29.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 287/15

(1)

Unia Europejska wraz z ponad 50 jej instytucjami i agencjami powinna nadal posiadać wysokiej jakości europejską administrację publiczną, tak aby móc osiągać swoje cele, realizować swoje strategie polityczne i działania, a także wykonywać swoje zadania na najwyższym możliwym poziomie zgodnie z Traktatami, w celu sprostania wyzwaniom, zarówno wewnętrznym, jak i zewnętrznym, które czekają ją w przyszłości, oraz służenia obywatelom Unii.

(2)

W związku z tym konieczne jest zapewnienie uregulowań ramowych pozwalających na przyciągnięcie, zatrudnienie i zatrzymanie wysoko wykwalifikowanych pracowników władających wieloma językami, niezależnych i reprezentujących najwyższe standardy zawodowe, wybieranych spośród obywateli państw członkowskich przy zastosowaniu zasady jak najszerszego zasięgu geograficznego i przy należytym uwzględnieniu równowagi płci, oraz umożliwienie takim pracownikom wykonywania obowiązków w sposób jak najbardziej skuteczny i efektywny. W związku z tym należy przezwyciężyć obecne trudności, jakich doświadczają instytucje unijne przy naborze urzędników lub pracowników pochodzących z niektórych państw członkowskich.

(3)

Zważywszy na liczbę pracowników europejskiej służby publicznej w stosunku do celów Unii i liczby jej ludności, zmniejszenie liczby pracowników unijnych instytucji i agencji nie powinno wpływać negatywnie na wypełnianie przez nie swych zadań oraz na wykonywanie obowiązków i funkcji zgodnie z zobowiązaniami i uprawnieniami przewidzianymi w Traktatach. W związku z tym konieczna jest przejrzystość w zakresie kosztów związanych z personelem ponoszonych przez każdą instytucję i agencję w odniesieniu do wszystkich kategorii zatrudnionych przez nie pracowników.

(4)

Od europejskiej służby publicznej oczekuje się, aby utrzymywała najwyższe standardy etyki zawodowej oraz aby pozostawała zawsze niezależna. W związku z tym należy doprecyzować przepisy tytułu II regulaminu pracowniczego (4), który zawiera uregulowania ramowe dotyczące praw i obowiązków. Urzędnicy lub byli urzędnicy, którzy nie wywiązują się z tych obowiązków, powinni podlegać odpowiedzialności dyscyplinarnej.

(5)

Wartością europejskiej służby cywilnej jest również jej różnorodność kulturalna i językowa, którą można zapewnić jedynie wtedy, gdy zagwarantowana zostanie właściwa równowaga pod względem obywatelstwa urzędników. Procedury rekrutacji i mianowania powinny zapewniać zatrudnianie pracowników reprezentujących jak najszerszy zasięg geograficzny, wśród których będą obywatele wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej, jednak bez rezerwowania stanowisk dla obywateli jakiegokolwiek konkretnego państwa członkowskiego. W tym celu oraz aby zaradzić ewentualnemu znaczącemu brakowi równowagi pod względem obywatelstwa urzędników, nieuzasadnionemu obiektywnymi kryteriami, każda instytucja powinna otrzymać możliwość przyjęcia uzasadnionych i odpowiednich środków. Takie środki nie mogą w żadnym przypadku prowadzić do przyjęcia innych kryteriów rekrutacji, niż kryteria oparte na kompetencjach. Komisja powinna przedkładać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wdrażania odpowiednich środków przez instytucje.

(6)

W celu zapewnienia zatrudniania pracowników reprezentujących jak najszerszy zasięg geograficzny instytucje powinny dokładać starań, aby wspierać wielojęzyczne i wielokulturowe kształcenie dzieci swoich pracowników. Wkład Unii w finansowanie szkół europejskich, określany przez władzę budżetową zgodnie z odpowiednimi przepisami, powinien być pokrywany z budżetu Unii. W przypadku gdy niezbędne jest to w interesie funkcjonowania instytucji, Komisja powinna mieć możliwość zwrócenia się do właściwych organów o ponowne rozważenie lokalizacji nowej szkoły europejskiej.

(7)

Szerszym celem powinna być optymalizacja procesu zarządzania zasobami ludzkimi w europejskiej służbie publicznej charakteryzującej się najwyższą fachowością, kompetencjami, niezależnością, lojalnością, bezstronnością oraz stabilnością, a także różnorodnością kulturową i językową oraz atrakcyjnymi warunkami zatrudnienia.

(8)

Urzędnicy powinni odbywać dziewięciomiesięczny okres próbny. Podejmując decyzję o powołaniu urzędnika, organ powołujący powinien uwzględniać sprawozdanie z okresu próbnego sporządzone na koniec tego okresu oraz podejście osoby odbywającej okres próbny do jej obowiązków wynikających z regulaminu pracowniczego. Należy umożliwić sporządzenie w dowolnym czasie sprawozdania dotyczącego osoby odbywającej okres próbny, jeżeli praca tej osoby w sposób oczywisty nie będzie spełniać wymagań. W pozostałych przypadkach sprawozdanie powinno być sporządzane dopiero pod koniec okresu próbnego.

(9)

Aby zagwarantować równoległy rozwój siły nabywczej wynagrodzeń urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej oraz siły nabywczej wynagrodzeń krajowych urzędników służby cywilnej zatrudnionych w administracji centralnej państw członkowskich, istotne jest zachowanie zasady wieloletniego mechanizmu aktualizowania wysokości płacy, nazywanego „metodą”, poprzez zapewnienie jego stosowania do końca 2023 r. oraz dokonanie jego przeglądu na początku 2022 r., przy jednoczesnym uwzględnieniu mechanizmu umożliwiającego tymczasowe przedłużenie okresu stosowania metody. Ponadto, aby zaradzić trudnościom w stosowaniu metody, jakie występowały w przeszłości, należy przewidzieć metodę umożliwiającą coroczne automatyczne aktualizowanie wysokości wszystkich wynagrodzeń, emerytur oraz dodatków, obejmującą automatyczną klauzulę kryzysową. W tym celu odpowiednie kwoty wymienione w regulaminie pracowniczym urzędników i warunkach zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej powinny być rozumiane jako kwoty referencyjne, które będą podlegać regularnej i automatycznej aktualizacji. Te zaktualizowane kwoty powinny być w celach informacyjnych publikowane przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C. Ten mechanizm aktualizacji powinien również być wykorzystywany we wszystkich innych sytuacjach, w których taka aktualizacja jest przewidziana.

(10)

Ważną kwestią jest zapewnienie jakości danych statystycznych stosowanych przy aktualizacji wysokości wynagrodzeń i emerytur. Zgodnie z zasadą bezstronności krajowe urzędy statystyczne lub inne właściwe organy państw członkowskich powinny gromadzić dane na szczeblu krajowym i przesyłać je do Eurostatu.

(11)

Potencjalne korzyści dla urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej wynikające z zastosowania metody powinny być zrównoważone poprzez ponowne wprowadzenie systemu „składki”. Podobnie jak w przypadku metody, stosowanie tej składki solidarnościowej może być tymczasowo przedłużone. Uzasadnione wydaje się podwyższenie składki solidarnościowej w porównaniu z poziomem składki specjalnej mającej zastosowanie w latach 2004–2012, a także wprowadzenie bardziej progresywnej stawki. Ma to na celu uwzględnienie szczególnie trudnych warunków gospodarczych i społecznych w Unii oraz ich wpływu na finanse publiczne w całej Unii. Potrzeba konsolidacji finansów publicznych w Unii, w tym również w perspektywie krótkoterminowej, wymaga sprawnego i szczególnego wysiłku solidarnościowego ze strony pracowników instytucji unijnych. Taka składka solidarnościowa powinna zatem mieć zastosowanie do wszystkich urzędników i innych pracowników Unii od dnia 1 stycznia 2014 r.

(12)

W konkluzjach z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie wieloletnich ram finansowych Rada Europejska wskazała, że potrzeba konsolidacji finansów publicznych w krótkiej, średniej i długiej perspektywie wymaga szczególnych wysiłków ze strony każdej administracji publicznej i jej pracowników, aby poprawić wydajność i efektywność oraz dostosować się do zmieniającej się sytuacji gospodarczej. Postulat ten był w istocie powtórzeniem celu określonego we wniosku Komisji z 2011 r. dotyczącym zmiany regulaminu pracowniczego urzędników i warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, w którym to wniosku dążono do zapewnienia oszczędności i uznano, że wyzwania, przed jakimi stoi obecnie Unia Europejska, wymagają szczególnego wysiłku ze strony każdej administracji publicznej oraz każdego ich pracownika, w celu poprawy wydajności oraz dostosowaniu się do zmieniających się warunków gospodarczych i społecznych w Europie. Rada Europejska wezwała ponadto – w ramach reformy regulaminu pracowniczego – do korekty wynagrodzeń i emerytur wszystkich pracowników instytucji unijnych poprzez zawieszenie stosowania metody aktualizacji wynagrodzeń na dwa lata oraz do ponownego wprowadzenia nowej składki solidarnościowej w ramach reformy metody aktualizacji wynagrodzeń.

(13)

W świetle tych konkluzji oraz aby zareagować na przyszłe ograniczenia budżetowe, a także okazać solidarność ze strony europejskiej służby cywilnej w obliczu radykalnych środków przyjętych przez państwa członkowskie w wyniku bezprecedensowego kryzysu finansowego i szczególnie trudnych warunków społecznych i gospodarczych w państwach członkowskich i w całej Unii, należy przewidzieć zawieszenie stosowania metody na dwa lata w odniesieniu do wszystkich wynagrodzeń, emerytur i dodatków przysługujących urzędnikom oraz zastosować składkę solidarnościową mimo takiego zawieszenia.

(14)

Zmiany demograficzne i zmieniająca się struktura wiekowa ludności wymagają podniesienia wieku emerytalnego, jednak pod warunkiem wprowadzenia środków przejściowych w odniesieniu do urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej będących już w trakcie służby. Zastosowanie tych środków przejściowych jest konieczne, aby zapewnić poszanowanie praw nabytych przez urzędników będących już w trakcie służby, którzy uiszczali składki na rzecz umownego funduszu emerytalnego dla urzędników Unii Europejskiej. Ponadto należy zwiększyć elastyczność wieku emerytalnego, ułatwiając pracownikom dobrowolne kontynuowanie pracy do 67 roku życia i umożliwiając im – w wyjątkowych przypadkach i na szczególnych warunkach – kontynuowanie pracy do 70 roku życia.

(15)

Ponieważ system emerytalno-rentowy Unii Europejskiej znajduje się w równowadze aktuarialnej, a równowaga ta musi zostać utrzymana w perspektywie krótko- i długoterminowej, pracownicy zatrudnieni przed dniem 1 stycznia 2014 r. powinni otrzymać rekompensatę z tytułu wpłaconych przez nich składek emerytalnych w postaci środków przejściowych, na przykład dostosowanej stopy przyrostu świadczeń emerytalnych za lata służby przepracowane po osiągnięciu wieku emerytalnego (zachęta ustalona w Barcelonie), oraz poprzez zastosowanie połowy obniżki w przypadku przejścia na wcześniejszą emeryturę po ukończeniu 60 roku życia, lecz przed osiągnięciem ustawowego wieku emerytalnego.

(16)

Zgodnie z powszechną praktyką aktuarialną przy ustalaniu poziomu stóp procentowych i wzrostu wynagrodzeń należy uwzględnić wcześniejsze obserwacje poczynione w okresie 20–40 lat w celu zapewnienia odpowiedniej równowagi systemów emerytalno-rentowych. W związku z tym należy wydłużyć zastosowanie średnich kroczących w odniesieniu do stóp procentowych i wzrostu wynagrodzeń do 30 lat, przy zapewnieniu okresu przejściowego trwającego siedem lat.

