26.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 354/53

—

tytułem żądania głównego, zarządzenie przeprowadzenia z urzędu ekspertyzy technicznej w związku z ekonomiczną analizą tego przypadku;

—

stwierdzenie nieważności decyzji w części, w której stwierdza zastosowanie wobec Linpac zwolnienia z sankcji, o którym mowa w Obwieszczeniu Komisji w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych (zwanym dalej „obwieszczeniem”);

—

stwierdzenie nieważności decyzji w części, w której przypisuje również Italmobiliare zarzucane zachowania, nakładając na nią solidarnie grzywnę;

—

obniżenie kwoty nałożonych grzywien;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy: naruszenie przez Komisję zasady równego traktowania z uwagi na przyznanie przez Komisję zwolnienia z grzywien w stosunku do Linpac, mimo iż nie zostały spełnione konieczne przesłanki przewidziane w obwieszczeniu.

2.

Zarzut drugi: naruszenie art. 101 TFUE, zasad pewności prawa, indywidulanego charakteru kary i domniemania niewinności, zgodnie z art. 6 ust. 2 i art. 7 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (zwanej dalej „konwencją”), art. 48 i 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”), podstawowego prawa własności, o którym mowa w art. 1 protokołu dodatkowego do konwencji, art. 14 konwencji, a także art. 17 i 21 karty jak też naruszenie zasad niedyskryminacji i równego traktowania z uwagi na błędne przypisanie Italmobiliare przez Komisję solidarnej odpowiedzialności jako spółce dominującej za działania dokonane przez spółki zależne.

3.

Zarzut trzeci: naruszenie art. 101 TFUE, art. 23 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, s.1), wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 1/2003 (zwanych dalej „wytycznymi”), a także zasad proporcjonalności i równego traktowania w związku z określeniem następujących okoliczności/parametrów obliczania sankcji: i) wartość sprzedaży; (ii) kwota z uwagi na wagę naruszenia; (iii) entry fee; (iv) dostosowanie kwoty podstawowej (w szczególności, brak uwzględnienia kryzysu występującego w odnośnym sektorze); (v) maksymalny próg, o którym mowa w art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003; oraz (vi) niedostateczne obniżenie sankcji z uwagi na przewlekłość postępowania; a także wreszcie, naruszenie art. 101 TFUE, wytycznych oraz obowiązku uzasadnienia w związku z nieuwzględnieniem wniosku o zastosowanie pkt 35 wskazanych wytycznych.

4.

Zarzut czwarty: skarżące żądają, aby na podstawie art. 31 rozporządzenia nr 1/2003, Sąd skorzystał z przysługującego mu niegraniczonego prawa orzekania i również w razie nieuwzględnienia poprzednich zarzutów, zastąpił własną oceną ocenę Komisji i obniżył grzywny nałożone łącznie zaskarżoną decyzją.