13.4.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 118/12

—

uchylenie wyroku stwierdzającego nieważność decyzji Izby Odwoławczej;

—

odesłanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania ze wskazaniem, że rozpatrywane znaki towarowe są podobne;

—

obciążenie OHIM kosztami postępowania zarówno przed Sądem, jak i przed Trybunałem Sprawiedliwości.

1.

Wnosząca odwołanie opiera się na dwóch argumentach, dotyczących naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 (1). W skrócie wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd nie zastosował utrwalonego orzecznictwa w swojej analizie rozpatrywanych znaków towarowych z takim skutkiem, iż błędnie stwierdził, że te znaki towarowe są zupełnie niepodobne.

2.

Po pierwsze, ustaliwszy, że znaki towarowe są fonetycznie podobne ze względu na wspólny im element „so”, Sąd powinien był stwierdzić, że są one całościowo podobne, co najmniej w tym zakresie. Jego stwierdzenie, że są one niepodobne pomimo wspólnego im elementu fonetycznego, było wynikiem niezastosowania utrwalonego orzecznictwa dotyczącego charakteru i stopnia podobieństwa wymaganego dla zastosowania art. 8 ust. 1 lit. b) lub art. 8 ust. 5.

3.

Po drugie, uznawszy, że znaki towarowe są fonetycznie podobne, Sąd powinien był stwierdzić, iż są one także wizualnie podobne zasadniczo z tych samych powodów [i a fortiori podobne w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) lub art. 8 ust. 5)]. Jego stwierdzenie, że są one niepodobne pomimo wspólnego im elementu wizualnego „so”, było wynikiem niezastosowania utrwalonego orzecznictwa przy analizie wizualnego wpływu elementu „so” w ramach tych znaków towarowych.