12.1.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 7/6

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 ma na celu stopniowe wyeliminowanie odrzutów we wszystkich rodzajach połowów w Unii poprzez wprowadzenie obowiązku wyładunku w odniesieniu do połowów gatunków podlegających limitom połowowym.

(2)

W celu wdrożenia obowiązku wyładunku art. 15 ust. 6 tego rozporządzenia upoważnia Komisję do przyjmowania planów w zakresie odrzutów w drodze aktów delegowanych na okres nie dłuższy niż trzy lata na podstawie wspólnych rekomendacji opracowanych przez państwa członkowskie w porozumieniu z odpowiednimi komitetami doradczymi.

(3)

Belgia, Dania, Niemcy, Francja, Niderlandy, Szwecja i Zjednoczone Królestwo mają bezpośredni interes w zarządzaniu rybołówstwem w Morzu Północnym. Po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego te państwa członkowskie przedstawiły Komisji w dniu 3 czerwca 2016 r. wspólną rekomendację dotyczącą nowego planu w zakresie odrzutów w odniesieniu do niektórych połowów gatunków dennych w Morzu Północnym. Na podstawie tej wspólnej rekomendacji w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2016/2250 (3) ustanowiono plan w zakresie odrzutów mający zastosowanie do tych połowów.

(4)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego Belgia, Dania, Niemcy, Francja, Niderlandy, Szwecja i Zjednoczone Królestwo przedstawiły Komisji w dniu 31 maja 2017 r. wspólną rekomendację dotyczącą nowego planu w zakresie odrzutów w odniesieniu do połowów gatunków dennych w Morzu Północnym. Wkład naukowy pozyskany od odpowiednich podmiotów naukowych został zweryfikowany przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF). W dniu 8 września odbyło się spotkanie grupy ekspertów składającej się z przedstawicieli 28 państw członkowskich i Komisji oraz Parlamentu Europejskiego w charakterze obserwatora w celu omówienia odnośnych środków.

(5)

W związku z nową wspólną rekomendacją należy uchylić rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2250.

(6)

Środki zaproponowane w nowej wspólnej rekomendacji są zgodne z art. 18 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(7)

Do celów wspomnianego rozporządzenia Morze Północne obejmuje obszary ICES IIIa i IV. Ponieważ niektóre stada gatunków dennych, istotne dla proponowanego planu w zakresie odrzutów, występują również w wodach UE rejonu ICES IIa, zainteresowane państwa członkowskie zalecają, aby rejon ten został również objęty planem w zakresie odrzutów.

(8)

Nowy plan w zakresie odrzutów na rok 2018 powinien zawierać przepisy rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/2250 dotyczące gatunków, które mają być wyładowywane, oraz określić dodatkowe gatunki i połowy, do których obowiązek wyładunku powinien mieć zastosowanie w 2018 r.

(9)

W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/2250 wprowadzono wyłączenia z uwagi na przeżywalność, zgodnie z art. 15 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 (4), w odniesieniu do połowów homarca w rejonie ICES IIIa, dokonywanych koszami i włokami przy użyciu niektórych urządzeń zapewniających selektywność. Państwa członkowskie dostarczyły dowody naukowe wykazujące wysoki wskaźnik przeżywalności w odniesieniu do połowów homarca przy pomocy włoków dennych. Informacje te zostały przekazane, a STECF stwierdził, że są one wystarczające. W nowej wspólnej rekomendacji sugeruje się dalsze stosowanie tych wyłączeń. W związku z tym należy je zawrzeć w nowym planie w zakresie odrzutów na rok 2018.

(10)

W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/2250 wprowadzono wyłączenie z uwagi na przeżywalność w odniesieniu do połowów homarca w podobszarze ICES IV przy użyciu niektórych narzędzi połowowych, pod warunkiem że wykorzystywana jest kratownica sieciowa „NetGrid”. Zgodnie z tym rozporządzeniem delegowanym państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu Morzem Północnym przedstawiają Komisji dodatkowe informacje naukowe potwierdzające wyłączenia w odniesieniu do określonych włoków dennych. Informacje te zostały przekazane, a STECF stwierdził, że uzasadniają one wyłączenia jedynie w miesiącach zimowych i w niektórych obszarach (jednostkach funkcjonalnych ICES). W związku z tym wyłączenie to należy zawrzeć w nowym planie w zakresie odrzutów na rok 2018, ale ograniczyć je do miesięcy zimowych i niektórych jednostek funkcjonalnych ICES.

(11)

Nowa wspólna rekomendacja zawiera wyłączenie z uwagi na przeżywalność w odniesieniu do przyłowu w połowach prowadzonych koszami i żakami, jak również w odniesieniu do połowów soli przy użyciu włoków rozpornicowych.

(12)

Na podstawie dowodów naukowych przedstawionych we wspólnej rekomendacji i zweryfikowanych przez STECF oraz uwzględniając cechy narzędzia połowowego, praktyk połowowych i danego ekosystemu, wyłączenia te należy zawrzeć w nowym planie w zakresie odrzutów na rok 2018.

