02014R0376 — PL — 11.09.2018 — 001.001

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 376/2014 z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zgłaszania i analizy zdarzeń w lotnictwie cywilnym oraz podejmowanych w związku z nimi działań następczych, zmiany rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 996/2010 oraz uchylenia dyrektywy 2003/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzeń Komisji (WE) nr 1321/2007 i (WE) nr 1330/2007 (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 122 z 24.4.2014, s. 18)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
►M1	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2018/1139 z dnia 4 lipca 2018 r.	L 212	1	22.8.2018

---

▼B

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 376/2014

z dnia 3 kwietnia 2014 r.

w sprawie zgłaszania i analizy zdarzeń w lotnictwie cywilnym oraz podejmowanych w związku z nimi działań następczych, zmiany rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 996/2010 oraz uchylenia dyrektywy 2003/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzeń Komisji (WE) nr 1321/2007 i (WE) nr 1330/2007

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

Artykuł 1

Cele

1.  Niniejsze rozporządzenie ma na celu poprawę bezpieczeństwa lotniczego poprzez zapewnienie zgłaszania, gromadzenia, przechowywania, ochrony, wymiany, udostępniania i analizowania odpowiednich informacji dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego.

Niniejsze rozporządzenie zapewnia:

2.  Jedynym celem zgłaszania zdarzeń jest zapobieganie wypadkom i incydentom, a nie przypisywanie winy lub odpowiedzialności.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

Artykuł 3

Przedmiot i zakres stosowania

1.  Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące:

▼M1

2.  Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do zdarzeń i innych informacji związanych z bezpieczeństwem dotyczących cywilnych statków powietrznych, do których zastosowanie ma rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1139 ( 1 ).

Jednakże niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do zdarzeń i innych informacji związanych z bezpieczeństwem dotyczących bezzałogowych statków powietrznych, w odniesieniu do których nie są wymagane certyfikat lub deklaracja zgodnie z art. 56 ust. 1 i 5 rozporządzenia (UE) 2018/1139, chyba że zdarzenie lub inne informacje związane z bezpieczeństwem dotyczące bezzałogowych statków powietrznych doprowadziło do śmierci lub poważnych urazów osób lub jeżeli uczestniczył w nim statek powietrzny inny niż bezzałogowy statek powietrzny.

Państwa członkowskie mogą postanowić o stosowaniu niniejszego rozporządzenia również do zdarzeń i innych informacji związanych z bezpieczeństwem dotyczących statku powietrznego, do których nie ma zastosowania rozporządzenie (UE) 2018/1139.

▼B

Artykuł 4

Obowiązkowe zgłaszanie zdarzeń

1.  Osoby wymienione w ust. 6 zgłaszają za pośrednictwem systemu obowiązkowego zgłaszania zdarzeń zgodnie z niniejszym artykułem zdarzenia, które mogą stanowić znaczące ryzyko dla bezpieczeństwa lotniczego i należą do następujących kategorii:

2.  Każda organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim ustanawia system obowiązkowego zgłaszania zdarzeń, aby ułatwić gromadzenie szczegółowych danych dotyczących zdarzeń, o których mowa w ust. 1.

3.  Każde państwo członkowskie ustanawia system obowiązkowego zgłaszania zdarzeń, aby ułatwić gromadzenie szczegółowych danych dotyczących zdarzeń, w tym gromadzenie szczegółowych danych dotyczących zdarzeń zgromadzonych przez organizacje zgodnie z ust. 2.

4.  Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego („Agencja”) ustanawia system obowiązkowego zgłaszania zdarzeń, aby ułatwić gromadzenie szczegółowych danych dotyczących zdarzeń, w tym gromadzenie szczegółowych danych dotyczących zdarzeń zgromadzonych zgodnie z ust. 2 przez organizacje certyfikowane lub zatwierdzone przez Agencję.

5.  Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych wykaz klasyfikujący zdarzenia, do których należy się odnieść podczas zgłaszania zdarzeń zgodnie z ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 19 ust. 2.

Komisja umieszcza w tych aktach wykonawczych osobny wykaz klasyfikujący zdarzenia, mający zastosowanie do statków powietrznych innych niż skomplikowane technicznie statki powietrzne z napędem silnikowym. Wykaz jest uproszczoną wersją wykazu, o którym mowa w akapicie pierwszym, i jest dostosowywany w stosownych przypadkach do specyfiki tej gałęzi lotnictwa.

6.  Następujące osoby fizyczne zgłaszają zdarzenia, o których mowa w ust. 1, za pośrednictwem systemu ustanowionego zgodnie z ust. 2 przez organizację zatrudniającą zgłaszającego, zawierającą z nim umowy lub korzystającą z jego usług, lub — alternatywnie — za pośrednictwem systemu ustanowionego zgodnie z ust. 3 przez państwo członkowskie siedziby jego organizacji lub przez państwo, które wydało, zatwierdziło lub przekonwertowało licencję pilota, lub za pośrednictwem systemu ustanowionego zgodnie z ust. 4 przez Agencję:

7.  Osoby wymienione w ust. 6 zgłaszają zdarzenia w terminie 72 godzin od chwili, w której dowiedziały się o zdarzeniu, chyba że uniemożliwiają to wyjątkowe okoliczności.

