(1)

W dniu 21 października 2019 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2019/1750 (1) zmieniającą decyzję Rady (UE) 2019/274 (2) w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (zwanej dalej „Umową”).

(2)

Umowa powinna zostać zatwierdzona w imieniu Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.

(3)

Wszelkie odniesienia do Unii w niniejszej decyzji należy rozumieć jako obejmujące Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.

(4)

W dniu wejścia w życie Umowy, w wyniku wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii, automatycznie wygasają mandaty wszystkich członków instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii mianowanych, powołanych lub wybranych w związku z członkostwem Zjednoczonego Królestwa w Unii.

(5)

Należy określić zasady reprezentowania Unii we Wspólnym Komitecie i specjalnych komitetach ustanowionych Umową. Jak przewidziano w art. 17 ust. 1 TUE Komisja ma reprezentować Unię i przedstawiać jej stanowiska określone przez Radę zgodnie z Traktatami. Rada ma pełnić swoje funkcje określania polityki i koordynacji jak przewidziano w art. 16 ust. 1 TUE poprzez ustalanie stanowisk, jakie mają zostać zajęte w imieniu Unii w ramach wspólnego Komitetu i specjalnych komitetów. Ponadto, w przypadku gdy Wspólny Komitet zostanie wezwany do przyjęcia aktów mających skutki prawne, stanowiska, jakie mają zostać zajęte w imieniu Unii we Wspólnym Komitecie, mają być określane zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 218 ust. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Sześć miesięcy przed rozpoczęciem stosowania art. 5 Protokołu w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu, warunki uczestnictwa państw członkowskich w posiedzeniach Wspólnego Komitetu i specjalnych komitetów zostaną poddane przeglądowi, z uwzględnieniem nowej sytuacji wynikającej z tego stanu rzeczy.

(6)

Przypomina się, że w protokole Rady Europejskiej z dnia 25 listopada 2018 r. zawarto szereg deklaracji. Zgodnie z deklaracją dotyczącą Umowy o wystąpieniu oraz deklaracją politycznej, w przypadku gdyby Unia miała zająć we Wspólnym Komitecie stanowisko odnoszące się do przedłużenia okresu przejściowego, Rada będzie działać zgodnie z wytycznymi Rady Europejskiej, a każda decyzja o przedłużeniu okresu przejściowego będzie uwzględniać wypełnienie przez Zjednoczone Królestwo obowiązków wynikających z Umowy, w tym jej protokołów. W tym protokole Rady Europejskiej zawarto dwie inne deklaracje Rady Europejskiej oraz Komisji: deklarację interpretacyjną w sprawie art. 184 umowy o wystąpieniu oraz deklarację w sprawie zakresu terytorialnego przyszłych umów.

(7)

W przypadku gdyby Unia miała zająć stanowisko we Wspólnym Komitecie, Rada i Komisja muszą respektować deklaracje zawarte w protokole Rady Europejskiej z dnia 25 listopada 2018 r.

(8)

Parlament Europejski ma być natychmiast i w pełni informowany, jak przewidziano w art. 218 ust. 10 TFUE, zgodnie z praktycznymi ustaleniami dotyczącymi współpracy, które umożliwią mu pełne wykonywanie jego prerogatyw zgodnie z Traktatami.

(9)

W każdym przypadku gdy od Unii wymagane jest działanie w celu przestrzegania postanowień Umowy, takie działanie ma być podjęte zgodnie z postanowieniami Traktatów i przy poszanowaniu ograniczeń kompetencji powierzonych każdej instytucji. Do obowiązków Komisji należy zatem przekazywanie Zjednoczonemu Królestwu informacji lub notyfikacji wymaganych w Umowie, z wyjątkiem przypadków, w których Umowa wskazuje inne instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii, oraz konsultowanie się ze Zjednoczonym Królestwem w określonych sprawach, a także zapraszanie przedstawicieli Zjednoczonego Królestwa do udziału w konsultacjach lub negocjacjach międzynarodowych jako część delegacji Unii. Do obowiązków Komisji należy też reprezentowanie Unii przed organem arbitrażowym w razie przekazania sporu do arbitrażu zgodnie z art. 170 Umowy. Zgodnie z zasadą lojalnej współpracy, o której mowa w art. 4 ust. 3 TUE, Komisja ma się uprzednio skonsultować z Radą, na przykład poprzez zaprezentowanie jej głównych tez opinii Unii, jakie zamierza przedstawić organowi arbitrażowemu, oraz poprzez uwzględnienie uwag Rady. Z tego samego względu do Komisji powinno należeć dokonanie uzgodnień administracyjnych ze Zjednoczonym Królestwem, takich jak uzgodnienia, o których mowa w art. 134 Umowy.

