębiorstw oraz art. 93 przepisów wykonawczych do ustawy ChRL o podatku dochodowym od przedsiębiorstw (40), jak również:

(162)

Przedsiębiorstwa, które mogą skorzystać z ulgi podatkowej, prowadzą działalność w pewnych kluczowych, wspieranych przez państwo dziedzinach wykorzystujących zaawansowane i nowe technologie oraz zalicza się je do bieżących priorytetów w zakresie wspieranych przez państwo dziedzin wykorzystujących zaawansowane technologie, które wymieniono w wytycznych dotyczących najnowszych kluczowych priorytetowych obszarów rozwoju w wysoko zaawansowanych technologicznie gałęziach przemysłu. W wytycznych tych technologię produkcyjną i kluczowe surowce dla szkła, w tym GFR, wyraźnie określono jako obszar priorytetowy.

(163)

Co więcej, aby się kwalifikować, przedsiębiorstwa muszą spełniać następujące kryteria:

(164)

Przedsiębiorstwa korzystające z tego środka muszą złożyć deklarację podatkową i odpowiednie załączniki do niej. Rzeczywista kwota korzyści jest uwzględniona w deklaracji podatkowej.

(165)

Komisja uznała, że przedmiotowe odliczenia od podatku stanowią subsydium w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (ii) i art. 3 pkt 2 rozporządzenia podstawowego, ponieważ istnieje wkład finansowy w postaci dochodów utraconych przez władze ChRL, co stanowi korzyść dla przedsiębiorstw objętych postępowaniem.

(166)

Korzyść dla odbiorców jest równa kwocie oszczędności podatkowych. Przedmiotowe subsydium ma charakter szczególny w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego, ponieważ same przepisy ograniczają stosowanie tego programu tylko do przedsiębiorstw, które działają w pewnych określonych przez państwo obszarach priorytetowych wykorzystujących zaawansowane technologie, takich jak niektóre kluczowe technologie w ramach sektora GFR.

(167)

Komisja jest zdania, że chińscy producenci eksportujący GFR nadal otrzymywali subsydia w ramach tego programu.

(168)

W toku dochodzenia dotyczącego GFF kwotę subsydium stanowiącego podstawę środków wyrównawczych obliczono w kategoriach korzyści przyznanej odbiorcom w 2018 r. Przedmiotową korzyść obliczono jako różnicę między łączną wartością podatku do zapłaty według podstawowej stawki podatkowej a łączną wartością podatku do zapłaty według obniżonej stawki podatkowej.

(169)

W związku z brakiem współpracy ze strony władz ChRL i wszystkich objętych próbą producentów eksportujących w tej sprawie oraz w związku z brakiem jakichkolwiek wskazań prowadzących do przeciwnych wniosków Komisja wykorzystała ustalenia wynikające z dochodzenia dotyczącego GFF (41) w zakresie, w jakim dotyczą one GFR, jako dostępny stan faktyczny na podstawie art. 28 rozporządzenia podstawowego na potrzeby przedmiotowej sprawy.

(170)

Na podstawie wszystkich powyższych informacji Komisja stwierdziła, że przemysł GFR nadal otrzymywał subsydia.

(171)

We wniosku o dokonanie przeglądu wnioskodawcy twierdzili, że producenci GFR w Chinach korzystają z odliczeń od podatku dochodowego od przedsiębiorstw, jak opisano poniżej.

(172)

Odliczenia od podatku za badania i rozwój uprawniają przedsiębiorstwa do preferencyjnego traktowania podatkowego w związku z ich działalnością badawczo-rozwojową w niektórych określonych przez państwo obszarach priorytetowych wykorzystujących zaawansowane technologie oraz wtedy, gdy spełnione zostaną pewne progi dotyczące wydatków na badania i rozwój.

(173)

Mówiąc dokładniej, wydatki na badania i rozwój poniesione w celu rozwijania nowych technologii, nowych produktów i nowych rzemiosł, które nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych i są ujmowane w bieżących zyskach i stratach, zostają dodatkowo pomniejszone o 50 % po odliczeniu w całości w świetle bieżącej sytuacji. Jeżeli wyżej wymienione wydatki na badania i rozwój stanowią aktywa niematerialne i prawne, podlegają one amortyzacji w oparciu o 150 % kosztów wartości niematerialnych i prawnych.

(174)

Podstawę prawną tego programu stanowią art. 30 ust. 1 ustawy ChRL o podatku dochodowym od przedsiębiorstw oraz zasady wdrażania ustawy ChRL o podatku dochodowym od przedsiębiorstw:

(175)

W ramach dochodzenia dotyczącego GFF Komisja ustaliła, że „nowe technologie, nowe produkty i nowe rzemiosła”, które mogą skorzystać z ulgi podatkowej, należą do pewnych wspieranych przez państwo dziedzin wykorzystujących zaawansowane technologie oraz są zaliczane do bieżących priorytetów w zakresie dziedzin wykorzystujących zaawansowane technologie wspieranych przez państwo, które wymieniono w wytycznych dotyczących najnowszych kluczowych priorytetowych obszarów rozwoju w wysoko zaawansowanych technologicznie gałęziach przemysłu.

(176)

Komisja uznała, że przedmiotowe odliczenia od podatku stanowią subsydium w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (ii) i art. 3 pkt 2 rozporządzenia podstawowego, ponieważ istnieje wkład finansowy w postaci dochodów utraconych przez władze ChRL, co stanowi korzyść dla przedsiębiorstw objętych postępowaniem.

