This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 01995L0031-20040511
Commission Directive 95/31/EC of 5 July 1995 laying down specific criteria of purity concerning sweeteners for use in foodstuffs (Text with EEA relevance)
Consolidated text: Dyrektywa Komisji 95/31/WE z dnia 5 lipca 1995 r. ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Tekst mający znaczenie dla EOG)
Dyrektywa Komisji 95/31/WE z dnia 5 lipca 1995 r. ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Tekst mający znaczenie dla EOG)
1995L0031 — PL — 11.05.2004 — 004.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość
|
DYREKTYWA KOMISJI 95/31/WE z dnia 5 lipca 1995 r. ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 178, 28.7.1995, p.1) |
zmienione przez:
|
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
|
No |
page |
date |
||
|
DYREKTYWA KOMISJI 98/66/WE Tekst mający znaczenie dla EOG z dnia 4 września 1998 r. |
L 257 |
35 |
19.9.1998 |
|
|
DYREKTYWA KOMISJI 2000/51/WE Tekst mający znaczenie dla EOG z dnia 26 lipca 2000 r. |
L 198 |
41 |
4.8.2000 |
|
|
DYREKTYWA 2001/52/WE KOMISJI Tekst mający znaczenie dla EOG z dnia 3 lipca 2001 r. |
L 190 |
18 |
12.7.2001 |
|
|
DYREKTYWA KOMISJI 2004/46/WE Tekst mający znaczenie dla EOG z dnia 16 kwietnia 2004 r. |
L 114 |
15 |
21.4.2004 |
|
DYREKTYWA KOMISJI 95/31/WE
z dnia 5 lipca 1995 r.
ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących dodatków do żywności dopuszczonych do użytku w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi ( 1 ), zmienionej dyrektywą 94/34/WE ( 2 ), w szczególności jej art. 3 ust. 3 lit. a),
po konsultacji z Komitetem Naukowym ds. Żywności,
a także mając na uwadze, co następuje:niezbędne jest ustanowienie kryteriów czystości dla wszystkich substancji słodzących wymienionych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 94/35/WE z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie substancji słodzących używanych w środkach spożywczych ( 3 );
niezbędne jest uwzględnienie specyfikacji oraz technik analitycznych dla substancji słodzących, wymienionych w Codex Alimentarius oraz przez Połączony Komitet Ekspertów ds. Substancji Dodatkowych do Żywności (Jecfa);
dodatki do żywności, sporządzane według metod produkcyjnych lub z materiałów wyjściowych różniących się znacząco od tych uwzględnionych w ocenie Komitetu Naukowego ds. Żywności lub różniące się od wymienionych w niniejszej dyrektywie powinny zostać przedłożone Naukowemu Komitetowi ds. Żywności w celu dokonania pełnej oceny ze szczególnym uwzględnieniem kryteriów czystości;
środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Środków Spożywczych,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ
Artykuł 1
1. Kryteria czystości wymienione w art. 3 ust. 3 lit. a) dyrektywy 89/107/EWG dla substancji słodzących wymienionych w dyrektywie 94/35/WE są wymienione w niniejszym Załączniku.
2. Kryteria czystości dla E 420 i), E 420 ii) oraz E 421 wymienione w Załączniku do niniejszej dyrektywy zastępują kryteria czystości dla powyższych substancji określone w Załączniku do dyrektywy Rady 78/663/EWG ( 4 ).
Artykuł 2
1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż dnia 1 lipca 1996 r. i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.
Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.
2. Produkty wprowadzone do obrotu lub etykietowane przed tą datą, które nie są zgodne z niniejszą dyrektywą, mogą jednakże być wprowadzane do obrotu do wyczerpania zapasów.
Artykuł 3
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie 20. dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Artykuł 4
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
ZAŁĄCZNIK
E 420 i) – SORBITOL
|
Synonimy |
D-glucytol, D-sorbitol |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
D-glucitol |
|
Einecs |
200-061-5 |
|
Numer E |
E 420 i) |
|
Wzór chemiczny |
C6H14O6 |
|
Względna masa cząsteczkowa |
182,17 |
|
Próba |
Zawartość nie mniej niż 97 % całkowitych glicytoli i nie mniej niż 91 % D-sorbitu w masie substancji suchej Glicytole są związkami chemicznymi o wzorze budowy CH2OH-(CHOH)n-CH2OH, w którym „n” jest liczbą całkowitą |
|
Opis |
Biały higroskopijny proszek, krystaliczny proszek, płatki albo granulki o słodkim smaku |
|
Identyfikacja |
|
|
A. Rozpuszczalność |
Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w etanolu |
|
B. Zakres temperatury topnienia |
88-102 °C |
|
C. Pochodna monobenzylidenu sorbitu |