8.  Po otrzymaniu powiadomienia o zdarzeniu każda organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim, która nie jest objęta ust. 9, zgłasza do właściwego organu tego państwa członkowskiego, o którym to organie mowa w art. 6 ust. 3, najszybciej jak to możliwe, a w każdym przypadku nie później niż 72 godziny od chwili, w której dowiedziała się o zdarzeniu, szczegółowe dane dotyczące zdarzeń zgromadzone zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

9.  Po otrzymaniu powiadomienia o zdarzeniu każda organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim, certyfikowana lub zatwierdzona przez Agencję, zgłasza do Agencji najszybciej jak to możliwe, a w każdym przypadku nie później niż 72 godziny od chwili, w której dowiedziała się o zdarzeniu, szczegółowe dane dotyczące zdarzeń zgromadzone zgodnie z ust. 2.

Artykuł 5

Dobrowolne zgłaszanie zdarzeń

1.  Każda organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim ustanawia system dobrowolnego zgłaszania zdarzeń, aby ułatwić gromadzenie:

2.  Każde państwo członkowskie ustanawia system dobrowolnego zgłaszania zdarzeń, aby ułatwić gromadzenie:

System ten obejmuje również między innymi gromadzenie informacji przekazywanych przez organizacje zgodnie z ust. 6.

3.  Agencja ustanawia system dobrowolnego zgłaszania zdarzeń, aby ułatwić gromadzenie:

System ten obejmuje również między innymi gromadzenie informacji przekazywanych przez organizacje certyfikowane lub zatwierdzone przez Agencję zgodnie z ust. 5.

4.  Systemy dobrowolnego zgłaszania zdarzeń wykorzystuje się do ułatwiania gromadzenia szczegółowych danych dotyczących zdarzeń lub informacji związanych z bezpieczeństwem:

5.  Każda organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim, która jest certyfikowana lub zatwierdzona przez Agencję, zgłasza terminowo do Agencji szczegółowe dane dotyczące zdarzeń oraz inne informacje związane z bezpieczeństwem zgromadzone zgodnie z ust. 1, które mogą wiązać się z rzeczywistym lub potencjalnym ryzykiem dla bezpieczeństwa lotniczego.

6.  Każda organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim, która nie jest certyfikowana lub zatwierdzona przez Agencję, zgłasza terminowo właściwemu organowi tego państwa członkowskiego wyznaczonemu zgodnie z art. 6 ust. 3, szczegółowe dane dotyczące zdarzeń oraz inne informacje związane z bezpieczeństwem zgromadzone zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, które mogą wiązać się z rzeczywistym lub potencjalnym ryzykiem dla bezpieczeństwa lotniczego. Państwa członkowskie mogą zobowiązać każdą organizację mającą siedzibę na ich terytorium do zgłaszania szczegółowych danych dotyczących wszystkich zdarzeń zgromadzonych zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu.

7.  Państwa członkowskie, Agencja i organizacje mogą ustanowić inne systemy gromadzenia i przetwarzania informacji dotyczących bezpieczeństwa w celu gromadzenia szczegółowych informacji dotyczących zdarzeń, które mogły nie zostać wychwycone w systemach zgłaszania zdarzeń, o których mowa w art. 4 oraz w ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu. Systemy te mogą obejmować zgłaszanie zdarzeń podmiotom innym niż podmioty określone w art. 6 ust. 3 i mogą przewidywać aktywny udział:

8.  Informacje uzyskane w wyniku zgłaszania dobrowolnego i obowiązkowego mogą być włączane w jeden system.

Artykuł 6

Gromadzenie i przechowywanie informacji

1.  Każda organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim wyznacza jedną lub większą liczbę osób, które będą w sposób niezależny zajmować się gromadzeniem, oceną, przetwarzaniem, analizą i przechowywaniem szczegółowych danych dotyczących zdarzeń zgłaszanych zgodnie z art. 4 i 5.

Obsługa zgłoszeń odbywa się w taki sposób, aby zapobiegać wykorzystywaniu informacji do celów innych niż bezpieczeństwo oraz należycie zabezpieczać poufność tożsamości zgłaszającego i osób wymienionych w zgłoszeniach zdarzeń, mając na uwadze propagowanie zasady „just culture”.

2.  Za zgodą właściwego organu małe organizacje mogą wprowadzić uproszczony mechanizm gromadzenia, oceny, przetwarzania, analizy i przechowywania szczegółowych danych dotyczących zdarzeń. Mogą dzielić te zadania z innymi organizacjami o tym samym charakterze, stosując przy tym przepisy dotyczące poufności i ochrony zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

3.  Każde państwo członkowskie ustanawia jeden lub większą liczbę właściwych organów, aby ustanowić mechanizm, który będzie w sposób niezależny gromadził, oceniał, przetwarzał, analizował i przechowywał szczegółowe dane dotyczące zdarzeń zgłaszanych zgodnie z art. 4 i 5.

Obsługa zgłoszeń odbywa się w taki sposób, aby zapobiegać wykorzystywaniu informacji do celów innych niż bezpieczeństwo oraz należycie zabezpieczać poufność tożsamości zgłaszającego i osób wymienionych w zgłoszeniach zdarzeń, mając na uwadze propagowanie zasady „just culture”.

Organy, które mogą zostać wyznaczone zgodnie z akapitem pierwszym, wspólnie albo osobno, to:

W przypadku gdy państwo członkowskie wyznacza więcej niż jeden organ lub podmiot, jeden z nich wyznacza jako punkt kontaktowy do celów przekazywania informacji, o których mowa w art. 8 ust. 2.

4.  Agencja wyznacza jedną lub większą liczbę osób w celu ustanowienia mechanizmu, który będzie w sposób niezależny gromadził, oceniał, przetwarzał, analizował i przechowywał szczegółowe dane dotyczące zdarzeń zgłaszanych zgodnie z art. 4 i 5.