(17)

Rada zwróciła się do Komisji o przygotowanie analizy art. 5 ust. 4, załącznika I sekcji A oraz art. 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego i przedstawienie odpowiednich wniosków w celu ustanowienia wyraźnego związku między zakresem odpowiedzialności a grupą zaszeregowania oraz w celu zapewnienia większego nacisku na kwestie związane z poziomem odpowiedzialności przy porównywaniu zasług w kontekście awansu.

(18)

Zgodnie z powyższym postulatem otrzymanie awansu do wyższej grupy zaszeregowania powinno być uzależnione od osobistego zaangażowania, od zwiększania umiejętności i podnoszenia kwalifikacji, a także od wykonywania obowiązków, których znaczenie uzasadnia przeniesienie urzędnika do wyższej grupy zaszeregowania.

(19)

Ścieżka kariery w ramach grup funkcyjnych AD i AST powinna zostać zrestrukturyzowana w taki sposób, aby najwyższe grupy zaszeregowania były zarezerwowane dla ograniczonej liczby urzędników posiadających najszerszy zakres odpowiedzialności Administratorzy mogą zatem awansować jedynie do grupy zaszeregowania AD 12, chyba że zostaną mianowani na konkretne stanowisko powyżej tej grupy zaszeregowania, zaś grupy zaszeregowania AD 13 i AD 14 powinny być zarezerwowane dla tych pracowników, których role wiążą się ze znaczącym zakresem odpowiedzialności. Podobnie, urzędnicy należący do grupy zaszeregowania AST 9 mogą awansować do grupy zaszeregowania AST 10 jedynie zgodnie z procedurą określoną w art. 4 i art. 29 ust. 1 regulaminu pracowniczego.

(20)

W celu jeszcze lepszego dostosowania struktur kariery zawodowej w ramach obecnych obszarów pracy pracowników AST do różnych poziomów odpowiedzialności i w ramach niezbędnego wkładu w ograniczanie wydatków administracyjnych należy wprowadzić nową grupę funkcyjną AST/SC obejmującą sekretarzy i pracowników biurowych. Wynagrodzenie oraz wartość wskaźników awansu powinny służyć zapewnieniu odpowiedniej korelacji między zakresem odpowiedzialności a poziomem wynagrodzenia. Dzięki temu możliwe będzie utrzymanie stabilnej i wszechstronnej europejskiej służby publicznej. Komisja powinna ocenić skalę i skutki wprowadzenia tej nowej grupy funkcyjnej i przedstawić sprawozdanie na ten temat, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji kobiet, tak aby zapewnić utrzymanie stabilnej i wszechstronnej europejskiej służby publicznej.

(21)

Utrzymuje się minimalny okres dwóch lat pracy w danej grupie zaszeregowania przed awansem urzędnika do następnej wyższej grupy zaszeregowania, aby umożliwić szybszy awans wyróżniającym się pracownikom. Każda instytucja powinna zapewnić, aby jej wewnętrzna polityka kadrowa wykorzystywała możliwości przewidziane w regulaminie pracowniczym w celu umożliwienia odpowiedniej kariery zawodowej urzędnikom o wysokim potencjale i wyróżniających się wynikami w pracy.

(22)

Wymiar czasu pracy obowiązujący w instytucjach powinien zostać dostosowany do wymiaru czasu pracy obowiązującego w niektórych państwach członkowskich Unii Europejskiej, aby zrekompensować redukcję personelu w instytucjach. Dostosowanie to powinno uwzględniać wymiar czasu pracy mający zastosowanie w służbach publicznych państw członkowskich. Wprowadzenie minimalnej liczby godzin w ramach tygodniowego czasu pracy zapewni, aby pracownicy zatrudnieni przez instytucje byli w stanie sprostać obciążeniu pracą związanemu z realizowaniem celów polityki Unii Europejskiej, harmonizując jednocześnie warunki pracy w instytucjach w interesie solidarności w ramach unijnej służby publicznej.

(23)

Uzgodnienia dotyczące elastycznego czasu pracy stanowią istotny element nowoczesnej i wydajnej administracji publicznej; zapewniają one warunki pracy przyjazne dla rodziny oraz umożliwiają osiągnięcie odpowiedniej równowagi płci w ramach instytucji. W związku z tym w regulaminie pracowniczym należy wprowadzić wyraźne odniesienie do tych uzgodnień.

(24)

Zasady dotyczące czasu podróży w związku z urlopem oraz rocznego zwrotu kosztów podróży między miejscem zatrudnienia a miejscem pochodzenia powinny zostać unowocześnione, zracjonalizowane i powiązane z przyznaniem statusu ekspatrianta w celu uproszczenia ich stosowania i poprawy ich przejrzystości. W szczególności należy zastąpić czas podróży w związku z urlopem corocznym urlopem z tytułu miejsca pochodzenia i ograniczyć go do maksymalnie dwóch i pół dnia.

(25)

Podobnie należy uprościć zasady zwrotu kosztów przeprowadzki, aby ułatwić ich stosowanie zarówno w przypadku administracji, jak i pracowników, których to dotyczy. W tym celu należy wprowadzić pułapy kosztów uwzględniające sytuację rodzinną danego urzędnika lub pracownika oraz średni koszt przeprowadzki i związanego z nią ubezpieczenia.

(26)

Niektórzy pracownicy muszą często odbywać podróże służbowe do innych głównych miejsc pracy ich instytucji. Tego rodzaju sytuacje nie są obecnie w należyty sposób uwzględnione w zasadach dotyczących podróży służbowych. W związku z tym należy je dostosować, aby w takich przypadkach umożliwić zwrot kosztów zakwaterowania w oparciu o kwotę zryczałtowaną.

(27)

Należy unowocześnić warunki pracy pracowników zatrudnionych w państwach trzecich i zracjonalizować je pod względem kosztów, uzyskując oszczędności. Należy też dostosować uprawnienia do urlopu corocznego a także wprowadzić przepisy przewidujące możliwość uwzględnienia szerszego zakresu parametrów przy określaniu dodatku ze względu na warunki życia, bez wpływu na ogólny cel zakładający uzyskanie oszczędności. Należy dokonać przeglądu warunków przyznawania dodatku na zakwaterowanie, aby lepiej uwzględnić warunki lokalne oraz zmniejszyć obciążenie administracyjne.

(28)

Należy zapewnić bardziej elastyczne uregulowania ramowe dotyczące zatrudniania personelu kontraktowego. Instytucjom unijnym należy w związku z tym zapewnić możliwość zatrudniania personelu kontraktowego na maksymalny okres sześciu lat, aby personel ten mógł wykonywać zadania pod nadzorem urzędników lub personelu tymczasowego. Ponadto, mimo iż przeważająca większość urzędników będzie w dalszym ciągu zatrudniana na podstawie konkursów otwartych, instytucje powinny zostać upoważnione do organizowania konkursów wewnętrznych, w których w wyjątkowych przypadkach i na szczególnych warunkach będą mogli uczestniczyć również członkowie personelu kontraktowego.

(29)

Należy wprowadzić ustalenia przejściowe, aby umożliwić stopniowe wdrażanie nowych przepisów i środków, przy jednoczesnym poszanowaniu praw nabytych i uzasadnionych oczekiwań pracowników zatrudnionych przed wejściem w życie niniejszych zmian w regulaminie pracowniczym.

(30)

Podobnie jak inni pracownicy, do których zastosowanie ma regulamin pracowniczy, pracownicy agencji objęci są unijnym systemem emerytalno-rentowym. Agencje w pełni samofinansujące się płacą obecnie należne od pracodawcy składki na rzecz tego systemu. Aby zapewnić przejrzystość budżetową oraz bardziej zrównoważony podział obciążeń, agencje, które są częściowo finansowane z budżetu ogólnego Unii Europejskiej, powinny płacić część składek należnych od pracodawcy, która odpowiada stosunkowi między dochodami agencji bez dotacji z budżetu ogólnego Unii Europejskiej a jej całkowitymi dochodami. Ponieważ ten nowy przepis może wymagać dostosowania odpowiednich przepisów dotyczących opłat pobieranych przez agencje, powinien on mieć zastosowanie dopiero od dnia 1 stycznia 2016 r. W stosownych przypadkach Komisja powinna przedstawić wnioski dotyczące dostosowania tych przepisów.

(31)

W celu uproszczenia i zapewnienia spójności polityki kadrowej przepisy przyjęte przez Komisję w celu wykonania regulaminu pracowniczego powinny na zasadzie analogii mieć zastosowanie do agencji. Jednakże w celu zapewnienia, aby w razie konieczności możliwe było uwzględnienie szczególnej sytuacji agencji, powinny być one upoważnione do wystąpienia do Komisji z wnioskiem o zezwolenie na przyjęcie przepisów wykonawczych stanowiących odstępstwo od przepisów przyjętych przez Komisję lub na niestosowanie przepisów ustanowionych przez Komisję.

(32)

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej powinien utworzyć rejestr zawierający wszystkie przyjęte przepisy służące wykonaniu regulaminu pracowniczego i zarządzać tym rejestrem. Rejestr ten, dostępny do wglądu dla wszystkich instytucji, agencji i państw członkowskich, pozwoli na zapewnienie przejrzystości i spójne stosowanie regulaminu pracowniczego.

(33)

W celu zharmonizowania i doprecyzowania zasad dotyczących przyjmowania przepisów wykonawczych oraz mając na uwadze ich wewnętrzny i administracyjny charakter, należy przekazać odpowiednie uprawnienia decyzyjne organowi powołującemu oraz organowi upoważnionemu do zawierania umów.

(34)

Z uwagi na dużą liczbę członków personelu tymczasowego w agencjach oraz potrzebę określenia spójnej polityki kadrowej należy utworzyć nową kategorię członków personelu tymczasowego i przyjąć szczególne zasady mające zastosowanie do tej kategorii.

(35)

Komisja powinna nadal monitorować sytuację budżetową wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego i podjąć wszelkie niezbędne kroki w przypadku braku równowagi strukturalnej tego systemu.

(36)

W myśl art. 15 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej niektóre dane urzędników i innych pracowników podlegają przekazaniu rządom państw członkowskich.

(37)

Aby zrealizować cele ustanowione w regulaminie pracowniczym, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności w odniesieniu do niektórych aspektów dotyczących warunków pracy. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie,

1)

w art. 1d wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 1e ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Urzędnik ma w okresie aktywnego zatrudnienia dostęp do środków o charakterze socjalnym, w tym szczególnych środków umożliwiających godzenie życia zawodowego z życiem rodzinnym, przyjętych przez instytucje, oraz do usług świadczonych przez placówki o charakterze socjalnym, o których mowa w art. 9. Byli urzędnicy mogą mieć dostęp do ograniczonej liczby szczególnych środków o charakterze socjalnym.”;

3)

w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

4)

art. 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

1.   Wykaz stanowisk, dodany do części budżetu dotyczącej każdej instytucji, wskazuje liczbę stanowisk każdej grupy zaszeregowania i grupy funkcyjnej.

2.   Bez uszczerbku dla zasady awansu w oparciu o zasługi określonej w art. 45, w wykazie tym zapewnia się, aby dla każdej instytucji liczba wolnych stanowisk w każdej grupie zaszeregowania ujętej w wykazie stanowisk z dnia 1 stycznia każdego roku odpowiadała liczbie urzędników niższej grupy zaszeregowania aktywnie zatrudnionych w dniu 1 stycznia roku poprzedzającego, pomnożonej przez wskaźniki określone dla tego szczebla w załączniku I sekcja B. Wskaźniki te stosuje się w odniesieniu do średniej za okres 5 lat, począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r.