Do 5 g próbki dodać 7 ml metanolu, 1 ml benzaldehydu oraz 1 ml kwasu chlorowodorowego. Zmieszać i potrząsnąć w mechanicznej wstrząsarce do czasu wystąpienia kryształów. Przefiltrować za pomocą ssania, rozpuścić kryształy w 20 ml wrzącej wody zawierającej 1 g wodorowęglanu sodu, przefiltrować, gdy gorące, schłodzić filtrat, przefiltrować za pomocą ssania, wymyć mieszanką 5 ml metanolu–wody (1 do 2) oraz osuszyć na powietrzu. Kryształy uzyskane w ten sposób rozpuścić w temperaturze między 173 a 179 °C |
|
Stopień czystości |
|
|
Zawartość wody |
Nie więcej niż 1 % (metoda Karla Fischera) |
|
Zasiarczony popiół |
Nie więcej niż 0,1 % wyrażone w masie substancji suchej |
|
Cukry redukujące |
Nie więcej niż 0,3 % wyrażone jako glukoza w masie substancji suchej |
|
Cukry całkowite |
Nie więcej niż 1 % wyrażony jako glukoza w masie substancji suchej |
|
Chlorki |
Nie więcej niż 50 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Siarczany |
Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Nikiel |
Nie więcej niż 2 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
E 420 ii) – SYROP SORBITOLOWY
|
Synonimy |
Syrop D-clucitol |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
Syrop sorbitowy utworzony poprzez uwodornianie syropu glukozowego składa się z D-sorbitu, D-mannitu oraz uwodornionych sacharyd. Ta część produktu, która nie jest D-sorbitem, składa się głównie z uwodornionych oligosacharydów utworzonych poprzez uwodornianie syropu glukozowego stosowanego jako surowiec (w którym to przypadku syrop jest niekrystalizujący) albo mannitu. Obecne mogą być niewielkie ilości glicytoli, w których n jest mniejsze lub równe 4. Glicytole są związkami chemicznymi o wzorze budowy CH2OH-(CHOH)n-CH2OH, w którym „n” jest liczbą całkowitą |
|
Einecs |
270-337-8 |
|
Numer E |
E 420 ii) |
|
Próba |
Zawartość nie mniej niż 69 % całkowitych substancji stałych oraz nie mniej niż 50 % D-sorbitu w substancji bezwodnej. |
|
Opis |
Klarowny, bezbarwny roztwór wodny o słodkim smaku |
|
Identyfikacja |
|
|
A. Rozpuszczalność |
Rozpuszczalny w wodzie, z glicerolem oraz z propano-1,2-diolem |
|
B. Pochodna monobenzylidene sorbitu |
Do 5 g próbki dodać 7 ml metanolu, 1 ml benzaldehydu oraz 1 ml kwasu chlorowodorowego. Zmieszać i potrząsnąć w mechanicznej wstrząsarce do czasu wystąpienia kryształów. Przefiltrować za pomocą ssania, rozpuścić kryształy w 20 ml wrzącej wody zawierającej 1 g wodorowęglanu sodu, przefiltrować, gdy gorące. Schłodzić filtrat, przefiltrować za pomocą ssania, wymyć mieszanką 5 ml metanol–woda (1 do 2) oraz osuszyć na powietrzu. Kryształy uzyskane w ten sposób rozpuścić w temperaturze między 173 a 179 °C |
|
Stopień czystości |
|
|
Zawartość wody |
Nie więcej niż 31 % (metoda Karla Fischera) |
|
Zasiarczony popiół |
Nie więcej niż 0,1 % wyrażone w masie substancji suchej |
|
Cukry redukujące |
Nie więcej niż 0,3 % wyrażone jako glukoza w masie substancji suchej |
|
Chlorki |
Nie więcej niż 50 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Siarczany |
Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Nikiel |
Nie więcej niż 2 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
E 421 - MANNITOL
|
1. Mannitol |
|
|
Synonimy |
D-mannitol |
|
Definicja |
Produkowany przez katalityczne uwodornienie roztworów węglowodanów zawierających glukozę i/lub fruktozę |
|
Nazwa związku chemicznego |
D-mannitol |
|
Einecs |
200–711–8 |
|
Wzór chemiczny |
C6H14O6 |
|
Masa cząsteczkowa |
182,2 |
|
Analiza |
Zawartość nie mniej niż 96,0 % i nie więcej niż 102 % suchego D-mannitolu |
|
Opis |
Biały, krystaliczny, bezwonny proszek |
|
dentyfikacja |
|
|
A. Rozpuszczalność |
Rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w alkoholu etylowym, praktycznie nierozpuszczalny w eterze |
|
B. Zakres temperatur topnienia |
164-169 °C |
|
C. Chromatografia cienkowarstwowa |
Test przechodzący |
|
D. Specyficzna rotacja |
[α]20 D: + 23o do + 25o (roztwór boranu) |
|
E. pH |
Między 5 i 8 Dodać 0,5 ml nasyconego roztworu chlorku potasu do 10 ml 10 % w/w roztworu próbki, następnie zmierzyć pH |
|
Czystość |
|
|
Ubytek na skutek suszenia |
Nie więcej niż 0,3 % (105 °C, cztery godziny) |
|
Redukcja cukrów |
Nie więcej niż 0,3 % (wyrażone w glukozie) |
|
Cukry łącznie |
Nie więcej niż 1 % (wyrażone w glukozie) |
|
Popiół siarczanowy |
Nie więcej niż 0,1 % |
|
Chlorki |
Nie więcej niż 70 mg/kg |
|
Siarczany |
Nie więcej niż 100 mg/kg |
|
Nikiel |
Nie więcej niż 2 mg/kg |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg |
|
2. Mannitol wyprodukowany w procesie fermentacji |
|
|
Synonimy |
D-mannitol |
|
Definicja |
Wyprodukowany w przerywanym procesie fermentacji w warunkach aerobowych przy zastosowaniu konwencjonalnego szczepu bakterii drożdżowych Zygosaccharomyces rouxii |
