—

stwierdzenie nieważności odmownej decyzji Komisji Europejskiej nr Ares(2022)3227480 z dnia 26 kwietnia 2021 r. w sprawie sprostowania danych skarżącego na podstawie art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (1);

—

stwierdzenie, że doszło do naruszenia art. 50 Karty praw podstawowych UE, gdy organy państwa wszczęły dwa równoległe postępowania karne i cywilne w związku z tymi samymi zarzucanymi okolicznościami faktycznymi przeciwko skarżącemu, przedkładając jego dane osobowe, gdy skarżący został już oczyszczony w ramach pakistańskiego postępowania sądowego w związku tymi samymi zarzucanymi okolicznościami faktycznymi;

—

stwierdzenie, że doszło do naruszenia art. 17 rozporządzenia (UE) 2018/1725 z powodu nieprzekazania danych. Skarżący żąda, aby Sąd stwierdził nieważność decyzji Komisji Europejskiej nr Ares(2022)2457760 z dnia 1 kwietnia 2022 r. w sprawie nieprzekazania danych na podstawie art. 17 rozporządzenia nr (UE) 2018/1725.

1.

Zgodnie z zarzutem pierwszym Komisja Europejska naruszyła art. 18 rozporządzenia (UE) 2018/1725 poprzez brak sprostowania danych osobowych skarżącego.

2.

Zgodnie z zarzutem drugim Komisja Europejska naruszyła art. 18 rozporządzenia (UE) 2018/1725 poprzez nieudostępnienie skarżącemu jego danych osobowych.

3.

Zarzut trzeci dotyczy naruszenia przez Komisję Europejską zasady domniemania przejrzystości i jawności poprzez nieudzielenie skarżącemu dostępu do jego danych osobowych, w sytuacji toczących się przeciwko niemu równolegle postępowań karnego i cywilnego. Skarżący ma prawo do uzyskania dostępu do jego danych osobowych w wypadku toczących się postępowań cywilnego i karnego.