32004R0549

Rozporządzenie (WE) nr 549/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady

z dnia 10 marca 2004 r.

ustanawiające ramy tworzenia Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej

(Rozporządzenie ramowe)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [2],

uwzględniając opinię Komitetu Regionów [3],

działając zgodnie z procedurą przedstawioną w art. 251 Traktatu [4], w świetle wspólnego tekstu zatwierdzonego przez Komitet Pojednawczy w dniu 11 grudnia 2003 r.,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wdrożenie wspólnej polityki transportowej wymaga efektywnego systemu transportu lotniczego umożliwiającego bezpieczne i regularne działanie służb transportu lotniczego, tym samym ułatwiającego swobodny przepływ towarów, ludzi i usług.

(2) Na swoim nadzwyczajnym posiedzeniu w Lizbonie w dniach 23 i 24 marca 2000 r. Rada Europejska wezwała Komisję do przedstawienia propozycji w sprawie zarządzania przestrzenią powietrzną, kontroli ruchu lotniczego i zarządzania przepływem ruchu lotniczego w oparciu o pracę Grupy Wysokiego Szczebla ds. Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej utworzonej przez Komisję. Grupa ta, złożona głównie z przedstawicieli cywilnych i wojskowych władz lotniczych Krajów Członkowskich, przedstawiła swój raport w listopadzie 2000 r.

(3) Sprawne działanie systemu transportu lotniczego wymaga jednolitego, wysokiego poziomu bezpieczeństwa służb żeglugi powietrznej umożliwiającego optymalne wykorzystanie europejskiej przestrzeni powietrznej oraz jednolitego, wysokiego poziomu bezpieczeństwa podróży lotniczych, zachowując obowiązek dbania o ogólny interes służb żeglugi powietrznej, włącznie z obowiązkami służb publicznych. Dlatego też działania te powinny być realizowane z zachowaniem najwyższych standardów odpowiedzialności i kompetencji.

(4) Inicjatywa Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej powinna być rozwijana stosownie do obowiązków wynikających z członkostwa Wspólnoty i jej Państw Członkowskich w Eurocontrolu oraz stosownie do przepisów określonych w Konwencji chicagowskiej o międzynarodowym lotnictwie cywilnym z 1944 r.

(5) Decyzje w sprawie rodzaju, zakresu bądź realizacji działań wojskowych i szkolenia nie podlegają zakresowi kompetecyjnemu Wspólnoty.

(6) Państwa Członkowskie przyjęły ogólne oświadczenie na temat kwestii wojskowych odnoszących się do Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej [5]. Zgodnie z tym sformułowaniem Państwa Członkowskie powinny, w szczególności, wzmocnić współpracę cywilno-wojskową oraz, do stopnia, w jakim zainteresowane Państwa Członkowskie uznają to za konieczne, ułatwić współpracę pomiędzy swoimi siłami zbrojnymi we wszystkich kwestiach związanych z zarządzaniem ruchem lotniczym.

(7) Przestrzeń powietrzna stanowi ograniczone dobro, którego optymalne i skuteczne wykorzystanie będzie możliwe jedynie wtedy, kiedy uwzględnione zostaną wymagania wszystkich użytkowników i, gdzie jest to właściwe, wymagania te będą uwzględniane w całym rozwoju, procesie decyzyjnym oraz wdrażaniu Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej, włącznie z Komitetem ds. Jednolitej Przestrzeni Powietrznej.

(8) Z tych właśnie powodów oraz z myślą o rozszerzeniu Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej o inne państwa europejskie, uwzględniając postęp dokonujący się w Eurocontrolu, Wspólnota powinna określić wspólne cele oraz program działań, aby zmobilizować wysiłki Wspólnoty, Państw Członkowskich i różnych partnerów gospodarczych dla stworzenia bardziej zintegrowanej przestrzeni powietrznej: Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej.

(9) Kiedy Państwa Członkowskie podejmują działania mające na celu zapewnienie zgodności z wymogami Wspólnoty, władze wykonujące weryfikacje zgodności powinny być odpowiednio niezależne od instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej.

