—

stwierdzenie nieważności decyzji odzwierciedlonej w październikowym rozliczeniu wynagrodzenia strony skarżącej, doręczonym jej w dniu 14 października 2024 r., zmieniającej stawkę procentową przyznanego stronie skarżącej dodatku zagranicznego;

—

w razie potrzeby – stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 5 czerwca 2025 r. oddalającej wniosek strony skarżącej z dnia 5 grudnia 2024 r. o ponowne rozpatrzenie owej decyzji;

—

nakazanie stronie pozwanej zapłaty różnicy między kwotą, którą strona skarżąca powinna była otrzymać, gdyby dodatek zagraniczny wypłacono w pełnej stawce (16 %), a kwotą dodatku zagranicznego w obniżonej stawce (4 %), który otrzymała strona skarżąca, powiększoną o odsetki za zwłokę naliczane od daty wydania wyroku i obliczone według stopy Europejskiego Banku Centralnego (EBC) powiększonej o dwa punkty procentowe, do dnia całkowitej zapłaty przez EBI;

—

obciążenie strony pozwanej całością kosztów postępowania.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący art. 2.1.2 regulaminu pracowniczego oraz stałej praktyki wewnętrznej EBI, naruszenia zasady pewności prawa oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań i praw nabytych.

—

Przez wiele lat EBI interpretował art. 2.1.2 regulaminu pracowniczego jako przepis umożliwiający pracownikom skorzystanie z ponownej oceny ich dodatku zagranicznego, otrzymywanego przez nich w następstwie zatrudnienia ich w biurze zewnętrznym, przy przenoszeniu ich z powrotem do siedziby EBI w Luksemburgu.

—

Jednak w czasie, gdy strona skarżąca zatrudniona była w biurze zewnętrznym, EBI zdecydował się na zmianę owej interpretacji oraz praktyki i stwierdził, że po powrocie pracownika do siedziby powinno się przywrócić dodatek zagraniczny przyznany mu przed jego zatrudnieniem w owym biurze. Strona skarżąca wyraźnie zdecydowała się na rezygnację ze skorzystania z nowego przepisu.

—

Ze względu na stałą praktykę i interpretację art. 2.1.2 regulaminu pracowniczego, biorąc pod uwagę, że strona skarżąca zdecydowała się na rezygnację ze skorzystania z nowego przepisu, oraz z uwagi na to, że w piśmie dotyczącym powrotu strony skarżącej do EBI w Luksemburgu wskazano wyraźnie, iż do jej sytuacji mają zastosowanie wcześniejsze zasady (sprzed zmiany w sierpniu 2023 r.), strona skarżąca umocniła się w swoich uzasadnionych oczekiwaniach, że będzie korzystać z dodatku zagranicznego w stawce 16 %.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia zasady równego traktowania.

—

Zaskarżonymi decyzjami EBI naruszył zasadę równego traktowania, ponieważ pomimo swojej stałej praktyki stosowanej w takiej samych okolicznościach faktycznych i prawnych wobec innych pracowników (korzystających z 16-procentowego dodatku zagranicznego po powrocie do wcześniejszego miejsca zatrudnienia) EBI nie zastosował tej praktyki wobec strony skarżącej.