Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 12 grudnia 2018 r. w sprawie T-677/14, Biogaran/Komisja, wniesione w dniu 28 lutego 2019 r. przez Biogaran

(Sprawa C-207/19 P)

(2019/C 139/38)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Biogaran (przedstawiciele: M. Utges Manley, Solicitor, adwokaci A. Robert, O. de Juvigny, T. Reymond, J. Killick, J. Jourdan)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Zarzuty i główne argumenty

W zarzucie pierwszym spółka Biogaran podnosi, że wyrok został wydany z naruszeniem prawa, ponieważ uznano w nim, że umowa licencji ma charakter noszący znamiona naruszenia z uwagi na to, że polubowne rozstrzygnięcie sporu ma antykonkurencyjny cel. Zdaniem skarżącej wyrok opiera się na szerokiej koncepcji pojęcia naruszenia ze względu na cel i pomija brak doświadczenia i oczywistego ograniczenia. Wyrok opiera się ponadto na błędnym kryterium prawnym, które pomija zarówno kontekst polubownego rozstrzygnięcia sporu zawartego pomiędzy grupą Servier i spółką Niche, jak i fakt, że ci ostatni nie byli potencjalnymi konkurentami.

W zarzucie drugim spółka Biogaran podnosi, że Sąd dopuścił się naruszenia prawa zastępując uzasadnienie Komisji swoim własnym uzasadnieniem. Sąd uznał, że domniemana zachęta spółki Biogaran była „decydująca”, ponieważ zadecydowała ona o tym, że spółka Niche nie zdecydowała się na wejście na rynek. Jednakże ani w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów, ani w decyzji nie podniesiono ani nie ustalono, że ta zachęta, określona jedynie jako „dodatkowa”, była „decydująca” w przyjęciu przez spółkę Niche warunków polubownego rozstrzygnięcia sporu.

W zarzucie trzecim spółka Biogaran twierdzi, że Sąd naruszył zasadę proporcjonalności oraz cele art. 101 TFUE uznając jej odpowiedzialność poza odpowiedzialnością spółki dominującej. Ponieważ Sąd orzekł, że spółka dominująca bezpośrednio uczestniczyła w naruszeniu i wykorzystała przysługujące jej uprawnienia kontrolne tak, aby jej spółka zależna przyczyniła się do jej własnego zachowania noszącego znamiona naruszenia, w związku z czym spółka zależna została całkowicie pozbawiona autonomii, to nie może on uznać odpowiedzialności spółki zależnej poza odpowiedzialnością spółki dominującej, chyba że wykroczy poza to, co jest ściśle niezbędne do prawidłowego stosowania reguł konkurencji.

W zarzucie czwartym spółka Biogaran twierdzi, że wyrok należy uchylić, gdyż potwierdza on zasadę oraz sposób obliczania grzywny, pomimo złożonego i bezprecedensowego charakteru niniejszej sprawy oraz braku jakiejkolwiek decydującej roli spółki Biogaran.