EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62014TN0347
Case T-347/14: Action brought on 14 May 2014 — Yanukovych v Council
Sprawa T-347/14: Skarga wniesiona w dniu 14 maja 2014 r. – Janukowycz przeciwko Radzie
Sprawa T-347/14: Skarga wniesiona w dniu 14 maja 2014 r. – Janukowycz przeciwko Radzie
Dz.U. C 253 z 4.8.2014, p. 39–40
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
4.8.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 253/39 |
Skarga wniesiona w dniu 14 maja 2014 r. – Janukowycz przeciwko Radzie
(Sprawa T-347/14)
2014/C 253/53
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Wiktor Wiktorowycz Janukowycz (Kijów, Ukraina) (przedstawiciel: T. Beazley, QC)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2014/119/WPZiB z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. L 66,s. 26), zmienionej decyzją 2014/216/WPZiB z dnia 14 kwietnia 2014 r. (Dz.U. L 111, s. 91), i rozporządzenia Rady (UE) nr 208/2014 z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. L 66, s. 1), zmienionego rozporządzeniem Rady (UE) nr 381/2014 z dnia 14 kwietnia 2014 r. (Dz.U. L 111, s. 33), w zakresie, w jakim stosują się one do strony skarżącej; oraz |
— |
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.
1. |
Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Rada Unii Europejskiej (zwana dalej „Radą”) nie dysponowała właściwą podstawą prawną dla decyzji i rozporządzenia. Argumenty wspierające ten zarzut obejmują: a) przesłanki oparcia się przez Radę na art. 29 TEU nie zostały spełnione w odniesieniu do decyzji, między innymi (i) Rada wyraźnie wymieniła cele (konsolidacja praworządności i poszanowania praw człowieka na Ukrainie), na które nie mogła w rzeczywistości się powołać, podając następnie uzasadnienie wskazania (powiązanie z rzekomym sprzeniewierzeniem ukraińskich środków publicznych i ich nielegalnym przesyłaniem poza Ukrainę, czemu skarżący zaprzecza), które to uzasadnienie nie było spójne ani zgodne z przytoczonymi lub jakimkolwiek mającymi znaczenie celami art. 21 TUE; (ii) decyzja i rozporządzenie są sprzeczne z innymi mającymi znaczenie celami określonymi w art. 21 w zakresie, w jakim nie przyczyniają się do „umacniania i wspierania demokracji […] [i] zasad prawa międzynarodowego”, w szczególności poprzez błędne twierdzenie i działanie na podstawie założenia, że legalny i demokratycznie wybrany prezydent Ukrainy, prezydent Janukowycz, był „byłym prezydentem”, niezgodnie z prawem Ukrainy i prawem międzynarodowym, oraz poprzez wspieranie tak zwanego „tymczasowego prezydenta i rządu”, którzy nie zostali wybrani legalnie i demokratycznie oraz którzy przejęli sprawowaną władzę siłą niezgodnie z prawem w sposób sprzeczny z państwem prawnym, zasadami demokracji i prawem międzynarodowym; b) przesłanki oparcia się na art. 215 nie zostały spełnione, ponieważ nie wydano ważnej decyzji na podstawie tytułu V rozdział 2 TUE; c) brakowało wystarczającego związku do powołania się wobec skarżącego na art. 215 TFUE. |
2. |
Zarzut drugi dotyczący tego, że Rada nadużyła władzy. Rzeczywistym celem Rady dotyczącym wdrożenia decyzji (i tym samym rozporządzenia) było w istocie zdobycie przychylności tak zwanego „reżimu tymczasowego” Ukrainy, tak aby Ukraina zadzierzgnęła bliższe więzi z Unią Europejską (przy czym takie bliższe więzi zostały odrzucone przez demokratycznie wybranego prezydenta Ukrainy i jego rząd), a nie powody, na które powołano się w treści decyzji i rozporządzenia. |
3. |
Zarzut trzeci dotyczący tego, że Rada nie podała uzasadnienia. Podane w decyzji i rozporządzeniu uzasadnienie umieszczenia skarżącego w wykazie (oprócz tego, że jest błędne) jest schematyczne, nieodpowiednie i pozbawione wymaganej szczegółowości. |
4. |
Zarzut czwarty dotyczący tego, że strona skarżąca nie spełniła określonych kryteriów umieszczenia danej osoby w wykazie w rozpatrywanym czasie. Między innymi Rada nie podała istotnych informacji, ale o ile skarżący wie, a) w rozpatrywanym czasie żaden sądowy lub inny odpowiedni organ nie uznał go za odpowiedzialnego za sprzeniewierzenie ukraińskich środków publicznych i ich nielegalne przesyłanie, b) nie był w rozpatrywanym czasie osobą, wobec której wszczęto na Ukrainie postępowanie karne, aby przeprowadzić dochodzenie w sprawie przestępstw powiązanych ze sprzeniewierzeniem ukraińskich środków publicznych i ich nielegalnym przesyłaniem poza Ukrainę za granicę. |
5. |
Zarzut piąty dotyczący tego, że Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie, obejmując skarżącego zakwestionowanymi środkami. Między innymi Rada nie miała dowodów, a w każdym razie żadnych „konkretnych” dowodów, wskazujących, że twierdzenia sformułowane wobec skarżącego są „dokładne pod względem faktów”, i błędnie oparła się na twierdzeniach nielegalnego tzw. „reżimu tymczasowego”, który starał się uzurpować władzę i miał wyraźny powód to wysuwania takich twierdzeń dla nieodpowiednich celów. |
6. |
Zarzut szósty dotyczący tego, że przysługujące skarżącemu prawo do obrony zostało naruszone lub że odmówiono mu skutecznej ochrony sądowej. Między innymi Rada nie przedstawiła skarżącemu pełnego uzasadnienia, w tym dowodów przeciwko niemu, ani nie przedstawiła dokładnych informacji i materiałów, które jakoby uzasadniają zamrożenie funduszy, a skarżący został zmuszony do wniesienia niniejszej skargi w niewłaściwie krótkim czasie. |
7. |
Zarzut siódmy dotyczący tego, że przysługujące skarżącemu prawa własności na podstawie art. 17 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej zostały naruszone między innymi w ten sposób, że środki ograniczające są nieuzasadnionym i nieproporcjonalnym ograniczeniem tych praw. |