|
Nazwa związku chemicznego |
D-mannitol |
|
Einecs |
200–711–8 |
|
Wzór chemiczny |
C6H14O6 |
|
Masa cząsteczkowa |
182,2 |
|
Analiza |
Zawartość nie mniej niż 99,0 % suchego D-mannitolu |
|
Opis |
Biały, krystaliczny, bezwonny proszek |
|
Identyfikacja |
|
|
A. Rozpuszczalność |
Rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w alkoholu etylowym, praktycznie nierozpuszczalny w eterze |
|
B. Zakres temperatur topnienia |
Między 164 i 169 °C |
|
C. Chromatografia cienkowarstwowa |
Test przechodzący |
|
D. Specyficzna rotacja |
[α]20 D: + 23o to + 25o (roztwór boranu) |
|
E. pH |
Między 5 i 8 Dodać 0,5 ml nasyconego roztworu chlorku potasu do 10 ml 10 % w/w roztworu próbki, następnie zmierzyć pH |
|
Czystość |
|
|
Arabitol |
Nie więcej niż 0,3 % |
|
Ubytek na skutek suszenia |
Nie więcej niż 0,3 % (105 °C, cztery godziny) |
|
Redukcja cukrów |
Nie więcej niż 0,3 % (wyrażone w glukozie) |
|
Cukry łącznie |
Nie więcej niż 1 % (wyrażone w glukozie) |
|
Popiół siarczanowy |
Nie więcej niż 0,1 % |
|
Chlorki |
Nie więcej niż 70 mg/kg |
|
Siarczany |
Nie więcej niż 100 mg/kg |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg |
|
Tlenowcowe bakterie mezofilowe |
Nie więcej niż 103/g |
|
Formy bakterii coli |
Brak w 10 g |
|
Salmonella |
Brak w 10 g |
|
E. coli |
Brak w 10 g |
|
Staphylococcus aureus |
Brak w 10 g |
|
Pseudomonas aeruginosa |
Brak w 10 g |
|
Pleśń |
Nie więcej niż 100/g |
|
Drożdże |
Nie więcej niż 100/g |
E 953 — IZOMALT
|
Synonimy |
Uwodorniona izomaltuloza, uwodorniona palatinoza. |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
Izomalt jest mieszanką uwodornionych mono- i disacharydów, których głównymi komponentami są disacharydy: 6-O-α-D-Glukopiranozal-D-sorbitol (1,6-GPS) i 1-O-α-D-Glukopiranozal-D-mannitol diwodny (1,15-GPM) |
|
Wzór chemiczny |
6-O-α-D-Glukopiranozal-D-sorbitol: C12H24O11 1-O-α-D-Glukopiranozal-D-mannitol: C12H24O11.2H2O |
|
Względna masa cząsteczkowa |
6-O-α-D-Glukopiranozal-D-sorbitol: 344,32 1-O-α-D-Glukopiranozal-D-mannitol 380,32 |
|
Próba |
zawartość nie mniej niż 98 % uwodnionego mono- i disacharydów i nie mniej niż 86 % mieszanki 6-O-α-D-Glukopiranozal-D-sorbitolu i 1-O-α-D-Glukopiranozal-D-mannitolu diwodnego oznaczonego w substancji bezwodnej |
|
Opis |
Bezwonna, biała, lekko higroskopijna, krystaliczna masa |
|
Identyfikacja |
|
|
A. Rozpuszczalność |
rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w etanolu |
|
B. Chromatografia cienkowarstwowa |
badanie chromatografią cienkowarstwową przy użyciu płyty pokrytej w przybliżeniu 0,2 mm warstwą chromatycznego żelu krzemionkowego. Główne punkty chromatogramu to 1,1-GPM i 1,5-GPS. |
|
Stopień czystości |
|
|
Zawartość wody |
nie więcej niż 7 % (metoda Karla Fischera) |
|
Zasiarczony popiół |
nie więcej niż 0,05 % wyrażone w masie substancji suchej |
|
D-Mannitol |
nie więcej niż 3 % |
|
D-Sorbitol |
nie więcej niż 6 % |
|
Cukry redukujące |
nie więcej niż 0,3 % wyrażone jako glukoza w masie substancji suchej |
|
Nikiel |
nie więcej niż 2 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Arsen |
nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
nie więcej niż 1 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie (jak Pb) |
nie więcej niż 10mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
E 965 i) - MALTITOL
|
Synonimy |
D-maltitol, uwodorniona maltoza |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
(α)-D-glukopiranozal-1,4-D-glucytol |
|
Einecs |
209-567-0 |
|
Numer E |
E 965 i) |
|
Wzór chemiczny |
C12H24O11 |
|
Względna masa cząsteczkowa |
344,31 |
|
Próba |
Zawartość nie mniej niż 98 % D-mannitu C12H24O11 w substancji bezwodnej |
|
Opis |
Proszek o słodkim smaku, biały, krystaliczny |
|
Identyfikacja |
|
|
A. Rozpuszczalność |
Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w etanolu |
|
B. Zakres temperatury topnienia |
148-151 °C |
|
C. Skręcalność właściwa |
|
|
Stopień czystości |
|
|
Zawartość wody |
Nie więcej niż 1 % (metoda Karla Fischera) |
|
Zasiarczony popiół |
Nie więcej niż 0,1 % wyrażone w masie substancji suchej |
|
Cukry redukujące |
Nie więcej niż 0,1 % wyrażone jako glukoza w masie substancji suchej |
|
Chlorki |
Nie więcej niż 50 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Siarczany |
Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Nikiel |
Nie więcej niż 2 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
E 965 ii) - SYROP MALTITOLOWY
|
Synonimy |
Uwodorniony syrop wysokomaltozoglukozowy Uwodorniony syrop glukozowy |
|
Definicja |