(177)

Korzyść dla odbiorców jest równa kwocie oszczędności podatkowych.

(178)

Przedmiotowe subsydium ma charakter szczególny w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego, ponieważ same przepisy ograniczają stosowanie tego środka tylko do przedsiębiorstw, które ponoszą określone wydatki na badania i rozwój w pewnych obszarach priorytetowych wykorzystujących zaawansowane technologie i określonych przez państwo, takich jak sektor GFR.

(179)

Komisja jest zdania, że chińscy producenci eksportujący GFR nadal otrzymywali subsydia w ramach tego programu.

(180)

W toku dochodzenia dotyczącego GFF kwotę subsydium stanowiącego podstawę środków wyrównawczych obliczono w kategoriach korzyści przyznanej odbiorcom w 2018 r. Przedmiotową korzyść obliczono jako różnicę między łączną wartością podatku do zapłaty według podstawowej stawki podatkowej a łączną wartością podatku do zapłaty po uwzględnieniu dodatkowego odliczenia w wysokości 50 % faktycznych wydatków na badania i rozwój.

(181)

W związku z brakiem współpracy ze strony władz ChRL i wszystkich objętych próbą producentów eksportujących w tej sprawie oraz w związku z brakiem jakichkolwiek wskazań prowadzących do przeciwnych wniosków Komisja wykorzystała ustalenia wynikające z dochodzenia dotyczącego GFF (42) w zakresie, w jakim dotyczą one GFR, jako dostępny stan faktyczny na podstawie art. 28 rozporządzenia podstawowego na potrzeby przedmiotowej sprawy.

(182)

Na podstawie wszystkich powyższych informacji Komisja stwierdziła, że przemysł GFR nadal otrzymywał subsydia.

(183)

We wniosku o dokonanie przeglądu wnioskodawcy twierdzili, że producenci GFR w Chinach korzystają ze zwolnienia z opodatkowania dywidend, jak opisano poniżej.

(184)

W ustawie o podatku dochodowym od przedsiębiorstw przewidziano preferencje podatkowe w zakresie podatku dochodowego przedsiębiorstwom zaangażowanym w rozwój gałęzi przemysłu lub projektów, które są objęte szczególnym wsparciem i są szczególnie promowane przez państwo. W szczególności w ustawie tej przewidziano zwolnienia z podatku w odniesieniu do dochodu z inwestycji kapitałowych, takiego jak dywidendy i premie, wypłacane między kwalifikującymi się przedsiębiorstwami będącymi rezydentami.

(185)

Podstawę prawną tego programu stanowią art. 26 ust. 2 ustawy ChRL o podatku dochodowym od przedsiębiorstw oraz zasady wdrażania ustawy ChRL o podatku dochodowym od przedsiębiorstw.

(186)

W toku wcześniejszych dochodzeń Komisja ustaliła, że niektóre przedsiębiorstwa objęte kontrolą otrzymały zwolnienie z opodatkowania dochodu z tytułu dywidend wypłacanych między kwalifikującymi się przedsiębiorstwami będącymi rezydentami.

(187)

Art. 25 ustawy ChRL o podatku dochodowym od przedsiębiorstw stanowi, że „Państwo przyzna preferencje podatkowe w zakresie podatku dochodowego przedsiębiorstwom działającym w gałęziach przemysłu lub projektach, których rozwój otrzymuje szczególne wsparcie i jest szczególnie promowany przez państwo”. W art. 26 ust. 2 określono, że zwolnienie z podatku ma zastosowanie do dochodu z inwestycji kapitałowych między „kwalifikującymi się przedsiębiorstwami będącymi rezydentami”, co ogranicza zakres zastosowania jedynie do niektórych przedsiębiorstw będących rezydentami.

(188)

Jak wynika z dochodzenia dotyczącego GFF, taka preferencyjna polityka podatkowa ogranicza się do pewnych gałęzi przemysłu i projektów, tzn. gałęzi przemysłu, które otrzymują szczególne wsparcie państwa i są przez nie szczególnie promowane, takich jak przemysł GFR, a zatem ma szczególny charakter.

(189)

Komisja uważa, że ten program stanowi subsydium w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (ii) i art. 3 pkt 2 rozporządzenia podstawowego, ponieważ istnieje wkład finansowy w postaci dochodów utraconych przez władze ChRL, co stanowi korzyść dla przedsiębiorstw objętych postępowaniem.

(190)

Korzyść dla odbiorców jest równa kwocie oszczędności podatkowych.

(191)

Przedmiotowe subsydium ma charakter szczególny w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego, ponieważ same przepisy ograniczają stosowanie tego zwolnienia tylko do kwalifikujących się przedsiębiorstw będących rezydentami, które cieszą się dużym poparciem i których rozwój wspiera państwo.

(192)

Komisja jest zdania, że chińscy producenci eksportujący GFR nadal otrzymywali subsydia w ramach tego programu.

(193)

W związku z brakiem współpracy ze strony władz ChRL i wszystkich objętych próbą producentów eksportujących w tej sprawie oraz w związku z brakiem jakichkolwiek wskazań prowadzących do przeciwnych wniosków Komisja wykorzystała ustalenia wynikające z dochodzenia dotyczącego GFF (43) w zakresie, w jakim dotyczą one GFR, jako dostępny stan faktyczny na podstawie art. 28 rozporządzenia podstawowego na potrzeby przedmiotowej sprawy.

(194)

Na podstawie wszystkich powyższych informacji Komisja stwierdziła, że przemysł GFR nadal otrzymywał subsydia.