Obsługa zgłoszeń odbywa się w taki sposób, aby zapobiegać wykorzystywaniu informacji do celów innych niż bezpieczeństwo oraz należycie zabezpieczać poufność tożsamości zgłaszającego i osób wymienionych w zgłoszeniach zdarzeń, mając na uwadze propagowanie zasady „just culture”.

5.  Organizacje przechowują w jednej lub większej liczbie baz danych zgłoszenia zdarzeń opracowane na podstawie szczegółowych danych dotyczących zdarzeń zgromadzonych zgodnie z art. 4 i 5.

6.  Właściwe organy, o których mowa w ust. 3, przechowują w krajowej bazie danych zgłoszenia zdarzeń opracowane na podstawie szczegółowych danych dotyczących zdarzeń zgromadzonych zgodnie z art. 4 i 5.

7.  W krajowej bazie danych przechowuje się również stosowne informacje dotyczące wypadków i poważnych incydentów zgromadzone lub ujawnione przez organy ds. badania zdarzeń lotniczych.

8.  Agencja przechowuje w bazie danych zgłoszenia zdarzeń opracowane na podstawie szczegółowych danych dotyczących zdarzeń zgromadzonych zgodnie z art. 4 i 5.

9.  Organy ds. badania zdarzeń lotniczych mają pełny dostęp do swoich odpowiednich krajowych baz danych, o których mowa w ust. 6, do celów wywiązania się ze swoich obowiązków wynikających z art. 5 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 996/2010.

10.  Organy lotnictwa cywilnego państw członkowskich mają pełny dostęp do swoich odpowiednich krajowych baz danych, o których mowa w ust. 6, do celów wywiązywania się ze swoich obowiązków związanych z bezpieczeństwem.

Artykuł 7

Jakość i treść zgłoszeń zdarzeń

1.  Zgłoszenia zdarzeń, o których mowa w art. 6, zawierają co najmniej informacje wymienione w załączniku I.

2.  Zgłoszenia zdarzeń, o których mowa w art. 6 ust. 5, 6 i 8, zawierają klasyfikację danego zdarzenia pod względem ryzyka dla bezpieczeństwa. Ta klasyfikacja jest poddawana przeglądowi i w razie konieczności zmieniana, oraz zatwierdzana przez właściwy organ państwa członkowskiego lub Agencję, zgodnie ze wspólnym europejskim systemem klasyfikacji ryzyka, o którym mowa w ust. 5 niniejszego artykułu.

3.  Organizacje, państwa członkowskie oraz Agencja ustanawiają procedury kontroli jakości danych, aby poprawić spójność danych, a zwłaszcza spójność między zgromadzonymi wstępnie informacjami a zgłoszeniem przechowywanym w bazie danych.

4.  W bazach danych, o których mowa w art. 6 ust. 5, 6 i 8, stosuje się formaty, które są:

5.  Komisja, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi i Agencją za pośrednictwem sieci analityków bezpieczeństwa lotniczego, o której mowa w art. 14 ust. 2, opracowuje wspólny europejski system klasyfikacji ryzyka umożliwiający organizacjom, państwom członkowskim i Agencji klasyfikację zdarzeń pod względem ryzyka dla bezpieczeństwa. Komisja bierze przy tym pod uwagę potrzebę kompatybilności z istniejącymi systemami klasyfikacji ryzyka.

Komisja opracuje ten system do dnia 15 maja 2017 r.

6.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 18 w celu określenia wspólnego europejskiego systemu klasyfikacji ryzyka.

7.  Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych ustalenia dotyczące wdrożenia wspólnego europejskiego systemu klasyfikacji ryzyka. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 19 ust. 2.

8.  Komisja i Agencja wspierają właściwe organy państw członkowskich w ich zadaniu scalania danych, w tym między innymi:

Komisja i Agencja zapewniają to wsparcie w taki sposób, aby przyczynić się do harmonizacji procedur wprowadzania danych w poszczególnych państwach członkowskich, w szczególności poprzez zapewnianie pracownikom organizacji lub podmiotów, o których mowa w art. 6 ust. 1, 3 i 4:

Artykuł 8

Centralne archiwum europejskie

1.  Komisja zarządza centralnym archiwum europejskim służącym do przechowywania wszystkich zgromadzonych w Unii zgłoszeń zdarzeń.

2.  Każde państwo członkowskie w porozumieniu z Komisją aktualizuje centralne archiwum europejskie poprzez przekazywanie do tego archiwum wszystkich informacji związanych z bezpieczeństwem przechowywanych w krajowych bazach danych, o których mowa w art. 6 ust. 6.

3.  Agencja uzgadnia z Komisją protokoły techniczne dotyczące przekazywania do centralnego archiwum europejskiego wszystkich zgłoszeń zdarzeń zgromadzonych przez Agencję na podstawie rozporządzenia (WE) nr 216/2008 i przepisów wykonawczych do niego, w szczególności w odniesieniu do zdarzeń przechowywanych w wewnętrznym systemie zgłaszania zdarzeń, jak również informacji zgromadzonych zgodnie z art. 4 ust. 9 i art. 5 ust. 5.

4.  Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych ustalenia dotyczące zarządzania centralnym archiwum europejskim, o którym mowa w ust. 1 i 2. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 19 ust. 2.

Artykuł 9

Wymiana informacji

1.  Państwa członkowskie i Agencja biorą udział w wymianie informacji, udostępniając właściwym organom pozostałych państw członkowskich, Agencji i Komisji, za pośrednictwem centralnego archiwum europejskiego, wszystkie informacje związane z bezpieczeństwem przechowywane w ich odpowiednich bazach danych zawierających zgłoszenia.