(10) Służby żeglugi powietrznej, w szczególności służby ruchu lotniczego, które można porównać do władz publicznych, wymagają funkcjonalnego i strukturalnego rozdzielenia oraz są zorganizowane według bardzo zróżnicowanych form prawnych w poszczególnych Państwach Członkowskich.

(11) W sytuacji, gdy wymagane jest przeprowadzenie niezależnych audytów instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej, inspekcje realizowane przez oficjalne instytucje audytorskie Państw Członkowskich, w których służby te zapewniane są przez administrację lub przez instytucję publiczną podlegającą ww. władzom, powinny być uznawane jako niezależne audyty, bez względu na to, czy raporty sporządzane z audytu są podawane do publicznej wiadomości, czy też nie.

(12) Pożądane jest rozszerzenie Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej o kolejne państwa europejskie albo w ramach współpracy Wspólnoty w pracach Eurocontrolu, po przystąpieniu Wspólnoty do Eurocontrolu, albo poprzez porozumienia zawierane przez Wspólnotę z tymi krajami.

(13) Przystąpienie Wspólnoty do Eurocontrolu stanowi ważny element w tworzeniu paneuropejskiej przestrzeni powietrznej.

(14) W procesie tworzenia Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej Wspólnota powinna, gdzie to możliwe, rozwijać najwyższy poziom współpracy z Eurocontrolem w celu zapewnienia jednolitego podejścia i pełnej harmonizacji przepisów oraz w celu uniknięcia powielania działań między dwoma stronami.

(15) Zgodnie z wnioskami Grupy Wysokiego Szczebla, Eurocontrol jest organizacją, która dysponuje odpowiednią wiedzą ekspercką dla wsparcia Wspólnoty w jej roli regulatora. Stosownie do tego należy opracowywać przepisy wykonawcze dla wszystkich spraw będących w zakresie kompetencyjnym Eurocontrolu wynikających ze zleceń wydanych tej organizacji, z zastrzeżeniem warunków, jakie zostaną ujęte w ramach współpracy pomiędzy Komisją i Eurocontrolem.

(16) Sporządzenie projektów dokumentów niezbędnych do stworzenia Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej wymaga zakrojonych na szeroką skalę konsultacji z partnerami gospodarczymi i społecznymi.

(17) Partnerzy społeczni powinni być informowani oraz konsultowani w przypadku wszystkich środków prawnych o znaczących następstwach społecznych. Konsultacje powinny być również prowadzone z Komitetem Dialogu Sektorowego ustanowionym na mocy decyzji Komisji 1998/500/WE z dnia 20 maja 1998 r. w sprawie ustanowienia Komitetów Dialogu Sektorowego promujących dialog pomiędzy partnerami społecznymi na szczeblu europejskim [6].

(18) Strony uczestniczące, takie jak instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej, użytkownicy przestrzeni powietrznej, porty lotnicze, przemysł wytwórczy oraz zawodowe instytucje przedstawicielskie, powinny mieć możliwość doradzania Komisji na temat technicznych aspektów wdrażania Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej.

(19) Wydajność systemu służb żeglugi powietrznej jako całość na szczeblu europejskim powinna być regularnie oceniana w celu sprawdzenia skuteczności przyjętych działań oraz przedłożenia propozycji dalszych działań, ze szczególnym uwzględnieniem utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa.

(20) Sankcje ustanowione w związku z naruszeniami niniejszego rozporządzenia oraz środków prawnych określonych w art. 3 powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające, nie zmniejszając przy tym bezpieczeństwa.

(21) Wpływ środków prawnych podjętych dla zastosowania niniejszego rozporządzenia powinien być oceniany w świetle raportów, jakie będą regularnie sporządzane przez Komisję.

(22) Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na uprawnienia Państw Członkowskich do przyjęcia przepisów dotyczących organizacji ich sił zbrojnych. Uprawnienia te mogą prowadzić do przyjęcia przez Państwa Członkowskie środków prawnych mających na celu zapewnienie, że ich siły zbrojne posiadają wystarczającą przestrzeń powietrzną dla celów szkolenia i ćwiczeń. Dlatego też należy opracować przepis zawierający gwarancje bezpieczeństwa umożliwiające realizację tych uprawnień.

