wprowadzania do obrotu materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych objętych zakresem art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004, zawierających tworzywa sztuczne pochodzące z odpadów lub z nich wytworzone;

opracowywania i stosowania technologii i procesów recyklingu oraz instalacji do recyklingu w celu produkcji tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu i wykorzystywanych w tych materiałach i wyrobach z tworzyw sztucznych;

stosowania w kontakcie z żywnością materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu oraz materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do recyklingu.

„odpady”, „odpady komunalne”, „gospodarowanie odpadami”, „zbieranie”, „ponowne użycie”, „recykling” oraz „odpady inne niż niebezpieczne” zgodnie z art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE ( 1 );

„przedsiębiorstwo spożywcze” i „podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze” zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 2 );

„właściwe organy” i „audyt” zgodnie z art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625.

„technologia recyklingu” oznacza określone połączenie fizycznych lub chemicznych koncepcji, zasad i praktyk w celu recyklingu strumienia odpadów należących do określonego rodzaju i zebranych w określony sposób w materiały i wyroby z tworzyw sztucznych pochodzące z recyklingu należące do określonego rodzaju i o określonym przeznaczeniu, a także obejmuje technologię dekontaminacji;

„technologia dekontaminacji” oznacza szczególne połączenie fizycznych lub chemicznych koncepcji, zasad i praktyk stanowiących część technologii recyklingu, których podstawowym celem jest usunięcie zanieczyszczenia lub oczyszczenie;

„proces recyklingu” oznacza sekwencję czynności jednostkowych, które mają na celu wytworzenie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu poprzez przetwarzanie wstępne, proces dekontaminacji i dalsze przetwarzanie oraz których podstawę stanowi określona technologia recyklingu;

„tworzywo sztuczne pochodzące z recyklingu” oznacza tworzywo sztuczne powstałe w wyniku procesu dekontaminacji w ramach procesu recyklingu oraz tworzywo sztuczne powstałe w ramach kolejnych procesów dalszego przetwarzania, których to tworzyw nie przekształcono jeszcze w materiały i wyroby z tworzyw sztucznych pochodzące z recyklingu;

„materiały i wyroby z tworzyw sztucznych pochodzące z recyklingu” oznaczają materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością w stanie gotowym, wykonane w całości lub częściowo z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu;

„zawartość materiałów z recyklingu” odnosi się do ilości tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu powstałego bezpośrednio w wyniku procesu dekontaminacji w ramach procesu recyklingu, zawartego w tworzywie sztucznym pochodzącym z recyklingu poddanym dalszemu przetwarzaniu lub w materiałach i wyrobach z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu, wytworzonych z tego tworzywa;

„przetwarzanie wstępne” oznacza wszystkie operacje gospodarowania odpadami wykonywane w celu sortowania, rozdrabniania, mycia, mieszania lub innej obróbki odpadów z tworzyw sztucznych, aby nadawały się do procesu dekontaminacji;

„surowiec z tworzywa sztucznego” oznacza materiały z tworzyw sztucznych powstałe w wyniku przetwarzania wstępnego, które poddaje się procesowi dekontaminacji;

„proces dekontaminacji” oznacza określoną sekwencję czynności jednostkowych, których głównym celem jest usunięcie zanieczyszczenia z surowca z tworzywa sztucznego, tak aby nadawał się on do kontaktu z żywnością, z zastosowaniem określonej technologii dekontaminacji;

„przypadkowe zanieczyszczenie” oznacza zanieczyszczenie obecne w surowcu z tworzywa sztucznego pochodzące z żywności, z materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych i używanych do kontaktu z żywnością, z ich stosowania lub niewłaściwego stosowania do celów innych niż związane z żywnością oraz z niezamierzonej obecności innych substancji, materiałów i wyrobów w wyniku gospodarowania odpadami;

„dalsze przetwarzanie” oznacza wszystkie czynności jednostkowe następujące po procesie dekontaminacji, w wyniku których produkt jest poddawany dalszej polimeryzacji, innej obróbce lub innemu przekształceniu, co prowadzi do powstania materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu w stanie gotowym;

„instalacja do recyklingu” oznacza sprzęt służący do przeprowadzania co najmniej części procesu recyklingu;

„instalacja do dekontaminacji” oznacza określony sprzęt służący do przeprowadzania procesu dekontaminacji;

