16.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/18

(1)

W dniu 11 stycznia 2006 r. Komisja, na mocy art. 5 rozporządzenia podstawowego, ogłosiła w drodze zawiadomienia („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) wszczęcie postępowania antydumpingowego w odniesieniu do przywozu do Wspólnoty kineskopów do odbiorników telewizji kolorowej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”), Republiki Korei („Korea”), Malezji i Tajlandii („kraje, których dotyczy postępowanie”).

(2)

Postępowanie zostało wszczęte po złożeniu skargi w dniu 29 listopada 2005 r. przez Taskforce against unfair business in Europe (TUBE – Grupa robocza przeciwko nieuczciwej działalności gospodarczej w Europie) („skarżący”) w imieniu dwóch producentów („producenci skarżący”), czyli AB Ekranas („Ekranas”) i Ecimex Group A.S. („Ecimex”), reprezentujących większą część ogólnej produkcji wspólnotowej kineskopów do odbiorników telewizji kolorowej. Skarga zawierała dowody prima facie wykazujące istnienie dumpingu kineskopów do odbiorników telewizji kolorowej, pochodzących z krajów, których dotyczy postępowanie, i poniesionej w wyniku tego znaczącej szkody, co zostało uznane za wystarczające uzasadnienie wszczęcia postępowania.

(3)

Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu dochodzenia skarżącego, producentów wspólnotowych wspomnianych w skardze, innych znanych producentów wspólnotowych, władze krajów wywozu, których dotyczy postępowanie, producentów eksportujących, importerów, użytkowników, a także wszelkie znane zainteresowane zrzeszenia. Zainteresowane strony otrzymały możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie oraz złożenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(4)

Producenci skarżący, inni producenci wspólnotowi, producenci eksportujący, importerzy i użytkownicy przedstawili swoje stanowiska. Przesłuchano wszystkie zainteresowane strony, które wystąpiły z takim wnioskiem i które wykazały, że istnieją szczególne powody, dla których powinny być wysłuchane.

(5)

Z uwagi na przypuszczalnie dużą liczbę producentów eksportujących w ChRL, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano kontrole wyrywkowe w celu stwierdzenia dumpingu, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(6)

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności kontroli wyrywkowej producentów eksportujących w ChRL, a jeżeli konieczność taka zostałaby stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wszyscy producenci eksportujący w ChRL zostali poproszeni o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie podstawowych informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, dotyczących ich działalności w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2005 r., związanej z produktem objętym postępowaniem.

(7)

W ustalonym terminie zgłosiło się i przekazało wymagane informacje tylko dwóch producentów eksportujących z ChRL. W tej sytuacji Komisja uznała, że kontrola wyrywkowa producentów eksportujących z ChRL nie jest konieczna.

(8)

Ponadto aby umożliwić producentom eksportującym w ChRL złożenie wniosku o przyznanie statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”) lub o traktowanie indywidualne („IT”), zgodnie z ich życzeniem, Komisja przesłała formularze wniosków o MET i o traktowanie indywidualne chińskim przedsiębiorstwom znanym jako zainteresowane strony, jak również władzom Chin. O przyznanie MET wystąpiło dwóch producentów eksportujących w ChRL, zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego.

(9)

Komisja przesłała kwestionariusze do wszystkich znanych zainteresowanych stron oraz do wszystkich przedsiębiorstw, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Otrzymano odpowiedzi od dwóch producentów eksportujących w ChRL, od jednego producenta eksportującego z Korei, jednego z Malezji i jednego z Tajlandii, od jednego importera we Wspólnocie, powiązanego z jednym z wymienionych chińskich eksporterów i z koreańskim eksporterem, od jednego przedsiębiorstwa handlowego spoza Wspólnoty, mającego siedzibę w kraju innym niż kraj, którego dotyczy postępowanie i powiązanego z jednym z chińskich producentów, od trzech producentów wspólnotowych i od jednego niepowiązanego użytkownika we Wspólnocie.

(10)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów wstępnego ustalenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Wspólnoty. Przeprowadzono wizyty weryfikacyjne na terenie zakładów następujących przedsiębiorstw:

(11)

Badaniem dumpingu i szkody objęto okres od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. („OD”). Badanie trendów niezbędnych dla oceny szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(12)

Produktem objętym postępowaniem są kineskopy do odbiorników telewizji kolorowej łącznie z kineskopami do monitorów, wszystkich rozmiarów, pochodzące z ChRL, Korei, Malezji i Tajlandii („produkt objęty postępowaniem”), zgłaszane zwykle w ramach kodów CN 8540 11 11, 8540 11 13, 8540 11 15, 8540 11 19, 8540 11 91 i 8540 11 99.

(13)

Produkt objęty postępowaniem może mieć dowolną przekątną ekranu (tzn. aktywną część kineskopu, mierzoną w linii prostej), z ekranem o dowolnym stosunku szerokości do wysokości i o podziałce (tj. o przerwie pomiędzy dwiema liniami tego samego koloru w centrum ekranu) nie mniejszej niż 0,4 mm. Ponadto produkty mogą różnić się pod względem płaskości kineskopów: kineskop sferyczny (w tym półpłaski i typu „full square”), kineskop płaski i kineskop całkowicie płaski (typu „real flat”) lub typu „flat slim”. Mogą one działać na częstotliwościach 50, 60 lub 100 Hz. Produkty te stosuje się głównie, lecz nie wyłącznie, w kolorowych odbiornikach telewizyjnych.

(14)

Produkt objęty postępowaniem jest zwyczajowo oznaczony jako kineskop 14, 15, 20 cali itd., w zależności od wymiarów przekątnej ekranu, i jest wprowadzany do obrotu z podaniem liczby cali. Zazwyczaj produkt sprzedawany jest jako kineskop kompletny, jak ma to miejsce w przypadku skarżących producentów wspólnotowych. Jednakże niektórzy producenci eksportujący sprzedawali kineskopy do odbiorników telewizji kolorowej, zanim były kompletne, tzn. bez jednej lub więcej części, głównie bez zespołu cewek odchylających. W takich przypadkach kineskopy do odbiorników telewizji kolorowej opisywano jako „kineskopy bez dodatków”. Dochodzenie wykazało, że kineskopy te posiadają już właściwości kompletnych kineskopów do odbiorników telewizji kolorowej pod względem swoich podstawowych cech fizycznych i technicznych. Dlatego też stanowią one jeden produkt wraz z kompletnymi kineskopami do odbiorników telewizji kolorowej.

(15)

Produkt objęty postępowaniem oraz kineskopy do odbiorników telewizji kolorowej, produkowane i sprzedawane na odpowiednich rynkach krajowych w ChRL, Korei, Tajlandii i Malezji, która traktowana była również jako kraj analogiczny, a także produkowane i sprzedawane na terenie Wspólnoty przez przemysł wspólnotowy, posiadają takie same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz takie samo zastosowanie.

(16)

Dlatego uznaje się je za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(17)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozu pochodzącego z ChRL wartość normalną określa się zgodnie z ust. 1–6 wspomnianego artykułu dla producentów, w odniesieniu do których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Kryteria te, w skrócie i tylko dla celów informacyjnych, przedstawiono w formie streszczonej poniżej:

(18)

Dwóch producentów eksportujących w ChRL zwróciło się z wnioskiem o MET na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i w określonym terminie wypełniło formularz wniosku o MET dla producentów eksportujących. Wniosek o przyznanie MET został złożony również przez przedsiębiorstwo z siedzibą w ChRL, które jest powiązane z jednym z producentów eksportujących i uczestniczyło w produkcji produktu objętego postępowaniem. Zgodnie ze swą konsekwentną praktyką Komisja bada, czy grupa powiązanych ze sobą przedsiębiorstw spełnia jako całość warunki przyznania MET. W przypadku tych trzech przedsiębiorstw Komisja zebrała i sprawdziła w siedzibie przedsiębiorstwa wszystkie informacje podane we wniosku o MET, które uważała za niezbędne.

(19)

Dochodzenie wykazało, że wszystkie przedsiębiorstwa, które ubiegały się o MET, spełniły wszystkie warunki jego przyznania.