(23) Ustalenia w sprawie większej współpracy przy wykorzystaniu portu lotniczego Gibraltar zostały podjęte w Londynie dnia 2 grudnia 1987 r. przez Królestwo Hiszpanii i Zjednoczone Królestwo we wspólnej deklaracji Ministrów Spraw Zagranicznych obu krajów. Ustalenia te muszą jeszcze wejść w życie.

(24) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, jakim jest utworzenie Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej, nie może zostać osiągnięty przez Państwa Członkowskie z powodu transnarodowej skali działań, a tym samym może być on lepiej osiągnięty na szczeblu Wspólnoty, biorąc pod uwagę szczegółowe przepisy wykonawcze z uwzględnieniem specyficznych uwarunkowań lokalnych, Wspólnota może przyjąć instrumenty prawne zgodnie z zasadą pomocniczości zgodnie z art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia tego celu.

(25) Środki niezbędne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji [7].

(26) Artykuł 8 ust. 2 standardowych zasad proceduralnych dla komitetów [8], ustanowiony w zastosowaniu art. 7 ust. 1 decyzji 1999/468/WE, przedstawia standardową zasadę, zgodnie z którą przewodniczący komitetu może podjąć decyzję o zaproszeniu stron trzecich na spotkanie tego komitetu. Jeżeli ma to zastosowanie, przewodniczący Komitetu ds. Jednolitej Przestrzeni Powietrznej powinien zaprosić przedstawicieli Eurocontrolu do wzięcia udziału w spotkaniach w roli obserwatorów lub ekspertów,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Cel i zakres

1. Inicjatywa Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej ma na celu wzmocnienie istniejących standardów bezpieczeństwa i efektywności ogólnego ruchu lotniczego w Europie dla optymalizacji przepustowości, spełniając wymogi wszystkich użytkowników przestrzeni powietrznej, oraz dla ograniczenia do minimum opóźnień. Dążąc do tego celu, niniejsze rozporządzenie ma za zadanie ustanowienie jednolitej podstawy prawnej dla stworzenia Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej do dnia 31 grudnia 2004 r.

2. Zastosowanie niniejszego rozporządzenia oraz środków określonych w art. 3 nie narusza suwerenności Państw Członkowskich w ich przestrzeni powietrznej oraz wymogów Państw Członkowskich dotyczących porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego i spraw obronnych zgodnie z art. 13. Niniejsze rozporządzenie i wspomniane powyżej środki nie obejmują operacji wojskowych i szkolenia.

3. Zastosowanie niniejszego rozporządzenia oraz środków określonych w art. 3 nie narusza praw i obowiązków Państw Członkowskich wynikających z Konwencji chicagowskiej o międzynarodowym lotnictwie cywilnym z 1944 r.

4. Zastosowanie niniejszego rozporządzenia oraz środków określonych w art. 3 w stosunku do portu lotniczego Gibraltar uznaje się za nienaruszające stanowisk prawnych Królestwa Hiszpanii i Zjednoczonego Królestwa w zakresie sporu dotyczącego suwerenności terytorium, na którym zlokalizowany jest ten port lotniczy.

5. Zastosowanie niniejszego rozporządzenia oraz środków określonych w art. 3 w stosunku do portu lotniczego Gibraltar zostaje zawieszone do momentu wejścia w życie ustaleń zawartych we wspólnej deklaracji sporządzonej przez Ministrów Spraw Zagranicznych Królestwa Hiszpanii i Zjednoczonego Królestwa dnia 2 grudnia 1987 r. Rządy Hiszpanii i Zjednoczonego Królestwa poinformują Radę o takiej dacie wejścia w życie.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia oraz środków określonych w art. 3 stosują się następujące definicje:

1) "służba kontroli ruchu lotniczego (ATC)" oznacza służbę zapewnianą w celu:

a) zapobiegania kolizjom:

- między statkami powietrznymi w locie, oraz

- statków powietrznych na polu manewrowym z przeszkodami i innymi statkami powietrznymi; oraz

b) usprawnienia i utrzymywania uporządkowanego przepływu ruchu lotniczego;