„zakład recyklingu” oznacza miejsce, w którym znajduje się co najmniej jedna instalacja do dekontaminacji;

„program recyklingu” oznacza porozumienie między podmiotami prawnymi dotyczące zarządzania stosowaniem, selektywną zbiórką i recyklingiem materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych w celu ograniczenia ich zanieczyszczenia lub zapobiegania mu, aby ułatwić ich recykling;

„podmiot zajmujący się recyklingiem” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która stosuje proces dekontaminacji;

„przetwórca” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która przeprowadza co najmniej jedną czynność jednostkową z zakresu dalszego przetwarzania;

„czynność jednostkowa” oznacza czynność podstawową będącą częścią procesu i obejmującą pojedyncze przekształcenie surowca lub więcej takich przekształceń, jeżeli występują one łącznie;

„etap wytwarzania” oznacza co najmniej jedną sekwencyjną czynność jednostkową, po której następuje ocena jakości materiału będącego wynikiem tego etapu;

„partia” oznacza ilość materiału o tej samej jakości, wyprodukowanego z zastosowaniem jednolitych parametrów produkcyjnych na określonym etapie wytwarzania, przechowywanego i zamkniętego, aby wykluczyć możliwość zmieszania z innymi materiałami lub zanieczyszczenia, i oznaczonego odpowiednio pojedynczym numerem produkcyjnym.

rodzaju, sposobu zbierania i pochodzenia materiału wsadowego;

określonego połączenia fizycznych lub chemicznych koncepcji, zasad i praktyk stosowanych w celu dekontaminacji materiału wsadowego;

rodzaju i zamierzonego zastosowania materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu;

potrzeby lub jej braku w zakresie oceny na procesów recyklingu z zastosowaniem danej technologii i udzielania na nie zezwoleń oraz związanych z tym kryteriów.

odpowiedniej technologii recyklingu wymienionej w załączniku I; lub

nowatorskiej technologii, o której mowa w art. 3 ust. 6, opracowanej zgodnie z rozdziałem IV.

w stosownych przypadkach na proces recyklingu wykorzystywany do wytwarzania materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu udzielono zezwolenia.

recykling i stosowanie tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu do wytwarzania materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu są zgodne z wymaganiami ogólnymi określonymi w art. 6, 7 i 8, uzupełnionymi wymaganiami dotyczącymi technologii określonymi w kolumnie 8 tabeli 1 w załączniku I oraz określonymi w zezwoleniu, z zastrzeżeniem szczegółowych odstępstw określonych w kolumnie 9 tabeli 1 w załączniku I lub w zezwoleniu;

na zasadzie odstępstwa od lit. b), jeżeli odpowiednia technologia recyklingu ma być wdrażana w ramach programu recyklingu, recykling i stosowanie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu są zgodne z wymaganiami ogólnymi określonymi w art. 9 oraz, w stosownych przypadkach, z przepisami szczegółowymi dotyczącymi danej technologii określonymi w załączniku I.

wskazanie instalacji do dekontaminacji, w której wytworzono tworzywo sztuczne pochodzące z recyklingu, adres zakładu recyklingu oraz dane prowadzącego go podmiotu zajmującego się recyklingiem;

zastosowany proces recyklingu, na który zostało udzielone zezwolenie, jeżeli zastosowana odpowiednia technologia recyklingu wymaga udzielenia zezwolenia na procesy recyklingu;

nazwę stosowanego programu recyklingu, tożsamość podmiotu nim zarządzającego oraz stosowane oznaczenia, jeżeli zastosowana technologia recyklingu wymaga stosowania programu recyklingu;

nazwę nowatorskiej technologii, jeżeli do wytwarzania tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu stosuje się nowatorską technologię recyklingu.

symbol i numer w rejestrze dotyczący instalacji do dekontaminacji, w której wytworzono tworzywo sztuczne pochodzące z recyklingu, zgodnie z art. 24;

symbol , po którym następuje numer partii;

procent masowy zawartości materiałów z recyklingu;

maksymalny procent masowy zawartości materiałów z recyklingu, jaki mogą zawierać gotowe materiały i wyroby z tworzyw sztucznych pochodzące z recyklingu, jeżeli wynosi on mniej niż 100 %; oraz

jeżeli deklaracja, o której mowa w ust. 2, zawiera dodatkowe zalecenia, symbol określony w normie ISO 7000 o numerze referencyjnym 1641.

