Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document C2005/045/56

    Sprawa T-458/04: Skarga wniesiona w dniu 22 listopada 2004 r. przez Au Lys France przeciwko Komisji wspólnot Europejskich

    Dz.U. C 45 z 19.2.2005, p. 25–25 (ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)

    19.2.2005   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 45/25


    Skarga wniesiona w dniu 22 listopada 2004 r. przez Au Lys France przeciwko Komisji wspólnot Europejskich

    (Sprawa T-458/04)

    (2005/C 45/56)

    Język postępowania: francuski

    W dniu 22 listopada 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Au Lys de France, z siedzibą w Le Raincy (Francja), reprezentowanej przez adwokata Guya Lessourda z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

    Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

    stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 17 września 2004 r., ze wszystkimi konsekwencjami prawnymi.

    Zarzuty i główne argumenty

    Skarżąca prowadziła handel detaliczny na dworcu portu lotniczego Paris - Charles de Gaulle. Skierowała ona do Komisji skargę dotyczącą nadużycia pozycji dominującej w rozumieniu art. 82 WE przez przedsiębiorstwo publiczne Aéroports de Paris w zakresie udzielania publicznych koncesji na prowadzenie handlu na terenie portu lotniczego.

    W zaskarżonej decyzji Komisja poinformowała skarżącą, że skarga zdawała się nie przedstawiać wystarczającego interesu wspólnotowego, aby uzasadniać otwarcie formalnego postępowania.

    Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi po pierwsze naruszenie prawa oraz oczywisty błąd w ocenie istnienia wystarczającego interesu wspólnotowego. Według skarżącej Komisji popełniła błąd stwierdzając brak interesu wspólnotowego wystarczającego dla prowadzenia dalszego badania w sprawie oraz stwierdzając istnienie wystarczającej ochrony praw skarżącej przed sądami krajowymi.

    Po drugie, skarżąca podnosi fakt niewystarczającego uzasadnienia z naruszeniem art. 235 WE, jako że Komisja nie ustosunkowała się do różnych elementów argumentacji skarżącej.

    Po trzecie, skarżąca przywołuje naruszenie art. 82 WE, jako że Komisja odmówiła zbadania skargi, podczas gdy, zdaniem skarżącej, miało miejsce nadużycie pozycji dominującej.


    Top