EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document E2005C0328
EFTA Surveillance Authority Decision No 328/05/COL of 20 December 2005 amending for the 53rd time the Procedural and Substantive Rules in the Field of State Aid by introducing a new Chapter 18C: State aid in the form of public service compensation
Decyzja Urzędu Nadzoru EFTA nr 328/05/COL z dnia 20 grudnia 2005 r. zmieniająca po raz pięćdziesiąty trzeci zasady proceduralne i merytoryczne w dziedzinie pomocy państwa poprzez wprowadzenie nowego rozdziału 18C: Pomoc państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych
Decyzja Urzędu Nadzoru EFTA nr 328/05/COL z dnia 20 grudnia 2005 r. zmieniająca po raz pięćdziesiąty trzeci zasady proceduralne i merytoryczne w dziedzinie pomocy państwa poprzez wprowadzenie nowego rozdziału 18C: Pomoc państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych
Dz.U. L 109 z 26.4.2007, p. 44–50
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
No longer in force, Date of end of validity: 30/06/2014
26.4.2007 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 109/44 |
DECYZJA URZĘDU NADZORU EFTA
NR 328/05/COL
z dnia 20 grudnia 2005 r.
zmieniająca po raz pięćdziesiąty trzeci zasady proceduralne i merytoryczne w dziedzinie pomocy państwa poprzez wprowadzenie nowego rozdziału 18C: Pomoc państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych
URZĄD NADZORU EFTA,
UWZGLĘDNIAJĄC Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (1), w szczególności jego art. 61–63 oraz Protokół 26,
UWZGLĘDNIAJĄC Porozumienie pomiędzy Państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości (2), w szczególności jego art. 24, art. 5 ust. 2 lit. b), art. 1 w części I Protokołu 3 oraz art. 18 i 19 w części II Protokołu 3,
MAJĄC NA UWADZE, że zgodnie z art. 24 porozumienia o nadzorze i trybunale, Urząd Nadzoru EFTA nadaje moc prawną postanowieniom Porozumienia EOG dotyczącym pomocy państwa,
ZGODNIE Z art. 5 ust. 2 lit. b) porozumienia o nadzorze i trybunale, Urząd Nadzoru EFTA wydaje zawiadomienia oraz wytyczne w kwestiach objętych Porozumieniem EOG, jeśli porozumienie to lub porozumienie o nadzorze i trybunale wyraźnie tak stanowi lub jeśli Urząd Nadzoru EFTA uznaje to za konieczne,
PRZYWOŁUJĄC Zasady proceduralne i merytoryczne w dziedzinie pomocy państwa (3) przyjęte przez Urząd Nadzoru EFTA w dniu 19 stycznia 1994 r. (4),
MAJĄC NA UWADZE, że dnia 13 lipca 2005 r. Komisja Europejska przyjęła Wspólnotowe ramy dotyczące pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych (5),
MAJĄC NA UWADZE, że niniejszy komunikat ma również znaczenie dla Europejskiego Obszaru Gospodarczego,
MAJĄC NA UWADZE, że należy zagwarantować jednolite stosowanie zasad EOG w zakresie pomocy państwa na całym Europejskim Obszarze Gospodarczym,
MAJĄC NA UWADZE, że zgodnie z pkt II części „OGÓLNE” zamieszczonej na końcu załącznika XV do Porozumienia EOG, Urząd Nadzoru EFTA przyjmuje, po konsultacji z Komisją, akty prawne odpowiadające tym, które zostały przyjęte przez Komisję Europejską,
PO KONSULTACJI z Komisją Europejską,
ODWOŁUJĄC SIĘ DO konsultacji, które Urząd Nadzoru EFTA odbył z państwami EFTA w przedmiotowej sprawie w piśmie z dnia 19 października 2005 r.,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
1) |
Wytyczne w sprawie pomocy państwa zmienia się poprzez wprowadzenie nowego rozdziału 18C: Pomoc państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych. Nowy rozdział stanowi załącznik I do niniejszej decyzji. Proponuje się stosowne środki zawarte w załączniku I do niniejszej decyzji. |
2) |
Państwa EFTA zostają poinformowane pismem zawierającym egzemplarz niniejszej decyzji wraz z wyżej wymienionym załącznikiem. Państwa EFTA prosi się o wyrażenie zgody na proponowane odpowiednie środki w ciągu jednego miesiąca od daty otrzymania niniejszego wniosku. |
3) |
Komisja Europejska zostaje poinformowana, zgodnie z lit. d) Protokołu 27 do Porozumienia EOG, poprzez przekazanie jej egzemplarza niniejszej decyzji wraz z załącznikiem I. |
4) |
Niniejsza decyzja, wraz z załącznikiem I, zostaje opublikowana w sekcji EOG oraz w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. |
5) |
W przypadku przyjęcia przez państwa EFTA propozycji dotyczącej odpowiednich środków zostaje opublikowane obwieszczenie skrócone w sekcji EOG Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej oraz w jego Suplemencie EOG (zawarte w załączniku II do niniejszej decyzji). |
6) |
Decyzja w języku angielskim jest autentyczna. |
Sporządzono w Brukseli, 20 grudnia 2005 r.
