Access to European Union law
<a href="https://eur-lex.europa.eu/content/help/eurlex-content/experimental-features.html" target="_blank">More about the experimental features corner</a>
Choose the experimental features you want to try
EUR-Lex
Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

You are here
Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search

Document 02019R1009-20190625

    Consolidated text: Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1009 z dnia 5 czerwca 2019 r. ustanawiające przepisy dotyczące udostępniania na rynku produktów nawozowych UE, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 i (WE) nr 1107/2009 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 (Tekst mający znaczenie dla EOG)Tekst mający znaczenie dla EOG.

    Access initial legal act
    (

    Legal status of the document In force

    )

    Access current version (03/07/2024)

    ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2019/1009/2019-06-25

    02019R1009 — PL — 25.06.2019 — 000.005

    Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

    ►B

    ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/1009

    z dnia 5 czerwca 2019 r.

    ustanawiające przepisy dotyczące udostępniania na rynku produktów nawozowych UE, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 i (WE) nr 1107/2009 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 2003/2003

    (Tekst mający znaczenie dla EOG)

    (Dz.U. L 170 z 25.6.2019, s. 1)


    sprostowane przez:

    ►C1

    Sprostowanie, Dz.U. L 302, 22.11.2019, s.  129 (2019/1009)

    ►C2

    Sprostowanie, Dz.U. L 048, 11.2.2021, s.  6 (2019/1009)



    ▼B

    ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/1009

    z dnia 5 czerwca 2019 r.

    ustanawiające przepisy dotyczące udostępniania na rynku produktów nawozowych UE, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 i (WE) nr 1107/2009 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 2003/2003

    (Tekst mający znaczenie dla EOG)



    ROZDZIAŁ I

    PRZEPISY OGÓLNE

    Artykuł 1

    Zakres stosowania

    1.  
    Niniejsze rozporządzenie stosuje się do produktów nawozowych UE.

    Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do:

    a) 

    produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, które podlegają wymaganiom rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, gdy są udostępniane na rynku;

    b) 

    środków ochrony roślin objętych zakresem stosowania rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

    2.  

    Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na stosowanie następujących aktów prawnych:

    a) 

    dyrektywy 86/278/EWG;

    b) 

    dyrektywy 89/391/EWG;

    c) 

    dyrektywy 91/676/EWG;

    d) 

    dyrektywy 2000/60/WE;

    e) 

    dyrektywy 2001/18/WE.

    f) 

    rozporządzenia (WE) nr 852/2004;

    g) 

    rozporządzenia (WE) nr 882/2004;

    h) 

    rozporządzenia (WE) nr 1881/2006;

    i) 

    rozporządzenia (WE) nr 1907/2006;

    j) 

    rozporządzenia (WE) nr 834/2007;

    k) 

    rozporządzenia (WE) nr 1272/2008;

    l) 

    rozporządzenia (UE) nr 98/2013;

    m) 

    rozporządzenia (UE) nr 1143/2014;

    n) 

    rozporządzenia (UE) 2016/2031;

    o) 

    rozporządzenia (UE) 2016/2284;

    p) 

    rozporządzenia (UE) 2017/625.

    Artykuł 2

    Definicje

    Na użytek niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie następujące definicje:

    1) 

    „produkt nawozowy” oznacza substancję, mieszaninę, mikroorganizm lub każdy inny materiał, stosowane lub przeznaczone do stosowania na rośliny lub ich ryzosferę lub na grzyby lub ich mykosferę, lub przeznaczone do stworzenia ryzosfery lub mykosfery, albo samodzielnie, albo po zmieszaniu z innym materiałem, w celu dostarczania roślinom lub grzybom składników pokarmowych lub w celu poprawy efektywności wykorzystania składników pokarmowych;

    2) 

    „produkt nawozowy UE” oznacza produkt nawozowy, który w momencie udostępniania na rynku ma oznakowanie CE;

    3) 

    „substancja” oznacza substancję zdefiniowaną w art. 3 pkt 1 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006;

    4) 

    „mieszanina” oznacza mieszaninę zdefiniowaną w art. 3 pkt 2 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006;

    5) 

    „mikroorganizm” oznacza mikroorganizm zdefiniowany w art. 3 pkt 15 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

    6) 

    „postać ciekła” oznacza zawiesinę lub roztwór, przy czym zawiesina to dwufazowy układ dyspersyjny, w którym cząstki stałe zawieszone są w fazie ciekłej, natomiast roztwór to płyn, w którym nie występują cząstki stałe, lub żel i obejmuje pasty;

    7) 

    „postać stała” oznacza postać charakteryzującą się strukturalną sztywnością i odpornością na zmiany kształtu lub objętości, w której atomy są ściśle powiązane ze sobą albo w kształcie regularnej siatki geometrycznej (ciało krystaliczne), albo w sposób nieregularny (ciało amorficzne);

    8) 

    % (m/m)” oznacza procentową zawartość w całkowitej masie produktu nawozowego UE w postaci, w jakiej jest on udostępniany na rynku;

    9) 

    „udostępnianie na rynku” oznacza dostarczanie produktu nawozowego UE na potrzeby dystrybucji lub używania na rynku unijnym w ramach działalności komercyjnej, odpłatnie lub nieodpłatnie;

    10) 

    „wprowadzenie do obrotu” oznacza udostępnienie produktu nawozowego UE na rynku unijnym po raz pierwszy;

    11) 

    „producent” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która wytwarza produkt nawozowy UE lub zleca zaprojektowanie lub wytworzenie produktu nawozowego UE oraz wprowadza ten produkt nawozowy UE do obrotu pod własnym imieniem i nazwiskiem lub własną nazwą lub znakiem towarowym;

    12) 

    „upoważniony przedstawiciel” oznacza osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę w Unii, która otrzymała od producenta pisemne pełnomocnictwo do działania w jego imieniu w odniesieniu do określonych zadań;

    13) 

    „importer” oznacza dowolną osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę w Unii, która wprowadza do obrotu na rynku unijnym produkt nawozowy UE pochodzący z państwa trzeciego;

    14) 

    „dystrybutor” oznacza dowolną osobę fizyczną lub prawną w łańcuchu dostaw, niebędącą producentem ani importerem, która udostępnia na rynku produkt nawozowy UE;

    15) 

    „podmioty gospodarcze” oznaczają producenta, upoważnionego przedstawiciela, importera i dystrybutora;

    16) 

    „specyfikacja techniczna” oznacza dokument określający wymogi techniczne, które muszą być spełniane przez produkt nawozowy UE, przez jego proces produkcyjny lub metody pobierania jego próbek i jego analizy;

    17) 

    „norma zharmonizowana” oznacza normę zharmonizowaną zdefiniowaną w art. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1025/2012;

    18) 

    „akredytacja” oznacza akredytację zdefiniowaną w art. 2 pkt 10 rozporządzenia (WE) nr 765/2008;

    19) 

    „krajowa jednostka akredytująca” oznacza krajową jednostkę akredytującą zdefiniowaną w art. 2 pkt 11 rozporządzenia (WE) nr 765/2008;

    20) 

    „ocena zgodności” oznacza proces wykazujący, czy zostały spełnione wymogi niniejszego rozporządzenia dotyczące produktu nawozowego UE;

    21) 

    „jednostka oceniająca zgodność” oznacza jednostkę, która wykonuje działania z zakresu oceny zgodności, w tym badania, certyfikację i inspekcję;

    22) 

    „odzyskanie produktu” oznacza dowolny środek mający na celu doprowadzenie do zwrotu produktu nawozowego UE, który już został udostępniony użytkownikowi końcowemu;

    23) 

    „wycofanie z obrotu” oznacza dowolny środek, którego celem jest zapobieżenie udostępnieniu na rynku produktu nawozowego UE w łańcuchu dostaw;

    24) 

    „unijne prawodawstwo harmonizacyjne” oznacza dowolny akt prawny Unii harmonizujący warunki wprowadzania produktów do obrotu.

    25) 

    „oznakowanie CE” oznacza oznakowanie, poprzez które producent wskazuje, że produkt nawozowy UE spełnia mające zastosowanie wymogi określone w unijnym prawodawstwie harmonizacyjnym ustanawiającym zasady umieszczania tego oznakowania.

    Artykuł 3

    Swobodny przepływ

    1.  
    Państwa członkowskie nie utrudniają – ze względów dotyczących składu, etykietowania lub innych aspektów objętych niniejszym rozporządzeniem – udostępniania na rynku produktów nawozowych UE zgodnych z niniejszym rozporządzeniem.
    2.  
    W drodze odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu państwo członkowskie, które w dniu 14 lipca 2019 r. korzysta z odstępstwa od art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 w odniesieniu do zawartości kadmu w nawozach przyznanego zgodnie z art. 114 ust. 4 TFUE, mogą nadal stosować do produktów nawozowych UE krajowe wartości dopuszczalne dla zawartości kadmu w nawozach, które mają zastosowanie w tym państwie członkowskim w dniu 14 lipca 2019 r., dopóki na poziomie Unii nie zaczną być stosowane zharmonizowane wartości dopuszczalne dla zawartości kadmu w nawozach fosforowych, które będą równe dopuszczalnym wartościom mającym zastosowanie w danym państwie członkowskim w dniu 14 lipca 2019 r.
    3.  
    Niniejsze rozporządzenie nie uniemożliwia państwom członkowskim utrzymania w mocy lub przyjęcia zgodnych z Traktatami przepisów dotyczących stosowania produktów nawozowych UE w celu ochrony zdrowia ludzi i środowiska, o ile przepisy te nie wymagają zmiany produktów nawozowych UE, które są zgodne z niniejszym rozporządzeniem, i nie wpływają na warunki udostępniania ich na rynku.

    Artykuł 4

    Wymogi dotyczące produktu

    1.  

    Produkt nawozowy UE musi:

    a) 

    spełniać wymogi określone w załączniku I dla odpowiedniej kategorii funkcji produktu;

    b) 

    spełniać wymogi określone w załączniku II dla odpowiedniej kategorii lub odpowiednich kategorii materiału składowego; oraz

    c) 

    być etykietowany zgodnie z wymogami dotyczącymi etykietowania określonymi w załączniku III.

    2.  
    W odniesieniu do wszelkich kwestii nieobjętych załącznikami I ani II produkty nawozowe UE nie mogą stanowić zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt ani roślin, dla bezpieczeństwa ani dla środowiska.
    3.  
    Do dnia 16 lipca 2020 r. Komisja opublikuje wytyczne dla producentów i organów nadzoru rynku, zawierające jasne informacje i przykłady dotyczące wyglądu etykiety, o której mowa w załączniku III.

    Artykuł 5

    Udostępnienie na rynku

    Produkty nawozowe UE są udostępniane na rynku tylko wtedy, gdy są zgodne z niniejszym rozporządzeniem.



    ROZDZIAŁ II

    OBOWIĄZKI PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH

    Artykuł 6

    Obowiązki producentów

    1.  
    Wprowadzając do obrotu produkty nawozowe UE, producenci zapewniają ich zaprojektowanie i wytworzenie zgodnie z wymogami określonymi w załącznikach I i II.
    2.  
    Przed wprowadzeniem do obrotu produktów nawozowych UE producenci sporządzają dokumentację techniczną oraz przeprowadzają odpowiednią procedurę oceny zgodności, o której mowa w art. 15, lub zlecają jej przeprowadzenie.

    W przypadku gdy ta procedura oceny zgodności wykazała zgodność danego produktu nawozowego UE z mającymi zastosowanie wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, producenci sporządzają deklarację zgodności UE oraz umieszczają oznakowanie CE.

    3.  
    Producenci przechowują dokumentację techniczną oraz deklarację zgodności UE przez 5 lat od wprowadzenia do obrotu produktu nawozowego UE, którego dotyczą te dokumenty.

    Na żądanie producenci udostępniają kopię deklaracji zgodności UE innym podmiotom gospodarczym.

    4.  
    Producenci zapewniają wprowadzenie procedur mających na celu utrzymanie zgodności produktów nawozowych UE, które są częścią produkcji seryjnej, z niniejszym rozporządzeniem. Odpowiednio uwzględnia się zmiany w procesie produkcji lub właściwościach tych produktów nawozowych UE oraz zmiany w normach zharmonizowanych, wspólnych specyfikacjach, o których mowa w art. 14, lub innych specyfikacjach technicznych, w odniesieniu do których deklarowana lub przez stosowanie których weryfikowana jest zgodność produktu nawozowego UE.

    W przypadku gdy zostanie to uznane za właściwe z uwagi na działanie produktu nawozowego UE lub stwarzane przez niego zagrożenie, producenci przeprowadzają badania próby takich produktów nawozowych UE udostępnionych na rynku, a także wyjaśniają – i w razie potrzeby ewidencjonują – skargi dotyczące niezgodnych produktów nawozowych UE i przypadki odzyskania takich produktów nawozowych UE, a ponadto informują dystrybutorów o wszelkich tego rodzaju działaniach w zakresie monitorowania.

    5.  
    Producenci zapewniają, aby opakowania wprowadzonych przez nich do obrotu produktów nawozowych UE były opatrzone numerem typu, numerem partii lub zawierały inny element umożliwiający ich identyfikację lub – w przypadku gdy produkty nawozowe UE są dostarczane bez opakowania – aby wymagane informacje zamieszczono w dokumencie dołączonym do każdego produktu nawozowego.
    6.  
    Producenci podają swoje imię i nazwisko lub swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz kontaktowy adres pocztowy na opakowaniu produktu nawozowego UE lub – w przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany bez opakowania – w dokumencie dołączonym do produktu nawozowego UE. Adres pocztowy wskazuje pojedynczy punkt, w którym można skontaktować się z producentem. Informacje te są podawane w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych i organów nadzoru rynku i muszą być jasne, zrozumiałe i czytelne.
    7.  
    Producenci zapewniają, by do produktów nawozowych UE dołączane były informacje wymagane na podstawie załącznika III. W przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany w opakowaniu, informacje umieszcza się na etykiecie, która jest przymocowana do tego opakowania. W przypadku gdy opakowanie jest zbyt małe, aby mogło zawierać wszystkie informacje, informacje, których nie można umieścić na etykiecie, podaje się w oddzielnej ulotce dołączonej do tego opakowania. Taką ulotkę uznaje się za część etykiety. W przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany bez opakowania, wszystkie informacje podaje się w ulotce. Etykieta i ulotka muszą być dostępne na potrzeby kontroli, gdy produkt nawozowy UE jest udostępniany na rynku. Informacje te są podawane w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych, wskazanym przez zainteresowane państwo członkowskie, i muszą być jasne, zrozumiałe i czytelne.
    8.  
    Producenci, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że wprowadzony przez nich do obrotu produkt nawozowy UE nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, niezwłocznie podejmują środki naprawcze konieczne do zapewnienia zgodności danego produktu nawozowego UE, wycofania go z obrotu lub odzyskania go, stosownie do okoliczności. Ponadto, jeżeli producenci uznają lub mają powody, by uważać, że produkt nawozowy UE, który wprowadzili do obrotu, stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, niezwłocznie informują o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których udostępnili produkt nawozowy UE na rynku, podając szczegółowe informacje dotyczące w szczególności wszelkich niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.
    9.  
    Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego producenci przekazują mu wszelkie informacji i dokumentację, w formie papierowej lub elektronicznej, które są konieczne do wykazania zgodności danego produktu nawozowego UE z niniejszym rozporządzeniem, w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu. Na żądanie tego organu podejmują z nim współpracę we wszelkich działaniach podjętych w celu wyeliminowania zagrożeń, jakie stwarza wprowadzony przez nich do obrotu produkt nawozowy UE.

    Artykuł 7

    Upoważniony przedstawiciel

    1.  
    W drodze pisemnego pełnomocnictwa producent może wyznaczyć upoważnionego przedstawiciela.

    W zakres pełnomocnictwa upoważnionego przedstawiciela nie wchodzą obowiązki określone w art. 6 ust. 1 i obowiązek sporządzenia dokumentacji technicznej, o którym mowa w art. 6 ust. 2.

    2.  

    Upoważniony przedstawiciel wykonuje zadania określone w pełnomocnictwie otrzymanym od producenta. Pełnomocnictwo pozwala upoważnionemu przedstawicielowi na wykonywanie co najmniej następujących obowiązków:

    a) 

    przechowywanie deklaracji zgodności UE i dokumentacji technicznej do dyspozycji krajowych organów nadzoru rynku przez 5 lat od wprowadzenia do obrotu produktu nawozowego UE, którego dotyczą te dokumenty;

    b) 

    na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego – przekazywanie mu wszelkich informacji i dokumentacji, które są konieczne do wykazania zgodności danego produktu nawozowego UE;

    c) 

    na żądanie właściwych organów krajowych – podejmowanie z nimi współpracy w działaniach zmierzających do wyeliminowania zagrożenia, jakie stwarzają produkty nawozowe UE objęte pełnomocnictwem upoważnionego przedstawiciela.

    Artykuł 8

    Obowiązki importerów

    1.  
    Importerzy wprowadzają do obrotu wyłącznie produkty nawozowe UE zgodne z wymogami.
    2.  
    Przed wprowadzeniem do obrotu produktu nawozowego UE importerzy zapewniają, aby producent przeprowadził odpowiednią procedurę oceny zgodności, o której mowa w art. 15. Importerzy zapewniają, aby producent sporządził dokumentację techniczną, aby do produktu nawozowego UE dołączone zostały wymagane dokumenty oraz aby producent spełnił wymogi określone w art. 6 ust. 5 i 6.

    W przypadku gdy importer uzna lub ma powody uważać, że produkt nawozowy UE nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, importer nie wprowadza produktu nawozowego UE do obrotu, dopóki nie zostanie zapewniona jego zgodność. Ponadto, jeżeli produkt nawozowy UE stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, importer informuje o tym producenta oraz organy nadzoru rynku.

    3.  
    Importerzy podają swoje imię i nazwisko lub swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz kontaktowy adres pocztowy na opakowaniu produktu nawozowego UE lub – w przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany bez opakowania – w dokumencie dołączonym do produktu nawozowego UE. Dane kontaktowe podaje się w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych i organów nadzoru rynku.
    4.  
    Importerzy zapewniają, by do produktów nawozowych UE dołączane były informacje wymagane na podstawie załącznika III. W przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany w opakowaniu, informacje umieszcza się na etykiecie, która jest przymocowana do opakowania. W przypadku gdy opakowanie jest zbyt małe, aby mogło zawierać wszystkie informacje, informacje, których nie można umieścić na etykiecie, podaje się w oddzielnej ulotce dołączonej do tego opakowania. Taką ulotkę uznaje się za część etykiety. W przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany bez opakowania, wszystkie informacje podaje się w ulotce. Etykieta i ulotka muszą być dostępne na potrzeby kontroli, gdy produkt nawozowy UE jest udostępniany na rynku. Informacje te podaje się w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych, określonym przez dane państwo członkowskie.
    5.  
    Importerzy zapewniają, by w czasie, gdy są odpowiedzialni za produkt nawozowy UE, warunki jego przechowywania lub transportu nie wpływały negatywnie na jego zgodność z wymogami określonymi w załącznikach I lub III.
    6.  
    W przypadku gdy zostanie to uznane za właściwe z uwagi na działanie produktu nawozowego UE lub stwarzane przez niego zagrożenia, importerzy przeprowadzają badania próby takich produktów nawozowych UE udostępnionych na rynku, a także wyjaśniają – i w razie potrzeby ewidencjonują – skargi dotyczące niezgodnych produktów nawozowych UE i przypadki odzyskania takich produktów nawozowych UE, a ponadto informują dystrybutorów o wszelkich tego rodzaju działaniach w zakresie monitorowania.
    7.  
    Importerzy, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że wprowadzony przez nich do obrotu produkt nawozowy UE nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, niezwłocznie podejmują środki naprawcze konieczne do zapewnienia zgodności danego produktu nawozowego UE, wycofania go z obrotu lub odzyskania go, stosownie do okoliczności. Ponadto, jeżeli importerzy uznają lub mają powody, by uważać, że produkt nawozowy UE, który wprowadzili do obrotu, stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, niezwłocznie informują o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których udostępnili produkt nawozowy UE na rynku, podając szczegółowe informacje dotyczące w szczególności wszelkich niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.
    8.  
    Importerzy przechowują kopię deklaracji zgodności UE do dyspozycji organów nadzoru rynku przez 5 lat od wprowadzenia produktu nawozowego UE do obrotu i zapewniają, aby dokumentacja techniczna była udostępniana tym organom na ich żądanie.

    Na żądanie importerzy udostępniają kopię deklaracji zgodności UE innym podmiotom gospodarczym.

    9.  
    Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego importerzy przekazują mu wszelkie informacje i dokumentację, w formie papierowej lub elektronicznej, które są konieczne do wykazania zgodności produktu nawozowego UE z niniejszym rozporządzeniem, w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu. Na żądanie tego organu podejmują z nim współpracę we wszelkich działaniach podjętych w celu wyeliminowania zagrożeń, jakie stwarza wprowadzony przez nich do obrotu produkt nawozowy UE.

    Artykuł 9

    Obowiązki dystrybutorów

    1.  
    Udostępniając na rynku produkt nawozowy UE, dystrybutorzy działają z należytą starannością w odniesieniu do wymogów niniejszego rozporządzenia.
    2.  
    Przed udostępnieniem na rynku produktu nawozowego UE dystrybutorzy sprawdzają, czy dołączono do niego wymagane dokumenty, w tym informacje, o których mowa w art. 6 ust. 7 lub art. 8 ust. 4, przekazywane w sposób określony w tych przepisach, w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych w państwie członkowskim, w którym produkt nawozowy UE ma być udostępniany na rynku, a także czy producent i importer spełnili wymogi określone, odpowiednio, w art. 6 ust. 5 i 6 oraz w art. 8 ust. 3.

    W przypadku gdy dystrybutor uzna lub ma powody uważać, że produkt nawozowy UE nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, dystrybutor nie udostępnia na rynku produktu nawozowego UE, dopóki nie zostanie zapewniona jego zgodność. Ponadto, w przypadku gdy produkt nawozowy UE stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, dystrybutor informuje o tym producenta lub importera, jak również organy nadzoru rynku.

    3.  
    Dystrybutorzy zapewniają, by w czasie, gdy są odpowiedzialni za produkt nawozowy UE, warunki jego przechowywania lub transportu nie wpływały negatywnie na jego zgodność z wymogami określonymi w załącznikach I lub III.
    4.  
    Dystrybutorzy, którzy uznają lub mają powody uważać, że udostępniony przez nich na rynku produkt nawozowy UE nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, zapewniają podjęcie środków naprawczych koniecznych do zapewnienia zgodności tego produktu nawozowego UE, wycofania go z obrotu lub odzyskania go, stosownie do przypadku. Ponadto, jeżeli dystrybutorzy uznają lub mają powody uważać, że produkt nawozowy UE, który udostępnili na rynku, stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, niezwłocznie informują o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których udostępnili na rynku dany produkt nawozowy UE, podając szczegółowe informacje dotyczące w szczególności wszelkich niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.
    5.  
    Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego dystrybutorzy przekazują mu wszelkie informacje i dokumentację, w formie papierowej lub elektronicznej, które są konieczne do wykazania zgodności produktu nawozowego UE z niniejszym rozporządzeniem. Na żądanie tego organu podejmują z nim współpracę we wszelkich działaniach podjętych w celu wyeliminowania zagrożeń, jakie stwarzają produkty nawozowe UE udostępniane przez nich na rynku.

    Artykuł 10

    Przypadki, w których obowiązki producentów mają zastosowanie do importerów i dystrybutorów

    Importer lub dystrybutor jest uznawany za producenta na potrzeby niniejszego rozporządzenia i podlega obowiązkom producenta określonym w art. 6, w przypadku gdy ten importer lub dystrybutor wprowadza do obrotu produkt nawozowy UE pod własnym imieniem i nazwiskiem lub własną nazwą lub znakiem towarowym lub modyfikuje produkt nawozowy UE już znajdujący się w obrocie w taki sposób, że może to mieć wpływ na zgodność z niniejszym rozporządzeniem.

    Artykuł 11

    Pakowanie i przepakowywanie przez importerów i dystrybutorów

    W przypadku gdy importer lub dystrybutor pakuje lub przepakowuje produkt nawozowy UE i nie jest uznawany za producenta na podstawie art. 10, ten importer lub dystrybutor:

    a) 

    zapewnia, aby na opakowaniu znajdowały się jego imię i nazwisko lub nazwa, zarejestrowana nazwa handlowa lub zarejestrowany znak towarowy oraz adres pocztowy, poprzedzone słowami „opakowane przez” lub „przepakowane przez”; oraz

    b) 

    przechowuje wzory pierwotnych informacji, o których mowa w art. 6 ust. 7 lub art. 8 ust. 4, do dyspozycji organów nadzoru rynku przez 5 lat od udostępnienia danego produktu nawozowego UE na rynku.

    Artykuł 12

    Identyfikacja podmiotów gospodarczych

    1.  

    Na żądanie organów nadzoru rynku podmioty gospodarcze wskazują:

    a) 

    każdy podmiot gospodarczy, który dostarczył im produkt nawozowy UE;

    b) 

    każdy podmiot gospodarczy, któremu dostarczyły produkt nawozowy UE.

    2.  
    Podmioty gospodarcze muszą być w stanie przedstawić informacje, o których mowa w ust. 1, przez 5 lat od dostarczenia im produktu nawozowego UE oraz przez 5 lat od dostarczenia przez nie produktu nawozowego UE.



    ROZDZIAŁ III

    ZGODNOŚĆ PRODUKTÓW NAWOZOWYCH UE

    Artykuł 13

    Domniemanie zgodności

    1.  
    Domniemywa się, że produkty nawozowe UE spełniające normy zharmonizowane – lub ich części – do których odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, są zgodne z wymogami określonymi w załącznikach I, II oraz III objętymi tymi normami lub ich częściami.
    2.  
    Testy służące weryfikacji zgodności produktów nawozowych UE z wymogami określonymi w załącznikach I, II oraz III przeprowadza się w rzetelny i odtwarzalny sposób. Domniemywa się, że testy, które są zgodne ze zharmonizowanymi normami – lub ich częściami – do których odniesienia zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, są rzetelne i odtwarzalne w zakresie, w jakim testy te są objęte tymi normami lub ich częściami.

    Artykuł 14

    Wspólne specyfikacje

    1.  

    Komisja może przyjąć akty wykonawcze ustanawiające wspólne specyfikacje w odniesieniu do wymogów określonych w załączniku I, II lub III lub testów, o których mowa w art. 13 ust. 2, w przypadku gdy:

    a) 

    te wymogi lub testy nie są objęte normami zharmonizowanymi – lub ich częściami – do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

    b) 

    Komisja odnotowuje nieuzasadnione opóźnienia w przyjmowaniu norm zharmonizowanych, o które wystąpiła; lub

    c) 

    w Komisja zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012, zdecydowała o utrzymaniu w mocy ograniczenia lub o wycofaniu odniesień do norm zharmonizowanych – lub ich części – którymi objęte są dane wymogi lub testy.

    Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 45 ust. 3.

    2.  
    Domniemywa się, że produkty nawozowe UE, które są zgodne ze wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami, są zgodne z określonymi w załącznikach I, II i III wymogami objętymi tymi wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami.
    3.  
    Domniemywa się, że testy sprawdzające zgodność produktów nawozowych UE z wymogami określonymi w załącznikach I, II i III, które są zgodne ze wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami, są miarodajne i odtwarzalne w zakresie, w jakim testy te są objęte tymi wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami.

    Artykuł 15

    Procedury oceny zgodności

    1.  
    Ocena zgodności produktu nawozowego UE z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu przeprowadzana jest na podstawie mającej zastosowanie procedury oceny zgodności określonej w załączniku IV.
    2.  
    Zapisy i korespondencję dotyczące procedur oceny zgodności prowadzi się w języku urzędowym lub językach urzędowych państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę jednostka notyfikowana przeprowadzająca procedury oceny zgodności, lub w języku akceptowanym przez tę jednostkę.

    Artykuł 16

    Deklaracja zgodności UE

    1.  
    W deklaracji zgodności UE stwierdza się, że wykazano spełnienie wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu.
    2.  
    Deklaracja zgodności UE jest sporządzana według wzoru określonego w załączniku V, zawiera elementy wyszczególnione w odpowiednich modułach przewidzianych w załączniku IV oraz jest stale aktualizowana. Deklarację tłumaczy się na język lub języki wymagane przez państwo członkowskie, w którym produkt nawozowy UE wprowadza się do obrotu lub udostępnia na rynku.
    3.  
    W przypadku gdy produkt nawozowy UE jest objęty więcej niż jednym aktem prawa Unii wymagającym deklaracji zgodności UE, sporządza się jedną deklarację zgodności UE odnoszącą się do wszystkich takich aktów prawa Unii. W takiej deklaracji podaje się te odpowiednie akty prawa Unii, włącznie z odniesieniem do ich publikacji. Deklaracja może mieć formę dossier, na które składają się odpowiednie poszczególne deklaracje zgodności UE.
    4.  
    Poprzez sporządzenie deklaracji zgodności UE producent przyjmuje odpowiedzialność za zgodność produktu nawozowego UE z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

    Artykuł 17

    Ogólne zasady dotyczące oznakowania CE

    Oznakowanie CE podlega ogólnym zasadom określonym w art. 30 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.

    Artykuł 18

    Reguły i warunki dotyczące umieszczania oznakowania CE

    1.  
    Oznakowanie CE umieszcza się w sposób widoczny, czytelny i trwały na opakowaniu produktu nawozowego UE lub – w przypadku gdy produkt nawozowy UE jest dostarczany bez opakowania – w dokumencie dołączonym do produktu nawozowego UE.
    2.  
    Oznakowanie CE umieszcza się przed wprowadzeniem produktu nawozowego UE do obrotu.
    3.  
    Za oznakowaniem CE podaje się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, w przypadku gdy jest to wymagane na podstawie załącznika IV.

    Numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej umieszcza sama jednostka lub, zgodnie z jej instrukcjami, producent lub jego upoważniony przedstawiciel.

    4.  
    Państwa członkowskie opierają się na istniejących mechanizmach w celu zapewnienia prawidłowego stosowania systemu regulującego oznakowanie CE oraz podejmują odpowiednie działania w przypadku nieprawidłowego stosowania tego oznakowania.

    Artykuł 19

    Utrata statusu odpadu

    W niniejszym rozporządzeniu określa się kryteria, na podstawie których materiał będący odpadem w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE może utracić status odpadu, jeżeli będzie zawarty w produkcie nawozowym UE zgodnym z wymogami. W takich przypadkach operację odzysku na podstawie niniejszego rozporządzenia przeprowadza się zanim materiał utraci status odpadu, materiał ten zaś uznaje się za zgodny z warunkami określonymi w art. 6 tej dyrektywy i co za tym idzie, za materiał, który utracił status odpadu z chwilą sporządzenia deklaracji zgodności UE.