Mieszanka składająca się głównie z maltitolu z sorbitem i uwodornionych oligo- i polisacharydów. Jest wytwarzana przez katalityczne uwodornienie syropu glukozowego o wysokiej zawartości maltozy. Wyrób handlowy jest dostarczany zarówno w postaci syropu, jak i produktu stałego. |
|
Próba |
Zawartość — nie mniej niż 99,0 % uwodornionych sacharydów w substancji bezwodnej i nie mniej niż 50 % maltitolu w substancji bezwodnej |
|
Opis |
Bezbarwne i bezwonne, klarowne, lepkie ciecze albo białe krystaliczne masy |
|
Identyfikacja |
|
|
A. Rozpuszczalność |
Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w etanolu |
|
B. Chromatografia cienkowarstwowa |
Spełnia wymogi |
|
Stopień czystości |
|
|
Zawartość wody |
Nie więcej niż 31 % (metoda Karla Fischera) |
|
Cukry redukujące |
Nie więcej niż 0,3 % (jak glukoza) |
|
Zasiarczony popiół |
Nie więcej niż 0,1 % |
|
Chlorki |
Nie więcej niż 50 mg/kg |
|
Siarczany |
Nie więcej niż 100 mg/kg |
|
Nikiel |
Nie więcej niż 2 mg/kg |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg |
E 966 – LAKTITOL
|
Synonimy |
Laktit, laktositol, laktobiosit |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
4-O-β-D-galaktopiranozyl-D-glucytol |
|
Einecs |
209-566-5 |
|
Numer E |
E 966 |
|
Wzór chemiczny |
C12H24O11 |
|
Względna masa cząsteczkowa |
344,32 |
|
Próba |
Nie mniej niż 95 % w masie substancji suchej |
|
Opis |
Proszki o słodkim smaku lub bezbarwne roztwory. Produkty krystaliczne występują w formach bezwodnych, monohydratu lub dihydratu |
|
Identyfikacja |
|
|
A. Rozpuszczalność |
Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie |
|
B. Skręcalność właściwa |
|
|
Stopień czystości |
|
|
Zawartość wody |
Produkty krystaliczne; nie więcej niż 10,5 % (metoda Karla Fischera) |
|
Inne poliole |
Nie więcej niż 2,5 % w substancji bezwodnej |
|
Cukry redukujące |
Nie więcej niż 0,2 % wyrażone jako glukoza w masie substancji suchej |
|
Chlorki |
Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Siarczany |
Nie więcej niż 200 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Zasiarczony popiół |
Nie więcej niż 0,1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Nikiel |
Nie więcej niż 2 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
E 967 – KSYLITOL
|
Synonimy |
Ksylitol |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
D-ksylitol |
|
Einecs |
201-788-0 |
|
Numer E |
E 967 |
|
Wzór chemiczny |
C5H12O5 |
|
Względna masa cząsteczkowa |
152,15 |
|
Próba |
Nie mniej niż 98,5 % w postaci ksylitolu w substancji bezwodnej |
|
Opis |
Biały, krystaliczny proszek, praktycznie bezwonny o bardzo słodkim smaku |
|
Identyfikacja |
|
|
A. Rozpuszczalność |
Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w etanolu |
|
B. Zakres temperatury topnienia |
92-96 °C |
|
C. pH |
5-7 (10-procentowy w/v roztwór wodny) |
|
Stopień czystości |
|
|
Strata podczas suszenia |
Nie więcej niż 0,5 %. Osuszyć 0,5 g próbki w próżni nad fosforem w temperaturze 60 °C w ciągu 4 godzin |
|
Zasiarczony popiół |
Nie więcej niż 0,1 % wyrażone w masie substancji suchej |
|
Cukry redukujące |
Nie więcej niż 0,2 % wyrażone jako glukoza w masie substancji suchej |
|
Inne alkohole wielowodorotlenowe |
Nie więcej niż 1 % wyrażone w masie substancji suchej |
|
Nikiel |
Nie więcej niż 2 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
|
Chlorki |
Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Siarczany |
Nie więcej niż 200 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
E 950 - ACESULFAM K
|
Synonimy |
Acesulfam potasu, sól potasowa 2,2 ditlenku 3,4-dihydro-6-metylo-1,2,3-oksatiazyn-4-onu |
|
Definicja |
|
|
Nazwa związku chemicznego |
Sól potasowa 2,2 ditlenku 6-metylo-1,2,3-oksatiazyn-4(3H)-onu |
|
Einecs |
259–715–3 |
|
Wzór chemiczny |
C4H4KNO4S |
|
Masa cząsteczkowa |
201,24 |
|
Analiza |
Zawartość nie mniej niż 99 % bezwodnego C4H4KNO4S |
|
Opis |
Biały, krystaliczny, bezwonny proszek. W przybliżeniu 200 razy słodszy od sacharozy |
|
Identyfikacja |
|
|
A. Rozpuszczalność |
Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w alkoholu etylowym |
|
B. Absorpcja w ultrafiolecie |
Maksimum 227 ± 2 nm dla roztworu 10 mg w 1 000 ml wody |
|
C. Pozytywny odczyn potasu |
Test przechodzący (test pozostałości uzyskanych po spaleniu próbki 2 g) |
|
D. Test strącania |
Dodać kilka kropel 10 % roztworu azotynu kobaltu do roztworu 0,2 g próbki w 2 ml kwasu octowego i 2 ml wody. Powstaje żółty osad |
|
Czystość |
|
|
Ubytek na skutek suszenia |
Nie więcej niż 1 % (105 °C, dwie godziny) |
|
Zanieczyszczenia organiczne |
Test przechodzący dla 20 mg/kg aktywnych części składowych UV |
