EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62014CN0126
Case C-126/14: Request for a preliminary ruling from the Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas lodged on 17 March 2014 — Sveda UAB v Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos
Sprawa C-126/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Litwa) w dniu 17 marca 2014 r. – Sveda UAB przeciwko Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos
Sprawa C-126/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Litwa) w dniu 17 marca 2014 r. – Sveda UAB przeciwko Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos
Dz.U. C 175 z 10.6.2014, p. 24–24
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
10.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 175/24 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Litwa) w dniu 17 marca 2014 r. – Sveda UAB przeciwko Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos
(Sprawa C-126/14)
2014/C 175/29
Język postępowania: litewski
Sąd odsyłający
Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas
Strony w postępowaniu głównym
Strona wnosząca odwołanie: Sveda UAB
Druga strona postępowania: Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos
Podmiot zainteresowany: Klaipėdos apskrities valstybinė mokesčių inspekcija
Pytanie prejudycjalne
Czy art. 168 dyrektywy 2006/112/WE (1) z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej może być interpretowany w ten sposób, że przyznaje on podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT zapłaconego w związku z wytworzeniem lub nabyciem dóbr inwestycyjnych przeznaczonych do celów prowadzenia działalności gospodarczej, takich jak dobra, o których mowa w niniejszej sprawie, które i) są bezpośrednio przeznaczone do nieodpłatnego użytku publicznego, ale ii) mogą zostać uznane za instrument służący do przyciągania odwiedzających do miejsca, w którym podatnik, w ramach swej działalności gospodarczej, zamierza dostarczać towary i usługi?