    ROZDZIAŁ IV

    NOTYFIKACJA JEDNOSTEK OCENIAJĄCYCH ZGODNOŚĆ

    Artykuł 20

    Notyfikacja

    Państwa członkowskie notyfikują Komisji i pozostałym państwom członkowskim jednostki upoważnione do wykonywania zadań w zakresie oceny zgodności w charakterze strony trzeciej na podstawie niniejszego rozporządzenia.

    Artykuł 21

    Organy notyfikujące

    1.  
    Państwa członkowskie wyznaczają organ notyfikujący, który odpowiada za opracowanie i stosowanie procedur koniecznych do oceny i notyfikowania jednostek oceniających zgodność oraz do monitorowania jednostek notyfikowanych, w tym w odniesieniu do zgodności z art. 26.
    2.  
    Państwa członkowskie mogą zdecydować, że ocena oraz monitorowanie, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, są prowadzone przez krajową jednostkę akredytującą w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 765/2008 oraz zgodnie z tym rozporządzeniem.
    3.  
    W przypadku gdy organ notyfikujący przekazuje lub w inny sposób powierza ocenę, notyfikację lub monitorowanie, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, podmiotowi, który nie jest podmiotem publicznym, podmiot ten musi posiadać osobowość prawną oraz spełniać odpowiednio wymogi określone w art. 22. Poza tym taki podmiot musi być przygotowany na pokrycie zobowiązań wynikających ze swojej działalności.
    4.  
    Organ notyfikujący ponosi pełną odpowiedzialność za zadania wykonywane przez podmiot, o którym mowa w ust. 3.

    Artykuł 22

    Wymogi dotyczące organów notyfikujących

    1.  
    Organ notyfikujący ustanawia się w taki sposób, by nie dochodziło do konfliktu interesów między organem notyfikującym a jednostkami oceniającymi zgodność.
    2.  
    Organ notyfikujący musi być zorganizowany i funkcjonować w sposób zapewniający obiektywizm i bezstronność jego działań.
    3.  
    Organ notyfikujący musi być zorganizowany w sposób zapewniający, aby każda decyzja dotycząca notyfikowania jednostki oceniającej zgodność była podejmowana przez kompetentne osoby spoza grona osób przeprowadzających ocenę.
    4.  
    Organ notyfikujący nie może oferować ani podejmować żadnych działań wykonywanych przez jednostki oceniające zgodność ani świadczyć usług doradczych na zasadach komercyjnych lub konkurencyjnych.
    5.  
    Organ notyfikujący zapewnia poufność informacji, które otrzymuje.
    6.  
    Organ notyfikujący musi dysponować odpowiednią liczbą pracowników mających kompetencje do właściwego wykonywania jego zadań.

    Artykuł 23

    Obowiązki organów notyfikujących w zakresie informowania

    Państwa członkowskie informują Komisję o swoich procedurach oceny i notyfikacji jednostek oceniających zgodność oraz monitorowania jednostek notyfikowanych oraz o wszelkich zmianach w tym zakresie.

    Komisja podaje te informacje do wiadomości publicznej.

    Artykuł 24

    Wymogi dotyczące jednostek notyfikowanych

    1.  
    Na potrzeby notyfikacji jednostka oceniająca zgodność musi spełniać wymogi ustanowione w ust. 2–11.
    2.  
    Jednostka oceniająca zgodność jest powoływana na podstawie prawa krajowego danego państwa członkowskiego i posiada osobowość prawną.
    3.  
    Jednostka oceniająca zgodność musi być stroną trzecią, niezależną w stosunku od organizacji lub produktów nawozowych UE, które ocenia.
    4.  
    Jednostka oceniająca zgodność, jej ścisłe kierownictwo oraz pracownicy odpowiedzialni za realizację zadań związanych z oceną zgodności nie mogą być projektantami, producentami, dostawcami, nabywcami, właścicielami ani użytkownikami produktów nawozowych, ani przedstawicielami żadnej z wymienionych stron. Nie wyklucza to używania produktów nawozowych, które są niezbędne do prowadzenia działalności jednostki oceniającej zgodność, ani używania produktów nawozowych na własne potrzeby.

    Jednostka oceniająca zgodność, jej ścisłe kierownictwo oraz pracownicy odpowiedzialni za realizację zadań związanych z oceną zgodności nie mogą być bezpośrednio zaangażowani w projektowanie, produkcję, wprowadzanie do obrotu ani używanie produktów nawozowych ani nie mogą reprezentować stron zaangażowanych w taką działalność. Nie mogą oni angażować się w działalność, która może kłócić się z niezależnością ich osądów lub ich rzetelnością w odniesieniu do działań z zakresu oceny zgodności, których dotyczy notyfikacja. Dotyczy to w szczególności usług doradczych.

    Jednostki oceniające zgodność zapewniają, aby działalność ich jednostek zależnych lub podwykonawców nie wpływała na poufność, obiektywizm ani bezstronność ich działalności związanej z oceną zgodności.

    5.  
    Jednostki oceniające zgodność i ich pracownicy muszą spełniać w toku realizacji działań w zakresie oceny zgodności najwyższe standardy zawodowe, posiadać konieczne kwalifikacje techniczne w danej dziedzinie oraz nie mogą być poddawani żadnym naciskom ani zachętom, zwłaszcza finansowym, mogącym wpływać na ich osąd lub wyniki działań z zakresu oceny zgodności, w szczególności ze strony osób lub grup osób, których interesy związane są z rezultatami tych działań.
    6.  
    Jednostka oceniająca zgodność musi być zdolna do realizacji wszystkich zadań związanych z oceną zgodności powierzonych jej na podstawie załącznika IV i w odniesieniu do których została notyfikowana, niezależnie od tego, czy dana jednostka oceniająca zgodność wykonuje te zadania samodzielnie, czy są one wykonywane w jej imieniu i na jej odpowiedzialność.

    Przez cały czas i dla każdej procedury oceny zgodności oraz każdego rodzaju lub każdej kategorii produktów nawozowych UE, których dotyczy jej notyfikacja, dana jednostka oceniająca zgodność musi dysponować niezbędnymi:

    a) 

    pracownikami posiadającymi wiedzę techniczną oraz wystarczające i odpowiednie doświadczenie do realizacji zadań związanych z oceną zgodności;

    b) 

    opisami procedur, zgodnie z którymi przeprowadza się ocenę zgodności, zapewniającymi przejrzystość i powtarzalność tych procedur. Jednostka musi posiadać odpowiednią politykę i stosowne procedury, dzięki którym możliwe jest odróżnienie zadań wykonywanych jako jednostka notyfikowana od pozostałych działań;

    c) 

    procedurami służącymi wykonywaniu działań z należytym uwzględnieniem wielkości przedsiębiorstwa, sektora jego działalności, struktury przedsiębiorstwa, stopnia złożoności technologii danego produktu oraz masowego lub seryjnego charakteru procesu produkcyjnego.

    Jednostka oceniająca zgodność musi posiadać środki niezbędne do prawidłowej realizacji zadań technicznych i administracyjnych związanych z działaniami w zakresie oceny zgodności oraz mieć dostęp do wszystkich niezbędnych urządzeń lub obiektów.

    7.  

    Pracownicy odpowiedzialni za realizację zadań związanych z oceną zgodności muszą posiadać:

    a) 

    gruntowne przeszkolenie techniczne i zawodowe, obejmujące wszystkie działania w zakresie oceny zgodności, w odniesieniu do których dana jednostka oceniająca zgodność została notyfikowana;

    b) 

    dostateczną znajomość wymogów dotyczących ocen, które przeprowadzają, oraz odpowiednie uprawnienia do dokonywania takich ocen;

    c) 

    odpowiednią znajomość i zrozumienie wymogów określonych w załącznikach I, II i III, mających zastosowanie norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 13, oraz wspólnych specyfikacji, o których mowa w art. 14, a także stosownych przepisów unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego i przepisów krajowych;

    d) 

    umiejętności wymagane do sporządzania certyfikatów, zapisów i sprawozdań dokumentujących wykonanie ocen.

    8.  
    Gwarantuje się bezstronność jednostek oceniających zgodność, ich ścisłego kierownictwa i pracowników odpowiedzialnych za realizację zadań związanych z oceną zgodności.

    Wynagrodzenie ścisłego kierownictwa jednostki oceniającej zgodność oraz pracowników odpowiedzialnych za realizację zadań związanych z oceną zgodności nie może być uzależnione od liczby przeprowadzonych ocen ani od ich wyników.

    9.  
    Jednostki oceniające zgodność muszą posiadać ubezpieczenie od odpowiedzialności, chyba że na mocy prawa krajowego odpowiedzialność spoczywa na państwie lub za ocenę zgodności bezpośrednio odpowiada samo państwo członkowskie.
    10.  
    Pracownicy jednostki oceniającej zgodność dochowują tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji uzyskanych podczas wykonywania swoich zadań zgodnie z załącznikiem IV, nie dotyczy to przekazywania informacji właściwym organom państwa członkowskiego, w którym realizowane są działania. Prawa majątkowe podlegają ochronie.
    11.  
    Jednostki oceniające zgodność biorą udział w stosownej działalności normalizacyjnej i w działalności grupy koordynującej jednostki notyfikowane, powołanej na podstawie art. 36, lub zapewnia informowanie o tej działalności swoich pracowników odpowiedzialnych za realizację zadań związanych z oceną zgodności, a decyzje administracyjne i dokumenty opracowane w wyniku prac takiej grupy traktuje jako ogólne wytyczne.

    Artykuł 25

    Domniemanie zgodności jednostek notyfikowanych

    Jeżeli jednostka oceniająca zgodność wykaże, że spełnia kryteria ustanowione w odpowiednich normach zharmonizowanych – lub ich częściach – do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, domniemywa się, że jednostka ta spełnia wymogi określone w art. 24 w zakresie, w jakim mające zastosowanie normy zharmonizowane obejmują te wymogi.

    Artykuł 26

    Jednostki zależne i podwykonawcy jednostek notyfikowanych

    1.  
    W przypadku gdy jednostka notyfikowana zleca podwykonawstwo określonych zadań związanych z oceną zgodności lub korzysta z usług jednostki zależnej, zapewnia ona, aby podwykonawca lub jednostka zależna spełniali wymogi określone w art. 24, oraz odpowiednio informuje o tym organ notyfikujący.
    2.  
    Jednostka notyfikowana ponosi pełną odpowiedzialność za zadania wykonywane przez podwykonawców lub jednostki zależne, niezależnie od tego, gdzie prowadzą one działalność.
    3.  
    Działalność może być zlecana podwykonawcom lub prowadzona przez jednostkę zależną wyłącznie za zgodą klienta.
    4.  
    Jednostka notyfikowana przechowuje do dyspozycji organu notyfikującego odpowiednie dokumenty dotyczące oceny kwalifikacji podwykonawcy lub jednostki zależnej oraz prac wykonywanych przez podwykonawcę lub jednostkę zależną zgodnie z załącznikiem IV.

    Artykuł 27

    Wniosek o notyfikację

    1.  
    Jednostka oceniająca zgodność przedkłada wniosek o notyfikację organowi notyfikującemu państwa członkowskiego, w którym prowadzi działalność.
    2.  
    Do wniosku o notyfikację załącza się opis działań związanych z oceną zgodności, opis modułu lub modułów oceny zgodności oraz produktu nawozowego UE lub produktów nawozowych UE, w odniesieniu do których dana jednostka uważa się za kompetentną, jak również certyfikat akredytacji wydany przez krajową jednostkę akredytującą, potwierdzający, że dana jednostka oceniająca zgodność spełnia wymogi określone w art. 24.

    Artykuł 28

    Procedura notyfikacji

    1.  
    Organy notyfikujące mogą zgłaszać wyłącznie jednostki oceniające zgodność, które spełniają wymogi określone w art. 24.
    2.  
    Organy notyfikujące zgłaszają jednostki oceniające zgodność Komisji i pozostałym państwom członkowskim z wykorzystaniem systemu notyfikacji elektronicznej, opracowanego i zarządzanego przez Komisję.
    3.  
    Do notyfikacji załącza się wszystkie szczegółowe informacje dotyczące działalności związanej z oceną zgodności, modułu lub modułów oceny zgodności, produktu nawozowego UE lub produktów nawozowych UE będących przedmiotem notyfikacji oraz certyfikat akredytacji, o którym mowa w art. 27 ust. 2.
    4.  
    Dana jednostka może prowadzić działalność jednostki notyfikowanej wyłącznie pod warunkiem, że Komisja lub pozostałe państwa członkowskie nie zgłoszą zastrzeżeń w terminie dwóch tygodni od notyfikacji.

    Wyłącznie taką jednostkę uznaje się za jednostkę notyfikowaną na potrzeby niniejszego rozporządzenia.

    5.  
    Organ notyfikujący powiadamia Komisję i pozostałe państwa członkowskie o stosownych późniejszych zmianach dotyczących notyfikacji.

    Artykuł 29

    Numery identyfikacyjne i wykazy jednostek notyfikowanych

    1.  
    Komisja przydziela jednostce notyfikowanej numer identyfikacyjny.

    Komisja przydziela jeden numer identyfikacyjny, nawet w przypadku gdy jednostka jest notyfikowana na mocy różnych aktów prawa Unii.

    2.  
    Komisja podaje do wiadomości publicznej wykaz jednostek notyfikowanych na mocy niniejszego rozporządzenia, wraz z przydzielonymi im numerami identyfikacyjnymi oraz informacją na temat rodzaju działań, w odniesieniu do których zostały notyfikowane.

    Komisja zapewnia stałą aktualizację tego wykazu.

    Artykuł 30

    Zmiany w notyfikacjach

    1.  
    W przypadku gdy organ notyfikujący stwierdzi lub otrzyma informację, że jednostka notyfikowana przestała spełniać wymogi określone w art. 24 lub nie wypełnia swoich obowiązków, organ notyfikujący odpowiednio ogranicza, zawiesza lub cofa notyfikację, w zależności od wagi naruszenia tych wymogów lub niewypełnienia tych obowiązków. Niezwłocznie informuje o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.
    2.  
    W przypadku ograniczenia, zawieszenia lub cofnięcia notyfikacji albo w przypadku zaprzestania działalności przez jednostkę notyfikowaną, notyfikujące państwo członkowskie podejmuje właściwe środki w celu zapewnienia, aby dokumentacja tej jednostki zajęła się inna jednostka notyfikowana lub żeby dokumentacja ta była one dostępna na żądanie odpowiedzialnych organów notyfikujących i organów nadzoru rynku.

    Artykuł 31

    Kwestionowanie kompetencji jednostek notyfikowanych

    1.  
    Komisja bada wszystkie przypadki, w których ma wątpliwości lub otrzymuje informacje o wątpliwościach co do kompetencji jednostki notyfikowanej lub dalszego spełniania wymogów, którym podlega, i wywiązywania się z nałożonych na nią obowiązków.
    2.  
    Na żądanie Komisji notyfikujące państwo członkowskie udziela jej wszystkich informacji dotyczących podstawy notyfikacji lub utrzymania kompetencji danej jednostki notyfikowanej.
    3.  
    Komisja zapewnia poufne traktowanie wszystkich szczególnie chronionych informacji uzyskanych w trakcie prowadzonych postępowań wyjaśniających.
    4.  
    W przypadku gdy Komisja stwierdzi, że jednostka notyfikowana nie spełnia lub przestała spełniać wymogi jej notyfikacji, przyjmuje akt wykonawczy zobowiązujący notyfikujące państwo członkowskie do podjęcia koniecznych środków naprawczych, w razie potrzeby łącznie z cofnięciem notyfikacji.

    Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 45 ust. 2.

    Artykuł 32

    Obowiązki operacyjne jednostek notyfikowanych

    1.  
    Jednostki notyfikowane przeprowadzają oceny zgodności zgodnie z procedurami oceny zgodności określonymi w załączniku IV.
    2.  
    Oceny zgodności przeprowadza się w wyważony sposób, unikając przy tym zbędnych obciążeń dla podmiotów gospodarczych. Jednostki notyfikowane wykonują swoje działania, należycie uwzględniając wielkość przedsiębiorstwa, sektor, w którym ono działa, jego strukturę, stopień złożoności technologii produktu oraz masowy lub seryjny charakter procesu produkcyjnego.

    Jednostki notyfikowane zachowują przy tym jednak odpowiednią rygorystyczność i poziom ochrony wymagane dla zagwarantowania zgodności produktu nawozowego UE z niniejszym rozporządzeniem.

    3.  
    W przypadku gdy jednostka notyfikowana stwierdzi, że producent nie spełnił wymogów określonych w załączniku I, II lub III lub w odpowiednich normach zharmonizowanych, wspólnych specyfikacjach, o których mowa w art. 14, lub innych specyfikacjach technicznych, zobowiązuje ona producenta do podjęcia stosownych środków naprawczych i nie wydaje certyfikatu ani decyzji o zatwierdzeniu.
    4.  
    W przypadku gdy w trakcie monitorowania zgodności po wydaniu certyfikatu lub decyzji o zatwierdzeniu jednostka notyfikowana stwierdzi, że produkt nawozowy UE przestał spełniać wymogi, zobowiązuje ona producenta do podjęcia stosownych środków naprawczych i, w razie potrzeby, zawiesza lub cofa wydany certyfikat lub decyzję o zatwierdzeniu.
    5.  
    W przypadku niepodjęcia środków naprawczych lub jeżeli środki te nie przynoszą wymaganych skutków, jednostka notyfikowana ogranicza, zawiesza lub cofa wszystkie certyfikaty lub decyzje o zatwierdzeniu, stosownie do sytuacji.

    Artykuł 33

    Odwołanie od decyzji jednostek notyfikowanych

    Państwa członkowskie zapewniają możliwość wniesienia odwołania od decyzji jednostek notyfikowanych.

    Artykuł 34

    Obowiązki jednostek notyfikowanych w zakresie informowania

    1.  

    Jednostki notyfikowane informują organ notyfikujący:

    a) 

    o każdej odmowie wydania, ograniczeniu, zawieszeniu lub cofnięciu certyfikatu lub decyzji o zatwierdzeniu;

    b) 

    o wszelkich okolicznościach wpływających na zakres lub warunki notyfikacji;

    c) 

    o każdym przypadku żądania przez organy nadzoru rynku informacji o działaniach związanych z oceną zgodności;

    d) 

    na żądanie, o działaniach związanych z oceną zgodności objętych zakresem ich notyfikacji oraz o innych prowadzonych działaniach, w tym działaniach transgranicznych i podwykonawstwie.

    2.  
    Jednostki notyfikowane przekazują pozostałym jednostkom notyfikowanym na mocy niniejszego rozporządzenia, które prowadzą podobną działalność w zakresie oceny zgodności tych samych produktów nawozowych UE, odpowiednie informacje na temat kwestii związanych z negatywnymi, a na żądanie – także z pozytywnymi wynikami oceny zgodności.

    Artykuł 35

    Wymiana doświadczeń

    Komisja zapewnia organizację wymiany doświadczeń między krajowymi organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za politykę w zakresie notyfikacji.

    Artykuł 36

    Koordynacja jednostek notyfikowanych

    Komisja zapewnia wprowadzenie i właściwy przebieg odpowiedniej koordynacji i współpracy jednostek notyfikowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, w formie sektorowej grupy jednostek notyfikowanych.

    Jednostki notyfikowane uczestniczą w pracach tej grupy bezpośrednio lub poprzez wyznaczonych przedstawicieli.



    ROZDZIAŁ V

    NADZÓR RYNKU UNII, KONTROLA PRODUKTÓW NAWOZOWYCH UE WPROWADZANYCH NA RYNEK UNII ORAZ UNIJNA PROCEDURA OCHRONNA

    Artykuł 37

    Nadzór rynku Unii i kontrola produktów nawozowych UE wprowadzanych na rynek Unii

    Do produktów nawozowych UE stosuje się art. 16–29 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.

    Artykuł 38

    Procedura postępowania na poziomie krajowym w przypadku produktów nawozowych UE stanowiących zagrożenie

    1.  
    W przypadku gdy organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego mają dostateczne powody, by sądzić, że dany produkt nawozowy UE stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, dokonują one oceny danego produktu nawozowego UE pod kątem spełnienia wszystkich odpowiednich wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu. Odpowiednie podmioty gospodarcze w razie konieczności współpracują w tym celu z organami nadzoru rynku.

    Jeżeli w toku oceny, o której mowa w akapicie pierwszym, organy nadzoru rynku stwierdzą, że produkt nawozowy UE nie spełnia wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu, niezwłocznie wzywają odpowiedni podmiot gospodarczy do podjęcia, w wyznaczonym przez organ nadzoru rynku rozsądnym terminie proporcjonalnym do charakteru zagrożenia, wszelkich odpowiednich działań naprawczych w celu doprowadzenia do zgodności produktu nawozowego UE z tymi wymogami, do wycofania produktu nawozowego UE z obrotu lub odzyskania go.

    Organy nadzoru rynku powiadamiają o tym odpowiednią jednostkę notyfikowaną.

    Do środków, o których mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, zastosowanie ma art. 21 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.

    2.  
    W przypadku gdy organy nadzoru rynku uznają, że niezgodność nie ogranicza się wyłącznie do terytorium państwa, w którym prowadzą nadzór, informują one Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie o wynikach oceny oraz działaniach, do podjęcia których wezwały podmiot gospodarczy.
    3.  
    Dany podmiot gospodarczy zapewnia podjęcie wszelkich odpowiednich działań naprawczych w odniesieniu do wszystkich odnośnych produktów nawozowych UE, które podmiot gospodarczy udostępnił na rynku w Unii.
    4.  
    W przypadku gdy zainteresowany podmiot gospodarczy nie podejmuje odpowiednich działań naprawczych w terminie, o którym mowa w ust. 1 akapit drugi, organy nadzoru rynku podejmują wszelkie odpowiednie środki tymczasowe w celu zakazania lub ograniczenia udostępniania danego produktu nawozowego UE na rynku krajowym, wycofania produktu nawozowego UE z obrotu na tym rynku lub odzyskania go.

    Organy nadzoru rynku niezwłocznie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o tych środkach.

    5.  

    Informacje, o których mowa w ust. 4 akapit drugi, obejmują wszelkie dostępne dane, w szczególności dane konieczne do identyfikacji niezgodnego produktu nawozowego UE, informacje na temat pochodzenia produktu nawozowego UE, charakteru domniemanej niezgodności i związanego z nią zagrożenia, rodzaju i okresu obowiązywania wprowadzonych środków krajowych, a także stanowisko przedstawione przez odpowiedni podmiot gospodarczy. W szczególności organy nadzoru rynku wskazują, czy niezgodność wynika z którejkolwiek z następujących przyczyn:

    a) 

    niespełnienia przez produkt nawozowy UE wymogów określonych w załącznikach I, II lub III;

    b) 

    wad norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 13;

    c) 

    wad wspólnych specyfikacji, o których mowa w art. 14.

    6.  
    Państwa członkowskie inne niż państwo członkowskie, które wszczęło procedurę na podstawie niniejszego artykułu, niezwłocznie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszystkich podjętych środkach i przekazują wszelkie dodatkowe informacje, którymi dysponują, dotyczące niezgodności danego produktu nawozowego UE, a w przypadku gdy wyrażają zastrzeżenia wobec przyjętego środka krajowego, przedstawiają je.
    7.  
    W przypadku gdy w terminie trzech miesięcy od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 4 akapit drugi, żadne państwo członkowskie ani Komisja nie zgłosi zastrzeżeń wobec środka tymczasowego wprowadzonego przez dane państwo członkowskie, środek ten uznaje się za uzasadniony.
    8.  
    Państwa członkowskie zapewniają niezwłoczne podjęcie właściwych środków ograniczających w odniesieniu do odnośnego produktu nawozowego UE, takich jak wycofanie go z obrotu.
    9.  
    Obowiązki organów nadzoru rynku na podstawie niniejszego artykułu pozostają bez uszczerbku dla możliwości regulowania przez państwa członkowskie produktów nawozowych, które nie są produktami nawozowymi UE.

    Artykuł 39

    Unijna procedura ochronna

    1.  
    W przypadku gdy po zakończeniu procedury określonej w art. 38 ust. 3 i 4 zgłaszane są zastrzeżenia wobec środka podjętego przez państwo członkowskie lub w przypadku gdy Komisja uzna środek krajowy za sprzeczny z prawem Unii, Komisja niezwłocznie rozpoczyna konsultacje z państwami członkowskimi i zainteresowanym podmiotem gospodarczym lub zainteresowanymi podmiotami gospodarczymi oraz dokonuje oceny tego środka krajowego. Na podstawie wyników tej oceny Komisja przyjmuje akt wykonawczy w formie decyzji rozstrzygającej, czy dany środek krajowy jest zasadny.

    Jeżeli środek krajowy zostanie uznany za zasadny, w decyzji nakazuje się wszystkim państwom członkowskim podjęcie środków koniecznych, aby zapewnić wycofanie niezgodnego produktu nawozowego UE z obrotu na swoich rynkach, oraz poinformowanie o tym Komisji.

    Jeżeli środek krajowy zostanie uznany za niezasadny, w decyzji nakazuje się odnośnemu państwu członkowskiemu uchylenie tego środka.

    Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie informuje o niej państwa członkowskie i odpowiedni podmiot gospodarczy lub odpowiednie podmioty gospodarcze.

    2.  
    W przypadku uznania środka krajowego za zasadny i stwierdzenia, że niezgodność produktu nawozowego UE wynika z wad norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 38 ust. 5 lit. b) niniejszego rozporządzenia, Komisja stosuje procedurę przewidzianą w art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012.
    3.  
    W przypadku uznania środka krajowego za zasadny i stwierdzenia, że niezgodność produktu nawozowego UE wynika z wad wspólnych specyfikacji, o których mowa w art. 38 ust. 5 lit. c), Komisja niezwłocznie przyjmuje akty wykonawcze zmieniające lub uchylające dane wspólne specyfikacje.

    Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 45 ust. 3.

    Artykuł 40

    Produkty nawozowe UE spełniające wymogi, ale stanowiące zagrożenie

    1.  
    W przypadku gdy po przeprowadzeniu oceny na podstawie art. 38 ust. 1 państwo członkowskie stwierdzi, że produkt nawozowy UE mimo spełniania wymogów niniejszego rozporządzenia stwarza zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dla bezpieczeństwa lub dla środowiska, niezwłocznie wzywa ono zainteresowany podmiot gospodarczy do podjęcia, w wyznaczonym przez organ nadzoru rynku rozsądnym terminie proporcjonalnym do charakteru zagrożenia, wszelkich odpowiednich środków w celu zapewnienia, aby ten produkt nawozowy UE w momencie udostępnienia na rynku nie stwarzało już zagrożenia, lub w celu wycofania produktu nawozowego UE z obrotu lub odzyskania go.
    2.  
    Dany podmiot gospodarczy zapewnia podjęcie działań naprawczych w odniesieniu do wszystkich odnośnych produktów nawozowych UE, które udostępnił na rynku w Unii.
    3.  
    Państwo członkowskie niezwłocznie informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie. Informacja taka obejmuje wszystkie dostępne szczegóły, zwłaszcza dane konieczne do identyfikacji danego produktu nawozowego UE, informacje na temat pochodzenia i łańcucha dostaw tego produktu nawozowego UE, charakteru występującego zagrożenia oraz rodzaju i okresu obowiązywania wprowadzonych środków krajowych.
    4.  
    Komisja niezwłocznie rozpoczyna konsultacje z państwami członkowskimi i odpowiednim podmiotem gospodarczym lub odpowiednimi podmiotami gospodarczymi oraz dokonuje oceny wprowadzonych środków krajowych. Na podstawie wyników tej oceny Komisja przyjmuje akt wykonawczy w formie decyzji rozstrzygający, czy dany środek krajowy jest zasadny, i, w stosownych przypadkach, nakazujący podjęcie odpowiednich środków.

    Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 45 ust. 3.

    W należycie uzasadnionych szczególnie pilnych przypadkach związanych z ochroną zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, bezpieczeństwa lub środowiska Komisja przyjmuje, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 45 ust. 4, akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie.

    5.  
    Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie informuje o niej państwa członkowskie i odpowiedni podmiot gospodarczy lub odpowiednie podmioty gospodarcze.

    Artykuł 41

    Niezgodność formalna

    1.  

    Bez uszczerbku dla art. 38, w przypadku gdy państwo członkowskie dokona jednego z poniższych ustaleń dotyczących produktu nawozowego UE, wzywa ono odnośny podmiot gospodarczy do usunięcia danej niezgodności:

    a) 

    oznakowanie CE zostało umieszczone z naruszeniem art. 30 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 lub art. 18 niniejszego rozporządzenia;

    b) 

    numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej został umieszczony z naruszeniem art. 18 lub nie został umieszczony, w przypadku gdy wymagał tego art. 18;

    c) 

    deklaracja zgodności UE nie została sporządzona lub nie została sporządzona w prawidłowy sposób;

    d) 

    dokumentacja techniczna jest niedostępna albo niekompletna;

    e) 

    brak jest informacji, o których mowa w art. 6 ust. 6 lub art. 8 ust. 3, lub są one nieprawdziwe lub niekompletne;

    f) 

    nie zostały spełnione inne wymogi administracyjne przewidziane w art. 6 lub 8.

    2.  
    W przypadku utrzymywania się niezgodności, o której mowa w ust. 1, dane państwo członkowskie podejmuje wszystkie odpowiednie środki, w celu ograniczenia lub zakazania udostępniania na rynku produktu nawozowego UE lub zapewnić jego wycofanie z obrotu lub odzyskanie.

    Obowiązki państw członkowskich w tym zakresie nie naruszają możliwości regulowania przez nie produktów nawozowych, które nie są produktami nawozowymi UE.



    ROZDZIAŁ VI

    UPRAWNIENIA DELEGOWANE I PROCEDURA KOMITETOWA

    Artykuł 42

    Zmiany załączników

    1.  

    Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 44 aktów delegowanych zmieniających załącznik I – z wyjątkiem wartości dopuszczalnych kadmu i definicji lub innych elementów dotyczących zakresu stosowania oraz z wyjątkiem kategorii funkcji produktów – oraz załączniki II, III i IV w celu dostosowania tych załączników do postępu technicznego oraz w celu ułatwienia dostępu do rynku wewnętrznego i swobodnego przepływu produktów nawozowych UE:

    a) 

    które mogą być przedmiotem intensywnego handlu na rynku wewnętrznym; oraz

    b) 

    w odniesieniu do których istnieją naukowe dowody wskazujące, że:

    (i) 

    nie stanowią one zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt ani roślin, dla bezpieczeństwa ani dla środowiska; oraz

    (ii) 

    zapewniają efektywność agronomiczną.

