1)

Czy art. 108 TFUE, art. 288 TFUE oraz art. 16 i 31 rozporządzenia (UE) 1589/2015 (1) stoją na przeszkodzie przepisom krajowym, takim jak art. 48 ustawy nr 234 z dnia 24 grudnia 2012 r., który zezwala organowi krajowemu, na etapie wykonywania decyzji o odzyskaniu pomocy, na rozszerzenie kręgu podmiotów zobowiązanych do zwrotu pomocy niezgodnej z prawem w oparciu o ocenę ciągłości gospodarczej między przedsiębiorstwami, nie wykluczając tego uprawnienia w przypadku, gdy Komisja określiła już bezpośrednich adresatów, wyłączając tym samym kompetencje Komisji w odniesieniu do pomocy państwa?

2)

Czy art. 263 TFUE, art. 288 TFUE, art. 41 i 47 Karty nicejskiej [Karty praw podstawowych Unii Europejskiej] oraz art. 16 i 31 rozporządzenia (UE) 1589/2015 stoją na przeszkodzie przepisom krajowym, takim jak art. 48 ustawy nr 234 z dnia 24 grudnia 2012 r. w sprawie pomocy państwa w części, w której – stanowiąc, że państwo wykonując decyzję o odzyskaniu pomocy, określa w razie potrzeby podmioty zobowiązane do zwrotu pomocy – zezwala na wykonanie tej decyzji również wobec podmiotu innego niż adresaci decyzji i który jest niezależny, nie brał udziału w postępowaniu przed Komisją, nie miał gwarancji kontradyktoryjnego postępowania i w konsekwencji nie jest uprawniony do zaskarżenia wspomnianej decyzji do Sądu Unii Europejskiej?