02001L0081 — PL — 31.12.2016 — 005.001

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B	DYREKTYWA 2001/81/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza (Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 22)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
M1	DYREKTYWA RADY 2006/105/WE z dnia 20 listopada 2006 r.	L 363	368	20.12.2006
►M2	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 219/2009 z dnia 11 marca 2009 r.	L 87	109	31.3.2009
►M3	DYREKTYWA RADY 2013/17/UE z dnia 13 maja 2013 r.	L 158	193	10.6.2013
►M4	DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2016/2284 Tekst mający znaczenie dla EOG z dnia 14 grudnia 2016 r.	L 344	1	17.12.2016

zmienione przez:

A1

AKT dotyczący warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej

L 236

33

23.9.2003

---

▼B

DYREKTYWA 2001/81/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 23 października 2001 r.

w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza

Artykuł 1

Cel

Celem niniejszej dyrektywy jest ograniczenie emisji substancji zakwaszających i eutrofizujących oraz prekursorów ozonu w celu poprawy ochrony środowiska i ludzkiego zdrowia we Wspólnocie przed zagrożeniami wynikającymi ze szkodliwych skutków zakwaszenia, eutrofizacji gleby i powstawania ozonu w warstwie przyziemnej oraz dążenie do osiągnięcia celów długookresowych w zakresie nieprzekraczania poziomów i ładunków krytycznych oraz zapewnienia skutecznej ochrony wszystkich ludzi przed znanymi zagrożeniami dla zdrowia wskutek zanieczyszczenia powietrza poprzez ustanowienie krajowych poziomów emisji, przyjmując lata 2010 i 2020 jako daty odniesienia, oraz poprzez dokonywanie kolejnych rewizji określonych w art. 4 i art. 10.

Artykuł 2

Zakres

Niniejsza dyrektywa obejmuje emisję zanieczyszczeń powstających w wyniku działalności ludzkiej ze wszystkich źródeł, określonych w art. 4, na terytorium Państw Członkowskich i ich wyłącznych stref ekonomicznych.

Niniejsza dyrektywa nie obejmuje:

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

Artykuł 4

Krajowe poziomy emisji

1.  Najpóźniej do 2010 r. Państwa Członkowskie ograniczą roczne krajowe emisje ditlenku siarki (SO2), tlenków azotu (NOx), lotnych związków organicznych (LZO) i amoniaku (NH3) do ilości nie większych niż poziomy emisji określone w załączniku I, uwzględniając wszelkie zmiany dokonane przez środki wspólnotowe przyjęte po złożeniu sprawozdań określonych w art. 9.

2.  Państwa Członkowskie zapewnią, że poziomy emisji ustanowione w załączniku I nie będą przekraczane po 2010 r.

Artykuł 5

Przejściowe cele ekologiczne

Wprowadzenie krajowych poziomów emisji określonych w załączniku I ma na celu w szerokim zakresie osiągnięcie do 2010 r. następujących przejściowych celów ekologicznych we Wspólnocie jako całości:

Obszar, na którym ładunki krytyczne są przekraczane, należy zmniejszyć o co najmniej 50 % (w każdej komórce sieci) w porównaniu z sytuacją w 1990 r.

Ładunek ozonu w warstwie przyziemnej, przekraczający poziom krytyczny dla zdrowia ludzkiego (AOT60 = 0), należy zmniejszyć o dwie trzecie we wszystkich komórkach sieci w porównaniu z sytuacją w 1990 r. Ponadto ładunek ozonu w warstwie przyziemnej w żadnej z komórek sieci nie przekroczy maksymalnej wartości wynoszącej 2,9 ppm.h.

Ładunek ozonu w warstwie przyziemnej, przekraczający poziom krytyczny dla roślin uprawnych i roślinności półdzikiej (AOT40 = 3 ppm.h), należy zmniejszyć o jedną trzecią we wszystkich komórkach sieci, w porównaniu z sytuacją w 1990 r. Ponadto ładunek ozonu w warstwie przyziemnej w żadnej z komórek sieci nie powinien przekroczyć maksymalnej wartości wynoszącej 10 ppm.h, wyrażonej jako przekroczenie poziomu krytycznego wynoszącego 3 ppm.h.

