28.4.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 126/9

—

Stwierdzenie, że wprowadzając w zakresie opodatkowania darowizn i spadków odmienne traktowanie osób otrzymujących spadek lub darowiznę zamieszkałych w Hiszpanii oraz nieposiadających miejsca zamieszkania w Hiszpanii; spadkodawców lub darczyńców zamieszkałych w Hiszpanii oraz nieposiadających tam miejsca zamieszkania; darowizn i podobnych rozporządzeń nieruchomościami położonymi w Hiszpanii i poza nią Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 21 i 63 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz art. 28 i 40 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG).

—

obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

1)

W Hiszpanii podstawowymi aktami prawnymi regulującymi podatek od spadków i darowizn, będący podatkiem krajowym, są ustawa 29/87 z dnia 18 grudnia 1987 r. oraz rozporządzenie zatwierdzone dekretem królewskim 1629/1991 z dnia 8 listopada 1991 r. Zarządzanie sprawami dotyczącymi tego podatku i jego pobór zostały przekazane Comunidades Autónomas [regionom autonomicznym], jakkolwiek przepisy krajowe znajdują zastosowanie w określonych w nich przypadkach, głównie w sytuacjach, gdy nie istnieje osobiste lub rzeczywiste powiązanie z Comunidad Autónoma.

2)

We wszystkich Comunidades Autónomas, które skorzystały z upoważnienia do wydania przepisów dotyczących podatku od spadków i darowizn, ciężar podatku spoczywający na podatniku jest znacząco mniejszy niż ciężar nałożony w przepisach krajowych, co powoduje w zakresie opodatkowania darowizn i spadków odmienne traktowanie osób otrzymujących spadek lub darowiznę zamieszkałych w Hiszpanii oraz nieposiadających miejsca zamieszkania w Hiszpanii; spadkodawców lub darczyńców zamieszkałych w Hiszpanii oraz nieposiadających tam miejsca zamieszkania; darowizn i podobnych rozporządzeń nieruchomościami położonymi w Hiszpanii i poza nią.

3)

Przytoczone przepisy naruszają art. 21 i 63 TFUE oraz art. 28 i 40 porozumienia EOG.