|
Fluorek |
Nie więcej niż 3 mg/kg |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg |
E 951 – ASPARTAM
|
Synonimy |
Ester metylowy aspartylofenyloalaniny |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
Ester 1-metylowy N-L-α-aspartylo-L-fenyloalaniny, ester N-metylowy kwasu 3-amino-N-(α-karboksyfenetylo)-sykcynamowego |
|
Einecs |
245-261-3 |
|
Numer E |
E 951 |
|
Wzór chemiczny |
C14H18N2O5 |
|
Względna masa cząsteczkowa |
294,31 |
|
Próba |
Nie mniej niż 98 % i nie więcej niż 102 % C14H18N2O5 w substancji bezwodnej |
|
Opis |
Biały, bezwonny, krystaliczny proszek o słodkim smaku. Około 200 razy słodszy od sacharozy. |
|
Identyfikacja |
|
|
Rozpuszczalność |
Słabo rozpuszczalny w wodzie i w etanolu |
|
Stopień czystości |
|
|
Strata podczas suszenia |
Nie więcej niż 4,5 %. (105 °C, cztery godziny) |
|
Zasiarczony popiół |
Nie więcej niż 0,2 % wyrażone w masie substancji suchej |
|
pH |
Między 4,5 a 6,0 (roztwór 1-125) |
|
Transmitancja |
Transmitancja 1-procentowego roztworu w kwasie 2N chlorowodorowym, oznaczona w jednocentymetrowej kuwecie o 430 nm za pomocą odpowiedniego spektrofotometru, przy zastosowaniu kwasu 2N chlorowodorowego jako odnośnika, wynosi nie mniej niż 0,95, ekwiwalent absorbancji nie większej niż około 0,022 |
|
Skręcalność właściwa |
Oznaczyć w roztworze 4 do 100/15 N kwasu mrówkowego w ciągu 30 minut po przygotowaniu roztworu próbki |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
|
Kwas 5-benzyl-3,6-diokso-2-piperazynoctowy |
Nie więcej niż 1,5 % wyrażone w masie substancji suchej |
E 952- KWAS CYKLAMINOWY ORAZ JEGO SOLE SODOWE I WAPNIOWE
|
I KWAS CYKLAMINOWY |
|
|
Synonimy |
Kwas cykloheksyloamidosulfonowy, cyklamian |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
Kwas cykloheksanoamidosulfonowy, kwas cykloheksyloaminosulfonowy |
|
Einecs |
202-898-1 |
|
Numer E |
E 952 |
|
Wzór chemiczny |
C6H13NO3S |
|
Względna masa cząsteczkowa |
179,24 |
|
Próba |
Kwas cykloheksyloamidosulfonowy zawiera nie mniej niż 98 % i nie więcej niż ekwiwalent 102 % C6H13NO3S, obliczony w substancji bezwodnej |
|
Opis |
Praktycznie bezbarwny, biały krystaliczny proszek o słodko-kwaśnym smaku. Około 40 razy słodszy od sacharozy. |
|
Identyfikacja |
|
|
A. Rozpuszczalność |
Rozpuszczalny w wodzie i w etanolu |
|
B. Test strąceniowy |
Zakwasić 2-procentowy roztwór kwasem chlorowodorowym, dodać 1 ml roztworu w przybliżeniu molowego chlorku barowego w wodzie i przefiltrować, jeśli tworzy się jakakolwiek mgiełka lub osad. Do czystego roztworu dodać 1 ml 10-procentowego roztworu azotynu sodu. Tworzy się biały osad |
|
Stopień czystości |
|
|
Straty podczas suszenia |
Nie więcej niż 1 % (105 °C, jedna godzina) |
|
Selen |
Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone jako selen w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Cykloheksyloamina |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Dicykloheksyloamina |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Anilina |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
II CYKLAMIAN SODOWY |
|
|
Synonimy |
Cyklamian, sól sodowa kwasu cyklaminowego |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
Cykloheksanoamidosulfonian sodu, cykloheksyloaminoamidosulfonian sodu |
|
Einecs |
205-348-9 |
|
Numer E |
E 952 |
|
Wzór chemiczny |
C6H12NNaO3S oraz postać dihydratu C6H12NNaO3S.2H2O |
|
Względna masa cząsteczkowa |
201,22 obliczona w postaci bezwodnej 237,22 obliczona w postaci hydratu |
|
Próba |
Nie mniej niż 98 % i nie więcej niż 102 % w substancji suchej. Postać hydratu: nie mniej niż 84 % w substancji suchej |
|
Opis |
Białe, bezbarwne kryształy lub krystaliczny proszek. Około 30 razy słodszy od sacharozy. |
|
Identyfikacja |
|
|
Rozpuszczalność |
Rozpuszczalny w wodzie, praktycznie nierozpuszczalny w etanolu |
|
Stopień czystości |
|
|
Straty podczas suszenia |
Nie więcej niż 1 % (105 °C, jedna godzina) Nie więcej niż 15,2 % (105 °C, dwie godziny) dla postaci dihydratu |
|
Selen |
Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone jako selen w masie substancji suchej |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
|
Cykloheksyloamina |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Dicykloheksyloamina |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Anilina |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
III CYKLAMIAN WAPNIOWY |
|
|
Synonimy |
Cyklamian, sól wapniowa kwasu cyklaminowego |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
Cykloheksanoamidosulfonian wapniowy, cykloheksyloamidosulfonian wapniowy |
|
Einecs |
205-349-4 |