Artykuł 6

Programy krajowe

1.  Państwa Członkowskie, najpóźniej do dnia 1 października 2002 r., opracują programy stopniowej redukcji krajowych emisji zanieczyszczeń, określonych w art. 4, w celu co najmniej przestrzegania, najpóźniej do 2010 r., krajowych poziomów emisji, ustanowionych w załączniku I.

2.  Krajowe programy zawierają informacje dotyczące przyjętej i przewidywanej polityki i środków oraz ilościowe szacunki dotyczące wpływu polityki i środków na wielkość emisji zanieczyszczeń w 2010 r. Należy wskazać przewidywane istotne zmiany w geograficznym rozkładzie emisji krajowej.

3.  Państwa Członkowskie, w razie potrzeby, zaktualizują i dokonają rewizji krajowych programów do dnia 1 października 2006 r.

4.  Państwa Członkowskie podają do publicznej wiadomości i odpowiednim organizacjom, takim jak organizacje ochrony środowiska, programy opracowane zgodnie z ust. 1, 2 i 3. Informacje podawane do publicznej wiadomości i organizacjom zgodnie z niniejszym ustępem są jasne, zrozumiałe i łatwo dostępne.

▼M4 —————

▼B

Artykuł 9

Sprawozdania Komisji

1.  W 2004 r. i 2008 r. Komisja złoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania w sprawie postępów dotyczących wprowadzania w życie krajowych poziomów emisji, ustanowionych w załączniku I, oraz zakresu, w jakim przejściowe cele dotyczące ochrony środowiska, określone w art. 5, mogą zostać osiągnięte do 2010 r., oraz zakresu, w jakim cele długookresowe, określone w art. 1, mogą zostać osiągnięte do 2020 r. Sprawozdania te zawierają ocenę ekonomiczną, włącznie z oceną efektywności pod względem kosztów, korzyści, kosztów i korzyści krańcowych oraz oceną społeczno-ekonomicznego wpływu wprowadzenia w życie krajowych poziomów emisji na poszczególne Państwa Członkowskie i sektory. Sprawozdania te również zawierają przegląd ograniczeń zakresu stosowania niniejszej dyrektywy, określonego w art. 2, oraz ocenę zakresu, w jakim dalsze ograniczenia wielkości emisji w celu realizacji przejściowych celów ekologicznych, określonych w art. 5, mogą być konieczne. Uwzględniają również sprawozdania sporządzone przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 oraz, między innymi:

oraz oceną z wynikającej niepewności w krajowych poziomach emisji wymaganych do osiągnięcia przejściowych celów ekologicznych wymienionych w art. 5;

2.  W 2012 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z przestrzegania poziomów emisji określonych w załączniku I oraz z postępów w zakresie osiągania przejściowych celów ekologicznych określonych w art. 5 i celów długookresowych określonych w art. 1. W swoim sprawozdaniu Komisja uwzględni sprawozdania złożone przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 oraz kwestie wymienione w ust. 1 lit. a)–n).

Artykuł 10

Rewizja

1.  W sprawozdaniach, określonych w art. 9, uwzględnia się czynniki wymienione w art. 9 ust. 1. W trakcie sporządzania sprawozdań Komisja dokona rewizji niniejszej dyrektywy pod kątem tych czynników, postępu w osiąganiu ustalonych poziomów emisji do 2010 r., postępu naukowo-technicznego oraz sytuacji dotyczącej postępu w zakresie osiągania przejściowych celów określonych w niniejszej dyrektywie oraz celów długookresowych w zakresie nieprzekraczania ładunków i poziomów krytycznych, jak również poziomów i wytycznych WHO w sprawie jakości powietrza ze względu na ozon.

