7.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/3

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1661/1999 z dnia 27 lipca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 737/90 w sprawie zasad regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z państw trzecich w następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (2) było wielokrotnie zmieniane. Z uwagi na fakt, że zostaną w nim wprowadzone kolejne zmiany, należy przekształcić to rozporządzenie dla zapewnienia jasności, jak przewidziano w programie uproszczenia otoczenia prawnego załączonym do komunikatu Komisji w sprawie strategii uproszczenia otoczenia regulacyjnego (3).

(2)

Opad radioaktywnego cezu po wypadku, jaki miał miejsce w elektrowni atomowej w Czarnobylu w dniu 26 kwietnia 1986 r., dotknął wiele krajów trzecich. Odnotowano powtarzające się przypadki niezgodności z maksymalnymi dopuszczalnymi poziomami skażenia radioaktywnego przesyłek pewnych typów grzybów przywożonych z niektórych krajów trzecich.

(3)

Podobny opad radioaktywny dotknął pewne części terytoriów niektórych państw członkowskich.

(4)

Obszary zalesione są w większości przypadków naturalnym środowiskiem grzybów nieuprawnych, a takie ekosystemy mają tendencję do zatrzymywania radioaktywnego cezu w procesie cyklicznej wymiany pomiędzy glebą a roślinnością.

(5)

W związku z tym utrzymujące się skażenie grzybów nieuprawnych radioaktywnym cezem, od wystąpienia wyżej wymienionego wypadku w Czarnobylu, prawie się nie zmniejszyło, a nawet mogło się zwiększyć w przypadku pewnych gatunków.

(6)

W 1986 r. Komisja przeprowadziła ocenę ewentualnych zagrożeń dla zdrowia ludzkiego związanych ze środkami spożywczymi skażonymi radioaktywnym cezem, a następnie dokonała jej aktualizacji. Ocena ewentualnych zagrożeń nie straciła na ważności, biorąc pod uwagę okres aktywności radioaktywnej odnośnej substancji; ponadto maksymalny dopuszczalny poziom skażenia jest zasadniczo zgodny z poziomem zalecanym przez Komisję Kodeksu Żywnościowego.

(7)

Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (EWG) nr 737/90 państwa członkowskie są zobowiązane do przeprowadzania kontroli produktów pochodzących z krajów trzecich.

(8)

Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (4) ustanawia system wczesnego ostrzegania w celu powiadamiania o bezpośrednim lub pośrednim niebezpieczeństwie grożącym zdrowiu ludzkiemu, pochodzącym z żywności lub pokarmu. System ten należy stosować odpowiednio do powiadamiania o odnotowanych przypadkach niezgodności z przepisami dotyczącymi maksymalnych dopuszczalnych poziomów na mocy niniejszego rozporządzenia.

(9)

Środki in situ na terytorium państw członkowskich wynikają ze zobowiązań prawnych tych państw na mocy art. 35 i 36 Traktatu Euratom, środków wspólnotowych określonych powyżej oraz krajowych środków i kontroli, które łącznie pod względem równoważności efektów są równoważne tym, które ustanowiono w niniejszym rozporządzeniu. Komisja podejmuje wszelkie niezbędne środki, aby państwa członkowskie skutecznie wypełniały swoje zobowiązania prawne w tym zakresie. W szczególności, dnia 14 kwietnia 2003 r. Komisja wystosowała do państw członkowskich zalecenie dotyczące ochrony i informowania społeczeństwa o narażeniu wynikającym z utrzymującego się skażenia radioaktywnym cezem pewnych występujących w naturze środków spożywczych, które to skażenie jest skutkiem wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (5).

(10)

Nawet jeśli w przyszłości przepisy nakazujące pobieranie próbek i przeprowadzanie analiz różnych produktów rolnych będą wymagały rozważenia, istnieje pilna konieczność zaostrzenia tych przepisów w odniesieniu do grzybów.