odpady z tworzyw sztucznych pochodzą wyłącznie z odpadów komunalnych lub z handlu detalicznego artykułami spożywczymi lub od innych przedsiębiorstw spożywczych, jeżeli były przeznaczone i wykorzystywane wyłącznie do kontaktu z żywnością, uwzględniając odpady wyrzucone w ramach programu recyklingu zgodnie z art. 9 ust. 6;

odpady z tworzyw sztucznych pochodzą wyłącznie z materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych wytworzonych zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 10/2011 lub materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu wytworzonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

odpady z tworzyw sztucznych podlegają selektywnej zbiórce;

obecność materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych innych niż tworzywa sztuczne, z myślą o których przewidziano proces dekontaminacji, w tym zakrętek, etykiet i klejów, innych materiałów i substancji oraz resztek żywności, jest zmniejszona do poziomu określonego w wymaganiach dotyczących surowca z tworzywa sztucznego przedstawionych przez podmiot zajmujący się recyklingiem, który to poziom nie może zagrozić osiągniętemu poziomowi dekontaminacji.

składają się one wyłącznie z materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych spełniających wymagania ust. 1 lit. a) i b), które w celu recyklingu zebrano oddzielnie od wszelkich innych odpadów;

są one zbierane razem z innymi frakcjami odpadów opakowaniowych z odpadów komunalnych lub z innymi niebędącymi opakowaniami frakcjami odpadów komunalnych z tworzyw sztucznych, metalu, papieru lub szkła, zebranymi oddzielnie od odpadów resztkowych w celu recyklingu, oraz spełnione są następujące wymagania:

pozwalają zagwarantować spełnienie warunków i wymagań określonych w ust. 1 i 2;

pozwalają zagwarantować możliwość śledzenia każdej partii aż do punktu pierwszego sortowania zebranych odpadów z tworzyw sztucznych; oraz

są poświadczone przez niezależną osobę trzecią.

znajduje się w jednym zakładzie recyklingu, zorganizowanym tak, aby nie dopuścić do zanieczyszczenia na nowo tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu lub materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu;

jej konfiguracja i działanie odpowiadają procesowi recyklingu, który jest w niej stosowany;

działa zgodnie z opisem zawartym w streszczeniu dotyczącym monitorowania zgodności ustanowionym zgodnie z art. 26.

dokonują dalszego przetwarzania tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu zgodnie z zaleceniami przekazanymi przez podmiot zajmujący się recyklingiem lub dostarczającego je przetwórcę zgodnie z art. 5 ust. 3;

w stosownych przypadkach przekazują kolejnym przetwórcom zalecenia zgodnie z art. 5 ust. 3, 4 i 5; oraz

w stosownych przypadkach przekazują zalecenia użytkownikom materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu zgodnie z art. 5 ust. 6.

były znakowane, wykorzystywane i czyszczone zgodnie z zaleceniami otrzymanymi od kierownika programu recyklingu;

były wykorzystywane wyłącznie do celów dystrybucji, przechowywania, ekspozycji i sprzedaży żywności, dla której są przewidziane;

nie były zanieczyszczone materiałami lub substancjami innymi niż te dopuszczone w ramach programu recyklingu.

stosują system zapewnienia jakości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2023/2006, opracowany w celu zapewnienia zgodności z wymaganiami programu; lub

ewentualnie małe podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze mogą wdrożyć wymagania programu jako część swoich stałych procedur na podstawie zasad „analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli” (HACCP), o których mowa w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 3 ), stosując te procedury odpowiednio do zagrożeń związanych z zanieczyszczeniem tworzyw sztucznych.

