This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62022CN0498
Case C-498/22: Request for a preliminary ruling from the Tribunal Supremo (Spain) lodged on 21 July 2022 — Novo Banco SA — Sucursal en España, Banco de Portugal, Fundo de Resolução v C.F.O.
Sprawa C-498/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania) w dniu 21 lipca 2022 r. – Novo Banco SA – Sucursal en España, Banco de Portugal, Fundo de Resolução/C.F.O.
Sprawa C-498/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania) w dniu 21 lipca 2022 r. – Novo Banco SA – Sucursal en España, Banco de Portugal, Fundo de Resolução/C.F.O.
Dz.U. C 482 z 19.12.2022, p. 3–4
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
19.12.2022 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 482/3 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania) w dniu 21 lipca 2022 r. – Novo Banco SA – Sucursal en España, Banco de Portugal, Fundo de Resolução/C.F.O.
(Sprawa C-498/22)
(2022/C 482/05)
Język postępowania: hiszpański
Sąd odsyłający
Tribunal Supremo
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Novo Banco SA – Sucursal en España, Banco de Portugal, Fundo de Resolução
Druga strona postępowania: C.F.O.
Pytania prejudycjalne
|
1) |
Czy wykładnia art. 3 ust. 2 dyrektywy 2001/24 oznaczająca uznanie w przyjmującym państwie członkowskim skutków decyzji właściwego organu administracji państwa członkowskiego pochodzenia, która nie została opublikowana zgodnie z wymogami określonymi w art. 6 ust. 1–4 dyrektywy 2001/24 (1), jest zgodna z prawem podstawowym do skutecznego środka prawnego zapisanym w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”), ogólną zasadą pewności prawa i zasadą równości oraz zakazem wszelkiej dyskryminacji ze względu na przynależność państwową wynikającym z art. 21 ust. 2 karty? |
|
2) |
Czy wykładnia art. 3 ust. 2 dyrektywy 2001/24 oznaczająca uznanie w przyjmującym państwie członkowskim skutków decyzji właściwego organu administracji państwa członkowskiego pochodzenia, w drodze której wyłączono określone obowiązki z przeniesienia na „bank pomostowy” zwykłej działalności i szeregu składników majątkowych, do których mają zastosowanie środki służące reorganizacji, gdy samo późniejsze działanie „banku pomostowego”, kontrolowanego przez organ publiczny stosujący prawo Unii stworzyło u klientów z przyjmującego państwa członkowskiego uzasadnione oczekiwanie, że bank ten przejął zobowiązania związane z obowiązkami, które bank objęty środkami służącymi reorganizacji miał w stosunku do tych klientów? |
|
3) |
Czy wykładnia art. 3 ust. 2 dyrektywy 2001/24 oznaczająca uznanie w przyjmującym państwie członkowskim skutków decyzji właściwego organu administracji państwa członkowskiego pochodzenia, w drodze której przeniesiono na „bank pomostowy” status wierzyciela w umowie kredytu hipotecznego, ale pozostawiono w banku będącym na progu upadłości obowiązek zwrotu kredytobiorcy będącemu konsumentem kwot wpłaconych przez niego z powodu wykorzystania nieuczciwego warunku zawartego w tej umowie jest zgodna z podstawowym prawem własności określonym w art. 17 karty, z zasadą wysokiego poziomu ochrony konsumentów wynikającą z art. 38 karty, art. 6 ust. 1 dyrektywy 1993/13/EWG (2) z dnia 5 kwietnia 1993 r. i z ogólną zasadą pewności prawa? |
(1) Dyrektywa 2001/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji instytucji kredytowych (Dz.U. 2001, L 125, s. 15).
(2) Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. 1993, L 95, s. 29).