22.7.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 189/17

(1)

Zgodnie z art. 126 ust. 1 Traktatu państwa członkowskie unikają nadmiernego deficytu budżetowego.

(2)

Pakt stabilności i wzrostu opiera się na dążeniu do zapewnienia dobrego stanu finansów państwa jako środka służącego umocnieniu warunków stabilności cen oraz silnego, trwałego wzrostu, sprzyjającego tworzeniu nowych miejsc pracy.

(3)

Procedura nadmiernego deficytu określona w art. 126 Traktatu oraz wyjaśniona w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (1) (które jest częścią paktu stabilności i wzrostu) przewiduje podjęcie decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu. Załączony do Traktatu Protokół w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu zawiera dalsze postanowienia dotyczące wdrażania procedury nadmiernego deficytu. Szczegółowe zasady i definicje w zakresie stosowania postanowień wspomnianego Protokołu określono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 479/2009 (2).

(4)

Przeprowadzona w 2005 r. reforma paktu stabilności i wzrostu miała na celu wzmocnienie jego skuteczności i podstaw gospodarczych oraz ochronę stabilności finansów publicznych w perspektywie długoterminowej. W szczególności jej celem było, by na wszystkich etapach procedury nadmiernego deficytu w pełni uwzględniono kontekst gospodarczy i budżetowy. W związku z powyższym pakt stabilności i wzrostu zawiera ramy wspierające realizację polityki rządu mającej na celu szybkie przywrócenie dobrego stanu finansów publicznych, z uwzględnieniem sytuacji gospodarczej.

(5)

Art. 126 ust. 5 Traktatu nakłada na Komisję obowiązek skierowania opinii do Rady w przypadku uznania przez Komisję, że w państwie członkowskim istnieje nadmierny deficyt lub że taki deficyt może wystąpić. Uwzględniwszy swoje sprawozdanie opracowane zgodnie z art. 126 ust. 3 oraz wziąwszy pod uwagę opinię Komitetu Ekonomiczno-Finansowego wydaną zgodnie z art. 126 ust. 4, Komisja stwierdziła, że w Finlandii istnieje nadmierny deficyt. W związku z tym dnia 15 czerwca 2010 r. Komisja przedstawiła Radzie stosowną opinię w sprawie Finlandii (3).

(6)

Art. 126 ust. 6 Traktatu stanowi, że Rada po dokonaniu ogólnej oceny, a przed podjęciem decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu, powinna rozważyć ewentualne uwagi zgłaszane przez dane państwo członkowskie. W przypadku Finlandii ogólna ocena prowadzi do następujących wniosków.

(7)

Zgodnie z danymi przekazanymi przez władze Finlandii w kwietniu 2010 r. planowano, że deficyt sektora władz publicznych w Finlandii w 2010 r. wyniesie 4,1 % PKB i tym samym przekroczy wartość odniesienia ustaloną na poziomie 3 % PKB. Zgodnie z trzecim budżetem uzupełniającym, przedstawionym Parlamentowi przez Ministerstwo Finansów w dniu 14 maja 2010 r., dochody podatkowe w 2010 r. mogą być wprawdzie wyższe niż planowano, jednak docelowa wysokość deficytu pozostaje oficjalnie bez zmian. Planowany deficyt nie zbliża się do wartości odniesienia wynoszącej 3 % PKB, ale można uznać, że jej przekroczenie ma charakter wyjątkowy w rozumieniu Traktatu oraz paktu stabilności i wzrostu. Wynika ono w szczególności ze znacznego pogorszenia koniunktury gospodarczej w rozumieniu Traktatu oraz paktu stabilności i wzrostu. Ponadto można uznać, że planowane przekroczenie wartości odniesienia ma charakter tymczasowy. Według prognozy służb Komisji z wiosny 2010 r. deficyt spadnie poniżej wartości odniesienia w 2011 r., za sprawą umocnienia się przewidywanego ożywienia gospodarczego. Przewidziane w Traktacie kryterium dotyczące deficytu nie jest spełnione.

(8)

Zgodnie z danymi przekazanymi przez władze Finlandii w kwietniu 2010 r. dług brutto sektora władz publicznych kształtuje się w 2010 r. poniżej wartości odniesienia wynoszącej 60 % PKB, a dokładnie na poziomie 49,9 % PKB. W prognozie służb Komisji z wiosny 2010 r. przewiduje się, że w 2010 r. wskaźnik zadłużenia wyniesie 50,5 % PKB, a w roku 2011 wzrośnie do 54,9 % PKB, nadal jednak utrzymując się poniżej wartości odniesienia, tj. 60 % PKB. Przewidziane w Traktacie kryterium zadłużenia jest więc spełnione.

(9)

Zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1467/97 „istotne czynniki” mogą zostać uwzględnione w procesie podejmowania decyzji Rady w sprawie istnienia nadmiernego deficytu zgodnie z art. 126 ust. 6 wyłącznie wtedy, gdy spełniony jest w całości podwójny warunek: deficyt pozostaje bliski wartości odniesienia oraz przekroczenie przez niego wartości odniesienia ma charakter tymczasowy. W przypadku Finlandii ten podwójny warunek nie jest spełniony. Dlatego też istotne czynniki nie zostały uwzględnione w procesie podejmowania niniejszej decyzji,