(20)

Dwaj producenci eksportujący w ChRL, którzy uzyskali MET, to:

(21)

Opisaną poniżej ogólną metodologię zastosowano w odniesieniu do wszystkich producentów eksportujących w Korei, Tajlandii i Malezji oraz do tych producentów eksportujących w ChRL, którym przyznano MET. Zatem przedstawione poniżej ustalenia dotyczące dumpingu dla krajów, których dotyczy postępowanie, opisują jedynie te elementy, które są specyficzne dla każdego kraju wywozu.

(22)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja najpierw sprawdziła, czy w przypadku każdego producenta eksportującego, którego dotyczy postępowanie, sprzedaż krajowa produktu objętego postępowaniem na rzecz klientów niezależnych była reprezentatywna, tzn. czy całkowita wielkość sprzedaży wynosiła co najmniej 5 % ogólnej wielkości jego sprzedaży eksportowej do Wspólnoty.

(23)

Następnie Komisja ustaliła, które rodzaje produktu objętego postępowaniem sprzedawane na rynku krajowym przez producentów eksportujących, odnotowujących reprezentatywną wielkość sprzedaży krajowej, były identyczne lub bezpośrednio porównywalne z rodzajami sprzedawanymi na wywóz do Wspólnoty. Zastosowano następujące kryteria: wymiar przekątnej ekranu w calach, stosunek szerokości do wysokości, rodzaj kineskopu (sferyczny, typu „flat screen” lub typu „flat slim”), wielkość podziałki w milimetrach oraz częstotliwość.

(24)

W odniesieniu do każdego rodzaju produktu sprzedawanego przez producentów eksportujących na rynkach krajowych i uznanego za bezpośrednio porównywalny z rodzajem produktu sprzedawanym na wywóz do Wspólnoty ustalono, czy sprzedaż krajowa była wystarczająco reprezentatywna dla celów art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajową danego rodzaju produktu uznano za wystarczająco reprezentatywną, jeśli całkowita wielkość sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu na rzecz klientów niezależnych w OD stanowiła co najmniej 5 % lub więcej całkowitej wielkości sprzedaży na wywóz do Wspólnoty porównywalnego rodzaju produktu.

(25)

Komisja zbadała następnie, czy w przypadku każdego producenta eksportującego w każdym z krajów wywozu sprzedaż krajową każdego rodzaju produktu objętego postępowaniem sprzedawanego na rynku krajowym w ilościach reprezentatywnych można było uznać za przeprowadzoną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(26)

Dokonano tego poprzez ustalenie proporcji sprzedaży każdego wywożonego rodzaju produktu, dokonanej z zyskiem na rynku krajowym na rzecz niezależnych klientów w okresie objętym dochodzeniem.

(27)

W przypadkach, w których wielkość sprzedaży z zyskiem danego rodzaju produktu stanowiła najwyżej 80 % ogólnej wielkości jego sprzedaży, lub średnia ważona ceny dla tego rodzaju była niższa niż koszty produkcji, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej, obliczonej jako średnia ważona sprzedaży z zyskiem wyłącznie dla tego rodzaju, pod warunkiem że sprzedaż ta stanowiła przynajmniej 10 % wielkości sprzedaży ogółem dla tego rodzaju.

(28)

W przypadkach, w których wielkość sprzedaży z zyskiem jakiegokolwiek rodzaju produktu stanowiła mniej niż 10 % całkowitej wielkości sprzedaży tego rodzaju produktu, uznano, że ten konkretny rodzaj produktu był sprzedawany w niewystarczających ilościach, aby cena krajowa dawała odpowiednią podstawę do ustalenia wartości normalnej.

(29)

W każdym przypadku, gdy ceny krajowe określonego rodzaju produktu sprzedawanego przez producenta eksportującego nie mogły być zastosowane w celu ustalenia wartości normalnej, konieczne było zastosowanie innej metody. W tych przypadkach Komisja stosowała skonstruowaną wartość normalną, zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(30)

W celu skonstruowania wartości normalnej, zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, poniesione koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz średni ważony zysk współpracujących producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, z krajowej sprzedaży produktu podobnego w zwykłym obrocie handlowym w trakcie OD, dodano do ich średniego kosztu produkcji w OD. W razie konieczności przedstawione koszty produkcji oraz koszty ogólne i administracyjne odpowiednio dostosowano przed ich wykorzystaniem do badania zwykłego obrotu handlowego i konstruowania wartości normalnych.

(31)

Ponieważ obu współpracującym producentom eksportującym w ChRL przyznano MET, wartość normalna dla nich została ustalona zgodnie z metodologią opisaną w motywach 21–30 w oparciu o przedstawione przez tych producentów informacje na temat ich cen krajowych i kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem. Wartość normalna może opierać się na faktycznych cenach krajowych, ponieważ sprzedaż wszystkich rodzajów produktu na rynkach krajowych prowadzona przez te przedsiębiorstwa w zwykłym obrocie handlowym była wystarczająca. W celu ustalenia wartości normalnej dla jednego z producentów eksportujących wraz z producentem powiązanym wykorzystano skonsolidowane dane dotyczące cen krajowych i kosztów produkcji obu przedsiębiorstw.

(32)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego w gospodarkach w okresie przejściowym wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, ustala się na podstawie cen lub wartości skonstruowanej w kraju analogicznym.

(33)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że zamierza wykorzystać Malezję jako właściwy kraj analogiczny dla celów ustalenia wartości normalnej dla ChRL, a zainteresowane strony zostały zaproszone do zgłaszania uwag w tej sprawie.

(34)

Żadna z zainteresowanych stron nie zgłosiła sprzeciwu wobec wyboru Malezji jako kraju analogicznego.

(35)

W związku z powyższym i biorąc również pod uwagę, że Malezja jest konkurencyjnym rynkiem i że jego wielkość jest reprezentatywna, podsumowano, że Malezja jest właściwym krajem analogicznym zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(36)

Dla jedynych współpracujących producentów eksportujących z każdego z powyższych krajów wartość normalną ustalono zgodnie z metodologią opisaną w motywach 21–30. Dla producenta z Malezji możliwe było ustalenie wartości normalnej na podstawie rzeczywistych cen na rynku krajowym, ponieważ przedsiębiorstwo to dokonywało sprzedaży wystarczających ilości wszystkich typów produktów na rynku krajowym w zwykłym obrocie handlowym. Dla producenta z Korei wartość normalną skonstruowano dla jednego z łącznie dwóch typów produktów wywożonych do Wspólnoty, natomiast dla producenta z Tajlandii wartość normalną skonstruowano dla jedynego rodzaju produktu. Jeśli chodzi o współpracującego producenta eksportującego w Tajlandii, w celu ustalenia wartości normalnej wykorzystano skonsolidowane dane dotyczące cen krajowych i kosztów produkcji ponoszonych przez to przedsiębiorstwo i jego producenta powiązanego, ponieważ te dwa przedsiębiorstwa działały jako jeden w pełni zintegrowany podmiot gospodarczy w zakresie produktu objętego postępowaniem. W celu ustalenia wartości normalnej dla jednego z producentów eksportujących wraz z producentem powiązanym wykorzystano skonsolidowane dane dotyczące cen krajowych i kosztów produkcji ponoszonych przez oba przedsiębiorstwa.

(37)

W przypadku sprzedaży eksportowej na rzecz powiązanych użytkowników końcowych (producentów telewizorów kolorowych) we Wspólnocie, sprzedaż ta nie była uwzględniana w obliczaniu marginesu dumpingu, ponieważ produkt wytwarzany przez użytkowników końcowych nie podlegał zakresowi dochodzenia. Sprzedaż ta była stosunkowo niewielka (nieco ponad 10 % całkowitej wielkości wywozu do UE dokonywanego przez przedsiębiorstwa, których dotyczy postępowanie), natomiast sprzedaż na rzecz klientów niepowiązanych uznano za reprezentatywną.

(38)

W przypadkach, w których produkt objęty postępowaniem był wywożony do niezależnych klientów we Wspólnocie, cena eksportowa ustalana była zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, tzn. na podstawie cen eksportowych faktycznie zapłaconych lub należnych.

