Dnia 17 czerwca 2004 r. do sekretariatu Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony na podstawie wyroku cour du travail de Liège (dziewiątej izby) wydanego w dniu 7 czerwca 2004 r. w sprawie Office national de l'emploi przeciwko Ioannisowi Ioannidisowi.

Cour du travail de Liège (dziewiąta izba) zwraca się do Trybunału Sprawiedliwości o rozstrzygnięcie następującej kwestii:

Czy jest sprzeczna z prawem wspólnotowym (a w szczególności z art. 12, 17 i 18 Traktatu WE) regulacja Państwa Członkowskiego (taka jak, w Belgii, dekret królewski z dnia 25 listopada 1991 r. o bezrobociu), która przyznaje osobom w wieku, co do zasady, poniżej 30 lat, ubiegającym się o zatrudnienie, zasiłki na czas poszukiwania pracy na podstawie uzyskanego przez nich średniego wykształcenia, nakładająca na osoby ubiegające się o zatrudnienie będące obywatelami innego Państwa Członkowskiego warunek mający zastosowanie również do jego własnych obywateli, zgodnie z którym zasiłki te są przyznawane wyłącznie w przypadku, gdy wymagane wykształcenie zostało uzyskane w instytucji edukacyjnej prowadzonej, subsydiowanej lub uznanej przez jedną z trzech wspólnot krajowych (jak zostało przewidziane w art. 36 § 1 akapit pierwszy pkt 2, lit. a)), w taki sposób, że zasiłków na czas poszukiwania pracy odmawia się młodej osobie ubiegającej się o zatrudnienie, która – nie będąc członkiem rodziny pracownika migrującego – jest jednakże obywatelem innego Państwa Członkowskiego, w którym, przed rozpoczęciem przemieszczania się w obrębie Unii, pobierała i uzyskała średnie wykształcenie, uznane za ekwiwalent wykształcenia wymaganego przez władze Państwa, w którym został złożony wniosek o przyznanie zasiłku na czas poszukiwania pracy?