charakterystykę nowatorskiej technologii na podstawie właściwości technologii recyklingu określonych w art. 3 ust. 2;

wyjaśnienie wszelkich odstępstw od wymagań określonych w art. 6, 7 i 8 lub wyjaśnienie, czy w ramach nowatorskiej technologii stosuje się program recyklingu;

obszerne uzasadnienie oraz dowody naukowe i badania zebrane przez twórcę, wykazujące, że dzięki nowatorskiej technologii można wytwarzać materiały i wyroby z tworzyw sztucznych pochodzące z recyklingu, które są zgodne z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004, zapewniając również ich bezpieczeństwo pod względem mikrobiologicznym, w tym charakterystykę poziomów zanieczyszczeń w surowcu z tworzywa sztucznego i w tworzywach sztucznych pochodzących z recyklingu, określenie skuteczności dekontaminacji oraz określenie przenoszenia tych zanieczyszczeń z materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu do żywności, a także uzasadnienie, dlaczego zastosowane koncepcje, zasady i praktyki są wystarczające do spełnienia tych wymagań;

opis co najmniej jednego typowego procesu recyklingu z zastosowaniem danej technologii, w tym schemat blokowy głównych etapów wytwarzania, oraz, w stosownych przypadkach, wyjaśnienie wykorzystywanego programu recyklingu i przepisów regulujących jego funkcjonowanie;

wyjaśnienie na podstawie lit. a), w którym opisano, dlaczego technologię należy uznać za różniącą się od istniejących technologii i dlaczego należy uznać ją za nowatorską;

streszczenie zawierające propozycję kryteriów oceny dla Urzędu na potrzeby jego ewentualnej przyszłej oceny procesów recyklingu, w których stosowana jest nowatorska technologia stanowiąca podstawę instalacji, zgodnie z wymaganiami art. 20 ust. 2;

szacunkową przewidywaną liczbę instalacji do dekontaminacji, które będą eksploatowane w celu opracowania nowatorskiej technologii, oraz przewidywane adresy zakładów recyklingu, w których będą się one znajdować.

Do celów lit. c) dane wykorzystywane do określenia skuteczności dekontaminacji uzyskuje się w wyniku działania instalacji pilotażowej lub pochodzą one z komercyjnej produkcji tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu i nieprzeznaczonych do kontaktu z żywnością. Jeżeli jest to konieczne do pełnego ustalenia bezpieczeństwa materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, dane uzupełnia się o badania mające na celu ocenę koncepcji, zasad i praktyk właściwych dla danej technologii. Jeżeli surowiec z tworzywa sztucznego może zawierać tworzywa sztuczne, których nie wyprodukowano zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 10/2011, wymagane dowody pozwalają wykazać, że technologia umożliwia usunięcie substancji, które zastosowano przy wytwarzaniu tych tworzyw sztucznych, w zakresie niezbędnym do zagwarantowania spełnienia wymagania określonego w art. 4 ust. 2.

Informacje, o których mowa w akapitach pierwszym i drugim, są dostępne dla państw członkowskich i Urzędu. Twórca dostarcza je również wszystkim podmiotom zajmującym się recyklingiem, stosującym nowatorską technologię. Informacje te bezzwłocznie aktualizuje się na podstawie nowych informacji uzyskanych w wyniku prac rozwojowych. Informacje uznaje się za mające znaczenie handlowe dla twórcy i nie podaje się ich do wiadomości publicznej przed złożeniem przez Komisję wniosku do Urzędu o ocenę danej technologii recyklingu zgodnie z art. 14.

streszczenie dotyczące nowatorskiej technologii, nieprzekraczające 250 słów;

streszczenie obejmujące opis kompletnej instalacji do recyklingu i stosowanego w niej procesu, nieprzekraczające 1 500 słów. W streszczeniu tym należy wykazać bezpieczeństwo tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu, wytworzonych z użyciem instalacji, a jego podstawę stanowią informacje dostarczone przez twórcę zgodnie z art. 10 ust. 3, jak również kryteria oceny, o których mowa w art. 10 ust. 3 lit. f);

szczegółowy schemat blokowy przedstawiający kolejność głównych etapów wytwarzania w instalacji do recyklingu, w tym wszystkie poszczególne czynności jednostkowe wykonywane w zakładzie recyklingu;

schemat orurowania i oprzyrządowania procesu dekontaminacji zgodnie z sekcją 4.4 normy ISO 10628-1:2014, przedstawiający wyłącznie oprzyrządowanie istotne w kontekście dekontaminacji.