(39)

W przypadku sprzedaży dokonywanej poprzez powiązanych importerów cena eksportowa była ustalana zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, na podstawie ceny, po której przywożone produkty zostały w pierwszej kolejności odsprzedane niezależnemu nabywcy. W takich przypadkach dostosowano wszystkie koszty, jakie wystąpiły w czasie między przywozem a odsprzedażą, w tym koszty ogólne i administracyjne oraz osiągnięty zysk.

(40)

W przypadku sprzedaży za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego mającego siedzibę poza Wspólnotą, cena eksportowa została ustalona na podstawie ceny, po której przywożone produkty zostały w pierwszej kolejności odsprzedane niezależnemu nabywcy we Wspólnocie.

(41)

Jeden producent eksportujący w ChRL dokonywał sprzedaży eksportowej do Wspólnoty bezpośrednio na rzecz niezależnych klientów lub poprzez dwa powiązane przedsiębiorstwa handlowe mające siedzibę we Wspólnocie. W przypadku innego producenta eksportującego całość sprzedaży eksportowej dokonywana była na rzecz niezależnych klientów we Wspólnocie za pośrednictwem przedsiębiorstwa powiązanego z siedzibą poza Wspólnotą.

(42)

Jedno z przedsiębiorstw powiązanych z pierwszym producentem eksportującym nie współpracowało w dochodzeniu, ponieważ nie udzieliło odpowiedzi na kwestionariusz przeznaczony dla przedsiębiorstw powiązanych uczestniczących w sprzedaży lub marketingu produktu objętego postępowaniem przeznaczonego na rynek Wspólnoty Europejskiej. Producent eksportujący twierdził, że sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem tego przedsiębiorstwa nie należy uznawać za powiązaną, ponieważ rzekomo nie istniał już faktyczny związek pomiędzy tymi przedsiębiorstwami. Niemniej jednak przynajmniej w OD istniał między nimi związek prawny zgodnie z art. 143 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (3), z uwagi na wspólne przedsiębiorstwo macierzyste. Dlatego też z uwagi na częściową współpracę Komisja, powiadomiwszy zainteresowanych producentów eksportujących o skutkach braku współpracy, wykorzystała dostępne fakty do ustalenia ceny eksportowej sprzedaży dokonywanej przez niewspółpracujące przedsiębiorstwo powiązane zgodnie z przepisami art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(43)

Producent eksportujący twierdził również, że w przypadku uznania zainteresowanych przedsiębiorstw za powiązane, sprzedaż na rzecz klienta końcowego dokonywaną przez niewspółpracujące przedsiębiorstwo powiązane należy również traktować jako sprzedaż powiązaną z uwagi na wyłączne uzgodnienia umowne między klientem końcowym a przedsiębiorstwem macierzystym producenta eksportującego i dlatego nie należy jej uwzględniać w obliczaniu marginesu dumpingu. Jednakże ponieważ warunki określone w art. 143 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 nie zostały spełnione, sprzedaż na rzecz zainteresowanego klienta końcowego uznano za niepowiązaną. W tym względzie ceny odsprzedaży pierwszemu niezależnemu klientowi zostały ustalone poprzez dodanie do ceny transferowej marży stwierdzonej w przypadku współpracującego powiązanego importera. Następnie w celu ustalenia ceny eksportowej na poziomie granicy Wspólnoty, dostosowania dokonane w przypadku powiązanego importera (koszty poniesione pomiędzy przywozem a sprzedażą, koszty ogólne i administracyjne oraz uzasadniona marża zysku) zastosowano w odniesieniu do cen odsprzedaży zgodnie z powyższymi obliczeniami.

(44)

Z uwagi na brak współpracy ze strony niezależnych importerów oraz zważywszy, że kineskopy do odbiorników telewizji kolorowej należą do tego samego sektora produktów audiowizualnych i telekomunikacyjnych, co odbiorniki telewizji kolorowej, uznano za uzasadnione wykorzystanie w tym celu pięcioprocentowej marży zysku zastosowanej w postępowaniu antydumpingowym dotyczącym odbiorników telewizji kolorowej (4).

(45)

Jedyny współpracujący producent eksportujący dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty za pośrednictwem powiązanego importera. Dlatego też cenę eksportową ustalono na podstawie ceny odsprzedaży na rzecz niezależnych klientów.

(46)

W celu dostosowania wykorzystano marżę zysku określoną w motywie 44.

(47)

Produkt objęty postępowaniem był wywożony przez obu współpracujących producentów eksportujących w celu sprzedaży na rzecz niezależnych klientów we Wspólnocie. Z tego względu cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, czyli na podstawie faktycznie zapłaconych lub należnych cen eksportowych.

(48)

Wartość normalna i ceny eksportowe zostały porównane na podstawie formuły ex-works i na tym samym poziomie handlu. W celu zapewnienia obiektywnego porównania między wartością normalną a cenami eksportowymi uwzględniono, w postaci dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(49)

Na tej podstawie w przypadku wszystkich producentów eksportujących objętych dochodzeniem, tam gdzie miało to zastosowanie i było uzasadnione, uwzględniono różnice w kosztach transportu, ubezpieczenia, kosztach przeładunku, załadunku, kosztach dodatkowych, kosztach pakowania, kredytu, prowizji i kosztach związanych ze sprzedażą (gwarancji/rękojmi).

(50)

Jeden producent eksportujący w ChRL i jedyny współpracujący producent eksportujący w Korei domagali się dostosowania z tytułu przeliczania walut zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. j) rozporządzenia podstawowego. Twierdzili oni, że ponieważ wartość walut lokalnych (odpowiednio CNY i KRW) spadła wobec euro w OD, należy dokonać równoważnego dostosowania kwoty wynikającej z faktury z tytułu sprzedaży eksportowej do Wspólnoty denominowanej w euro. W tym względzie ustalono, w przeciwieństwie do powyższych twierdzeń, że obie waluty zyskały na wartości względem euro w OD. W związku z tym żądania te uznano za nieuzasadnione i odrzucono.

(51)

Ci sami producenci eksportujący domagali się dostosowania z tytułu poziomu handlu zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. d) ppkt ii) rozporządzenia podstawowego, twierdząc, że we Wspólnocie prowadzili oni sprzedaż eksportową na rzecz dystrybutorów, natomiast na rynku krajowym sprzedaż prowadzona była na rzecz użytkowników końcowych. W tym względzie stwierdzono, że pierwszymi niezależnymi klientami na obu rynkach byli użytkownicy końcowi. Dlatego też twierdzenie to uznano za bezpodstawne i odrzucono.

(52)

Ci sami współpracujący producenci eksportujący domagali się dostosowania z tytułu innych czynników zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. k) rozporządzenia podstawowego. Przedsiębiorstwa twierdziły, że gwałtowny spadek cen kineskopów do odbiorników telewizji kolorowej w OD spowodowany konkurencją ze strony ekranów płaskich w różny sposób wpłynął na ceny krajowe i eksportowe. Przedsiębiorstwa te twierdziły, że sytuacja taka ma miejsce, ponieważ jakkolwiek wielkość sprzedaży na rynku krajowym rozkładała się równomiernie w OD, wywóz koncentrował się tylko w części OD. Jednakże twierdzenie to nie zostało przyjęte, gdyż nie udowodniono, że wpłynęło to na porównywalność cen, ani nie wykazano, że klienci cały czas płacili różne ceny na rynku krajowym z powodu tego czynnika.

(53)

Dostosowań zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. b) dokonano również w odniesieniu do różnic w zwrotach chińskiego podatku VAT, ponieważ stwierdzono, że w przypadku sprzedaży eksportowej poziom zwrotu VAT był niższy niż w przypadku sprzedaży krajowej.

(54)

W przypadku jednego producenta eksportującego w ChRL, który dokonywał wywozu za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego spoza Wspólnoty, dostosowania dokonano również dla ceny eksportowej zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego, ponieważ to przedsiębiorstwo handlowe wykonywało funkcje podobne do agentów działających na podstawie prowizji. Dostosowanie zgodnie z tym artykułem wprowadzono na poziomie 2 %, jako że poziom ten uznano za właściwy dla odzwierciedlenia prowizji płaconych niezależnym agentom zaangażowanym w handel produktem objętym postępowaniem.