    W aktach delegowanych wprowadzających nowe wartości dopuszczalne zanieczyszczeń w załączniku I Komisja uwzględnia opinie naukowe, odpowiednio do przypadku, Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności, Europejskiej Agencji Chemikaliów lub Wspólnego Centrum Badawczego Komisji.

    W przypadku gdy Komisja przyjmie akty delegowane w celu dodania lub przeglądu kategorii materiałów składowych, aby włączyć materiały, które mogą być uznawane za odpady z odzysku lub produkty uboczne w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE, te akty delegowane wyraźnie wykluczają takie materiały z kategorii materiałów składowych 1 i 11 załącznika II do niniejszego rozporządzenia.

    Przyjmując akty delegowane na mocy niniejszego ustępu, Komisja nadaje priorytet w szczególności produktom ubocznym pochodzenia zwierzęcego, produktom ubocznym w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE oraz odpadom z odzysku, w szczególności pochodzącym z sektora rolnego i przemysłu rolno-spożywczego, a także materiałom i produktom, które zostały już zgodnie z prawem wprowadzone do obrotu w co najmniej jednym państwie członkowskim.

    2.  
    Po dniu 15 lipca 2019 r. Komisja bez zbędnej zwłoki przeprowadzi ocenę struwitu, biowęgla i produktów na bazie popiołów. Jeżeli w wyniku tej oceny stwierdzi, że spełnione są kryteria zawarte w ust. 1 lit. b), Komisja przyjmie akty delegowane zgodnie z ust. 1, aby uwzględnić te materiały w załączniku II.
    3.  
    Komisja może przyjmować jedynie akty delegowane zgodnie z ust. 1 zmieniające załącznik II do niniejszego rozporządzenia, aby uwzględnić w kategorii materiałów składowych materiały, które tracą status odpadu w wyniku procesu odzysku, jeżeli zawarte w tym załączniku przepisy dotyczące odzysku – przyjęte nie później niż to uwzględnienie – zapewniają zgodność materiałów z warunkami określonymi w art. 6 dyrektywy 2008/98/WE.
    4.  

    Komisja może przyjmować zgodnie z ust. 1 akty delegowane zmieniające załącznik II w celu dodania nowych mikroorganizmów lub szczepów mikroorganizmów lub dodatkowych metod przetwarzania do kategorii materiału składowego dotyczącego takich organizmów po sprawdzeniu, które szczepy dodatkowych mikroorganizmów spełniają kryteria zawarte w ust. 1 lit. b) – na podstawie następujących danych:

    a) 

    nazwa mikroorganizmu;

    b) 

    klasyfikacja taksonomiczna mikroorganizmu: rodzaj, gatunek, szczep i metoda pozyskania;

    c) 

    literatura naukowa dotycząca bezpiecznej produkcji, ochrony i wykorzystywania mikroorganizmu;

    d) 

    taksonomiczny związek z gatunkami mikroorganizmów, które spełniają wymogi w zakresie uznanego domniemania bezpieczeństwa przyznanego przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności;

    e) 

    informacje dotyczące procesu produkcji, w tym, w stosownych przypadkach, metody przetwarzania, takie jak suszenie rozpyłowe, suszenie fluidyzacyjne, suszenie statyczne, wirowanie, inaktywacja termiczna, filtracja oraz rozdrabnianie;

    f) 

    informacje na temat tożsamości i poziomów pozostałości produktów pośrednich, toksyn lub produktów metabolicznych mikroorganizmów w materiale składowym; oraz

    g) 

    naturalne występowanie, przeżycie i mobilność w środowisku.

    5.  
    Komisja może przyjmować zgodnie z ust. 1 akty delegowane zmieniające załącznik II do niniejszego rozporządzenia, aby dodać produkty pochodne w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 do kategorii materiałów składowych, wyłącznie w przypadku, gdy określono punkt końcowy w łańcuchu produkcyjnym zgodnie z art. 5 ust. 2 tego rozporządzenia.

    Komisja ocenia takie produkty pochodne pod kątem odpowiednich kwestii nieuwzględnionych do celów określenia punktu końcowego w łańcuchu produkcyjnym zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009. Jeżeli w wyniku tej oceny Komisja stwierdzi, że spełnione są kryteria określone w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, przyjmuje akty delegowane na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu, aby uwzględnić te materiały w tabeli kategorii materiałów składowych 10 w części II załącznika II do niniejszego rozporządzenia, niezwłocznie, gdy tylko taki punkt końcowy zostanie określony.

    6.  
    Do dnia 16 lipca 2024 r. Komisja oceni kryteria biodegradowalności dla polimerów, o których mowa w pkt 2 kategorii materiałów składowych 9 w załączniku II część II oraz metody testowania sprawdzające zgodność z tymi kryteriami oraz – w stosownych przypadkach – przyjmie na podstawie ust. 1 akty delegowane określające te kryteria.

    Kryteria te mają zapewnić, aby:

    a) 

    dany polimer był w stanie przejść proces fizycznego i biologicznego rozkładu w naturalnych warunkach glebowych i w środowisku wodnym w całej Unii, tak by ostatecznie rozkładał się on wyłącznie na dwutlenek węgla, biomasę i wodę;

    b) 

    co najmniej 90 % węgla organicznego danego polimeru przekształcało się w dwutlenek węgla w ciągu maksymalnie 48 miesięcy po upływie podanego na etykiecie deklarowanego okresu działania produktu nawozowego UE oraz w porównaniu ze stosowną normą dla testu w zakresie biodegradacji; oraz

    c) 

    stosowanie polimerów nie prowadziło do akumulacji tworzyw sztucznych w środowisku.

    7.  
    Do dnia 16 lipca 2022 r. Komisja przyjmie zgodnie z art. 44 akty delegowane uzupełniające pkt 3 kategorii materiałów składowych 11 w części II załącznika II do niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie kryteriów dotyczących efektywności agronomicznej i bezpieczeństwa stosowania w produktach nawozowych UE produktów ubocznych w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE. Kryteria te mają odzwierciedlać aktualne praktyki produkcyjne, zmiany technologiczne oraz najnowsze dowody naukowe.
    8.  
    Ponadto Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 44 aktów delegowanych zmieniających załącznik I – z wyjątkiem wartości dopuszczalnych dla kadmu – oraz załączniki II, III i IV w związku z nowymi dowodami naukowymi. Komisja korzysta z tego uprawnienia, jeżeli na podstawie oceny ryzyka zmianę uznano za niezbędną do zapewnienia, aby żaden produkt nawozowy UE spełniający wymogi niniejszego rozporządzenia nie stanowił – w normalnych warunkach użytkowania – zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt ani roślin, dla bezpieczeństwa ani dla środowiska.

    Artykuł 43

    Oddzielne akty delegowane dla oddzielnych kategorii materiałów składowych

    Korzystając z uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 42 aktów delegowanych, Komisja przyjmuje oddzielny akt delegowany w odniesieniu do każdej kategorii materiałów składowych w załączniku II. Te akty delegowane obejmują wszelkie zmiany w załącznikach I, III i IV, które to zmiany są niezbędne w wyniku zmiany załącznika II.

    Artykuł 44

    Wykonywanie przekazanych uprawnień

    1.  
    Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.
    2.  
    Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 42, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 15 lipca 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.
    3.  
    Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 42, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.
    4.  
    Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami ustanowionymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.
    5.  
    Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
    6.  
    Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 42 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie trzech miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o trzy miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

    Artykuł 45

    Procedura komitetowa

    1.  
    Komisję wspomaga Komitet ds. Produktów Nawozowych. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
    2.  
    W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
    3.  
    W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
    4.  
    W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z art. 5 tego rozporządzenia.



    ROZDZIAŁ VII

    ZMIANY

    Artykuł 46

    Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 1069/2009

    W rozporządzeniu (WE) nr 1069/2009 wprowadza się następujące zmiany:

    1) 

    art. 5 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

    „2.  
    W odniesieniu do produktów pochodnych, o których mowa w art. 32, 35 i 36, które nie stanowią już znaczącego zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, można określić punkt końcowy w łańcuchu produkcyjnym, po osiągnięciu którego nie podlegają już one wymogom niniejszego rozporządzenia.

    Takie produkty pochodne mogą następnie być wprowadzane do obrotu bez ograniczeń, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i nie podlegają już one urzędowym kontrolom zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

    Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 51a aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie poprzez określenie punktu końcowego w łańcuchu produkcyjnym, poza którym produkty pochodne, o których mowa w niniejszym ustępie, nie podlegają już wymogom niniejszego rozporządzenia.

    3.  
    W przypadku zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt do produktów pochodnych, o których mowa w art. 32, 33 i 36 niniejszego rozporządzenia, mają zastosowanie odpowiednio art. 53 i 54 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 dotyczące środków nadzwyczajnych w zakresie ochrony zdrowia.
    4.  
    W terminie sześciu miesięcy od dnia 15 lipca 2019 r. Komisja zainicjuje pierwszą ocenę produktów pochodnych, o których mowa w art. 32 i które są już powszechnie stosowane w Unii jako nawozy organiczne i polepszacze gleby. Ocena ta obejmie co najmniej następujące produkty: mączka mięsna, mączka kostna, mączka mięsno-kostna, krew zwierzęca, hydrolizowane proteiny materiałów kategorii 3, przetworzony obornik, kompost, pozostałości fermentacyjne z produkcji biogazu, mączka z piór, gliceryna i inne produkty z materiałów kategorii 2 lub 3 pochodzących z produkcji biodiesla i paliw odnawialnych, a także karmę dla zwierząt domowych, paszę i gryzaki dla psów odrzucone z powodów handlowych lub błędów technicznych oraz produkty pochodne wytworzone ze zwierzęcej krwi, skóry i skórek, kopyt i rogów, guana nietoperzy i ptaków, wełny i włosia, piór i puchu oraz szczeciny świńskiej. W przypadku gdy z oceny wynika, że te produkty pochodne nie stanowią już znacznego zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, Komisja niezwłocznie – nie później jednak niż sześć miesięcy od zakończenia oceny – określa punkt końcowy w łańcuchu produkcyjnym zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.”;
    2) 

    dodaje się następujący artykuł:

    „Artykuł 51a

    Wykonywanie przekazanych uprawnień

    1.  
    Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.
    2.  
    Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 5 ust. 2, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 15 lipca 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.
    3.  
    Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 5 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.
    4.  
    Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami ustanowionymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa ( *1 ).
    5.  
    Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
    6.  
    Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 5 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

    Artykuł 47

    Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009

    W rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009 wprowadza się następujące zmiany:

    1) 

    art. 2 ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:

    „b) 

    wpływanie na procesy życiowe roślin, na przykład poprzez substancje działające jako regulatory wzrostu, inne niż składnik odżywczy lub biostymulator;”;

    2) 

    w art. 3 dodaje się punkt w brzmieniu:

    „34. 

    »biostymulator« oznacza produkt, który stymuluje procesy odżywiania rośliny niezależnie od zawartości składników pokarmowych w produkcie i którego jedynym celem jest poprawa co najmniej jednej z następujących właściwości rośliny lub ryzosfery roślin:

    a) 

    efektywność wykorzystania składników pokarmowych;

    b) 

    odporność na stres abiotyczny;

    c) 

    cechy jakościowe;

    d) 

    przyswajalność składników pokarmowych z form trudnodostępnych w glebie lub ryzosferze.”;

    3) 

    w art. 80 dodaje się ustęp w brzmieniu:

    „8.  
    W odniesieniu do produktu, na który wydano zezwolenie na podstawie art. 32 ust. 1 w oparciu o wniosek złożony przed dniem 15 lipca 2019 r. i który po tej dacie jest objęty definicją zawartą w art. 3 pkt 34, niniejsze rozporządzenie ma nadal zastosowanie przez okres przewidziany w zezwoleniu.”.



    ROZDZIAŁ VIII

    PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

    Artykuł 48

    Sankcje

    Państwa członkowskie przyjmują przepisy dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszenia niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić ich stosowanie. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie bezzwłocznie powiadamiają Komisję o tych przepisach i środkach oraz o każdej późniejszej zmianie, która ich dotyczy.

    Artykuł 49

    Sprawozdanie

    Do dnia 16 lipca 2026 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające stosowanie niniejszego rozporządzenia i jego ogólne skutki pod względem realizacji jego celów, w tym wpływ na małe i średnie przedsiębiorstwa. Sprawozdanie to ma zawierać:

    a) 

    ocenę funkcjonowania rynku wewnętrznego produktów nawozowych, obejmującą skuteczność oceny zgodności i nadzoru rynku oraz analizę wpływu opcjonalnej harmonizacji na produkcję, udziały rynkowe i przepływy handlowe produktów nawozowych UE i produktów nawozowych wprowadzanych do obrotu na podstawie przepisów krajowych;

    b) 

    przegląd wartości dopuszczalnych dla zawartości kadmu w nawozach fosforowych z myślą o ocenie wykonalności obniżenia tych wartości dopuszczalnych do odpowiedniego poziomu na podstawie dostępnych technologii i dowodów naukowych w zakresie narażenia na kadm i akumulacji w środowisku, z uwzględnieniem czynników środowiskowych, w szczególności w kontekście warunków glebowych i klimatycznych, czynników zdrowotnych, a także czynników społeczno–ekonomicznych, w tym rozważań z punktu widzenia bezpieczeństwa dostaw;

    c) 

    ocenę stosowania ograniczeń poziomów zanieczyszczeń określonych w załączniku I oraz ocenę wszelkich odpowiednich nowych informacji naukowych – o ile staną się one dostępne – dotyczące toksyczności oraz rakotwórczości zanieczyszczeń, w tym ryzyko wynikające z zanieczyszczenia produktów nawozowych uranem.

    W sprawozdaniu należycie uwzględnia się postęp technologiczny i innowacje, jak również procesy normalizacyjne mające wpływ na produkcję i stosowanie produktów nawozowych. W stosownych przypadkach do przeglądu dołącza się wniosek ustawodawczy.

    Artykuł 50

    Przegląd dotyczący biodegradowalności

    Do dnia 16 lipca 2024 r. Komisja dokona przeglądu, by ocenić możliwość wyznaczenia kryteriów biodegradacji dla folii ściółkowej oraz możliwość uwzględnienia ich w kategorii materiałów składowych 9 w części II załącznika II.

    Artykuł 51

    Uchylenie rozporządzenia (WE) nr 2003/2003

    Rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 traci moc ze skutkiem od dnia 16 lipca 2022 r.

    Odesłania do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

    Artykuł 52

    Przepisy przejściowe

    Państwa członkowskie nie utrudniają udostępniania na rynku produktów, które przed dniem 16 lipca 2022 r. wprowadzono do obrotu jako nawozy o nazwie „nawozy WE” zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2003/2003. Do takich produktów stosuje się jednak odpowiednio rozdział V niniejszego rozporządzenia.

    Artykuł 53

    Wejście w życie i stosowanie

    Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

    Stosuje się je od dnia 16 lipca 2022 r..

    Jednakże:

    a) 

    art. 4 ust. 3, art. 14, 42, 43, 44, 45, 46 i 47 stosuje się od dnia 15 lipca 2019 r.; oraz

    b) 

    art. 20–36 stosuje się od dnia 16 kwietnia 2020 r.

    Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.



    ZAŁĄCZNIK I

    Kategorie funkcji produktów (PFC) dla produktów nawozowych UE

    CZĘŚĆ I

    WYKAZ PFC

    1.   Nawóz

    A.   Nawóz organiczny

    I. Stały nawóz organiczny

    II. Płynny nawóz organiczny

    B.   Nawóz organiczno-mineralny

    I. Stały nawóz organiczno-mineralny

    II. Płynny nawóz organiczno-mineralny

    C.   Nawóz nieorganiczny

    I. Nieorganiczny nawóz makroskładnikowy

    a) 

    Stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy

    (i) 

    Prosty stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy

    A) 

    Prosty stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu

    (ii) 

    Wieloskładnikowy stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy

    A) 

    Wieloskładnikowy stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu

    b) 

    Płynny nieorganiczny nawóz makroskładnikowy

    (i) 

    Prosty płynny nieorganiczny nawóz makroskładnikowy

    (ii) 

    Wieloskładnikowy płynny nieorganiczny nawóz makroskładnikowy

    II. Nieorganiczny nawóz mikroskładnikowy

    a) 

    Prosty nieorganiczny nawóz mikroskładnikowy

    b) 

    Wieloskładnikowy nieorganiczny nawóz mikroskładnikowy

    2.   Środek wapnujący

    3.   Polepszacz gleby

    A. Organiczny polepszacz gleby

    B. Nieorganiczny polepszacz gleby

    4.   Podłoże do upraw

    5.   Inhibitor

    A. Inhibitor nitryfikacji

    B. Inhibitor denitryfikacji

    C. Inhibitor ureazy

    6.   Biostymulator

    A. Biostymulator mikrobiologiczny

    B. Biostymulator niemikrobiologiczny

    7.   Produkt nawozowy mieszany

    CZĘŚĆ II

    WYMOGI DOTYCZĄCE PFC

    1. W niniejszej części określono wymogi dotyczące PFC, do których należą produkty nawozowe UE, ze względu na ich deklarowaną funkcję.

    2. Wymogi ustanowione w niniejszym załączniku dla danej PFC stosuje się do produktów nawozowych UE we wszystkich podkategoriach danej PFC.

    3. Twierdzeniu, że produkt nawozowy UE jest zgodny z funkcją opisaną w niniejszym załączniku dla danej PFC, jest uzasadniona sposobem działania, względną zawartością jego poszczególnych składników lub wszelkimi innymi parametrami.

    4. Jeżeli zgodność z danym wymogiem (np. brak określonego zanieczyszczenia) wynika w sposób pewny i niepodważalny z charakteru lub procesu wytwarzania produktu nawozowego UE, zgodność tę można założyć w procedurze oceny zgodności bez przeprowadzania weryfikacji (np. badania), na odpowiedzialność producenta.

    5. W przypadku gdy produkt nawozowy UE zawiera substancję, dla której najwyższa dopuszczalna wartość pozostałości w żywności i paszy został określony zgodnie z:

    a) 

    rozporządzeniem Rady (EWG) nr 315/93 ( 1 ),

    b) 

    rozporządzeniem (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 2 ),

    c) 

    rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 ( 3 ), lub

    d) 

    dyrektywą 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 4 )

    stosowanie produktu nawozowego UE określone w instrukcji stosowania nie może doprowadzić do przekroczenia tych dopuszczalnych wartości w żywności lub paszy.

    6. Do produktów nawozowych UE nie dodaje się w sposób zamierzony fosfonianów. Niezamierzona obecność fosfonianów nie przekracza 0,5 % (m/m).

    7. Dla niektórych składników pokarmowych wymogi zawarte w niniejszym załączniku wyrażono dla postaci tlenkowej. W przypadku gdy zgodność ocenia się na podstawie obecności danego składnika pokarmowego w postaci pierwiastkowej, stosuje się następujące przeliczniki:

    fosfor (P)

    =

    pięciotlenek fosforu (P2O5) × 0,436;

    potas (K)

    =

    tlenek potasu (K2O) × 0,830;

    wapń (Ca)

    =

    tlenek wapnia (CaO) × 0,715;

    magnez (Mg)

    =

    tlenek magnezu (MgO) × 0,603;

    sód (Na)

    =

    tlenek sodu (Na2O) × 0,742;

    siarka (S)

    =

    tritlenek siarki (SO3) × 0,400.

    8. Wymogi zawarte w niniejszym załączniku wyrażono poprzez odniesienie do węgla organicznego (Corg). W przypadku gdy zgodność ocenia się w oparciu o materię organiczną, stosuje się następujący przelicznik:

    węgiel organiczny (Corg) = materia organiczna × 0,56.

    PFC 1: NAWÓZ

    Nawóz jest produktem nawozowym UE, którego funkcja polega na dostarczaniu składników pokarmowych roślinom lub grzybom.

    PFC 1(A): NAWÓZ ORGANICZNY

    1. Nawóz organiczny zawiera:

    — 
    węgiel organiczny (Corg) oraz
    — 
    składniki pokarmowe

    wyłącznie pochodzenia biologicznego.

    Nawóz organiczny może zawierać torf, leonardyt i lignit, ale nie może zawierać żadnych innych materiałów skamieniałych lub zawartych w formacjach geologicznych.

    2. Zanieczyszczenia w nawozie organicznym nie mogą przekraczać następujących wartości dopuszczalnych:

    kadm (Cd)

    :

    1,5 mg/kg suchej masy,

    chrom sześciowartościowy (Cr VI)

    :

    2 mg/kg suchej masy,

    rtęć (Hg)

    :

    1 mg/kg suchej masy,

    nikiel (Ni)

    :

    50 mg/kg suchej masy,

    ołów (Pb)

    :

    120 mg/kg suchej masy, oraz

    arsen nieorganiczny (As)

    :

    40 mg/kg suchej masy.

    W nawozie organicznym nie może występować biuret (C2H5N3O2).

    3. W nawozie organicznym zawartość miedzi (Cu) nie może przekraczać 300 mg/kg suchej masy, a zawartość cynku (Zn) nie może przekraczać 800 mg/kg suchej masy.

    4. W nawozie organicznym patogeny nie mogą przekraczać poziomów określonych w poniższej tabeli:



    Mikroorganizmy podlegające badaniu

    Plany pobierania próbek

    Dopuszczalny poziom

    n

    c

    m

    M

    Salmonella spp.

    5

    0

    0

    Nieobecne w 25 g lub 25 ml

    Escherichia coli lub Enterococcaceae

    5

    5

    0

    1 000  w 1 g lub 1 ml

    gdzie:

    n

    =

    liczba badanych próbek,

    c

    =

    liczba próbek, w których liczba bakterii wyrażona w jednostkach tworzących kolonię (jtk) mieści się między m a M,

    m

    =

    wartość progowa dla liczby bakterii, wyrażonej w jtk, którą uznaje się za zadowalającą,

    M

    =

    maksymalna wartość dla liczby bakterii wyrażonej w jtk.

    PFC 1(A)(I): STAŁY NAWÓZ ORGANICZNY

    1. Stały nawóz organiczny ma postać stałą.

    2. Stały nawóz organiczny zawiera co najmniej jeden z następujących deklarowanych podstawowych składników pokarmowych: azot (N), pięciotlenek fosforu (P2O5) lub tlenek potasu (K2O).

    W przypadku gdy stały nawóz organiczny zawiera tylko jeden deklarowany podstawowy składnik pokarmowy, zawartość tego składnika pokarmowego wynosi co najmniej:

    a) 

    2,5 % (m/m) całkowitego azotu (N),

    b) 

    2 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5), lub

    c) 

    2 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O).

    W przypadku gdy stały nawóz organiczny zawiera więcej niż jeden deklarowany składnik pokarmowy, zawartość tych składników pokarmowych wynosi co najmniej:

    a) 

    1 % (m/m) całkowitego azotu (N),

    b) 

    1 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5), lub

    c) 

    1 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O).

    Suma zawartości tych składników pokarmowych wynosi co najmniej 4 % (m/m).

    3. Zawartość węgla organicznego (Corg) w stałym nawozie organicznym wynosi co najmniej 15 % (m/m).

    PFC 1(A)(II): PŁYNNY NAWÓZ ORGANICZNY

    1. Płynny nawóz organiczny ma postać ciekłą.

    2. Płynny nawóz organiczny zawiera co najmniej jeden z następujących deklarowanych podstawowych składników pokarmowych: azot (N), pięciotlenek fosforu (P2O5) lub tlenek potasu (K2O).

    W przypadku gdy płynny nawóz organiczny zawiera tylko jeden deklarowany podstawowy składnik pokarmowy, zawartość tego składnika wynosi co najmniej:

    a) 

    2 % (m/m) całkowitego azotu (N),

    b) 

    1 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5), lub

    c) 

    2 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O).

    W przypadku gdy płynny nawóz organiczny zawiera więcej niż jeden deklarowany podstawowy składnik pokarmowy, zawartości tych składników pokarmowych wynoszą co najmniej:

    a) 

    1 % (m/m) całkowitego azotu (N),

    b) 

    1 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5), lub

    c) 

    1 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O).

    Suma zawartości tych składników pokarmowych wynosi co najmniej 3 % (m/m).

    3. Zawartość węgla organicznego (Corg) w płynnym nawozie organicznym wynosi co najmniej 5 % (m/m).

    PFC 1(B): NAWÓZ ORGANICZNO-MINERALNY

    1. Nawóz organiczno-mineralny stanowi połączenie:

    a) 

    co najmniej jednego nawozu nieorganicznego, jak określono w PFC 1(C), oraz

    b) 

    co najmniej jednego materiału zawierającego

    — 
    węgiel organiczny (Corg) oraz
    — 
    składniki pokarmowe

    wyłącznie pochodzenia biologicznego.

    Nawóz organiczno-mineralny może zawierać torf, leonardyt i lignit, ale nie może zawierać żadnych innych materiałów skamieniałych lub zawartych w formacjach geologicznych.

    2. W przypadku gdy co najmniej jeden z nawozów nieorganicznych w tym połączeniu to prosty lub wieloskładnikowy stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu, jak określono w PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A), nawóz organiczno-mineralny nie może zawierać 16 % (m/m) lub więcej azotu (N) wynikającego z obecności azotanu amonu (NH4NO3).

    3. Zanieczyszczenia w nawozie organiczno-mineralnym nie mogą przekraczać następujących wartości dopuszczalnych:

    kadm (Cd)

    :
    (i) 

    W przypadku gdy całkowita zawartość fosforu (P) w nawozie organiczno-mineralnym jest mniejsza niż 5 % (m/m) w przeliczeniu na pięciotlenek fosforu (P2O5): 3 mg/kg suchej masy; lub

    (ii) 

    W przypadku gdy całkowita zawartość fosforu (P) w nawozie organiczno-mineralnym UE jest równa lub większa niż 5 % (m/m) w przeliczeniu na pięciotlenek fosforu (P2O5) („nawóz fosforowy”): 60 mg/kg pięciotlenku fosforu (P2O5);

    chrom sześciowartościowy (Cr VI)

    :

    2 mg/kg suchej masy;

    rtęć (Hg)

    :

    1 mg/kg suchej masy;

    nikiel (Ni)

    :

    50 mg/kg suchej masy;

    ołów (Pb)

    :

    120 mg/kg suchej masy;

    arsen nieorganiczny (As)

    :

    40 mg/kg suchej masy; oraz

    biuret (C2H5N3O2)

    :

    12 g/kg suchej masy.

    4. W nawozie organiczno-mineralnym zawartość miedzi (Cu) nie może przekraczać 600 mg/kg suchej masy, a zawartość cynku (Zn) nie może przekraczać 1 500  mg/kg suchej masy. Tych wartości dopuszczalnych nie stosuje się jednak, w przypadku gdy miedź (Cu) lub cynk (Zn) zostały w sposób zamierzony dodane do nawozu organiczno-mineralnego, aby skorygować braki składników pokarmowych w glebie, i zostały zadeklarowane zgodnie z załącznikiem III.

    5. W nawozie organiczno-mineralnym patogeny nie mogą przekraczać dopuszczalnych poziomów określonych w poniższej tabeli:



    Mikroorganizmy podlegające badaniu

    Plany pobierania próbek

    Dopuszczalny poziom

    n

    c

    m

    M

    Salmonella spp.

    5

    0

    0

    Nieobecne w 25 g lub 25 ml

    Escherichia coli lub Enterococcaceae

    5

    5

    0

    1 000  w 1 g lub 1 ml

    gdzie

    n

    =

    liczba badanych próbek,

    c

    =

    liczba próbek, w których liczba bakterii wyrażona w jtk mieści się między m a M,

    m

    =

    wartość progowa dla liczby bakterii, wyrażonej w jtk, którą uznaje się za zadowalającą,

    M

    =

    maksymalna wartość dla liczby bakterii wyrażonej w jtk.

    PFC 1(B)(I): STAŁY NAWÓZ ORGANICZNO-MINERALNY

    1. Stały nawóz organiczno-mineralny ma postać stałą.

    2. Stały nawóz organiczno-mineralny zawiera co najmniej jeden z następujących deklarowanych podstawowych składników pokarmowych: azot (N), pięciotlenek fosforu (P2O5) lub tlenek potasu (K2O).

    W przypadku gdy stały nawóz organiczno-mineralny zawiera tylko jeden deklarowany podstawowy składnik pokarmowy, zawartość tego składnika pokarmowego wynosi co najmniej:

    a) 

    2,5 % (m/m) całkowitego azotu (N), z czego 1 % (m/m) stanowi azot organiczny (Norg),

    b) 

    2 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5), lub

    c) 

    2 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O).

    W przypadku gdy stały nawóz organiczno-mineralny zawiera więcej niż jeden deklarowany podstawowy składnik pokarmowy, zawartości tych składników pokarmowych wynoszą co najmniej:

    a) 

    2 % (m/m) całkowitego azotu (N), z czego 0,5 % (m/m) stanowi azot organiczny (Norg),

    b) 

    2 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5), lub

    c) 

    2 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O).

    Suma zawartości tych składników pokarmowych wynosi co najmniej 8 % (m/m).

    3. Zawartość węgla organicznego (Corg) stałym nawozie organiczno-mineralnym wynosi co najmniej 7,5 % (m/m).

    4. W stałym nawozie organiczno-mineralnym każda jednostka fizyczna zawiera węgiel organiczny (Corg) i wszystkie składniki pokarmowe w ich deklarowanej zawartości. Jednostka fizyczna odnosi się do jednego z elementów składowych produktu, takich jak granule lub pastylki.

    PFC 1(B)(II): PŁYNNY NAWÓZ ORGANICZNO-MINERALNY

    1. Płynny nawóz organiczno-mineralny ma postać ciekłą.

    2. Płynny nawóz organiczno-mineralny zawiera co najmniej jeden z następujących deklarowanych podstawowych składników pokarmowych: azot (N), pięciotlenek fosforu (P2O5) lub tlenek potasu (K2O).

    W przypadku gdy płynny nawóz organiczno-mineralny zawiera tylko jeden deklarowany podstawowy składnik pokarmowy, zawartość tego składnika pokarmowego wynosi co najmniej:

    a) 

    2 % (m/m) całkowitego azotu (N), z czego 0,5 % (m/m) stanowi azot organiczny (Norg),

    b) 

    2 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5), lub

    c) 

    2 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O).