2) "służba kontroli lotniska" oznacza służbę ATC dla ruchu lotniskowego;

3) "służba informacji lotniczej" oznacza służbę utworzoną w określonym obszarze, odpowiedzialną za zapewnienie informacji i danych lotniczych niezbędnych dla bezpieczeństwa, regularności i skuteczności żeglugi powietrznej;

4) "służby żeglugi powietrznej" oznaczają służby ruchu lotniczego; służby łączności, nawigacji i dozorowania; służby meteorologiczne dla żeglugi powietrznej; oraz służby informacji lotniczej;

5) "instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej" oznaczają wszelkie publiczne lub prywatne instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej dla ogólnego ruchu lotniczego;

6) "blok przestrzeni powietrznej" oznacza przestrzeń powietrzną o zdefiniowanych wymiarach w przestrzeni i czasie, w której zapewniane są służby żeglugi powietrznej;

7) "zarządzanie przestrzenią powietrzną" oznacza funkcję planowania z zasadniczym celem maksymalizacji wykorzystania dostępnej przestrzeni powietrznej poprzez dynamiczny podział czasu jej użytkowania oraz, doraźnie, segregację przestrzeni powietrznej pomiędzy różnymi kategoriami użytkowników przestrzeni powietrznej w oparciu o potrzeby krótkoterminowe;

8) "użytkownicy przestrzeni powietrznej" oznaczają wszystkie statki powietrzne operujące w ramach ogólnego ruchu lotniczego;

9) "zarządzanie przepływem ruchu lotniczego" oznacza funkcję ustanowioną w celu zwiększenia bezpiecznego, uporządkowanego i szybkiego przepływu ruchu lotniczego poprzez zapewnienie maksymalnego wykorzystania możliwości ATC oraz kompatybilności natężenia ruchu z przepustowością deklarowaną przez odpowiednie instytucje zapewniające służby ruchu lotniczego;

10) "zarządzanie ruchem lotniczym" oznacza połączenie funkcji pokładowych i naziemnych (służby ruchu lotniczego, zarządzanie przestrzenią powietrzną i zarządzanie przepływem ruchu lotniczego) wymaganych dla zapewnienia bezpiecznego i skutecznego ruchu statków powietrznych podczas wszystkich faz operacji;

11) "służba ruchu lotniczego" oznacza różne służby informacji powietrznej, służby alarmowe, służby doradcze ruchu lotniczego i służby ATC (służby kontroli obszaru, zbliżania i lotniska);

12) "służba kontroli obszaru" oznacza służbę ATC dla lotów kontrolowanych wykonywanych w bloku przestrzeni powietrznej;

13) "służba kontroli zbliżania" oznacza służbę ATC dla przylatujących i odlatujących lotów kontrolowanych;

14) "zespół służb" oznacza dwie lub więcej służby żeglugi powietrznej;

15) "certyfikat" oznacza dokument wydany przez Państwo Członkowskie w jakiejkolwiek formie zgodnej z prawem narodowym, potwierdzający, iż instytucja zapewniająca służby żeglugi powietrznej spełnia wymogi w zakresie zapewniania określonej służby;

16) "służby łączności" oznaczają stałe oraz mobilne służby umożliwiające łączność ziemia-ziemia, ziemia-powietrze oraz powietrze-powietrze dla celów ATC;

17) "sieć zarządzania europejskim ruchem lotniczym" ("EATMN") oznacza zbiór systemów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 552/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie interoperacyjności Europejskiej Sieci Zarządzania Europejskim Ruchem Lotniczym ("Rozporządzenie w sprawie interoperacyjności") [9] umożliwiający zapewnianie służb żeglugi powietrznej we Wspólnocie, włącznie z interfejsami na granicach ze stronami trzecimi;

18) "koncepcja operacyjna" oznacza kryteria wykorzystania operacyjnego sieci EATMN lub jej części;

19) "części składowe" oznaczają przedmioty materialne, takie jak osprzęt, oraz przedmioty niematerialne, takie jak oprogramowanie, od których zależy interoperacyjność sieci EATMN;

20) Eurocontrol to Europejska Organizacja Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej ustanowiona na mocy międzynarodowej konwencji z dnia 13 grudnia 1960 r., zajmująca się współpracą na rzecz bezpieczeństwa żeglugi powietrznej [10];

21) "Przepisy Eurocontrolu dotyczące ustalania kosztów opłat trasowych i obliczania stawek jednostkowych" oznaczają przepisy określone w dokumencie nr 99.60.01/01 z dnia 1 sierpnia 1999 r., wydanym przez Eurocontrol;

22) "elastyczne wykorzystanie przestrzeni powietrznej" oznacza koncepcję zarządzania przestrzenią powietrzną stosowaną przez Konferencję Europejskiego Lotnictwa Cywilnego, jak określono w pierwszym wydaniu "Podręcznika zarządzania przestrzenią powietrzną dla zastosowania koncepcji elastycznego wykorzystania przestrzeni powietrznej" z dnia 5 lutego 1996 r. wydanego przez Eurocontrol;

23) "rejon informacji powietrznej" oznacza przestrzeń powietrzną o określonych wymiarach, w której zapewniane są służby informacji powietrznej i służby alarmowe;

24) "poziom lotu" oznacza powierzchnię o stałym ciśnieniu atmosferycznym odniesioną do szczególnej wartości ciśnienia atmosferycznego 1013,2 hektopaskala (hPa) i oddzieloną od innych takich powierzchni określonymi różnicami ciśnienia;

25) "funkcjonalny blok przestrzeni powietrznej" oznacza blok przestrzeni powietrznej bazujący na wymogach operacyjnych, odzwierciedlający potrzebę zapewnienia bardziej zintegrowanego zarządzania przestrzenią powietrzną niezależnie od istniejących granic;

26) "ogólny ruch lotniczy" oznacza wszystkie przemieszczenia cywilnych statków powietrznych, jak również wszystkie przemieszczenia państwowych statków powietrznych (włącznie z wojskowymi, celnymi i policyjnymi statkami powietrznymi), kiedy ruchy te wykonywane są zgodnie z procedurami ICAO;

27) "ICAO" oznacza Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego utworzoną w 1944 r. na mocy Konwencji chicagowskiej o międzynarodowym lotnictwie cywilnym;

28) "interoperacyjność" oznacza zestaw właściwości funkcjonalnych, technicznych i operacyjnych wymaganych przez systemy i części składowe EATMN oraz procedury jej działania dla umożliwienia bezpiecznego, jednolitego i skutecznego działania. Interoperacyjność jest osiągana poprzez zapewnienie zgodności systemów i części składowych z zasadniczymi wymogami;

29) "służby meteorologiczne" oznaczają takie urządzenia i usługi, które zapewniają statkowi powietrznemu prognozy meteorologiczne, wskazówki oraz obserwacje, jak również wszelkie inne informacje i dane meteorologiczne zapewniane przez państwa do wykorzystania lotniczego;

30) "służby nawigacyjne" oznaczają takie urządzenia i usługi, które zapewniają statkowi powietrznemu informacje o pozycji i czasie;

31) "dane operacyjne" oznaczają informacje dotyczące wszystkich faz lotu, jakie wymagane są do podjęcia decyzji operacyjnych przez instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej, użytkowników przestrzeni powietrznej, operatorów portów lotniczych i innych zaangażowanych stron;

32) "procedura", zgodnie z zastosowaniem w kontekście rozporządzenia w sprawie interoperacyjności, oznacza standardową metodę technicznego lub operacyjnego wykorzystania systemu w kontekście uzgodnionych i zatwierdzonych koncepcji operacyjnych wymagających jednolitego wdrożenia w całej sieci EATMN;

33) "wprowadzenie do użytku" oznacza pierwsze zastosowanie operacyjne po wstępnej instalacji lub modernizacji systemu;

34) "sieć tras" oznacza sieć określonych tras dla ukierunkowania przepływu ogólnego ruchu lotniczego stosownie do wymogów zapewnienia służb ATC;

35) "przebieg trasy" oznacza wybraną trasę, po jakiej statek powietrzny wykonuje lot w czasie operacji;

36) "jednolite działanie" oznacza działanie sieci EATMN w taki sposób, że z perspektywy użytkownika funkcjonuje ona jak gdyby stanowiła jedność;

37) "sektor" oznacza część obszaru kontrolowanego i/lub rejonu informacji powietrznej/górnego rejonu informacji powietrznej;

38) "służby dozorowania" oznaczają urządzenia oraz służby wykorzystywane do określenia pozycji statku powietrznego dla zapewnienia bezpiecznej separacji;

39) "system" oznacza połączenie pokładowych oraz naziemnych części składowych, jak również wyposażenia satelitarnego, zapewniające wsparcie dla służb żeglugi powietrznej podczas wszystkich faz lotu;

40) "modernizacja" oznacza jakąkolwiek modyfikację, która zmienia charakterystykę operacyjną systemu.

Artykuł 3

Zakres działania Wspólnoty

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia jednolite ramy prawne dla utworzenia Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej wspólnie z:

a) rozporządzeniem (WE) nr 551/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie organizacji i użytkowania przestrzeni powietrznej w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (rozporządzeniem w sprawie przestrzeni powietrznej) [11];

b) rozporządzeniem (WE) nr 550/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie zapewniania służb nawigacji lotniczej w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (rozporządzeniem w sprawie zapewniania służb) [12]; oraz

c) rozporządzeniem (WE) nr 552/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie interoperacyjności Europejskiej Sieci Zarządzania Ruchem Lotniczym (rozporządzeniem w sprawie interoperacyjności) [13];

oraz z przepisami wykonawczymi przyjętymi przez Komisję na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz ww. rozporządzeń.

2. Środki określone w ust. 1 stosują się z zastrzeżeniem przepisów niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

Państwowe władze nadzorujące

1. Państwa Członkowskie wyznaczą lub utworzą instytucję lub instytucje będące ich państwowymi władzami nadzorującymi w celu przejęcia zadań przydzielonych takim władzom na mocy niniejszego rozporządzenia oraz środków określonych w art. 3.

2. Państwowe władze nadzorujące są niezależne od instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej. Niezależność ta zostaje osiągnięta poprzez zachowanie odpowiedniego rozdziału, przynajmniej na szczeblu funkcjonalnym, między państwowymi władzami nadzorującymi a takimi służbami. Państwa Członkowskie zapewnią bezstronne i przejrzyste sprawowanie swoich funkcji przez państwowe władze nadzorujące.

3. Państwa Członkowskie przekażą Komisji informacje o nazwie i adresie państwowych władz nadzorujących oraz o jakichkolwiek ich zmianach, jak również informacje o środkach podjętych w celu zapewnienia zgodności z ust. 2.

Artykuł 5

Procedura Komitetu

1. Komisję wspiera Komitet ds. Jednolitej Przestrzeni Powietrznej, zwany dalej "Komitetem", składający się z dwóch przedstawicieli każdego Państwa Członkowskiego i kierowany przez przedstawiciela Komisji. Komitet zapewnia odpowiednie uwzględnienie interesów wszystkich kategorii użytkowników.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE, mając na uwadze przepisy art. 8 tej decyzji.

3. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, mając na uwadze przepisy art. 8 tej decyzji.

Czas, o którym mowa w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE, wyznacza się na jeden miesiąc.

4. Komitet przyjmuje swój regulamin.

Artykuł 6

Przemysłowy Organ Konsultacyjny

Bez uszczerbku dla roli Komitetu oraz Eurocontrolu, Komisja powoła "przemysłowy organ konsultacyjny", do którego należeć będą instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej, stowarzyszenia użytkowników przestrzeni powietrznej, porty lotnicze, przemysł wytwórczy oraz zawodowe instytucje przedstawicielskie. Rola tego organu będzie polegać wyłącznie na doradzaniu Komisji na temat technicznych aspektów wdrażania Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej.

Artykuł 7

Stosunki z europejskimi państwami trzecimi

Wspólnota dąży i wspiera rozszerzenie Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej o państwa niebędące członkami Unii Europejskiej. W tym celu podejmuje działania w ramach porozumień zawartych z sąsiadującymi państwami trzecimi bądź w ramach Eurocontrolu w celu rozszerzenia zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia oraz środków określonych w art. 3 o te kraje.

Artykuł 8

Przepisy wykonawcze

1. W celu opracowania przepisów wykonawczych zgodnie z art. 3, co leży w gestii Eurocontrolu, Komisja wydaje Eurocontrolowi zlecenia określające zadania do realizacji oraz ich harmonogram czasowy. W związku z tym Komisja podejmuje działania w celu optymalnego wykorzystania ustaleń Eurocontrolu dla zaangażowania i konsultacji wszystkich zainteresowanych stron, gdzie ustalenia te korespondują z praktykami Komisji dotyczącymi procedur przejrzystości i konsultacji i nie kolidują z jej obowiązkami instytucjonalnymi. Komisja podejmuje działania zgodnie z procedurą określoną w art. 5 ust. 2.

2. Na podstawie pracy wykonanej na mocy ust. 1 decyzje dotyczące zastosowania wyników tej pracy we Wspólnocie oraz terminy ich wdrożenia zapadają zgodnie z procedurą określoną w art. 5 ust. 3. Decyzje te podlegają publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

3. Z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli Eurocontrol nie może zaakceptować zlecenia, jakie zostało mu wydane na mocy ust. 1, lub jeżeli Komisja, w konsultacji z Komitetem, uzna że:

a) praca wykonywana na bazie takiego zlecenia nie postępuje w sposób zadawalający do podanego terminu; lub

b) rezultaty wykonywanej pracy są nieodpowiednie,

Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 5 ust. 3, może przyjąć alternatywne środki dla osiągnięcia celów danego zlecenia.

4. W celu opracowania przepisów wykonawczych na mocy art. 3, wykraczających poza zakres kompetencyjny Eurocontrolu, Komisja działa zgodnie z procedurą określoną w art. 5 ust. 3.

Artykuł 9

Sankcje

Sankcje, jakie Państwa Członkowskie ustanawiają na wypadek naruszeń niniejszego rozporządzenia i środków określonych w art. 3 przez użytkowników przestrzeni powietrznej i przez instytucje zapewniające służby, będą skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Artykuł 10

Konsultacje ze stronami uczestniczącymi

Państwa Członkowskie, działając zgodnie z ich narodowym prawodawstwem, oraz Komisja ustanawiają mechanizmy konsultacji w celu odpowiedniego zaangażowania stron uczestniczących we wdrażaniu Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej.

Takie strony uczestniczące mogą obejmować:

- instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej,

- użytkowników przestrzeni powietrznej,

- porty lotnicze,

- przemysł wytwórczy, oraz

- zawodowe organy przedstawicielskie.

Konsultacja ze stronami uczestniczącymi obejmuje, w szczególności, opracowanie i wprowadzenie w EATMN nowych koncepcji oraz technologii.

Artykuł 11

Ocena skuteczności działania

1. Komisja zapewnia zbadanie oraz ocenę skuteczności działania żeglugi powietrznej w oparciu o posiadaną wiedzę ekspercką Eurocontrolu.

2. Analiza informacji zgromadzonych dla celów określonych w ust. 1 ma za zadanie:

a) umożliwienie porównania oraz poprawę w zapewnianiu służb żeglugi powietrznej;

b) wspomaganie instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej w dostarczaniu wymaganych służb;

c) poprawę procesu konsultacji pomiędzy użytkownikami przestrzeni powietrznej, instytucjami zapewniającymi służby żeglugi powietrznej i portami lotniczymi;

d) umożliwienie identyfikacji oraz promowanie najlepszych praktyk, włącznie z poprawą bezpieczeństwa, skuteczności i przepustowości.

3. Bez uszczerbku dla powszechnego prawa dostępu do dokumentów Komisji zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji [14], Komisja przyjmuje, zgodnie z procedurą określoną w art. 5 ust. 3, środki mające na celu upowszechnienie wśród zainteresowanych stron informacji określonych w ust. 2.

