Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document C2005/315/23

    Sprawa T-354/05: Skarga wniesiona w dniu 19 września 2005 r. — TF1 przeciwko Komisji

    Dz.U. C 315 z 10.12.2005, p. 12–12 (ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)

    10.12.2005   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 315/12


    Skarga wniesiona w dniu 19 września 2005 r. — TF1 przeciwko Komisji

    (Sprawa T-354/05)

    (2005/C 315/23)

    Język postępowania: francuski

    Strony

    Strona skarżąca: Télévision française 1 SA (Boulogne, Francja) [Przedstawiciele: J.-P. Hordies i C. Smits, avocats]

    Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

    Żądania strony skarżącej

    stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez Komisję w dniu 20 kwietnia 2005 r. w sprawie systemu opłat na rzecz France Télévision,

    rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    W drodze niniejszej skargi Télévision française 1 żąda stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 20 kwietnia 2005 r., w której uznała ona, na podstawie art. 86 ust. 2 Traktatu WE, za zgodny ze wspólnym rynkiem system opłat ustanowiony przez władze francuskie na rzecz France Télévision.

    Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi pięć zarzutów opartych co do zasady na:

    niewystarczającym uzasadnieniu decyzji,

    nieprzestrzeganiu prawa do obrony; skarżąca zarzuca Komisji niewezwanie jej, w ramach procedury dochodzenia w sprawie spornej pomocy, do przedstawienia swych uwag, w szczególności w przedmiocie możliwości przyjęcia przez państwo francuskie zobowiązań oraz ich zakresu i to pomimo prowadzonego dialogu i istnienia wcześniejszych kontaktów pomiędzy skarżącą i Komisją,

    niewystarczającym zakresie zobowiązań państwa francuskiego; w opinii skarżącej zaproponowane zobowiązania nie mogą zagwarantować zgodności francuskiego systemu opłat ze wspólnotowymi zasadami znajdującymi zastosowanie do pomocy państwa, w szczególności z zasadą proporcjonalności finansowania usług publicznych oraz z obowiązkiem zachowania przejrzystości przy korzystaniu ze środków publicznych,

    obejściu procedury; skarżąca krytykuje postawę pozwanej, która wydaje się przenosić na władze krajowe ciężar oceny, czy państwowy środek pomocowy stanowi pomoc w rozumieniu prawa wspólnotowego, podczas gdy kontrola ta wchodzi w zakres wyłącznej kompetencji Komisji,

    naruszeniu prawa w zakresie zastosowania art. 86 ust. 2 WE w przypadku pomocy wynikającej z nadmiernej rekompensaty kosztów zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych. Skarżąca podważa dokonaną przez Komisję wykładnię wyroku w sprawie Altmark (1) i jej zastosowanie w niniejszej sprawie. Podnosi ona, że pozwana naruszyła prawo, badając, czy państwowy środek polegający na rekompensacie kosztów świadczenia usługi publicznej może być uzasadniony na podstawie art. 86 ust. 2 WE, podczas gdy sama Komisja stwierdziła, iż środek ten nie spełnia warunków określonych w wyroku w sprawie Altmark.


    (1)  Sprawa C-280/00 z dnia 24 lipca 2003 r., Rec. str. I-7747.


    Top