This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62010TN0406
Case T-406/10: Action brought on 15 September 2010 — Emesa-Trefilería and Industrias Galyca v Commission
Sprawa T-406/10: Skarga wniesiona w dniu 15 września 2010 r. — Emesa-Trefilería i Industrias Galyca przeciwko Komisji
Sprawa T-406/10: Skarga wniesiona w dniu 15 września 2010 r. — Emesa-Trefilería i Industrias Galyca przeciwko Komisji
Dz.U. C 301 z 6.11.2010, p. 55–55
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
6.11.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 301/55 |
Skarga wniesiona w dniu 15 września 2010 r. — Emesa-Trefilería i Industrias Galyca przeciwko Komisji
(Sprawa T-406/10)
()
2010/C 301/87
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Emesa-Trefilería, SA (Arteixo, Hiszpania) i Industrias Galyca, SA (Vitoria, Hiszpania) (przedstawiciele: A. Creus Carreras i A. Valiente Martin, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
— |
Stwierdzenie nieważności decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżących; |
— |
tytułem żądania ewentualnego, zniesienie lub obniżenie grzywny nałożonej na skarżące; |
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Skarżące wnoszą o stwierdzenie nieważności, w części, decyzji Komisji C(2010) 4387 wersja ostateczna z dnia 30 czerwca 2010 r. w sprawie COMP/38.344 — Stal sprężająca), w której Komisja uznała, że skarżące i inne przedsiębiorstwa naruszyły art. 101 TFUE, a także art. 53 porozumienia EOG poprzez uczestnictwo w ciągłym porozumieniu lub uzgodnionych praktykach w sektorze stali sprężającej na rynku europejskim bądź na szczeblu krajowym lub regionalnym. Ponadto skarżące wnoszą o zniesienie lub obniżenie nałożonej na nie grzywny.
W uzasadnieniu skargi skarżące podnoszą trzy zarzuty.
Po pierwsze skarżące twierdzą, że Komisja naruszyła podstawowe prawo do rozpoznania sprawy przez bezstronny sąd przewidziane w art. 6 ust. 1 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności („EKPC”) oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ grzywna została nałożona przez organ administracji, który posiada jednocześnie kompetencje w zakresie prowadzenia dochodzenia i wymierzania sankcji.
Po drugie twierdzą one, że Komisja bezprawnie odmówiła obniżenia, na podstawie pkt 23 komunikatu w sprawie współpracy z 2002 r. (1), grzywien nałożonych na skarżące, zważywszy że w decyzji oparto się w znacznej mierze na dowodach, których dostarczyła Emesa.
Skarżące podnoszą wreszcie, że Komisja bezprawnie odmówiła częściowego zwolnienia ich z grzywny na podstawie pkt 23 komunikatu w sprawie współpracy z 2002 r., mimo że Emesa przedstawiła rozstrzygające dowody, mające znaczenie dla oceny czasu trwania i wagi naruszenia.
(1) Obwieszczenie Komisji w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli (Dz.U. 2002, C 45, s. 3)