(11)

W celu zapewnienia skuteczniejszej kontroli konieczne jest zatem określenie ograniczonej liczby urzędów celnych, w których pewne produkty będzie można poddawać procedurze celnej w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu we Wspólnocie.

(12)

Wykazy urzędów celnych oraz krajów trzecich mogą w razie potrzeby podlegać przeglądom, przy uwzględnieniu między innymi zgodności z maksymalnymi dopuszczalnymi poziomami skażenia w przyszłości oraz innymi informacjanú pozwalającymi Komisji ocenić, czy istnieje konieczność utrzymania danego kraju trzeciego na wykazie.

(13)

Z tych samych przyczyn dla każdej przesyłki takich produktów należy sporządzać świadectwa wywozowe, o których mowa w art. 4 rozporządzenia (EWG) nr 737/90.

(14)

Właściwe organy państw członkowskich powinny być upoważnione do nakładania opłat, według swojego uznania, za pobieranie próbek i przeprowadzanie analiz oraz niszczenie produktu lub jego zwrot, pod warunkiem że przy realizacji wariantu zniszczenia lub zwrotu produktu zostanie zachowana zasada proporcjonalności, a także pod warunkiem że w żadnym wypadku nałożone opłaty nie przekroczą poniesionych kosztów.

(15)

Przepisy niniejszego rozporządzenia są zgodne z międzynarodowymi zobowiązaniami Wspólnoty, w szczególności ze zobowiązaniami wynikającymi z umów ustanawiających Światową Organizację Handlu, uwzględniając prawo Wspólnoty do przyjmowania i stosowania środków koniecznych do osiągnięcia wybranego poziomu ochrony zdrowia na terytorium jej państw członkowskich.

(16)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (EWG) nr 737/90,

a)

bez uszczerbku dla ust. 3 lit. b) decyzja państwa członkowskiego dotycząca intensywności przeprowadzanych kontroli jest podejmowana przy uwzględnieniu w szczególności stopnia skażenia kraju pochodzenia, charakterystyki odnośnych produktów, wyników poprzednich kontroli oraz świadectw wywozowych, o których mowa w art. 3;

b)

bez uszczerbku dla dalszych środków przewidzianych w art. 5 i 6 rozporządzenia (EWG) nr 737/90, w przypadku stwierdzenia, że produkt pochodzący z kraju trzeciego przekracza maksymalne dopuszczalne poziomy skażenia, nasila się kontrole wszystkich produktów tego samego rodzaju pochodzących z odnośnego kraju trzeciego.

a)

w przypadku zwierząt przeznaczonych na ubój, kontrole są przeprowadzane bez uszczerbku dla przepisów celnych ustanowionych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 (6) oraz rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 (7) oraz bez uszczerbku dla wymogów dotyczących zdrowia zwierząt. Odprawa celna w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu jest uzależniona od przedstawienia świadectwa wydanego przez właściwe organy odpowiedzialne za kontrole, poświadczającego, że dana partia mięsa została poddana odpowiednim badaniom, i badania te wykazały, że maksymalne dopuszczalne poziomy skażenia nie zostały przekroczone;

b)

w przypadku produktów wymienionych w załączniku I, pochodzących z krajów trzecich wymienionych w załączniku II, kontrole dokumentów są przeprowadzane na podstawie odpowiednio wypełnionych świadectw wywozowych, o których mowa w art. 3, dołączonych do każdej przesyłki. Każda przesyłka o wadze przekraczającej 10 kg świeżego produktu lub jego odpowiednika jest poddawana systematycznemu pobraniu próbek oraz analizie, przy uwzględnieniu informacji zawartych w świadectwie wywozowym. Takie produkty mogą być poddawane kontroli celnej w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu w państwie członkowskim przeznaczenia wyłącznie w ograniczonej liczbie urzędów celnych. Wykaz tych urzędów celnych jest publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej po zgłoszeniu ich przez państwa członkowskie.