(55)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego w przypadku wszystkich producentów eksportujących objętych dochodzeniem marginesy dumpingu ustalono na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej poszczególnych rodzajów produktu ze średnią ważoną ceną eksportową poszczególnych rodzajów ustaloną jak wyżej.

(56)

Dla wszystkich powiązanych producentów eksportujących lub producentów należących do tej samej grupy Komisja ustala tylko jeden średni ważony margines dumpingu w oparciu o indywidualne marginesy dumpingu. Powyższe podejście zastosowano głównie z tego powodu, że obliczenie indywidualnych stawek cła mogłoby stwarzać okazję do obchodzenia środków antydumpingowych, przez co stałyby się one nieskuteczne, gdyż w przypadku różnych marginesów dumpingowych producenci eksportujący mogliby wywozić swoje produkty do Wspólnoty za pośrednictwem tej spółki, dla której ustalono najniższy margines dumpingu.

(57)

Zgodnie z tą praktyką przypisano jednolity margines dumpingu współpracującym producentom eksportującym w ChRL należącym do tej samej grupy, czyli Hua Fei Colour Display Systems Co., Ltd. i producentowi powiązanemu z nim, LG. Philips Shuguang Electronic Co., Ltd. Podobnie jednolity margines dumpingu został przypisany współpracującym producentom eksportującym w Tajlandii należącym do tej samej grupy, czyli CRT Display Technology Co., Ltd. i powiązanemu z nim producentowi Thai CRT Co., Ltd.

(58)

W przypadku producentów eksportujących, którzy nie odesłali Komisji wypełnionego kwestionariusza ani nie zgłosili się w inny sposób, margines dumpingu ustalono na podstawie dostępnych informacji zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(59)

W celu ustalenia marginesu dumpingu dla całego kraju dla niewspółpracujących producentów eksportujących najpierw określono poziom braku współpracy. W tym celu dane dotyczące wielkości wywozu do Wspólnoty, przekazane przez współpracujących producentów eksportujących, porównano z odpowiednimi danymi Eurostatu dotyczącymi przywozu.

(60)

W przypadku Malezji i Tajlandii, jeśli poziom współpracy był niski, tzn. poniżej 80 %, uznano za wskazane ustalenie marginesu dumpingu w odniesieniu do przedsiębiorstw niewspółpracujących na poziomie wyższym od najwyższego marginesu dumpingu ustalonego dla współpracujących producentów eksportujących. Istnieje bowiem powód by sądzić, że niski poziom współpracy ze strony niewspółpracujących producentów eksportujących z kontrolowanego kraju wynika z faktu, iż ogólnie stosowali oni dumping na wyższym poziomie niż współpracujący producenci eksportujący. Ponadto nie istniały dowody na to, że jakiekolwiek niewspółpracujące przedsiębiorstwo stosowało dumping na niższym poziomie; nie należy też nie należy nagradzać braku współpracy. Marginesy dumpingu ustalono zatem w oparciu o najwyższy margines dumpingu ustalony w odniesieniu do reprezentatywnych rodzajów produktu jednego ze współpracujących producentów w krajach, których dotyczy postępowanie, lub najwyższy margines ustalony dla reprezentatywnych transakcji dokonywanych przez jednego producenta współpracującego w krajach, których dotyczy postępowanie.

(61)

W przypadku Republiki Korei bardzo niski poziom współpracy, tzn. jedynie 2 % całkowitej wielkości wywozu w oparciu o dane Eurostatu, wskazuje na celowy brak współpracy ze strony głównych producentów eksportujących. Wobec tej szczególnej sytuacji i wobec braku jakichkolwiek innych właściwych informacji uznano za właściwe ustalić margines dumpingu dla niewspółpracujących przedsiębiorstw na poziomie marginesu dumpingu dla reprezentatywnego rodzaju produktu określonego w skardze, czyli 15,0 %. Poziom marginesu dumpingu wskazany w skardze sprawdzono poprzez odniesienie do opublikowanego cennika i danych Eurostatu.

(62)

W przypadku ChRL poziom współpracy był bardzo wysoki, ponieważ wielkość wywozu do Wspólnoty zgłoszona przez współpracujących producentów eksportujących w OD przewyższała wielkość przywozu według danych Eurostatu oraz ponieważ nie było powodu sądzić, że jakikolwiek producent eksportujący celowo unikał współpracy. Aby rozróżnić pomiędzy współpracującymi producentami eksportującymi w Chinach, z których wszystkim przyznano MET, a potencjalnymi innymi producentami eksportującymi w Chinach, którzy nie współpracowali w dochodzeniu, uznano, że należy ustalić marginesu dumpingu dla całej ChRL na podstawie porównania pomiędzy cenami eksportowymi większości sprzedanych reprezentatywnych rodzajów produktu według danych Eurostatu i wartości normalnej tych samych rodzajów produktu w kraju analogicznym.

(63)

Marginesy dumpingu, wyrażone jako określona wartość procentowa ceny cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem, są następujące:

(64)

W trakcie OD produkt podobny był produkowany przez siedmiu producentów wspólnotowych. Jednakże czterech z nich jest powiązanych z eksporterami w krajach, których dotyczy postępowanie. Te cztery przedsiębiorstwa muszą zatem być chronione przed negatywnymi skutkami dumpingu wyrządzającego szkodę z powodu ich powiązania z eksporterem. Wskazuje na to również fakt, że ci producenci nie współpracowali w postępowaniu. Uznano, że należy wyłączyć ich wkład do produkcji wspólnotowej oraz wykluczyć ich z definicji przemysłu wspólnotowego. Ponadto dwóch z tych czterech producentów definitywnie zaprzestało produkcji po OD.

(65)

Dlatego też produkcja prowadzona przez trzech producentów, czyli Ekranas, Ecimex i Thomson, stanowi całość produkcji wspólnotowej w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(66)

Zgodnie z motywem 2 powyżej skarga została złożona w imieniu dwóch producentów wspólnotowych, tzn. Ekranas i Ecimex. Stwierdzono, że ci skarżący stanowią znaczną część, w tym przypadku ponad 40 %, wspólnotowej produkcji produktu objętego postępowaniem.

(67)

Należy zauważyć, że obaj skarżący, którzy produkowali produkt podobny w OD, zaprzestali produkcji i złożyli wniosek o upadłość w pierwszej połowie 2006 r. Ponieważ postępowanie upadłościowe obecnie się toczy, nadal nie ma pewności, czy Ekranas i Ecimex wznowią produkcję kineskopów do odbiorników telewizji kolorowej. Po rozpoczęciu postępowania przedsiębiorstwo Thompson poinformowało Komisję o tym, że popiera skargę wniesioną przez TUBE, i należycie współpracowało podczas dochodzenia. Dlatego też wobec braku informacji, że Ekranas i Ecimex definitywnie zaprzestały działania, producenci ci nadal uznawani są za część przemysłu wspólnotowego. Uważa się zatem, że Ekranas, Ecimex i Thomson stanowią przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego i dlatego zwane będą dalej „przemysłem wspólnotowym”.

(68)

Konsumpcję we Wspólnocie określono na podstawie wielkości sprzedaży własnej produkcji przemysłu wspólnotowego na rynku Wspólnoty, informacji o wielkości sprzedaży, uzyskanych od innych producentów, i danych na temat wielkości przywozu pochodzących z Eurostatu.

(69)

Od 2002 r. do OD wielkość rynku produktu objętego postępowaniem we Wspólnocie spadła o ok. 14 %. W 2002 r. konsumpcja we Wspólnocie wyniosła ok. 9,5 mln sztuk, natomiast w OD ok. 8,2 mln sztuk. Dokładniej ujmując, w 2003 r. spadła ona o 2 %, w 2004 r. wzrosła o 7 punktów procentowych, a w OD gwałtownie spadła o prawie 20 punktów procentowych.