W imieniu Urzędu Nadzoru EFTA
Einar M. BULL
Przewodniczący
Kurt JÄGER
Członek Kolegium
(1) Zwane dalej Porozumieniem EOG.
(2) Zwane dalej porozumieniem o nadzorze i trybunale.
(3) Zwane dalej Wytycznymi w sprawie pomocy państwa.
(4) Pierwotnie opublikowane w Dz.U. L 231 z 3.9.1994 oraz w Suplemencie EOG nr 32 z tego samego dnia, ostatnio zmienione decyzją nr 313/05/COL z dnia 7 grudnia 2005 r. (dotychczas nieopublikowaną).
(5) Wspólnotowe ramy dotyczące pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych (Dz.U. C 297 z 29.11.2005, str. 4).
ZAŁĄCZNIK
„18C. POMOC PAŃSTWA W FORMIE REKOMPENSATY Z TYTUŁU ŚWIADCZENIA USŁUG PUBLICZNYCH (1)
18C.1. Cel i zakres
(1) |
Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (2) wynika, że rekompensata z tytułu świadczenia usług publicznych nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE, jeśli spełnia pewne warunki. Jeśli jednak rekompensata z tytułu świadczenia usług publicznych nie spełnia tych warunków i jeśli ogólne warunki zastosowania art. 87 ust. 1 Traktatu WE zostają spełnione, to rekompensata taka stanowi pomoc państwa. Zdaniem urzędu wspomniane orzecznictwo ma również zastosowanie w kontekście art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG. |
(2) |
Decyzja Komisji 2005/842/WE z dnia 28 listopada 2005 r. w sprawie stosowania art. 86 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych przyznanej pewnym przedsiębiorstwom świadczącym usługi w ogólnym interesie gospodarczym (3) określa warunki, w jakich pewne rodzaje rekompensat z tytułu świadczenia usług publicznych stanowią pomoc państwa w myśl art. 86 ust. 2 Traktatu WE oraz zwalnia rekompensaty spełniające te warunki z obowiązku uprzedniego zgłaszania. Decyzja ta nie została jeszcze włączona do Porozumienia EOG (4). Rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, które stanowią pomoc państwa i nie wchodzą w zakres decyzji 2005/842/WE będą, po przyjęciu omawianej decyzji, w dalszym ciągu podlegały obowiązkowi uprzedniego zgłaszania. Celem niniejszych wytycznych jest określenie warunków koniecznych do zakwalifikowania pomocy państwa jako zgodnej z funkcjonowaniem Porozumienia EOG w myśl art. 59 ust. 2 Porozumienia EOG. |
(3) |
Niniejsze wytyczne mają zastosowanie do rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych przyznanej przedsiębiorstwom w związku z prowadzeniem działalności, które są regulowane Porozumieniem EOG, z wyjątkiem sektorów transportu oraz nadawców publicznych objętych wytycznymi Urzędu Nadzoru EFTA na temat stosowania zasad pomocy państwa do nadawców publicznych (5). |
(4) |
Przepisy niniejszych wytycznych stosowane są bez uszczerbku dla bardziej surowych przepisów szczególnych odnoszących się do zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych zawartych w sektorowym prawodawstwie i środkach EOG. |
(5) |
Niniejsze wytyczne stosowane są bez uszczerbku dla obowiązujących przepisów w dziedzinie zamówień publicznych i konkurencji (w szczególności art. 53 i 54 Porozumienia EOG). |
18C.2. Warunki zgodności z Traktatem rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, stanowiącej pomoc państwa
18C.2.1. Postanowienia ogólne
(6) |
Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w swoim wyroku w sprawie Altmark (6) określił warunki, w jakich rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych nie stanowią pomocy państwa.
