18.5.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 117/14

1.

Oświadczyć, że poprzez zmianę ustawodawstwa norweskiego w dziedzinie gier i zakładów wzajemnych ustawą„ Lov av 29. august 2003 om endringer i pengespill- og lotterilovgivningen ”, wprowadzającą monopol w zakresie działania automatów do gry, Królestwo Norwegii naruszyło art. 31 i 36 Porozumienia EOG.

oraz

2.

Obciążyć Królestwo Norwegii kosztami postępowania.

—

Sprawa dotyczy monopolu na eksploatację automatów do gry w Norwegii.

—

W sekcjach 298 i 299 norweskiego kodeksu karnego zakazuje się gier hazardowych poza przypadkami dozwolonymi na mocy szczególnych aktów prawnych.

—

Na mocy ustawy nr 103 z dnia 28 sierpnia 1992 r. (ustawa o grach) pewne dozwolone wcześniej gry hazardowe (Lotto, wyścigi konne i zakłady piłkarskie) przechodzą pod wyłączną kontrolę Norsk Tipping AS, spółki, której jedynym właścicielem jest państwo norweskie.

—

Ustawa nr 11 z dnia 24 lutego 1995 r. (ustawa o zakładach wzajemnych) określiła automaty do gry jako formę zakładów wzajemnych, dozwoloną jedynie w przypadkach, kiedy dochód przeznaczony jest na cele charytatywne. W ustawie określono, jakie podmioty, w tym prywatne, mogą eksploatować automaty do gry.

—

W celu zaradzenia narastającemu problemowi nałogu gier hazardowych Storting (norweski parlament), na mocy ustawy nr 90 z dnia 29 sierpnia 2003 r., przeniósł zarządzanie zakładami wzajemnymi z użyciem automatów do gry z zakresu stosowania ustawy o zakładach wzajemnych (która dopuszcza podmioty prywatne) do zakresu stosowania ustawy o grach (która przyznaje wyłączne uprawnienia w tej dziedzinie spółce Norsk Tipping AS).

—

Wskutek zmian w ustawodawstwie norweskim obecnie działające podmioty zostaną usunięte z rynku, a usługi w zakresie automatów do gry będą mogły od tej pory być świadczone wyłącznie w ramach monopolu państwowego (Norsk Tipping AS).

—

Artykuł 31 Porozumienia EOG zakazuje wszelkich ograniczeń swobody przedsiębiorczości obywateli państw członkowskich WE i państw EFTA na terytorium któregokolwiek z tych państw. Zakaz ten obejmuje również ograniczenia w tworzeniu agencji, oddziałów lub filii przez obywateli jednego z państw członkowskich WE lub państw EFTA ustanowionych na terytorium któregokolwiek z tych państw.

—

Artykuł 36 Porozumienia EOG zakazuje wszelkich ograniczeń w swobodnym świadczeniu usług na terytorium EOG w odniesieniu do obywateli państw członkowskich WE oraz państw EFTA mających swe przedsiębiorstwo w państwie członkowskim WE lub w państwie EFTA, innym niż państwo odbiorcy świadczenia.