2.  W trakcie rewizji, która ma być zakończona w 2004 r., należy przeprowadzić ocenę indykatywnych poziomów emisji dla Wspólnoty jako całości, określonych w załączniku II. Ocena tych indykatywnych poziomów będzie przedmiotem analizy w kontekście dalszych działań efektywnych pod względem kosztów, jakie można podjąć w celu redukcji emisji wszystkich istotnych rodzajów zanieczyszczeń, mając na uwadze osiągnięcie przez Wspólnotę jako całość do 2010 r. przejściowych celów ekologicznych, określonych w art. 5.

3.  Każda rewizja zawiera analizę szacunkowych kosztów i korzyści związanych z wprowadzeniem krajowych poziomów emisji, obliczonych przy użyciu najnowocześniejszych wzorów oraz z wykorzystaniem najlepszych dostępnych danych, aby zapewnić jak największą pewność, z uwzględnieniem postępu w rozszerzaniu Unii Europejskiej, jak również zalet alternatywnych metodologii, w świetle czynników wymienionych w art. 9.

4.  Bez uszczerbku dla przepisów art. 18 dyrektywy 96/61/WE, mając na celu uniknięcie zakłócenia konkurencji oraz zachowując równowagę między korzyściami i kosztami działań, Komisja prowadzi dalej badanie potrzeby rozwijania zharmonizowanych środków wspólnotowych w odniesieniu do najbardziej istotnych sektorów gospodarki i produktów mających największy udział w zakwaszaniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej.

5.  Do sprawozdań określonych w art. 9 należy dołączyć, w stosownych okolicznościach, propozycje dotyczące:

Artykuł 11

Współpraca z państwami trzecimi

Komisja i Państwa Członkowskie, w celu wspierania osiągnięcia celu określonego w art. 1, w stosownych okolicznościach, nawiązują, bez uszczerbku dla przepisów art. 300 Traktatu, dwustronną i wielostronną współpracę z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi, takimi jak Europejska Komisja Gospodarcza Narodów Zjednoczonych (EKG NZ), Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO) i Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego (ICAO), w tym także poprzez wymianę informacji na temat badań naukowo-technicznych i rozwoju oraz w celu doskonalenia podstaw ułatwiających redukcję emisji

Artykuł 12

Sprawozdania dotyczące emisji ze statków i samolotów

1.  Do końca 2002 r. Komisja złoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące zakresu, w jakim emisje pochodzące z międzynarodowej żeglugi morskiej przyczyniają się do zakwaszenia, eutrofizacji i powstawania ozonu w warstwie przyziemnej we Wspólnocie.

2.  Do końca 2004 r. Komisja złoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące zakresu, w jakim emisja zanieczyszczeń z samolotów, poza cyklem lądowania i startu, przyczynia się do zakwaszenia, eutrofizacji i powstawania ozonu w warstwie przyziemnej we Wspólnocie.

3.  Każde sprawozdanie powinno określać program działań, jakie można podjąć na szczeblu międzynarodowym i wspólnotowym, jeśli właściwe, w celu redukcji emisji z tego sektora, co stanowiłoby podstawę dla bliższego rozpatrzenia przez Parlament Europejski i Radę.

Artykuł 13

Komitet

1.  Komisję wspomaga komitet powołany na mocy art. 12 dyrektywy 96/62/WE, zwany dalej „Komitetem”

2.  W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu, zastosowanie ma art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

Okres określony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

▼M2

3.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

▼B

Artykuł 14

Kary

Państwa Członkowskie ustalają kary za naruszanie przepisów krajowych, przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą. Kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Artykuł 15

Transpozycja

1.  Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 27 listopada 2002 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2.  Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 16

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 17

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

▼M3

---

ZAŁĄCZNIK I

▼B

---

ZAŁĄCZNIK II

Poziomy emisji dla SO2, NOx i LZO (w tysiącach ton)

▼M3

▼B

Powyższe poziomy emisji ustalono w celu osiągnięcia przejściowych celów ekologicznych określonych w art. 5 przez Wspólnotę jako całość do 2010 r.

▼M4 —————

---

( 1 ) Dz.U. L 309 z 27.11.2001, str. 1.