(1)

Mały chrząszcz ulowy (Aethina tumida) jest owadem pochodzącym z Afryki Subsaharyjskiej, który rozprzestrzenił się na całym świecie w ostatnich dziesięcioleciach i jest zdolny do szybkiego rozmnażania się, w szczególności w obecności czerwia pszczelego, pyłku i miodu w plastrach miodu. Dorosłe osobniki są w stanie przelecieć do kilku kilometrów, aby zaatakować kolejne miejsca. Zarażenie małym chrząszczem ulowym jest wymienione w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2016/429 zmienionego rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2018/1629 (2) oraz w załączniku do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/1882 (3).

(2)

Mały chrząszcz ulowy jest zasadniczo nieobecny w Unii, ale od września 2014 r. we Włoszech odnotowano zarażenia w regionie Kalabrii i w regionie Sycylii. Decyzją wykonawczą Komisji 2014/909/UE (4) ustanowiono niektóre środki ochrony zdrowia zwierząt w odniesieniu do potwierdzonych zarażeń małym chrząszczem ulowym we Włoszech. Obecnie zarówno region Kalabrii, jak i region Sycylii jest wymieniony w załączniku do tej decyzji wykonawczej jako obszar objęty tymi środkami ochronnymi. Wspomniana decyzja wykonawcza obowiązuje do dnia 21 kwietnia 2021 r.

(3)

Właściwy organ centralny Włoch przekazał ostatnio Komisji informacje, z których wynika, że w regionie Kalabrii nadal występuje zarażenie małym chrząszczem ulowym w pasiekach, w ulach zainstalowanych i zarządzanych przez właściwy organ lokalny w celu zbadania sytuacji oraz u dzikich pszczół miodnych. W przypadkach potwierdzonych zarażeń zniszczono dotknięte nimi pasieki lub ule. Właściwy organ lokalny ustanowił we wspomnianym regionie obszar zapowietrzony i zakazał przemieszczania pszczół miodnych i niektórych innych towarów z tego regionu. Właściwy organ lokalny nie był jednak w stanie zwalczyć małego chrząszcza ulowego. Rozprzestrzenienie się małego chrząszcza ulowego poza obszar we Włoszech, na którym występuje ten pasożyt, mogłoby stanowić poważne zagrożenie dla pszczół miodnych i trzmieli na pozostałym terytorium Unii.

(4)

Z informacji przekazanych Komisji przez właściwy organ centralny Włoch wynika również, że od września 2014 r. w regionie Sycylii wystąpiły tylko dwa potwierdzone przypadki zarażenia małym chrząszczem ulowym w pasiekach i oba te przypadki zostały zwalczone. W szczególności tenże właściwy organ ustalił, że drugie zarażenie, w czerwcu 2019 r., było wynikiem nielegalnego przemieszczania przez pszczelarza skradzionych uli z regionu Kalabrii oraz że to zarażenie zostało szybko wykryte, zbadane i zwalczone przez właściwy organ lokalny. Oficjalne dane zgromadzone przez właściwy organ centralny od właściwych organów lokalnych po wdrożeniu odpowiednich i reprezentatywnych urzędowych środków nadzoru, w tym stosowania przez kilka lat uli objętych nadzorem, potwierdzają, że od września 2014 r. – z wyjątkiem zarażenia z czerwca 2019 r. – w regionie Sycylii nie występuje mały chrząszcz ulowy. W związku z tym w lutym 2020 r. właściwy organ lokalny zniósł obszar zapowietrzony ustanowiony w tym regionie w następstwie potwierdzonego przypadku z czerwca 2019 r.

(5)

Aby zapobiec niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii oraz uniknąć wprowadzenia przez państwa trzecie nieuzasadnionych barier w handlu, a także aby zapobiec rozprzestrzenianiu się małego chrząszcza ulowego do innych części Unii, należy ustanowić ograniczenia w przepływie niektórych towarów, które mogą powodować rozprzestrzenianie małego chrząszcza ulowego. Ograniczenia te powinny być podobne do ograniczeń ustanowionych przez władze włoskie oraz do ograniczeń ustanowionych obecnie w decyzji wykonawczej 2014/909/UE. Obszary objęte tymi środkami nadzwyczajnymi powinny być ograniczone do regionu Kalabrii.

(6)

Środki ustanowione w niniejszej decyzji powinny mieć zastosowanie od dnia 21 kwietnia 2021 r., czyli od daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) 2016/429. Ze względu na trudności, jakie w ostatnich latach sprawiało właściwemu organowi zwalczanie małego chrząszcza ulowego w regionie Kalabrii, środki te powinny obowiązywać przez 3 lata.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,