informacje o poziomie przypadkowego zanieczyszczenia obecnego w surowcu z tworzywa sztucznego oraz informacje o innych rodzajach zanieczyszczenia i ich poziomach, w szczególności w przypadku gdy na podstawie art. 11 ust. 3 surowiec z tworzywa sztucznego nie spełnia co najmniej jednego wymagania określonego w art. 6;

informacje o ilości lub odsetku zanieczyszczenia, które można usunąć w ramach procesu dekontaminacji („skuteczność dekontaminacji”);

informacje na temat szacowanego pozostałego zanieczyszczenia obecnego w produkcie procesu dekontaminacji, z uwzględnieniem skuteczności dekontaminacji, w tym na temat potencjalnie pozostałych substancji genotoksycznych i substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego oraz substancji, o których mowa w art. 13 ust. 4 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 10/2011, nawet jeśli występują w ilości poniżej granicy ich wykrywalności mającymi zastosowanie technikami analitycznymi.

informacje na temat losów zanieczyszczeń usuniętych w procesie dekontaminacji;

informacje na temat migracji do żywności pozostałego zanieczyszczenia obecnego w materiałach lub wyrobach z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu, poddanych dalszemu przetwarzaniu zgodnie z wymaganiami procesu recyklingu i biorąc pod uwagę warunki stosowania określone dla danych materiałów i wyrobów;

ogólne uzasadnienie, omówienie i wnioski dotyczące bezpieczeństwa materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu na podstawie informacji określonych w lit. a)–e).

Informacje, o których mowa w niniejszym ustępie, należy aktualizować, a ich podstawę stanowią najnowsze informacje dotyczące tych elementów, w tym informacje dostarczane przez dostawców surowca z tworzywa sztucznego i użytkowników tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu, a także informacje uzyskane w wyniku monitorowania zgodnie z art. 13 oraz dialogu, o którym mowa w art. 10 ust. 7.

krótki opis nowatorskiej technologii na podstawie informacji, o których mowa w art. 10 ust. 3, w tym informacji wymaganych zgodnie z lit. a), b), d) i f) tego artykułu;

streszczenie uzasadnienia dotyczącego możliwości nowatorskiej technologii i procesu lub procesów recyklingu w zakresie wytwarzania materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu, które są zgodne z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 i są bezpieczne pod względem mikrobiologicznym, na podstawie informacji zawartych w art. 10 ust. 3 lit. a)–f) oraz z uwzględnieniem informacji otrzymanych zgodnie z ust. 3

wykaz wszystkich substancji o masie cząsteczkowej poniżej 1 000 daltonów znajdujących się w surowcach z tworzywa sztucznego w ramach każdej z instalacji do dekontaminacji oraz w będącym ich produktem tworzywie sztucznym pochodzącym z recyklingu, uporządkowanych malejąco według ich względnego występowania i z których co najmniej 20 pierwszych wykrytych przypadkowych zanieczyszczeń w surowcu zostało zidentyfikowanych, a także ich ilości określone jako ułamek masowy surowca i produktu;

wykaz materiałów zanieczyszczających regularnie występujących w surowcu z tworzywa sztucznego, w tym rodzajów polimerów różniących się od tych w zamierzonym surowcu z tworzywa sztucznego, tworzyw sztucznych nieprzeznaczonych do kontaktu z żywnością i innych materiałów występujących w surowcach i produktach, o których mowa w lit. c), oraz ich ilości wyrażone jako ułamek masowy surowca i produktu;

analizę najbardziej prawdopodobnego pochodzenia zidentyfikowanych zanieczyszczeń, o których mowa w lit. c) i d), oraz stwierdzenie, czy to pochodzenie może być przyczyną jednoczesnej obecności innych substancji potencjalnie niebezpiecznych, których nie wykryto ani nie zidentyfikowano za pomocą stosowanych technik analitycznych;

pomiar lub oszacowanie poziomów migracji do żywności zanieczyszczeń obecnych w materiałach i wyrobach z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu;

szczegółowy opis stosowanej strategii pobierania próbek;

szczegółowy opis stosowanych procedur i metod analitycznych, w tym procedur pobierania próbek oraz granic wykrywalności i oznaczalności, a także dane walidacyjne i uzasadnienie ich odpowiedniości;

analizę i wyjaśnienie wszelkich zaobserwowanych rozbieżności między oczekiwanymi poziomami zanieczyszczeń w surowcu z tworzywa sztucznego i w produkcie w ramach instalacji i jej skutecznością dekontaminacji na podstawie uzasadnienia podanego w lit. b) a rzeczywistymi wynikami podanych w lit. c);

omówienie różnic w stosunku do poprzednich sprawozdań opublikowanych zgodnie z niniejszym ustępem, jeżeli takie występują.