|
Numer E |
E 952 |
|
Wzór chemiczny |
C12H24CaN2O6S2 . 2H2O |
|
Względna masa cząsteczkowa |
432,57 |
|
Próba |
Nie mniej niż 98 % i nie więcej niż 10 % w substancji suchej |
|
Opis |
Białe, bezbarwne kryształy lub krystaliczny proszek. Około 30 razy słodszy od sacharozy |
|
Identyfikacja |
|
|
Rozpuszczalność |
Rozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w etanolu |
|
Stopień czystości |
|
|
Straty podczas suszenia |
Nie więcej niż 1 % (105 °C, jedna godzina) Nie więcej niż 8,5 % (140 °C, cztery godziny) dla postaci dihydratu |
|
Selen |
Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone jako selen w masie substancji suchej |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
|
Cykloheksyloamina |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Dicykloheksyloamina |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Anilina |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
E 954 – SACHARYNA I JEJ SOLE SODOWE, POTASOWE I WAPNIOWE
|
I SACHARYNA |
|
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
3-okso-2,3dihydrobenzo(d)-izotiazolo-1,1-ditlenek |
|
Einecs |
201-321-0 |
|
Numer E |
E 954 |
|
Wzór chemiczny |
C7H5NO3S |
|
Względna masa cząsteczkowa |
183,18 |
|
Próba |
Nie mniej niż 99 % i nie więcej niż 101,0 % C7H5NO3S w substancji bezwodnej |
|
Opis |
Białe kryształki lub biały krystaliczny proszek, bezwonny lub o słabym, aromatycznym zapachu mające słodki smak nawet w bardzo rozcieńczonych roztworach. Około od 300 do 500 razy słodszy od sacharozy. |
|
Identyfikacja |
|
|
Rozpuszczalność |
Słabo rozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w roztworach zasadowych, trudno rozpuszczalny w etanolu |
|
Stopień czystości |
|
|
Straty podczas suszenia |
Nie więcej niż 1 % (105 °C, dwie godziny) |
|
Zakres temperatury topnienia |
226-230 °C |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Selen |
Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
|
Zasiarczony popiół |
Nie więcej niż 0,2 % wyrażone w masie substancji suchej |
|
Kwas benzoesowy i salicylowy |
Do 10 ml roztworu 1 do 20, uprzednio zakwaszonego pięcioma kroplami kwasu octowego, dodać trzy krople roztworu w przybliżeniu molowego chlorku żelazowego w wodzie. Nie pojawia się osad lub fioletowy kolor. |
|
o-Toluenosulfonamid |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
p-Toluenosulfonamid |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Kwas benzoesowy p-sulfonamid |
Nie więcej niż 25 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Łatwo zwęglające się substancje |
Brak |
|
II SACHARYNA SODOWA |
|
|
Synonimy |
Sacharyna, sól sodowa sacharyny |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
Imid sodowy kwasu o-sulfobenzoesowego, sól sodowa 2,3-dihydro-3-oksobenzoizosulfonazolu, oksobenzoizosulfonazol, 1,2-benzizotiazolin-3-on-1, dihydrat soli sodowej 1-ditlenku |
|
Einecs |
204-886-1 |
|
Numer E |
E 954 |
|
Wzór chemiczny |
C7H4NNaO3S.2H2O |
|
Względna masa cząsteczkowa |
241,19 |
|
Próba |
Nie mniej niż 99 % i nie więcej niż 101 % C7H4NNaO3S w substancji bezwodnej |
|
Opis |
Białe kryształki lub biały krystaliczny, pokrywający się nalotem krystalicznym proszek, bezwonny lub o słabym zapachu, mający intensywnie słodki smak nawet w bardzo rozcieńczonych roztworach. Około od 300 do 500 razy słodszy od sacharozy w roztworach rozcieńczonych |
|
Identyfikacja |
|
|
Rozpuszczalność |
Swobodnie rozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w etanolu |
|
Stopień czystości |
|
|
Straty podczas suszenia |
Nie więcej niż 15 % (120 °C, cztery godziny) |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Selen |
Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
|
Kwas benzoesowy i salicylowy |
Do 10 ml roztworu 1 do 20, uprzednio zakwaszonego pięcioma kroplami kwasu octowego, dodać trzy krople roztworu w przybliżeniu molowego chlorku żelazowego w wodzie. Nie pojawia się osad lub fioletowy kolor |
|
o-Toluenosulfonamid |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
p-Toluenosulfonamid |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Kwas benzoesowy p-sulfonamid |
Nie więcej niż 25 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Łatwo zwęglające się substancje |
Brak |
|
III SACHARYNA WAPNIOWA |
|
|
Synonimy |
Sacharyna, sól wapniowa sacharyny |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
Imid wapniowy kwasu o-sulfobenzoesowego, sól wapniowa 2,3-dihydro-3-oksobenzoizosulfonazolu, hydrat soli wapniowej 1,2-benzoizotiazolin-3-on-1,1-ditlenku (2:7) |
|
Einecs |
229-349-0 |
|
Numer E |
E 954 |
|
Wzór chemiczny |
