a.

Czy sekcja 4 rozdziału II (art. 12–15) dyrektywy o handlu elektronicznym (2000/31) (1) ma zastosowanie do gier hazardowych, mimo że art. 1 [ust. 5] lit. d) tiret trzecie stanowi wyraźnie, że dyrektywa ta nie ma zastosowania do usług społeczeństwa informacyjnego obejmujących gry hazardowe wiążące się z ustalaniem stawek mających wartość pieniężną w grach losowych, łącznie z loteriami i zakładami wzajemnymi?

b.

Jeżeli tak, to czy pojęciu „gier hazardowych” należy nadać znaczenie zgodne z prawem krajowym, czy też jest to pojęcie autonomiczne prawa Unii (a także jakie kryteria jego stosowania są w takim wypadku istotne oraz czy obecność spełniających je elementów w danej aplikacji oznacza, że w konsekwencji całą aplikację należy uznać za grę hazardową)?

a.

czy aby ustalić, czy usługodawca zachował się jak przedsiębiorca wykazujący należytą staranność, a mimo to nie wiedział o stanie faktycznym lub okolicznościach, które w sposób oczywisty świadczyły o bezprawnym charakterze działalności lub informacji [w rozumieniu art. 14 ust. 1 lit. a) dyrektywy o handlu elektronicznym, obecnie art. 6 ust. 1 lit. a) aktu o usługach cyfrowych], można wziąć pod uwagę informacje na temat danej kategorii treści (w tym przypadku „skrzynek z łupem”), która jako ogół jest hipotetycznie bezprawna, czy też informacje, jakie docierają do usługodawcy, muszą dotyczyć konkretnych i indywidualnych treści?

b.

czy proces weryfikacji aplikacji oferowanych w App Store powoduje, że usługobiorca kupuje te aplikacje pod kontrolą usługodawcy, w rozumieniu art. 14 ust. 2 dyrektywy o handlu elektronicznym (obecnie art. 6 ust. 2 aktu o usługach cyfrowych)?