Zgłoszenia zdarzeń są przekazywane do centralnego archiwum europejskiego nie później niż 30 dni po ich wprowadzeniu do krajowej bazy danych.

W razie potrzeby zgłoszenia zdarzeń aktualizuje się, uzupełniając je o dodatkowe informacje związane z bezpieczeństwem.

2.  Państwa członkowskie przekazują również do centralnego archiwum europejskiego informacje związane z wypadkami i poważnymi incydentami w następujący sposób:

3.  Państwo członkowskie lub Agencja przekazują najszybciej jak to możliwe wszystkie istotne informacje związane z bezpieczeństwem odpowiednim organom państw członkowskich lub Agencji, jeżeli podczas gromadzenia szczegółowych danych o zdarzeniach lub przechowywania zgłoszeń zdarzeń lub podczas analizy zgodnie z art. 13 ust. 6 zidentyfikują kwestie z zakresu bezpieczeństwa, które uważają za:

Artykuł 10

Udostępnianie informacji przechowywanych w centralnym archiwum europejskim

1.  Każdy podmiot, któremu powierzono regulację bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego, lub każdy organ ds. badania zdarzeń lotniczych w Unii mają nieograniczony bezpieczny dostęp online do informacji dotyczących zdarzeń znajdujących się w centralnym archiwum europejskim.

Informacje te wykorzystuje się zgodnie z art. 15 i 16.

2.  Zainteresowane strony wymienione w załączniku II mogą zwracać się z wnioskiem o dostęp do niektórych informacji znajdujących się w centralnym archiwum europejskim.

Zainteresowane strony mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Unii kierują wnioski o udzielenie informacji do punktu kontaktowego w państwie członkowskim, w którym mają miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Zainteresowane strony mające miejsce zamieszkania lub siedzibę poza Unią kierują swoje wnioski do Komisji.

Komisja informuje właściwy organ zainteresowanego państwa członkowskiego o otrzymaniu wniosku na mocy niniejszego ustępu.

3.  Z zastrzeżeniem art. 15 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 996/2010 informacje znajdujące się w centralnym archiwum europejskim, dotyczące bieżących badań zdarzeń lotniczych prowadzonych zgodnie z tym rozporządzeniem, nie są ujawniane zainteresowanym stronom na mocy niniejszego artykułu.

4.  Ze względów bezpieczeństwa zainteresowanym stronom nie udziela się bezpośredniego dostępu do centralnego archiwum europejskiego.

Artykuł 11

Rozpatrywanie wniosków i decyzje

1.  Wnioski o udzielenie informacji znajdujących się w centralnym archiwum europejskim składa się na formularzach zatwierdzonych przez punkt kontaktowy. Formularze te muszą zawierać przynajmniej pozycje wymienione w załączniku III.

2.  Punkt kontaktowy, który otrzymuje wniosek, sprawdza, czy:

W przypadku gdy punkt kontaktowy stwierdzi, że do rozpatrzenia wniosku właściwe jest inne państwo członkowskie lub Komisja, przekazuje wniosek, odpowiednio, do tego państwa członkowskiego lub do Komisji.

3.  Punkt kontaktowy, który otrzymuje wniosek, ocenia w poszczególnych przypadkach, czy są one uzasadnione i możliwe do zrealizowania.

Punkt kontaktowy może udzielać informacji zainteresowanym stronom na piśmie lub przy użyciu bezpiecznych środków łączności elektronicznej.

4.  W przypadku gdy wniosek zostaje przyjęty, punkt kontaktowy ustala zakres i poziom udzielanych informacji. Bez uszczerbku dla art. 15 i 16 informacje te ogranicza się ściśle do zakresu wymaganego do celów wniosku.

Informacje niezwiązane z własnymi urządzeniami, operacjami lub dziedziną działalności zainteresowanej strony przekazuje się jedynie w postaci zbiorczej lub zanonimizowanej. Informacje w postaci niezbiorczej można przekazać zainteresowanej stronie, jeśli przedstawi ona szczegółowe uzasadnienie na piśmie. Informacje te wykorzystuje się zgodnie z art. 15 i 16 niniejszego rozporządzenia.

5.  Punkt kontaktowy przekazuje zainteresowanym stronom wymienionym w załączniku II lit. b) jedynie informacje dotyczące własnych urządzeń, operacji lub dziedziny działalności zainteresowanej strony.

6.  Punkt kontaktowy otrzymujący wniosek od zainteresowanej strony wymienionej w załączniku II lit. a) może podjąć decyzję o charakterze ogólnym o przekazywaniu informacji tej zainteresowanej stronie w sposób regularny, pod warunkiem że:

7.  Zainteresowana strona wykorzystuje informacje otrzymane na mocy niniejszego artykułu z zastrzeżeniem następujących warunków:

8.  Decyzja o udostępnieniu informacji na podstawie niniejszego artykułu ograniczona jest ściśle do zakresu wymaganego dla celów jej adresata.

Artykuł 12

Rejestracja wniosków i wymiana informacji

1.  Punkt kontaktowy rejestruje wszystkie otrzymane wnioski i podjęte w związku z nimi działania.

Informacje takie przekazuje się Komisji terminowo każdorazowo po otrzymaniu wniosku lub podjęciu w związku z nim działania.

2.  Komisja udostępnia wszystkim punktom kontaktowym zaktualizowany wykaz otrzymanych wniosków i działań podjętych w związku z nimi przez poszczególne punkty kontaktowe i przez samą Komisję.