(13)

Rozporządzeniem delegowanym (UE) 2016/2250 wprowadzono wyłączenia de minimis dotyczące:

W nowej wspólnej rekomendacji sugeruje się dalsze stosowanie wyłączeń de minimis. Należy zatem włączyć te wyłączenia do nowego planu w zakresie odrzutów.

(14)

Zgodnie z nową wspólną rekomendacją zaleca się wyłączenie de minimis w odniesieniu do soli, plamiaka, witlinka, dorsza i czarniaka w połączeniu z połowami przy użyciu niektórych włoków dennych w rejonie ICES IIIa, wyłączenie de minimis w odniesieniu do soli, plamiaka, witlinka, dorsza i czarniaka w połączeniu z połowami przy pomocy więcierzy w rejonie ICES IIIa, wyłączenie de minimis w odniesieniu do witlinka i dorsza złowionych przy użyciu włoków dennych w rejonie ICES IVc i wyłączenie de minimis w odniesieniu do witlinka w połowach przy użyciu niektórych włoków dennych w rejonie ICES IIIa.

(15)

Na podstawie przekonujących dowodów przedstawionych przez państwa członkowskie w odniesieniu do wymienionych wyłączeń zweryfikowanych przez STECF, który stwierdził, że wyłączenia te zawierały uzasadnione argumenty dowodzące, że dalsza poprawa w zakresie selektywności jest trudna do osiągnięcia lub powodowałaby nieproporcjonalne koszty związane z postępowaniem z niezamierzonymi połowami, należy ustanowić wyłączenia de minimis zgodnie z udziałami procentowymi zaproponowanymi w nowej wspólnej rekomendacji, w granicach określonych w art. 15 ust. 5 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(16)

Art. 18a rozporządzenia (WE) nr 850/98 upoważnia Komisję do ustalenia, do celów przyjęcia planów w zakresie odrzutów dla gatunków objętych obowiązkiem wyładunku, minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony, by zapewnić ochronę niedojrzałych organizmów morskich. Te minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony mogą, w stosownych przypadkach, być objęte odstępstwem od rozmiarów ustalonych w załączniku XII do rozporządzenia (WE) nr 850/98. W odniesieniu do homarca w rejonie ICES IIIa należy utrzymać minimalne rozmiary odniesienia do celów ochrony określone w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/2440 (5), tj. długość całkowitą wynoszącą 105 mm i długość karapaksu wynoszącą 32 mm. Należy dodać minimalną długość ogona wynoszącą 59 mm na podstawie nowej wspólnej rekomendacji i oceny STECF, w której stwierdza się, że taka długość ogona odpowiada obecnym wartościom w zakresie długości całkowitej i długości karapaksu.

(17)

Plany w zakresie odrzutów mogą obejmować również środki techniczne dotyczące połowów lub gatunków objętych obowiązkiem wyładunku. W celu zwiększenia selektywności narzędzi połowowych i zmniejszenia niezamierzonych połowów w cieśninie Skagerrak należy utrzymać szereg środków technicznych, które zostały uzgodnione między Unią a Norwegią w latach 2011 (6) i 2012 (7) oraz zezwolić na stosowanie urządzenia zapewniającego selektywność SepNep.

(18)

W celu zapewnienia właściwej kontroli należy ustanowić określone wymogi dla państw członkowskich dotyczące sporządzania wykazów statków objętych niniejszym rozporządzeniem.

(19)

Ponieważ środki określone w niniejszym rozporządzeniu mają bezpośredni wpływ na planowanie okresu połowowego dla statków unijnych oraz na podobną działalność gospodarczą, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu. Niniejsze rozporządzenie powinno obowiązywać od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2018 r. w celu zapewnienia zgodności z ramami czasowymi określonymi w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013,

1)

„panel Seltra” oznacza urządzenie zapewniające selektywność, które:

2)

„kratownica sieciowa »NetGrid«” oznacza urządzenie zapewniające selektywność, składające się z czteropanelowego okna umieszczonego w dwupanelowym włoku wyposażonym w pochyloną tkaninę sieciową o oczkach romboidalnych o rozmiarze oczek sieci co najmniej 200 mm, prowadzącego do otworu wyjściowego w górnej części włoka;

3)

„panel flamandzki” oznacza ostatnią część tkaniny sieciowej włoka rozprzowego, którego:

4)

„SepNep” oznacza włok rozpornicowy, który

a)

połowów klatkami (FPO (8));

b)

połowów w rejonie ICES IIIa przy użyciu włoków dennych (OTB, TBN) o rozmiarze oczek sieci wynoszącym co najmniej 70 mm, wyposażonych w kratownicę sortującą według gatunków o rozstawie prętów maksymalnie 35 mm;

c)

połowów w rejonie ICES IIIa przy użyciu włoków dennych (OTB, TBN) o rozmiarze oczek sieci wynoszącym co najmniej 90 mm, wyposażonych w panel Saltra;

d)

w miesiącach zimowych (od października do marca) statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w jednostkach funkcjonalnych Farn Deeps (FU6), Firth of Forth (FU8) i Moray Firth (FU9), przy użyciu włoków dennych (OTB, TBN) o rozmiarze oczek wynoszącym co najmniej 80 mm, wyposażonych w kratownicę sieciową „NetGrid”.

