EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2004/300/55
Case C-416/04 P: Appeal brought on 29 September 2004 by The Sunrider Corporation against the judgment delivered on 8 July 2004 by the Second Chamber of the Court of First Instance of the European Communities in case T-203/02 between The Sunrider Corporation and Office for Harmonisation in the Internal Market (Trade Marks and Designs) (OHIM), the other party to the proceedings before the Board of Appeal of OHIM being Juan Espadafor Caba
Sprawa C-416/04 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego w dniu 8 lipca 2004 r. w sprawie T-203/02 The Sunrider Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione w dniu 29 września 2004 r. przez The Sunrider Corporation. Stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM był również Juan Espadafor Caba
Sprawa C-416/04 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego w dniu 8 lipca 2004 r. w sprawie T-203/02 The Sunrider Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione w dniu 29 września 2004 r. przez The Sunrider Corporation. Stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM był również Juan Espadafor Caba
Dz.U. C 300 z 4.12.2004, p. 29–30
(ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)
4.12.2004 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 300/29 |
Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego w dniu 8 lipca 2004 r. w sprawie T-203/02 (1) The Sunrider Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione w dniu 29 września 2004 r. przez The Sunrider Corporation. Stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM był również Juan Espadafor Caba
(Sprawa C-416/04 P)
(2004/C 300/55)
W dniu 29 września 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego w dniu 8 lipca 2004 r. w sprawie T-203/02 The Sunrider Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) wniesione przez The Sunrider Corporation, z siedzibą w Torrance, Kalifornia (Stany Zjednoczone), reprezentowaną przez A. Kockläuner, lawyer.
Stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM był również Juan Espadafor Caba.
Odwołująca się wnosi do Trybunału o:
1) |
uchylenie orzeczenia Sądu Pierwszej Instancji z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie T-203/02 („zaskarżone orzeczenie”); |
2) |
obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) kosztami postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości; |
3) |
stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego z dnia 8 kwietnia 2002 r. w sprawie R 1046/2000-1; |
4) |
obciążenie Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) kosztami postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji i OHIM. |
Zarzuty i główne argumenty
Odwołująca się podnosi, że wyrok Sądu Pierwszej Instancji powinien zostać uchylony z poniżej wymienionych przyczyn:
Naruszenie art. 43 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 40/94 w związku z art. 15 ust. 3 rozporządzenia nr 40/94 (nie wykazane używanie)
Sąd Pierwszej Instancji dokonał niewłaściwej wykładni art. 43 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 40/94 w zw. z art. 15 ust. 3 rozporządzenia nr 40/94 w ten sposób, że błędnie uwzględnił używanie znaku towarowego przez osobę trzecią.
W tym względzie Sąd Pierwszej Instancji niewłaściwie zinterpretował ciężar dowodu ustanowiony w art. 15 ust. 1 i 3 rozporządzenia nr 40/94. Ponadto, Sąd Pierwszej Instancji uwzględnił nieostateczne (domniemane) twierdzenia i dowody przedstawione przez stronę przeciwną. Nadto, Sąd Pierwszej Instancji oparł się na przypuszczeniach zamiast na rzetelnych dowodach. Ostatecznie, Sąd Pierwszej Instancji powinien był zbadać czy w świetle wszystkich istotnych zagadnień stanu faktycznego i co do prawa, nowa decyzja zawierająca tę samą dyspozycję, co decyzja, od której się odwołano, mogłaby zostać wydana w chwili rozstrzygania przez Sąd Pierwszej Instancji.
Naruszenie art. 43 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94: Niewystarczający dowód używania znaku towarowego, na który powołano się w sprzeciwie
Ponadto, Sąd Pierwszej Instancji naruszył art. 43 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94 w ten sposób, że dokonał niewłaściwej wykładni pojęcia rzeczywistego używania w rozumieniu art. 43 ust 2 rozporządzenia nr 40/94.
W szczególności Sąd Pierwszej Instancji nie rozważył wystarczająco, że:
— |
strona przeciwna przedłożyła jedynie trzy faktury za rok 1996, wystawione na łączną kwotę nie większą niż 3.476,00 euro; |
— |
strona przeciwna przedłożyła za rok 1997 jedynie dwie faktury, wystawione na łączną kwotę nie większą niż 1.306,00 euro; |
— |
przedmiotowe towary stanowiły towary niskowartościowe, a zatem towary produkcji masowej i powszechnego użytku; |
— |
towary te były relatywnie łatwe do zbycia; |
— |
przedmiotowe towary zostały zbyte w najlepszym przypadku jednemu konsumentowi; |
dlatego też, znak towarowy ES 372 221„VITAFRUT”, na który powołano się w sprzeciwie nie był rzeczywiście używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 40/94, ponieważ używany był sporadycznie, okazjonalnie, w minimalnym zakresie i nie na znaczącej części terytorium, na którym był chroniony.
Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94
Ponadto, porównywane znaki towarowe nie są do siebie podobne w sposób mogący wprowadzić w błąd w odniesieniu do towarów „napoje ziołowe i witaminizowane”, dla których wniesiono o ochronę znaku towarowego nr 156 422„VITAFRUIT”. W szczególności, towary „napoje ziołowe i witaminizowane” z jednej strony i „koncentrat soku owocowego” z drugiej są jedynie trochę podobne, ponieważ posiadają jedynie kilka punktów stycznych.
Powyższe opiera się na fakcie, że porównywane towary różnią się od siebie w odniesieniu do swych właściwości produktu, ich surowców oraz okoliczności ich produkcji, a mianowicie maszyn, know-how i urządzeń produkcyjnych, które są niezbędne dla wytwarzania omawianych towarów. Ponadto, porównywane towary różnią się w zakresie sposobu ich używania, ich właściwości funkcjonalnych oraz sposobu dystrybucji. Dlatego też różnice przeważają nad możliwymi wspólnymi cechami omawianych towarów.
(1) Dz.U. C 233, 28.09.2002 r., str. 26.