3.   Wskaźniki określone w załączniku I sekcja B są objęte sprawozdaniem, o którym mowa w art. 113.

4.   Wdrażanie przepisów dotyczących grupy funkcyjnej AST/SC i przepisów przejściowych określonych w art. 31 załącznika XIII, z uwzględnieniem rozwoju zapotrzebowania na personel wykonujący zadania sekretarskie i biurowe we wszystkich instytucjach oraz rozwoju sytuacji w zakresie etatów stałych i czasowych w grupach funkcyjnych AST i AST/SC, jest objęte sprawozdaniem, o którym mowa w art. 113.”;

5)

w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

6)

w art. 10 akapit pierwszy zdanie drugie słowo „instytucji” zastępuje się słowami „organów powołujących każdej instytucji”;

7)

art. 11 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 11

Urzędnik przy wykonywaniu swoich obowiązków i w swoim postępowaniu musi kierować się wyłącznie interesem Unii. Nie może on zwracać się o instrukcje ani przyjmować instrukcji od jakiegokolwiek rządu, organu, organizacji lub osoby spoza instytucji, w której pracuje. Urzędnik musi pełnić swoje obowiązki w sposób obiektywny, bezstronny oraz w poszanowaniu obowiązku zachowania lojalności wobec Unii.

Urzędnik bez pozwolenia organu powołującego nie może przyjmować od jakiegokolwiek rządu lub z jakiegokolwiek źródła spoza instytucji, do której należy, jakichkolwiek tytułów, odznaczeń, przywilejów, prezentów lub jakiegokolwiek rodzaju wynagrodzeń, z wyjątkiem przysługujących mu za prace wykonywane przed jego powołaniem albo w trakcie urlopu okolicznościowego w celu odbycia służby wojskowej lub innego rodzaju służby państwowej, o ile pozostają one w związku z tymi pracami.

Przed rekrutacją urzędnika organ powołujący sprawdza, czy kandydat posiada jakiekolwiek interesy osobiste, które mogłyby wpłynąć na jego niezależność, lub czy znajduje się w jakiejkolwiek innej sytuacji powodującej konflikt interesów. W tym celu kandydat informuje, na specjalnym formularzu, organ powołujący o wszelkich istniejących lub potencjalnych konfliktach interesów. W takich przypadkach organ powołujący bierze te informacje pod uwagę w swojej należycie uzasadnionej opinii. W razie konieczności organ powołujący podejmuje środki, o których mowa w art. 11a ust. 2.

Niniejszy artykuł stosuje się na zasadzie analogii do urzędników powracających z urlopu udzielonego z przyczyn osobistych.”;

8)

art. 16 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 16

Po zakończeniu służby urzędnik jest nadal zobowiązany do uczciwego i rozważnego zachowania w odniesieniu do przyjmowania niektórych stanowisk lub korzyści.

Urzędnicy zamierzający podjąć działalność zawodową, zarobkową lub niezarobkową, w okresie dwóch lat od zakończenia służby informują o tym instytucję na specjalnym formularzu. Jeżeli taka działalność jest związana z pracą, którą urzędnik wykonywał w ciągu ostatnich trzech lat służby, i mogłaby prowadzić do konfliktu z uzasadnionymi interesami instytucji, organ powołujący, uwzględniając interes służby, może zabronić urzędnikowi podjęcia tej działalności albo wydać pozwolenie na warunkach, jakie uzna za odpowiednie. Organ powołujący, po konsultacji ze Wspólnym Komitetem, powiadamia o swojej decyzji w ciągu 30 dni roboczych po otrzymaniu stosownej informacji. Jeżeli w powyższym terminie nie powiadomiono o decyzji, uznaje się to za udzielenie pozwolenia.

W przypadku byłych urzędników wyższego szczebla, o których mowa w przepisach wykonawczych, organ powołujący co do zasady zakazuje im działalności lobbingowej lub reprezentacyjnej wobec pracowników swoich byłych instytucji dla swojej działalności gospodarczej, klientów lub pracodawców w odniesieniu do kwestii, za które byli odpowiedzialni w ostatnich trzech latach służby; zakaz taki obowiązuje przez 12 miesięcy od zakończenia służby.

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (5) każda instytucja publikuje corocznie informacje na temat wykonywania akapitu trzeciego, zawierające wykaz ocenionych przypadków.

9)

art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Wszystkie prawa do wszelkich prac pisemnych oraz innych prac wykonanych przez każdego urzędnika w ramach wykonywania swych obowiązków przysługują Unii Europejskiej, w przypadku gdy dotyczą jej działalności, lub Europejskiej Wspólnocie Energii Atomowej, w przypadku gdy dotyczą działalności tej Wspólnoty. Unia lub, w stosownych przypadkach, Europejska Wspólnota Energii Atomowej mają prawo żądać przeniesienia praw autorskich do takich prac.”;

10)

art. 19 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 19

Urzędnik nie może bez pozwolenia organu powołującego ujawnić na jakiejkolwiek podstawie w ramach jakiegokolwiek postępowania sądowego informacji uzyskanych przy wykonywaniu swoich obowiązków. Pozwolenia odmawia się jedynie w przypadku, gdy wymagają tego interesy Unii, a odmowa nie pociąga za sobą odpowiedzialności karnej urzędnika. Obowiązek ten istnieje także po zakończeniu służby przez urzędnika.

Przepisy akapitu pierwszego nie mają zastosowania wobec urzędnika lub byłego urzędnika składającego zeznania przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej lub Komisją Dyscyplinarną instytucji w sprawie dotyczącej pracownika lub byłego pracownika Unii Europejskiej.”;

11)

w art. 21a dodaje się ustęp w brzmieniu:

„3.   Urzędnik, który informuje swoich przełożonych o tym, że wydane mu polecenia uważa za niezgodne z przepisami lub mogące spowodować poważne trudności, nie ponosi z tego tytułu żadnych konsekwencji.”;

12)

Dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 22c

Zgodnie z art. 24 i 90 każda instytucja ustanawia procedurę rozpatrywania skarg urzędników dotyczących sposobu, w jaki są traktowani po wypełnieniu lub w następstwie wypełnienia przez nich obowiązków wynikających z art. 22a lub art. 22b. Dana instytucja zapewnia, aby takie skargi były rozpatrywane w sposób poufny oraz, w przypadku gdy uzasadniają to okoliczności, przed upływem terminów określonych w art. 90.

Organ powołujący każdej instytucji określa przepisy wewnętrzne dotyczące między innymi:

13)

w art. 26a słowa „każdą instytucję” zastępuje się słowami „każdy organ powołujący instytucji”;

14)

art. 27 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 27

Przy naborze dąży się do pozyskania do służby urzędników spełniających najwyższe wymogi w zakresie kwalifikacji, wydajności i uczciwości, rekrutowanych spośród obywateli państw członkowskich Unii z uwzględnieniem jak najszerszego zasięgu geograficznego. Żadne stanowiska nie mogą być rezerwowane dla obywateli jakiegokolwiek konkretnego państwa członkowskiego.

Zasada równości obywateli Unii umożliwia każdej instytucji przyjmowanie odpowiednich środków w przypadku stwierdzenia znaczącej nierównowagi pod względem obywatelstwa urzędników, której nie uzasadniają obiektywne kryteria. Takie odpowiednie środki muszą być uzasadnione i nie mogą w żadnym przypadku prowadzić do przyjęcia innych kryteriów rekrutacji niż kryteria oparte na kompetencjach. Przed przyjęciem takich odpowiednich środków organ powołujący danej instytucji przyjmuje przepisy ogólne dotyczące wykonania niniejszego akapitu zgodnie z art. 110.

Po upływie trzyletniego okresu rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2014 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania przepisów akapitu drugiego.

W celu ułatwienia naboru pracowników reprezentujących jak najszerszy zasięg geograficzny, instytucje dążą do wsparcia wielojęzycznego i wielokulturowego kształcenia dzieci swoich pracowników.”;

15)

art. 29 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Przed obsadzeniem wolnego stanowiska w instytucji organ powołujący rozważa w pierwszej kolejności, czy:

lub czy przeprowadzić procedurę konkursową w oparciu o kwalifikacje albo o testy, albo zarówno w oparciu o kwalifikacje, jak i testy. Załącznik III określa procedurę konkursową.

Procedura może być przeprowadzona także w celu stworzenia rezerwy dla przyszłego naboru.

Zachowując zasadę, że nabór zdecydowanej większości urzędników należy przeprowadzać w oparciu o konkursy otwarte, organ powołujący może podjąć decyzję, w drodze odstępstwa od lit. d) i wyłącznie w wyjątkowych przypadkach, o przeprowadzeniu konkursu wewnętrznego dla danej instytucji, który będzie otwarty również dla personelu kontraktowego określonego w art. 3a i 3b warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej. Ta kategoria personelu kontraktowego podlega ograniczeniom w zakresie tej możliwości zgodnie z art. 82 ust. 7 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej oraz w zakresie szczególnych zadań, jakie może pełnić ta kategoria w charakterze personelu kontraktowego.”;

16)

art. 30 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 30

W odniesieniu do każdego konkursu organ powołujący powołuje komisję konkursową. Komisja ta sporządza listę odpowiednich kandydatów.

Organ powołujący decyduje, których z tych kandydatów powołać na wolne stanowiska.

Kandydaci ci mają dostęp do odpowiednich informacji dotyczących odnośnych wolnych stanowisk ogłaszanych przez instytucje i agencje.”;

17)

art. 31 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Bez uszczerbku dla art. 29 ust. 2, nabór urzędników prowadzi się wyłącznie dla grup zaszeregowania: SC 1–SC 2, AST 1–AST 4 lub AD 5–AD 8.”;

18)

w art. 32 akapit trzeci słowo „instytucję” zastępuje się słowami „organ powołujący każdej instytucji”;

19)

art. 34 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 34

1.   Przed powołaniem urzędnicy odbywają dziewięciomiesięczny okres próbny. Decyzję o powołaniu urzędnika podejmuje się w oparciu o sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, a także o dostępne organowi powołującemu informacje dotyczące postawy urzędnika odbywającego okres próbny w odniesieniu do przepisów tytułu II.

W przypadku gdy w okresie próbnym urzędnik nieprzerwanie przez okres przynajmniej jednego miesiąca nie może wykonywać obowiązków z powodu choroby, urlopu macierzyńskiego zgodnie z art. 58 lub z powodu wypadku, organ powołujący może odpowiednio przedłużyć jego okres próbny. Całkowity czas trwania okresu próbnego nie może w żadnym przypadku przekroczyć 15 miesięcy.

2.   Sprawozdanie z okresu próbnego można sporządzić w dowolnym momencie przed zakończeniem tego okresu, w przypadku gdy praca urzędnika w oczywisty sposób nie spełnia wymagań.

Sprawozdanie to jest przekazywane osobie zainteresowanej, która ma prawo przedłożyć swoje uwagi na piśmie w terminie ośmiu dni roboczych. Bezpośredni przełożony urzędnika odbywającego okres próbny niezwłocznie przekazuje sprawozdanie wraz z uwagami organowi powołującemu, który w okresie trzech tygodni uzyskuje opinię Wspólnego Komitetu ds. Ocen co do działań, jakie należy podjąć. Organ powołujący może podjąć decyzję o zwolnieniu urzędnika odbywającego okres próbny przed zakończeniem tego okresu, z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, lub o przeniesieniu go do innego wydziału na pozostały czas okresu próbnego.

3.   Najpóźniej miesiąc przed końcem okresu próbnego sporządzane jest sprawozdanie w sprawie zdolności urzędnika odbywającego okres próbny do wykonywania obowiązków związanych z powierzonym mu stanowiskiem oraz jego wydajności i postawy w ramach służby. Sprawozdanie to jest przekazywane zainteresowanemu, który ma prawo przedstawić na piśmie swoje uwagi w terminie ośmiu dni roboczych.