(70)

W następstwie ujawnienia tymczasowych ustaleń skarżący zakwestionował metody zastosowane przez Komisję do ustalenia wielkości konsumpcji. Ściślej rzecz biorąc, skarżący stwierdził, że: i) z informacji przedstawionych w motywie 64 powyżej wynikałoby, że całość sprzedaży dokonanej przez producentów we Wspólnocie powiązanych z eksporterami w krajach, których dotyczy postępowanie, została wyłączona z obliczenia konsumpcji oraz z analizy szkody; oraz ii) określone ilości sprzedaży zmonopolizowanej, przedstawione przez jednego z trzech producentów wspólnotowych, wykazane w motywie 67 powyżej, zostały w niewłaściwy sposób wyłączone z obliczenia konsumpcji, podczas gdy powinny były zostać włączone.

(71)

W odniesieniu do twierdzenia i) należy zauważyć, że motyw 64 powyżej odnosi się jedynie do definicji przemysłu wspólnotowego oraz do ustalenia łącznej produkcji Wspólnoty w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, nie zaś do obliczenia łącznej konsumpcji we Wspólnocie. W celu ustalenia konsumpcji we Wspólnocie włączono sprzedaż prowadzoną przez tych producentów, którzy zostali wyłączeni z definicji przemysłu wspólnotowego oraz z wielkości jego produkcji. Wynika to też jednoznacznie z motywu 68 powyżej, a także z konkretnych informacji przedstawionych skarżącemu, wskazujących na to, że wielkość sprzedaży, o której mowa, wyniosła w OD ok. 3 mln sztuk. Zatem sprzedaż wszystkich producentów we Wspólnocie, o których skarżący i Komisja wiedzieli, że działali oni w okresie od 2002 r. do OD, została uwzględniona w toku ustalania konsumpcji. Jednak producentów wyłączonych z definicji przemysłu wspólnotowego należało wyłączyć z analizy sytuacji w przemyśle Wspólnoty właśnie dlatego, że nie zostali oni zaliczeni do tego przemysłu, zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Twierdzenie i) zostaje zatem odrzucone.

(72)

Jeśli chodzi o twierdzenie ii), prawdą jest, że Komisja wyłączyła pewne ilości sprzedaży z obliczenia konsumpcji oraz z analizy niektórych kluczowych wskaźników szkody, w szczególności wielkości sprzedaży i cen oraz udziału w rynku i rentowności, ponieważ sprzedaż tę uznano za zmonopolizowaną. Komisja od dawna stosuje zasadę oddzielania sprzedaży zmonopolizowanej od sprzedaży na wolnym rynku, ponieważ tylko sprzedaż na wolnym rynku podlega wzajemnej konkurencji (5). Produkty sprzedawane w ramach sprzedaży zmonopolizowanej nie konkurują natomiast z produktami sprzedawanymi na wolnym rynku, a zatem przywóz po cenach dumpingowych nie ma wpływu na sprzedaż tych produktów. W tej szczególnej branży przemysłu większość producentów produktu podobnego (w przeciwieństwie do dwóch skarżących) prowadzi działalność również w dziedzinie dalszego przetwarzania, a mianowicie wykorzystywania kineskopów do produkcji odbiorników telewizyjnych. Dla przykładu Komisja wyłączyła z analizy sprzedaż zmonopolizowaną dokonaną przez przedsiębiorstwo Sony i takie postępowanie zostało poparte przez skarżącego. Te same metody stosowano konsekwentnie do wszystkich producentów Wspólnoty, czy to stanowiących część przemysłu wspólnotowego, czy zaliczonych do kategorii „innych producentów wspólnotowych” i wspomnianych w motywie 64 powyżej.

(73)

Co się tyczy konkretnych ilości sprzedaży zmonopolizowanej, o których mowa w twierdzeniu ii), Komisja stwierdziła, że do czerwca 2004 r. fabryka kineskopów, obecnie działająca jako Thomson Displays Polska Sp. z o.o., Piaseczno, Polska, stanowiła wraz z fabryką odbiorników telewizyjnych w Żyrardowie (Polska) jeden podmiot, a mianowicie przedsiębiorstwo pod nazwą TMM Polska, które z kolei było podmiotem w 100 % zależnym od spółki dominującej Thomson SA. Zgodnie z przyjętym sposobem postępowania Komisja stwierdziła, że można w tym przypadku mówić o zintegrowanym producencie, a dostawy produktu podobnego z fabryki kineskopów w Piasecznie do fabryki telewizorów w Żyrardowie stanowiły transfer wewnętrzny, a zatem była to sprzedaż zmonopolizowana dokonywana po cenach transferu. Skarżący w istocie potwierdził, że ceny ustalane były na poziomie cen transferu, ponieważ stwierdził, że „stosunek pomiędzy Thomson Displays i Thomson’s CTV display mógł wpłynąć na ceny, ale z pewnością nie wpłynął na ilości”. Komisja potwierdza zatem, że tych transferów nie można traktować podobnie, jak sprzedaży na wolnym rynku.

(74)

Wreszcie należy stwierdzić (jedynie dla wyjaśnienia), że nawet w przypadku włączenia sprzedaży zmonopolizowanej do konsumpcji (patrz: tabela poniżej) zmieniłyby się jedynie poziomy ogólne, ale tendencja polegająca na znacznym zmniejszeniu się popytu w OD pozostałaby bardzo podobna do opisanej w motywie 69 powyżej. Twierdzenie ii) zostaje zatem odrzucone.

(75)

Komisja rozważyła, czy skutki przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie, powinny zostać ocenione w sposób skumulowany, na podstawie kryteriów ustanowionych w art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Komisja sprawdziła, że: i) margines dumpingu ustalony dla każdego kraju, którego dotyczy postępowanie, przekracza próg de minimis określony w art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego; oraz ii) warunki konkurencji między produktami przywożonymi a wspólnotowym produktem podobnym są porównywalne.

(76)

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że dane dotyczące Beijing Matsushita Color CRT Co., Ltd i LG Philips Display Korea Co., Ltd, tzn. dwóch producentów eksportujących w krajach, których dotyczy postępowanie, które nie stosowały dumpingu wobec produktu objętego postępowaniem, zostały prawidłowo wyłączone z poniższej analizy dotyczącej wyłącznie przywozu po cenach dumpingowych. Dla informacji, wielkość przywozu od dwóch wspomnianych wcześniej producentów w OD była znikoma, ponieważ wynosiła znacznie mniej niż 1 % konsumpcji we Wspólnocie.

(77)

Na tej podstawie margines dumpingu ustalony w odniesieniu każdego z krajów, których dotyczy postępowanie, był powyżej progu de minimis, określonego w art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, a wielkość przywozu po cenach dumpingowych z każdego z tych krajów nie była znikoma w rozumieniu art. 5 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, ponieważ ich udział w rynku wynosił w OD od 3,6 % do 6,5 % w zależności od kraju, którego dotyczy postępowanie. Jeśli chodzi o warunki konkurencji między produktami przywożonymi po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie, a podobnym produktem wspólnotowym, stwierdzono, że faktycznie istniały podobne warunki konkurencji. Dowodem na to był fakt, że produkt objęty postępowaniem przywożony z krajów, których dotyczy postępowanie, oraz produkt podobny produkowany i sprzedawany przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym były zbliżone, konkurowały ze sobą i były rozprowadzane przez te same kanały handlowe. Co więcej, wielkość przywozu była znacząca i miała duży udział w rynku.

(78)

W związku z powyższym Komisja uznała, że wszystkie kryteria podane w art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego są spełnione. Dlatego też przywóz z czterech krajów, których dotyczy postępowanie, oceniono w sposób skumulowany.

(79)

Wielkość przywozu do Wspólnoty po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem, pochodzącego z krajów, których dotyczy postępowanie, wynosiła nieco poniżej 1,6 mln sztuk w OD, czyli plasowała się na poziomie zbliżonym do poziomu z roku 2002. Ta pozorna stabilność kryje w sobie duże wahania w latach 2003, 2004 i OD. Przywóz wzrósł o 44 % w 2003 r., spadł o 3 punkty procentowe w 2004 r., a następnie spadł o kolejne 44 punkty procentowe w OD.