(195)

We wniosku o dokonanie przeglądu wnioskodawcy twierdzili, że producenci GFR w Chinach korzystają ze zwolnienia z podatku od użytkowania gruntu, jak opisano poniżej.

(196)

Organizacja lub osoba fizyczna użytkująca grunty w miastach, miastach powiatowych i administracyjnych oraz w rejonach przemysłowych i górniczych zwykle płaci podatek od użytkowania gruntów miejskich. Podatek od użytkowania gruntów jest pobierany przez lokalne organy podatkowe właściwe dla użytkowanego gruntu.

(197)

Niektóre kategorie gruntów, takie jak grunty odzyskane z morza, grunty wykorzystywane przez instytucje rządowe, organizacje zrzeszające ludzi i jednostki wojskowe na potrzeby własne, grunty wykorzystywane przez instytucje finansowane ze środków rządowych przyznanych przez Ministerstwo Finansów, grunty wykorzystywane pod świątynie, parki publiczne oraz publiczne miejsca historyczne i malownicze, ulice, drogi, place publiczne, trawniki i inne grunty miejskie, są jednak wyłączone z podatku od użytkowania gruntów.

(198)

Podstawę prawną tego programu stanowią:

(199)

W wyniku dochodzenia dotyczącego GFF Komisja ustaliła, że jedna z grup przedsiębiorstw objętych próbą korzystała ze zwrotu płatności podatków od użytkowania gruntów, przyznanego przez lokalne biuro ds. użytkowania gruntów, mimo że ich grunty nie zaliczały się do żadnej z kategorii objętych zwolnieniami zgodnie z przepisami krajowymi określonymi powyżej.

(200)

Komisja uważa, że przedmiotowe zwolnienie z podatków stanowi subsydium w rozumieniu albo art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (i), albo art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (ii) oraz art. 3 pkt 2 rozporządzenia podstawowego, ponieważ istnieje wkład finansowy w postaci bezpośredniego przekazania środków finansowych (zwrot zapłaconego podatku) albo dochodów utraconych przez władze ChRL (niezapłacony podatek), co stanowi korzyść dla przedsiębiorstw objętych postępowaniem.

(201)

Korzyść dla odbiorców jest równa kwocie zwrotu/oszczędności podatkowych.

(202)

Przedmiotowe subsydium ma charakter szczególny w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego, ponieważ jedno z przedsiębiorstw objętych próbą w ramach dochodzenia dotyczącego GFF otrzymało ulgę podatkową, mimo że nie spełniało żadnego z obiektywnych kryteriów.

(203)

Komisja jest zdania, że chińscy producenci eksportujący GFR nadal otrzymywali subsydia w ramach tego programu.

(204)

W toku dochodzenia dotyczącego GFF kwotę subsydium stanowiącego podstawę środków wyrównawczych obliczono w kategoriach korzyści przyznanej odbiorcom w 2018 r. Korzyść tę uznano za kwotę zwróconą w 2018 r.

(205)

W związku z brakiem współpracy ze strony władz ChRL i wszystkich objętych próbą producentów eksportujących w tej sprawie oraz w związku z brakiem jakichkolwiek wskazań prowadzących do przeciwnych wniosków Komisja wykorzystała ustalenia wynikające z dochodzenia dotyczącego GFF (44) w zakresie, w jakim dotyczą one GFR, jako dostępny stan faktyczny na podstawie art. 28 rozporządzenia podstawowego na potrzeby przedmiotowej sprawy.

(206)

Na podstawie wszystkich powyższych informacji Komisja stwierdziła, że przemysł GFR nadal otrzymywał subsydia.

(207)

Na podstawie dostępnych informacji Komisja stwierdziła, że przemysł GFR w ChRL nadal otrzymywał subsydia w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wnioski z dochodzenia dotyczącego GFF są szczególnie istotne, gdyż dotyczą subsydiów przyznawanych przedsiębiorstwom, które wytwarzają zarówno GFF, jak i GFR, i te programy subsydiów nie dotyczą konkretnych produktów.

(208)

Ponieważ w ramach programów subsydiów korzyść uzyskiwało przedsiębiorstwo jako całość, a nie wyłącznie jego dział zajmujący się produkcją i wywozem GFF, możemy ponownie wykorzystać dostępne informacje poprzez zastosowanie również w bieżącej sprawie obliczeń podstawowej kwoty subsydiów w sprawie dotyczącej GFF, i na tej podstawie możemy założyć – w związku z brakiem jakichkolwiek innych informacji – że przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją GFR i wywozem tych produktów do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym skorzystałyby z kwoty subsydiów znacznie przekraczającej pułap de minimis. W praktyce – uwzględniając ustalenia wynikające z dochodzenia dotyczącego GFF, obejmującego subsydia, które nie zostały objęte środkami wyrównawczymi w ramach dochodzenia pierwotnego – ustalono, że średnia kwota subsydiów sięgała poziomu około 25 %.

(209)

Chociaż w związku z brakiem współpracy nie można dokładnie określić kwoty subsydiów, to jednak można uznać, że jest ona znacząca.

(210)

Dalsze występowanie subsydiowania w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wskazuje na prawdopodobieństwo kontynuacji subsydiowania w przypadku wygaśnięcia środków. Ponadto Komisja poddała dalszej analizie prawdopodobieństwo wzrostu wielkości wywozu towarów po cenach subsydiowanych w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków.

(211)

W tym celu Komisja przeanalizowała następujące elementy: moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w ChRL oraz atrakcyjność rynku unijnego.

