30.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/42

(1)

Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zatwierdzeniu świadectw kompetencji marynarzy, wydawanych przez państwa trzecie, pod warunkiem że odpowiednie państwo trzecie jest uznane przez Komisję za spełniające wymagania Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht z 1978 r., z późniejszymi zmianami (konwencja STCW) (2).

(2)

Na wniosek władz cypryjskich Komisja oceniła systemy kształcenia i szkolenia marynarzy oraz wydawania im świadectw w Algierii w celu sprawdzenia, czy kraj ten spełnia wymagania konwencji STCW i czy podjęto odpowiednie działania w celu zapobieżenia oszustwom związanym z wydawaniem świadectw. Wspomnianą ocenę oparto na wynikach kontroli wyjaśniającej przeprowadzonej przez ekspertów z Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu we wrześniu 2006 r.

(3)

W przypadkach stwierdzenia nieprawidłowości podczas oceny zgodności z konwencją STCW władze algierskie przedstawiły Komisji żądane właściwe informacje i dowody dotyczące zastosowania odpowiednich i wystarczających działań naprawczych w celu rozwiązania większości tych problemów.

(4)

Pozostałe niedociągnięcia w zakresie szkolenia marynarzy i procedur wydawania im świadectw dotyczą głównie braku konkretnych przepisów prawnych w zakresie stosowania symulatorów i wyraźnego związku między tytułami algierskich świadectwach kompetencji a niektórymi wymaganiami w zakresie szkolenia określonymi w konwencji STCW i towarzyszącym jej kodeksie. Zwrócono się zatem do władz algierskich o zastosowanie dalszych działań naprawczych w tym zakresie. Wspomniane niedociągnięcia nie dają jednak powodów do zakwestionowania ogólnego poziomu zgodności algierskich systemów w zakresie kształcenia i szkolenia marynarzy oraz wydawania im świadectw z konwencją STCW.

(5)

Wyniki oceny zgodności i oceny informacji przedstawionych przez władze algierskie pokazują, że Algieria przestrzega odpowiednich wymagań konwencji STCW, a kraj ten podjął odpowiednie środki w celu zapobieżenia oszustwom związanym z wydawaniem świadectw i dlatego powinien być uznawany przez Unię.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczaniu Morza przez Statki,