W przypadku gdy sprawozdanie zaleca zwolnienie lub, w wyjątkowej sytuacji, przedłużenie okresu próbnego zgodnie z ust. 1, bezpośredni przełożony urzędnika odbywającego okres próbny niezwłocznie przekazuje je wraz z uwagami organowi powołującemu, który w terminie trzech tygodni zasięga opinii Wspólnego Komitetu ds. Ocen co do działań, jakie należy podjąć.

Urzędnik odbywający okres próbny, którego praca lub postawa nie spełniały wymagań potrzebnych do jego powołania na dane stanowisko, zostaje zwolniony.

4.   Urzędnik zwolniony w okresie próbnym otrzymuje odprawę w wysokości trzech miesięcznych wynagrodzeń podstawowych, jeżeli pełnił służbę przez okres dłuższy niż rok, dwóch miesięcznych wynagrodzeń podstawowych, jeżeli pełnił służbę przez co najmniej sześć miesięcy, oraz jednego miesięcznego wynagrodzenia podstawowego, jeżeli pełnił służbę przez okres krótszy niż sześć miesięcy, z wyjątkiem przypadku gdy może on niezwłocznie podjąć inną działalność zawodową.

5.   Ust. 2, 3 i 4 nie mają zastosowania do urzędników, którzy złożą rezygnację przed zakończeniem okresu próbnego.”;

20)

w art. 35 dodaje się literę w brzmieniu:

21)

w art. 37 lit. b) tiret drugie słowo „instytucjami” zastępuje się słowami „organami powołującymi każdej instytucji”;

22)

w art. 40 wprowadza się następujące zmiany:

23)

art. 42a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 42a

Na każde dziecko urzędnikowi przysługuje do sześciu miesięcy urlopu wychowawczego bez prawa do wynagrodzenia podstawowego, który może być wykorzystany podczas pierwszych dwunastu lat po urodzeniu się lub przysposobieniu dziecka. Wymiar urlopu może być podwojony w przypadku rodziców samotnie wychowujących dziecko, zgodnie z ogólnymi przepisami wykonawczymi przyjętymi przez organ powołujący każdej instytucji, oraz w przypadku rodziców, których pozostające na utrzymaniu dzieci cierpią na poświadczoną przez lekarza instytucji niepełnosprawność lub poważną chorobę. Minimalny wykorzystywany każdorazowo okres urlopu nie może być krótszy niż miesiąc.

Podczas urlopu wychowawczego urzędnik nadal pozostaje objęty systemem zabezpieczenia społecznego; utrzymane jest nabywanie praw emerytalnych, dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu oraz dodatek edukacyjny. Urzędnik zachowuje swoje stanowisko i prawo do przeniesienia na wyższy stopień lub do wyższej grupy zaszeregowania. Urlop ten może być wykorzystany w pełnym wymiarze czasu pracy lub w połowie pełnego wymiaru czasu pracy. W przypadku gdy urlop wychowawczy jest wykorzystywany w połowie pełnego wymiaru czasu pracy, maksymalny okres określony w akapicie pierwszym podwaja się. Podczas urlopu wychowawczego urzędnikom przysługuje dodatek w wysokości 911,73 EUR miesięcznie lub 50 % takiej kwoty w przypadku urlopu w połowie pełnego wymiaru czasu pracy, jednakże urzędnik nie może podejmować żadnej innej pracy zarobkowej. Pełna składka na system zabezpieczenia społecznego przewidziana w art. 72 i 73 jest opłacana przez instytucję i obliczana na podstawie wynagrodzenia podstawowego urzędnika. Jednakże w przypadku urlopu w połowie pełnego wymiaru czasu pracy przepis ten ma zastosowanie jedynie do różnicy między pełnym a proporcjonalnie pomniejszonym wynagrodzeniem podstawowym. Składka urzędnika pobierana od faktycznie otrzymywanej części wynagrodzenia podstawowego jest obliczana według takiej samej wartości procentowej jak w przypadku zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy.

W przypadku rodziców samotnie wychowujących dzieci oraz rodziców, których dzieci pozostające na utrzymaniu cierpią na poświadczoną przez lekarza niepełnosprawność lub poważną chorobę, o których mowa w akapicie pierwszym, oraz podczas pierwszych trzech miesięcy urlopu wychowawczego, gdy z takiego urlopu korzysta ojciec podczas urlopu macierzyńskiego lub którekolwiek z rodziców bezpośrednio po urlopie macierzyńskim lub w trakcie urlopu z tytułu przysposobienia lub bezpośrednio po nim, dodatek wynosi 1 215,63 EUR miesięcznie lub 50 % tej kwoty, jeżeli urzędnik korzysta z urlopu w połowie pełnego wymiaru czasu pracy.

Urlop wychowawczy może zostać przedłużony o kolejne sześć miesięcy z prawem do dodatku ograniczonego do 50 % kwoty, o której mowa w akapicie drugim. W przypadku rodziców samotnie wychowujących dzieci, o których mowa w akapicie pierwszym, urlop wychowawczy może zostać przedłużony o kolejne dwanaście miesięcy z prawem do dodatku ograniczonego do 50 % kwoty, o której mowa w akapicie trzecim.

Kwoty, o których mowa w niniejszym artykule, są odpowiednio uaktualniane wraz z wynagrodzeniem.”;

24)

w rozdziale 2 tytułu II dodaje się sekcję w brzmieniu:

„Sekcja 7

Urlop w interesie służby

Artykuł 42c

Najwcześniej pięć lat przed osiągnięciem przez urzędnika wieku emerytalnego, organ powołujący może podjąć decyzję o odesłaniu urzędnika o co najmniej 10-letnim stażu pracy na urlop w interesie służby w celach organizacyjnych związanych z nabyciem nowych umiejętności w instytucjach.

Ogólna liczba urzędników odesłanych w każdym roku na urlop w interesie służby nie może przekraczać 5 % urzędników we wszystkich instytucjach, którzy przeszli na emeryturę w roku poprzednim. Obliczoną w ten sposób łączną liczbę należy przydzielić każdej instytucji w zależności od liczby jej urzędników na dzień 31 grudnia poprzedniego roku. Wynik takiego przydziału jest zaokrąglany w górę do najbliższej liczby całkowitej w każdej instytucji.

Taki urlop nie stanowi środka dyscyplinarnego.

Czas trwania urlopu odpowiada co do zasady okresowi pozostającemu urzędnikowi do osiągnięcia wieku emerytalnego. W wyjątkowych przypadkach organ powołujący może jednak podjąć decyzję o zakończeniu urlopu i przywróceniu urzędnika do pracy.

Z chwilą osiągnięcia wieku emerytalnego urzędnik pozostający na urlopie w interesie służby przechodzi automatycznie na emeryturę.

Urlop w interesie służby podlega następującym zasadom:

Urzędnik, który został odesłany na urlop w tym trybie, otrzymuje dodatek obliczany zgodnie z załącznikiem IV.

Na wniosek urzędnika od dodatku potrąca się składki na fundusz emerytalny obliczane na podstawie wysokości tego dodatku. W takim przypadku okres służby urzędnika pozostającego na urlopie w interesie służby jest uwzględniany do celów obliczenia lat służby objętej systemem emerytalno-rentowym w rozumieniu art. 2 załącznika VIII.

Dodatek nie podlega współczynnikowi korygującemu.”;

25)

art. 43 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 43

Kwalifikacje, wydajność oraz postawa każdego urzędnika w ramach służby są przedmiotem sprawozdania rocznego przewidzianego przez organ powołujący każdej instytucji zgodnie z art. 110. W sprawozdaniu tym uwzględnia się, czy wyniki pracy danego urzędnika są zadowalające. Organ powołujący każdej instytucji przyjmuje przepisy uprawniające do złożenia odwołania w ramach procedury oceny, które należy wykonać przed wniesieniem skargi, o której mowa w art. 90 ust. 2.

Począwszy od grupy zaszeregowania AST 5, sprawozdanie może również zawierać opinię stwierdzającą, w oparciu o wyniki pracy urzędnika, czy jest on zdolny do pełnienia funkcji administratora.

Sprawozdanie przekazuje się urzędnikowi. Urzędnik jest uprawniony do zgłoszenia w odniesieniu do sprawozdania wszelkich uwag, jakie uzna za stosowne.”;

26)

art. 44 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 44

Urzędnik pozostający dwa lata na tym samym stopniu swojej grupy zaszeregowania jest automatycznie przenoszony na następny stopień tej grupy, chyba że w sprawozdaniu rocznym, o którym mowa w art. 43, wyniki jego pracy oceniono jako niezadowalające. Urzędnik jest przenoszony na kolejny stopień grupy zaszeregowania nie później niż po czterech latach, chyba że zastosowanie ma procedura określona w art. 51 ust. 1.

Jeżeli urzędnik zostaje powołany na stanowisko kierownika wydziału, dyrektora lub dyrektora generalnego w tej samej grupie zaszeregowania oraz pod warunkiem że w okresie pierwszych dziewięciu miesięcy od powołania wyniki jego pracy były zadowalające w rozumieniu art. 43, przysługuje mu prawo do przeniesienia na wyższy stopień tej grupy zaszeregowania z mocą wsteczną od dnia powołania. To przeniesienie na wyższy stopień prowadzi do zwiększenia miesięcznego wynagrodzenia podstawowego w wysokości odpowiadającej wartości procentowej różnicy między pierwszym a drugim stopniem każdej grupy zaszeregowania. Jeżeli podwyżka jest mniejsza lub jeżeli w tym czasie urzędnik osiągnął ostatni stopień w danej grupie zaszeregowania, otrzymuje podwyżkę wynagrodzenia podstawowego zapewniającą wzrost tego wynagrodzenia o różnicę między pierwszym a drugim stopniem do czasu uzyskania następnego awansu.”;

27)

w art. 45 wprowadza się następujące zmiany:

28)

w art. 45a wprowadza się następujące zmiany:

29)

w art. 48 akapit trzeci słowa „grupy funkcyjnej AST” zastępuje się słowami „grup funkcyjnych AST i AST/SC”;

30)

w art. 50 akapit ósmy liczbę „55” zastępuje się liczbą „58”;

31)

art. 51 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 51

1.   Organ powołujący każdej instytucji określa procedury ustalania przypadków nienależytego wykonywania obowiązków, ich rozstrzygania i zaradzania im we właściwym terminie i w odpowiedni sposób.

Przyjmując przepisy wewnętrzne, organ powołujący każdej instytucji musi przestrzegać następujących wymogów:

2.   Urzędnik ma prawo do otrzymania pełnych akt osobowych i do sporządzenia kopii wszystkich dokumentów dotyczących procedury. Urzędnik ma na przygotowanie obrony nie mniej niż 15 i nie więcej niż 30 dni od daty otrzymania wniosku. Urzędnika może wspomagać wybrana przez niego osoba. Urzędnik może zgłosić pisemne uwagi. Urzędnika wysłuchuje Wspólny Komitet Doradczy. Urzędnik może również powołać świadków.

3.   Przed Wspólnym Komitetem Doradczym instytucję reprezentuje urzędnik wyznaczony w tym celu przez organ powołujący. Urzędnikowi temu przysługują takie same prawa jak zainteresowanemu urzędnikowi.

