Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62024TN0679

Sprawa T-679/24: Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2024 r. – Menacho/Komisja

Dz.U. C, C/2025/928, 17.2.2025, ELI: http://data.europa.eu/eli/C/2025/928/oj (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

ELI: http://data.europa.eu/eli/C/2025/928/oj

European flag

Dziennik Urzędowy
Unii Europejskiej

PL

Seria C


C/2025/928

17.2.2025

Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2024 r. – Menacho/Komisja

(Sprawa T-679/24)

(C/2025/928)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Manuela Menacho (Alicante, Hiszpania) (przedstawiciel: D. Grisay, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżąca wnosi do Sądu:

o przyjęcie niniejszej skargi o stwierdzenie nieważności/odpowiedzialności pozaumownej;

o uznanie jej za dopuszczalną i w rezultacie

tytułem żądania głównego:

o uznanie skargi o stwierdzenie nieważności za zasadną i o orzeczenie, że dorozumiana odmowa organu powołującego z dnia 30 września 2024 r. oraz decyzja Komisji Europejskiej z dnia 14 marca 2024 r. (zawiadomienie o ustaleniu) są nieważne;

oraz o zwrócenie sprawy organowi powołującemu, aby ten ustalił kwotę, którą należy zwrócić skarżącej;

tytułem żądania ewentualnego:

o uznanie skargi o odszkodowanie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia za zasadną;

o zasądzenie od Komisji odszkodowania za szkodę majątkową poniesioną przez skarżącą, oszacowaną na dzień wniesienia niniejszej skargi na 3 265,64 EUR w zakresie kwoty głównej;

o obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczy niezgodności z prawem art. 77 ust. 1 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”) oraz art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego.

Wspomniane powyżej artykuły przewidują, że urzędnik musi podjąć decyzję o przeniesieniu nabytych w ramach systemu krajowego uprawnień emerytalnych do funduszu emerytalnego Unii Europejskiej (zwanego dalej „FEUE”) w terminie dziesięciu lat od rozpoczęcia służby w instytucjach Unii Europejskiej. Jednakże urzędnik, który dokonał przeniesienia uprawnień, dopiero w chwili przejścia na emeryturę może prawidłowo oszacować zakres ewentualnego przeniesienia, w szczególności ze względu na zasadę ograniczającą wysokość emerytury do 70 %. Zasada ta prowadzi zatem do odmiennego traktowania w stosunku do urzędnika, który w toku całej swojej kariery pracował w ramach systemu europejskiego.

Zaskarżone przepisy są w związku z tym niezgodne z prawem: skarżąca powinna zatem mieć możliwość dokonania świadomego wyboru co do przeniesienia krajowych uprawnień emerytalnych do systemu europejskiego w chwili przejścia na emeryturę, nie wcześniej. Odmienna wykładnia narusza zasadę niedyskryminacji.

2.

Zarzut drugi dotyczy odpowiedzialności pozaumownej oraz bezpodstawnego wzbogacenia na szkodę skarżącej.

Przy przenoszeniu uprawnień emerytalnych skarżącej do FEUE stosuje się mechanizm przeliczenia. W pierwszej kolejności organ krajowy określa wartość kapitałową (ekwiwalent aktuarialny). W drugiej kolejności Komisja Europejska dokonuje własnych obliczeń w celu przeliczenia ekwiwalentu aktuarialnego na liczbę dodatkowych lat, które zostaną uwzględnione przy obliczaniu wysokości emerytury urzędnika w chwili przejścia na emeryturę.

Stwierdzono jednak, że w chwili przejścia na emeryturę skarżąca nie otrzymała zwrotu wartości procentowej stanowiącej nadwyżkę względem wartości procentowej, o której mowa w art. 77 regulaminu pracowniczego, która to nadwyżka procentowa pochodzi ze składek odprowadzonych do belgijskiego systemu emerytalnego, które zostały przeniesione w drodze kapitalizacji do FEUE i które nie zostaną uwzględnione przy ustalaniu emerytury, do której skarżąca była uprawniona.


ELI: http://data.europa.eu/eli/C/2025/928/oj

ISSN 1977-1002 (electronic edition)


Top