(80)

Udział w rynku eksporterów z krajów, których dotyczy postępowanie, wzrósł z 17 % w 2002 r. do 19,4 % w OD. Przedstawiając szczegółowo, udział w rynku wzrósł o prawie 8 punktów procentowych w 2003 r., obniżył się o ok. 2 punkty procentowe w 2004 r. i spadł o kolejne ok. 3,5 punktów procentowych w OD. Fakt, że udział w rynku przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie był wyższy w OD niż w 2002 r. mimo że pod względem wielkości przywóz w OD był mniejszy niż w 2002 r., można wytłumaczyć gwałtownym spadkiem konsumpcji, opisanym w motywie 69 powyżej.

(81)

W okresie od 2002 r. do OD średnia cena przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z krajów, których dotyczy postępowanie, spadła o 24 %. W dokładniejszym ujęciu w 2003 r. cena spadła o 15 %, w 2004 r. o kolejne 21 punktów procentowych, natomiast w OD wzrosła ponownie o 12 punktów procentowych.

(82)

Dokonano porównania cen poszczególnych modeli pomiędzy średnią ważoną ceną sprzedaży we Wspólnocie stosowaną przez producentów eksportujących i przemysł wspólnotowy. W tym celu ceny ex-works stosowane przez przemysł wspólnotowy względem niepowiązanych klientów porównano z cenami importowymi cif na granicy Wspólnoty stosowanymi przez współpracujących producentów eksportujących z krajów, których dotyczy postępowanie, właściwie dostosowanymi w celu odzwierciedlenia ceny z kosztami wyładunku. Porównanie wykazało, że w OD produkt objęty postępowaniem, pochodzący z krajów objętych postępowaniem, sprzedawany we Wspólnocie, powodował podcięcie cen stosowanych przez przemysł wspólnotowy, wynoszące od – 37 % (brak podcięcia) do maksymalnie 13 %, w zależności od eksportera. Ogólnie ujmując, poziom podcięcia był bardzo niski. Jednakże według danych Eurostatu w latach poprzedzających OD ceny produktów przywożonych po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie, były znacznie niższe niż ceny stosowane przez przemysł wspólnotowy.

(83)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu po cenach dumpingowych na przemysł wspólnotowy objęło ocenę wszystkich istotnych czynników i wskaźników gospodarczych mających wpływ na stan przemysłu wspólnotowego w okresie badanym.

(84)

Od 2002 r. do OD produkcja przemysłu wspólnotowego spadła o 5 %. Ściślej, wzrosła ona w 2003 r. o 8 %, w 2004 r. zwiększyła się o kolejnych 12 punkt procentowych, a w OD gwałtownie spadła o 25 punktów procentowych.

(85)

Zdolności produkcyjne stale wzrastały w okresie badanym. Wzrosły one w 2003 r. o 4 %, w 2004 r. o kolejne 19 % i w OD o 5 punktów procentowych. Wynika to ze wzrostu liczby maszyn.

(86)

Wykorzystanie zdolności wahało się od 80 do 85 % w latach 2002–2003, natomiast w OD gwałtownie spadło do 61 %.

(87)

Od 2002 r. do OD odnotowano znaczne wahania wielkości zapasów produktów gotowych. W 2003 r. wielkość ta najpierw gwałtownie spadła, co odzwierciedlało klimat gospodarczy dla tego produktu, który w 2002 i 2003 r. był dobry, natomiast w 2004 r. znacznie wzrosła pod wpływem nagłego spadku popytu. W OD poziom rzeczywistej produkcji dostosowano przez obniżenie, zgodnie z powyższym, natomiast poziom zapasów na koniec okresu ustabilizował się.

(88)

Sprzedaż własnej produkcji przemysłu wspólnotowego na rynku Wspólnoty na rzecz niepowiązanych klientów najpierw wzrosła w 2003 r. o 6 %, następnie w 2004 r. zwiększyła się o 16 punktów procentowych, natomiast w OD spadła o 6 punktów procentowych. Ogólnie w okresie badanym wielkość sprzedaży wzrosła o 16 %. Znaczną różnicę między wielkością produkcji i sprzedaży na rynku krajowym tłumaczy fakt, że przemysł wspólnotowy wywozi dwie trzecie swojej produkcji poza Wspólnotę.

(89)

Udział przemysłu wspólnotowego w rynku stabilnie wzrastał o 10 punktów procentowych pomiędzy 2002 r. a OD. Dokładniej rzecz ujmując, wynosił on prawie 28 % w 2002 r., wzrósł do 30 % w 2003 r. i do ok. 32 % w 2004 r., zanim ostatecznie wzrósł do 38 % w OD. Wzrost udziału w rynku należy rozpatrywać w kontekście słabnącej konsumpcji we Wspólnocie, zgodnie z tym, co opisano w motywie 69 powyżej.

(90)

Między 2002 r. a OD, kiedy konsumpcja we Wspólnocie spadła o 14 %, wielkość sprzedaży prowadzonej przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym wzrosła o 16 %. W tym samym okresie przemysł wspólnotowy zyskał ok. 10 punktów procentowych udziału w rynku, natomiast udział rynkowy przywozu po cenach dumpingowych wzrósł o ok. 2,4 punktów procentowych.

(91)

Poziom zatrudnienia w przemyśle wspólnotowym między 2002 r. a OD zmniejszył się o ok. 10 %. W latach 2002–2003 spadł o 4 %, w 2004 r. wzrósł o 6 punktów procentowych, lecz w OD spadł o 12 punktów procentowych, częściowo odzwierciedlając spadek produkcji.

(92)

Wydajność siły roboczej przemysłu wspólnotowego mierzona jako produkcja (w sztukach) na jednego pracownika w ujęciu rocznym wzrosła o 12 % w 2003 r., następnie w 2004 r. wzrosła o 6 punktów procentowych, zaś w OD zmniejszyła się o 12 punktów procentowych. Wraz z nagłym zmniejszeniem rynku w OD wielkość produkcji została natychmiast dostosowana, jednak, jak ogólnie zaobserwowano, dostosowanie rynku pracy było wolniejsze, co spowodowało zmniejszenie wydajności.

(93)

Średnie wynagrodzenie jednego pracownika w OD utrzymało się na mniej więcej tym samym poziomie, co w 2002 r. Dokładniej ujmując, w 2003 r. spadło ono o 11 %, w 2004 r., o kolejne 2 punkty procentowe, a w OD wzrosło o 14 punktów procentowych.

(94)

Ceny jednostkowe sprzedaży produkcji własnej przemysłu wspólnotowego na rynku Wspólnoty na rzecz klientów niepowiązanych ciągle spadały, ogólnie o 42 %, w okresie od 2002 r. do OD. Dokładniej, ceny spadły w 2003 r. o 25 %, w 2004 r. o kolejne 9 punktów procentowych, a w OD jeszcze o 8 punktów procentowych. Dochodzenie wykazało, że przywóz po cenach dumpingowych spowodował znikome podcięcie (jeśli w ogóle) ceny sprzedaży stosowanej przez przemysł wspólnotowy. W przypadku niektórych modeli podcięcie było większe, niż średnie marginesy podcięcia wspomniane w motywie 82 powyżej.

(95)

W okresie badanym rentowność sprzedaży własnej produkcji przemysłu wspólnotowego na rynku Wspólnoty, wyrażona jako odsetek sprzedaży netto, stale spadała. Rentowność spadła z 24 % w 2002 r. do ok. 18 % w 2003 r. i ok. 10 % w 2004 r. W OD przemysł wspólnotowy odnotował stratę w wysokości – 3,6 %.

(96)

Zwrot z inwestycji („ROI ” ), wyrażony jako procent wartości księgowej netto inwestycji, był zasadniczo zgodny z opisaną powyżej tendencją dotyczącą rentowności. Zmniejszył się on z ok. 17 % w 2002 r. do – 2,1 % w OD.