(212)

W związku z brakiem współpracy ze strony producentów/eksporterów w ChRL oraz władz ChRL Komisja oparła swoją ocenę na dostępnym stanie faktycznym zgodnie z art. 28 rozporządzenia podstawowego.

(213)

We wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia wnioskodawcy zauważyli, że w 2018 r. światowy popyt na GFR wynosił 5,3–6,5 mln ton, a światowe moce produkcyjne wynosiły 6,0–6,9 mln ton.

(214)

Wnioskodawcy odnotowali, że w 2018 r. różnica między mocami produkcyjnymi a popytem w ChRL wynosiła 700 000 ton rocznie, co odpowiada 70 % popytu Unii Europejskiej na GFR.

(215)

W związku z brakiem innych informacji Komisja stwierdza, że chińscy producenci byliby w stanie skierować swoją nadwyżkę mocy produkcyjnych na rynek unijny w przypadku wygaśnięcia środków.

(216)

We wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia wnioskodawcy zauważyli, że UE pozostaje jednym z pięciu głównych miejsc przeznaczenia chińskiego wywozu GFR nawet w czasie obowiązywania środków.

(217)

Analiza danych z GTA (45) do końca 2019 r. potwierdza tę tendencję.

(218)

Wnioskodawcy zauważyli również, że w porównaniu z innymi rynkami europejskie ceny GFR są wysokie.

(219)

Analiza danych cen jednostkowych, również zaczerpniętych z GTA do końca 2019 r., dla pięciu największych chińskich rynków eksportowych potwierdza tę tendencję.

(220)

Komisja stwierdza, że Unia jest atrakcyjnym rynkiem dla chińskich producentów GFR. Potwierdzają to również inwestycje chińskich producentów w zakłady w Bahrajnie i Egipcie, mające konkretnie na celu uzyskania dostępu do rynku unijnego bez konieczności płacenia ceł obowiązujących przy przywozie z ChRL.

(221)

Na podstawie ustaleń wynikających z dochodzenia oraz w zastosowaniu art. 28 rozporządzenia podstawowego Komisja stwierdziła, że programy subsydiów dotyczące konkretnie przemysłu GFR w ChRL pozostają w mocy, a w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym programy te przyniosły korzyści przemysłowi GFR w ChRL.

(222)

Komisja stwierdza również, że w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków przywóz GFR po cenach subsydiowanych z ChRL będzie kontynuowany.

(223)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dziewięciu producentów unijnych produkowało produkt podobny. Producenci ci reprezentują „przemysł Unii” w rozumieniu art. 9 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(224)

Komisja wybrała próbę producentów unijnych. Próba obejmowała trzech producentów unijnych reprezentujących ponad 60 % całkowitej produkcji unijnej produktu podobnego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(225)

Na podstawie informacji zgromadzonych przez wnioskodawcę i zweryfikowanych w toku dochodzenia Komisja ustaliła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym całkowita produkcja GFR w Unii wyniosła około 657 750 ton.

Tabela 1

Produkcja unijna

(226)

W latach 2016–2018 całkowita produkcja unijna utrzymywała się na stałym poziomie, ale w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym zmniejszyła się.

(227)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji GFR w Unii poprzez dodanie przywozu GFR do sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym.

(228)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii

(229)

W okresie badanym konsumpcja w Unii wahała się. W latach 2016-2018 wzrosła o 8 %, a następnie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym znacznie się zmniejszyła o 7 %.

(230)

Komisja ustaliła wielkość przywozu oraz jej udział w rynku na podstawie danych z bazy danych systemu Surveillance 2 (46).

(231)

Przywóz GFR z Chin kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu i udział w rynku

(232)

Między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz GFR z Chin do UE zmniejszył się pod względem wielkości o 35 %. W tym samym okresie odpowiedni udział w rynku zmniejszył się o 3 punkty procentowe.

(233)

Zmiany średnich cen importowych w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 4

Cena importowa

(234)

Ceny przywozu z Chin uległy w okresie badanym obniżeniu o 7 %.

(235)

Ze względu na brak współpracy Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie

(236)

Cenę CIF z Surveillance 2 dostosowano do ceny wraz z kosztami wyładunku, dodając cła przywozowe w wysokości 7 % do ceny CIF oraz kosztów przywozu w wysokości około 30 EUR za tonę przywożonych towarów.

(237)

Wynik porównania wyrażono jako odsetek obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(238)

W odniesieniu do przywozu z Chin porównanie wykazało, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średnie podcięcie cenowe wynosiło ponad 24 %.

(239)

W związku z tym Komisja ustaliła, że ceny przywozu z Chin spowodowały znaczne podcięcie cen przemysłu Unii.

(240)

Wielkość przywozu, udział w rynku oraz ceny importowe dotyczące przywozu z innych państw trzecich kształtowały się następująco:

Tabela 5

Wielkość przywozu, udział w rynku i ceny importowe ze wszystkich pozostałych państw z wyjątkiem Chin

(241)

Największy przywóz z państw trzecich w okresie badanym dotyczył znacznie zwiększonej wielkości przywozu z Egiptu oraz względnie stabilnego przywozu z Malezji i Norwegii. Odnotowano również stabilny przywóz z Bahrajnu, którego udział w rynku wynosił 2 %.