charakterystykę technologii recyklingu na podstawie właściwości określonych w art. 3 ust. 2;

omówienie i wnioski dotyczące oceny możliwości nowatorskiej technologii w zakresie recyklingu odpadów z tworzyw sztucznych zgodnie z ust. 3, w tym szczegółowe uwagi lub zastrzeżenia, jakie Urząd ma do danej technologii oraz do wykorzystujących ją procesów i instalacji, a także określenie i uzasadnienie wszelkich ograniczeń i wymagań uznanych za niezbędne;

wniosek dotyczący tego, czy pojedyncze procesy recyklingu wykorzystujące daną technologię recyklingu wymagają dalszej indywidualnej oceny zgodnie z art. 17–20;

jeżeli Urząd stwierdzi, że konieczna jest indywidualna ocena procesów recyklingu, szczegółowe wytyczne, o których mowa w art. 20 ust. 2;

w przypadku gdy Urząd stwierdzi, że indywidualna ocena procesów recyklingu nie jest konieczna, informacje równoważne informacjom wymaganym na podstawie art. 18 ust. 4 lit. c)–g).

w razie potrzeby określić ograniczenia i wymagania dotyczące danej technologii;

uznać daną technologię recyklingu za nieodpowiednią.

nazwą lub imieniem i nazwiskiem oraz adresem wnioskodawcy;

dokumentacją techniczną zawierającą informacje określone w ust. 5;

streszczeniem dokumentacji technicznej.

potwierdza wnioskodawcy otrzymanie wniosku na piśmie w ciągu 14 dni od jego otrzymania, podając datę otrzymania;

niezwłocznie informuje o tym Urząd;

udostępnia Urzędowi wniosek wraz ze wszystkimi informacjami uzupełniającymi dostarczonymi przez wnioskodawcę.

informuje Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie o złożonym wniosku i udostępnia im wniosek oraz wszystkie informacje uzupełniające dostarczone przez wnioskodawcę;

publikuje wniosek, odpowiednie informacje dodatkowe oraz wszelkie informacje uzupełniające dostarczone przez wnioskodawcę, zgodnie z art. 19 i 20 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004, o ile ust. 6 niniejszego artykułu nie stanowi inaczej.

wszelkie informacje wymagane w szczegółowych wytycznych opublikowanych przez Urząd zgodnie z art. 20 ust. 2;

opis przetwarzania wstępnego przeprowadzonego w celu uzyskania surowca z tworzywa sztucznego nadającego się do poddania procesowi dekontaminacji oraz szczególnych procedur kontroli jakości stosowanych podczas zbierania i przetwarzania wstępnego, w tym szczegółowe wymagania dotyczące wstępnie przetworzonego surowca z tworzywa sztucznego;

opis wszelkiego wymaganego dalszego przetwarzania tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu oraz opis zamierzonego zastosowania materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu, a także opis zastosowań, do których nie byłyby one odpowiednie, w tym odpowiednie zalecenia i oznakowania, które należy przekazać przetwórcom i użytkownikom końcowym materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu;

prosty schemat blokowy wszystkich czynności jednostkowych wykorzystywanych w procesie dekontaminacji, zawierający odniesienia do procedur związanych z surowcem, produktem oraz kontrolą jakości stosowanych w ramach każdej czynności;

schemat orurowania i oprzyrządowania procesu dekontaminacji zgodnie z sekcją 4.4 normy ISO 10628-1:2014, przedstawiający wyłącznie oprzyrządowanie istotne w kontekście dekontaminacji.

opis procedur kontroli jakości stosowanych w ramach każdej czynności jednostkowej procesu dekontaminacji, w tym:

sprawdza, czy informacje i dokumenty złożone przez wnioskodawcę są zgodnie z art. 17 ust. 5, gdyż w takim przypadku wniosek jest uznany za ważny;

informuje wnioskodawcę, Komisję i państwa członkowskie w razie stwierdzenia, iż wniosek jest nieważny.