(97)

Przepływy pieniężne netto z działalności operacyjnej również spadały w ciągu okresu badanego. Spadły one z poziomu wynoszącego ok. 175 mln euro w 2002 r. do ok. 125 mln euro w 2003 r., a w 2004 r. znów wzrosły do ok. 141 mln euro, a następnie gwałtownie spadły do ok. – 25 mln euro w OD. Sytuacja pogorszyła się tak znacznie, że w pierwszej połowie 2006 r. ogłoszono upadłość dwóch przedsiębiorstw wchodzących w skład przemysłu wspólnotowego, zgodnie z tym, co opisano w motywie 67 powyżej. Tylko przedsiębiorstwo Thompson było w stanie uzyskać fundusze z przedsiębiorstwa macierzystego i w ten sposób uniknęło poważniejszej sytuacji finansowej. Ekranas i Ecimex nie zdołały pozyskać kapitału. W przyszłości zdolność przemysłu wspólnotowego do dalszego pozyskania kapitału będzie w oczywisty sposób bardzo ograniczona słabymi perspektywami na popyt.

(98)

Od 2002 r. do OD roczne inwestycje przemysłu wspólnotowego w produkcję produktu objętego postępowaniem ciągle spadały. W 2003 r. spadły one o 14 %, w 2004 r. o kolejne 25 punktów procentowych i w OD o dalsze 40 punktów procentowych.

(99)

Jeżeli chodzi o wpływ wielkości rzeczywistych marginesów dumpingu na przemysł wspólnotowy, to, biorąc pod uwagę wielkość i ceny przywozu z krajów objętych postępowaniem, wpływ ten nie może być uważany za nieistotny.

(100)

Rozporządzeniem Rady (WE) nr 2313/2000 (6), nałożono środki na przywóz niektórych kineskopów do odbiorników telewizji kolorowej pochodzących z Indii i Republiki Korei. Środki te wygasły w dniu 21 października 2005 r. Jednakże środki te dotyczyły tylko jednego państwa spośród czterech, których dotyczy niniejsze postępowanie, i tylko części kodu CN 8540 11 11 spośród pięciu kodów CN wspomnianych w motywie 12 powyżej. Dla informacji kod CN 8540 11 11 obejmuje ok. 20 % zakresu produktów objętych bieżącym postępowaniem. Z uwagi na brak podobieństw trudno jest wyciągać jakiekolwiek wnioski dotyczące kwestii poprawy sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(101)

W okresie od 2002 r. do OD wielkość przywozu po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem, pochodzącego z krajów, których dotyczy postępowanie, spadła o 3 %, ale udział tego przywozu w rynku wspólnotowym wzrósł o ok. 2,4 punktów procentowych. W trakcie okresu badanego średnie ceny przywozu po cenach dumpingowych z krajów objętych postępowaniem, na podstawie danych Eurostatu, były ogólnie niższe niż ceny stosowane przez przemysł wspólnotowy. Jednakże w ciągu OD ceny przywozu z państw objętych postępowaniem nie powodowały znacznego podcięcia cen stosowanych przez przemysł wspólnotowy. Jak wspomniano w motywie 82 powyżej, w oparciu o średnią ważoną, podcięcie cenowe w OD wynosiło od – 37 % do 13 %, w zależności od państwa i eksportera. Jednakże według danych Eurostatu, w latach poprzedzających OD ceny produktów przywożonych po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie, były znacznie niższe niż ceny stosowane przez przemysł wspólnotowy.

(102)

Stwierdzono jednoznaczne pogorszenie sytuacji przemysłu wspólnotowego w okresie badanym. Po pierwsze, w pierwszej połowie 2006 r. ogłoszono upadłość dwóch z trzech przedsiębiorstw wchodzących w skład przemysłu wspólnotowego. Po drugie, większość wskaźników szkody dotyczących okresu między 2002 r. a OD wykazuje negatywne zmiany: wielkość produkcji spadła o 5 %, wykorzystanie zdolności produkcyjnej spadło o 25 %, zatrudnienie spadło o 10 %, ceny sprzedaży jednostkowej spadły o 42 %, rentowność, zwrot z inwestycji i przepływ środków pieniężnych znacząco się pogorszyły, a inwestycje spadły o 79 %. Pogorszenie się sytuacji przemysłu wspólnotowego było bardzo gwałtowne, ponieważ wystąpiło głównie w OD. Przed OD rentowność przemysłu wspólnotowego utrzymywała się na bezpiecznym poziomie ponad 10 %.

(103)

Niektóre wskaźniki wykazywały pozornie pozytywne zmiany między 2002 r. a OD. Zdolność produkcyjna wzrosła o 28 %, wielkość sprzedaży prowadzonej przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym wzrosła o 16 %, a udział przemysłu wspólnotowego w rynku wzrósł o 10 punktów procentowych. Jednakże zmiany te nie mogły zapobiec gwałtownemu pogorszeniu się sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego, co doprowadziło do upadłości dwóch producentów wspólnotowych.

(104)

W świetle powyższych faktów stwierdza się, iż przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(105)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz po cenach dumpingowych wyrządził szkodę przemysłowi wspólnotowemu w takim stopniu, iż można ją sklasyfikować jako istotną. Oprócz przywozu po cenach dumpingowych zbadano również inne znane czynniki, które w tym samym czasie mogły działać na szkodę przemysłu wspólnotowego, aby sprawdzić, czy niesłusznie nie przypisano przywozowi po cenach dumpingowych ewentualnej szkody spowodowanej tymi innymi czynnikami.

(106)

W trakcie OD udział w rynku przywozu po cenach dumpingowych z czterech krajów, których dotyczy postępowanie, był znaczny i wynosił 19,4 %. W okresie od 2002 r. do OD wielkość przywozu po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem, pochodzącego z krajów, których dotyczy postępowanie, spadła o ok. 3 %, ale udział tego przywozu w rynku Wspólnoty wzrósł o ok. 2,3 punktów procentowych, ponieważ konsumpcja spadała jeszcze szybciej niż wielkości wspomnianego przywozu. Jednakże należy zaobserwować, że zarówno wielkość, jak i udział w rynku przywozu po cenach dumpingowych były największe w 2003 r., a następnie znacznie spadły do OD. W trakcie OD udział w rynku przywozu po cenach dumpingowych był o 5,5 punktów procentowych niższy niż w 2003 r.

(107)

W trakcie okresu badanego średnie ceny przywozu po cenach dumpingowych z krajów objętych postępowaniem, na podstawie danych Eurostatu, były ogólnie niższe, niż ceny stosowane przez przemysł wspólnotowy, i prawdopodobnie wywarły nacisk na ich obniżenie. Ceny importowe również znacząco spadły w latach 2002–2004, lecz zyskały na wartości w OD o 12 punktów procentowych, zgodnie z tym co opisano w motywie 81 powyżej. Ponieważ w okresie badanym przemysł wspólnotowy również stopniowo obniżał swoje ceny sprzedaży, ceny wywozu z krajów, których dotyczy postępowanie, nie powodowały znacznego podcięcia cen stosowanych przez przemysł wspólnotowy w OD w porównaniu poszczególnych modeli. Na podstawie średniej ważonej, podcięcie cenowe w OD wynosiło od – 37 % do 13 %, w zależności od państwa i eksportera. Jednakże chociaż podcięcie cenowe prawie nie istniało, wystąpiło bez wątpienia zaniżenie cen towarów przywożonych po cenach dumpingowych.

(108)

Jak wspomniano w motywie 102 powyżej, można zaobserwować radykalną zmianę sytuacji przemysłu wspólnotowego w okresie od 2002/2003 r. do OD. Należy zauważyć, że pogorszenie się sytuacji przemysłu wspólnotowego było szczególnie gwałtowne, ponieważ wystąpiło głównie w OD. Przed OD rentowność przemysłu wspólnotowego utrzymywała się na bezpiecznym poziomie powyżej 10 %, a większość wskaźników szkody wykazywała nadal korzystne zmiany. W szczególności w latach 2002–2004 zdolność produkcyjna wzrosła o 23 %, wielkość produkcji wzrosła o 20 %, wielkość sprzedaży prowadzonej przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym wzrosła o 22 %, a udział przemysłu wspólnotowego w rynku wzrósł z ok. 28 % do ok. 32 % w okresie, gdy wielkość rynku nadal rosła. W OD, gdy wielkość rynku gwałtownie spadła o 20 % w ciągu jednego roku, udział przemysłu wspólnotowego w rynku wzrósł nawet do 38 %.