    W przypadku gdy płynny nawóz organiczno-mineralny zawiera więcej niż jeden deklarowany składnik pokarmowy, zawartości tych składników pokarmowych wynoszą co najmniej:

    a) 

    2 % (m/m) całkowitego azotu (N), z czego 0,5 % (m/m) stanowi azot organiczny (Norg),

    b) 

    2 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5), lub

    c) 

    2 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O),

    Suma zawartości tych składników pokarmowych wynosi co najmniej 6 % (m/m).

    3. Zawartość węgla organicznego (Corg) w płynnym nawozie organiczno-mineralnym wynosi co najmniej 3 % (m/m).

    PFC 1(C): NAWÓZ NIEORGANICZNY

    1. Nawóz nieorganiczny to – inny niż organiczny lub organiczno-mineralny – nawóz zawierający lub uwalniający składniki pokarmowe w postaci mineralnej.

    2. Oprócz wymogów dotyczących PFC 1(C)(I) albo PFC 1(C)(II) nawóz nieorganiczny, który zawiera więcej niż 1 % (m/m) węgla organicznego (Corg) innego niż węgiel organiczny (Corg) pochodzący z:

    — 
    czynników chelatujących lub kompleksujących, o których mowa w kategorii materiału składowego (CMC) 1 pkt 3 części II załącznika II,
    — 
    inhibitorów nitryfikacji, inhibitorów denitryfikacji lub inhibitorów ureazy, o których mowa w CMC 1 pkt 4 części II załącznika II,
    — 
    substancji otoczkujących, o których mowa w CMC 9 pkt 1 lit. a) części II załącznika II,
    — 
    mocznika (CH4N2O), lub
    — 
    cyjanamidu wapnia (CaCN2)

    spełnia następujące wymogi: w nawozie nieorganicznym patogeny nie mogą przekraczać dopuszczalnych poziomów określonych w poniższej tabeli:



    Mikroorganizmy podlegające badaniu

    Plany pobierania próbek

    Dopuszczalny poziom

    n

    c

    m

    M

    Salmonella spp.

    5

    0

    0

    Nieobecne w 25 g lub 25 ml

    Escherichia coli lub Enterococcaceae

    5

    5

    0

    1 000  w 1 g lub 1 ml

    gdzie

    n

    =

    liczba badanych próbek,

    c

    =

    liczba próbek, w których liczba bakterii wyrażona w jtk mieści się między m a M,

    m

    =

    wartość progowa dla liczby bakterii, wyrażonej w jtk, którą uznaje się za zadowalającą,

    M

    =

    maksymalna wartość dla liczby bakterii wyrażonej w jtk.

    PFC 1(C)(I): NIEORGANICZNY NAWÓZ MAKROSKŁADNIKOWY

    1. Nieorganiczny nawóz makroskładnikowy przeznaczony jest do dostarczania roślinom lub grzybom co najmniej jednego z następujących makroskładników pokarmowych:

    a) 

    podstawowych makroskładników: azotu (N), fosforu (P) lub potasu (K); oraz

    b) 

    drugorzędnych makroskładników: wapnia (Ca), magnezu (Mg), sodu (Na) lub siarki (S).

    2. W nieorganicznym nawozie makroskładnikowym nie mogą występować zanieczyszczenia przekraczające wartości dopuszczalne:

    kadm (Cd)

    :
    (i) 

    W przypadku gdy całkowita zawartość fosforu (P) w nieorganicznym nawozie makroskładnikowym jest mniejsza niż 5 % (m/m) w przeliczeniu na pięciotlenek fosforu (P2O5): 3 mg/kg suchej masy; lub

    (ii) 

    W przypadku gdy całkowita zawartość fosforu (P) w nieorganicznym nawozie makroskładnikowym jest równa lub większa niż 5 % (m/m) w przeliczeniu na pięciotlenek fosforu (P2O5) („nawóz fosforowy”): 60 mg/kg pięciotlenku fosforu (P2O5);

    chrom sześciowartościowy (Cr VI)

    :

    2 mg/kg suchej masy;

    rtęć (Hg)

    :

    1 mg/kg suchej masy;

    nikiel (Ni)

    :

    100 mg/kg suchej masy;

    ołów (Pb)

    :

    120 mg/kg suchej masy;

    arsen (As)

    :

    40 mg/kg suchej masy;

    biuret (C2H5N3O2)

    :

    12 g/kg suchej masy;

    nadchloran (ClO4-)

    :

    50 mg/kg suchej masy.

    3. W nieorganicznym nawozie makroskładnikowym zawartość miedzi (Cu) nie może przekraczać 600 mg/kg suchej masy, a zawartość cynku (Zn) nie może przekraczać 1 500  mg/kg suchej masy. Tych wartości dopuszczalnych nie stosuje się jednak, w przypadku gdy miedź (Cu) lub cynk (Zn) zostały w sposób zamierzony dodane do nieorganicznego nawozu makroskładnikowego, aby skorygować braki składników pokarmowych w glebie, i zostały zadeklarowane zgodnie z załącznikiem III.

    PFC 1(C)(I)(a): STAŁY NIEORGANICZNY NAWÓZ MAKROSKŁADNIKOWY

    Stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy ma postać stałą.

    PFC 1(C)(I)(a)(i): PROSTY STAŁY NIEORGANICZNY NAWÓZ MAKROSKŁADNIKOWY

    1. Prosty stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy ma deklarowaną zawartość:

    a) 

    tylko jednego makroskładnika pokarmowego: azotu (N), fosforu (P), potasu (K), wapnia (Ca), magnezu (Mg), sodu (Na), siarki (S); lub

    b) 

    tylko jednego podstawowego makroskładnika pokarmowego (azot (N), fosfor (P), potas (K)) i co najmniej jednego drugorzędnego makroskładnika pokarmowego (wapń (Ca)), magnez (Mg), sód (Na), siarka (S)).

    2. W przypadku gdy prosty stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy zawiera tylko jeden deklarowany makroskładnik pokarmowy (azot (N), fosfor (P), potas (K), wapń (Ca), magnez (Mg), sód (Na), siarka (S)), zawartość tego makroskładnika wynosi co najmniej:

    a) 

    10 % (m/m) całkowitego azotu (N),

    b) 

    12 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5),

    c) 

    6 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O),

    d) 

    5 % (m/m) całkowitego tlenku magnezu (MgO),

    e) 

    12 % (m/m) całkowitego tlenku wapnia (CaO),

    f) 

    10 % (m/m) całkowitego tritlenku siarki (SO3), lub

    g) 

    1 % (m/m) całkowitego tlenku sodu (Na2O).

    Jednak całkowita zawartość tlenku sodu (Na2O) nie przekracza 40 % (m/m).

    W przypadku gdy prosty stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy zawiera tylko jeden deklarowany podstawowy makroskładnik pokarmowy (azot (N), fosfor (P), potas (K)) i co najmniej jeden deklarowany drugorzędny makroskładnik pokarmowy (wapń (Ca), magnez (Mg), sód (Na), siarka (S)):

    a) 

    zawartość tego podstawowego makroskładnika pokarmowego wynosi co najmniej:

    (i) 

    3 % (m/m) całkowitego azotu (N),

    (ii) 

    3 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5), lub

    (iii) 

    3 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O);

    b) 

    zawartość tego drugorzędnego makroskładnika lub tych drugorzędnych makroskładników pokarmowych wynosi co najmniej:

    (i) 

    1,5 % (m/m) całkowitego tlenku magnezu (MgO),

    (ii) 

    1,5 % (m/m) całkowitego tlenku wapnia (CaO),

    (iii) 

    1,5 % (m/m) całkowitego tritlenku siarki (SO3), lub

    (iv) 

    1 % (m/m) całkowitego tlenku sodu (Na2O).

    Jednak całkowita zawartość tlenku sodu (Na2O) nie przekracza 40 % (m/m).

    Suma zawartości wszystkich deklarowanych podstawowych i drugorzędnych makroskładników pokarmowych wynosi co najmniej 18 % (m/m).

    PFC 1(C)(I)(a)(ii): WIELOSKŁADNIKOWY STAŁY NIEORGANICZNY NAWÓZ MAKROSKŁADNIKOWY

    1. Wieloskładnikowy stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy ma deklarowaną zawartość:

    a) 

    więcej niż jednego podstawowego makroskładnika pokarmowego (azot (N), fosfor (P), potas (K)), lub

    b) 

    więcej niż jednego drugorzędnego makroskładnika pokarmowego (wapń (Ca), magnez (Mg), sód (Na), siarka (S)) i żadnego podstawowego makroskładnika pokarmowego (azot (N), fosfor (P),potas (K)).

    2. Wieloskładnikowy stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy zawiera więcej niż jeden z następujących deklarowanych makroskładników pokarmowych co najmniej w następujących zawartościach:

    a) 

    3 % (m/m) całkowitego azotu (N),

    b) 

    3 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5),

    c) 

    3 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O),

    d) 

    1,5 % (m/m) całkowitego tlenku magnezu (MgO),

    e) 

    1,5 % (m/m) całkowitego tlenku wapnia (CaO),

    f) 

    1,5 % (m/m) całkowitego tritlenku siarki (SO3), lub

    g) 

    1 % (m/m) całkowitego tlenku sodu (Na2O).

    Jednak całkowita zawartość tlenku sodu (Na2O) nie przekracza 40 % (m/m).

    Suma zawartości wszystkich deklarowanych makroskładników pokarmowych wynosi co najmniej 18 % (m/m).

    PFC 1(C)(I)(a)(i-ii)(A): PROSTY LUB WIELOSKŁADNIKOWY STAŁY NIEORGANICZNY NAWÓZ MAKROSKŁADNIKOWY O WYSOKIEJ ZAWARTOŚCI AZOTU NA BAZIE AZOTANU AMONU

    1. Prosty lub wieloskładnikowy stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu to nawóz na bazie azotanu amonu (NH4NO3), zawierający co najmniej 28 % (m/m) azotu (N) wynikającego z obecności azotanu amonu (NH4NO3).

    2. Wszystkie substancje inne niż azotan amonu (NH4NO3) powinny być względem azotanu amonu (NH4NO3) obojętne chemicznie.

    3. Prosty lub wieloskładnikowy stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu jest udostępniany użytkownikowi końcowemu wyłącznie w postaci opakowanej. Opakowanie musi być zamknięte w taki sposób lub za pomocą takiego urządzenia, aby przy jego otwieraniu zamknięcie, opieczętowanie zamknięcia lub samo opakowanie ulegały nieodwracalnemu uszkodzeniu. Można stosować worki wentylowe.

    4. Retencja oleju w prostym lub wieloskładnikowym stałym nieorganicznym nawozie makroskładnikowym o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu po dwóch cyklach termicznych zgodnie z opisem w załączniku IV część II moduł A1 pkt 4.1 nie może przekroczyć 4 % (m/m).

    5. Odporność na detonację prostego lub wieloskładnikowego stałego nieorganicznego nawozu makroskładnikowego o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu jest taka, że:

    — 
    po pięciu cyklach termicznych opisanych w załączniku IV część II moduł A1 pkt 4.3,
    — 
    podczas dwóch badań odporności na detonację opisanych w załączniku IV część II moduł A1 pkt 4.4,

    co najmniej jeden z nośnych cylindrów ołowianych zostanie zgnieciony o mniej niż 5 %.

    6. % masowy materiału palnego w przeliczeniu na węgiel (C) nie może przekraczać:

    — 
    0,2 % dla prostego lub wieloskładnikowego stałego nieorganicznego nawozu makroskładnikowego o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu o zawartości azotu (N) co najmniej 31,5 % (m/m) oraz
    — 
    0,4 % dla prostego lub wieloskładnikowego stałego nieorganicznego nawozu makroskładnikowego o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu o zawartości azotu (N) co najmniej 28 %, ale mniej niż 31,5 % (m/m).

    7. Roztwór 10 g prostego lub wieloskładnikowego stałego nieorganicznego nawozu makroskładnikowego o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu w 100 ml wody musi mieć pH o wartości co najmniej 4,5.

    8. Nie więcej niż 5 % (m/m) może przechodzić przez sito o rozmiarze oczek 1 mm, a nie więcej niż 3 % (m/m) może przechodzić przez sito o rozmiarze oczek 0,5 mm.

    9. Zawartość miedzi (Cu) nie może być wyższa niż 10 mg/kg, a zawartość chloru (Cl) nie może być wyższa niż 200 mg/kg.

    PFC 1(C)(I)(b): PŁYNNY NIEORGANICZNY NAWÓZ MAKROSKŁADNIKOWY

    Płynny nieorganiczny nawóz makroskładnikowy ma postać ciekłą.

    PFC 1(C)(I)(b)(i): PROSTY PŁYNNY NIEORGANICZNY NAWÓZ MAKROSKŁADNIKOWY

    1. Prosty płynny nieorganiczny nawóz makroskładnikowy ma deklarowaną zawartość:

    a) 

    tylko jednego makroskładnika pokarmowego (azot (N), fosfor (P,) potas (K), wapń (Ca), magnez (Mg), sód (Na), siarka (S)); lub

    b) 

    tylko jednego podstawowego makroskładnika pokarmowego (azot (N), fosfor (P), potas (K)) i co najmniej jednego drugorzędnego makroskładnika pokarmowego (wapń (Ca), magnez (Mg), sód (Na), siarka (S)).

    2. W przypadku gdy prosty płynny nieorganiczny nawóz makroskładnikowy zawiera tylko jeden deklarowany makroskładnik pokarmowy: azot (N), fosfor (P), potas (K), wapń (Ca), magnez (Mg), sód (Na) lub siarkę (S), zawartość tego makroskładnika wynosi co najmniej:

    a) 

    5 % (m/m) całkowitego azotu (N),

    b) 

    5 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5),

    c) 

    3 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O),

    d) 

    2 % (m/m) całkowitego tlenku magnezu (MgO),

    e) 

    6 % (m/m) całkowitego tlenku wapnia (CaO),

    f) 

    5 % (m/m) całkowitego tritlenku siarki (SO3), lub

    g) 

    1 % (m/m) całkowitego tlenku sodu (Na2O).

    Jednak całkowita zawartość tlenku sodu (Na2O) nie przekracza 40 % (m/m).

    W przypadku gdy prosty płynny nieorganiczny nawóz makroskładnikowy zawiera tylko jeden deklarowany podstawowy makroskładnik pokarmowy (azot (N), fosfor (P), potas (K)) i co najmniej jeden deklarowany drugorzędny makroskładnik pokarmowy (wapń (Ca), magnez (Mg), sód (Na) siarka (S)), zawiera on:

    a) 

    zawartość tego podstawowego makroskładnika pokarmowego wynosi co najmniej:

    (i) 

    1,5 % (m/m) całkowitego azotu (N),

    (ii) 

    1,5 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5), lub

    (iii) 

    1,5 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O); oraz

    b) 

    zawartość tego lub tych drugorzędnych makroskładników pokarmowych wynosi co najmniej:

    (i) 

    0,75 % (m/m) całkowitego tlenku magnezu (MgO),

    (ii) 

    0,75 % (m/m) całkowitego tlenku wapnia (CaO),

    (iii) 

    0,75 % (m/m) całkowitego tritlenku siarki (SO3), lub

    (iv) 

    0,5 % (m/m) całkowitego tlenku sodu (Na2O).

    Jednak całkowita zawartość tlenku sodu (Na2O) nie przekracza 20 % (m/m),

    Suma zawartości wszystkich deklarowanych podstawowych i drugorzędnych makroskładników pokarmowych wynosi co najmniej 7 % (m/m).

    PFC 1(C)(I)(b)(ii): WIELOSKŁADNIKOWY PŁYNNY NIEORGANICZNY NAWÓZ MAKROSKŁADNIKOWY

    1. Wieloskładnikowy płynny nieorganiczny nawóz makroskładnikowy ma deklarowaną zawartość:

    a) 

    więcej niż jednego podstawowego makroskładnika pokarmowego (azot (N), fosfor (P), potas (K)); lub

    b) 

    więcej niż jednego drugorzędnego podstawowego makroskładnika pokarmowego (wapń (Ca), magnez (Mg), sód (Na), siarka (S)) i żadnego podstawowego makroskładnika pokarmowego (azot (N), fosfor (P), potas (K)).

    2. Wieloskładnikowy płynny nieorganiczny nawóz makroskładnikowy zawiera więcej niż jeden z następujących deklarowanych składników pokarmowych w co najmniej następujących zawartościach:

    a) 

    1,5 % (m/m) całkowitego azotu (N),

    b) 

    1,5 % (m/m) całkowitego pięciotlenku fosforu (P2O5),

    c) 

    1,5 % (m/m) całkowitego tlenku potasu (K2O),

    d) 

    0,75 % (m/m) całkowitego tlenku magnezu (MgO),

    e) 

    0,75 % (m/m) całkowitego tlenku wapnia (CaO),

    f) 

    0,75 % (m/m) całkowitego tritlenku siarki (SO3), lub

    g) 

    0,5 % (m/m) całkowitego tlenku sodu (Na2O).

    Jednak całkowita zawartość tlenku sodu (Na2O) nie przekracza 20 % (m/m).

    Suma zawartości wszystkich deklarowanych makroskładników pokarmowych wynosi co najmniej 7 % (m/m).

    PFC 1(C)(II): NIEORGANICZNY NAWÓZ MIKROSKŁADNIKOWY

    1. Nieorganiczny nawóz mikroskładnikowy to nawóz nieorganiczny inny niż nieorganiczny nawóz makroskładnikowy, przeznaczony do dostarczania roślinom lub grzybom co najmniej jednego z następujących mikroskładników pokarmowych: bor (B), kobalt (Co), miedź (Cu), żelazo (Fe), mangan (Mn), molibden (Mo) lub cynk (Zn).

    2. Nieorganiczne nawozy mikroskładnikowe są udostępniane użytkownikowi końcowemu wyłącznie w postaci opakowanej.

    3. W nieorganicznym nawozie mikrosładnikowym zanieczyszczenia nie mogą przekraczać następujących wartości dopuszczalnych:



    Zanieczyszczenie

    Wartości dopuszczalne zanieczyszczeń wyrażone w mg w odniesieniu do całkowitej zawartości mikroskładnika wyrażonej w kg

    (w mg/kg całkowitej zawartości mikroskładników, czyli boru (B), kobaltu (Co), miedzi (Cu), żelaza (Fe), manganu (Mn), molibdenu (Mo) i cynku (Zn))

    arsen (As)

    1 000

    kadm (Cd)

    200

    ołów (Pb)

    600

    rtęć (Hg)

    100

    nikiel (Ni)

    2 000

    PFC 1(C)(II)(a): PROSTY NIEORGANICZNY NAWÓZ MIKROSKŁADNIKOWY

    1. Prosty nieorganiczny nawóz mikroskładnikowy ma deklarowaną zawartość tylko jednego mikroskładnika pokarmowego.

    2. Prosty nieorganiczny nawóz mikroskładnikowy należy do jednej z typologii i jest zgodny z odpowiadającym opisem i wymogami w zakresie minimalnej zawartości mikroskładników pokarmowych przedstawionymi w poniższej tabeli:



    Typologia

    Opis

    Minimalna zawartość mikroskładników pokarmowych

    Nawóz mikroskładnikowy w postaci soli

    Otrzymywany chemicznie prosty stały nieorganiczny nawóz mikroskładnikowy zawierający jako swój podstawowy składnik jony soli

    10 % (m/m) nawozu mikroskładnikowego w postaci soli stanowi rozpuszczalny w wodzie mikroskładnik pokarmowy

    Nawóz mikroskładnikowy w postaci tlenków lub wodorotlenków

    Otrzymywany chemicznie prosty stały nieorganiczny nawóz mikroskładnikowy zawierający jako swój podstawowy składnik tlenki lub wodorotlenki

    10 % (m/m) nawozu mikroskładnikowego w postaci tlenków lub wodorotlenków stanowi mikroskładnik pokarmowy

    Nawóz oparty na mikroskładnikach pokarmowych

    Prosty nieorganiczny nawóz mikroskładnikowy łączący nawóz mikroskładnikowy w postaci soli z co najmniej jednym innym nawozem mikroskładnikowym w postaci soli lub z jednym mikroskładnikiem pokarmowym w postaci chelatu

    5 % (m/m) nawozu opartego na mikroskładnikach pokarmowych stanowi mikroskładnik pokarmowy

    Nawóz mikroskładnikowy w postaci roztworu

    Roztwór wodny różnych postaci prostych nieorganicznych nawozów mikroskładnikowych

    2 % (m/m) nawozu mikroskładnikowego w postaci roztworu stanowi rozpuszczalny w wodzie mikroskładnik pokarmowy

    Nawóz mikroskładnikowy w postaci zawiesiny

    Zawiesina różnych form prostego nieorganicznego nawozu mikroskładnikowego

    2 % (m/m) nawozu mikroskładnikowego w postaci zawiesiny stanowi mikroskładnik pokarmowy

    Nawóz chelatowy mikroskładnikowy

    Prosty nieorganiczny nawóz mikroskładnikowy rozpuszczalny w wodzie, w którym deklarowany mikroskładnik pokarmowy jest chemicznie połączony z czynnikiem chelatującym lub czynnikami chelatującymi spełniającymi wymogi CMC 1 zawarte w części II załącznika II

    — 5 % (m/m) nawozu chelatowy mikroskładnikowego stanowi rozpuszczalny w wodzie mikroskładnik pokarmowy, oraz

    — co najmniej 80 % rozpuszczalnego w wodzie mikroskładnika pokarmowego jest schelatowane przez czynnik chelatujący spełniający wymogi CMC 1 zawarte w części II załącznika II

    Chelaty żelaza będące UVCB (1)

    Prosty nieorganiczny nawóz mikroskładnikowy rozpuszczalny w wodzie, w którym deklarowane żelazo jest chemicznie połączone z czynnikiem chelatującym lub czynnikami chelatującymi spełniającymi wymogi CMC 1 zawarte w części II załącznika II

    — 5 % (m/m) chelatów żelaza będących UVCB stanowi rozpuszczalne w wodzie żelazo, oraz

    — co najmniej 80 % rozpuszczalnego w wodzie żelaza jest schelatowane i co najmniej 50 % rozpuszczalnego w wodzie żelaza jest schelatowane przez czynnik chelatujący spełniający wymogi CMC 1 zawarte w części II załącznika II

    Nawóz kompleksowy mikroskładnikowy

    Prosty nieorganiczny nawóz mikroskładniokowy rozpuszczalny w wodzie, w którym deklarowany mikroskładnik pokarmowy jest chemicznie połączony z czynnikiem kompleksującym lub czynnikami kompleksującymi spełniającymi wymogi CMC 1 zawarte w części II załącznika II

    — 5 % (m/m) nawozu kompleksowego mikroskładnikowego stanowi rozpuszczalny w wodzie mikroskładnik pokarmowy, oraz

    — o najmniej 80 % rozpuszczalnego w wodzie mikroskładnika pokarmowego jest skompleksowane przez czynnik kompleksujący spełniający wymogi CMC 1 zawarte w części II załącznika II
    (1)   

    UVCB: substancje o nieznanym lub zmiennym składzie, złożone produkty reakcji lub materiały biologiczne.

    PFC 1(C)(II)(b): WIELOSKŁADNIKOWY NIEORGANICZNY NAWÓZ MIKROSKŁADNIKOWY

    1. Wieloskładnikowy nieorganiczny nawóz mikroskładnikowy ma deklarowaną zawartość co najmniej dwóch mikroskładników pokarmowych.

    2. Suma zawartości wszystkich deklarowanych mikroskładników pokarmowych w wieloskładnikowym nieorganicznym nawozie mikroskładnikowym wynosi co najmniej:

    a) 

    2 % (m/m) dla nawozów w postaci ciekłej;

    b) 

    5 % (m/m) dla nawozów w postaci stałej.

    PFC 2: ŚRODEK WAPNUJĄCY

    1. Środek wapnujący jest produktem nawozowym UE, którego funkcja polega na korygowaniu kwasowości gleby.

    Środek wapnujący zawiera tlenki, wodorotlenki, węglany lub krzemiany wapnia (Ca) lub magnezu (Mg).

    2. W środku wapnującym zanieczyszczenia nie mogą przekraczać następujących dopuszczalnych wartości:

    kadm (Cd)

    :

    2 mg/kg suchej masy,

    chrom sześciowartościowy (Cr VI)

    :

    2 mg/kg suchej masy,

    rtęć (Hg)

    :

    1 mg/kg suchej masy,

    nikiel (Ni)

    :

    90 mg/kg suchej masy,

    ołów (Pb)

    :

    120 g/kg suchej masy,

    arsen (As)

    :

    40 mg/kg suchej masy.

    3. Zawartość miedzi (Cu) w środku wapnującym nie może przekraczać 300 mg/kg suchej masy, a zawartość cynku (Zn) w środku wapnującym nie może przekraczać 800 mg/kg suchej masy.

    4. Muszą być spełnione następujące parametry wyznaczone w oparciu o masę środka wapnującego:

    a) 

    minimalna liczba zobojętnienia: 15 (ekwiwalent CaO) lub 9 (ekwiwalent HO-),

    b) 

    minimalna reaktywność: 10 % (próba kwasu chlorowodorowego) lub 50 % po 6 miesiącach (próba inkubacyjna), oraz

    c) 

    minimalny rozmiar ziarna: co najmniej 70 % < 1 mm z wyjątkiem wapna palonego, granulowanego materiału wapnującego i kredy (co najmniej 70 % środka wapnującego przechodzi przez sito o rozmiarze oczek 1 mm)

    PFC 3: POLEPSZACZ GLEBY

    Polepszacz gleby jest produktem nawozowym UE, którego funkcja polega na utrzymaniu. poprawie lub ochronie właściwości fizycznych lub chemicznych, struktury lub aktywności biologicznej gleby, do której jest dodawany.

    PFC 3(A): ORGANICZNY POLEPSZACZ GLEBY

    1. Organiczny polepszacz gleby składa się z materiału, który w 95 % jest wyłącznie pochodzenia biologicznego.

    Organiczny polepszacz gleby może zawierać torf, leonardyt i lignit, ale nie może zawierać żadnych innych materiałów skamieniałych lub zawartych w formacjach geologicznych.

    2. Zanieczyszczenia w organicznym polepszaczu gleby nie mogą przekraczać następujących dopuszczalnych wartości:

    kadm (Cd)

    :

    2 mg/kg suchej masy,

    chrom sześciowartościowy (Cr VI)

    :

    2 mg/kg suchej masy,

    rtęć (Hg)

    :

    1 mg/kg suchej masy,

    nikiel (Ni)

    :

    50 g/kg suchej masy,

    ołów (Pb)

    :

    120 mg/kg suchej masy, oraz

    arsen nieorganiczny (As)

    :

    40 mg/kg suchej masy.

    3. Zawartość miedzi (Cu) w organicznym polepszaczu gleby nie może przekraczać 300 mg/kg suchej masy, a zawartość cynku (Zn) w organicznym polepszaczu gleby nie może przekraczać 800 mg/kg suchej masy.

    4. Patogeny w organicznym polepszaczu gleby nie mogą przekraczać dopuszczalnych poziomów przedstawionych w poniższej tabeli:



    Mikroorganizmy podlegające badaniu

    Plany pobierania próbek

    Dopuszczalny poziom

    n

    c

    m

    M

    Salmonella spp.

    5

    0

    0

    Nieobecne w 25 g lub 25 ml

    Escherichia coli lub Enterococcaceae

    5

    5

    0

    1 000  w 1 g lub 1 ml

    gdzie:

    n

    =

    liczba badanych próbek,

    c

    =

    liczba próbek, w których liczba bakterii wyrażona w jtk mieści się między m a M,

    m

    =

    wartość progowa dla liczby bakterii, wyrażonej w jtk, którą uznaje się za zadowalającą,

    M

    =

    maksymalna wartość dla liczby bakterii wyrażonej w jtk.

    5. Organiczny polepszacz gleby zawiera co najmniej 20 % lub więcej suchej masy.

    6. Zawartość węgla organicznego (Corg) w organicznym polepszaczu gleby powinna wynosić co najmniej 7,5 % (m/m).

    PFC 3(B): NIEORGANICZNY POLEPSZACZ GLEBY

    1. Nieorganiczny polepszacz gleby to polepszacz gleby inny niż organiczny polepszacz gleby.

    2. Zanieczyszczenia w nieorganicznym polepszaczu gleby nie mogą przekraczać następujących dopuszczalnych wartości:

    kadm (Cd)

    :

    1,5 mg/kg suchej masy,

    chrom sześciowartościowy (Cr VI)

    :

    2 mg/kg suchej masy,

    rtęć (Hg)

    :

    1 mg/kg suchej masy,

    nikiel (Ni)

    :

    100 g/kg suchej masy,

    ołów (Pb)

    :

    120 mg/kg suchej masy,

    arsen nieorganiczny (As)

    :

    40 mg/kg suchej masy.

    3. Zawartość miedzi (Cu) w nieorganicznym polepszaczu gleby nie może przekraczać 300 mg/kg suchej masy, a zawartość cynku (Zn) w nieorganicznym polepszaczu gleby nie może przekraczać 800 mg/kg suchej masy.

    PFC 4: PODŁOŻE DO UPRAW

    1. Podłoże do upraw jest produktem nawozowym UE innym niż gleba na miejscu, którego funkcja polega na byciu materiałem, w którym rosną rośliny lub grzyby.

    Na potrzeby niniejszego punktu do roślin zalicza się algi.

    2. W podłożu do upraw zanieczyszczenia nie mogą przekraczać następujących dopuszczalnych wartości:

    kadm (Cd)

    :

    1,5 mg/kg suchej masy,

    chrom sześciowartościowy (Cr VI)

    :

    2 mg/kg suchej masy,

    rtęć (Hg)

    :

    1 mg/kg suchej masy,

    nikiel (Ni)

    :

    50 mg/kg suchej masy,

    ołów (Pb)

    :

    120 mg/kg suchej masy, oraz

    arsen nieorganiczny (As)

    :

    40 mg/kg suchej masy.

    3. Zawartość miedzi (Cu) w podłożu do upraw nie może przekraczać 200 mg/kg suchej masy, a zawartość cynku (Zn) w podłożu do upraw nie może przekraczać 500 mg/kg suchej masy.

    4. Patogeny w podłożu do upraw nie mogą przekraczać dopuszczalnych poziomów określonych w poniższej tabeli:



    Mikroorganizmy podlegające badaniu

    Plany pobierania próbek

    Dopuszczalny poziom

    n

    c

    m

    M

    Salmonella spp.