dane identyfikacyjne i adres wnioskodawcy;

numer przypisany w tabeli 1 w załączniku I odpowiedniej technologii recyklingu, którą wykorzystuje się w ramach procesu;

krótki opis procesu recyklingu, w tym krótki opis wymaganych etapów przetwarzania wstępnego i dalszego przetwarzania, charakterystykę surowca z tworzywa sztucznego oraz warunki i ograniczenia stosowania produktu;

schemat przebiegu procesu dekontaminacji, w którym określono kolejność poszczególnych czynności jednostkowych ocenionych przez Urząd, wraz z opisem każdej z tych czynności oraz sposobem kontrolowania wszelkich parametrów krytycznych dla ich realizacji;

naukową ocenę skuteczności dekontaminacji zgodnie z wytycznymi określonymi w art. 20 ust. 2;

omówienie i wnioski dotyczące tego, czy w procesie recyklingu można wytwarzać materiały i wyroby z tworzyw sztucznych pochodzące z recyklingu, które są zgodne z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 i są bezpieczne pod względem mikrobiologicznym, w tym uzasadnienie ograniczeń i wymagań, które zdaniem Urzędu powinny mieć zastosowanie do surowca z tworzywa sztucznego, konfiguracji i działania procesu dekontaminacji oraz stosowania tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu oraz materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu;

w stosownych przypadkach wszelkie zalecenia dotyczące monitorowania zgodności procesu recyklingu z warunkami zawartymi w zezwoleniu.

numer zezwolenia na proces recyklingu („RAN”);

nazwę procesu recyklingu;

technologię recyklingu, zgodnie z wykazem w załączniku I, w związku z którą udzielono zezwolenia na dany proces;

nazwę lub imię i nazwisko oraz adres posiadacza zezwolenia;

odniesienie do opinii Urzędu stanowiącej podstawę decyzji;

wszelkie szczegółowe wymogi dotyczące działania procesu dekontaminacji, przetwarzania wstępnego i dalszego przetwarzania, uzupełniające wymagania ogólne określone w art. 6, 7 i 8 lub art. 9, lub wprowadzające odstępstwa od tych wymagań;

wszelkie szczegółowe wymogi dotyczące monitorowania i weryfikacji zgodności procesu recyklingu z warunkami określonymi w zezwoleniu;

wszelkie warunki, wymagania i szczegółowe wymogi dotyczące oznakowania w odniesieniu do stosowania tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu uzyskanego w wyniku danego procesu.

odniesienie do wniosku pierwotnego;

dokumentację techniczną zawierającą informacje wymagane w art. 17 ust. 5, w tym informacje z dokumentacji technicznej już przedłożonej w związku z wnioskiem pierwotnym zgodnie z art. 17 ust. 5 i art. 18 ust. 2, zaktualizowane o zmiany. Wszystkie zmiany (skreślenia i uzupełnienia) są wyraźnie zaznaczone i widoczne w dokumentacji technicznej;

nowe, pełne streszczenie dokumentacji technicznej w standardowej postaci;

co najmniej jedno uzupełnione streszczenie dotyczące monitorowania zgodności w odniesieniu do instalacji do dekontaminacji wykorzystującej proces, na który udzielono zezwolenia, przedłożone właściwemu organowi zgodnie z art. 26, oraz jego zaktualizowaną wersję zawierającą wszystkie ewentualne zmiany, których można się spodziewać w wyniku wnioskowanej zmiany.

nazwy nowatorskich technologii oraz nazwy i adresy twórców, a także adres URL, o którym mowa w art. 10 ust. 2;

nazwy procesów recyklingu, na które zostało udzielone zezwolenie, oraz nazwy lub imiona i nazwiska oraz adresy posiadaczy zezwoleń, a także informacje o tym, jaką technologię wykorzystuje się w każdym z procesów;

status zezwolenia w przypadku każdego zarejestrowanego procesu recyklingu, w tym informację, czy zezwolenie jest zawieszone, cofnięte lub czy podlega przepisom przejściowym, oraz ostatnią datę zmiany statusu zezwolenia;

nazwę przedsiębiorstwa i adres siedziby głównej podmiotów zajmujących się recyklingiem eksploatujących instalację do dekontaminacji;

adresy zakładów recyklingu;

instalacje do dekontaminacji, wykorzystywaną w nich technologię, zakład, w którym się znajdują, oraz stosowany w ich ramach proces, na który udzielono zezwolenia, jeżeli taki występuje;

status rejestracji instalacji do dekontaminacji, w tym informację, czy jest to status „nowo zarejestrowana”, „w trakcie ustanawiania”, „aktywna” lub „zawieszono”, oraz ostatnią datę zmiany tego statusu;

nazwy programów recyklingu oraz nazwy i adresy podmiotów zarządzających programami;

oznaczenia wymagane zgodnie z art. 9 ust. 5;

w stosownych przypadkach informacje wymagane zgodnie z art. 19 ust. 2;

odniesienia między technologiami, procesami, programami, podmiotami zajmującymi się recyklingiem oraz instalacjami i programami.