(109)

Ponadto należy zauważyć, że przemysł wspólnotowy osiągnął najwyższą rentowność w 2002 r. i 2003 r., kiedy jego ceny sprzedaży już znacznie spadły, kiedy udział w rynku był najniższy i kiedy wielkość przywozu po cenach dumpingowych osiągnęła najwyższy poziom. Rentowność spadła dopiero w OD, po tym jak udział przemysłu wspólnotowego w rynku osiągnął wartość najwyższą i w momencie gdy wielkość przywozu po cenach dumpingowych spadła oraz gdy ceny towarów przywożonych po cenach dumpingowych wzrosły.

(110)

Podsumowując, przywóz po cenach dumpingowych mógł wywrzeć wpływ na obniżenie cen sprzedaży stosowanych przez przemysł wspólnotowy w okresie od 2002 r. do OD i mógł mieć negatywny wpływ na ogólną sytuację przemysłu wspólnotowego. Jednakże, jak zauważono w motywach 108 i 109 powyżej, sytuacja przemysłu wspólnotowego, która wykazywała różne tendencje w latach poprzedzających OD, uległa gwałtownemu pogorszeniu w OD. Przed OD rentowność przemysłu wspólnotowego utrzymywała się na poziomie ponad 10 %. Podobnie większość wskaźników szkody wykazywała korzystne zmiany do OD. W latach 2002–2004 zdolności produkcyjne wzrosły o 23 %, wielkość produkcji wzrosła o 20 %, wielkość sprzedaży prowadzonej przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym wzrosła o 22 %, a udział przemysłu wspólnotowego w rynku wzrósł od ok. 28 % do ok. 32 % w momencie, gdy wielkość rynku nadal rosła. Należy również przypomnieć, że przemysł wspólnotowy osiągnął najwyższą rentowność w 2002 r. i 2003 r., gdy jego udział w rynku był najniższy i gdy wielkość przywozu po cenach dumpingowych osiągnęła najwyższy poziom. Rentowność przemysłu wspólnotowego spadła w OD wówczas, gdy jego udział w rynku osiągnął wartość najwyższą i, co istotne, w momencie, gdy obecność towarów przywożonych po cenach dumpingowych w istocie zmalała pod względem wartości i udziału w rynku (patrz: motyw 106 powyżej) i gdy ceny towarów przywożonych po cenach dumpingowych wzrosły. Z drugiej strony, jedynym nowym elementem w sytuacji przemysłu wspólnotowego w OD był gwałtowny spadek popytu o 20 %. Dlatego też brak wyraźnej zbieżności w czasie między pogorszeniem się sytuacji przemysłu wspólnotowego i skutkami przywozu po cenach dumpingowych budzi poważne wątpliwości co do związku pomiędzy zmianami w przywozie a sytuacją przemysłu wspólnotowego. Zatem nie można uznać, że przywóz po cenach dumpingowych odegrał decydującą rolę w spowodowaniu szkodliwej sytuacji, w jakiej znalazł się przemysł wspólnotowy.

(111)

Kilka zainteresowanych stron stwierdziło, że spadek popytu na kineskopy do odbiorników telewizji kolorowej był główną przyczyną szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(112)

Zgodnie z motywem 69 powyżej konsumpcja kineskopów do odbiorników telewizji kolorowej w OD spadła nagle o 20 %. Spadek ten był jedynym czynnikiem, który uległ gwałtownej zmianie w sytuacji przemysłu wspólnotowego. Zbiega się to również ze znacznym pogorszeniem się sytuacji przemysłu wspólnotowego. Dochodzenie wykazało, że nagły spadek popytu rzeczywiście miał negatywny wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego, ponieważ gwałtowny spadek rentowności przemysłu wspólnotowego oraz przepływu środków pieniężnych wynika bezpośrednio ze wspomnianego zmniejszenia rynku poprzez wpływ na koszty (zmniejszenie wydajności w OD zgodnie z motywem 92 powyżej oraz wzrost jednostkowych kosztów produkcji) i wpływ na ceny (nagła nadwyżka zdolności produkcyjnych). W OD popyt na kineskopy do odbiorników telewizji kolorowej stał się zupełnie niezależny od cen, na co wskazuje fakt, że znaczny spadek cen odnotowany w okresie od 2004 r. do OD zupełnie nie prowadził do zwiększenia wielkości sprzedaży. Wręcz przeciwnie, popyt spadł o ok. 20 %.

(113)

Dochodzenie wykazało, że spadek popytu na kineskopy do odbiorników telewizji kolorowej zbiega się w czasie ze zwiększającą się obecnością na rynku odbiorników telewizyjnych z płaskimi ekranami (ciekłokrystalicznymi i plazmowymi), która gwałtownie wzrosła z niecałego 1 % rynku w 2002 r. do 28 % w OD. Odbiorniki takie konkurują bezpośrednio z kineskopami do odbiorników telewizji kolorowej, a oba produkty są w pełni zamienne. Mimo że technologie ciekłokrystaliczne i plazmowe nie są zupełnie nowe, dopiero w OD ceny telewizorów płaskoekranowych znacząco spadły o 44 % w okresie od 2001 r. do OD. Spadek cen telewizorów płaskoekranowych z jednej strony zwiększył ich atrakcyjność dla konsumentów, a przez to obniżył popyt na telewizory z kineskopami do odbiorników telewizji kolorowej, a z drugiej strony wywarł bezpośredni wpływ na ceny sprzedaży telewizorów z kineskopami do odbiorników telewizji kolorowej, które musiały spaść, aby nadal móc konkurować z nowymi, atrakcyjnymi modelami płaskoekranowymi. Na przykład płaskoekranowe odbiorniki telewizyjne stanowiły 63 % całkowitej wartości wszystkich telewizorów zakupionych w sprzedaży detalicznej w Zjednoczonym Królestwie w 2005 r., w porównaniu z zaledwie 37 % w 2004 r. Zarówno wyniki dochodzenia, jak i informacje uzyskane z badania rynku sugerują, że wielkość sprzedaży telewizorów z kineskopami do odbiorników telewizji kolorowej osiągnęła wartość najwyższą w UE w 2004 r. i od tego czasu popyt nieustannie spada.

(114)

Dane wskazują na fakt, że przywóz po cenach dumpingowych wywarł pewną presję cenową na ceny stosowane przez przemysł wspólnotowy i prawdopodobnie przyczynił się również do powstania jego szkodliwej sytuacji. Jednakże bardziej szczegółowa analiza, przeprowadzona zwłaszcza w oparciu o rozwój tendencji w okresie badanym, nie pozwoliła na ustalenie związku przyczynowego, jako że nie było wyraźnej zbieżności w czasie między pogorszeniem się sytuacji przemysłu wspólnotowego a zmianami przywozu po cenach dumpingowych.

(115)

Z drugiej strony, co ważne, dochodzenie wykazało, że rzeczywiście istnieje wyraźna zbieżność w czasie pomiędzy szkodliwą sytuacją dla przemysłu wspólnotowego a nagłym i gwałtownym spadkiem popytu na kineskopy do odbiorników telewizji kolorowej we Wspólnocie. Przełożyło się to na wzrost jednostkowych kosztów produkcji i dalszy spadek cen. Spadek ten zbiega się dokładnie ze zwiększającą się obecnością na rynku technologii płaskoekranowej.

(116)

Podsumowując, nie można zatem ustalić, że przywóz po cenach dumpingowych rozpatrywany osobno spowodował istotną szkodę. Zbadano inne czynniki zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego i szkoda może zostać w znaczący sposób bezpośrednio przypisana skutkom gwałtownego i znaczącego spadku popytu i zwiększonej dostępności technologii płaskoekranowej po konkurencyjnych cenach.

(117)

W świetle wniosków zawartych w motywach 105–114 powyżej, uwzględniając fakt, że nie można w wystarczający sposób ustalić związku przyczynowego pomiędzy szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy a przywozem po cenach dumpingowych, Komisja uważa, że bieżące postępowanie antydumpingowe należy zakończyć zgodnie z art. 9 ust. 2 rozporządzenia podstawowego,