    5

    0

    0

    Nieobecne w 25 g lub 25 ml

    Escherichia coli lub Enterococcaceae

    5

    5

    0

    1 000  w 1 g lub 1 ml

    gdzie:

    n

    =

    liczba badanych próbek,

    c

    =

    liczba próbek, w których liczba bakterii wyrażona w jtk mieści się między m a M,

    m

    =

    wartość progowa dla liczby bakterii, wyrażonej w jtk, którą uznaje się za zadowalającą,

    M

    =

    maksymalna wartość dla liczby bakterii wyrażonej w jtk.

    PFC 5: INHIBITOR

    Inhibitor jest produktem nawozowym UE, którego funkcja polega na poprawie mechanizmów uwalniania składników pokarmowych z produktu dostarczającego roślinom składników pokarmowych dzięki temu, że opóźnia lub zatrzymuje działanie określonych grup mikroorganizmów lub enzymów.

    PFC 5(A): INHIBITOR NITRYFIKACJI

    1. Inhibitor nitryfikacji hamuje biologiczne utlenianie azotu amonowego (NH3-N) do azotu azotynowego (NO2-), spowalniając w ten sposób tworzenie się azotu azotanowego (NO3-).

    2. Szybkość utleniania azotu amonowego (NH3-N) mierzona jest przez:

    a) 

    zanikanie azotu amonowego (NH3-N), lub

    b) 

    tworzenie się azotu azotynowego (NO2-) i azotu azotanowego (NO3-) łącznie w odniesieniu do czasu.

    W porównaniu z próbką kontrolną, do której nie został dodany inhibitor nitryfikacji, próbka gleby zawierająca inhibitor nitryfikacji wykazuje przy przedziale ufności na poziomie 95 % spadek szybkości utleniania azotu amonowego (NH3-N) na poziomie 20 % na podstawie analizy przeprowadzonej 14 dni po zastosowaniu.

    PFC 5(B): INHIBITOR DENITRYFIKACJI

    1. Inhibitor denitryfikacji hamuje tworzenie się podtlenku azotu (N2O) przez spowalnianie lub blokowanie przekształcania się azotu azotanowego (NO3)- w azot gazowy (N2) bez wpływania na proces nitryfikacji opisany w PFC 5(A).

    2. W porównaniu z próbką kontrolną, do której nie został dodany inhibitor denitryfikacji, test in vitro zawierający inhibitor denitryfikacji wykazuje przy przedziale ufności na poziomie 95 % spadek szybkości uwalniania podtlenku azotu (N2O) na poziomie 20 % na podstawie analizy przeprowadzonej 14 dni po zastosowaniu.

    PFC 5(C): INHIBITOR UREAZY

    1. Inhibitor ureazy hamuje hydrolityczne działanie enzymu ureazy na mocznik (CH4N2O), ukierunkowane przede wszystkim na ograniczenie ulatniania się amoniaku.

    2. W porównaniu z próbką kontrolną, do której nie został dodany inhibitor ureazy, test in vitro zawierający inhibitor ureazy wykazuje przy przedziale ufności na poziomie 95 % spadek szybkości hydrolizy mocznika (CH4N2O) na poziomie 20 % na podstawie analizy przeprowadzonej 14 dni po zastosowaniu.

    PFC 6: BIOSTYMULATOR

    1. Biostymulator to produkt nawozowy UE, którego funkcja polega na stymulowaniu procesów odżywiania roślin niezależnie od zawartości składników pokarmowych w produkcie, którego wyłącznym celem jest poprawa co najmniej jednej z następujących cech rośliny lub ryzosfery rośliny:

    a) 

    efektywność wykorzystania składników pokarmowych,

    b) 

    odporność na stres abiotyczny;

    c) 

    cechy jakościowe; lub

    d) 

    przyswajalność składników pokarmowych z form trudnodostępnych w glebie lub ryzosferze.

    2. W biostymulatorze zanieczyszczenia nie mogą przekraczać następujących dopuszczalnych wartości:

    kadm (Cd)

    :

    1,5 mg/kg suchej masy,

    chrom sześciowartościowy (Cr VI)

    :

    2 g/kg suchej masy,

    ołów (Pb)

    :

    120 mg/kg suchej masy,

    rtęć (Hg)

    :

    1 mg/kg suchej masy,

    nikiel (Ni)

    :

    50 mg/kg suchej masy, oraz

    arsen nieorganiczny (As)

    :

    40 mg/kg suchej masy.

    3. Zawartość miedzi (Cu) w biostymulancie nie może przekraczać 600 mg/kg suchej masy, a zawartość cynku (Zn) w biostymulancie nie może przekraczać 1 500  mg/kg suchej masy.

    4. Biostymulator wywołuje skutki deklarowane na etykiecie dla roślin podanych na etykiecie.

    PFC 6(A): BIOSTYMULATOR MIKROBIOLOGICZNY

    1. Biostymulator mikrobiologiczny składa się z mikroorganizmu lub konsorcjum mikroorganizmów określonych w CMC 7 w części II załącznika II.

    2. Patogeny w biostymulatorze mikrobiologicznym nie mogą przekraczać dopuszczalnych poziomów określonych w poniższej tabeli:



    Mikroorganizmy / ich toksyny, metabolity

    Plany pobierania próbek

    Dopuszczalny poziom

    N

    c

    Salmonella spp.

    5

    0

    Nieobecne w 25 g lub 25 ml

    Escherichia coli

    5

    0

    Nieobecne w 1 g lub 1 ml

    Listeria monocytogenes

    5

    0

    Nieobecne w 25 g lub 25 ml

    Vibrio spp.

    5

    0

    Nieobecne w 25 g lub 25 ml

    Shigella spp.

    5

    0

    Nieobecne w 25 g lub 25 ml

    Staphylococcus aureus

    5

    0

    Nieobecne w 25 g lub 25 ml

    Enterococaceae

    5

    2

    10 jtk/g

    Liczba drobnoustrojów beztlenowych na płytce, chyba że biostymulatorem mikrobiologicznym jest bakteria tlenowa

    5

    2

    105 jtk/g lub ml

    Liczba drożdży i pleśni, chyba że biostymulatorem mikrobiologicznym jest grzyb

    5

    2

    1 000 jtk/g lub ml

    gdzie:

    n

    =

    liczba jednostek, z których składa się próbka,

    c

    =

    liczba jednostek próbki dających wartości wyższe od wyznaczonego dopuszczalnego poziomu.

    3. W przypadku gdy biostymulator mikrobiologiczny ma postać ciekłą, jego pH musi być optymalne dla zawartych w nim mikroorganizmów oraz dla roślin.

    PFC 6(B): BIOSTYMULATOR NIEMIKROBIOLOGICZNY

    1. Biostymulator niemikrobiologiczny to biostymulator inny niż biostymulator mikrobiologiczny.

    2. Patogeny w biostymulatorze niemikrobiologicznym nie mogą przekraczać dopuszczalnych poziomów określonych w poniższej tabeli:



    Mikroorganizmy podlegające badaniu

    Plany pobierania próbek

    Dopuszczalny poziom

    n

    c

    m

    M

    Salmonella spp.

    5

    0

    0

    Nieobecne w 25 g lub 25 ml

    Escherichia coli lub Enterococcaceae

    5

    5

    0

    1 000  w 1 g lub 1 ml

    gdzie:

    n

    =

    liczba badanych próbek,

    c

    =

    liczba próbek, w których liczba bakterii wyrażona w jtk mieści się między m a M,

    m

    =

    wartość progowa dla liczby bakterii, wyrażonej w jtk, którą uznaje się za zadowalającą,

    M

    =

    maksymalna wartość dla liczby bakterii wyrażonej w jtk.

    PFC 7: MIESZANINA PRODUKTÓW NAWOZOWYCH

    1. Produkt nawozowy mieszany to produkt nawozowy UE składający się z co najmniej dwóch produktów nawozowych UE PFC 1–PFC 6, dla których dla każdego składowego produktu nawozowego UE w danej mieszance wykazano zgodność z wymogami niniejszego rozporządzenia zgodnie z procedurą oceny zgodności mającą zastosowanie do tego składowego produktu nawozowego UE.

    2. Mieszanie nie zmienia charakteru żadnego ze składowych produktów nawozowych UE ani nie wywiera niepożądanego wpływu na zdrowie ludzi, zwierząt lub roślin, na bezpieczeństwo lub środowisko, w możliwych do przewidzenia warunkach przechowywania lub stosowania danego produktu nawozowego mieszanego.

    3. Producent mieszaniny ocenia jej zgodność z wymogami określonymi w pkt 1 i 2 niniejszej PFC, zapewnia zgodność mieszaniny z wymogami dotyczącymi etykietowania określonymi w załączniku III i ponosi odpowiedzialność zgodnie z art. 16 ust. 4 niniejszego rozporządzenia za zgodność mieszaniny z wymogami niniejszego rozporządzenia, poprzez:

    a) 

    sporządzenie deklaracji zgodności UE dla produktu nawozowego mieszanego zgodnie z art. 6 ust. 2 niniejszego rozporządzenia oraz

    b) 

    posiadanie deklaracji zgodności UE dla każdego składowego produktu nawozowego UE.

    4. Podmioty gospodarcze udostępniające na rynku produkty nawozowe mieszane muszą przestrzegać następujących przepisów niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do deklaracji zgodności UE dla każdego ze składowych produktów nawozowych UE, a także całej mieszanki:

    a) 

    art. 6 ust. 3 (obowiązek przechowywania deklaracji zgodności UE przez producentów);

    b) 

    art. 7 ust. 2 lit. a) (obowiązek przechowywania deklaracji zgodności UE przez upoważnionych przedstawicieli);

    c) 

    art. 8 ust. 8 (obowiązek przechowywania przez importerów kopii deklaracji zgodności UE do dyspozycji organów nadzoru rynku).



    ZAŁĄCZNIK II

    Kategorie materiałów składowych (CMC)

    Produkt nawozowy UE składa się wyłącznie z materiałów składowych spełniających wymogi co najmniej jednej CMC wymienionych w niniejszym załączniku.

    Materiały składowe i materiały wsadowe wykorzystywane do ich produkcji nie zawierają żadnej z substancji, dla których w załączniku I podano najwyższe dopuszczalne wartości, w ilościach, które mogłyby zagrozić zgodności produktu nawozowego UE z mającymi zastosowanie wymogami określonymi w tym załączniku.

    CZĘŚĆ I

    WYKAZ CMC

    CMC 1: Pierwotne surowce i mieszaniny

    CMC 2: Rośliny, części roślin lub wyciągi z roślin

    CMC 3: Kompost

    CMC 4: Produkt pofermentacyjny świeżych roślin

    CMC 5: Produkt pofermentacyjny inny niż produkt pofermentacyjny świeżych roślin

    CMC 6: Produkty uboczne przemysłu spożywczego

    CMC 7: Mikroorganizmy

    CMC 8: Polimerowe składniki pokarmowe

    CMC 9: Polimery inne niż polimerowe składniki pokarmowe

    CMC 10: Produkty pochodne w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1069/2009

    CMC 11: Produkty uboczne w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE

    CZĘŚĆ II

    WYMOGI DOTYCZĄCE CMC

    W tej części określono materiały składowe, z których wyłącznie składają się produkty nawozowe UE.

    CMC 1: PIERWOTNE SUROWCE I MIESZANINY

    1. Produkt nawozowy UE może zawierać substancje i mieszaniny, z wyjątkiem ( 5 ):

    a) 

    odpadów w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE,

    b) 

    substancji lub mieszanin, które w co najmniej jednym państwie członkowskim utraciły status odpadu na podstawie środków krajowych transponujących art. 6 dyrektywy 2008/98/WE,

    c) 

    substancji wytworzonych z prekursorów, które w co najmniej jednym państwie członkowskim utraciły status odpadu na podstawie środków krajowych transponujących art. 6 dyrektywy 2008/98/WE, lub mieszanin zawierających takie substancje,

    d) 

    produktów ubocznych w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE,

    e) 

    produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1069/2009,

    f) 

    polimerów,

    g) 

    kompostu,

    h) 

    produktów pofermentacyjnych.

    2. Wszystkie substancje wchodzące w skład produktu nawozowego UE, samodzielnie lub jako składnik mieszaniny, zostały zarejestrowane na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 ( 6 ), w dokumentacji zawierającej:

    a) 

    informacje przewidziane w załącznikach VI, VII i VIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, oraz

    b) 

    raport bezpieczeństwa chemicznego na podstawie art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, obejmujący zastosowanie jako produkt nawozowy,

    o ile nie zostało to wyraźnie objęte jednym ze zwolnień z obowiązku rejestracji przewidzianych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 lub w pkt 6, 7, 8 lub 9 załącznika V do tego rozporządzenia.

    3. W przypadku gdy substancja lub jedna z substancji w mieszaninie ma zwiększyć długoterminową dostępność mikroskładników pokarmowych dla roślin w produkcie nawozowym UE, substancja ta jest albo czynnikiem chelatującym, albo czynnikiem kompleksującym i zastosowanie mają następujące przepisy:

    a) 

    Czynnik chelatujący jest substancją organiczną składającą się z cząsteczki, która:

    (i) 

    ma dwa lub więcej miejsc, które są dawcami par elektronowych do jonu centralnego, jakimi są kationy metali przejściowych (cynku (Zn), miedzi (Cu), żelaza (Fe), manganu (Mn), magnezu (Mg), wapnia (Ca) lub kobaltu (Co)), oraz

    (ii) 

    jest wystarczająco duża, by utworzyć pięcio- lub sześcioczłonowe struktury cykliczne.

    Produkt nawozowy UE pozostaje stabilny w standardowym roztworze Hoaglanda przy pH 7 i 8 przez co najmniej 3 dni.

    b) 

    Czynnik kompleksujący jest substancją organiczną tworzącą płaską lub przestrzenną strukturę z jedno-, dwu- lub trójwartościowym kationem metalu przejściowego (cynku (Zn), miedzi (Cu), żelaza (Fe), manganu (Mn) lub kobaltu (Co)).

    Produkt nawozowy UE pozostaje stabilny w roztworze wodnym przy pH 6 i 7 przez co najmniej 1 dzień.

    4. W przypadku gdy substancja lub jedna z substancji w mieszaninie ma poprawiać mechanizm uwalniania składników pokarmowych produktu nawozowego UE przez opóźnianie lub zatrzymywanie działania określonych grup mikroorganizmów lub enzymów, substancja ta jest inhibitorem nitryfikacji, inhibitorem denitryfikacji lub inhibitorem ureazy, i zastosowanie mają następujące przepisy:

    a) 

    Inhibitor nitryfikacji hamuje biologiczne utlenianie azotu amonowego (NH3-N) do azotu azotynowego (NO2-), spowalniając w ten sposób tworzenie się azotu azotanowego (NO3-).

    Szybkość utleniania azotu amonowego (NH3-N) mierzona jest albo przez:

    (i) 

    zanikanie azotu amonowego (NH3-N), albo

    (ii) 

    tworzenie się azotu azotynowego (NO2-) i azotu azotanowego (NO3-) łącznie w odniesieniu do czasu.

    W porównaniu z próbką kontrolną, do której nie został dodany inhibitor nitryfikacji, próbka gleby zawierająca inhibitor nitryfikacji wykazuje przy przedziale ufności na poziomie 95 % spadek szybkości utleniania azotu amonowego (NH3-N) na poziomie 20 % na podstawie analizy przeprowadzonej 14 dni po zastosowaniu.

    Co najmniej 50 % całkowitej zawartości azotu (N) w produkcie nawozowym UE stanowi azot (N) amonowy (NH4 +) i mocznikowy (CH4N2O).

    b) 

    Inhibitor denitryfikacji hamuje tworzenie się podtlenku azotu (N2O) przez spowalnianie lub blokowanie przekształcania się azotu azotanowego (NO3)- w azot gazowy (N2) bez wpływania na proces nitryfikacji opisany w PFC 5(A).

    W porównaniu z próbką kontrolną, do której nie został dodany inhibitor denitryfikacji, test in vitro zawierający inhibitor denitryfikacji wykazuje przy przedziale ufności na poziomie 95 % spadek szybkości uwalniania podtlenku azotu (N2O) na poziomie 20 % na podstawie analizy przeprowadzonej 14 dni po zastosowaniu.

    c) 

    Inhibitor ureazy hamuje hydrolityczne działanie enzymu ureazy na mocznik (CH4N2O), ukierunkowane przede wszystkim na ograniczenie ulatniania się amoniaku. W porównaniu z próbką kontrolną, do której nie został dodany inhibitor ureazy, test in vitro zawierający inhibitor ureazy wykazuje przy przedziale ufności na poziomie 95 % spadek szybkości hydrolizy mocznika (CH4N2O) na poziomie 20 % na podstawie analizy przeprowadzonej 14 dni po zastosowaniu.

    Co najmniej 50 % całkowitej zawartości azotu (N) w produkcie nawozowym UE stanowi azot (N) mocznikowy (CH4N2O).

    CMC 2: ROŚLINY, CZĘŚCI ROŚLIN LUB WYCIĄGI Z ROŚLIN

    Produkt nawozowy UE może zawierać rośliny, części roślin lub wyciągi z roślin niepoddane żadnemu innemu przetwarzaniu niż cięcie, rozdrabniane, mielenie, przesiewanie, odsiewanie, odwirowywanie, wyciskanie, suszenie, zamrażanie, liofilizacja lub ekstrahowanie za pomocą wody lub ekstrakcja nadkrytycznym CO2.

    Na potrzeby niniejszego punktu do roślin zalicza się grzyby i algi, a wyklucza z nich sinice (cyjanobakterie).

    CMC 3: KOMPOST

    1. Produkt nawozowy UE może zawierać kompost otrzymany w wyniku kompostowania tlenowego wyłącznie co najmniej jednego z następujących materiałów wsadowych:

    a) 

    bioodpadów w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE z oddzielnej zbiórki bioodpadów u źródła;

    b) 

    produktów pochodnych, o których mowa w art. 32 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, dla których punkt końcowy w łańcuchu produkcyjnym określono zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit trzeci tego rozporządzenia;

    c) 

    żywych lub martwych organizmów lub ich części, które są nieprzetworzone lub przetworzone jedynie ręcznie, mechanicznie lub z wykorzystaniem siły grawitacji, poprzez rozpuszczanie w wodzie, flotację, ekstrakcję z wykorzystaniem wody, destylację parą wodną lub ogrzewanie jedynie w celu usunięcia wody, lub które są w jakikolwiek sposób ekstrahowane z powietrza, oprócz:

    — 
    frakcji organicznej zmieszanych odpadów komunalnych z gospodarstw domowych, oddzielonych w procesie mechanicznym, fizykochemicznym, biologicznym lub ręcznie,
    — 
    osadów ściekowych, przemysłowych lub z pogłębiania, oraz
    — 
    produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych wchodzących w zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, dla których nie określono punktu końcowego w łańcuchu produkcyjnym zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit trzeci tego rozporządzenia;
    d) 

    dodatków do kompostowania niezbędnych do poprawy wydajności lub efektywności środowiskowej procesu kompostowania, pod warunkiem że

    (i) 

    dodatek ten został zarejestrowany na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 ( 7 ) w dokumentacji zawierającej:

    — 
    informacje przewidziane w załącznikach VI, VII i VIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, oraz
    — 
    raport bezpieczeństwa chemicznego na podstawie art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, obejmujący zastosowanie jako produkt nawozowy,

    o ile nie zostało to wyraźnie objęte jednym ze zwolnień z obowiązku rejestracji przewidzianych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 lub w pkt 6, 7, 8 lub 9 załącznika V do tego rozporządzenia, oraz

    (ii) 

    całkowita zawartość wszystkich dodatków nie przekracza 5 % całkowitej masy materiałów wsadowych; lub

    e) 

    wszelkich materiałów wymienionych w lit. a), b) lub c), które

    (i) 

    były wcześniej kompostowane lub poddane fermentacji, oraz

    (ii) 

    zawierają nie więcej niż 6 mg/kg suchej masy WWA16 ( 8 ).

    2. Kompostowanie odbywa się w zakładzie,

    a) 

    w którym linie produkcyjne do przetwarzania materiałów wsadowych, o których mowa w pkt 1, są wyraźnie oddzielone od linii produkcyjnych do przetwarzania materiałów wsadowych innych niż te, o których mowa w pkt 1, oraz

    b) 

    w którym unika się fizycznej styczności między materiałami wsadowymi i wyjściowymi, także podczas przechowywania.

    3. Kompostowanie tlenowe stanowi kontrolowany rozkład materiałów biodegradowalnych, który ma głównie charakter tlenowy i który w wyniku biologicznie wytwarzanego ciepła umożliwia powstawanie temperatur odpowiednich dla bakterii termofilnych. Wszystkie części każdej partii są albo regularnie i dokładnie wzruszane i obracane, albo podlegają wymuszonej wentylacji w celu zapewnienia prawidłowych warunków sanitarnych i jednorodności materiału. Podczas procesu kompostowania wszystkie części każdej partii charakteryzują się jednym z następujących profili temperatury w czasie:

    — 
    70 °C lub więcej przez co najmniej 3 dni,
    — 
    65 °C lub więcej przez co najmniej 5 dni,
    — 
    60 °C lub więcej przez co najmniej 7 dni, lub
    — 
    55 °C lub więcej przez co najmniej 14 dni.

    4. Kompost zawiera:

    a) 

    nie więcej niż 6 mg/kg suchej masy WWA16 ( 9 );

    b) 

    nie więcej niż 3 g/kg suchej masy makroskopowych zanieczyszczeń większych niż 2 mm w następujących postaciach: szkła, metalu lub tworzyw sztucznych; oraz

    c) 

    nie więcej niż 5 g/kg suchej masy sumy makroskopowych zanieczyszczeń, o których mowa w lit. b).

    Od dnia 16 lipca 2026 r. obecność tworzyw sztucznych większych niż 2 mm w granicach najwyższej dopuszczalnej wartości, o której mowa w lit. b), wynosi nie więcej niż 2,5 g/kg suchej masy. Do dnia 16 lipca 2029 r. dopuszczalna wartość 2,5 g/kg suchej masy dla tworzyw sztucznych większych niż 2 mm zostanie ponownie oceniona w celu uwzględnienia postępów poczynionych w odniesieniu do selektywnego zbierania odpadów organicznych.

    5. Kompost spełnia co najmniej jedno z poniższych kryteriów stabilności:

    a) 

    Współczynnik pobierania tlenu:

    — 
    Definicja: wskaźnik stopnia rozkładu biodegradowalnej substancji organicznej w określonym czasie. Metoda ta nie jest odpowiednia dla materiału o zawartości cząstek > 10 mm przekraczającej 20 %,
    — 
    Kryterium: maksymalnie 25 mmol O2/kg substancji organicznych/h; lub
    b) 

    Współczynnik samonagrzewania się:

    — 
    Definicja: maksymalna temperatura osiągana przez kompost w znormalizowanych warunkach jako wskaźnik stanu jego tlenowej aktywności biologicznej,
    — 
    Kryterium: minimalny wskaźnik dojrzałości kompostu III (Rottegrad III).

    CMC 4: PRODUKT POFERMENTACYJNY ŚWIEŻYCH ROŚLIN

    1. Produkt nawozowy UE może zawierać produkt pofermentacyjny otrzymany w wyniku fermentacji beztlenowej co najmniej jednego z wyłącznie następujących materiałów wsadowych:

    a) 

    rośliny lub części roślin uprawiane do produkcji biogazu. Na potrzeby niniejszego punktu do roślin zalicza się algi, a wyklucza z nich sinice (cyjanobakterie);

    b) 

    dodatków do fermentacji niezbędnych do poprawy wydajności lub efektywności środowiskowej procesu fermentacji, pod warunkiem że

    (i) 

    dodatek ten został zarejestrowany na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 ( 10 ) w dokumentacji zawierającej:

    — 
    informacje przewidziane w załącznikach VI, VII i VIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, oraz
    — 
    raport bezpieczeństwa chemicznego na podstawie art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, obejmujący zastosowanie jako produkt nawozowy,

    o ile nie zostało to wyraźnie objęte jednym ze zwolnień z obowiązku rejestracji przewidzianych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 lub w pkt 6, 7, 8 lub 9 załącznika V do tego rozporządzenia, oraz

    (ii) 

    całkowita zawartość wszystkich dodatków nie przekracza 5 % całkowitej masy materiałów wsadowych; lub

    c) 

    dowolnych materiałów, o których mowa w lit. a), które zostały uprzednio poddane fermentacji.

    2. Fermentacja beztlenowa odbywa się w zakładzie:

    a) 

    w którym linie produkcyjne do przetwarzania materiałów wsadowych, o których mowa w pkt 1, są wyraźnie oddzielone od linii produkcyjnych do przetwarzania materiałów wsadowych innych niż te, o których mowa w pkt 1, oraz

    b) 

    w którym unika się fizycznej styczności między materiałami wsadowymi i wyjściowymi, także podczas przechowywania.

    3. Fermentacja beztlenowa obejmuje kontrolowany rozkład materiałów biodegradowalnych, który ma głównie charakter beztlenowy i odbywa się w temperaturach odpowiednich dla bakterii mezofilnych lub termofilnych. Wszystkie części każdej partii są regularnie i dokładnie wzruszane i obracane w celu zapewnienia prawidłowych warunków sanitarnych i jednorodności materiału. Podczas procesu fermentacji wszystkie części każdej partii charakteryzują się jednym z następujących profili temperatury w czasie:

    a) 

    termofilna fermentacja beztlenowa w temperaturze 55 °C przez co najmniej 24 godziny, a następnie hydrauliczny czas retencji wynoszący co najmniej 20 dni;

    b) 

    termofilna fermentacja beztlenowa w temperaturze 55 °C oraz proces przetwarzania obejmujący pasteryzację opisany w rozdziale I sekcja 1 pkt 1 załącznika V do rozporządzenia Komisji (UE) nr 142/2011 ( 11 );

    c) 

    termofilna fermentacja beztlenowa w temperaturze 55 °C, a następnie kompostowanie w temperaturze:

    — 
    70 °C lub więcej przez co najmniej 3 dni,
    — 
    65 °C lub więcej przez co najmniej 5 dni,
    — 
    60 °C lub więcej przez co najmniej 7 dni, lub
    — 
    55 °C lub więcej przez co najmniej 14 dni;
    d) 

    mezofilna fermentacja beztlenowa w temperaturze 37–40 °C oraz proces przetwarzania obejmujący pasteryzację opisany w rozdziale I sekcja 1 pkt 1 załącznika V do rozporządzenia (UE) nr 142/2011; albo

    e) 

    mezofilna fermentacja beztlenowa w temperaturze 37–40 °C, a następnie kompostowanie w temperaturze:

    — 
    70 °C lub więcej przez co najmniej 3 dni,
    — 
    65 °C lub więcej przez co najmniej 5 dni,
    — 
    60 °C lub więcej przez co najmniej 7 dni, lub
    — 
    55 °C lub więcej przez co najmniej 14 dni.

    4. Zarówno stała, jak i płynna część produktu pofermentacyjnego spełnia co najmniej jedno z poniższych kryteriów stabilności:

    a) 

    Współczynnik pobierania tlenu:

    — 
    Definicja: wskaźnik stopnia rozkładu biodegradowalnej substancji organicznej w określonym czasie. Metoda ta nie jest odpowiednia dla materiału o zawartości cząstek > 10 mm przekraczającej 20 %;
    — 
    Kryterium: maksymalnie 25 mmol O2/kg substancji organicznych/h; lub
    b) 

    Potencjał resztkowego biogazu:

    — 
    Definicja: wskaźnik gazu uwolnionego z produktu pofermentacyjnego w ciągu 28 dni mierzony w odniesieniu do lotnych substancji stałych zawartych w próbce. Badanie przeprowadza się trzykrotnie, a średni wynik jest wykorzystywany w celu wykazania zgodności z tym kryterium. Lotne substancje stałe to substancje stałe w próbce materiału stanowiące stratę podczas prażenia suchych substancji stałych w temperaturze 550 °C.
    — 
    Kryterium: maksymalnie 0,25 l biogazu/g lotnych substancji stałych.

    CMC 5: PRODUKT POFERMENTACYJNY INNY NIŻ PRODUKT POFERMENTACYJNY ŚWIEŻYCH ROŚLIN

    1. Produkt nawozowy UE może zawierać produkt pofermentacyjny otrzymany w wyniku fermentacji beztlenowej co najmniej jednego z wyłącznie następujących materiałów wsadowych:

    a) 

    bioodpadów w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE z selektywnej zbiórki bioodpadów u źródła;

    b) 

    produktów pochodnych, o których mowa w art. 32 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, dla których punkt końcowy w łańcuchu produkcyjnym określono zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit trzeci tego rozporządzenia;

    c) 

    żywych lub martwych organizmów lub ich części, które są nieprzetworzone lub przetworzone jedynie ręcznie, mechanicznie lub z wykorzystaniem siły grawitacji, poprzez rozpuszczanie w wodzie, flotację, ekstrakcję z wykorzystaniem wody, destylację parą wodną lub ogrzewanie jedynie w celu usunięcia wody, lub które są w jakikolwiek sposób ekstrahowane z powietrza, oprócz:

    (i) 

    frakcji organicznej zmieszanych odpadów komunalnych z gospodarstw domowych, oddzielonych w procesie mechanicznym, fizykochemicznym, biologicznym lub ręcznie,

    (ii) 

    osadów ściekowych, przemysłowych lub z pogłębiania,

    (iii) 

    produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych wchodzących w zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, dla których nie określono punktu końcowego w łańcuchu produkcyjnym zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit trzeci tego rozporządzenia;

    d) 

    dodatków do fermentacji niezbędnych do poprawy wydajności lub efektywności środowiskowej procesu fermentacji, pod warunkiem że:

    (i) 

    dodatek ten został zarejestrowany na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 ( 12 ) w dokumentacji zawierającej:

    — 
    informacje przewidziane w załącznikach VI, VII i VIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, oraz
    — 
    raport bezpieczeństwa chemicznego na podstawie art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, obejmujący zastosowanie jako produkt nawozowy,

    o ile nie zostało to wyraźnie objęte jednym ze zwolnień z obowiązku rejestracji przewidzianych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 lub w pkt 6, 7, 8 lub 9 załącznika V do tego rozporządzenia, oraz

    (ii) 

    całkowita zawartość wszystkich dodatków nie przekracza 5 % całkowitej masy materiałów wsadowych; lub

    e) 

    wszelkich materiałów wymienionych w lit. a), b) lub c), które:

    (i) 

    były wcześniej kompostowane lub poddane fermentacji, oraz

    (ii) 

    zawierają nie więcej niż 6 mg/kg suchej masy WWA16 ( 13 );

    2. Fermentacja beztlenowa odbywa się w zakładzie:

    a) 

    w którym linie produkcyjne do przetwarzania materiałów wsadowych, o których mowa w pkt 1, są wyraźnie oddzielone od linii produkcyjnych do przetwarzania materiałów wsadowych innych niż te, o których mowa w pkt 1, oraz

    b) 

    w którym unika się fizycznej styczności między materiałami wsadowymi i wyjściowymi, także podczas przechowywania.