(242)

Udział w rynku przywozu z Egiptu wzrósł – z 5 % w 2016 r. do 14 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(243)

W dniu 16 maja 2019 r. Komisja wszczęła dochodzenie w sprawie przywozu GFR z Egiptu (47). Dochodzenie zakończono w czerwcu 2020 r. i stwierdzono, że wzrost przywozu był spowodowany wywozem z egipskiego zakładu prowadzonego przez chińską grupę CNBM. Eksporter ten uruchomił tę działalność w wyraźnym celu sprzedaży GFR na rynku unijnym bez uiszczania obowiązujących ceł na przywóz towarów pochodzących z Chin (48).

(244)

Zgodnie z dowodami przedstawionymi Komisji w tej sprawie wydaje się, że zamówienia GFR kierowane do grupy CNBM przekazywano nowemu zakładowi produkcyjnemu w Egipcie. W latach 2016–2019 przywóz z Egiptu wzrósł gwałtownie – jego wielkość zwiększyła się niemal trzykrotnie. W czerwcu 2020 r. Komisja nałożyła na przywóz GFR z Egiptu ostateczne cło wyrównawcze w wysokości 13,1 % (49). Środki tymczasowe wprowadzono w marcu 2020 r. (50).

(245)

Wielkość przywozu z Malezji zmniejszyła się między 2018 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym. Jego udział w rynku spadł z 10–11 % w okresie badanym do 8 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Komisja ustaliła, że Malezja wywozi do UE jedynie nici cięte (51). Porównując średnią cenę przywozu nici ciętych z Malezji z cenami przemysłu Unii dla nici ciętych, stwierdzono, że ceny przywozu z Malezji odpowiadają cenom przemysłu Unii.

(246)

Przywóz z Norwegii miał stabilny udział w rynku wynoszący w całym okresie badanym 4–5 %. Ponadto jego średnie ceny importowe były na podobnym poziomie jak ceny sprzedaży przemysłu Unii.

(247)

Przywóz z innych państw miał stabilny udział w rynku wynoszący 9 % w całym okresie badanym.

(248)

Zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach subsydiowanych na przemysł Unii obejmowała ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(249)

Jak wspomniano w motywie (13), w celu określenia potencjalnej szkody poniesionej przez przemysł unijny dokonano doboru próby.

(250)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez producentów unijnych objętych próbą, oraz na podstawie informacji przekazanych przez wnioskodawcę i zweryfikowanych przez Komisję. Wskaźniki mikroekonomiczne opierały się na danych z odpowiedzi producentów objętych próbą na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(251)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość kwoty subsydiów i poprawę sytuacji po wcześniejszym subsydiowaniu.

(252)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, średnie koszty pracy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji oraz zdolność do pozyskania kapitału.

(253)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(254)

Moce produkcyjne utrzymywały się w okresie badanym na stałym poziomie. Wynika to z tego, że moce te opierają się głównie na liczbie pieców zasilających linie produkcyjne, a zatem zwiększanie mocy wymaga znacznych inwestycji.

(255)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych w przemyśle Unii w latach 2016–2018 pozostawało również na stałym, wysokim poziomie, a następnie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nieznacznie spadło.

(256)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu unijnego w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(257)

Sprzedaż przemysłu Unii odnotowała w okresie badanym spadek o 7 %, z wyjątkiem bardzo dobrego 2017 r., w którym odnotowano wzrost o 5 % w porównaniu z 2016 r.

(258)

W okresie badanym udział przemysłu Unii w rynku spadł z 64 % do 59 %. Udział przywozu z Chin w rynku również spadł z 8 % do 5 %. Zmniejszający się udział w rynku zarówno przywozu z Chin, jak i przemysłu Unii należy rozpatrywać w kontekście rosnącego przywozu z Egiptu, którego udział rynkowy wzrósł w okresie badanym prawie trzykrotnie z 5 % do 14 %.

(259)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Zatrudnienie i wydajność

(260)

W całym okresie badanym zatrudnienie w przemyśle Unii utrzymywało się na stałym poziomie.

(261)

Spadająca wydajność przemysłu Unii w okresie badanym odzwierciedlała spadek produkcji.

(262)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Ceny sprzedaży w Unii

(263)

Średnia ważona jednostkowa cena sprzedaży stosowana przez producentów unijnych objętych próbą wobec niepowiązanych klientów spadła w okresie badanym o 5 %.

(264)

Jednostkowe koszty produkcji producentów unijnych objętych próbą wzrosły jednak w badanym okresie o 8 %.

(265)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średni koszt pracy na pracownika

(266)

Stan zapasów producentów unijnych objętych próbą wzrósł w okresie badanym i pozostał na najwyższym poziomie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

Tabela 11

Zapasy

(267)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje i zwrot z inwestycji

(268)

Komisja określiła rentowność trzech producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży.

(269)

W okresie badanym znacznie spadły rentowność i roczne przepływy środków pieniężnych z działalności operacyjnej.

(270)

W całym okresie badanym przemysł Unii w dalszym ciągu inwestował. Inwestycje wzrosły w latach 2016–2018, odzwierciedlając cykl życia pieców, które muszą być okresowo odnawiane, aby umożliwić ciągłą produkcję. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nastąpił jednak znaczny spadek inwestycji.

(271)

Zwrot z inwestycji wyraża się jako procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Spadek nastąpił w następstwie spadku marży zysku w badanym okresie.

(272)

Wyniki finansowe przemysłu Unii pod względem zysku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ograniczyły jednak jego zdolność do pozyskania kapitału.

