7.8.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 256/14

1)

Czy art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 (1) z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego należy interpretować w ten sposób, że właściwość sądów państwa członkowskiego, na którego terytorium wszczęto postępowanie upadłościowe, do orzekania w przedmiocie powództwa o stwierdzenie bezskuteczności czynności prawnej opartego na upadłości i skierowanego przeciwko stronie pozwanej, która ma siedzibę lub miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim, jest wyłączna, czy też syndyk może wnieść powództwo o stwierdzenie bezskuteczności czynności prawnej przed sąd w państwie członkowskim, na którego terytorium ma siedzibę lub miejsce zamieszkania strona pozwana, w sytuacji określonej w art. 18 ust. 2 rozporządzenia, gdy powództwo o stwierdzenie bezskuteczności czynności prawnej syndyka oparto na rozporządzeniu majątkiem ruchomym dokonanym na terytorium tego innego państwa członkowskiego[?]

2)

Czy przewidziane w art. 24 ust. 2 w związku z ust. 1 rozporządzenia nr 1346/2000 zwolnienie z odpowiedzialności ma zastosowanie przy wykonaniu świadczenia na rzecz dłużnika w jednym państwie członkowskim poprzez członka zarządu zarejestrowanego w tym państwie oddziału spółki będącej dłużnikiem, gdy w chwili wykonania świadczenia w innym państwie członkowskim w odniesieniu do dłużnika złożono wniosek o wszczęcie postępowania upadłościowego i wyznaczono tymczasowego syndyka, lecz nie wydano postanowienia dotyczącego wszczęcia postępowania upadłościowego[?]

3)

Czy art. 24 ust. 1 rozporządzenia nr 1346/2000 ma zastosowanie do wykonania zobowiązania do zapłaty kwoty pieniężnej na rzecz dłużnika, gdy pierwotne przekazanie tej kwoty od dłużnika do świadczeniodawcy uważa się za bezskuteczne zgodnie z prawem krajowym sądu upadłościowego, a bezskuteczność ta wynika z wszczęcia postępowania upadłościowego[?]

4)

Czy wskazane w art. 24 ust. 2 rozporządzenia nr 1346/2000 domniemanie braku wiedzy ma zastosowanie, gdy określone w art. 21 ust. 2 zdanie drugie tego rozporządzenia podmioty nie podjęły niezbędnych środków, aby zapewnić obwieszczenie aktów sądu upadłościowego związanych z wyznaczeniem tymczasowego syndyka oraz rozstrzygnięciem, że dokonane przez spółkę rozporządzenia są skuteczne wyłącznie po zatwierdzeniu przez tymczasowego syndyka, w rejestrze państwa członkowskiego, na którego terytorium znajduje się oddział dłużnika, gdy w państwie członkowskim siedziby oddziału przewidziano obowiązkowe obwieszczenie tych aktów, niezależnie od tego, że uznaje się je na mocy art. 25 w związku z art. 16 tego rozporządzenia[?]