    3. Fermentacja beztlenowa obejmuje kontrolowany rozkład materiałów biodegradowalnych, który ma głównie charakter beztlenowy i odbywa się w temperaturach odpowiednich dla bakterii mezofilnych lub termofilnych. Wszystkie części każdej partii są regularnie i dokładnie wzruszane i obracane w celu zapewnienia prawidłowych warunków sanitarnych i jednorodności materiału. Podczas procesu fermentacji wszystkie części każdej partii charakteryzują się jednym z następujących profili temperatury w czasie:

    a) 

    termofilna fermentacja beztlenowa w temperaturze 55 °C przez co najmniej 24 godziny, a następnie hydrauliczny czas retencji wynoszący co najmniej 20 dni;

    b) 

    termofilna fermentacja beztlenowa w temperaturze 55 °C oraz proces przetwarzania obejmujący pasteryzację opisany w rozdziale I sekcja 1 pkt 1 załącznika V do rozporządzenia (UE) nr 142/2011;

    c) 

    termofilna fermentacja beztlenowa w temperaturze 55 °C, a następnie kompostowanie w temperaturze:

    — 
    70 °C lub więcej przez co najmniej 3 dni,
    — 
    65 °C lub więcej przez co najmniej 5 dni,
    — 
    60 °C lub więcej przez co najmniej 7 dni, lub
    — 
    55 °C lub więcej przez co najmniej 14 dni;
    d) 

    mezofilna fermentacja beztlenowa w temperaturze 37–40 °C oraz proces przetwarzania obejmujący pasteryzację opisany w rozdziale I sekcja 1 pkt 1 załącznika V do rozporządzenia (UE) nr 142/2011; albo

    e) 

    mezofilna fermentacja beztlenowa w temperaturze 37–40 °C, a następnie kompostowanie w temperaturze:

    — 
    70 °C lub więcej przez co najmniej 3 dni,
    — 
    65 °C lub więcej przez co najmniej 5 dni,
    — 
    60 °C lub więcej przez co najmniej 7 dni, lub
    — 
    55 °C lub więcej przez co najmniej 14 dni.

    4. Ani stała, ani płynna część produktu pofermentacyjnego nie zawiera więcej niż 6 mg/kg suchej masy WWA16 ( 14 ).

    5. Produkt pofermentacyjny zawiera:

    a) 

    nie więcej niż 3 g/kg suchej masy makroskopowych zanieczyszczeń większych niż 2 mm w jednej z następujących postaci: szkła, metalu lub tworzyw sztucznych; oraz

    b) 

    nie więcej niż 5 g/kg suchej masy sumy makroskopowych zanieczyszczeń, o których mowa w lit. a).

    Od dnia 16 lipca 2026 r. obecność tworzyw sztucznych większych niż 2 mm w granicach najwyższej dopuszczalnej wartości, o której mowa w lit a), wynosi nie więcej niż 2,5 g/kg suchej masy. Do dnia 16 lipca 2029 r. dopuszczalna wartość 2,5 g/kg suchej masy dla tworzyw sztucznych większych niż 2 mm zostanie ponownie oceniona w celu uwzględnienia postępów poczynionych w odniesieniu do selektywnego zbierania odpadów organicznych.

    6. Zarówno stała, jak i płynna część produktu pofermentacyjnego spełnia co najmniej jedno z poniższych kryteriów stabilności:

    a) 

    Współczynnik pobierania tlenu:

    — 
    Definicja: wskaźnik stopnia rozkładu biodegradowalnej substancji organicznej w określonym czasie. Metoda ta nie jest odpowiednia dla materiału o zawartości cząstek > 10 mm przekraczającej 20 %.
    — 
    Kryterium: maksymalnie 25 mmol O2/kg substancji organicznych/h; lub
    b) 

    Potencjał resztkowego biogazu:

    — 
    Definicja: wskaźnik gazu uwolnionego z produktu pofermentacyjnego w ciągu 28 dni mierzony w odniesieniu do lotnych substancji stałych zawartych w próbce. Badanie przeprowadza się trzykrotnie, a średni wynik jest wykorzystywany w celu wykazania zgodności z tym kryterium. Lotne substancje stałe to substancje stałe w próbce materiału stanowiące stratę podczas prażenia suchych substancji stałych w temperaturze 550 °C.
    — 
    Kryterium: maksymalnie 0,25 l biogazu/g lotnych substancji stałych.

    CMC 6: PRODUKTY UBOCZNE PRZEMYSŁU SPOŻYWCZEGO

    1. Produkt nawozowy UE może zawierać materiał składowy składający się z jednej z następujących substancji:

    a) 

    wapno pochodzące z przemysłu spożywczego, tj. materiał pochodzący z przemysłu przetwórstwa żywności, uzyskiwany przez karbonatację substancji organicznej, z wykorzystaniem wyłącznie wapna palonego ze źródeł naturalnych;

    b) 

    melasa, tj. lepki produkt uboczny rafinacji cukru z trzciny cukrowej lub buraków cukrowych;

    c) 

    vinassa, tj. lepki produkt uboczny fermentacji melasy w produkcji etanolu, kwasu askorbinowego lub innych produktów;

    d) 

    wywary gorzelniane, tj. produkty uboczne pochodzące z produkcji napojów alkoholowych;

    e) 

    rośliny, części roślin lub wyciągi z roślin poddane wyłącznie procesom termicznym lub procesom termicznym oprócz metod przetwarzania, o których mowa w CMC 2; lub

    f) 

    wapno pochodzące z produkcji wody pitnej, tj. pozostałość, która jest uwalniana w wyniku produkcji wody pitnej z wód gruntowych lub wód powierzchniowych i składa się głównie z węglanu wapnia.

    2. Wszystkie substancje wchodzące w skład produktu nawozowego UE, samodzielnie lub jako składnik mieszaniny, zostały uprzednio zarejestrowane na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 ( 15 ), w dokumentacji zawierającej:

    a) 

    informacje przewidziane w załącznikach VI, VII i VIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, oraz

    b) 

    raport bezpieczeństwa chemicznego na podstawie art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, obejmujący zastosowanie jako produkt nawozowy,

    o ile nie zostało to wyraźnie objęte jednym ze zwolnień z obowiązku rejestracji przewidzianych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 lub w pkt 6, 7, 8 lub 9 załącznika V do tego rozporządzenia.

    CMC 7: MIKROORGANIZMY

    Produkt nawozowy UE należący do PFC 6(A) może zawierać mikroorganizmy, w tym mikroorganizmy martwe lub nieaktywne i nieszkodliwe substancje resztkowe z pożywek, na których zostały one wyprodukowane, które:

    — 
    nie zostały poddane żadnemu innemu przetwarzaniu niż suszenie lub liofilizacja oraz
    — 
    są wymienione w poniższej tabeli:



    Azotobacter spp.

    Grzyby mikoryzowe

    Rhizobium spp.

    Azospirillum spp.

    CMC 8: POLIMEROWE SKŁADNIKI POKARMOWE

    1. Produkt nawozowy UE może zawierać polimery złożone wyłącznie z monomerów spełniających kryteria określone w CMC 1 pkt 1 i 2, jeżeli celem polimeryzacji jest kontrola uwalniania składników pokarmowych z co najmniej jednego monomeru.

    2. Przynajmniej 60 % polimerów musi być rozpuszczalnych w fosforowym roztworze buforowym o pH 7,5 w temperaturze 100 °C.

    3. Ostatecznymi produktami rozkładu mogą być jedynie amoniak (NH3), woda i dwutlenek węgla (CO2).

    4. Polimery nie mogą zawierać więcej niż 600 ppm wolnego formaldehydu.

    CMC 9: POLIMERY INNE NIŻ POLIMEROWE SKŁADNIKI POKARMOWE

    1. Produkt nawozowy UE może zawierać polimery inne niż polimerowe składniki pokarmowe jedynie w przypadkach, gdy funkcją polimeru jest:

    a) 

    kontrolowanie przenikania wody do cząstek składników pokarmowych i tym samym uwalniania składników pokarmowych (w takim przypadku polimer zwyczajowo nazywany jest „substancją otoczkującą”);

    b) 

    zwiększenie zdolności produktu nawozowego UE do zatrzymywania wody lub zwiększenie jego zwilżalności; lub

    c) 

    wiązanie materiału w produkcie nawozowym UE należącym do PFC 4.

    2. Od dnia 16 lipca 2026 r. polimery, o których mowa w pkt 1 lit. a) i b), spełniają kryteria biodegradowalności ustanowione przez akty delegowane, o których mowa w art. 42 ust. 6. W przypadku braku takich kryteriów produkt nawozowy UE wprowadzany do obrotu po tej dacie nie może zawierać takich polimerów.

    3. W odniesieniu do polimerów, o których mowa w pkt 1 lit. a) i b), ani polimer, ani produkty uboczne jego rozpadu nie wykazują żadnych ogólnie szkodliwych skutków dla zdrowia zwierząt lub roślin lub dla środowiska w możliwych rozsądnie do przewidzenia warunkach stosowania produktu nawozowego UE. Polimer musi pozytywnie przejść badanie toksyczności ostrej w odniesieniu do wzrostu roślin, badanie toksyczności ostrej dla dżdżownic i badanie hamowania nitryfikacji w obecności mikroorganizmów glebowych w następujący sposób:

    a) 

    W badaniu toksyczności ostrej w odniesieniu do wzrostu roślin zdolność kiełkowania oraz biomasa badanych gatunków roślin uprawianych na glebie poddanej działaniu badanego materiału wynosi ponad 90 % zdolności kiełkowania oraz biomasy tych samych gatunków roślin uprawianych na odpowiedniej czystej glebie niepoddanej działaniu badanego materiału.

    Wyniki uznaje się za ważne jedynie wtedy, gdy w próbce kontrolnej (tj. próbce czystej gleby):

    — 
    wschody siewek wynoszą co najmniej 70 %;
    — 
    siewki nie przejawiają widocznych oznak fitotoksyczności (np. chlorozy, martwicy, więdnięcia, deformacji liści i łodygi), a rośliny przejawiają wyłącznie wahania w zakresie wzrostu i morfologii typowe dla danego gatunku;
    — 
    średnia przeżywalność wzeszłych siewek z próbki kontrolnej wynosi co najmniej 90 % w okresie badania; oraz
    — 
    warunki środowiskowe dla danego gatunku są identyczne, a pożywka zawiera taką samą ilość macierzy glebowej, pożywki pomocniczej lub substratu z tego samego źródła.
    b) 

    W badaniu toksyczności ostrej dla dżdżownic zaobserwowana śmiertelność i biomasa pozostałych przy życiu dżdżownic w glebie poddanej działaniu badanego materiału nie może się różnić o więcej niż 10 % od wyników z badania odpowiedniej czystej gleby niepoddanej działaniu badanego materiału. Wyniki uznaje się za ważne, jeżeli:

    — 
    odsetek śmiertelności zaobserwowanej w próbce kontrolnej (tj. próbce czystej gleby) jest mniejszy niż 10 %, oraz
    — 
    średnia utrata biomasy (średnia masa) dżdżownic w czystej glebie nie przekracza 20 %.
    c) 

    W badaniu hamowania nitryfikacji w obecności mikroorganizmów glebowych tworzenie się azotynu w glebie poddanej działaniu badanego materiału wynosi ponad 90 % wyników z badania czystej gleby niepoddanej działaniu badanego materiału. Wyniki uznaje się za ważne, jeżeli różnice pomiędzy kontrpróbkami (czysta gleba) i badanymi próbkami wynoszą mniej niż 20 %.

    CMC 10: PRODUKTY POCHODNE W ROZUMIENIU ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 1069/2009

    Produkt nawozowy UE może zawierać produkty pochodne w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, które osiągnęły punkt końcowy w łańcuchu produkcyjnym określony zgodnie z tym rozporządzeniem, oraz zostały wymienione w poniższej tabeli i w niej określone ( 16 ):

    CMC 11: PRODUKTY UBOCZNE W ROZUMIENIU DYREKTYWY 2008/98/WE

    1. Produkt nawozowy UE może zawierać produkty uboczne w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE, z wyjątkiem ( 17 ):

    a) 

    produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1069/2009,

    b) 

    polimerów,

    c) 

    kompostu, oraz

    d) 

    produktów pofermentacyjnych.

    2. Produkty uboczne zostały zarejestrowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 w dokumentacji zawierającej:

    a) 

    informacje przewidziane w załącznikach VI, VII i VIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006; oraz

    b) 

    raport bezpieczeństwa chemicznego na podstawie art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, obejmujący zastosowanie jako produkt nawozowy,

    o ile nie zostało to wyraźnie objęte jednym ze zwolnień z obowiązku rejestracji przewidzianych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 lub w pkt 6, 7, 8 lub 9 załącznika V do tego rozporządzenia.

    3. Od dnia 16 lipca 2022 r. produkty uboczne spełniają kryteria ustanowione przez akty delegowane, o których mowa w art. 42 ust. 7. Produkt nawozowy UE wprowadzany do obrotu po tej dacie nie może zawierać produktów ubocznych, o których mowa w pkt 1, które nie spełniają takich kryteriów.



    ZAŁĄCZNIK III

    Wymogi dotyczące etykietowania

    W niniejszym załączniku ustanawia się wymogi dotyczące etykietowania produktów nawozowych UE. Wymogi ustanowione w częściach II i III niniejszego załącznika dla danej PFC, jak określono w załączniku I, stosuje się do wszystkich podkategorii produktów nawozowych UE tej kategorii.

    CZĘŚĆ I

    OGÓLNE WYMOGI DOTYCZĄCE ETYKIETOWANIA

    1. Należy podać następujące informacje:

    a) 

    w przypadku produktów nawozowych UE należących do PFC 1– PFC 6 – oznaczenie, jak określono w załączniku I część I, PFC odpowiadającej deklarowanej funkcji produktu;

    b) 

    w przypadku produktów nawozowych UE należących do PFC 7 – oznaczenie, jak określono w załączniku I część I, wszystkich PFC odpowiadających deklarowanym funkcjom składowych produktów nawozowych UE;

    c) 

    ilość produktu nawozowego UE podaną według masy lub objętości;

    ▼C2

    d) 

    instrukcje dotyczące zastosowania, w tym dawkowania, okresu stosowania i częstości, i docelowych roślin lub grzybów;

    ▼B

    e) 

    zalecane warunki przechowywania;

    f) 

    w przypadku produktów zawierających polimer należący do CMC 9 części II załącznika II – okres po użyciu, podczas którego kontrolowane jest uwalnianie składnika pokarmowego lub zwiększa się zdolność do zatrzymywania wody („okres działania”), nie dłuższy niż okres między dwoma zastosowaniami zgodnie z instrukcjami dotyczącymi stosowania, o których mowa w lit. d);

    g) 

    wszelkie istotne informacje na temat środków zalecanych w celu ograniczenia zagrożeń dla zdrowia ludzi, zwierząt, roślin, dla bezpieczeństwa lub środowiska; oraz

    h) 

    wykaz wszystkich składników powyżej 5 % w masie produktu w porządku malejącym w przeliczeniu na suchą masę, łącznie ze wskazaniem odnośnych CMC, o których mowa w części I załącznika II do niniejszego rozporządzenia; w przypadku gdy składnik jest substancją lub mieszaniną, jest on identyfikowany zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1272/2008.

    2. W przypadku gdy produkt nawozowy UE ma funkcje opisane w co najmniej dwóch PFC określonych w załączniku I, przy użyciu odpowiednich oznaczeń PFC określonych w części I załącznika I można deklarować tylko te funkcje, w odniesieniu do których produkt nawozowy UE został z wynikiem pozytywnym poddany ocenie zgodności zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

    3. W przypadku gdy produkt nawozowy UE zawiera substancję, dla której zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 315/93, rozporządzeniem (WE) nr 396/2005, rozporządzeniem (WE) nr 470/2009 lub dyrektywą 2002/32/WE ustalono najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości w żywności i paszy, instrukcje, o których mowa w pkt 1 lit. d), zapewniają, aby przewidziane zastosowanie produktu nawozowego UE nie prowadziło do przekroczenia tych poziomów w żywności lub paszy.

    4. W przypadku gdy produkt nawozowy UE zawiera produkty pochodne w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 inne niż obornik, na etykiecie należy umieścić następującą instrukcję: „Trawami z terenu, na którym zastosowano produkt, nie można karmić zwierząt gospodarskich – bezpośrednio ani poprzez wypas – chyba że koszenie lub wypasanie odbywa się po upływie okresu karencji wynoszącego co najmniej 21 dni”.

    5. Jeżeli produkt nawozowy UE zawiera rycynę, na etykiecie zamieszcza się następującą instrukcję: „Niebezpieczne dla zwierząt w przypadku połknięcia”.

    6. Jeżeli produkt nawozowy UE zawiera nieprzetworzone lub przetworzone łuski kakaowe, na etykiecie zamieszcza się następującą instrukcję: „Toksyczne dla psów i kotów”.

    7. W przypadku gdy produkt nawozowy UE zawiera polimer służący wiązaniu materiału w produkcie, o czym mowa w CMC 9 pkt 1 lit. c) w części II załącznika II, użytkownik otrzymuje instrukcję, aby nie używać produktu w kontakcie z glebą, i we współpracy z producentem zapewnia, aby produkty zostały po zakończeniu używania odpowiednio unieszkodliwione.

    8. Informacje inne niż wymagane na mocy pkt 1–6:

    a) 

    nie mogą wprowadzać użytkownika w błąd, na przykład poprzez przypisywanie produktowi właściwości, których nie posiada, lub poprzez sugerowanie, że produkt posiada wyjątkowe cechy, które występują również u produktów podobnych;

    b) 

    dotyczą możliwych do sprawdzenia właściwości;

    c) 

    nie mogą zawierać oświadczeń, takich jak „zrównoważony” lub „przyjazny dla środowiska”, chyba że takie oświadczenia odnoszą się do przepisów prawnych lub wyraźnie określonych wytycznych, norm lub systemów, z którymi produkt nawozowy UE jest zgodny; oraz

    d) 

    nie mogą zawierać oświadczeń w formie twierdzeń lub przedstawień graficznych, zgodnie z którymi dany produkt nawozowy UE zapobiega chorobom roślin lub je leczy lub chroni rośliny przed szkodliwymi organizmami.

    9. Wyrażenie „niska zawartość chlorków” lub podobne wyrażenia mogą zostać użyte wyłącznie, jeżeli zawartość chlorku (Cl-) jest niższa niż 30 g/kg suchej masy.

    10. W przypadku gdy wymogi niniejszego załącznika co do informacji dotyczących zawartości składników pokarmowych są wyrażone w odniesieniu do postaci tlenkowej, zawartość składników pokarmowych można podać w postaci pierwiastka zamiast lub oprócz postaci tlenkowej, według następujących przeliczników:

    fosfor (P) = pięciotlenek fosforu (P2O5) × 0,436;

    potas (K) = tlenek potasu (K2O) × 0,830;

    wapń (Ca) = tlenek wapnia (CaO) × 0,715;

    magnez (Mg) = tlenek magnezu (MgO) × 0,603;

    sód (Na) = tlenek sodu (Na2O) × 0,742;

    siarka (S) = tritlenek siarki (SO3) × 0,400.

    11. W przypadku gdy wymogi niniejszego załącznika dotyczące informacji odnoszą się do węgla organicznego (Corg), informacje te mogą odnosić się do materii organicznej zamiast lub oprócz węgla organicznego (Corg), według następującego przelicznika:

    węgiel organiczny (Corg) = materia organiczna × 0,56.

    CZĘŚĆ II

    WYMOGI DOTYCZĄCE ETYKIETOWANIA POSZCZEGÓLNYCH PRODUKTÓW

    PFC 1: NAWÓZ

    1. Zawartość składników pokarmowych można deklarować wyłącznie wtedy, gdy w danym produkcie nawozowym UE występują one w minimalnej ilości określonej w załączniku I dla odpowiedniej PFC.

    2. Jeżeli azot (N) lub fosfor (P) nie są deklarowanymi składnikami pokarmowymi, zawartość azotu (N) lub pięciotlenku fosforu (P2O5) mimo to podaje się, w przypadku gdy przekracza ona 0,5 % (m/m). Oznaczenie to jest odrębne od oznaczenia deklarowanych składników pokarmowych.

    3. Do nawozów zawierających inhibitory, jak określono w CMC 1 w części II załącznika II, stosuje się następujące przepisy:

    a) 

    na etykiecie znajdują się słowa „inhibitor nitryfikacji”, „inhibitor denitryfikacji” lub „inhibitor ureazy”, stosownie do przypadku;

    b) 

    zawartość inhibitora nitryfikacji wyraża się jako % (m/m) całkowitego azotu (N) obecnego w postaci azotu amonowego (NH4 +) i azotu mocznikowego (CH4N2O);

    c) 

    zawartość inhibitora denitryfikacji wyraża się jako % (m/m) obecnego azotanu (NO3);

    d) 

    zawartość inhibitora ureazy wyraża się jako % (m/m) całkowitego azotu (N) obecnego w postaci azotu mocznikowego (CH4N2O).

    4. Terminu „nawóz mineralny” można użyć wyłącznie, jeżeli nawóz należy do PFC 1(C) i spełnia następujące warunki dodatkowe:

    a) 

    nawóz mineralny nie może zawierać więcej niż 1 % (m/m) węgla organicznego (Corg) innego niż węgiel organiczny (Corg) pochodzący z:

    (i) 

    czynników chelatujących lub kompleksujących, o których mowa w CMC 1 pkt 3 w części II załącznika II,

    (ii) 

    inhibitorów nitryfikacji, inhibitorów denitryfikacji lub inhibitorów ureazy, o których mowa w CMC 1 pkt 4 w części II załącznika II,

    (iii) 

    substancji otoczkujących, o których mowa w CMC 10 pkt 1 lit. a) w części II załącznika II,

    (iv) 

    mocznika (CH4N2O), lub

    (v) 

    cyjanamidu wapnia (CaCN2);

    b) 

    jeżeli deklarowanym składnikiem pokarmowym jest fosfor (P), na tę deklarowaną zawartość fosforu składa się wyłącznie fosfor w postaci fosforanowej(V), a nawóz mineralny spełnia co najmniej jedno z następujących kryteriów rozpuszczalności:

    (i) 

    rozpuszczalność w wodzie: minimalny poziom wynoszący 40 % całkowitego fosforu (P), lub

    (ii) 

    rozpuszczalność w neutralnym cytrynianie amonowym: minimalny poziom wynoszący 75 % całkowitego fosforu (P), lub

    (iii) 

    rozpuszczalność w kwasie mrówkowym (wyłącznie miękki fosforyt): minimalny poziom wynoszący 55 % całkowitego fosforu (P);

    c) 

    w przypadku gdy deklarowanym składnikiem pokarmowym jest azot (N), na deklarowaną zawartość azotu składa się wyłącznie suma azotu azotanowego, azotu amonowego, azotu mocznikowego, azotu w metylenomoczniku, azotu w izobutylidenodimoczniku i azotu w krotonylidenodimoczniku.

    PFC 1(A): NAWÓZ ORGANICZNY

    Należy podać następujące informacje:

    a) 

    deklarowane podstawowe składniki pokarmowe azot (N), fosfor (P) lub potas (K) w postaci symboli chemicznych w porządku N-P-K;

    b) 

    deklarowane drugorzędne składniki pokarmowe wapń (Ca), magnez (Mg), sód (Na) lub siarka (S) w postaci symboli chemicznych w porządku Ca-Mg-Na-S;

    c) 

    liczby wskazujące zawartość deklarowanych składników pokarmowych całkowitego azotu (N), całkowitego fosforu w postaci pięciotlenku fosforu (P2O5) lub całkowitego potasu w postaci tlenku potasu (K2O), a następnie liczby w nawiasach wskazujące całkowitą zawartość tlenku wapnia (CaO), tlenku magnezu (MgO), tlenku sodu (Na2O) lub tritlenku siarki (SO3);

    d) 

    zawartość następujących deklarowanych składników pokarmowych i inne parametry, w następującej kolejności, jako % (m/m),

    (i) 

    azot (N):

    — 
    azot całkowity (N);
    — 
    minimalna ilość azotu organicznego (Norg), a następnie opis pochodzenia użytej substancji organicznej;
    — 
    azot w postaci azotu amonowego;
    (ii) 

    całkowity pięciotlenek fosforu (P2O5);

    (iii) 

    całkowity tlenek potasu (K2O);

    (iv) 

    tlenek wapnia (CaO), tlenek magnezu (MgO), tlenek sodu (Na2O) i tritlenek siarki (SO3), wyrażone:

    — 
    tylko jako zawartość rozpuszczalna w wodzie – w przypadku gdy te składniki pokarmowe są całkowicie rozpuszczalne w wodzie;
    — 
    jako zawartość całkowita i jako zawartość rozpuszczalna w wodzie – w przypadku gdy rozpuszczalna zawartość tych składników pokarmowych wynosi co najmniej jedną czwartą łącznej zawartości tych składników pokarmowych;
    — 
    jako zawartość całkowitą – w pozostałych przypadkach;
    (v) 

    węgiel organiczny (Corg);

    (vi) 

    sucha masa;

    e) 

    stosunek węgla organicznego do całkowitego azotu (Corg/N);

    f) 

    data produkcji;

    g) 

    postać jednostki fizycznej produktu, np. proszek lub pastylki, w stosownych przypadkach.

    PFC 1(B): NAWÓZ ORGANICZNO-MINERALNY

    1. Należy podać następujące informacje:

    a) 

    deklarowane podstawowe składniki pokarmowe azot (N), fosfor (P) lub potas (K) w postaci symboli chemicznych w porządku N-P-K;

    b) 

    w stosownych przypadkach, deklarowane drugorzędne składniki pokarmowe wapń (Ca), magnez (Mg), sód (Na) lub siarka (S) w postaci symboli chemicznych w porządku Ca-Mg-Na-S;

    c) 

    liczby wskazujące zawartość deklarowanych składników pokarmowych całkowitego azotu (N), całkowitego fosforu w postaci pięciotlenku fosforu (P2O5) lub całkowitego potasu w postaci tlenku potasu (K2O), a następnie liczby w nawiasach wskazujące całkowitą zawartość tlenku wapnia (CaO), tlenku magnezu (MgO), tlenku sodu (Na2O) lub tritlenku siarki (SO3);

    d) 

    zawartość następujących deklarowanych składników pokarmowych i inne parametry, w następującej kolejności, jako % (m/m),

    (i) 

    azot (N):

    — 
    azot całkowity (N);
    — 
    minimalna ilość azotu organicznego (Norg), a następnie opis pochodzenia użytej substancji organicznej;
    — 
    azot w postaci azotu azotanowego;
    — 
    azot w postaci azotu amonowego;
    — 
    azot w postaci azotu mocznikowego;
    (ii) 

    pięciotlenek fosforu (P2O5):

    — 
    całkowity pięciotlenek fosforu (P2O5);
    — 
    rozpuszczalny w wodzie pięciotlenek fosforu (P2O5);
    — 
    pięciotlenek fosforu (P2O5) rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu;
    — 
    w przypadku obecności mączki fosforytowej – pięciotlenek fosforu (P2O5) rozpuszczalny w kwasie mrówkowym;
    (iii) 

    tlenek potasu (K2O):

    — 
    całkowity tlenek potasu (K2O);
    — 
    rozpuszczalny w wodzie tlenek potasu (K2O);
    (iv) 

    tlenek wapnia (CaO), tlenek magnezu (MgO), tlenek sodu (Na2O) i tritlenek siarki (SO3), wyrażone:

    — 
    tylko jako zawartość rozpuszczalna w wodzie – w przypadku gdy te składniki pokarmowe są całkowicie rozpuszczalne w wodzie;
    — 
    jako zawartość całkowita i jako zawartość rozpuszczalna w wodzie – w przypadku gdy rozpuszczalna zawartość tych składników pokarmowych wynosi co najmniej jedną czwartą łącznej zawartości tych składników pokarmowych;
    — 
    jako zawartość całkowitą – w pozostałych przypadkach;
    (v) 

    węgiel organiczny (Corg);

    (vi) 

    sucha masa;

    e) 

    w przypadku obecności mocznika (CH4N2O) – informacje na temat potencjalnego wpływu amoniaku uwalnianego przy okazji stosowania nawozu na jakość powietrza oraz zalecenie dla użytkowników, aby stosowali odpowiednie środki zaradcze.

    2. W przypadku gdy co najmniej jeden z następujących mikroskładników pokarmowych: bor (B), kobalt (Co), żelazo (Fe), mangan (Mn) i molibden (Mo) występuje w minimalnej ilości wyrażonej w % (m/m) w poniższej tabeli:

    — 
    są one deklarowane, jeżeli zostały celowo dodane do nawozu organiczno-mineralnego, oraz
    — 
    mogą zostać zadeklarowane w innych przypadkach:



    Mikroskładnik pokarmowy

    Zawartość mikroskładników pokarmowych (% (m/m))

    Stały nawóz organiczno-mineralny

    Płynny nawóz organiczno-mineralny

    Przeznaczony do stosowania na uprawach lub użytkach zielonych

    Przeznaczony do celów ogrodniczych

    bor (B)

    0,01

    0,01

    0,01

    kobalt (Co)

    0,002

    nie dotyczy

    0,002

    żelazo (Fe)

    0,5

    0,02

    0,02

    mangan (Mn)

    0,1

    0,01

    0,01

    molibden (Mo)

    0,001

    0,001

    0,001

    3. W przypadku gdy jeden lub oba z następujących mikroskładników pokarmowych: miedź (Cu) i cynk (Zn) – niedodane celowo – występują w minimalnej ilości wyrażonej w % (m/m) w poniższej tabeli, mogą one zostać zadeklarowane:



    Mikroskładnik pokarmowy

    Zawartość mikroskładników pokarmowych (% (m/m))

    Stały nawóz organiczno-mineralny

    Płynny nawóz organiczno-mineralny

    Przeznaczony do stosowania na uprawach lub użytkach zielonych

    Przeznaczony do celów ogrodniczych

    miedź (Cu)

    0,01

    0,002

    0,002

    cynk (Zn)

    0,01

    0,002

    0,002

    4. Jeżeli miedź (Cu) lub cynk (Zn) zostały dodane do nawozu organiczno-mineralnego celowo, deklaruje się całkowitą zawartość miedzi (Cu) lub cynku (Zn).