Artykuł 13

Analiza zdarzeń i działania następcze na poziomie krajowym

1.  Każda organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim opracowuje procedurę analizy zdarzeń zgromadzonych zgodnie z art. 4 ust. 2 i art. 5 ust. 1 w celu zidentyfikowania zagrożeń dla bezpieczeństwa związanych z określonymi zdarzeniami lub grupami zdarzeń.

W oparciu o tę analizę każda organizacja określa wszelkie odpowiednie działania naprawcze lub zapobiegawcze, wymagane w celu poprawy bezpieczeństwa lotniczego.

2.  Gdy w następstwie analizy, o której mowa w ust. 1, organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim określa jakiekolwiek działania naprawcze lub zapobiegawcze wymagane w celu wyeliminowania rzeczywistych lub potencjalnych uchybień w zakresie bezpieczeństwa lotniczego:

3.  Każda organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim regularnie przekazuje swoim pracownikom i personelowi kontraktowemu informacje dotyczące analizy oraz działań następczych dotyczących zdarzeń, w odniesieniu do których podjęto działania zapobiegawcze lub naprawcze.

4.  W przypadku gdy organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim, która nie jest objęta ust. 5, identyfikuje rzeczywiste lub potencjalne ryzyko dla bezpieczeństwa lotniczego w następstwie swojej analizy zdarzeń lub grup zdarzeń zgłoszonych zgodnie z art. 4 ust. 8 i art. 5 ust. 6, przekazuje właściwemu organowi tego państwa członkowskiego w terminie 30 dni od daty powiadomienia o zdarzeniu przez zgłaszającego:

Organizacja zgłasza ostateczne wyniki analizy, w przypadku gdy jest to wymagane, natychmiast po ich udostępnieniu, lecz co do zasady nie później niż trzy miesiące od daty powiadomienia o zdarzeniu.

Właściwy organ państwa członkowskiego może zwrócić się do organizacji o przekazanie wstępnych lub ostatecznych wyników analiz wszelkich zdarzeń, o których organ ten został powiadomiony, lecz w odniesieniu do których nie otrzymał informacji o działaniach następczych lub otrzymał jedynie wstępne wyniki.

5.  W przypadku gdy organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim, certyfikowana lub zatwierdzona przez Agencję, identyfikuje rzeczywiste lub potencjalne ryzyko dla bezpieczeństwa lotniczego w następstwie swojej analizy zdarzeń lub grup zdarzeń zgłoszonych zgodnie z art. 4 ust. 9 i art. 5 ust. 5, przekazuje Agencji w terminie 30 dni od daty powiadomienia o zdarzeniu przez zgłaszającego:

Organizacja certyfikowana lub zatwierdzona przez Agencję przekazuje Agencji ostateczne wyniki analizy, w przypadku gdy jest to wymagane, natychmiast po ich udostępnieniu, lecz co do zasady nie później niż trzy miesiące od daty powiadomienia o zdarzeniu.

Agencja może zwrócić się do organizacji o przekazanie wstępnych lub ostatecznych wyników analiz wszelkich zdarzeń, o których Agencja została powiadomiona, lecz w odniesieniu do których nie otrzymała informacji o działaniach następczych lub otrzymała jedynie wstępne wyniki.

6.  Każde państwo członkowskie oraz Agencja opracowują procedurę analizy informacji dotyczących zdarzeń, które zostały im bezpośrednio zgłoszone zgodnie z art. 4 ust. 6 i art. 5 ust. 2 i 3, w celu zidentyfikowania zagrożeń dla bezpieczeństwa związanych z tymi zdarzeniami. W oparciu o tę analizę określają wszelkie odpowiednie działania naprawcze lub zapobiegawcze, wymagane w celu poprawy bezpieczeństwa lotniczego.

7.  Gdy w następstwie analizy, o której mowa w ust. 6, państwo członkowskie lub Agencja określają jakiekolwiek działania naprawcze lub zapobiegawcze wymagane w celu wyeliminowania rzeczywistych lub potencjalnych uchybień w zakresie bezpieczeństwa lotniczego:

8.  W odniesieniu do każdego zdarzenia lub grupy zdarzeń monitorowanych zgodnie z ust. 4 lub 5 każde państwo członkowskie oraz Agencja mają dostęp do przeprowadzonej analizy i odpowiednio monitorują działania podjęte przez organizacje, za które są odpowiednio odpowiedzialne.

Jeżeli państwo członkowskie lub Agencja stwierdzą, że wdrożenie i skuteczność zgłoszonych działań nie pozwala wyeliminować rzeczywistych lub potencjalnych uchybień w zakresie bezpieczeństwa, zapewniają podjęcie i wdrożenie dodatkowych odpowiednich działań przez daną organizację.

9.  Jeżeli są dostępne, informacje dotyczące analizy poszczególnych zdarzeń lub grup zdarzeń otrzymanych zgodnie z niniejszym artykułem oraz podejmowanych w związku z nimi działań następczych umieszcza się w centralnym archiwum europejskim, zgodnie z art. 8 ust. 2 i 3, terminowo i nie później niż dwa miesiące po ich umieszczeniu w krajowej bazie danych.

10.  Państwa członkowskie wykorzystują informacje uzyskane na podstawie analizy zgłoszeń zdarzeń do określania ewentualnych działań zaradczych podejmowanych w ramach krajowego programu bezpieczeństwa.

