(1)

W celu uniknięcia zakłóceń na międzynarodowych rynkach finansowych oraz aby zapobiec narażeniu instytucji na surowsze wymogi w zakresie funduszy własnych podczas trwania procedur uznawania istniejących kontrahentów centralnych (CCP) z państw trzecich, w art. 497 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 ustanowiono okres przejściowy, podczas którego CCP z państw trzecich, z którymi instytucje mające siedzibę w Unii rozliczają transakcje, mogą być przez te instytucje uznawani za kwalifikujących się kontrahentów centralnych.

(2)

Rozporządzeniem (UE) nr 575/2013 zmieniono rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (2) w odniesieniu do niektórych danych koniecznych do obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych instytucji z tytułu ekspozycji wobec CCP z państw trzecich. W związku z tym art. 89 ust. 5a rozporządzenia (UE) nr 648/2012 zawiera wymóg, zgodnie z którym niektórzy CCP z państw trzecich muszą przez określony czas zgłaszać całkowitą kwotę początkowego depozytu zabezpieczającego, jaką otrzymali od swoich uczestników rozliczających. Okres przejściowy przewidziany we wspomnianym rozporządzeniu odpowiada okresowi przejściowemu ustanowionemu w art. 497 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

(3)

Oba okresy przejściowe miały upłynąć z dniem 15 czerwca 2014 r.

(4)

Zgodnie z art. 497 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 Komisja może przyjąć akt wykonawczy w celu przedłużenia w wyjątkowych okolicznościach okresu przejściowego dotyczącego wymogów w zakresie funduszy własnych o kolejnych sześć miesięcy. Przedłużenie to powinno mieć również zastosowanie do terminów określonych w art. 89 ust. 5a rozporządzenia (UE) nr 648/2012. Wspomniane okresy przejściowe zostały ostatnio przedłużone do dnia 15 grudnia 2018 r. rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2018/815 (3).

(5)

Spośród CCP mających siedzibę w państwach trzecich, którzy już wystąpili z wnioskiem o uznanie zgodnie z art. 25 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, 32 CCP zostało uznanych przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych. Pozostali CCP z państw trzecich wciąż oczekują na uznanie, a procedura ich uznawania nie zostanie zakończona do dnia 15 grudnia 2018 r. Jeśli okres przejściowy nie zostanie przedłużony, instytucje mające siedzibę w Unii (lub ich jednostki zależne mające siedzibę poza Unią), posiadające ekspozycje wobec tych pozostałych CCP z państw trzecich, będą zmuszone do znacznego zwiększenia swoich funduszy własnych z tytułu tych ekspozycji, co mogłoby potencjalnie doprowadzić do wycofania się tychże instytucji jako bezpośrednich uczestników w tych CCP lub do – przynajmniej tymczasowego – zaprzestania świadczenia usług rozliczeniowych na rzecz klientów tych instytucji i spowodować przez to poważne zakłócenia na rynkach, na których działają ci CCP.

(6)

W związku z tym, po upływie okresu przejściowego przedłużonego rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2018/815, nadal będzie istniała potrzeba uniknięcia zakłóceń na rynkach poza Unią, która to potrzeba doprowadziła wcześniej do przedłużeń okresu przejściowego określonego w art. 497 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Dalsze przedłużenie okresu przejściowego powinno umożliwić instytucjom mającym siedzibę w Unii (lub ich jednostkom zależnym mającym siedzibę poza Unią) uniknięcie wymogu znacznego zwiększenia funduszy własnych ze względu na nieukończenie procedury uznawania w odniesieniu do CCP świadczących, w rentowny i dostępny sposób, określone usługi rozliczeniowe, których potrzebują instytucje mające siedzibę w Unii (lub ich jednostki zależne mające siedzibę poza Unią). Należy zatem przedłużyć okresy przejściowe o dodatkowe sześć miesięcy.

(7)

Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie przed dniem 16 grudnia 2018 r., tak by przedłużenie obowiązujących okresów przejściowych nastąpiło przed ich wygaśnięciem. Późniejszy termin wejścia w życie może prowadzić do zakłóceń dla CCP, zakłóceń na rynkach, na których prowadzą oni działalność, oraz zakłóceń dla instytucji, które mają ekspozycje wobec tych CCP.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Europejskiego Komitetu Bankowego,