    5. Mikroskładniki pokarmowe, o których mowa w pkt 2, 3 i 4, deklaruje się po informacjach dotyczących makroskładników pokarmowych. Należy podać następujące informacje:

    a) 

    wskazanie nazw i symboli chemicznych deklarowanych mikroskładników pokarmowych, podanych w następującej kolejności: bor (B), kobalt (Co), miedź (Cu), żelazo (Fe), mangan (Mn), molibden (Mo) i cynk (Zn), a następnie nazwy ich przeciwjonów;

    b) 

    całkowita zawartość mikroskładnika pokarmowego wyrażona jako % (m/m);

    — 
    tylko jako zawartość rozpuszczalna w wodzie – w przypadku gdy te mikroskładniki pokarmowe są całkowicie rozpuszczalne w wodzie;
    — 
    jako zawartość całkowita i zawartość rozpuszczalna w wodzie – w przypadku gdy rozpuszczalna zawartość tych mikroskładników pokarmowych wynosi co najmniej jedną czwartą łącznej zawartości tych składników pokarmowych;
    — 
    jako zawartość całkowitą – w pozostałych przypadkach;
    c) 

    w przypadku gdy deklarowane mikroskładniki pokarmowe są schelatowane przez czynniki chelatujące, po nazwie i symbolu chemicznym mikroskładnika pokarmowego dodaje się następujące oznaczenie:

    — 
    „schelatowany przez … (nazwa czynnika chelatującego)” lub jego skrót oraz ilość schelatowanego mikroskładnika pokarmowego wyrażona w % (m/m);
    d) 

    jeżeli nawóz organiczno-mineralny zawiera mikroskładniki pokarmowe kompleksowane przez czynniki kompleksujące, po nazwie i symbolu chemicznym mikroskładnika pokarmowego dodaje się następujące oznaczenie:

    — 
    „kompleksowany przez … (nazwa czynnika kompleksującego lub jego skrót)” oraz ilość kompleksowanego mikroskładnika pokarmowego wyrażona w % (m/m);

    ▼C2

    e) 

    w przypadku mikroskładników pokarmowych dodanych celowo – następującą informację: „Stosować wyłącznie w uzasadnionej potrzebie. Nie przekraczać dawki”.

    ▼B

    6. W przypadku gdy zawartość kadmu (Cd) w nawozie organiczno-mineralnym jest równa lub niższa 20 mg/kg pięciotlenku fosforu (P2O5), można dodać oświadczenie o treści „Niska zawartość kadmu (Cd)” lub podobne, lub też przedstawienie graficzne o takim znaczeniu.

    PFC 1(C): NAWÓZ NIEORGANICZNY

    PFC 1(C)(I): NIEORGANICZNY NAWÓZ MAKROSKŁADNIKOWY

    1. Podawane są następujące informacje:

    a) 

    w stosownych przypadkach, deklarowane podstawowe składniki pokarmowe azot (N), fosfor (P) lub potas (K), w postaci ich symboli chemicznych w porządku N-P-K;

    b) 

    w stosownych przypadkach, deklarowane drugorzędne składniki pokarmowe wapń (Ca), magnez (Mg), sód (Na) lub siarka (S) w postaci symboli chemicznych w porządku Ca-Mg-Na-S;

    c) 

    liczby wskazujące zawartość deklarowanych składników pokarmowych całkowitego azotu (N), całkowitego fosforu w postaci pięciotlenku fosforu (P2O5) lub całkowitego potasu w postaci tlenku potasu (K2O), a następnie liczby w nawiasach wskazujące całkowitą zawartość tlenku wapnia (CaO), tlenku magnezu (MgO), tlenku sodu (Na2O) lub tritlenku siarki (SO3);

    d) 

    zawartość następujących deklarowanych składników pokarmowych, w następującej kolejności, jako % (m/m);

    (i) 

    azot (N):

    — 
    azot całkowity (N);
    — 
    azot w postaci azotu azotanowego;
    — 
    azot w postaci azotu amonowego;
    — 
    azot w postaci azotu mocznikowego;
    — 
    azot z formaldehydu mocznikowego, izobutylidenodimocznika, krotonylidenodimocznika;
    — 
    azot z azotu cyjanamidowego;
    (ii) 

    pięciotlenek fosforu (P2O5):

    — 
    całkowity pięciotlenek fosforu (P2O5);
    — 
    rozpuszczalny w wodzie pięciotlenek fosforu (P2O5);
    — 
    pięciotlenek fosforu (P2O5) rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu;
    — 
    w przypadku obecności mączki fosforytowej – pięciotlenek fosforu (P2O5) rozpuszczalny w kwasie mrówkowym;
    (iii) 

    rozpuszczalny w wodzie tlenek potasu (K2O);

    (iv) 

    tlenek wapnia (CaO), tlenek magnezu (MgO), tlenek sodu (Na2O) i tritlenek siarki (SO3), wyrażone:

    — 
    tylko jako zawartość rozpuszczalna w wodzie – w przypadku gdy te składniki pokarmowe są całkowicie rozpuszczalne w wodzie;
    — 
    jako zawartość całkowita i jako zawartość rozpuszczalna w wodzie – w przypadku gdy rozpuszczalna zawartość tych składników pokarmowych wynosi co najmniej jedną czwartą łącznej zawartości tych składników pokarmowych; oraz
    — 
    jako zawartość całkowita – w pozostałych przypadkach;
    e) 

    w przypadku obecności mocznika (CH4N2O) – informacje na temat potencjalnego wpływu amoniaku uwalnianego przy okazji stosowania nawozu na jakość powietrza oraz zalecenie dla użytkowników, aby stosowali odpowiednie środki zaradcze.

    2. W przypadku gdy zawartość kadmu (Cd) w nieorganicznym nawozie makroskładnikowym jest równa lub niższa od 20 mg/kg pięciotlenku fosforu (P2O5), można dodać oświadczenie o treści „Niska zawartość kadmu (Cd)” lub podobne, lub też przedstawienie graficzne o takim znaczeniu.

    PFC 1(C)(I)(a): STAŁY NIEORGANICZNY NAWÓZ MAKROSKŁADNIKOWY

    1. Stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy może nosić oznaczenie „kompleksowy” wyłącznie, gdy każda jednostka fizyczna zawiera wszystkie deklarowane składniki pokarmowe w ich deklarowanej zawartości.

    2. Należy podać granulometrię stałego nieorganicznego nawozu makroskładnikowego wyrażoną jako odsetek produktu przechodzącego przez określone sito.

    3. Należy wskazać postać jednostki fizycznej produktu za pomocą jednej z następujących adnotacji:

    a) 

    granule,

    b) 

    pastylki,

    c) 

    proszek, w przypadku gdy co najmniej 90 % (m/m) produktu może przejść przez sito o rozmiarze oczek 1 mm, lub

    d) 

    bryłki.

    4. W przypadku stałych nieorganicznych nawozów makroskładnikowych otoczkowanych podaje się nazwę substancji otoczkujących oraz procent nawozu otoczkowanego na każdą substancję otoczkującą, a następnie:

    a) 

    dla stałych nieorganicznych nawozów makroskładnikowych otoczkowanych polimerami następujące oznakowanie: „Szybkość uwalniania składników pokarmowych może się różnić w zależności od temperatury substratu. Konieczne może być dostosowanie nawożenia.”; oraz

    b) 

    dla stałych nieorganicznych nawozów makroskładnikowych otoczkowanych siarką (S) oraz stałych nieorganicznych nawozów makroskładnikowych otoczkowanych siarką (S) i polimerami następujące oznakowanie: „Szybkość uwalniania składników pokarmowych może się różnić w zależności od temperatury substratu i aktywności biologicznej. Konieczne może być dostosowanie nawożenia.”.

    5. W przypadku gdy co najmniej jeden z następujących mikroskładników pokarmowych: bor (B), kobalt (Co), żelazo (Fe), mangan (Mn) i molibden (Mo) występuje w minimalnej ilości wyrażonej w % (m/m) w poniższej tabeli:

    — 
    są one deklarowane, jeżeli zostały celowo dodane do stałego nieorganicznego nawozu makroskładnikowego, oraz
    — 
    mogą zostać zadeklarowane w innych przypadkach:



    Mikroskładnik pokarmowy

    Zawartość mikroskładników pokarmowych (% (m/m))

    Przeznaczony do stosowania w uprawach polowych lub na użytkach zielonych

    Przeznaczony do celów ogrodniczych

    bor (B)

    0,01

    0,01

    kobalt (Co)

    0,002

    nie dotyczy

    żelazo (Fe)

    0,5

    0,02

    mangan (Mn)

    0,1

    0,01

    molibden (Mo)

    0,001

    0,001

    6. W przypadku gdy jeden lub oba z następujących mikroskładników pokarmowych: miedź (Cu) i cynk (Zn) – niedodane celowo – występują w minimalnej ilości wyrażonej w % (m/m) w poniższej tabeli, mogą one zostać zadeklarowane:



    Mikroskładnik pokarmowy

    Zawartość mikroskładników pokarmowych (% (m/m))

    Przeznaczony do stosowania w uprawach polowych lub na użytkach zielonych

    Przeznaczony do celów ogrodniczych

    miedź (Cu)

    0,01

    0,002

    cynk (Zn)

    0,01

    0,002

    7. W przypadku gdy do stałego nieorganicznego nawozu makroskładnikowego dodaje się celowo miedź (Cu) lub cynk (Zn), deklaruje się ich całkowitą zawartość.

    8. Mikroskładniki pokarmowe, o których mowa w pkt 5, 6 i 7, deklaruje się po informacjach dotyczących makroskładników pokarmowych. Należy podać następujące informacje:

    a) 

    wskazanie nazw i symboli chemicznych deklarowanych mikroskładników pokarmowych, podanych w następującej kolejności: bor (B), kobalt (Co), miedź (Cu), żelazo (Fe), mangan (Mn), molibden (Mo) i cynk (Zn), a następnie nazwy ich związków chemicznych;

    b) 

    całkowita zawartość mikroskładnika pokarmowego wyrażona jako % (m/m);

    — 
    tylko jako zawartość rozpuszczalna w wodzie – w przypadku gdy te mikroskładniki pokarmowe są całkowicie rozpuszczalne w wodzie;
    — 
    jako zawartość całkowita i zawartość rozpuszczalna w wodzie – w przypadku gdy rozpuszczalna zawartość tych mikroskładników pokarmowych wynosi co najmniej jedną czwartą łącznej zawartości tych mikroskładników pokarmowych; oraz
    — 
    jako zawartość całkowitą – w pozostałych przypadkach;
    c) 

    w przypadku gdy deklarowane mikroskładniki pokarmowe są schelatowane przez czynniki chelatujące, po nazwie i symbolu chemicznym mikroskładnika pokarmowego dodaje się następujące oznaczenie:

    — 
    „schelatowany przez… (nazwa czynnika chelatującego lub jego skrót)” oraz ilość schelatowanego mikroskładnika pokarmowego wyrażona w % (m/m);
    d) 

    w przypadku gdy stały nieorganiczny nawóz makroskładnikowy zawiera mikroskładnik lub mikroskładniki pokarmowe kompleksowane przez czynniki kompleksujące, po nazwie i symbolu chemicznym mikroskładnika pokarmowego dodaje się następujące oznaczenie:

    — 
    „kompleksowany przez …(nazwa czynnika kompleksującego lub jego skrót)” oraz ilość kompleksowanego mikroskładnika pokarmowego wyrażona w % (m/m);

    ▼C2

    e) 

    w przypadku gdy mikroskładniki pokarmowe są dodane celowo – następujące oznaczenie: „Stosować wyłącznie w uzasadnionej potrzebie. Nie przekraczać dawki”.

    ▼B

    PFC 1(C)(I)(b): PŁYNNY NIEORGANICZNY NAWÓZ MAKROSKŁADNIKOWY

    1. Etykieta zawiera informację, czy dany płynny nieorganiczny nawóz makroskładnikowy jest w zawiesinie, czy w roztworze..

    2. Zawartość składników pokarmowych może być wyrażona w % (m/m) lub w % objętości.

    3. W przypadku gdy co najmniej jeden z następujących mikroskładników pokarmowych: bor (B), kobalt (Co), żelazo (Fe), mangan (Mn) i molibden (Mo) występuje w minimalnej ilości wyrażonej w % (m/m) w poniższej tabeli:

    — 
    są one deklarowane, jeżeli zostały celowo dodane do płynnego nieorganicznego nawozu makroskładnikowego, oraz
    — 
    mogą zostać zadeklarowane w innych przypadkach:



    Mikroskładnik pokarmowy

    Zawartość mikroskładników pokarmowych (% (m/m))

    bor (B)

    0,01

    kobalt (Co)

    0,002

    żelazo (Fe)

    0,02

    mangan (Mn)

    0,01

    molibden (Mo)

    0,001

    4. W przypadku gdy jeden lub oba z następujących mikroskładników pokarmowych: miedź (Cu) i cynk (Zn) występują – niedodane celowo – w ilości co najmniej 0,002 % (m/m), mogą one zostać zadeklarowane.

    5. W przypadku gdy miedź (Cu) lub cynk (Zn) dodawane są celowo do płynnego nieorganicznego nawozu makroskładnikowego, deklaruje się całkowitą zawartość miedzi (Cu) lub cynku (Zn).

    6. Mikroskładniki pokarmowe, o których mowa w pkt 3, 4 i 5, deklaruje się po informacjach dotyczących makroskładników pokarmowych. Należy podać następujące informacje:

    a) 

    wskazanie nazw i symboli chemicznych deklarowanych mikroskładników pokarmowych, podanych w następującej kolejności: bor (B), kobalt (Co), miedź (Cu), żelazo (Fe), mangan (Mn), molibden (Mo) i cynk (Zn), a następnie nazwy ich przeciwjonów;

    b) 

    całkowita zawartość mikroskładnika pokarmowego wyrażona w % (m/m) lub objętości:

    — 
    tylko jako zawartość rozpuszczalna w wodzie – w przypadku gdy te mikroskładniki pokarmowe są całkowicie rozpuszczalne w wodzie;
    — 
    jako zawartość całkowita i jako zawartość rozpuszczalna w wodzie – w przypadku gdy rozpuszczalna zawartość tych mikroskładników pokarmowych wynosi co najmniej jedną czwartą łącznej zawartości tych mikroskładników pokarmowych; oraz
    — 
    jako zawartość całkowitą – w pozostałych przypadkach;
    c) 

    w przypadku gdy deklarowane mikroskładniki pokarmowe są schelatowane przez czynniki chelatujące, po nazwie i symbolu chemicznym mikroskładnika pokarmowego dodaje się następujące oznaczenie:

    — 
    „schelatowany przez … (nazwa czynnika chelatującego lub jego skrót)” oraz ilość schelatowanego mikroskładnika pokarmowego wyrażona w % (m/m).
    d) 

    w przypadku gdy płynny nieorganiczny nawóz makroskładnikowy zawiera mikroskładnik lub mikroskładniki pokarmowe kompleksowane przez czynniki kompleksujące, po nazwie i symbolu chemicznym mikroskładnika pokarmowego dodaje się następujące oznaczenie:

    — 
    „kompleksowany przez … (nazwa czynnika kompleksującego lub jego skrót)” oraz ilość kompleksowanego mikroskładnika pokarmowego wyrażona w % (m/m);

    ▼C2

    e) 

    w przypadku gdy mikroskładniki pokarmowe są dodane celowo – następujące oznaczenie: „Stosować wyłącznie w uzasadnionej potrzebie. Nie przekraczać dawki”.

    ▼B

    PFC 1(C)(II): NIEORGANICZNY NAWÓZ MIKROSKŁADNIKOWY

    1. Deklarowane mikroskładniki pokarmowe w nieorganicznym nawozie makroskładnikowym wymienia się, podając ich nazwy i symbole chemiczne w następującej kolejności: bor (B), kobalt (Co), miedź (Cu), żelazo (Fe), mangan (Mn), molibden (Mo) i cynk (Zn), a następnie nazwy ich przeciwjonów.

    2. w przypadku gdy deklarowane mikroskładniki pokarmowe są schelatowane przez czynniki chelatujące, a każdy czynnik chelatujący może zostać zidentyfikowany i określony ilościowo oraz chelatuje co najmniej 1 % rozpuszczalnego w wodzie mikroskładnika pokarmowego, po nazwie i symbolu chemicznym mikroskładnika pokarmowego dodaje się następujące oznaczenie:

    — 
    „schelatowany przez … (nazwa czynnika chelatującego lub jego skrót)” oraz ilość schelatowanego mikroskładnika pokarmowego wyrażona w % (m/m).

    3. W przypadku gdy deklarowane mikroskładniki pokarmowe są kompleksowane przez czynniki kompleksujące, po nazwie i symbolu chemicznym mikroskładnika pokarmowego dodaje się następujące oznaczenie:

    — 
    „kompleksowany przez … (nazwa czynnika kompleksującego lub jego skrót)” oraz ilość kompleksowanego mikroskładnika pokarmowego wyrażona w % (m/m).

    ▼C2

    4. Należy podać następującą informację: „Stosować wyłącznie w uzasadnionej potrzebie. Nie przekraczać dawki”.

    ▼B

    PFC 1(C)(II)(a): PROSTY NIEORGANICZNY NAWÓZ MIKROSKŁADNIKOWY

    1. Etykieta wskazuje odpowiednią typologię, określoną w tabeli w ramach PFC 1(C)(II)(a) w części II załącznika I.

    2. Całkowitą zawartość mikroskładnika pokarmowego wyraża się w % (m/m)

    — 
    tylko jako zawartość rozpuszczalną w wodzie – w przypadku gdy ten mikroskładnik pokarmowy jest całkowicie rozpuszczalny w wodzie;
    — 
    jako zawartość całkowitą i zawartość rozpuszczalną w wodzie – w przypadku gdy rozpuszczalna zawartość tego mikroskładnika pokarmowego stanowi co najmniej jedną czwartą całkowitej zawartości tego mikroskładnika pokarmowego;
    — 
    jako zawartość całkowitą – w pozostałych przypadkach.

    PFC 1(C)(II)(b): WIELOSKŁADNIKOWY NIEORGANICZNY NAWÓZ MIKROSKŁADNIKOWY

    1. Mikroskładniki pokarmowe mogą być deklarowane tylko wtedy, gdy występują w nawozie w minimalnej zawartości wskazanej w poniższej tabeli:



    Mikroskładnik pokarmowy

    Zawartość mikroskładników pokarmowych (% (m/m))

    Nieschelatowany, nieskompleksowany

    Schelatowany lub skompleksowany

    bor (B)

    0,2

    nie dotyczy

    kobalt (Co)

    0,02

    0,02

    miedź (Cu)

    0,5

    0,1

    żelazo (Fe)

    2

    0,3

    mangan (Mn)

    0,5

    0,1

    molibden (Mo)

    0,02

    nie dotyczy

    cynk (Zn)

    0,5

    0,1

    2. Jeżeli dany wieloskładnikowy nieorganiczny nawóz mikroskładnikowy jest w zawiesinie lub w roztworze, na etykiecie należy odpowiednio wskazać „w zawiesinie” lub „w roztworze”.

    3. Całkowitą zawartość mikroskładnika pokarmowego wyraża się w % (m/m)

    — 
    tylko jako zawartość rozpuszczalną w wodzie – w przypadku gdy te mikroskładniki pokarmowe są całkowicie rozpuszczalne w wodzie;
    — 
    jako zawartość całkowitą i zawartość rozpuszczalną w wodzie – w przypadku gdy rozpuszczalna zawartość tych mikroskładników pokarmowych wynosi co najmniej połowę całkowitej zawartości tych mikroskładników pokarmowych;
    — 
    jako zawartość całkowitą – w pozostałych przypadkach.

    PFC 2: ŚRODEK WAPNUJĄCY

    Następujące parametry deklaruje się w następującej kolejności:

    — 
    liczba zobojętnienia;
    — 
    granulometria, wyrażona w % (m/m) produktu przechodzącego przez określone sito o rozmiarze oczek 1,0 mm;
    — 
    całkowity tlenek wapnia (CaO), wyrażony w % (m/m);
    — 
    całkowity tlenek magnezu (MgO), wyrażony w % (m/m);
    — 
    reaktywność i metoda oznaczania reaktywności, z wyjątkiem dla wapna tlenkowego i wodorotlenkowego.

    PFC 3: POLEPSZACZ GLEBY

    1. Deklaruje się zawartość suchej masy, wyrażoną w % (m/m).

    2. Deklaruje się następujące składniki wyrażone w % (m/m), jeżeli przekraczają 0,5 % (m/m): azot (N), pięciotlenek fosforu (P2O5) oraz tlenek potasu (K2O).

    PFC 3(A): ORGANICZNY POLEPSZACZ GLEBY

    Należy deklarować następujące parametry:

    — 
    pH;
    — 
    przewodność elektryczna podana w mS/m;
    — 
    zawartość węgla organicznego (Corg) wyrażona w % (m/m);
    — 
    minimalna ilość azotu organicznego (Norg), wyrażona w % (m/m), a następnie opis pochodzenia użytej substancji organicznej;
    — 
    stosunek węgla organicznego do całkowitego azotu (Corg/N).

    PFC 4: PODŁOŻE DO UPRAW

    Następujące parametry należy deklarować w następującej kolejności:

    — 
    przewodność elektryczna wyrażona w mS/m, z wyjątkiem dla wełny mineralnej;
    — 
    pH;
    — 
    ilość:
    — 
    w odniesieniu do wełny mineralnej – wyrażona jako liczba sztuk oraz trzy wymiary: długość, wysokość i szerokość;
    — 
    w odniesieniu do innych gotowych podłoży do upraw – wyrażona jako wielkość w co najmniej dwóch wymiarach;
    — 
    w odniesieniu do innych podłoży do upraw – wyrażona jako całkowita objętość;
    — 
    z wyjątkiem gotowych podłoży do upraw, ilość wyrażona jako objętość materiałów o wielkości cząstek powyżej 60 mm, jeśli występują;
    — 
    azot (N) ekstrahowalny za pomocą CaCl2/DTPA (chlorek wapnia / kwas dietylenotriaminopentaoctowy; „rozpuszczalny w CAT”), jeżeli powyżej 150 mg/l;
    — 
    pięciotlenek fosforu (P2O5) ekstrahowalny za pomocą CaCl2/DTPA (chlorek wapnia / kwas dietylenotriaminopentaoctowy; „rozpuszczalny w CAT”), jeżeli powyżej 20 mg/l;
    — 
    tlenek potasu (K2O) ekstrahowalny za pomocą CaCl2/DTPA (chlorek wapnia / kwas dietylenotriaminopentaoctowy; „rozpuszczalny w CAT”), jeżeli powyżej 150 mg/l;
    — 
    data produkcji.

    PFC 5: INHIBITOR

    Wszystkie składniki deklaruje się według masy lub objętości produktu w porządku malejącym.

    PFC 6: BIOSTYMULATOR

    Należy podać następujące informacje:

    a) 

    postać fizyczna;

    b) 

    data produkcji i termin ważności;

    c) 

    metody zastosowania;

    d) 

    deklarowany skutek dla każdej rośliny docelowej; oraz

    e) 

    wszelkie odnośne instrukcje dotyczące skuteczności produktu, w tym praktyk zarządzania glebą, nawożenia chemicznego, niekompatybilności ze środkami ochrony roślin, zalecanych wielkości dysz zraszających, ciśnienia w opryskiwaczu i innych środków antyznoszeniowych.

    PFC 6(A): BIOSTYMULATOR MIKROBIOLOGICZNY

    Podaje się wszystkie mikroorganizmy dodane celowo. W przypadku gdy mikroorganizmy mają kilka szczepów, podaje się szczepy dodane celowo. Ich zawartość wyrażona jest liczbą czynnych jednostek na jednostkę objętości lub masy lub w każdy inny sposób właściwy dla danego mikroorganizmu, np. jednostki tworzące kolonie na gram (jtk/g).

    Etykieta zawiera następujący zwrot: „Mikroorganizmy mogą powodować reakcje uczulające.”.

    PFC 7: PRODUKT NAWOZOWY MIESZANY

    Do produktów nawozowych mieszanych UE stosuje się wszystkie wymogi dotyczące etykietowania mające zastosowanie do wszystkich składowych produktów nawozowych i wyraża się je w odniesieniu do danego końcowego produktu nawozowego mieszanego.

    W przypadku gdy produkt nawozowy mieszany zawiera jeden lub więcej biostymulatorów należących do PFC 6, zawartość każdego biostymulatora w mieszance wyraża się w g/kg lub g/l w temperaturze 20 °C.

    CZĘŚĆ III

    PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

    1. Deklarowana zawartość składników pokarmowych lub właściwości fizykochemiczne produktu nawozowego UE mogą odbiegać od wartości rzeczywistej wyłącznie w zakresie zgodnym z tolerancjami ustalonymi w niniejszej części dla odpowiedniej PFC. Tolerancje te zezwalają na odchylenia podczas produkcji, w łańcuchu dystrybucji oraz podczas pobierania próbek i analizy.

    2. Dopuszczalne tolerancje w odniesieniu do deklarowanych parametrów wskazanych w niniejszej części mają wartości ujemne i dodatnie.

    3. Na zasadzie odstępstwa od pkt 1 rzeczywista zawartość składnika w produkcie nawozowym UE, dla którego w załącznikach I lub II ustalono zawartość minimalną lub maksymalną, nigdy nie może być niższa od zawartości minimalnej ani przekraczać zawartości maksymalnej.

    PFC 1: NAWÓZ

    Do nawozów zawierających inhibitory nitryfikacji, inhibitory denitryfikacji lub inhibitory ureazy, jak określono w CMC 1 w części II załącznika II, stosuje się następujące przepisy dotyczące tolerancji:



    Inhibitory

    Dopuszczalna tolerancja dla deklarowanej zawartości inhibitorów

    zawartość poniżej lub równe 2 %

    ± 20 % deklarowanej wartości

    zawartość powyżej 2 %

    ± 0,3 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    PFC 1(A): NAWÓZ ORGANICZNY



    Postać deklarowanych składników pokarmowych i inne deklarowane parametry

    Dopuszczalna tolerancja dla deklarowanej zawartości składników pokarmowych i innych zadeklarowanych parametrów

    zawartość węgla organicznego (Corg)

    odchylenie względne ± 20 % deklarowanej wartości do maksymalnie 2,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    zawartość suchej masy

    ± 5,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    azot całkowity (N)

    odchylenie względne ± 50 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    azot organiczny (Norg)

    odchylenie względne ± 50 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    całkowity pięciotlenek fosforu (P2O5)

    odchylenie względne ± 50 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    całkowity tlenek potasu (K2O)

    odchylenie względne ± 50 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    całkowite i rozpuszczalne w wodzie: tlenek magnezu (MgO), tlenek wapnia (CaO), tritlenek siarki (SO3) lub tlenek sodu (Na2O)

    ± 25 % deklarowanej zawartości tych składników pokarmowych do maksymalnie 1,5 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    węgiel organiczny(Corg) / azot całkowity (N)

    odchylenie względne ± 20 % deklarowanej wartości do maksymalnie 2,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    ilość:

    odchylenie względne ± 1,5 % deklarowanej wartości

    PFC 1(B): NAWÓZ ORGANICZNO-MINERALNY



    Postać deklarowanych składników pokarmowych i inne deklarowane parametry

    Dopuszczalna tolerancja dla deklarowanej zawartości makroskładników pokarmowych i innych zadeklarowanych parametrów

    węgiel organiczny (Corg)

    odchylenie względne ± 20 % deklarowanej wartości do maksymalnie 2,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    zawartość suchej masy

    ± 5,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    deklarowane postaci azotu nieorganicznego (N)

    odchylenie względne ± 25 % deklarowanej wartości do maksymalnie 2,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    azot organiczny (Norg)

    odchylenie względne ± 50 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    deklarowane postaci pięciotlenku fosforu (P2O5)

    odchylenie względne ± 25 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,5 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    deklarowane postaci tlenku potasu (K2O)

    odchylenie względne ± 25 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,5 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    całkowite i rozpuszczalne w wodzie: tlenek magnezu (MgO), tlenek wapnia (CaO), tritlenek siarki (SO3)

    ± 25 % deklarowanej zawartości tych składników pokarmowych do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    całkowity i rozpuszczalny w wodzie tlenek sodu (Na2O)

    ± 25 % deklarowanej zawartości do maksymalnie 0,9 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    ilość:

    odchylenie względne ± 1,5 % deklarowanej wartości



    Mikroskładnik pokarmowy

    Dopuszczalna tolerancja dla deklarowanej zawartości poszczególnych postaci mikroskładnika pokarmowego

    zawartość poniżej lub równa 2 %

    ± 20 % deklarowanej wartości

    zawartość powyżej 2 %, ale poniżej lub równe 10%

    ± 20 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    zawartość powyżej 10 %

    ± 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    PFC 1(C): NAWÓZ NIEORGANICZNY



    Postać deklarowanych składników pokarmowych i inne deklarowane parametry

    Dopuszczalna tolerancja dla deklarowanej zawartości makroskładników pokarmowych i innych zadeklarowanych parametrów

    deklarowane postaci azotu (N)

    odchylenie względne ± 20 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,5 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    deklarowane postaci pięciotlenku fosforu (P2O5)

    odchylenie względne ± 20 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,5 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    deklarowane postaci tlenku potasu (K2O)

    odchylenie względne ± 20 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,5 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    deklarowane postaci azotu (N), pięciotlenku fosforu (P2O5) lub tlenku potasu (K2O) w nawozach dwuskładnikowych

    ± 1,5 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    deklarowane postaci azotu (N), pięciotlenku fosforu (P2O5) lub tlenku potasu (K2O)w nawozach trójskładnikowych

    ± 1,9 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    całkowite i rozpuszczalne w wodzie: tlenek magnezu (MgO), tlenek wapnia (CaO), tritlenek siarki (SO3)

    ± 25 % deklarowanej zawartości tych składników pokarmowych do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych.

    całkowity i rozpuszczalny w wodzie tlenek sodu (Na2O)

    25 % deklarowanej zawartości do maksymalnie 0,9 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    + 50 % deklarowanej zawartości do maksymalnie 1,8 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    granulometria

    odchylenie względne ± 10 % deklarowanej wartości procentowej materiału przechodzącego przez określone sito

    ilość:

    odchylenie względne ± 1 % deklarowanej wartości



    Mikroskładnik pokarmowy

    Dopuszczalna tolerancja dla deklarowanej zawartości poszczególnych postaci mikroskładnika pokarmowego

    zawartość poniżej lub równa 2 %

    ± 20 % deklarowanej wartości

    zawartość powyżej 2 %, ale poniżej lub równa 10%

    ± 20 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    zawartość powyżej 10 %

    ± 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    ilość: odchylenie względne ± 5 % deklarowanej wartości

    PFC 2: ŚRODEK WAPNUJĄCY



    Postać deklarowanych składników pokarmowych i inne deklarowane parametry

    Dopuszczalna tolerancja dla deklarowanych parametrów

    liczba zobojętnienia

    ± 3

    granulometria

    odchylenie względne ± 10 % deklarowanej wartości procentowej materiału przechodzącego przez określone sito.

    całkowity tlenek wapnia (CaO)

    ± 3,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    całkowity tlenek magnezu (MgO)

     

    zawartość poniżej 8 %

    ± 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    zawartość od 8 do 16 %

    ± 2,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    zawartość powyżej lub równa 16 %

    ± 3,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    Reaktywność (próba kwasu chlorowodorowego lub próba inkubacyjna)

    ± 5,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    ilość:

    odchylenie względne ± 1 % deklarowanej wartości

    PFC 3: POLEPSZACZ GLEBY



    Postać deklarowanych składników pokarmowych i inne deklarowane parametry

    Dopuszczalna tolerancja dla deklarowanych parametrów

    ▼C1

    pH

    ± 1,0 deklarowanej wartości

    ▼B

    zawartość węgla organicznego (Corg)

    odchylenie względne ± 10 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    azot organiczny (Norg)

    odchylenie względne ± 50 % deklarowanej wartości do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    azot całkowity (N)

    odchylenie względne ± 20 % do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    całkowity pięciotlenek fosforu (P2O5)

    odchylenie względne ± 20 % do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    całkowity tlenek potasu (K2O)

    odchylenie względne ± 20 % do maksymalnie 1,0 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    zawartość suchej masy

    odchylenie względne ± 10 % deklarowanej wartości

    ilość:

    odchylenie względne ± 5 % deklarowanej wartości

    Przewodność elektryczna

    odchylenie względne ± 75 % deklarowanej wartości

    PFC 4: PODŁOŻE DO UPRAW



    Postać deklarowanych składników pokarmowych i inne deklarowane parametry

    Dopuszczalna tolerancja dla deklarowanych parametrów

    Przewodność elektryczna

    odchylenie względne ± 75 % deklarowanej wartości

    ▼C1

    pH

    ± 1,0 deklarowanej wartości

    ▼B

    Ilość na objętość (litry lub m3)

    odchylenie względne ± 5 % deklarowanej wartości

    Oznaczenie ilości (objętości) materiałów o wielkości cząstek powyżej 60 mm

    odchylenie względne ± 5 % deklarowanej wartości

    Oznaczenie ilości (objętości) gotowych podłoży do upraw

    odchylenie względne ± 5 % deklarowanej wartości

    Azot (N) ekstrahowalny za pomocą CaCl2/DTPA (chlorek wapnia / kwas dietylenotriaminopentaoctowy; „rozpuszczalny w CAT”)

    odchylenie względne ± 75 % deklarowanej wartości

    Pięciotlenek fosforu (P2O5) ekstrahowalny za pomocą CaCl2/DTPA (chlorek wapnia / kwas dietylenotriaminopentaoctowy; „rozpuszczalny w CAT”)

    odchylenie względne ± 75 % deklarowanej wartości

    tlenek potasu (K2O) ekstrahowalny za pomocą CaCl2/DTPA (chlorek wapnia / kwas dietylenotriaminopentaoctowy; „rozpuszczalny w CAT”)

    odchylenie względne ± 75 % deklarowanej wartości

    PFC 5: INHIBITOR



    Związek będący inhibitorem

    Dopuszczalna tolerancja dla deklarowanej zawartości związku będącego inhibitorem

    zawartość poniżej lub równa 2 %

    ± 20 % deklarowanej wartości

    zawartość powyżej 2 %

    ± 0,3 punktu procentowego w wartościach bezwzględnych

    ilość: odchylenie względne ± 5 % deklarowanej wartości

    PFC 6(A): BIOSTYMULATOR MIKROBIOLOGICZNY

    Rzeczywista zawartość lub rzeczywiste zawartości mikroorganizmów mogą odbiegać od deklarowanych wartości o nie więcej niż 15 %.