C14H8CaN2O6S2 . 31/2H2O |
|
Względna masa cząsteczkowa |
467,48 |
|
Próba |
Nie mniej niż 95 % C14H8CaN2O6S2 w substancji bezwodnej |
|
Opis |
Białe kryształki lub biały krystaliczny proszek, bezwonny lub o słabym zapachu, mający intensywnie słodki smak nawet w bardzo rozcieńczonych roztworach. Około od 300 do 500 razy słodszy od sacharozy w roztworach rozcieńczonych |
|
Identyfikacja |
|
|
Rozpuszczalność |
Swobodnie rozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w etanolu |
|
Stopień czystości |
|
|
Straty podczas suszenia |
Nie więcej niż 13,5 % (120 °C, cztery godziny) |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Selen |
Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
|
Kwas benzoesowy i salicylowy |
Do 10 ml roztworu 1 do 20, uprzednio zakwaszonego pięcioma kroplami kwasu octowego, dodać trzy krople roztworu w przybliżeniu molowego chlorku żelazowego w wodzie. Nie pojawia się osad lub fioletowy kolor. |
|
o-Toluenosulfonamid |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
p-Toluenosulfonamid |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Kwas benzoesowy p-sulfonamid |
Nie więcej niż 25 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Łatwo zwęglające się substancje |
Brak |
|
IV SACHARYNA POTASOWA |
|
|
Synonimy |
Sacharyna, sól potasowa sacharyny |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
Imid potasowy kwasu o-sulfobenzoesowego, sól potasowa 2,3-dihydro-3-oksobenzoizosulfonazolu, hydrat soli potasowej 1,2-benzoizotiazolin-3-on-1,1-ditlenku |
|
Einecs |
|
|
Numer E |
E 954 |
|
Wzór chemiczny |
C7H4KNO3S. H2O |
|
Względna masa cząsteczkowa |
239,77 |
|
Próba |
Nie mniej niż 99 % i nie więcej niż 101 % C7H4KNO3S w substancji bezwodnej |
|
Opis |
Białe kryształki lub biały krystaliczny proszek, bezwonny lub o słabym zapachu, mający intensywnie słodki smak nawet w bardzo rozcieńczonych roztworach. Około od 300 do 500 razy słodszy od sacharozy |
|
Identyfikacja |
|
|
Rozpuszczalność |
Swobodnie rozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w etanolu |
|
Stopień czystości |
|
|
Straty podczas suszenia |
Nie więcej niż 8 %. (120 °C, cztery godziny) |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Selen |
Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
|
Kwas benzoesowy i salicylowy |
Do 10 ml roztworu 1 do 20, uprzednio zakwaszonego pięcioma kroplami kwasu octowego, dodać trzy krople roztworu w przybliżeniu molowego chlorku żelazowego w wodzie. Nie pojawia się osad lub fioletowy kolor. |
|
o-Toluenosulfonamid |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
p-Toluenosulphonamid |
Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Kwas benzoesowy p-sulfonamid |
Nie więcej niż 25 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Łatwo zwęglające się substancje |
Brak |
E955 - E 955 SUKRALOZA
|
Synonimy |
4,1′,6'-trichlorogalaktosacharoza |
|
Definicje |
|
|
Nazwa związku chemicznego |
1,6-dichloro-1,6-dideoksy-b-D-fruktofuranozylo-4-chloro-4-deoksy-a-D-galaktopiranozyd |
|
Einecs |
259–952–2 |
|
Wzór chemiczny |
C12H19Cl3O8 |
|
Masa cząsteczkowa |
397,64 |
|
Próba |
Zawartość nie mniej niż 98 % i nie więcej niż 102 % C12H19Cl3O8 obliczone na bazie substancji bezwodnej. |
|
Opis |
Biały do bladego, praktycznie bezwonny krystaliczny proszek. |
|
Identyfikacja |
|
|
A.pH 10 % roztworu |
Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 7,0 |
|
B.Rozpuszczalność |
Łatwo rozpuszczalny w wodzie, metanolu i etanolu; słabo rozpuszczalny w octanie etylu |
|
C.Absorpcja w podczerwieni |
Widmo w podczerwieni próbki w dyspersji bromku potasu wykazuje względne maksimum przy podobnej liczbie falowej jak te wykazywane przez widmo odniesienia otrzymane przy użyciu cukralozy jako wzorca odniesienia. |
|
D.Chromatografia cienkowarstwowa |
Główna plama roztworu badanego posiada tę samą wartość Rf co główna plama roztworu mianowanego A określonego w badaniu dla innego chlorowanego disacharydu. Niniejszy roztwór mianowany otrzymuje się przez rozpuszczenie 1,0 g sukralozy jako wzorca w 10 ml metanolu. |
|
E.Skręcalność właściwa |
[α]20D: + 84,0° do + 87,5° obliczone na bazie bezwodnej (10 % wag roztwór) |
|
Czystość |
|
|
Woda |
Nie więcej niż 2,0 % (metoda Karla Fischera) |
|
Popiół siarczanowy |
Nie więcej niż 0,7 % |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg |
|
Inne chlorowane disacharydy |
Nie więcej niż 0,5 % |
|
Chlorowane monosacharydy |
Nie więcej niż 0,1 % |
|
Tlenek trifenylofosfiny |
Nie więcej niż 150 mg/kg |
|
Metanol |
Nie więcej niż 0,1 % |
E 957 – TAUMATYNA
|
Synonimy |
|