4.   Uwzględniając wniosek złożony na mocy ust. 2 oraz wszelkie pisemne i ustne oświadczenia zainteresowanego urzędnika lub świadków Wspólny Komitet Doradczy wydaje większością głosów uzasadnioną opinię określającą środek, który uznaje za właściwy w oparciu o fakty stwierdzone na jego wniosek. Wspólny Komitet Doradczy przesyła tę opinię organowi powołującemu oraz zainteresowanemu urzędnikowi w terminie dwóch miesięcy od dnia, w którym wniesiono do niego sprawę. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu w sprawie decyzji Wspólnego Komitetu Doradczego, z wyjątkiem spraw proceduralnych oraz w przypadku gdy głosowanie nie doprowadzi do rozstrzygnięcia.

5.   Urzędnik zwolniony ze stanowiska z powodu nienależytego wykonywania obowiązków jest uprawniony do otrzymywania przez czas określony w ust. 6 miesięcznej odprawy, która jest równa miesięcznemu wynagrodzeniu podstawowemu urzędnika grupy zaszeregowania AST 1 stopień pierwszy. Urzędnik jest również przez ten sam okres uprawniony do otrzymywania dodatków rodzinnych przewidzianych w art. 67. Zgodnie z art. 1 załącznika VII dodatek na gospodarstwo domowe wylicza się w oparciu o podstawowe wynagrodzenie miesięczne urzędnika w grupie zaszeregowania AST 1.

Odprawy nie wypłaca się, jeżeli urzędnik składa rezygnację po rozpoczęciu procedury, o której mowa w ust. 1 i 2, lub jeżeli jest on uprawniony do natychmiastowego uzyskania pełnej emerytury. Jeżeli na podstawie krajowego systemu zwalczania bezrobocia urzędnik jest uprawniony do otrzymywania zasiłku dla bezrobotnych, kwotę tego świadczenia należy odliczyć od powyższej odprawy.

6.   Okres, w którym dokonuje się wypłat, o których mowa w ust. 5, wynosi:

7.   Urzędnik zdegradowany wskutek nienależytego wykonywania obowiązków może po upływie sześciu lat ubiegać się o wykreślenie ze swoich akt osobowych wszystkich odniesień do tego środka.

8.   Urzędnicy są uprawnieni do zwrotu uzasadnionych kosztów poniesionych z własnej inicjatywy w toku procedury, w tym honorarium należnego obrońcy nienależącemu do instytucji, w przypadku gdy procedura przewidziana w niniejszym artykule nie zakończyła się jakąkolwiek decyzją o zwolnieniu lub zdegradowaniu.”;

32)

artykuł 52 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 52

Bez uszczerbku dla przepisów art. 50, urzędnik jest przenoszony w stan spoczynku:

Jednakże urzędnik może na własną prośbę oraz w przypadku gdy organ powołujący uzna to za uzasadnione w interesie służby, wykonywać pracę do ukończenia 67 lub, w drodze wyjątku, 70 lat, w którym to przypadku urzędnik automatycznie przechodzi w stan spoczynku ostatniego dnia miesiąca, w którym osiąga ten wiek.

Jeżeli organ powołujący podejmuje decyzję w sprawie zezwolenia urzędnikowi na pozostanie w służbie po ukończeniu 66 roku życia, zezwolenie to jest wydawane maksymalnie na okres jednego roku. Może ono zostać odnowione na wniosek urzędnika.”;

33)

w art. 55 wprowadza się następujące zmiany:

34)

w art. 55a ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Zezwolenie takie przysługuje urzędnikowi w następujących przypadkach:

W przypadku gdy wniosek o zezwolenie na pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy składa się w celu udziału w dalszym kształceniu zawodowym lub w ciągu ostatnich trzech lat przed osiągnięciem wieku emerytalnego, jednak nie wcześniej niż przed ukończeniem 58 lat, organ powołujący może odmówić zezwolenia lub udzielić go w późniejszym terminie jedynie w okolicznościach wyjątkowych i z powodów nadrzędnych związanych ze służbą.

W przypadku gdy z takiego prawa do pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy korzysta się w celu opieki nad ciężko chorym lub niepełnosprawnym małżonkiem, wstępnym, zstępnym, bratem lub siostrą lub w celu udziału w dalszym kształceniu zawodowym, całkowita długość okresu zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy nie może przekroczyć pięciu lat w ciągu całego okresu zatrudnienia urzędnika.”;

35)

art. 56 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Urzędnikom należącym do grupy zaszeregowania od SC 1 do SC 6 i grupy zaszeregowania od AST 1 do AST 4 przysługuje, zgodnie z załącznikiem VI, za pracę w godzinach nadliczbowych urlop wyrównawczy albo wynagrodzenie w przypadku gdy wymagania służby nie zezwalają na urlop wyrównawczy w ciągu dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym godziny nadliczbowe zostały przepracowane.”;

36)

art. 56a akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Po zasięgnięciu opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego Komisja określa, w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 111 i 112, kategorie urzędników uprawnionych do takich dodatków, warunki ich przyznawania oraz stawki.”;

37)

art. 56b akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Po zasięgnięciu opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego Komisja określa, w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 111 i 112, kategorie urzędników uprawnionych do takich dodatków, warunki ich przyznawania oraz stawki.”;

38)

art. 56c akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Po zasięgnięciu opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego Komisja określa, w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 111 i 112 kategorie urzędników uprawnionych do takich specjalnych dodatków, warunki ich przyznawania oraz stawki.”;

39)

w art. 57 akapit pierwszy słowo „instytucji” zastępuje się słowami „organów powołujących instytucji”;

40)

art. 58 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 58

Oprócz urlopu przewidzianego w art. 57, kobietom ciężarnym przysługuje, po przedstawieniu zaświadczenia lekarskiego, 20 tygodni urlopu. Urlop ten rozpoczyna się nie wcześniej niż sześć tygodni przed przewidywaną datą porodu wskazaną w zaświadczeniu, a kończy się nie wcześniej niż 14 tygodni po dacie porodu. W przypadku ciąży mnogiej, porodu przedwczesnego lub narodzin dziecka niepełnosprawnego lub cierpiącego na ciężką chorobę urlop zostaje wydłużony do 24 tygodni. Na potrzeby niniejszego przepisu za poród przedwczesny uważa się poród mający miejsce przed końcem trzydziestego czwartego tygodnia ciąży.”;

41)

art. 61 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 61

Wykazy dni świątecznych sporządza się w drodze porozumienia organów powołujących instytucji Unii po konsultacji z komitetem ds. regulaminu pracowniczego”;

42)

art. 63 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 63

Wysokość wynagrodzenia jest wyrażona w euro. Wynagrodzenie jest wypłacane w walucie kraju, w którym urzędnik wykonuje swoje obowiązki, lub w euro.

Wynagrodzenie wypłacane w walucie innej niż euro obliczane jest na podstawie kursów wymiany stosowanych przy wykonywaniu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na dzień 1 lipca danego roku.

Co roku kursy wymiany są uaktualniane z mocą wsteczną przy corocznej aktualizacji wysokości wynagrodzeń, o której mowa w art. 65.”;

43)

art. 64 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 64

Wysokość wynagrodzenia urzędnika wyrażona w euro, po dokonaniu obowiązkowych potrąceń określonych w niniejszym regulaminie pracowniczym lub w jakichkolwiek przepisach wykonawczych do niego, jest korygowana według współczynnika, który, w zależności od warunków życia w różnych miejscach zatrudnienia, jest wyższy niż 100 %, niższy niż 100 % lub równy 100 %.

Współczynniki korygujące są określane lub wycofywane, a także aktualizowane co roku zgodnie z załącznikiem XI. W odniesieniu do aktualizacji wszystkie wartości są rozumiane jako wartości referencyjne. Komisja publikuje zaktualizowane wartości w celach informacyjnych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C w terminie dwóch tygodni po aktualizacji.

Żaden współczynnik korygujący nie ma zastosowania w Belgii ani Luksemburgu w związku ze szczególną rolą referencyjną, jaką odgrywają te miejsca zatrudnienia jako główne i pierwotne siedziby większości instytucji.”;

44)

art. 65 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 65

1.   Wynagrodzenie urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej jest aktualizowane co roku przy uwzględnieniu polityki gospodarczej i społecznej Unii. W szczególności uwzględniane są wszelkie podwyżki wynagrodzeń w służbach publicznych państw członkowskich oraz potrzeby w zakresie naboru pracowników. Aktualizacja wynagrodzeń odbywa się zgodnie z załącznikiem XI. Aktualizacja ta ma miejsce przed końcem każdego roku w świetle sprawozdania Komisji opartego na danych statystycznych przygotowanych przez Urząd Statystyczny Unii Europejskiej w porozumieniu z krajowymi urzędami statystycznymi państw członkowskich. Dane statystyczne odzwierciedlają stan na dzień 1 lipca w każdym z państw członkowskich. Sprawozdanie to zawiera dane dotyczące wpływu wynagrodzeń i emerytur urzędników Unii na budżet. Jest ono przekazywane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Kwoty, o których mowa w art. 42a akapit drugi i trzeci, art. 66 i 69, art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 i 2, art. 4 ust. 1, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2, art. 10 ust. 1 załącznika VII oraz art. 8 ust. 2 załącznika XIII oraz w dawnym art. 4a załącznika VII, które podlegają aktualizacji zgodnie z art. 18 ust. 1 załącznika XIII, kwoty, o których mowa w art. 24 ust. 3, art. 28a ust. 3 akapit drugi, art. 28a ust. 7, art. 93, 94, art. 96 ust. 3 akapit drugi oraz art. 96 ust. 7, art. 133, 134 i 136 warunków zatrudnienia innych pracowników, kwoty, o których mowa w art. 1 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (EWWiS, EWG, Euratom) nr 300/76 (6) oraz współczynnik dla kwot, o których mowa w art. 4 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWS) nr 260/68 (7), są aktualizowane co roku zgodnie z załącznikiem XI. Komisja publikuje w celach informacyjnych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C zaktualizowanych kwot w terminie dwóch tygodni po aktualizacji.

2.   W przypadku znaczącej zmiany kosztów utrzymania, kwoty, o których mowa w ust. 1, oraz wskaźniki korygujące, o których mowa w art. 64, są aktualizowane zgodnie z załącznikiem XI. Komisja publikuje w celach informacyjnych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C zaktualizowanych kwot i wskaźników korygujących w terminie dwóch tygodni po aktualizacji.

3.   Kwoty, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz wskaźniki korygujące, o których mowa w art. 64, są rozumiane jako kwoty i wskaźniki korygujące, których rzeczywista wartość w danym momencie podlega aktualizacji bez interwencji w drodze innego aktu prawnego.

4.   Bez uszczerbku dla art. 3 ust. 5 i 6 załącznika XI, w latach 2013 i 2014 nie zostanie dokonana żadna aktualizacja, o której mowa w ust. 1 i 2.

45)

w art. 66 wprowadza się następujące zmiany:

46)

art. 66a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 66a

1.   W drodze odstępstwa od art. 3 ust. 1 rozporządzenia (EWG, Euratom, EWWiS) nr 260/68 oraz w celu uwzględnienia - bez uszczerbku dla art. 65 ust. 3 - metody aktualizacji wysokości wynagrodzeń i emerytur urzędników, od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. stosuje się środek tymczasowy dotyczący wynagrodzenia wypłacanego przez Unię pracownikom aktywnie zatrudnionym, zwany „składką solidarnościową”.

2.   Stawka tej składki solidarnościowej, stosowana w odniesieniu do podstawy określonej w ust. 3, wynosi 6 %. Jednakże dla urzędników grupy zaszeregowania AD 15 stopień 2 i wyższej stawka ta wynosi 7 %.