(10)

W oświadczeniu do protokołu posiedzenia Rady z dnia 29 stycznia 2018 r. Komisja zapowiedziała, że po konsultacji z Radą wyda wytyczne dotyczące spójnego stosowania art. 128 ust. 5 Umowy.

(11)

Zgodnie z art. 129 ust. 4 Umowy w okresie przejściowym Zjednoczone Królestwo może negocjować, podpisywać i ratyfikować umowy międzynarodowe w imieniu własnym w obszarach należących do wyłącznej kompetencji Unii, pod warunkiem że takie umowy nie wejdą w życie ani nie będą stosowane w okresie przejściowym, chyba że Unia wyrazi na to zgodę. Konieczne jest określenie warunków i procedur udzielania takiej zgody. Zważywszy na polityczne znaczenie decyzji w sprawie wyrażenia zgody właściwe jest przekazanie Radzie uprawnień do wyrażania takiej zgody w drodze aktów wykonawczych, na wniosek Komisji.

(12)

W odrębnych protokołach do Umowy zawarto postanowienia dotyczące szczególnej sytuacji Irlandii/Irlandii Północnej, stref suwerennych na Cyprze oraz Gibraltaru. Z uwagi na ewentualną potrzebę zawarcia przez Irlandię, Republikę Cypryjską i Królestwo Hiszpanii dwustronnych umów ze Zjednoczonym Królestwem, na ile może to być konieczne do zapewnienia należytego funkcjonowania uzgodnień przewidzianych w tych protokołach, konieczne jest określenie warunków i procedur udzielania zezwoleń tym państwom członkowskim na negocjowanie i zawieranie takich dwustronnych umów, jeżeli dotyczą one obszarów należących do wyłącznej kompetencji Unii. Zważywszy na polityczne znaczenie decyzji w sprawie udzielenia takich zezwoleń właściwe jest przekazanie Radzie uprawnień do ich przyjmowania w drodze aktów wykonawczych, na wniosek Komisji.

(13)

Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 4 Umowy przyjmujące państwa członkowskie mają obowiązek wydania obywatelom Zjednoczonego Królestwa, członkom ich rodzin i innym osobom objętym zakresem tytułu II części drugiej Umowy dokumentu poświadczającego ich status pobytu zgodnie z Umową. Zgodnie z art. 26 Umowy państwo członkowskie miejsca pracy ma wydać obywatelom Zjednoczonego Królestwa, którzy posiadają prawa jako pracownicy przygraniczni na podstawie Umowy, dokument poświadczający ich status pracownika przygranicznego na podstawie Umowy. Aby zapewnić jednolite warunki wykonania tych postanowień w Unii, w celu ułatwienia uznawania takich dokumentów, w szczególności przez organy kontroli granicznej, oraz w celu zapobiegania, za pomocą zaawansowanych zabezpieczeń, podrabianiu i przerabianiu takich dokumentów, należy przekazać Komisji uprawnienia wykonawcze do określenia okresu ważności, formatu takich dokumentów oraz ich specyfikacji technicznych, a także wspólnego oświadczenia, które ma być zawarte w dokumentach wydawanych na podstawie art. 18 i 26 Umowy, wskazującego, że zostały one wydane zgodnie z Umową. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (3). W tym celu Komisję powinien wspomagać komitet ustanowiony w art. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 1683/95 (4). W razie konieczności takie akty wykonawcze mogą obejmować właściwe środki, w celu zapobiegania podrabianiu i przerabianiu takich dokumentów. W takim przypadku środki te należy udostępniać jedynie wyznaczonym przez państwa członkowskie podmiotom odpowiedzialnym za druk oraz osobom odpowiednio upoważnionym przez państwa członkowskie lub Komisję. Takie akty wykonawcze powinny pozostawać bez uszczerbku dla wszelkich specjalnych uzgodnień, jakie Irlandia może na mocy Umowy dokonać ze Zjednoczonym Królestwem w odniesieniu do przepływu osób we wspólnej strefie podróżowania.

(14)

Zgodnie z art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej art. 50 TUE stosuje się do Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.

(15)

Zgodnie z art. 50 ust. 4 TUE Zjednoczone Królestwo nie bierze udziału w obradach Rady dotyczących niniejszej decyzji ani w jej przyjęciu,