11.  Aby informować społeczeństwo o poziomie bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym, każde państwo członkowskie publikuje, co najmniej raz w roku, sprawozdanie ze stanu bezpieczeństwa. Sprawozdanie ze stanu bezpieczeństwa:

12.  Państwa członkowskie mogą również publikować zanonimizowane zgłoszenia zdarzeń i wyniki analizy ryzyka.

Artykuł 14

Analiza zdarzeń i działania następcze na poziomie Unii

1.  Komisja, Agencja i właściwe organy państw członkowskich, współpracując ze sobą, uczestniczą w regularnej wymianie i analizie informacji znajdujących się w centralnym archiwum europejskim.

Bez uszczerbku dla wymogów poufności określonych w niniejszym rozporządzeniu, w stosownych przypadkach można zapraszać — na podstawie indywidualnych decyzji — obserwatorów.

2.  Komisja, Agencja i właściwe organy państw członkowskich współpracują poprzez sieć analityków bezpieczeństwa lotniczego.

Sieć analityków bezpieczeństwa lotniczego przyczynia się do poprawy bezpieczeństwa lotniczego w Unii, w szczególności poprzez przeprowadzanie analiz w celu wspierania europejskiego programu bezpieczeństwa lotniczego i europejskiego planu bezpieczeństwa lotniczego.

3.  Agencja wspiera działalność sieci analityków bezpieczeństwa lotniczego poprzez, na przykład, zapewnianie pomocy w przygotowaniu i organizacji posiedzeń sieci.

4.  Agencja podaje informacje o wyniku analizy informacji, o której mowa w ust. 1, w corocznym sprawozdaniu ze stanu bezpieczeństwa, o którym mowa w art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 216/2008.

Artykuł 15

Poufność i odpowiednie wykorzystywanie informacji

1.  Państwa członkowskie i organizacje, zgodnie z ich prawem krajowym, oraz Agencja podejmują środki niezbędne do zapewnienia odpowiedniej poufności szczegółowych danych dotyczących zdarzeń otrzymanych przez nie na podstawie art. 4, 5 i 10.

Każde państwo członkowskie, każda organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim lub Agencja przetwarzają dane osobowe jedynie w zakresie niezbędnym do celów niniejszego rozporządzenia oraz bez uszczerbku dla krajowych aktów prawnych wdrażających dyrektywę 95/46/WE.

2.  Bez uszczerbku dla przepisów dotyczących ochrony bezpieczeństwa informacji zawartych w art. 12, 14 i 15 rozporządzenia (UE) nr 996/2010 informacje pochodzące ze zgłoszeń zdarzeń wykorzystuje się jedynie do celów, do których zostały one zgromadzone.

Państwa członkowskie, Agencja i organizacje nie udostępniają ani nie wykorzystują informacji o zdarzeniach:

3.  Wywiązując się ze swych obowiązków na mocy art. 14 w odniesieniu do informacji znajdujących się w centralnym archiwum europejskim, Komisja, Agencja i właściwe organy państw członkowskich:

4.  Państwa członkowskie zapewniają współpracę swoich właściwych organów, o których mowa w art. 6 ust. 3, i swoich właściwych organów odpowiedzialnych za organizację wymiaru sprawiedliwości w drodze zawartych wcześniej porozumień administracyjnych. Celem tych zawartych wcześniej porozumień administracyjnych jest zapewnienie właściwej równowagi między, z jednej strony, potrzebą odpowiedniej organizacji wymiaru sprawiedliwości, a z drugiej strony — ciągłą dostępnością informacji dotyczących bezpieczeństwa.

Artykuł 16

Ochrona źródła informacji

1.  Do celów niniejszego artykułu „dane osobowe” obejmują w szczególności imiona i nazwiska lub adresy osób fizycznych.

2.  Każda organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim zapewnia, aby wszystkie dane osobowe były udostępniane pracownikom tej organizacji innym niż osoby wyznaczone zgodnie z art. 6 ust. 1 jedynie w przypadku absolutnej konieczności do celów badania zdarzeń z myślą o zwiększeniu bezpieczeństwa lotniczego.

W ramach organizacji udostępnia się, w stosownych przypadkach, informacje zdepersonalizowane.

3.  Każde państwo członkowskie zapewnia, aby żadne dane osobowe nie były nigdy rejestrowane w krajowej bazie danych, o której mowa w art. 6 ust. 6. Takie zdepersonalizowane informacje udostępnia się wszystkim odpowiednim stronom, na przykład w celu umożliwienia im wywiązania się z obowiązków w zakresie poprawy poziomu bezpieczeństwa lotniczego.

4.  Agencja zapewnia, aby żadne dane osobowe nie były nigdy rejestrowane w bazie danych Agencji, o której mowa w art. 6 ust. 8. Takie zdepersonalizowane informacje udostępnia się wszystkim odpowiednim stronom, na przykład w celu umożliwienia im wywiązania się z obowiązków w zakresie poprawy poziomu bezpieczeństwa lotniczego.

5.  Państwom członkowskim i Agencji nie uniemożliwia się podejmowania jakichkolwiek działań niezbędnych do utrzymania lub poprawy poziomu bezpieczeństwa lotniczego.

6.  Bez uszczerbku dla mającego zastosowanie krajowego prawa karnego państwa członkowskie powstrzymują się od wszczynania postępowań dotyczących nieumyślnych lub niezamierzonych naruszeń prawa, o których dowiedziały jedynie dlatego, że zostały one zgłoszone zgodnie z art. 4 i 5.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w ust. 10. Państwa członkowskie mogą utrzymać lub przyjąć środki mające na celu wzmocnienie ochrony zgłaszających lub osób wymienionych w zgłoszeniach zdarzeń. Państwa członkowskie mogą w szczególności stosować tę zasadę bez wyjątków, o których mowa w ust. 10.