|
(7) |
Jeśli te cztery kryteria zostaną spełnione, rekompensata z tytułu świadczenia usług publicznych nie stanowi pomocy państwa, a przepisy art. 61 ust. 3 Porozumienia EFTA oraz art. 1 w części I Protokołu 3 do Porozumienia między Państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości (zwanego dalej »porozumieniem o nadzorze i trybunale«) nie mają zastosowania. Jeśli jednak państwa EFTA nie spełniają tych kryteriów i jeśli ogólne warunki zastosowania art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG zostają spełnione, to rekompensata z tytułu świadczenia usług publicznych stanowi pomoc państwa. |
(8) |
Urząd uważa, że na obecnym etapie rozwoju Porozumienia EOG taka pomoc państwa może być uznana za zgodną z Porozumieniem EOG w rozumieniu art. 59 ust. 2 Porozumienia EOG, jeżeli jest ona konieczna do świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym oraz nie wpływa na rozwój handlu w sposób pozostający w sprzeczności z interesem Umawiających się Stron. Następujące warunki muszą być spełnione w celu osiągnięcia takiej równowagi. |
18C.2.2. Usługa faktycznie świadczona w ogólnym interesie gospodarczym w rozumieniu art. 59 Porozumienia EOG
(9) |
Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wynika, że z wyjątkiem sektorów, w których postanowienia Porozumienia EOG regulują te kwestie, państwa EFTA posiadają szeroki margines uznaniowości przy definiowaniu usług, które mogą zostać uznane za usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym. Tak więc Urząd odpowiada za zapewnienie, że omawiany margines uznaniowości jest stosowany bez popełniania oczywistych błędów w odniesieniu do definicji usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. |
(10) |
Z art. 59 ust. 2 Porozumienia EOG wynika (7), że przedsiębiorstwa zobowiązane do zarządzania usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym to przedsiębiorstwa, którym powierzono »poszczególne zadania«. W przypadku definiowania zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych oraz sprawdzania, czy zobowiązania te są wypełnione przez zainteresowane przedsiębiorstwa, zachęca się państwa EFTA do przeprowadzenia szerokich konsultacji, ze szczególnym uwzględnieniem odbiorców usług. |
18C.2.3. Potrzeba instrumentu określającego zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych oraz metody obliczania rekompensaty
(11) |
Pojęcie usługi w ogólnym interesie gospodarczym w rozumieniu art. 59 Porozumienia EOG oznacza, że zainteresowanym przedsiębiorstwom zostało powierzone przez państwo szczególne zadanie (8). Władze publiczne w dalszym ciągu są odpowiedzialne – z wyjątkiem sektorów, w których zasady EOG regulują te kwestie – za określenie kryteriów i zasad świadczenia usług, niezależnie od statusu prawnego świadczącego je przedsiębiorstwa oraz od tego, czy usługa jest świadczona na zasadzie wolnej konkurencji. W związku z tym zlecenie świadczenia usługi publicznej jest niezbędne w celu zdefiniowania obowiązków zainteresowanego przedsiębiorstwa oraz państwa. Pojęcie »państwa« obejmuje władze centralne, regionalne i lokalne. |
(12) |
Odpowiedzialność za świadczenie usług w ogólnym interesie gospodarczym musi być powierzona odpowiedniemu przedsiębiorstwu na mocy jednego lub więcej oficjalnych aktów prawnych. Forma tych aktów może być określona przez poszczególne państwa EFTA. Akt lub akty muszą w szczególności określać:
|
(13) |
Podczas definiowania zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych oraz oceniania, czy te zobowiązania są wypełnianie przez dane przedsiębiorstwa, zachęca się państwa EFTA do szerokich konsultacji ze szczególnym uwzględnieniem odbiorców usług. |
18C.2.4. Kwota rekompensaty
(14) |
Kwota rekompensaty nie może przekraczać kwoty niezbędnej do pokrycia kosztów wynikających z wywiązywania się ze zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych, przy uwzględnieniu odpowiednich wpływów i rozsądnego zysku z wywiązywania się z tych zobowiązań. Rekompensata obejmuje wszystkie korzyści przyznane przez państwo lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie. Rozsądny zysk może obejmować wszystkie lub niektóre przypadki wzrostu wydajności osiągnięte przez dane przedsiębiorstwa w ustalonym, ograniczonym okresie, nieograniczające poziomu jakości usług zleconych przedsiębiorstwu przez państwo. |