4.   Składka solidarnościowa jest potrącana co miesiąc u źródła; uzyskiwane kwoty stanowią dochód budżetu ogólnego Unii Europejskiej.”;

47)

art. 67 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Wysokość dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu urzędnika może zostać podwojona na mocy szczególnej decyzji organu powołującego zawierającej uzasadnienie, wydanej na podstawie dokumentacji medycznej stwierdzającej, że dziecko jest niepełnosprawne lub cierpi na chorobę przewlekłą z którą wiążą się z duże wydatki dla urzędnika.”;

48)

w art. 72 wprowadza się następujące zmiany:

49)

w art. 73 ust. 1 słowo „instytucji” zastępuje się słowami „organów powołujących instytucji”;

50)

w art. 76a zdanie drugie słowo „instytucjami” zastępuje się słowami „organami powołującymi instytucji”;

51)

art. 77 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 77

Urzędnik, który przepracował w służbie co najmniej dziesięć lat, nabywa uprawnienia emerytalne. Jednakże urzędnik nabywa uprawnienia emerytalne bez względu na staż pracy, jeżeli osiągnął wiek emerytalny lub jeżeli nie jest możliwe przywrócenie go na stanowisko po okresie tymczasowego stanu spoczynku, lub w przypadku odwołania go ze stanowiska w interesie służby.

Maksymalna wysokość emerytury wynosi 70 % ostatniego wynagrodzenia podstawowego w ostatniej grupie zaszeregowania, do której urzędnik należał przez co najmniej rok. Za każdy rok służby uznany zgodnie z art. 3 załącznika VIII należy się urzędnikowi 1,80 % tego ostatniego wynagrodzenia podstawowego.

Jednakże w przypadku urzędników asystujących w pracy osobom zajmującym stanowisko przewidziane w Traktacie o Unii Europejskiej lub Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, wybranemu przewodniczącemu jednej z instytucji lub jednego z organów Unii lub wybranemu przewodniczącemu jednej z frakcji politycznych w Parlamencie Europejskim uprawnienie do emerytury odpowiadające liczbie przepracowanych w tym charakterze lat uprawniających do emerytury obliczane jest na podstawie ostatniego wynagrodzenia podstawowego otrzymanego w tym czasie, jeśli jest ono wyższe od wynagrodzenia przyjętego za odniesienie do celów akapitu drugiego niniejszego artykułu.

Kwota emerytury nie może być mniejsza niż 4 % liczby określającej minimum utrzymania za każdy rok służby.

Prawo do emerytury nabywa się z ukończeniem 66 roku życia.

Wiek emerytalny jest weryfikowany co pięć lat, począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r., na podstawie sprawozdania Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady. W sprawozdaniu analizowane są w szczególności zmiany wieku emerytalnego pracowników służby publicznej w państwach członkowskich oraz zmiany średniej długości życia urzędników instytucji.

W stosownych przypadkach Komisja sporządza wniosek w sprawie zmiany wieku emerytalnego zgodnie z ustaleniami zawartymi w sprawozdaniu, zwracając szczególną uwagę na rozwój sytuacji w państwach członkowskich.”;

52)

art. 78 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 78

Urzędnik jest uprawniony, na warunkach przewidzianych w art. 13–16 załącznika VIII, do otrzymania renty inwalidzkiej w przypadku całkowitej i trwałej niezdolności do pełnienia służby, uniemożliwiającej mu wykonywanie obowiązków związanych ze stanowiskiem w jego grupie funkcyjnej.

Art. 52 stosuje się na zasadzie analogii do osób otrzymujących rentę inwalidzką. Jeżeli osoba otrzymująca rentę inwalidzką przechodzi na emeryturę przed ukończeniem 66 roku życia, nie osiągając tym samym prawa do pełnej emerytury, stosuje się przepisy ogólne w sprawie emerytur. Kwota emerytury jest obliczana na podstawie wynagrodzenia dla grupy i stopnia zaszeregowania urzędnika w momencie, kiedy został inwalidą.

Renta inwalidzka jest równa 70 % ostatniego wynagrodzenia podstawowego urzędnika. Nie może być jednak niższa niż wysokość minimum socjalnego.

Z renty inwalidzkiej potrąca się składki na fundusz emerytalny, obliczane na podstawie wysokości tej renty.

W przypadku gdy inwalidztwo zostało spowodowane wypadkiem w trakcie wykonywania obowiązków służbowych lub w związku z ich wykonywaniem, na skutek choroby zawodowej lub w wyniku aktu poświęcenia dokonanego w interesie publicznym lub w wyniku narażenia swojego życia dla ratowania innej osoby, renta inwalidzka wynosi nie mniej niż 120 % minimum socjalnego. Ponadto w takich przypadkach składki na fundusz emerytalny są w całości wypłacane z budżetu instytucji lub organu, o którym mowa w art. 1b.”;

53)

art. 80 akapit szósty otrzymuje brzmienie:

„Uprawnienia przewidziane w akapicie pierwszym, drugim i trzecim przysługują w przypadku śmierci byłego urzędnika uprawnionego do otrzymywania świadczenia, o którym mowa w art. 50 regulaminu pracowniczego, art. 5 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (8) art. 3 rozporządzenia Rady (Euratom, EWWiS, EWG) nr 2530/72 (9) lub art. 3 rozporządzenia Rady (EWWiS, EWG, Euratom) nr 1543/73 (10) jak również w przypadku śmierci byłego urzędnika, który opuścił służbę przed osiągnięciem wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o odroczenie wypłaty emerytury do pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym osiągnął wiek emerytalny.

54)

w art. 81a ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

55)

art. 82 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   W przypadku gdy aktualizacja wynagrodzeń ma miejsce zgodnie z art. 65 ust. 1, taka sama aktualizacja ma zastosowanie do emerytur.”;

56)

w art. 83 ust. 1 uchyla się akapit drugi.;

57)

w art. 83a ust. 2, 3, 4 i 5 otrzymują brzmienie:

„2.   Agencje, które nie otrzymują dotacji z budżetu ogólnego Unii Europejskiej, wpłacają do tego budżetu pełną kwotę składek niezbędnych do sfinansowania systemu. Od dnia 1 stycznia 2016 r. agencje, które są częściowo finansowane z tego budżetu, wpłacają część składek pracodawców, która odpowiada różnicy pomiędzy dochodami agencji bez dotacji z budżetu ogólnego Unii Europejskiej a całkowitymi dochodami tej agencji.

3.   Równowaga systemu emerytalno-rentowego jest zapewniona za pomocą wieku emerytalnego i stawki składek odprowadzanych do systemu emerytalno-rentowego. Przy okazji oszacowania aktuarialnego przeprowadzanego co pięć lat zgodnie z załącznikiem XII stawka składek na system emerytalno-rentowy jest aktualizowana, aby zapewnić równowagę systemu.

4.   Każdego roku Komisja uaktualnia oszacowanie aktuarialne, o którym mowa w ust. 3, zgodnie z art. 1 ust. 2 załącznika XII. W przypadku gdy oszacowanie aktuarialne wykazuje występowanie luki rzędu przynajmniej 0,25 punktu między stawką składki aktualnie stosowanej a stawką wymaganą do utrzymania równowagi, stawka jest aktualizowana zgodnie z zasadami określonymi w załączniku XII.

5.   Kwoty referencyjne, o których mowa w art. 83 ust. 2, są aktualizowane do celów ust. 3 i 4 niniejszego artykułu. Komisja publikuje zaktualizowaną stawkę składek tytułem informacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C w terminie dwóch tygodni po aktualizacji.”;

58)

uchyla się tytuł VIII;

59)

art. 110 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 110

1.   Organ powołujący każdej instytucji przyjmuje ogólne przepisy wykonawcze do niniejszego regulaminu pracowniczego po zasięgnięciu opinii Komitetu Pracowniczego i Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego.

2.   Przepisy wykonawcze przyjęte przez Komisję w celu wprowadzenia w życie przepisów niniejszego regulaminu pracowniczego, w tym ogólne przepisy wykonawcze, o których mowa w ust. 1, stosuje się na zasadzie analogii do agencji. W tym celu Komisja informuje agencje o wszelkich takich przepisach wykonawczych niezwłocznie po ich przyjęciu.

W agencjach takie przepisy wykonawcze wchodzą w życie dziewięć miesięcy po ich wejściu w życie w Komisji lub dziewięć miesięcy po dacie poinformowania agencji przez Komisję o przyjęciu odpowiednich przepisów wykonawczych w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza. Niezależnie od powyższych przepisów, agencja może także podjąć decyzję o wcześniejszym wejściu w życie takich przepisów wykonawczych.

Na zasadzie odstępstwa agencja może przed upływem okresu dziewięciu miesięcy, o którym mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, i po zasięgnięciu opinii Komitetu Pracowniczego, przedstawić Komisji do zatwierdzenia przepisy wykonawcze różniące się od przepisów wykonawczych przyjętych przez Komisję. Na tych samych warunkach agencja może złożyć do Komisji wniosek o wyrażenie zgody na niestosowanie niektórych z tych przepisów wykonawczych. W ostatnim przypadku Komisja może, zamiast zatwierdzić lub odrzucić wniosek, zażądać od agencji przedstawienia do zatwierdzenia przepisów wykonawczych różniących się od przepisów wykonawczych przyjętych przez Komisję.

Okres dziewięciu miesięcy, o którym mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, ulega zawieszeniu z dniem, w którym agencja przedłoży Komisji wniosek, do dnia, w którym Komisja przedstawi swoje stanowisko.

Agencja może również, po zasięgnięciu opinii Komitetu Pracowniczego, przedstawić Komisji do zatwierdzenia przepisy wykonawcze dotyczące kwestii innych niż kwestie dotyczące przepisów wykonawczych przyjętych przez Komisję.

Do celów przyjęcia przepisów wykonawczych agencje są reprezentowane przez zarząd lub równorzędny organ, o którym mowa w ustanawiającym je akcie Unii.

3.   Do celów przyjęcia przepisów w drodze porozumienia między instytucjami agencji nie traktuje się jak instytucje. Jednakże Komisja zasięga opinii agencji przed przyjęciem tych przepisów.

4.   Przepisy wprowadzające w życie niniejszy regulamin pracowniczy, w tym ogólne przepisy wykonawcze, o których mowa w ust. 1, oraz przepisy przyjęte w drodze porozumienia między organami powołującymi instytucji są podawane do wiadomości personelu.

5.   Wydziały instytucji i agencji odpowiedzialne za sprawy administracyjne regularnie przeprowadzają wzajemne konsultacje dotyczące stosowania niniejszego regulaminu pracowniczego. Agencje są wspólnie reprezentowane w tych konsultacjach zgodnie z zasadami ustalonymi na mocy porozumienia między nimi.

6.   Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zarządza rejestrem przepisów wykonawczych do niniejszego regulaminu pracowniczego przyjętych przez organ powołujący każdej instytucji oraz przepisów przyjętych przez agencje, o ile odbiegają one od przepisów przyjętych przez Komisję, zgodnie z procedurą przewidzianą w ust. 2, w tym wszelkich zmian tych przepisów. Instytucje i agencje mają bezpośredni dostęp do tego rejestru i pełne prawo do zmiany swoich własnych przepisów. Państwa członkowskie mają bezpośredni dostęp do rejestru. Ponadto co trzy lata Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące przepisów wykonawczych do niniejszego regulaminu pracowniczego przyjętych przez organ powołujący każdej instytucji.”;

60)

dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 111

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych dotyczących niektórych aspektów warunków pracy, niektórych aspektów wykonywania przepisów o wynagrodzeniach oraz systemu zabezpieczenia społecznego zgodnie z art. 112.

Artykuł 112

1.   Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.   Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 56a, 56b i 56c regulaminu pracowniczego, art. 13 ust. 3 załącznika VII i art. 9 załącznika XI oraz w art. 28a ust. 11 i art. 96 ust. 11 warunków zatrudnienia innych pracowników, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 1 stycznia 2014 r.