7.  Jeżeli na mocy prawa krajowego wszczęto jakiekolwiek postępowanie dyscyplinarne lub administracyjne, informacji zawartych w zgłoszeniach zdarzeń nie wykorzystuje się przeciwko:

Akapit pierwszy nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w ust. 10.

Państwa członkowskie mogą utrzymać lub przyjąć środki w celu zwiększenia ochrony zgłaszających lub osób wymienionych w zgłoszeniach zdarzeń. Państwa członkowskie mogą w szczególności rozszerzyć tę ochronę na postępowania cywilne lub karne.

8.  Państwa członkowskie mogą przyjąć lub utrzymać w mocy przepisy ustawowe zapewniające wyższy poziom ochrony zgłaszających lub osób wymienionych w zgłoszeniach zdarzeń niż poziom ustanowiony w niniejszym rozporządzeniu.

9.  Z wyjątkiem przypadków, gdy zastosowanie ma ust. 10, pracownicy i personel kontraktowy, którzy zgłosili zdarzenie lub są wymienieni w zgłoszeniach zdarzeń zgromadzonych zgodnie z art. 4 i 5, nie mogą ponosić jakiegokolwiek uszczerbku ze strony swojego pracodawcy lub organizacji, dla której są świadczone usługi, z powodu informacji przekazanych przez zgłaszającego.

10.  Ochrona na mocy ust. 6, 7 i 9 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do którejkolwiek z następujących sytuacji:

11.  Każda organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim, po konsultacji z przedstawicielami pracowników, przyjmuje przepisy wewnętrzne opisujące, w jaki sposób zasady „just culture” — a w szczególności zasada, o której mowa w ust. 9 — są zagwarantowane i realizowane w ramach tej organizacji.

Organ wyznaczony zgodnie z ust. 12 może zwrócić się o dokonanie przeglądu przepisów wewnętrznych organizacji mających siedzibę w jego państwie członkowskim przed wdrożeniem tych przepisów wewnętrznych.

12.  Każde państwo członkowskie wyznacza organ odpowiedzialny za wykonanie ust. 6, 9 i 11.

Pracownicy i personel kontraktowy mogą zgłaszać temu organowi domniemane naruszenia przepisów określonych w niniejszym artykule. Pracownicy i personel kontraktowy nie podlegają sankcjom za zgłoszenia domniemanych naruszeń. Pracownicy i personel kontraktowy mogą poinformować Komisję o takich domniemanych naruszeniach.

W stosownych przypadkach wyznaczony organ udziela właściwym organom w swoim państwie członkowskim porad dotyczących środków zaradczych lub sankcji stosowanych na podstawie art. 21.

13.  W dniu 15 maja 2019 r., a następnie co pięć lat każde państwo członkowskie przesyła Komisji sprawozdanie na temat stosowania niniejszego artykułu, a w szczególności na temat działalności organu wyznaczonego zgodnie z ust. 12. Sprawozdanie to nie może zawierać żadnych danych osobowych.

Artykuł 17

Aktualizacja załączników

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 18 w celu:

Mając na uwadze aktualizację obowiązkowych rubryk, Agencja oraz sieć analityków bezpieczeństwa lotniczego, o której mowa w art. 14 ust. 2, przekazują Komisji odpowiednie opinie.

Artykuł 18

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.  Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 7 ust. 6 i art. 17, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 7 ust. 6 i art. 17, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.  Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 7 ust. 6 i art. 17 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, Parlament Europejski i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 19

Procedura komitetowa

1.  Komisję wspomaga komitet ustanowiony na mocy art. 65 rozporządzenia (WE) nr 216/2008. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011. W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 20

Dostęp do dokumentów i ochrona danych osobowych

1.  Z wyjątkiem art. 10 i 11, które ustanawiają surowsze zasady dostępu do danych i informacji znajdujących się w centralnym archiwum europejskim, niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.

2.  Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla krajowych aktów prawnych wdrażających dyrektywę 95/46/WE oraz zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001.

Artykuł 21

Sankcje

Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszeń niniejszego rozporządzenia. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach oraz o wszelkich zmianach mających wpływ na te przepisy.

Artykuł 22

Zmiana rozporządzenia (UE) nr 996/2010

Uchyla się art. 19 rozporządzenia (UE) nr 996/2010.

Jednakże artykuł ten ma nadal zastosowanie do dnia rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 24 ust. 3.

Artykuł 23

Uchylenia

Dyrektywa 2003/42/WE, rozporządzenie (WE) nr 1321/2007 i rozporządzenie (WE) nr 1330/2007 tracą moc. Jednakże mają one nadal zastosowanie do dnia rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 24 ust. 3.

Artykuł 24

Wejście w życie i stosowanie

1.  Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2.  Do dnia 16 listopada 2020 r. Komisja opublikuje i prześle Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające na temat wykonywania niniejszego rozporządzenia. Sprawozdanie to obejmie w szczególności wkład niniejszego rozporządzenia w zmniejszenie liczby wypadków statków powietrznych i związanych z nimi ofiar śmiertelnych. W stosownych przypadkach oraz w oparciu o to sprawozdanie Komisja przygotuje wnioski w sprawie zmiany niniejszego rozporządzenia.