(15) |
Rekompensata musi być faktycznie wykorzystywana na świadczenie usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Rekompensata z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznana w celu świadczenia danej usługi w ogólnym interesie gospodarczym, ale w rzeczywistości wykorzystana do działalności na innym rynku, jest nieuzasadniona i stanowi w związku z tym niezgodną pomoc państwa. Przedsiębiorstwo otrzymujące rekompensatę z tytułu świadczenia usług publicznych ma jednak prawo odnosić rozsądny zysk. |
(16) |
Koszty, które należy uwzględnić, obejmują całość kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Jeżeli działalność przedsiębiorstwa, o którym mowa, ogranicza się do świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym, można uwzględnić wszystkie jego koszty. Jeśli przedsiębiorstwo prowadzi działalność wykraczającą poza zakres usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, uwzględnione mogą być jedynie koszty związane z usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym. Koszty poniesione na świadczenie usług w ogólnym interesie gospodarczym mogą obejmować różne rodzaje kosztów związanych ze świadczeniem usług w ogólnym interesie gospodarczym, odpowiedni wkład do kosztów stałych związanych zarówno z usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym, jak i z inną działalnością oraz zwrot z kapitału własnego przeznaczonego na świadczenie usług w ogólnym interesie gospodarczym (9). Koszty wynikające z inwestycji, szczególnie związanych z infrastrukturą, mogą zostać uwzględnione, jeżeli są konieczne do świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym. Koszty związane z każdą działalnością, wykraczającą poza zakres usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, muszą obejmować wszystkie koszty zmienne, odpowiedni wkład we wspólne koszty stałe i właściwy zwrot z kapitału. Koszty te nie mogą w żadnym przypadku być zaliczone do kosztów usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Obliczanie kosztów musi odpowiadać uprzednio zdefiniowanym kryteriom i ma być oparte na ogólnie przyjętych zasadach księgowości kosztowej, o których musi zostać poinformowany urząd w ramach zgłoszenia, zgodnie z przepisami art. 1 ust. 3 w części I Protokołu 3 porozumienia o nadzorze i trybunale. |
(17) |
Dochody, które należy uwzględnić, muszą obejmować przynajmniej całkowity dochód osiągnięty z usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Jeśli dane przedsiębiorstwo posiada specjalne lub wyłączne prawa związane z usługą świadczoną w ogólnym interesie gospodarczym, która generuje zyski wyższe niż rozsądny zysk, lub jeśli państwo przyznało mu inne korzyści, należy to uwzględnić – niezależnie od sklasyfikowania tych korzyści dla celów art. 61 Porozumienia EOG – i doliczyć do przychodów przedsiębiorstwa. Dane państwo EFTA może podjąć decyzję, że korzyści pochodzące z działalności wykraczającej poza zakres usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym mają zostać przeznaczone w całości lub w części na finansowanie usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. |
(18) |
»Rozsądny zysk« należy rozumieć jako stopę zwrotu z kapitału własnego, która musi uwzględniać ryzyko lub brak ryzyka, wynikające dla przedsiębiorstwa w wyniku interwencji państwa EFTA, szczególnie jeśli przyznało ono wyłączne lub szczególne prawa. Stopa ta nie powinna zwykle przewyższać średniej stopy dla danego sektora w ostatnich latach. W sektorach, w których nie ma przedsiębiorstw porównywalnych z przedsiębiorstwem zobowiązanym do zarządzania usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym, można dokonać porównania z przedsiębiorstwem mającym siedzibę w innym państwie EOG lub, jeśli to konieczne, z przedsiębiorstwem z innego sektora, pod warunkiem że zostanie uwzględniona specyfika poszczególnych sektorów. Przy określaniu wysokości rozsądnego zysku państwa EFTA mogą wprowadzić kryteria motywacyjne, w szczególności w zakresie jakości świadczonej usługi oraz wzroście wydajności. |
(19) |
Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność zarówno w zakresie, jak i poza zakresem usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, w wewnętrznych księgach rachunkowych należy wykazać oddzielnie koszty i wpływy związane z usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym oraz koszty i wpływy związane z innymi usługami, jak również kryteria, według których ujmuje się koszty i wpływy. Jeżeli jednemu przedsiębiorstwu powierzono świadczenie kilku usług w ogólnym interesie gospodarczym, ponieważ zostały one powierzone przez różne organy lub różny jest charakter świadczonych usług, z wewnętrznych ksiąg rachunkowych przedsiębiorstwa musi wynikać, że na poziomie poszczególnych usług nie ma nadwyżki rekompensaty. Zasady te pozostają bez uszczerbku dla przepisów aktu wymienionego w pkt 1 załącznika XV do Porozumienia EOG (dyrektywa Komisji 80/723/EWG w sprawie przejrzystości stosunków finansowych między państwami członkowskimi a pewnymi przedsiębiorstwami, wraz ze zmianami) w przypadkach, do których dyrektywa się odnosi. |
18C.3. Nadwyżka rekompensaty
(20) |
Państwa EFTA muszą regularnie kontrolować lub zlecać regularne kontrolowanie, czy nie występuje nadwyżka rekompensat. Z uwagi na to, że nadwyżka rekompensaty nie jest niezbędna do świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym, stanowi zatem niezgodną pomoc państwa, która musi zostać zwrócona państwu, a wskaźniki służące do obliczania rekompensaty muszą zostać uaktualnione na przyszłość. |
(21) |
W przypadkach, kiedy kwota nadwyżki rekompensaty nie przekracza 10 % kwoty rocznej rekompensaty, taka nadwyżka rekompensaty może zostać przeniesiona na następny rok. Z niektórymi usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym związane są koszty, które zmieniają się znacznie z roku na rok, zwłaszcza w kontekście szczególnych inwestycji. W takich przypadkach nadwyżka rekompensaty przewyższająca w niektórych latach 10 % może wyjątkowo okazać się niezbędna dla świadczenia usługi w ogólnym interesie gospodarczym. Szczególna sytuacja, która może usprawiedliwiać ponad dziesięcioprocentową nadwyżkę rekompensaty, powinna być wyjaśniona w zgłoszeniu do Urzędu. Jednak sytuacja powinna być poddawana ponownej analizie w odstępach ustalonych na podstawie sytuacji w danym sektorze, które nie powinny jednak nigdy przekraczać czterech lat, a cała nadwyżka rekompensaty stwierdzona na koniec takiego okresu powinna zostać zwrócona. |
(22) |
Nadwyżka rekompensaty może być wykorzystana do finansowania innej usługi w ogólnym interesie gospodarczym, świadczonej przez to samo przedsiębiorstwo, ale takie przesunięcie musi zostać wykazane w księgowości przedsiębiorstwa i dokonane zgodnie z przepisami i zasadami określonymi w niniejszych wytycznych, zwłaszcza w odniesieniu do uprzedniego zgłoszenia. Państwa EFTA muszą zagwarantować prawidłową kontrolę takich przesunięć. Zastosowanie mają zasady w zakresie przejrzystości określone w akcie przywołanym w pkt 1 załącznika XV do Porozumienia EOG (dyrektywa Komisji 80/723/EWG wraz ze zmianami). |
(23) |
Kwota nadwyżki rekompensaty nie może pozostać do dyspozycji przedsiębiorstwa w charakterze pomocy zgodnej z Porozumieniem EOG (np. pomoc na ochronę środowiska, pomoc w zakresie zatrudnienia czy pomoc na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw). Państwo EFTA, które zamierza przyznać taką pomoc, musi zastosować procedurę uprzedniego zgłoszenia przewidzianą w art. 1 ust. 3 w części I Protokołu 3 do porozumienia o nadzorze i trybunale. Pomoc może być wypłacona tylko wtedy, kiedy została zatwierdzona przez Urząd. Pomoc, która jest zgodna z rozporządzeniem o grupowym wyłączeniu, musi spełniać warunki rozporządzenia o grupowym wyłączeniu. |
18C.4. Warunki i zobowiązania związane z decyzjami Urzędu
(24) |
Zgodnie z art. 7 ust. 4 w części II Protokołu 3 do porozumienia o nadzorze i trybunale (10) Urząd może do pozytywnej decyzji dodać warunki, na jakich dana pomoc może zostać uznana za zgodną z funkcjonowaniem Porozumienia EOG i może ustanowić obowiązki umożliwiające monitorowanie zgodności z decyzją. W dziedzinie usług w ogólnym interesie gospodarczym warunki i zobowiązania mogą się okazać niezbędne do zagwarantowania, że pomoc przyznana przedsiębiorstwom nie prowadzi do nadwyżki rekompensaty. Temu celowi mogą służyć sprawozdania okresowe i inne zobowiązania, zależnie od konkretnej sytuacji dotyczącej danej usługi świadczonej w ogólnym interesie gospodarczym. |