3.   Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 56a, 56b i 56c regulaminu pracowniczego, art. 13 ust. 3 załącznika VII i art. 9 załącznika XI oraz w art. 28a ust. 11 i art. 96 ust. 11 warunków zatrudnienia innych pracowników może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.   Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.   Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 56a, 56b, 56c regulaminu pracowniczego, art. 13 ust. 3 załącznika VII lub art. 9 załącznika XI lub art. 28a ust. 11 lub art. 96 ust. 11 warunków zatrudnienia innych pracowników wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 113

Do dnia 31 grudnia 2020 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, w którym oceni funkcjonowanie niniejszego regulaminu pracowniczego.”;

61)

w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:

62)

w załączniku II wprowadza się następujące zmiany:

63)

w artykule załącznika IV wprowadza się następujące zmiany:

64)

w załączniku IVa wprowadza się następujące zmiany:

65)

w załączniku V wprowadza się następujące zmiany:

66)

w załączniku VI wprowadza się następujące zmiany:

67)

w załączniku VII wprowadza się następujące zmiany:

68)

w załączniku VIII wprowadza się następujące zmiany:

69)

w załączniku IX wprowadza się następujące zmiany:

70)

w załączniku X wprowadza się następujące zmiany:

71)

załącznik XI otrzymuje brzmienie:

72)

w załączniku XII wprowadza się następujące zmiany:

73)

w załączniku XIII wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 1 uchyla się tiret drugie;

2)

w art. 2 dodaje się literę w brzmieniu:

3)

uchyla się art. 3;

4)

w art. 3b lit b) pkt (i) otrzymuje brzmienie:

5)

w art. 8 akapit pierwszy słowa „art. 2 lit. a)” zastępuje się słowami „art. 2 lit. a) lub art. 2 lit. f)”;

6)

uchyla się art. 10 ust. 4;

7)

w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:

8)

w art. 12 wprowadza się następujące zmiany:

9)

art. 14 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 14

1.   Członek personelu tymczasowego odbywa dziewięciomiesięczny okres próbny.

W przypadku gdy w okresie próbnym członek personelu tymczasowego nieprzerwanie przez okres przynajmniej jednego miesiąca nie może wykonywać obowiązków z powodu choroby, urlopu macierzyńskiego w rozumieniu art. 58 regulaminu pracowniczego lub z powodu wypadku, organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, może odpowiednio przedłużyć jego okres próbny. Całkowity czas trwania okresu próbnego nie może w żadnym wypadku przekroczyć 15 miesięcy.

2.   Sprawozdanie dotyczące pracownika tymczasowego można sporządzić w dowolnym czasie przed upływem okresu próbnego, w przypadku gdy jego praca w oczywisty sposób nie spełnia wymagań.

Sprawozdanie to jest przekazywane osobie zainteresowanej, która ma prawo przedłożyć swoje uwagi na piśmie w terminie ośmiu dni roboczych. Bezpośredni przełożony pracownika tymczasowego odbywającego okres próbny niezwłocznie przekazuje sprawozdanie wraz z uwagami organowi powołującemu, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy. Na podstawie tego sprawozdania organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, może podjąć decyzję o zwolnieniu pracownika tymczasowego przed zakończeniem okresu próbnego, z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, lub o przeniesieniu go do innego wydziału na pozostały czas okresu próbnego.

3.   Najpóźniej na miesiąc przed końcem okresu próbnego sporządzane jest sprawozdanie dotyczące przydatności pracownika tymczasowego do wykonywania obowiązków związanych z powierzonym mu stanowiskiem, a także jego wydajności i postawy w ramach służby. Sprawozdanie to jest przekazywane pracownikowi tymczasowemu, który ma prawo przedstawić na piśmie swoje uwagi w terminie ośmiu dni roboczych.

W przypadku gdy sprawozdanie zaleca zwolnienie lub, w wyjątkowej sytuacji, przedłużenie okresu próbnego zgodnie z ust. 1, bezpośredni przełożony pracownika tymczasowego niezwłocznie przekazuje je wraz z uwagami organowi, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy.

Członek personelu tymczasowego, którego praca lub postawa okazały się niewystarczające do jego powołania na dane stanowisko, zostaje zwolniony.

Ostateczną decyzję podejmuje się w oparciu o sprawozdanie, o którym mowa w niniejszym ustępie, oraz informacje dostępne organowi, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, dotyczące postawy członka personelu tymczasowego w odniesieniu do przepisów tytułu II regulaminu pracowniczego.

4.   Zwolniony członek personelu tymczasowego uprawniony jest do rekompensaty równej jednej trzeciej wynagrodzenia podstawowego za każdy przepracowany miesiąc okresu próbnego.”;

10)

w art. 15 ust. 1 akapit pierwszy dodaje się zdanie w brzmieniu:

„Członkowie personelu tymczasowego, zaszeregowani zgodnie z kryteriami zaszeregowania przyjętymi przez organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, w przypadku zatrudnienia ich jako członków personelu tymczasowego w tej samej grupie zaszeregowania bezpośrednio po wcześniejszym okresie zatrudnienia tymczasowego, zachowują stopień uzyskany w ramach tego zatrudnienia tymczasowego.”;

11)

art. 16 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 16

Art. 42a, 42b i art. 55–61 regulaminu pracowniczego dotyczące urlopu, czasu pracy, pracy w godzinach nadliczbowych, pracy zmianowej, gotowości do pracy w miejscu pracy lub w domu oraz dni wolnych od pracy stosuje się na zasadzie analogii. Urlop okolicznościowy, wychowawczy i ze względów rodzinnych nie może wykraczać poza okres obowiązywania umowy. Ponadto art. 41, 42, 45 i 46 regulaminu pracowniczego mają zastosowanie na zasadzie analogii do pracowników tymczasowych, o których mowa w art. 29 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, niezależnie od daty ich zatrudnienia.

Płatne zwolnienie chorobowe przewidziane w art. 59 regulaminu pracowniczego nie może jednak przekraczać trzech miesięcy lub czasu przepracowanego przez członka personelu tymczasowego, jeżeli czas ten jest dłuższy. Zwolnienie to nie może wykraczać poza okres obowiązywania umowy.

Po upływie tych terminów, pracownika, którego umowa nie ulega rozwiązaniu, mimo że nie jest on w stanie ponownie podjąć swoich obowiązków, przenosi się na urlop bezpłatny.

Jeżeli jednak pracownik zachoruje na chorobę zawodową lub ulegnie wypadkowi w ramach wykonywania swych obowiązków, otrzymuje on pełne wynagrodzenie przez okres niezdolności do pracy do czasu przyznania renty inwalidzkiej na mocy art. 33.”;

12)

art. 17 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 17

W wyjątkowych okolicznościach członek personelu tymczasowego może na własną prośbę otrzymać urlop bezpłatny z ważnych przyczyn osobistych. Podczas bezpłatnego urlopu z przyczyn osobistych nadal ma zastosowanie art. 12b regulaminu pracowniczego.

Zezwolenia zgodnie z art. 12b nie udziela się członkowi personelu tymczasowego, jeżeli zamierza on rozpocząć działalność zawodową, bez względu na to czy ma ona charakter zarobkowy czy niezarobkowy, która będzie obejmowała działalność lobbingową lub reprezentacyjną wobec jego instytucji i która może prowadzić do zaistnienia lub możliwości zaistnienia konfliktu z uzasadnionymi interesami instytucji.

Organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, określa długość takiego urlopu, który nie może przekroczyć jednej czwartej okresu dotychczas przepracowanego przez pracownika lub:

Długość urlopu przyznanego zgodnie z akapitem pierwszym nie liczy się do celów art. 44 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego.

Zawiesza się członkostwo w systemie zabezpieczenia społecznego przewidzianym w art. 28 członkowi personelu tymczasowego, który przebywa na urlopie bezpłatnym.

Członek personelu tymczasowego, który nie jest zatrudniony w celach zarobkowych, może jednak wystąpić – nie później niż w terminie miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął się urlop bezpłatny – o dalsze objęcie systemem zabezpieczenia od rodzajów ryzyka, o których mowa w art. 28, pod warunkiem że przez czas trwania urlopu ponosi on połowę kosztów składek określonych w tym artykule; składki oblicza się w oparciu o wysokość jego ostatniego wynagrodzenia podstawowego.

Ponadto członek personelu tymczasowego, do którego zastosowanie ma art. 2 lit. c) lub d) i który udowodni, że nie może nabywać uprawnień do świadczeń emerytalnych w ramach żadnego innego systemu emerytalnego, może wnieść o kontynuację nabywania uprawnień do świadczeń emerytalnych w czasie bezpłatnego urlopu, pod warunkiem że ponosi koszty związane z udziałem własnym równym trzykrotnej składce ustanowionej w art. 41; składki te oblicza się w odniesieniu do wynagrodzenia podstawowego właściwego dla jego grupy zaszeregowania i stopnia.

Kobiety, których urlop macierzyński zaczyna się przed wygaśnięciem ich umowy, mają prawo do płatnego urlopu macierzyńskiego.”;

13)

w art. 20 wprowadza się następujące zmiany:

14)

w art. 28a wprowadza się następujące zmiany:

15)

w art. 33 ust. 1 akapit drugi słowa „65 roku życia” zastępuje się słowami „66 lat”;

16)

art. 34 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 34

Osobom wywodzącym swoje prawa od zmarłego pracownika, jak określono w rozdziale 4 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego, przysługuje renta rodzinna przewidziana w art. 35–38.

W przypadku śmierci byłego pracownika, który otrzymywał rentę inwalidzką, lub byłego pracownika w rozumieniu art. 2 lit. a), c), d), e) lub f), który otrzymywał emeryturę lub który opuścił służbę przed osiągnięciem wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o odroczenie wypłaty emerytury do pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym osiągnął wiek emerytalny, osoby wywodzące swe prawa od zmarłego pracownika, jak określono w rozdziale 4 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego, mają prawo do renty rodzinnej zgodnie z tym załącznikiem.

W przypadku gdy przez okres dłuższy niż rok nieznane jest miejsce pobytu członka personelu tymczasowego lub byłego członka personelu tymczasowego pobierającego rentę inwalidzką lub emeryturę, lub byłego członka personelu tymczasowego, który opuścił służbę przed osiągnięciem wieku emerytalnego i zwrócił się z wnioskiem o wstrzymanie wypłaty emerytury do pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnąłby wiek emerytalny, przepisy rozdziałów 5 i 6 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego odnoszące się do tymczasowych świadczeń stosuje się na zasadzie analogii do małżonka i osób uznanych za pozostające na jego utrzymaniu.”;

17)

w art. 36 akapit pierwszy zdanie trzecie słowa „art. 2 lit. a), c) lub d)” zastępuje się słowami „art. 2 lit. a), c), d), e) lub f)”;

18)

w art. 37 akapit czwarty słowa „ukończeniem 63 lat” zastępuje się słowami „osiągnięciem wieku emerytalnego”, a słowa „art. 2 lit. a), c) lub d)” zastępuje się słowami „art. 2 lit. a), c), d), e) lub f)”;

19)

art. 39 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Kończąc służbę, pracownik w rozumieniu art. 2 ma prawo do emerytury, przeniesienia ekwiwalentu aktuarialnego lub odprawy zgodnie z rozdziałem 3 tytułu V regulaminu pracowniczego i załącznikiem VIII do regulaminu pracowniczego. W przypadku gdy pracownikowi przysługuje emerytura, jego prawa emerytalne zmniejsza się proporcjonalnie do kwot wypłacanych zgodnie z art. 42.”;

20)

art. 42 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Zgodnie z warunkami, które mają być określone przez organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, pracownik może zwrócić się do tego organu o dokonanie wszelkich płatności, które zobowiązany jest wnieść w celu uzyskania lub utrzymania uprawnień emerytalnych w państwie pochodzenia.”;

21)

art. 47 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 47

Poza przypadkiem ustania zatrudnienia z powodu śmierci zatrudnienie członka personelu tymczasowego ustaje:

22)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 48a

W danej kadencji parlamentarnej art. 50 regulaminu pracowniczego można zastosować na zasadzie analogii do maksymalnie pięciu pracowników tymczasowych wyższego szczebla zatrudnionych w grupach politycznych w Parlamencie Europejskim i posiadających grupę zaszeregowania AD 15 lub AD 16, o ile osiągnęli oni wiek 55 lat i pełnią służbę w instytucjach od 20 lat i mają co najmniej 2,5 roku stażu pracy w swojej ostatniej grupie zaszeregowania.”;

23)

uchyla się art. 50c ust. 2;

24)

do tytułu II dodaje się rozdział w brzmieniu:

„ROZDZIAŁ 11

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE PERSONELU TYMCZASOWEGO, O KTÓRYCH MOWA W ART. 2 LIT. F)

Artykuł 51

Art. 37, z wyjątkiem ust. 1 lit. b), oraz art. 38 regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii do personelu tymczasowego, o których mowa w art. 2 lit. f).

