—

stwierdzenie nieważności rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 12 września 2018 r. w sprawie wniosku wzywającego Radę do stwierdzenia, zgodnie z art. 7 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, istnienia wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia przez Węgry wartości, na których opiera się Unia;

—

obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

1.

Rząd węgierski uważa, że podczas głosowania nad zaskarżoną rezolucją Parlament Europejski rażąco naruszył postanowienia art. 354 TFUE i przepisy własnego regulaminu. Przy liczeniu głosów oddanych przez posłów wzięto pod uwagę jedynie głosy oddane za i przeciw, z pominięciem liczby wstrzymujących się od głosu, co jest niezgodne z art. 354 TFUE i art. 178 ust. 3 regulaminu Parlamentu Europejskiego. Gdyby policzono wstrzymujących się od głosu, wynik głosowania byłby inny (zarzut pierwszy).

2.

W drugiej kolejności, przewodniczący Parlamentu Europejskiego nie zasięgnął opinii Komisji do spraw konstytucyjnych Parlamentu Europejskiego (AFCO) w odniesieniu do wykładni regulaminu, mimo że przed głosowaniem zgłoszono uzasadnione wątpliwości co do liczenia głosów. W związku z tym naruszył on zasadę pewności prawa, ponieważ zarówno przed głosowaniem, jak i po nim nie było pewności co do wykładni regulaminu (zarzut drugi).

3.

W trzeciej kolejności rząd węgierski podnosi, że podczas głosowania nad zaskarżoną rezolucją naruszono demokratyczne prawa posłów do Parlamentu Europejskiego i podstawowe zasady równego traktowania posłów i bezpośredniej demokracji. Posłowie nie mogli wykonywać swoich uprawnień niezbędnych do pełnienia swoich funkcji przedstawicielskich zgodnie z zasadą demokracji, które obejmują także możliwość wstrzymania się od głosu (zarzut trzeci).

4.

W czwartej kolejności rząd węgierski uważa, że zaskarżona rezolucja narusza podstawową zasadę lojalnej współpracy między instytucjami Unii i państwami członkowskimi, zapisaną w art. 4 ust. 3 TUE oraz zasady prawne Unii, takie jak zasada lojalnej współpracy między instytucjami Unii, zasada uzasadnionych oczekiwań i zasada pewności prawa, ponieważ rozpatrywana rezolucja zawiera twierdzenia odnoszące się do już zakończonych lub będących w toku postepowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego (zarzut czwarty).