18C.5. Stosowanie wytycznych
(25) |
Niniejsze wytyczne stosuje się od momentu przyjęcia ich przez Urząd. Okres obowiązywania upływa po sześciu latach od dnia wejścia w życie. Po konsultacji z państwami EFTA urząd może z ważnych powodów związanych ze zmianami w funkcjonowaniu Porozumienia EOG wprowadzić zmiany do niniejszych wytycznych przed upływem okresu ich obowiązywania. Po upływie czterech lat od przyjęcia niniejszych wytycznych Urząd sporządzi ocenę wpływu w oparciu o faktyczne dane oraz wyniki szerokich konsultacji przeprowadzonych przez Urząd, a zwłaszcza na podstawie danych dostarczonych przez państwa EFTA. Wyniki oceny wpływu zostaną udostępnione państwom EFTA. |
(26) |
Urząd stosuje przepisy niniejszych wytycznych do wszystkich zgłoszonych mu projektów pomocy i podejmie decyzje w sprawie planowanych projektów pomocy po opublikowaniu niniejszych wytycznych, nawet jeśli zostały one zgłoszone przez datą przyjęcia wytycznych. W przypadku niezgłoszonej pomocy Urząd stosuje:
|
18C.6. Stosowne środki
(27) |
Jako stosowne środki zgodnie z art. 1 ust. 1 w części I Protokołu 3 do porozumienia o nadzorze i trybunale urząd proponuje dostosowanie przez państwa EFTA istniejących krajowych programów dotyczących rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych do niniejszych wytycznych w ciągu osiemnastu miesięcy od daty powiadomienia państwa EFTA o decyzji. Państwa EFTA przedstawią Urzędowi potwierdzenie w ciągu jednego miesiąca od daty powiadomienia o decyzji, że zgadzają się na zaproponowane stosowne środki. W przypadku braku jakiejkolwiek odpowiedzi Urząd zakłada, że dane państwo EFTA nie wyraża zgody. |
(1) Niniejszy rozdział odpowiada Wspólnotowym ramom dotyczącym pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych (Dz.U. C 297 z 29.11.2005, str. 4).
(2) Wyroki w sprawach C-280/00, Altmark Trans GmbH i Regierungspräsidium Magdeburg przeciwko Nahverkehrsgesellschaft Altmark GmbH, Zb.Orz. [2003] str. I-7747 i połączone sprawy C-34/01 do C-38/01 Enirisorse SpA, Zb.Orz. [2003] str. I-14243.
(3) Decyzja Komisji z dnia 28 listopada 2005 r. w sprawie stosowania art. 86 ust. 2 Traktatu WE do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do zarządzania usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym (Dz.U. L 312 z 29.11.2005, str. 67).
(4) Tak więc do czasu włączenia omawianej decyzji do ram prawnych EOG te rodzaje rekompensat z tytułu świadczenia usług publicznych podlegają ogólnemu obowiązkowi zgłaszania, określonemu w art. 1 ust. 3 w części I oraz art. 2 w części II Protokołu 3 do porozumienia o nadzorze i trybunale.
(5) Rozdział 24C wytycznych w sprawie pomocy państwa.
(6) Patrz: przypis 2 powyżej.
(7) Przez »przedsiębiorstwo« rozumie się każdy podmiot zaangażowany w działalność gospodarczą, bez względu na jego status prawny i sposób finansowania. Przez »przedsiębiorstwa publiczne« rozumie się każde przedsiębiorstwo, na które władze publiczne mogą wywierać, bezpośrednio lub pośrednio, decydujący wpływ z racji bycia jego właścicielem, posiadania w nim udziału finansowego lub zasad, które nim rządzą, zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy Komisji 80/723/EWG w sprawie przejrzystości stosunków finansowych między państwami członkowskimi i przedsiębiorstwami publicznymi (Dz.U. L 195 z 29.7.1980, str. 35, ostatnio zmienionej dyrektywą 2000/52/WE, Dz.U. L 193 z 29.7.2000, str. 75, włączoną do załącznika XV do Porozumienia EOG decyzją Wspólnego Komitetu nr 6/2001, Dz.U. L 66 z 8.3.2001, str. 48 i Suplement EOG nr 12 z 8.3.2001, str. 6, weszła w życie dnia 1.6.2002 r.).
(8) Patrz: w szczególności wyrok w sprawie C-127/73 BRT przeciwko SABAM, Zb.Orz. [1974] str. 313.
(9) Patrz: połączone sprawy C-83/01P, C-93/01P oraz C-94/01P Chronopost SA, Zb.Orz. [2003] str. I-6993.
(10) Odpowiadające rozporządzeniu Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającemu szczegółowe zasady stosowania art. 88 Traktatu WE.”