Artykuł 52

Na zasadzie odstępstwa od art. 17 akapit trzeci personelowi tymczasowemu, o którym mowa w art. 2 lit. f), zatrudnionemu na podstawie umowy na czas nieokreślony, przysługuje, niezależnie od stażu pracy, urlop bezpłatny na okres nieprzekraczający jednego roku.

Całkowita długość urlopu nie może przekraczać dwunastu lat w trakcie całego zatrudnienia członka personelu.

Na stanowisko zajmowane przez członka personelu tymczasowego może zostać zatrudniona inna osoba.

Po zakończeniu urlopu członkowi personelu tymczasowego przydzielane jest pierwsze wolne stanowisko w jego grupie funkcyjnej odpowiadające jego grupie zaszeregowania, pod warunkiem że spełnia on wymagania związane z objęciem tego stanowiska. W przypadku nieprzyjęcia zaproponowanego stanowiska utrzymuje on prawo do przeniesienia na kolejne wolne stanowisko w jego grupie funkcyjnej odpowiadające jego grupie zaszeregowania, z zastrzeżeniem tych samych przepisów. W przypadku nieprzyjęcia stanowiska po raz drugi umowa o pracę może zostać rozwiązana bez zachowania okresu wypowiedzenia przez instytucję. Do momentu objęcia nowego stanowiska lub oddelegowania pozostaje on na urlopie z przyczyn osobistych bez prawa do wynagrodzenia.

Artykuł 53

Personel tymczasowy, o którym mowa w art. 2 lit. f), zatrudniany jest na podstawie procedury wyboru zorganizowanej przez jedną lub większą liczbę agencji. Europejski Urząd Doboru Kadr zapewnia na wniosek jednej lub większej liczby agencji pomoc, w szczególności poprzez określenie treści testów i organizację procedur selekcyjnych. Europejski Urząd Doboru Kadr zapewnia przejrzystość procedur selekcyjnych.

W przypadku zewnętrznej procedury selekcyjnej personel tymczasowy, o którym mowa w art. 2 lit. f), zatrudnia się tylko w grupie zaszeregowania SC 1 do SC 2, AST 1 do AST 4 lub AD 5 do AD 8. W miarę potrzeb i w należycie uzasadnionych przypadkach agencja może jednak zezwolić na zatrudnienie w grupie zaszeregowania AD 9, AD 10, AD 11 lub, w przypadkach wyjątkowych, w grupie zaszeregowania AD 12, dla stanowisk o odpowiednim zakresie obowiązków i w granicach zatwierdzonego wykazu stanowisk. Całkowita liczba personelu zatrudnionego w grupie zaszeregowania AD 9 do AD 12 w agencji nie może przekroczyć 20 % całkowitej liczby personelu tymczasowego zatrudnionego w grupie funkcyjnej AD, obliczanej w okresie pięcioletnim.

Artykuł 54

W przypadku personelu tymczasowego, o którym mowa w art. 2 lit. f), awans do kolejnej wyższej grupy zaszeregowania odbywa się wyłącznie w drodze wyboru spośród członków personelu, których staż pracy w danej grupie zaszeregowania wynosi minimum dwa lata, po rozważeniu porównywalnych osiągnięć członków personelu tymczasowego oraz sprawozdań ich dotyczących. Art. 45 ust. 1 zdanie ostatnie i art. 45 ust. 2 regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii. Mnożniki odniesienia równorzędności średniego okresu służby, określone w przypadku urzędników w sekcji B załącznika I do regulaminu pracowniczego, nie mogą zostać przekroczone.

Zgodnie z art. 110 regulaminu pracowniczego każda agencja przyjmuje ogólne przepisy wykonawcze w celu wykonania niniejszego artykułu.

Artykuł 55

W przypadku gdy członek personelu tymczasowego, o którym mowa w art. 2 lit. f), zmienia stanowisko w ramach swojej grupy funkcyjnej w następstwie publikacji ogłoszenia o wewnętrznym naborze, nie może on zostać zaszeregowany w grupie niższej niż grupa, w której był zaszeregowany na poprzednim stanowisku, pod warunkiem że grupa ta ujęta jest w ogłoszeniu o wolnym stanowisku.

Te same przepisy stosuje się na zasadzie analogii w przypadku gdy członek personelu tymczasowego zawrze nową umowę z agencją bezpośrednio po wygaśnięciu jego poprzedniej umowy dotyczącej zatrudnienia na stanowisku tymczasowym z inną agencją.

Artykuł 56

Zgodnie z art. 110 ust. 2 regulaminu pracowniczego każda agencja przyjmuje ogólne przepisy regulujące procedury zatrudniania personelu tymczasowego, o którym mowa w art. 2 lit. f), oraz przydziału obowiązków dla tego personelu.”;

25)

uchyla się tytuł III;

26)

w art. 79 ust. 2 słowa „Każda instytucja” zastępuje się słowami „Organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy,”;

27)

w art. 80 wprowadza się następujące zmiany:

28)

w art. 82 wprowadza się następujące zmiany:

29)

art. 84 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 84

1.   Członek personelu kontraktowego, którego umowa jest zawarta na okres co najmniej jednego roku, odbywa okres próbny przez pierwszych sześć miesięcy okresu zatrudnienia, jeżeli należy do grupy funkcyjnej I, i przez pierwszych dziewięć miesięcy, jeżeli należy do jakiejkolwiek innej grupy funkcyjnej.

W przypadku gdy w okresie próbnym członek personelu kontraktowego nie może, nieprzerwanie przez okres co najmniej jednego miesiąca, wykonywać obowiązków z powodu choroby, urlopu macierzyńskiego na mocy art. 58 regulaminu pracowniczego lub wypadku, organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, może odpowiednio przedłużyć jego okres próbny. Całkowity czas trwania okresu próbnego nie może w żadnej sytuacji przekroczyć 15 miesięcy.

2.   Sprawozdanie dotyczące członka personelu kontraktowego można sporządzić w dowolnym czasie przed upływem okresu próbnego, w przypadku gdy jego praca w oczywisty sposób nie spełnia wymagań.

Sprawozdanie to jest przekazywane osobie zainteresowanej, która ma prawo przedłożyć swoje uwagi na piśmie w terminie ośmiu dni roboczych. Bezpośredni przełożony członka personelu kontraktowego niezwłocznie przekazuje sprawozdanie wraz z uwagami organowi, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy. Na podstawie tego sprawozdania organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, może podjąć decyzję o zwolnieniu członka personelu kontraktowego przed zakończeniem okresu próbnego, z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, lub o przeniesieniu go do innej jednostki na pozostały czas okresu próbnego.

3.   Najpóźniej na miesiąc przed końcem okresu próbnego sporządzane jest sprawozdanie dotyczące przydatności członka personelu kontraktowego do wykonywania obowiązków związanych z powierzonym mu stanowiskiem oraz jego wydajności i postawy w ramach służby. Sprawozdanie to jest przekazywane członkowi personelu kontraktowego, który ma prawo przedstawić na piśmie swoje uwagi w terminie ośmiu dni roboczych.

W przypadku gdy sprawozdanie zaleca zwolnienie lub, w wyjątkowej sytuacji, przedłużenie okresu próbnego zgodnie z ust. 1, bezpośredni przełożony członka personelu kontraktowego niezwłocznie przekazuje je wraz z uwagami organowi, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy.

Członek personelu kontraktowego, którego praca lub postawa okazały się niewystarczające do jego powołania na dane stanowisko, zostaje zwolniony.

Ostateczną decyzję podejmuje się w oparciu o sprawozdanie, o którym mowa w niniejszym ustępie, oraz informacje dostępne organowi, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, dotyczące postawy członka personelu kontraktowego w odniesieniu do przepisów tytułu II regulaminu pracowniczego.

4.   Zwolniony członek personelu kontraktowego uprawniony jest do rekompensaty równej jednej trzeciej wynagrodzenia podstawowego za każdy przepracowany miesiąc okresu próbnego.”;

30)

w art. 85 ust. 3 słowa „art. 314 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską” zastępuje się słowami „art. 55 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej”;

31)

w art. 86 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

32)

w art. 88 akapit pierwszy lit. b) wyrażenie „trzy lata” zastępuje się wyrażeniem „sześć lat”;

33)

art. 91 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 91

Art. 16–18 stosuje się na zasadzie analogii.

Art. 55 ust. 4 zdanie drugie regulaminu pracowniczego nie stosuje się na zasadzie analogii do personelu kontraktowego.

Personelowi kontraktowemu należącemu do grup funkcyjnych III i IV nie przysługuje prawo do rekompensaty lub wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.

Na warunkach określonych w załączniku VI do regulaminu pracowniczego godziny nadliczbowe przepracowane przez personel kontraktowy należący do grup funkcyjnych I i II upoważniają go do urlopu wyrównawczego albo wynagrodzenia w przypadku gdy wymagania służby nie pozwalają na otrzymanie urlopu wyrównawczego w ciągu dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym godziny nadliczbowe zostały przepracowane.”;

34)

w art. 95 słowa „63 roku życia” zastępuje się słowami „wieku emerytalnego”;

35)

w art. 96 wprowadza się następujące zmiany:

36)

w art. 101 ust. 1 akapit drugi zdanie drugie słowa „65 roku życia” zastępuje się słowami „66 lat”;

37)

w art. 103 wprowadza się następujące zmiany:

38)

w art. 106 ust. 4 słowa „ukończeniem 63 roku życia” zastępuje się słowami „osiągnięciem wieku emerytalnego”;

39)

w art. 120 słowa „każda instytucja” zastępuje się słowami „organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy,”;

40)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 132a

Zgodnie ze środkami wykonawczymi, o których mowa w art. 125 ust. 1, oraz na wyraźny wniosek odpowiedniego posła lub posłów, którym pomagają, akredytowani asystenci parlamentarni mogą otrzymać tylko jednorazowo zasiłek na zagospodarowanie albo zasiłek z tytułu przesiedlenia, wypłacany z dodatku na koszty pomocy parlamentarnej danego posła na podstawie dowodu, że zmiana miejsca zamieszkania była konieczna. Wysokość zasiłku nie może przekraczać wysokości miesięcznego wynagrodzenia asystenta.”;

41)

w art. 139 wprowadza się następujące zmiany:

42)

w art. 141 słowa „Każda instytucja” zastępuje się słowami „Organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy,”;

43)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 142a

Do dnia 31 grudnia 2020 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające funkcjonowanie niniejszych warunków zatrudnienia innych pracowników.”;

44)

w załączniku wprowadza się następujące zmiany: