EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32003D0335
2003/335/JHA: Council Decision 2003/335/JHA of 8 May 2003 on the investigation and prosecution of genocide, crimes against humanity and war crimes
Decyzja Rady 2003/335/WSiSW z dnia 8 maja 2003 r. w sprawie wykrywania i karania ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych
Decyzja Rady 2003/335/WSiSW z dnia 8 maja 2003 r. w sprawie wykrywania i karania ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych
OJ L 118, 14.5.2003, p. 12–14
(ES, DA, DE, EL, EN, FR, IT, NL, PT, FI, SV)
Special edition in Czech: Chapter 19 Volume 006 P. 154 - 156
Special edition in Estonian: Chapter 19 Volume 006 P. 154 - 156
Special edition in Latvian: Chapter 19 Volume 006 P. 154 - 156
Special edition in Lithuanian: Chapter 19 Volume 006 P. 154 - 156
Special edition in Hungarian Chapter 19 Volume 006 P. 154 - 156
Special edition in Maltese: Chapter 19 Volume 006 P. 154 - 156
Special edition in Polish: Chapter 19 Volume 006 P. 154 - 156
Special edition in Slovak: Chapter 19 Volume 006 P. 154 - 156
Special edition in Slovene: Chapter 19 Volume 006 P. 154 - 156
Special edition in Bulgarian: Chapter 19 Volume 006 P. 99 - 101
Special edition in Romanian: Chapter 19 Volume 006 P. 99 - 101
Special edition in Croatian: Chapter 19 Volume 003 P. 126 - 128
In force
Dziennik Urzędowy L 118 , 14/05/2003 P. 0012 - 0014
Decyzja Rady 2003/335/WSiSW z dnia 8 maja 2003 r. w sprawie wykrywania i karania ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 30 i 31 oraz art. 34 ust. 2 lit. c), uwzględniając inicjatywę Królestwa Danii [1], uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [2], a także mając na uwadze, co następuje: (1) Międzynarodowe trybunały karne dla byłej Jugosławii i Rwandy od 1995 r. prowadziły śledztwa, karały i stawiały przed sądem pogwałcenia prawa międzynarodowego w związku z wojną, ludobójstwem i zbrodniami przeciw ludzkości. (2) Statut rzymski Międzynarodowego Trybunału Karnego z dnia 17 lipca 1998 r., który został ratyfikowany przez wszystkie Państwa Członkowskie Unii Europejskiej, potwierdza, że najpoważniejsze zbrodnie mające znaczenie dla wspólnoty międzynarodowej jako całości, w szczególności ludobójstwo, zbrodnie przeciw ludzkości oraz zbrodnie wojenne, nie mogą ujść bezkarne i że musi być zapewnione ich skuteczne ściganie przez podejmowanie środków na poziomie krajowym oraz przez wzmocnienie międzynarodowej współpracy. (3) Statut rzymski przypomina, że obowiązkiem każdego państwa jest wykonywanie jurysdykcji karnej w stosunku do tych, którzy są odpowiedzialni za takie zbrodnie międzynarodowe. (4) Statut rzymski podkreśla, że Międzynarodowy Trybunał Karny, ustanowiony zgodnie z nim, ma być uzupełnieniem krajowych jurysdykcji karnych. Skuteczne ściganie i, gdzie właściwe, karanie ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych należy zapewnić bez ingerencji w jurysdykcję Międzynarodowego Trybunału Karnego. (5) Za ściganie, karanie oraz wymianę informacji na temat ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych mają być odpowiedzialne organy krajowe, z wyjątkiem sytuacji, których dotyczy prawo międzynarodowe. (6) Państwa Członkowskie regularnie mają do czynienia z osobami, które są zamieszane w takie zbrodnie i które próbują dostać się i przebywać w Unii Europejskiej. (7) Właściwe organy Państw Członkowskich mają zapewnić, że w przypadku gdy otrzymają informacje, że osoba, która złożyła wniosek o zezwolenie na pobyt jest podejrzana o dopuszczenie się lub branie udziału w popełnieniu ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych, stosowne czyny mogą być ścigane i, jeżeli to uzasadnione, karane zgodnie z prawem krajowym. (8) Odpowiednie krajowe organy ścigania i imigracyjne, mimo posiadania oddzielnych zadań i obowiązków, powinny bardzo ściśle współpracować w celu umożliwienia skutecznego ścigania i karania takich zbrodni przez właściwe organy, które mają jurysdykcję na poziomie krajowym. (9) Państwa Członkowskie powinny zapewnić, że organy ścigania i imigracyjne mają właściwe źródła i struktury w celu umożliwienia ich skutecznej współpracy i skutecznego ścigania oraz, gdzie to właściwe, karania ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych. (10) Pomyślny wynik skutecznego ścigania i karania takich zbrodni wymaga także ścisłej współpraca na poziomie transnarodowym między organami Państw Stron Statutu rzymskiego, włączając Państwa Członkowskie. (11) Dnia 13 czerwca 2002 r. Rada przyjęła decyzję 2002/494/WSiSW ustanawiającą europejską sieć punktów kontaktowych dotyczących osób odpowiedzialnych za ludobójstwo, zbrodnie przeciw ludzkości oraz zbrodnie wojenne [3]. Państwa Członkowskie powinny zapewnić, że w pełni wykorzystywane są punkty kontaktowe w celu ułatwienia współpracy między właściwymi organami międzynarodowymi. (12) Państwa Członkowskie we wspólnym stanowisku Rady 2001/443/WPZiB z dnia 11 czerwca 2001 r. w sprawie Międzynarodowego Trybunału Karnego [4] uznały, że zbrodnie podlegające jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Karnego interesują wszystkie Państwa Członkowskie, które są zdecydowane, aby współpracować w celu zapobiegania takim zbrodniom i położenia kresu bezkarności ich sprawców, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Cel Celem niniejszej decyzji jest zwiększenie współpracy między krajowymi jednostkami w celu zmaksymalizowania zdolności organów ścigania w różnych Państwach Członkowskich, aby współpracowały skutecznie w dziedzinie ścigania i karania osób, które dopuściły się lub brały udział w popełnieniu ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych określonych w art. 6, 7 i 8 Statutu rzymskiego Międzynarodowego Trybunału Karnego z dnia 17 lipca 1998 r. Artykuł 2 Informacja na temat organów ścigania 1. Państwa Członkowskie podejmują konieczne środki, aby organy ścigania były informowane, w przypadku ustalenia stanu faktycznego, który wzbudza podejrzenie, że składający wniosek o zezwolenie na pobyt dopuścił się zbrodni określonych w art. 1, które mogą prowadzić do ścigania w Państwie Członkowskim lub przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym. 2. Państwa Członkowskie podejmują konieczne środki w celu zapewnienia, że odpowiednie krajowe organy ścigania i imigracyjne są zdolne do wymiany informacji, których one wymagają w celu skutecznego wykonywania ich zadań. Artykuł 3 Ściganie i karanie 1. Państwa Członkowskie pomagają sobie wzajemnie w ściganiu i karaniu zbrodni określonych w art. 1 zgodnie z odpowiednimi umowami międzynarodowymi i prawem krajowym. 2. W przypadku gdy w związku z rozpatrywaniem wniosku o zezwolenie na pobyt organy imigracyjne dowiedzą się o stanie faktycznym, który wzbudza podejrzenie, że składający wniosek o zezwolenie na pobyt brał udział w zbrodniach określonych w art. 1, i w przypadku gdy wyjdzie na jaw, że wnioskodawca ubiegał się o zezwolenie na przebywanie w innym Państwie Członkowskim, organy ścigania mogą wnioskować do właściwych organów ścigania w tym ostatnim Państwie Członkowskim w celu uzyskania istotnych informacji, włączając informacje od organów imigracyjnych. 3. O ile organy ścigania w Państwie Członkowskim zostaną powiadomione, że osoba podejrzana o zbrodnie określone w art. 1 jest w innym Państwie Członkowskim, informują one właściwe organy w tym ostatnim Państwie Członkowskim o ich podejrzeniach i ich podstawach. Takie informacje są przekazywane zgodnie z odpowiednimi umowami międzynarodowymi i prawem krajowym. Artykuł 4 Struktury Państwa Członkowskie uwzględnią potrzebę ustanowienia lub wyznaczenia w ramach właściwych organów ścigania jednostek wyspecjalizowanych szczególnie odpowiedzialnych za prowadzenie dochodzeń oraz, gdzie to właściwe, karanie danych zbrodni. Artykuł 5 Koordynacja i okresowe spotkania 1. Państwa Członkowskie koordynują bieżące wysiłki w celu ścigania i karania osób podejrzanych o dopuszczenie się lub branie udziału w popełnieniu ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości lub zbrodni wojennych. 2. Z inicjatywy prezydencji, punkty kontaktowe wyznaczone na mocy art. 1 decyzji 2002/494/WSiSW, zbierają się w regularnych odstępach czasu w celu wymiany informacji na temat doświadczeń, praktyki i metod. Niniejsze spotkania mogą odbywać się w połączeniu ze spotkaniami w Europejskiej Sieci Sądowej oraz, w zależności od okoliczności, przedstawiciele międzynarodowych trybunałów karnych dla byłej Jugosławii i Rwandy, Międzynarodowego Trybunału Karnego i pozostałych organów międzynarodowych mogą także zostać zaproszone do wzięcia udziału w takich spotkaniach. Artykuł 6 Poszanowanie przepisów dotyczących ochrony danych Wszelkiego rodzaju wymiana informacji lub innego rodzaju przetwarzanie danych osobowych na podstawie niniejszej decyzji odbywa się w pełnym poszanowaniu wymogów wynikających z międzynarodowych i krajowych przepisów dotyczących ochrony danych. Artykuł 7 Stosowanie Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki do wykonania niniejszej decyzji do dnia 8 maja 2005 r. Artykuł 8 Terytorialny zakres stosowania Niniejszą decyzję stosuje się do Gibraltaru. Artykuł 9 Skuteczność Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Sporządzono w Brukseli, dnia 8 maja 2003 r. W imieniu Rady M. Chrisochoïdis Przewodniczący [1] Dz.U. C 223 z 19.9.2002, str. 19. [2] Opinia z dnia 17 grudnia 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). [3] Dz.U. L 167 z 26.6.2002, str. 1. [4] Dz.U. L 155 z 12.6.2001, str. 19. --------------------------------------------------