Artykuł 12

Nadzorowanie, monitorowanie oraz metody oceny działania

1. Nadzorowanie, monitorowanie oraz metody oceny działania opierają się na dostarczaniu rocznych raportów przez Państwa Członkowskie w sprawie wdrażania działań podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia oraz środków określonych w art. 3.

2. Komisja okresowo dokonuje oceny zastosowania niniejszego rozporządzenia i środków określonych w art. 3 oraz przekazuje raporty do Parlamentu Europejskiego i do Rady, za pierwszym razem do dnia 20 kwietnia 2007 r., a następnie co trzy lata. W tym celu Komisja może zwrócić się do Państw Członkowskich o dostarczenie danych stanowiących uzupełnienie informacji, jakie zawarte zostały w raportach składanych przez nie zgodnie z ust. 1.

3. W celu opracowania projektu raportów określonych w ust. 2 Komisja zwraca się do Komitetu o opinię.

4. Raporty zawierać będą ocenę rezultatów osiągniętych w wyniku działań podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia włącznie z odpowiednimi informacjami na temat rozwoju w tym sektorze, szczególnie z uwzględnieniem aspektów gospodarczych, społecznych, zatrudnienia i technologicznych, jak również jakości usług w świetle pierwotnych założeń oraz mając na uwadze przyszłe potrzeby.

Artykuł 13

Środki bezpieczeństwa

Niniejsze rozporządzenie nie wyklucza zastosowania przez Państwo Członkowskie środków, jakie niezbędne są do zagwarantowania bezpieczeństwa i interesów polityki obronnej. Są to w szczególności takie środki, które są nieodzowne:

- w celu nadzorowania przestrzeni powietrznej będącej w jego obszarze odpowiedzialności zgodnie z porozumieniami dotyczącymi Regionalnej Żeglugi Powietrznej ICAO, włącznie z możliwościami wykrywania, identyfikacji i oceny wszystkich statków powietrznych korzystających z takiej przestrzeni powietrznej, w celu dążenia do zagwarantowania bezpieczeństwa lotów oraz podejmowania działań dla zaspokojenia potrzeb obronnych i ochrony,

- na wypadek poważnych zakłóceń wewnętrznych mających wpływ na utrzymanie prawa i porządku,

- na wypadek wojny lub poważnych napięć międzynarodowych stanowiących zagrożenie wojenne,

- dla spełnienia międzynarodowych zobowiązań Państw Członkowskich na rzecz utrzymania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego,

- w celu realizacji szkolenia i działań wojskowych, włącznie z koniecznymi możliwościami ćwiczeń.

Artykuł 14

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiążące w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 10 marca 2004 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

P. Cox

Przewodniczący

W imieniu Rady

D. Roche

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 103 E z 30.4.2002, str. 1.

[2] Dz.U. C 241 z 7.10.2002, str. 24.

[3] Dz.U. C 278 z 14.11.2002, str. 13.

[4] Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 3 września 2002 r. (Dz.U. C 272 E z 13.11.2003, str. 296), wspólne stanowisko Rady z dnia 18 marca 2003 r. (Dz.U. C 129 E z 3.6.2003, str. 1) oraz stanowisko Parlamentu Europejskiego z 3 lipca 2003 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym). Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 29 stycznia 2004 r. i decyzja Rady z dnia 2 lutego 2004 r.

[5] Dz.U. L 96 z 31.3.2004, str. 9.

[6] Dz.U. L 225 z 12.8.1998, str. 27.

[7] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

[8] Dz.U. C 38 z 6.2.2001, str. 3.

[9] Dz.U. L 96 z 31.3.2004, str. 33.

[10] Konwencja z poprawkami Protokołu z dnia 12 lutego 1981 r. i ze zmianami Protokołu z dnia 27 czerwca 1997 r.

[11] Dz.U. L 96 z 31.3.2004, str. 20.

[12] Dz.U. L 96 z 31.3.2004, str. 10.

[13] Dz.U. L 96 z 31.3.2004, str. 26.

[14] Dz.U. L 145 z 31.5.2001, str. 43.

--------------------------------------------------