3.  Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 15 listopada 2015 r., lecz nie przed wejściem w życie środków wykonawczych, o których mowa w art. 4 ust. 5. Art. 7 ust. 2 stosuje się po wejściu w życie aktów delegowanych i aktów wykonawczych określających i opracowujących wspólny europejski system klasyfikacji ryzyka, o którym mowa w art. 7 ust. 6 i 7.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

---

ZAŁĄCZNIK I

WYKAZ WYMOGÓW MAJĄCYCH ZASTOSOWANIE DO SYSTEMÓW OBOWIĄZKOWEGO I DOBROWOLNEGO ZGŁASZANIA ZDARZEŃ

1.   WSPÓLNE OBOWIĄZKOWE RUBRYKI

Wprowadzając do swoich odpowiednich baz danych informacje o wszystkich obowiązkowo zgłoszonych zdarzeniach oraz, w jak największym zakresie, wszystkich dobrowolnie zgłoszonych zdarzeniach, organizacje, państwa członkowskie oraz Agencja muszą zapewnić, aby zgłoszenia zdarzeń zarejestrowane w ich bazach danych zawierały przynajmniej poniższe informacje:

2.   SZCZEGÓLNE OBOWIĄZKOWE RUBRYKI

2.1.    Rubryki dotyczące statku powietrznego

Wprowadzając do swoich odpowiednich baz danych informacje o wszystkich obowiązkowo zgłoszonych zdarzeniach oraz, w jak największym zakresie, wszystkich dobrowolnie zgłoszonych zdarzeniach, organizacje, państwa członkowskie oraz Agencja muszą zapewnić, aby zgłoszenia zdarzeń zarejestrowane w ich bazach danych zawierały przynajmniej poniższe informacje:

2.2.    Rubryki dotyczące służb żeglugi powietrznej

Wprowadzając do swoich odpowiednich baz danych informacje o wszystkich obowiązkowo zgłoszonych zdarzeniach oraz, w jak największym zakresie, wszystkich dobrowolnie zgłoszonych zdarzeniach, organizacje, państwa członkowskie oraz Agencja muszą zapewnić, aby zgłoszenia zdarzeń zarejestrowane w ich bazach danych zawierały przynajmniej poniższe informacje:

2.2.1    Rubryki dotyczące naruszenia minimów separacji/utraty separacji i naruszenia przestrzeni powietrznej

Wprowadzając do swoich odpowiednich baz danych informacje o wszystkich obowiązkowo zgłoszonych zdarzeniach oraz, w jak największym zakresie, wszystkich dobrowolnie zgłoszonych zdarzeniach, organizacje, państwa członkowskie oraz Agencja muszą zapewnić, aby zgłoszenia zdarzeń zarejestrowane w ich bazach danych zawierały przynajmniej poniższe informacje:

2.3.    Rubryki dotyczące lotniska

Wprowadzając do swoich odpowiednich baz danych informacje o wszystkich obowiązkowo zgłoszonych zdarzeniach oraz, w jak największym zakresie, wszystkich dobrowolnie zgłoszonych zdarzeniach, organizacje, państwa członkowskie oraz Agencja muszą zapewnić, aby zgłoszenia zdarzeń zarejestrowane w ich bazach danych zawierały przynajmniej poniższe informacje:

2.4.    Rubryki dotyczące uszkodzenia statku powietrznego lub urazu osób

Wprowadzając do swoich odpowiednich baz danych informacje o wszystkich obowiązkowo zgłoszonych zdarzeniach i, w miarę możliwości, wszystkich dobrowolnie zgłoszonych zdarzeniach, organizacje, państwa członkowskie i Agencja muszą zapewnić, aby zgłoszenia zdarzeń zarejestrowane w ich bazach danych zawierały przynajmniej poniższe informacje:

---

ZAŁĄCZNIK II

ZAINTERESOWANE STRONY

---

ZAŁĄCZNIK III

WNIOSEK O INFORMACJE Z CENTRALNEGO ARCHIWUM EUROPEJSKIEGO

Funkcja/stanowisko:

Firma:

Adres:

Tel.

E-mail:

Data:

Zakres działalności:

Kategoria wnioskodawcy (zob. załącznik II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 376/2014 z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zgłaszania i analizy zdarzeń w lotnictwie cywilnym oraz podejmowanych w związku z nimi działań następczych ( 3 ):

Punkt kontaktowy nie jest zobowiązany do dostarczenia jakichkolwiek żądanych informacji. Może je udostępnić tylko w przypadku pewności, że wniosek jest zgodny z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 376/2014. Wnioskodawca zobowiązuje się oraz zobowiązuje organizację, do której przynależy, do wykorzystywania informacji do celów wskazanych w pkt 4. Przypomina się również, że informacje przekazane na podstawie niniejszego wniosku udostępnia się wyłącznie w celach związanych z bezpieczeństwem lotów, jak określono w rozporządzeniu (UE) nr 376/2014, a nie w innych celach, takich jak, w szczególności, przypisanie winy lub odpowiedzialności, ani nie w celach handlowych.

Wnioskodawca nie ma prawa ujawniać nikomu informacji bez pisemnej zgody punktu kontaktowego.

Niedopełnienie tych warunków może prowadzić do odmowy dostępu do informacji z centralnego archiwum europejskiego oraz, w stosownych przypadkach, do nałożenia sankcji.

---

( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1139 z dnia 4 lipca 2018 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego i utworzenia Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego oraz zmieniające rozporządzenia (WE) nr 2111/2005, (WE) nr 1008/2008, (UE) nr 996/2010, (UE) nr 376/2014 i dyrektywy 2014/30/UE i 2014/53/UE, a także uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 552/2004 i (WE) nr 216/2008 i rozporządzenie Rady (EWG) nr 3922/91 (Dz.U. L 212 z 22.8.2018, s. 1).

( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Dz.U. L 293 z 31.10.2008, s. 3).

( 3 ) Dz.U. L 122 z 24.4.2014, s. 18.