9.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 251/4

1)

czy art. 81 Traktatu należy interpretować w ten sposób, iż nakłada on sankcję nieważności na porozumienia lub uzgodnione praktyki pomiędzy towarzystwami ubezpieczeń, polegające na wzajemnej wymianie informacji, które pozwalają na podwyższenie składek na ubezpieczenie OC samochodu, które to podwyższenie nie znajduje uzasadnienia w sytuacji rynku, nawet wziąwszy pod uwagę udział w porozumieniu lub uzgodnionej praktyce spółek, które przynależą do różnych Państw Członkowskich;

2)

czy art. 81 Traktatu należy interpretować w ten sposób, iż stoi on na przeszkodzie stosowaniu przepisu krajowego o treści analogicznej do art. 33 włoskiej ustawy 287/1990, zgodnie z którym wniosek o odszkodowanie za naruszenie przepisów wspólnotowych i krajowych wskutek porozumień sprzecznych z zasadami konkurencji powinien również przez osoby trzecie zostać złożony przed sądem innym niż ten, który jest zwykle właściwy do rozpatrywania wniosków o taką kwotę, co pociąga za sobą znaczny wzrost kosztów i wydłużenie czasu trwania postępowania;

3)

czy art. 81 Traktatu należy interpretować w ten sposób, iż upoważnia on osoby trzecie, mające w tym interes prawny, do powołania się na nieważność porozumienia lub uzgodnionej praktyki, zabronionej przez ów przepis wspólnotowy, oraz do żądania naprawienia poniesionej szkody, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy porozumieniem lub uzgodnioną praktyką a szkodą;

4)

czy art. 81 Traktatu należy interpretować w ten sposób, iż termin do wniesienia powództwa odszkodowawczego na jego podstawie rozpoczyna swój bieg od dnia, w którym powstały porozumienie lub uzgodniona praktyka, czy też od dnia, w którym porozumienie lub uzgodniona praktyka wygasły;

5)

czy art. 81 Traktatu należy interpretować w ten sposób, iż sędzia krajowy, stwierdziwszy, że szkoda ustalona na podstawie prawa krajowego jest niższa niż korzyść uzyskana przez spółkę, będącą stroną porozumienia lub uzgodnionej praktyki, która wyrządziła szkodę, powinien również z urzędu ustalić wysokość odszkodowania „sankcjonującego” na rzecz poszkodowanej osoby trzeciej, koniecznego dla określenia należnego odszkodowania na kwotę przewyższającą korzyść uzyskaną przez wyrządzającego szkodę, w celu odstraszenia od zawierania porozumień lub stosowania uzgodnionych praktyk, zabronionych przez przepis art. 81 Traktatu.