(273)

Zyski przemysłu Unii w okresie badanym znacznie spadły, zmniejszając się z 12,6 % zysku w 2016 r. do 3,7 % zysku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, tj. do poziomu znacznie poniżej zrównoważonego poziomu dla tak niezwykle kapitałochłonnego przemysłu. Znaczący spadek rentowności wskazuje na szczególnie niepewną sytuację przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(274)

Zmniejszająca się wielkość sprzedaży w połączeniu ze spadkiem cen spowodowała pogorszenie wszystkich wskaźników wydajności. Oprócz spadku rentowności zmniejszeniu uległy również wydajność i wykorzystanie mocy produkcyjnych. Stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wzrósł w okresie badanym o 8 %. Przepływy środków pieniężnych w okresie objętym dochodzeniem zmniejszyły się o 51 % w porównaniu z 2016 r. Zwrot z inwestycji zmniejszył się do zaledwie 6 % z 18 % w 2016 r.

(275)

Malejąca produkcja miała znaczący wpływ na przemysł ze względu na wysokie koszty stałe i brak możliwości elastycznego ograniczania produkcji, ponieważ w tym konkretnym procesie produkcji piece muszą być w pełni wykorzystywane.

(276)

Nawet w tak niekorzystnych okolicznościach konieczne były ciągłe inwestycje, głównie w celu zastąpienia pieców o ściśle ograniczonym okresie eksploatacji. Wywarło to dodatkową presję finansową na producentów.

(277)

Jednocześnie przemysł Unii stracił część swojego udziału w rynku, co miało niekorzystny wpływ na rentowność.

(278)

Uwzględniając wszystkie powyższe fakty, Komisja stwierdziła, że przemysł Unii w dalszym ciągu ponosił istotną szkodę w rozumieniu art. 8 rozporządzenia podstawowego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(279)

Komisja stwierdziła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przemysł Unii nadal ponosił istotną szkodę.

(280)

Komisja stwierdziła jednak, że szkody poniesionej przez przemysł Unii nie można przypisać przywozowi towarów po cenach subsydiowanych z Chin. Jak wynika ze statystyk dotyczących przywozu, w okresie badanym nastąpił gwałtowny wzrost przywozu z Egiptu.

(281)

Jak wskazano w motywie (243) powyżej, Komisja przeprowadziła ostatnio dochodzenie w sprawie tego przywozu i stwierdziła, że jest on subsydiowany i powoduje szkodę dla przemysłu Unii. Komisja ustaliła mianowicie, że chińska grupa CNBM uruchomiła działalność w Egipcie w celu uniknięcia środków ochrony handlu, w tym środka będącego obecnie przedmiotem przeglądu (52).

(282)

Pomimo efektu mrożącego w odniesieniu do przywozu, jaki dochodzenie antysubsydyjne zwykle wywiera na przywóz z państw objętych dochodzeniem, w okresie objętym niniejszym dochodzeniem przeglądowym przywóz z Egiptu pozostawał na podobnym poziomie – 141 809 ton w porównaniu z 144 169 tonami w okresie kończącym się w dniu 31 marca 2019 r. W tym samym czasie utrzymywała się tendencja spadkowa ceny importowej – cena ta spadła z 904 EUR za tonę do 890 EUR za tonę.

(283)

Presja cenowa na rynku spowodowana przywozem z Egiptu po niskich cenach spowodowała, że przemysł Unii nie był w stanie odzwierciedlić wzrostu kosztów produkcji w cenie.

(284)

Warto również wspomnieć, że środki tymczasowe przeciwko przywozowi towarów po cenach subsydiowanych z Egiptu wprowadzono dopiero w marcu 2020 r. Przemysł Unii nie był zatem chroniony przed przywozem towarów po cenach subsydiowanych z Egiptu w okresie badanym w niniejszym dochodzeniu, w tym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(285)

Podczas gdy w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz z Chin nadal stanowił 5 % udziału w rynku, a jego ceny importowe były nadal niższe od cen odnotowanych w przypadku innych państw, jak również przemysłu Unii, Komisja zauważa, że w odniesieniu do nieuczciwego przywozu GFR z Chin obowiązują nie tylko środki antysubsydyjne, ale również antydumpingowe.

(286)

W związku z tym Komisja porównała ceny przywozu z Chin, dodając oba cła, z cenami przemysłu Unii.

(287)

Biorąc pod uwagę brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących, Komisja wykorzystała unijne statystyki przywozowe i uwzględniła dodatkowe kody TARIC w celu przypisania indywidualnych stawek dla poszczególnych przedsiębiorstw oraz kody CN w celu rozróżnienia niedoprzędów, mat i nici ciętych.

(288)

W wyniku tego porównania Komisja nie stwierdziła podcięcia cenowego w przypadku nici ciętych i niedoprzędów, które stanowią zdecydowaną większość produkcji przemysłu Unii. Podcięcie cenowe stwierdzono jedynie w przypadku mat, w odniesieniu do których stwierdzono, że ze względu na ich bardzo niski udział w całkowitej produkcji unijnej (mniej niż 4 %) nie mają żadnego wymiernego wpływu na sytuację przemysłu Unii.

(289)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że środki te skutecznie chroniły przemysł Unii przed szkodą spowodowaną przez przywóz towarów po cenach subsydiowanych z ChRL.

(290)

Komisja oceniła następnie, czy w przypadku wygaśnięcia środków istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz GFR z ChRL.

(291)

Aby ustalić to prawdopodobieństwo, Komisja przeanalizowała następujące elementy: a) prawdopodobne poziomy cen przywozu z Chin w przypadku braku środków wyrównawczych, b) atrakcyjność rynku unijnego, c) moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w Chinach.