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
Taumatynę uzyskuje się w drodze ekstracji wodnej (pH 2,5-4) osłonek owoców dzikiej odmiany Thaumatococcus daniellii i składa się głównie z białek taumatyn I i taumatyn II oraz mniejszych ilości składników roślinnych pochodzących z materiału wyjściowego |
|
Einecs |
258-822-2 |
|
Numer E |
E 957 |
|
Wzór chemiczny |
Polipeptyd z 207 aminokwasów |
|
Względna masa cząsteczkowa |
Taumatyna I 22209 Taumatyna II 22293 |
|
Próba |
Nie mniej niż 16 % azotu w ekwiwalencie substancji suchej do nie mniej niż 94 % białek (N × 5,8) |
|
Opis |
Bezwonny, w kolorze kremowym proszek o intensywnie słodkim smaku. Około 2000-3000 razy słodszy od sacharozy |
|
Identyfikacja |
|
|
Rozpuszczalność |
Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w acetonie |
|
Stopień czystości |
|
|
Straty podczas suszenia |
Nie więcej niż 9 % (105 °C do stałej masy) |
|
Węglowodory |
Nie więcej niż 3 % wyrażone w masie substancji suchej |
|
Zasiarczony popiół |
Nie więcej niż 2 % wyrażone w masie substancji suchej |
|
Aluminium |
Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
3 mg/kg wyrażony w masie substancji suchej |
|
Kryteria mikrobiologiczne |
Całkowita liczba mikrobów tlenowych: maksymalnie 1000/g E. Coli: nieobecna w 1 g |
E 959 – NEOHESPERYDYNA DC
|
Synonimy |
Dihydrochalkon neohesperydyny, NHDC, dihydrochalkono-4’-beta-neohesperydozyd hesperytyny, neohesperydyna DC |
|
Definicja |
|
|
Nazwa chemiczna związku |
Dihydrochalkon 2-O-α-L-ramnopiranozylo-4’-β-D-glukopiranozylu hesperytyny; uzyskany w drodze katalitycznego uwodornienia neohesperydyny |
|
Einecs |
243-978-6 |
|
Numer E |
E 959 |
|
Wzór chemiczny |
C28H36O15 |
|
Względna masa cząsteczkowa |
612,6 |
|
Próba |
Zawartość nie mniej niż 96 % w substancji suchej |
|
Opis |
Niebiały, bezwonny, krystaliczny proszek mający charakterystyczny, intensywny słodki smak. Około od 1000-1800 razy słodszy od sacharozy. |
|
Identyfikacja |
|
|
A. Rozpuszczalność |
Łatwo rozpuszczalny w gorącej wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w zimnej wodzie, praktycznie nierozpuszczalny w eterze lub benzenie |
|
B. Maksymalna absorpcja promieni ultrafioletowych |
282-283 nm dla roztworu 2 mg w 100 ml metanolu |
|
C. Próba Neu’a |
Rozpuścić około 10 mg neohesperydyny DC w 1 ml metanolu, dodać 1 ml 1-procentowego roztworu metanolowego boranu 2-aminoetylodifenylu. Powstaje jaskrawy żółty kolor |
|
Stopień czystości |
|
|
Straty podczas suszenia |
Nie więcej niż 11 % (105 °C, trzy godziny) |
|
Zasiarczony popiół |
Nie więcej niż 0,2 % wyrażone w masie substancji suchej |
|
Arsen |
Nie więcej niż 3 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Ołów |
Nie więcej niż 2 mg/kg wyrażone w masie substancji suchej |
|
Metale ciężkie |
Nie więcej niż 1 mg/kg wyrażone jako Pb w masie substancji suchej |
E962 - E 962 SÓL ASPARTAMU-ACESULFAMU
|
Synonimy |
Aspartam-acesulfam Sól aspartamu-acesulfam |
|
Definicje |
Sól jest przygotowywana przez ogrzewanie aspartamu i acesulfamu K,w stosunku wagowym około 2:1, w roztworze o kwasowym pH i pozwoleniu na zajście krystalizacji. Eliminuje się potas i wodę. Produkt jest bardziej stabilny niż sam aspartam. |
|
Nazwa związku chemicznego |
Sól 6-metylo-1,2,3-oksatiazyno-4(3H)-onu-2,2-ditlenkowa kwasu L-fenyloalanylo-2-metylo-L-a-asparaginowego |
|
Wzór chemiczny |
C18H23O9N3S |
|
Masa cząsteczkowa |
457,46 |
|
Próba |
63,0 % do 66,0 % aspartamu (w suchej masie) i 34,0 % do 37,0 % acesulfamu (postać kwasowa w suchej masie) |
|
Opis |
Biały, bezwonny, krystaliczny proszek. |
|
Identyfikacja |
|
|
A.Rozpuszczalność |
Trudno rozpuszczalny w wodzie; słabo rozpuszczalny w etanolu. |
|
B.Transmitancja |
Transmitancja 1 % roztworu w wodzie oznaczona w 1 cm kuwecie w 430 nm za pomocą odpowiedniego spektrofotometru stosując wodę jako odniesienie, wynosi nie mniej niż 0,95, równoważnej absorbancji nie większej niż około 0,022. |
|
C.Skręcalność właściwa |
[α]20D: +14,5° to + 16,5° Oznaczyć przy stężeniu 6,2 g w 100 ml kwasu mrówkowego (15N) w zakresie czasu 30 min po przygotowaniu roztworu. Podzielić obliczoną skręcalność właściwą przez 0,646 dla skorygowania zawartości aspartamu o sól aspartamu-acesulfamu. |
|
Czystość |
|
|
Strata przy suszeniu suszenia |
Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 4 godz) |
|
Kwas 5-benzylo-3,6-dioxo-2-pieprz-azynooctowy |
Nie więcej niż 0,5 % |
|
Ołów |
Nie więcej niż 1 mg/kg |
( 1 ) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 27.
( 2 ) Dz.U. L 237 z 10.9.1994, str. 1.
( 3 ) Dz.U. L 237 z 10.9.1994, str. 3.
( 4 ) Dz.U. L 223 z 14.8.1978, str. 7.