This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62021CA0061
Case C-61/21: Judgment of the Court (Grand Chamber) of 22 December 2022 (request for a preliminary ruling from the Cour administrative d’appel, Versailles — France) — JP v Ministre de la Transition écologique, Premier ministre (Reference for a preliminary ruling — Environment — Directives 80/779/EEC, 85/203/EEC, 96/62/EC, 1999/30/EC and 2008/50/EC — Air quality — Limit values for microparticles (PM10) and nitrogen dioxide (NO2) — Exceeded — Air quality plans — Damage caused to an individual on account of deterioration of the air resulting from the exceedance of those limit values — Liability of the Member State concerned — Conditions for establishing that liability — Requirement that the rule of EU law infringed be intended to confer rights on the individuals who have been harmed — No such intention)
Sprawa C-61/21: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 22 grudnia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative d’appel de Versailles – Francja) – JP/Ministre de la Transition écologique, Premier ministre [Odesłanie prejudycjalne – Środowisko naturalne – Dyrektywy 80/779/EWG, 85/203/EWG, 96/62/WE, 1999/30/WE i 2008/50/WE – Jakość powietrza – Wartości dopuszczalne dla mikrocząsteczek (PM10) i dwutlenku azotu (NO2) – Przekroczenie – Plany dotyczące jakości powietrza – Uszczerbek, którego miała doznać jednostka wskutek degradacji powietrza wynikającego z przekroczenia wspomnianych wartości dopuszczalnych – Odpowiedzialność danego państwa członkowskiego – Warunki przypisania tej odpowiedzialności – Wymóg, aby naruszony przepis prawa Unii miał na celu przyznanie uprawnień poszkodowanym jednostkom – Niespełnienie wymogu]
Sprawa C-61/21: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 22 grudnia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative d’appel de Versailles – Francja) – JP/Ministre de la Transition écologique, Premier ministre [Odesłanie prejudycjalne – Środowisko naturalne – Dyrektywy 80/779/EWG, 85/203/EWG, 96/62/WE, 1999/30/WE i 2008/50/WE – Jakość powietrza – Wartości dopuszczalne dla mikrocząsteczek (PM10) i dwutlenku azotu (NO2) – Przekroczenie – Plany dotyczące jakości powietrza – Uszczerbek, którego miała doznać jednostka wskutek degradacji powietrza wynikającego z przekroczenia wspomnianych wartości dopuszczalnych – Odpowiedzialność danego państwa członkowskiego – Warunki przypisania tej odpowiedzialności – Wymóg, aby naruszony przepis prawa Unii miał na celu przyznanie uprawnień poszkodowanym jednostkom – Niespełnienie wymogu]
Dz.U. C 54 z 13.2.2023, p. 6–6
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
13.2.2023 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 54/6 |
Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 22 grudnia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour administrative d’appel de Versailles – Francja) – JP/Ministre de la Transition écologique, Premier ministre
(Sprawa C-61/21) (1)
(Odesłanie prejudycjalne - Środowisko naturalne - Dyrektywy 80/779/EWG, 85/203/EWG, 96/62/WE, 1999/30/WE i 2008/50/WE - Jakość powietrza - Wartości dopuszczalne dla mikrocząsteczek (PM10) i dwutlenku azotu (NO2) - Przekroczenie - Plany dotyczące jakości powietrza - Uszczerbek, którego miała doznać jednostka wskutek degradacji powietrza wynikającego z przekroczenia wspomnianych wartości dopuszczalnych - Odpowiedzialność danego państwa członkowskiego - Warunki przypisania tej odpowiedzialności - Wymóg, aby naruszony przepis prawa Unii miał na celu przyznanie uprawnień poszkodowanym jednostkom - Niespełnienie wymogu)
(2023/C 54/06)
Język postępowania: francuski
Sąd odsyłający
Cour administrative d’appel de Versailles
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: JP
Strona pozwana: Ministre de la Transition écologique, Premier ministre
Sentencja
Artykuły 3 i 7 dyrektywy 80/779/EWG Rady z dnia 15 lipca 1980 r. w sprawie dopuszczalnych i zalecanych wartości jakości powietrza dla dwutlenku siarki i zawieszonych w powietrzu cząstek stałych, art. 3 i 7 dyrektywy Rady 85/203/EWG z dnia 7 marca 1985 r. w sprawie norm jakości powietrza w odniesieniu do dwutlenku azotu, art. 7 i 8 dyrektywy Rady 96/62/WE z dnia 27 września 1996 r. w sprawie oceny i zarządzania jakością otaczającego powietrza, art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 1 dyrektywy Rady 1999/30/WE z dnia 22 kwietnia 1999 r. odnoszącej się do wartości dopuszczalnych dla dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i tlenków azotu oraz pyłu i ołowiu w otaczającym powietrzu, jak również art. 13 ust. 1 i art. 23 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy
należy interpretować w ten sposób, że:
nie mają one na celu przyznania jednostkom uprawnień indywidualnych, które umożliwiałyby im wystąpienie z roszczeniami odszkodowawczymi wobec państwa członkowskiego zgodnie z zasadą odpowiedzialności państwa za szkody wyrządzone jednostkom w wyniku naruszeń prawa Unii, które można mu przypisać.