(292)

Dochodzenie wykazało, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz z Chin był subsydiowany i że istnieje prawdopodobieństwo dalszego subsydiowania w przypadku wygaśnięcia środków.

(293)

Chińskie ceny importowe (bez ceł antydumpingowych/wyrównawczych) były znacznie niższe niż ceny sprzedaży oferowane przez przemysł Unii. Średnia cena sprzedaży oferowana przez przemysł Unii na rynku UE w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wynosiła 1 106 EUR/t, natomiast średnia cena importowa z Chin wynosiła 990 EUR/t. Na tej podstawie stwierdzono, że w przypadku wygaśnięcia środków chiński wywóz GFR do Unii byłby dokonywany po cenach wyrządzających szkodę, podcinających ceny sprzedaży oferowane przez przemysł Unii.

(294)

Rynek unijny jest atrakcyjny pod względem wielkości i cen.

(295)

Zgodnie z dostępnymi informacjami dostarczonymi przez wnioskodawcę ceny na rynku Unii są średnio wyższe niż w innych państwach. Ze statystyk eksportowych wynika również, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym chińskie ceny eksportowe na inne rynki eksportowe, tj. w Stanach Zjednoczonych i Korei Południowej, były średnio niższe (863 EUR/t w Stanach Zjednoczonych i 780 EUR/t w Korei Południowej) niż w UE (990 EUR/t) (53).

(296)

Ponadto atrakcyjność rynku unijnego dla chińskich producentów GFR potwierdza również fakt, że CPIC i grupa CNBM zainwestowały znaczne środki w celu rozpoczęcia znacznego wywozu GFR z zakładów odpowiednio w Bahrajnie i Egipcie w celu obsługi rynku europejskiego wkrótce po wprowadzeniu środków antysubsydyjnych i antydumpingowych w grudniu 2014 r.

(297)

Jak potwierdzono w poprzednim dochodzeniu, zakład w Egipcie został otwarty przez grupę CNBM w wyraźnym celu sprzedaży GFR na rynku unijnym, aby uniknąć obowiązujących ceł na przywóz bezpośrednio z Chin (54).

(298)

Jak opisano szczegółowo w motywach 213–215 powyżej, w Chinach istnieją znaczne niewykorzystane moce produkcyjne.

(299)

W toku dochodzenia wykazano, że przywozu z Chin nadal dokonuje się po cenach podcinających ceny przemysłu Unii i że nic nie wskazuje na zaniechanie takiego subsydiowania w przyszłości.

(300)

Ponadto, jeżeli środki zostaną uchylone, istnieją podstawy, aby się spodziewać, że w związku z atrakcyjnością rynku Unii i dostępnymi wolnymi mocami produkcyjnymi w Chinach nastąpi znaczny wzrost przywozu do Unii dokonywanego po subsydiowanych, wyrządzających szkodę cenach podcinających ceny sprzedaży oferowane przez przemysł Unii.

(301)

W takim scenariuszu chiński wywóz do Unii szybko zwiększyłby udział w rynku kosztem przemysłu Unii, który doświadczyłby nagłego spadku wielkości sprzedaży i wzrostu kosztów stałych na jednostkę.

(302)

Wzrost kosztów stałych wraz ze spadkiem cen sprzedaży miałby natychmiastowy negatywny wpływ na rentowność przemysłu Unii, która przez cały okres badany pozostała znacznie poniżej poziomu zysku docelowego. W związku z tym przemysł Unii zacząłby przynosić straty, ogólna sytuacja gospodarcza przemysłu Unii uległaby pogorszeniu i ponownie wystąpiłaby istotna szkoda.

(303)

Na podstawie powyższych ustaleń Komisja stwierdziła, że w przypadku uchylenia środków istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej przywozem z Chin.

(304)

Zgodnie z art. 31 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy można jednoznacznie stwierdzić, że wprowadzenie środków wyrównawczych odpowiadających łącznej kwocie subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych w tym przypadku nie leży w interesie Unii, mimo stwierdzenia istnienia szkodliwych subsydiów. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, użytkowników oraz importerów.

(305)

Dochodzenie wykazało, że przemysł Unii znajduje się w sytuacji powodującej szkodę oraz że zniesienie środków prawdopodobnie doprowadzi do zwiększenia nieuczciwej konkurencji ze strony przywozu towarów po cenach subsydiowanych z Chin.

(306)

Komisja stwierdziła zatem, że utrzymanie obowiązujących środków leży w interesie przemysłu Unii.

(307)

GFR są wykorzystywane w wielu branżach, takich jak przemysł transportowy (sektor motoryzacyjny, morski, lotniczy i kosmonautyczny oraz wojskowy), przemysł elektryczny/elektroniczny, produkcja energii wiatrowej, budownictwo, produkcja rur i zbiorników, towary konsumpcyjne.

(308)

Są stosowane albo bezpośrednio w przemyśle materiałowym (tworzywa sztuczne), albo jako materiał wsadowy do wplecenia do materiału z włókna szklanego („GFF”) i tkaniny siatkowej o otwartych oczkach.

(309)

W przypadku bezpośredniego zastosowania, gdy GFR zapewniają wzmocnienie materiału, ich udział w całkowitym koszcie materiału jest bardzo niski, podobnie jak wpływ środków na całkowity koszt.

