—

uchylenie zaskarżonego wyroku;

—

w sytuacji gdyby Trybunał Sprawiedliwości uwzględnił zarzut pierwszy, wnosząca odwołanie wnosi także do Trybunału o stwierdzenie nieważności decyzji Izby Odwoławczej i utrzymanie w mocy decyzji Wydziału Unieważnień;

—

w sytuacji gdyby Trybunał Sprawiedliwości uwzględnił zarzut drugi, wnosząca odwołanie wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku i nakazanie Sądowi ograniczenia badania do kwestii faktycznych i prawnych rozstrzygniętych w decyzji Izby Odwoławczej. Na wypadek gdyby Sąd stwierdził, że nie może utrzymać w mocy decyzji Izby Odwoławczej, rozpatrując odrębnie ujawnienie zawarte w witrynie internetowej, wnosząca odwołanie wnosi o przekazanie sprawy Izbie Odwoławczej w celu ponownego rozpatrzenia kwestii, czy w świetle przedstawionych dowodów ujawnienie przez Fort Lauderdale i ujawnienie handlowe są objęte wyjątkiem określonym w art. 7 (1);

—

w sytuacji gdyby Trybunał Sprawiedliwości uwzględnił zarzut trzeci, wnosząca odwołanie wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku w odniesieniu do stosowania art. 7 i o nakazanie Sądowi ponownego rozpatrzenia dowodów przy prawidłowym zastosowaniu brzmienia art. 7 i kryterium prawdopodobieństwa;

—

w sytuacji gdyby Trybunał Sprawiedliwości uwzględnił zarzut czwarty, wnosząca odwołanie wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy innej izbie Sądu w celu ponownego rozpatrzenia;

—

ponadto wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o zasądzenie kosztów na jej rzecz, na mocy art. 137 i 184 regulaminu postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości.

1)

Zarzut pierwszy – naruszenie art. 63 rozporządzenia nr 6/2002

Sąd popełnił błąd w ramach wykładni i stosowania art. 63, nie stwierdzając nieważności decyzji Izby Odwoławczej w zakresie, w jakim orzekła ona o dopuszczalności nowych dowodów.

2)

Zarzut drugi – naruszenie art. 61 rozporządzenia nr 6/2002

Sąd naruszył art. 61, ponieważ orzekł w przedmiocie kwestii faktycznych, co do których nie orzekła Izba Odwoławcza w wydanej decyzji i które nie stanowiły przedmiotu skargi. Sąd przekroczył zatem przyznane mu uprawnienia do stwierdzenia nieważności lub zmiany decyzji Izby Odwoławczej.

3)

Zarzut trzeci – naruszenie art. 7 rozporządzenia nr 6/2002

Sąd naruszył art. 7, błędnie ustalając wymagany standard dowodu. W ten sposób Sąd zasugerował także, że kryterium wymaga szczególnych dowodów, zamiast zastosować odpowiednie kryterium prawne do dowodów przedstawionych w ramach postępowania. Wreszcie, Sąd błędnie oddalił argument wnoszącej odwołanie, zgodnie z którym w ramach stosowania art. 7 można uwzględnić czynnik ilościowy.

4)

Zarzut czwarty – nieprawidłowy skład Sądu (siódma izba)

Skład siódmej izby Sądu był nieprawidłowy. Sędzia Kornezov został mianowany do Sądu w 2016 r., po zasiadaniu w Sądzie do spraw Służby Publicznej. Jednakże następnie ustalono, że mianowanie sędziego Kornezova do Sądu do spraw Służby Publicznej jest dotknięte uchybieniem proceduralnym. Gdyby sędzia Kornezov nie zasiadał w Sądzie do spraw Służby Publicznej w 2016 r., jego mianowanie do Sądu nie byłoby możliwe przed 2019 r. A zatem wydaje się, że mianowanie do Sądu jest dotknięte uchybieniem proceduralnym. W konsekwencji należy uchylić zaskarżony wyrok i przekazać sprawę innej izbie Sądu.