co najmniej 30 dni roboczych przed rozpoczęciem produkcji tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu w instalacji do dekontaminacji podmiot zajmujący się recyklingiem zgłasza Komisji i właściwemu organowi na terytorium, na którym znajduje się instalacja, instalację oraz adres zakładu, w którym się ona znajduje, albo numer tego zakładu, a także własny numer rejestracji, jeżeli podmiot zajmujący się recyklingiem jest już zarejestrowany, numer zezwolenia na recykling, jeżeli stosuje proces, na który udzielono zezwolenia, oraz numer odpowiedniej lub nowatorskiej technologii, w stosownych przypadkach;

po zgłoszeniu swojej pierwszej instalacji do dekontaminacji zgodnie z lit. a) podmiot zajmujący się recyklingiem zgłasza Komisji i właściwemu organowi na terytorium, na którym znajduje się jego siedziba główna, nazwę swojego przedsiębiorstwa, osoby wyznaczone do kontaktów i adres siedziby głównej;

podmiot zajmujący się recyklingiem posiada uzupełnione streszczenie dotyczące monitorowania zgodności zgodnie z załącznikiem II, dostępne w ramach instalacji do recyklingu, i przedłożył je właściwemu organowi zgodnie z art. 26.

podmiot zajmujący się recyklingiem wprowadził ją do obrotu bez odpowiedniej dokumentacji lub oznakowania;

podmiot zajmujący się recyklingiem nie może wykazać na podstawie swoich zapisów i innej dokumentacji, że została wyprodukowana zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

partię wyprodukowano w instalacji do recyklingu, której funkcjonowanie było niezgodne z niniejszym rozporządzeniem w okresie określonym zgodnie z ust. 3.

co najmniej dwie partie są niezgodne na podstawie ust. 1 lit. b) ze względu na nieprawidłowości w funkcjonowaniu instalacji do recyklingu oraz że ze względu na swój charakter nieprawidłowości te mogą mieć wpływ na inne partie,

wytwarzanie tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu w instalacji do recyklingu nie jest zgodne z wymaganiami ogólnymi określonymi w niniejszym rozporządzeniu oraz, w stosownych przypadkach, ze szczegółowymi wymogami mającymi zastosowanie do wykorzystywanej odpowiedniej technologii recyklingu i stosowanego procesu recyklingu lub z wymogami mającymi zastosowanie do stosowanej nowatorskiej technologii lub

w stosownych przypadkach nie mógł zweryfikować streszczenia dotyczącego monitorowania zgodności zgodnie z art. 24 ust. 3 w terminie jednego roku od daty rozpoczęcia produkcji tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu w instalacji do dekontaminacji.

instalacja do dekontaminacji wytwarzająca tworzywo sztuczne pochodzące z recyklingu oraz wszelkie instalacje do dalszego przetwarzania dodające barierę funkcjonalną są uwzględnione w wykazie instalacji przedłożonym przez twórcę zgłaszającego konkretną technologię recyklingu stosowaną we wszystkich instalacjach figurujących w wykazie zgodnie z art. 10 ust. 2 oraz

wyniki badań migracji, badań obciążeniowych lub modelowania migracji – odpowiednio do zgłoszonej technologii recyklingu i specyfiki procesu stosowanego w instalacji do recyklingu – jednoznacznie pokazują, że bariera funkcjonalna jest w stanie, przy uwzględnieniu poziomu zanieczyszczenia tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu, działać jako bariera funkcjonalna zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 10/2011 w przewidywanym okresie trwałości wyprodukowanych materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu, który obejmuje czas od ich wyprodukowania, oraz w maksymalnym okresie przydatności do spożycia opakowanej żywności, jeżeli taki istnieje.