(310)

W przypadku wplatania w GFF sytuacja przedstawia się inaczej, ponieważ GFR stanowi istotny procent kosztów produkcji, a przemysł GFF, aby móc konkurować na rynku Unii, opiera się na niskich cenach GFR. Przemysł GFF może jednak obecnie uzyskiwać korzyści ze środków antydumpingowych i wyrównawczych nałożonych na przywóz GFF zarówno z Chin, jak i z Egiptu (głównych konkurentów na rynku GFF).

(311)

Ponieważ w niniejszym dochodzeniu nie zgłosił się żaden użytkownik, najlepszymi dostępnymi danymi, jakimi Komisja dysponuje w tym zakresie, są wnioski z poprzednich dochodzeń: przeglądu wygaśnięcia dotyczącego środków antydumpingowych, opisanego szczegółowo w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2017/724 (55), w którym stwierdzono, że rozszerzenie środków miałoby niewielki wpływ na sytuację użytkowników, oraz dochodzenia antysubsydyjnego opisanego dokładnie w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2020/379 (56), w którym stwierdzono, że uwzględniając alternatywne źródła dostępnego zaopatrzenia, w odniesieniu do których środki nie obowiązują, oraz w związku z tym, że nie ma dowodów wyraźnie świadczących o tym, że dodatkowe koszty wynikające ze środków nałożonych na przywóz nie mogłyby zostać pokryte przez użytkowników, negatywny wpływ na użytkowników nie świadczy wyraźnie o tym, że zastosowanie środków nie leży w interesie Unii.

(312)

Komisja wezwała wszystkich importerów niepowiązanych do wzięcia udziału w dochodzeniu, ale żaden niepowiązany importer nie zgłosił się ani nie współpracował w żaden sposób w toku dochodzenia.

(313)

Komisja uznała, że GFR są w wysokim stopniu znormalizowane, a ich źródła zaopatrzenia mogą być skutecznie zmieniane.

(314)

Na tej podstawie, uwzględniając alternatywne źródła dostępnego zaopatrzenia, w odniesieniu do których środki nie obowiązują, Komisja stwierdziła, że obecnie obowiązujące środki nie mają znaczącego negatywnego wpływu na sytuację importerów oraz że utrzymanie środków nie będzie mieć na nich negatywnego wpływu.

(315)

Uchylenie środków miałoby istotny i negatywny wpływ na producentów unijnych.

(316)

Rozszerzenie cła antydumpingowego miałoby ograniczony wpływ na importerów i użytkowników.

(317)

Komisja zauważa jednak, że dostępne są inne źródła GFR, w odniesieniu do których nie obowiązują środki.

(318)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, że dalsze stosowanie środków wyrównawczych w odniesieniu do przywozu GFR pochodzących z Chin nie leży w interesie Unii.

(319)

Z uzyskanych wniosków w zakresie prawdopodobieństwa kontynuacji subsydiowania i ponownego wystąpienia szkody oraz zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego wynika, że cła wyrównawcze mające zastosowanie do przywozu produktów z włókien szklanych ciągłych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej powinny zostać utrzymane.

(320)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano nałożyć ostateczne cło wyrównawcze na przywóz do Unii produktu objętego przeglądem.

(321)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag dotyczących ujawnionych informacji oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(322)

Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń otrzymano dwa zestawy uwag: od Chengdu Chang Yuan Shun Co. Ltd., chińskiego producenta eksportującego, oraz od APFE.

(323)

Chiński producent eksportujący wyraził sprzeciw wobec decyzji o utrzymaniu ceł wyrównawczych i stwierdził, że nie korzystał z żadnego subsydium oferowanego przez władze ChRL. W szczególności przedsiębiorstwo twierdziło, że nie korzystało z „centralnego planowania ze strony władz ChRL w celu stymulowania przemysłu GFR” i nie otrzymywało preferencyjnego wsparcia finansowego. Oprócz tych ogólnych oświadczeń wspomniany chiński producent eksportujący nie przedstawił żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń. W związku z tym zostają one odrzucone.

(324)

APFE oświadczyło, że zgadza się z ustaleniami Komisji. APFE podkreśliło również, że chińscy producenci utrzymali silną pozycję na rynku UE nie tylko dzięki przywozowi z Egiptu i Bahrajnu, ale również dzięki przywozowi z Chin. APFE twierdziło, że według Eurostatu po ODP chińscy producenci obniżyli swoje ceny eksportowe do Unii o ponad 15 %. Stowarzyszeniu APFE nie było wiadomo o żadnym postępie technicznym powodującym ograniczenie kosztów produkcji w przemyśle GFR w stopniu, który uzasadniałby taki spadek cen. Przeciwnie – APFE spodziewało się wzrostu cen w związku z ogólną sytuacją gospodarczą na świecie oraz pandemią.

(325)

APFE stwierdziło, że przywóz GFR z Chin nadal powoduje szkodę dla przemysłu unijnego oraz że po okresie objętym dochodzeniem przeglądowym chińscy producenci stosowali praktykę absorpcji, w wyniku której obowiązujące obecnie cła na przywóz GFR z Chin w znacznym stopniu utraciły możliwość wywierania skutków naprawczych, jakie wywierały po ich nałożeniu w 2014 r. i w kolejnych latach.

(326)

Komisja zauważa, że uwagi APFE są zgodne z wyżej opisanymi wnioskami. W każdym przypadku, gdy przemysł unijny posiada dowody na to, że środki powinny zostać poddane dalszemu przeglądowi, ma prawo złożyć wniosek na podstawie rozporządzenia podstawowego.

(327)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (57), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego dnia kalendarzowego każdego miesiąca.

(328)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego w art. 25 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1037,