    PFC 7: PRODUKT NAWOZOWY MIESZANY

    W przypadku gdy produkt nawozowy mieszany zawiera jeden lub więcej biostymulatorów należących do PFC 6, do deklarowanej zawartości każdego biostymulatora zastosowanie mają następujące tolerancje:



    Zawartość deklarowana w g/kg lub g/l przy temperaturze 20 °C

    Dopuszczalna tolerancja

    do 25

    odchylenie względne ± 15 %

    powyżej 25 do 100

    odchylenie względne ± 10 %

    powyżej 100 do 250

    odchylenie względne ± 6 %

    powyżej 250 do 500

    odchylenie względne ± 5 %

    powyżej 500

    ± 25 g/kg lub ± 25 g/l



    ZAŁĄCZNIK IV

    Procedury oceny zgodności

    CZĘŚĆ I

    STOSOWANIE PROCEDUR OCENY ZGODNOŚCI

    W niniejszej części określono stosowanie modułów procedur oceny zgodności, określonych w części II niniejszego załącznika, do produktów nawozowych UE w zależności od ich CMC jak określono w załączniku II, oraz ich PFC, jak określono w załączniku I.

    1.   STOSOWANIE WEWNĘTRZNEJ KONTROLI PRODUKCJI (MODUŁ A)

    1.1. Moduł A może być stosowany do produktu nawozowego UE składającego się wyłącznie z co najmniej jednego z poniższych materiałów składowych:

    a) 

    pierwotnych surowców lub mieszanin, jak określono w CMC 1 w części II załącznika II, z wyjątkiem inhibitora nitryfikacji, inhibitora denitryfikacji lub inhibitora ureazy,

    b) 

    produktów pofermentacyjnych świeżych roślin, jak określono w CMC 4 w części II załącznika II,

    c) 

    produktów ubocznych przemysłu spożywczego, jak określono w CMC 6 w części II załącznika II,

    d) 

    mikroorganizmów, jak określono w CMC 7 w części II załącznika II,

    e) 

    polimerowych składników pokarmowych, jak określono w CMC 8 w części II załącznika II,

    f) 

    produktów ubocznych w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE, jak określono w CMC 11 w części II załącznika II.

    1.2. Moduł A można również stosować w odniesieniu do produktu nawozowego mieszanego, jak określono w PFC 7.

    1.3. W drodze odstępstwa od pkt 1.1 i 1.2 moduł A nie może być stosowany do:

    a) 

    prostego lub wieloskładnikowego stałego nieorganicznego nawozu makroskładnikowego o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu, jak określono w PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A), lub do produktu nawozowego mieszanego, jak określono w PFC 7, zawierającego co najmniej 28 % (m/m) azotu (N) z produktu nawozowego UE należącego do PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A);

    b) 

    inhibitora, jak określono w PFC 5; lub

    c) 

    biostymulatora, jak określono w PFC 6.

    2.   Stosowanie wewnętrznej kontroli produkcji oraz badanie wyrobów pod nadzorem (moduł A1)

    Moduł A1 stosowany jest do prostego lub wieloskładnikowego stałego nieorganicznego nawozu makroskładnikowego o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu, jak określono w PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A), i do produktu nawozowego mieszanego, jak określono w PFC 7, zawierającego co najmniej 28 % (m/m) azotu (N) z produktu nawozowego UE należącego do PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A).

    3.   STOSOWANIE BADANIA TYPU UE (MODUŁ B), A NASTĘPNIE ZGODNOŚCI Z TYPEM W OPARCIU O WEWNĘTRZNĄ KONTROLĘ PRODUKCJI (MODUŁ C)

    3.1. Moduł B, a następnie moduł C mogą być stosowane do produktu nawozowego UE składającego się wyłącznie z co najmniej jednego z poniższych materiałów składowych:

    a) 

    inhibitora nitryfikacji, inhibitora denitryfikacji lub inhibitora ureazy, jak określono w CMC 1 w części II załącznika II,

    b) 

    roślin, części roślin lub wyciągów z roślin, jak określono w CMC 2 w części II załącznika II,

    c) 

    polimerów innych niż polimerowe składniki pokarmowe, jak określono w CMC 9 w części II załącznika II,

    d) 

    produktów pochodnych w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, jak określono w CMC 10 w części II załącznika II,

    e) 

    CMC, o których mowa w pkt 1.1 niniejszej części.

    3.2. Moduł B, a następnie moduł C mogą być również stosowane do:

    a) 

    inhibitora, jak określono w PFC 5,

    b) 

    biostymulatora, jak określono w PFC 6, oraz

    c) 

    produktu nawozowego mieszanego, jak określono w PFC 7.

    3.3. W drodze odstępstwa od pkt 3.1 i 3.2 moduł B, a następnie moduł C nie mogą być stosowane do prostego lub wieloskładnikowego stałego nieorganicznego nawozu makroskładnikowego o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu, jak określono w PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A), lub do produktu nawozowego mieszanego, jak określono w PFC 7, zawierającego co najmniej 28 % (m/m) azotu (N) z produktu nawozowego UE należącego do PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A).

    4.   Stosowanie zapewniania jakości procesu produkcji (moduł D1)

    4.1. Moduł D1 może być stosowany do wszystkich produktów nawozowych UE.

    4.2. W drodze odstępstwa od pkt 4.1 moduł D1 nie może być stosowany do prostego lub wieloskładnikowego stałego nieorganicznego nawozu makroskładnikowego o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu, jak określono w PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A), lub do produktu nawozowego mieszanego, jak określono w PFC 7, zawierającego co najmniej 28 % (m/m) azotu (N) z produktu nawozowego UE należącego do PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A).

    CZĘŚĆ II

    OPIS PROCEDUR OCENY ZGODNOŚCI

    MODUŁ A – WEWNĘTRZNA KONTROLA PRODUKCJI

    1.   Opis modułu

    Wewnętrzna kontrola produkcji to procedura oceny zgodności, w której producent wywiązuje się z obowiązków określonych w pkt 2, 3 i 4, oraz, na swoją wyłączną odpowiedzialność, zapewnia i oświadcza, że dane produkty nawozowe UE spełniają mające do nich zastosowanie wymogi niniejszego rozporządzenia.

    2.   Dokumentacja techniczna

    2.1 Producent sporządza dokumentację techniczną. Dokumentacja ta umożliwia ocenę produktu nawozowego UE pod względem jego zgodności z odnośnymi wymogami oraz obejmuje odpowiednią analizę i ocenę ryzyka.

    2.2 W dokumentacji technicznej określa się mające zastosowanie wymogi i ujmuje, w stopniu właściwym dla takiej oceny, projektowanie, wytwarzanie oraz przewidziane zastosowanie produktu nawozowego UE. Dokumentacja techniczna zawiera, w stosownych przypadkach, co najmniej następujące elementy:

    a) 

    ogólny opis produktu nawozowego UE, PFC odpowiadającą deklarowanej funkcji produktu nawozowego UE i opis przewidzianego zastosowania,

    b) 

    wykaz użytych materiałów składowych, CMS, o których mowa w załączniku II, do których należą, oraz informacje o ich pochodzeniu lub procesie produkcji,

    c) 

    deklaracje zgodności UE dla elementów składowych produktu nawozowego mieszanego będących produktem nawozowym UE,

    d) 

    rysunki, schematy, opisy i wyjaśnienia niezbędne do zrozumienia procesu produkcji produktu nawozowego UE,

    e) 

    wzór etykiety lub ulotki, lub obu, o których mowa w art. 6 ust. 7, zawierający informacje wymagane zgodnie z załącznikiem III,

    f) 

    wykaz norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 13, wspólnych specyfikacji, o których mowa w art. 14, lub innych właściwych zastosowanych specyfikacji technicznych. W przypadku gdy normy zharmonizowane lub wspólne specyfikacje stosowane są częściowo, w dokumentacji technicznej określa się, które z ich części zostały zastosowane,

    g) 

    wyniki wykonanych obliczeń, w tym obliczeń służących wykazaniu zgodności z załącznikiem I część II pkt 5, przeprowadzonych badań itp.,

    h) 

    sprawozdania z badań,

    i) 

    w przypadku gdy produkt nawozowy UE zawiera produkty uboczne w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE lub składa się z takich produktów – dowody techniczne i administracyjne, że te produkty uboczne spełniają kryteria ustanowione w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 42 ust. 7 niniejszego rozporządzenia, a także ze środkami krajowymi transponującymi art. 5 ust. 1 dyrektywy 2008/98/WE i – w stosownych przypadkach – z aktami wykonawczymi, o których mowa w art. 5 ust. 2 lub środkami krajowymi przyjętymi na podstawie art. 5 ust. 3 tej dyrektywy.

    j) 

    w przypadku gdy całkowita zawartość chromu (Cr) w produkcie nawozowym UE przekracza 200 mg/kg, informacje na temat maksymalnej ilości i dokładne źródło całkowitego chromu (Cr).

    3.   Produkcja

    Producent wprowadza wszelkie środki niezbędne do tego, aby proces produkcji i jego monitorowanie zapewniały zgodność wytworzonych produktów nawozowych UE z dokumentacją techniczną, o której mowa w pkt 2, oraz z mającymi do nich zastosowanie wymogami niniejszego rozporządzenia.

    4.   Oznakowanie CE i deklaracja zgodności UE

    4.1. Producent umieszcza oznakowanie CE na każdym opakowaniu produktu nawozowego UE spełniającego mające zastosowanie wymogi niniejszego rozporządzenia lub, w przypadku gdy produkt jest dostarczany bez opakowania, w dokumencie dołączonym do produktu nawozowego UE.

    4.2. Producent sporządza pisemną deklarację zgodności UE dla danego produktu nawozowego UE lub typu i przechowuje ją wraz z dokumentacją techniczną do dyspozycji organów krajowych przez 5 lat od wprowadzenia produktu nawozowego UE do obrotu. W deklaracji zgodności UE identyfikuje się produkt nawozowy UE lub typ, dla którego została sporządzona.

    4.3. Kopię deklaracji zgodności UE udostępnia się właściwym organom na żądanie.

    5.   Upoważniony przedstawiciel

    Obowiązki producenta ustanowione w pkt 4 mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

    MODUŁ A1 – WEWNĘTRZNA KONTROLA PRODUKCJI ORAZ TESTOWANIE PRODUKTÓW POD NADZOREM

    1.   Opis modułu

    Wewnętrzna kontrola produkcji oraz testowanie produktów pod nadzorem to procedura oceny zgodności, w której producent wywiązuje się z obowiązków ustanowionych w pkt 2, 3, 4 i 5, oraz, na swoją wyłączną odpowiedzialność, zapewnia i oświadcza, że dane produkty nawozowe UE spełniają mające do nich zastosowanie wymogi niniejszego rozporządzenia.

    2.   Dokumentacja techniczna

    2.1. Producent sporządza dokumentację techniczną. Dokumentacja ta umożliwia ocenę produktu nawozowego UE pod względem jego zgodności z odnośnymi wymogami oraz obejmuje odpowiednią analizę i ocenę ryzyka.

    2.2. W dokumentacji technicznej określa się mające zastosowanie wymogi i uwzględnia, w stopniu właściwym dla takiej oceny, projektowanie, wytwarzanie oraz przewidziane zastosowanie produktu nawozowego UE. Dokumentacja techniczna zawiera, w stosownych przypadkach, co najmniej następujące elementy:

    a) 

    ogólny opis produktu nawozowego UE, PFC odpowiadającą deklarowanej funkcji produktu nawozowego UE i opis przewidzianego zastosowania,

    b) 

    wykaz użytych materiałów składowych, CMS, o których mowa w załączniku II, do których należą, oraz informacje o ich pochodzeniu lub procesie produkcji,

    c) 

    deklaracje zgodności UE dla elementów składowych produktu nawozowego mieszanego będących produktem nawozowym UE,

    d) 

    rysunki, schematy, opisy i wyjaśnienia niezbędne do zrozumienia procesu produkcji produktu nawozowego UE,

    e) 

    wzór etykiety lub ulotki, lub obu, o których mowa w art. 6 ust. 7, zawierający informacje wymagane zgodnie z załącznikiem III,

    f) 

    nazwy i adresy miejsc, w których wyprodukowano nawóz i jego podstawowe składniki, oraz podmiotów gospodarczych zarządzających tymi miejscami,

    g) 

    wykaz norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 13, wspólnych specyfikacji, o których mowa w art. 14, lub innych właściwych zastosowanych specyfikacji technicznych. W przypadku gdy normy zharmonizowane lub wspólne specyfikacje stosowane są częściowo, w dokumentacji technicznej określa się, które z ich części zostały zastosowane,

    h) 

    wyniki wykonanych obliczeń, w tym obliczeń służących wykazaniu zgodności z załącznikiem I część II pkt 5, przeprowadzonych badań itp.,

    i) 

    sprawozdania z badań, w tym sprawozdania z kontroli produktów w odniesieniu do retencji oleju i odporności na detonację, o których mowa w pkt 4, oraz

    j) 

    w przypadku gdy produkt nawozowy UE zawiera produkty uboczne w rozumieniu dyrektywy 2008/98/WE lub składa się z takich produktów – dowody techniczne i administracyjne, że te produkty uboczne spełniają kryteria ustanowione w aktach delegowanych, o których mowa w art. 42 ust. 7 niniejszego rozporządzenia, a także ze środkami krajowymi dokonującymi transpozycji art. 5 ust. 1 dyrektywy 2008/98/WE i – w stosownych przypadkach – z aktami wykonawczymi, o których mowa w art. 5 ust. 2 lub środkami krajowymi przyjętymi na podstawie art. 5 ust. 3 tej dyrektywy.

    3.   Produkcja

    Producent wprowadza wszelkie środki niezbędne do tego, aby proces produkcji i jego monitorowanie zapewniały zgodność wytworzonych produktów nawozowych UE z dokumentacją techniczną, o której mowa w pkt 2, oraz z z mającymi do nich zastosowanie wymogami niniejszego rozporządzenia.

    4.   Kontrola produktów w odniesieniu do retencji oleju i odporności na detonację

    Cykle termiczne i badania, o których mowa w pkt 4.1–4.4, przeprowadza się w imieniu producenta na reprezentatywnej próbce produktu nawozowego UE co 3 miesiące w celu weryfikacji zgodności z:

    a) 

    wymogiem dotyczącym retencji oleju, o którym mowa w PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A) pkt 4 w załączniku I, oraz

    b) 

    wymogiem dotyczącym odporności na detonację, o którym mowa w PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A) pkt 5 w załączniku I.

    Cykle termiczne i badania są przeprowadzane pod kierunkiem jednostki notyfikowanej wybranej przez producenta.

    4.1.   Cykle termiczne przed badaniem zgodności z wymogiem dotyczącym retencji oleju, o którym mowa w załączniku I PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A) pkt 4

    4.1.1.   Zasada i definicja

    Podgrzać próbkę w zamkniętej odpowiedniej kolbie laboratoryjnej od temperatury otoczenia do temperatury 50 °C i utrzymywać w tej temperaturze przez dwie godziny (faza w temperaturze 50 °C). Następnie ochłodzić próbkę do temperatury 25 °C i utrzymywać w tej temperaturze przez dwie godziny (faza w temperaturze 25 °C). Kombinacja następujących po sobie faz w temperaturze 50 °C i 25 °C stanowi jeden cykl termiczny. Po poddaniu badanej próbki dwóm cyklom termicznym przechowuje się ją w temperaturze 20 (±3)°C w celu oznaczenia retencji oleju.

    4.1.2.   Aparatura

    Standardowa aparatura laboratoryjna, w szczególności:

    a) 

    łaźnie wodne lub piece z termostatem ustawionym na, odpowiednio, 25 ± 1 °C i 50 ± 1 °C,

    b) 

    odpowiednia kolba laboratoryjna o pojemności 150 ml.

    4.1.3.   Procedura

    4.1.3.1. Umieścić każdą badaną próbkę o masie 70 ± 5 g w odpowiedniej kolbie laboratoryjnej, którą następnie należy zamknąć.

    4.1.3.2. Po osiągnięciu temperatury 50 °C i utrzymaniu jej przez dwie godziny należy zmienić temperaturę kolby na 25 °C za pomocą łaźni lub pieca i odwrotnie.

    4.1.3.3. W przypadku korzystania z łaźni wodnej – utrzymywać stałą temperaturę wody w każdej łaźni i jej ciągły ruch poprzez szybkie mieszanie. Dopilnować, by poziom wody utrzymywał się powyżej poziomu próbek. Korki zakryć gumowym kapslem, aby zapobiec kondensacji.

    4.2.   Badanie retencji oleju, o której mowa w załączniku I PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A) pkt 4

    4.2.1.   Opis

    Retencja oleju produktu nawozowego UE to ilość oleju zatrzymywana przez produkt nawozowy UE oznaczona w warunkach działania, określona i wyrażona jako % (m/m).

    Badanie przeprowadza się na reprezentatywnej próbce produktu nawozowego UE. Przed badaniem całą masę próbki poddaje się dwóm cyklom termicznym zgodnie z pkt 4.1.

    Metoda ta ma zastosowanie zarówno do nawozów sypkich, jak i granulowanych, niezawierających substancji rozpuszczalnych w oleju.

    4.2.2.   Zasada

    Całkowite zanurzenie badanej próbki nawozu w oleju napędowym na określony czas, a następnie odsączenie nadmiaru oleju w określonych warunkach. Pomiar przyrostu masy badanej porcji nawozu.

    4.2.3.   Odczynniki

    Olej gazowy o następujących właściwościach:

    a) 

    lepkość maksymalnie: 5 mPas w temperaturze 40 °C;

    b) 

    gęstość: 0,8–0,85 g/ml w temperaturze 20 °C;

    c) 

    zawartość siarki: ≤ 1,0 % (m/m);

    d) 

    popiół: ≤ 0,1 % (m/m).

    4.2.4.   Aparatura

    Standardowa aparatura laboratoryjna i:

    a) 

    waga o dokładności do 0,01 g;

    b) 

    zlewki o pojemności 500 ml;

    c) 

    lejek z tworzywa sztucznego, najlepiej o ściankach cylindrycznych w górnej części, o średnicy około 200 mm;

    d) 

    sito kontrolne o rozmiarze 0,5 mm, dopasowane do lejka;

    Uwaga: Wymiary lejka i sita dobiera się tak, by tylko kilka granulek leżało jedna na drugiej, a olej napędowy mógł łatwo spływać.

    e) 

    bibuła filtracyjna, o dużej szybkości sączenia, karbowana, miękka, o gramaturze 150 g/m2;

    f) 

    bibuła chłonna (jakość laboratoryjna).

    4.2.5.   Procedura

    4.2.5.1. W krótkim odstępie czasu przeprowadza się dwa oddzielne oznaczenia, jedno po drugim, na różnych porcjach tej samej badanej próbki.

    4.2.5.2. Usunąć cząstki mniejsze niż 0,5 mm przy użyciu sita kontrolnego. Odważyć w zlewce około 50 g badanej próbki z dokładnością do 0,01 g. Dodać olej napędowy w takiej ilości, by całkowicie pokrył bryłki lub granulki, i ostrożnie wymieszać, aby mieć pewność, że powierzchnia wszystkich bryłek lub granulek jest całkowicie zwilżona. Przykryć zlewkę szkiełkiem zegarkowym i pozostawić na jedną godzinę w temperaturze 25 (± 2) °C.

    4.2.5.3. Przesączyć całą zawartość zlewki przez lejek wyposażony w sito kontrolne. Część próbki, zatrzymaną na sicie, pozostawić na nim na jedną godzinę, aby nadmiar oleju mógł spłynąć.

    4.2.5.4. Rozłożyć na równej powierzchni dwa arkusze bibuły filtracyjnej (około 500 mm x 500 mm) jeden na drugim; zagiąć cztery brzegi obu arkuszy bibuły filtracyjnej na szerokości 40 mm w górę, aby zapobiec staczaniu się bryłek lub granulek nawozu z bibuły. Umieścić dwie warstwy bibuły chłonnej na środku bibuły filtracyjnej. Wysypać całą zawartość sita kontrolnego na powierzchnię bibuły chłonnej i rozprowadzić bryłki lub granulki równą warstwą za pomocą miękkiej, płaskiej szczoteczki. Po dwóch minutach unieść jedną stronę bibuły chłonnej i przenieść bryłki lub granulki na leżącą pod spodem bibułę filtracyjną, po czym rozprowadzić je równą warstwą na powierzchni bibuły filtracyjnej za pomocą szczoteczki. Przykryć nałożoną warstwę bryłek lub granulek badanej próbki drugim arkuszem bibuły filtracyjnej, także z zagiętymi do góry brzegami, i kolistymi ruchami, lekko dociskając, przetaczać bryłki między bibułami. Po każdych ośmiu kolistych ruchach przerwać tę czynność i podniósłszy przeciwległe rogi bibuły, przesunąć w kierunku środka bryłki lub granulki, które znalazły się na skraju arkusza dolnej bibuły. Przestrzegać następującego sposobu postępowania: wykonać cztery pełne ruchy koliste, najpierw zgodnie z ruchem wskazówek zegara, a następnie w kierunku przeciwnym. Potem przesunąć bryłki lub granulki z powrotem do środka arkusza, jak opisano powyżej. Tę procedurę należy powtórzyć trzykrotnie (24 ruchy koliste, rogi unoszone dwukrotnie). Ostrożnie włożyć nowy arkusz bibuły filtracyjnej między arkusz dolny a górny i poprzez uniesienie brzegów arkusza górnego pozwolić, aby bryłki lub granulki nawozu stoczyły się na ten nowy arkusz. Przykryć warstwę bryłek lub granulek nowym arkuszem bibuły filtracyjnej i powtórzyć tę samą procedurę, jak opisano powyżej. Natychmiast po ukończeniu przetaczania bryłek lub granulek przesypać je do wytarowanego naczynia i zważyć ponownie z dokładnością do 0,01 g w celu oznaczenia masy zatrzymanego oleju napędowego.

    4.2.5.5. Powtórzenie procedury przetaczania i powtórne ważenie

    Jeżeli okaże się, że ilość oleju napędowego zatrzymanego w badanej porcji próbki okaże jest większa niż 2,00 g, należy umieścić tę porcję na świeżej bibule filtracyjnej i powtórzyć procedurę przetaczania, podnosząc rogi zgodnie z opisem w pkt 4.2.5.4 (dwa razy ośmiokrotne ruchy koliste, raz podnoszenie). Następnie powtórnie zważyć porcję.

    4.2.5.6. Należy przeprowadzić dwa badania retencji oleju na każdej próbce.

    4.2.6.   Sprawozdanie z badań

    4.2.6.1.   Wyrażanie wyników

    4.2.6.1.1.   Sposób obliczania i wzór

    Retencję oleju, z każdego oznaczenia (pkt 4.2.5.1), wyrażoną jako % (m/m) przesianej badanej porcji, oblicza się ze wzoru:

    image

    gdzie:

    m1 to masa przesianej części badanej porcji w g (pkt 4.2.5.2),

    m2 to masa badanej porcji zgodnie z pkt 4.2.5.4 i 4.2.5.5 jako wynik ostatniego ważenia w g.

    4.2.6.1.2.

    Jako wynik przyjmuje się średnią arytmetyczną dwóch oddzielnych oznaczeń.

    4.2.6.2.

    Sprawozdanie z badań stanowi część dokumentacji technicznej.

    4.3.   Cykle termiczne przed badaniem odporności na detonację, o którym mowa w załączniku I PFC 1(C)(I)(a)(i–ii)(A) pkt 5

    4.3.1.   Zasada i definicja

    Umieszczoną w szczelnym pojemniku próbkę podgrzać od temperatury otoczenia do temperatury 50 °C i utrzymywać w tej temperaturze przez jedną godzinę (faza w temperaturze 50 °C). Następnie ochłodzić próbkę do temperatury 25 °C i utrzymywać w tej temperaturze przez jedną godzinę (faza w temperaturze 25 °C). Kombinacja następujących po sobie faz w temperaturze 50 °C i 25 °C stanowi jeden cykl termiczny. Po poddaniu wymaganej liczbie cykli termicznych badaną próbkę przechowuje się w temperaturze 20 ±3 °C do czasu przeprowadzenia testu odporności na detonację.

    4.3.2.   Aparatura

    Metoda 1

    a) 

    Łaźnia wodna termostatowana w zakresie temperatur od 20 do 51 °C o minimalnej szybkości ogrzewania i chłodzenia równej 10 °C/h, albo dwie łaźnie wodne: jedna z termostatem ustawionym na 20 °C, a druga – na 51 °C. Wodę w łaźni(ach) należy stale mieszać; objętość łaźni musi być na tyle duża, by zapewnić swobodną cyrkulację wody.

    b) 

    Pojemnik ze stali nierdzewnej, całkowicie wodoszczelny, zaopatrzony wewnątrz w urządzenie rejestrujące temperaturę. Zewnętrzna szerokość pojemnika wynosi 45 ± 2 mm, a grubość ścianki – 1,5 mm (zob. rysunek 1 jako przykład). Wysokość i długość pojemnika można dobrać tak, by odpowiadały wymiarom łaźni wodnej, np. długość 600 mm, wysokość 400 mm.

    Metoda 2

    a) 

    Odpowiedni piec termostatowany w zakresie temperatur od 20 °C do 51 °C o minimalnej szybkości ogrzewania i chłodzenia równej 10 °C/h.

    b) 

    Odpowiednie szczelne pojemniki lub worki z tworzywa sztucznego zaopatrzone w odpowiednie urządzenie rejestrujące temperaturę w środku próbki lub pojemnika ze stali nierdzewnej, opisanego w pkt 4.3.2. metoda 1 lit. b). Po napełnieniu zewnętrzna grubość pojemnika lub worka może wynosić maksymalnie 45 mm.

    4.3.3.   Procedura

    Do pojemników lub worków włożyć nawóz w ilości wystarczającej do przeprowadzenia testu odporności na detonację i zamknąć je. Pojemniki ze stali nierdzewnej umieścić w łaźni wodnej (metoda 1) lub w pojemnikach lub workach w piecu (metoda 2). Ogrzać wodę lub piec do temperatury 51 °C i zmierzyć temperaturę w środku próbki nawozu. Godzinę po osiągnięciu wewnątrz próbki temperatury 50 °C rozpocząć ochładzanie. Godzinę po osiągnięciu wewnątrz próbki temperatury 25 °C rozpocząć ogrzewanie w drugim cyklu. W przypadku korzystania z dwóch łaźni wodnych lub pieców, po każdym okresie ogrzewania/ochładzania przenieść pojemniki lub worki do drugiej łaźni lub drugiego pieca.

    Rysunek 1