a)

w połowach statków używających sieci skrzelowych i sieci trójściennych (GN, GNS, GND, GNC, GTN, GTR, GEN, GNF) w rejonie ICES IIIa, podobszarze ICES IV oraz wodach Unii rejonu ICES IIa:

ilości soli, które nie przekraczają łącznie 3 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku;

b)

w połowach statków używających włoków rozprzowych (TBB) o rozmiarze oczek sieci 80–119 mm, ze zwiększonym rozmiarem oczek sieci na przedłużeniu włoka rozprzowego, panelu flamandzkiego, w podobszarze ICES IV:

ilości soli poniżej minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony, które nie przekraczają łącznie 6 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku;

c)

w połowach statków używających włoków rozprzowych (OTB, OTT, TB, TBN) o rozmiarze oczek sieci 80–99 mm, w podobszarze ICES IV i wodach Unii rejonu ICES IIa:

ilości homarca poniżej minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony, które nie przekraczają łącznie 2 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku;

d)

w połowach homarca przez statki używające włoków dennych (OTB, TBN) o rozmiarze oczek sieci wynoszącym co najmniej 70 mm, wyposażonych w kratownicę sortującą według gatunków, o rozstawie prętów wynoszącym maksymalnie 35 mm, w rejonie ICES IIIa:

łączną ilość soli, plamiaka, witlinka, dorsza i czarniaka poniżej minimalnych rozmiarów odniesienia do celów ochrony, która nie przekracza 4 % całkowitych rocznych połowów homarca, soli, plamiaka, witlinka i krewetki północnej, dorsza i czarniaka;

e)

w połowach krewetki północnej przez statki używające włoków dennych (OTB) o rozmiarze oczek sieci wynoszącym co najmniej 35 mm, wyposażonych w kratownicę sortującą według gatunków, o rozstawie prętów wynoszącym maksymalnie 19 mm, z niezablokowanym otworem wylotowym dla ryb, w rejonie ICES IIIa:

łączną ilość soli, plamiaka, witlinka, dorsza, gładzicy i czarniaka poniżej minimalnych rozmiarów odniesienia do celów ochrony, która nie przekracza 1 % całkowitych rocznych połowów homarca, soli, plamiaka, witlinka, dorsza, czarniaka, gładzicy i krewetki północnej;

f)

w połowach wielogatunkowych soli, witlinka, gładzicy i gatunków bez limitów połowowych przez statki używające włoków dennych (OTB, OTT, SDN, SSC) o rozmiarze oczek sieci 70–99 mm, w rejonie ICES IVc:

łączną ilość witlinka i dorsza poniżej minimalnych rozmiarów odniesienia do celów ochrony, która nie przekracza 6 % całkowitych rocznych połowów homarca, plamiaka, soli, krewetki północnej, witlinka, gładzicy, czarniaka i dorsza; maksymalna ilość dorsza, która może zostać odrzucona, jest ograniczona do 2 % tych całkowitych rocznych połowów;

g)

w połowach statków używających włoków rozprzowych (OTB, OTT, TBN) o rozmiarze oczek sieci 90–119 mm, wyposażonych w panel Seltra, lub o rozmiarze oczek sieci wynoszącym co najmniej 120 mm, w rejonie ICES IIIa:

ilość witlinka poniżej minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony wynoszącą maksymalnie 2 % całkowitych rocznych połowów homarca, dorsza, plamiaka, witlinka, czarniaka, soli, gładzicy i morszczuka.

a)

długość całkowita 105 mm;

b)

długość ogona 59 mm;

c)

długość karapaksu 32 mm.

a)

włoki z workiem włoka o rozmiarze oczek co najmniej 90 mm, pod warunkiem że są one wyposażone w panel Seltra lub kratownicę sortującą, której rozstaw prętów nie przekracza 35 mm;

b)

włoki z workiem włoka z oczkami kwadratowymi o rozmiarze oczek co najmniej 70 mm, wyposażone w kratownicę sortującą o rozstawie prętów nie więcej niż 35 mm;

c)

włoki o minimalnym rozmiarze oczek mniejszym niż 70 mm przy połowach gatunków pelagicznych lub przemysłowych, pod warunkiem że połowy zawierają więcej niż 80 % jednego lub większej liczby gatunków pelagicznych lub przemysłowych;

d)

włoki z workiem włoka o rozmiarze oczek co najmniej 35 mm przy połowach krewetki północnej, pod warunkiem że włok jest wyposażony w kratownicę sortującą o maksymalnym rozstawie prętów 19 mm.

a)

jest skonstruowane tak, że minimalny rozmiar oczek kwadratowych górnego płata wynosi 120 mm;

b)

ma długość co najmniej 3 metry; oraz

c)

ma szerokość co najmniej równą szerokości kratownicy sortującej.